09-03-2020, 10:11 AM
அதன் பின் இரண்டு மூன்று நாட்கள் சாதாரணமாய் சென்றது. அவன் என்று பள்ளி வருவேன் என்று முன்பே சொல்லி இருந்ததால் அவன் வரும் தினம் அன்று மீண்டும் புடவை உடுத்தினேன். இந்த முறை கொஞ்சம் சன்ன புடவை. கண்டிப்பாய் புடவையை அகற்றாமலேயே தொப்புள் தெரியும். அதே போல் மெல்லியதாய் லிப் க்ளாஸ் போட்டேன். முடியை பின்னி ஒரு முழம் மல்லியை வைத்தேன். ஆனால் வழக்கமாய் வீட்டில் இருந்து கிளம்பும் பொழுதே லோ ஹிப்பில் செல்பவள் அன்று அதை மறைத்துக் கட்டினேன் . அன்று மதியம்தான் லேப் வகுப்பு இருந்தது. காலையில் லேப் காலியாய் இருக்க அதற்குள் இருந்த என் அறையில் இருந்தேன். வழக்கமாய் அவன் வரும் நேரத்தில் வருபவன் வந்து என்னை தேடியது அவன் கண் போன திசையில் தெரிந்தது. மெல்ல என் புடவையை கீழே இறக்கிக் கொண்டேன். பின்னலை முன்புறம் எடுத்து போட்டவள் அவனுக்கு அருகில் சென்று நிற்க அவன் கண்கள் என் இடையை தாண்டி மைய பகுதியை நோக்கியது.
என் உடல் சிலிர்த்து என் இடையில் கை வைக்க மாட்டானா அவன் என ஏங்கினேன். அவனோ வெறும் பார்வையில் என்னைக் கொன்றுக் கொண்டிருந்தான். அவன் எதற்கோ திரும்ப நானும் அதே நேரத்தில் அவனை நோக்கி திரும்ப விலகிய புடவையால் என் தொப்புள் தரிசனம் தாராளமாய் அவனுக்கு கிடைத்தது. வெக்கம் எனை தாக்க தலையை கீழே குனிந்தால் அவன் பேண்டில் அவனுடைய உறுப்பு பெரிதாகிக் கொண்டிருந்தது தெரிந்தது.
மேலும் சிறிது நேரம் இருந்தவன் பின் கிளம்பினான். போகும் பொழுது என் அருகே வர, என் உடல் கொஞ்சம் நடுங்கத் துவங்கியது.
" மிஸ் , அப்புறம் வாட்ஸ் அப் பண்ணுங்க " னு சொல்லிட்டு என் கைகளை அவன் கைகளால் அழுத்திவிட்டு சென்றான். அவன் கிளம்பி சில நிமிடங்கள் வரை அதன் தாக்கம் குறையவில்லை. அவன் கூறியது நினைவு வர ஒரு அரை மணி கழித்து அவன் எண்ணிற்கு வாட்ஸ் அப் அனுப்பினேன்.
சில நிமிடங்களிலேயே அவனிடம் இருந்து பதில் வந்தது. வாட்ஸ் அப் உரையாடல்
"ஹாய் "
"சொல்லுங்க மிஸ் "
"அதென்ன மிஸ், நான் பசங்களுக்குத்தான் மிஸ். உங்களுக்கில்லை "
"அப்படியா அப்ப எப்படி கூப்பிட "
"அதான் விஜினு பேரு இருக்கே "
"ம்ம்.சரி. அப்ப சரியா பாக்கலை . இப்ப பாக்க முடியுமா"
அவன் எதை கேக்கறானு தெரிந்தும் தெரியாதவாறு
"எதை பாக்கலை ? அதான் என் முகம் பார்த்தீங்களே ??"
"முகத்தை சொல்லலை விஜி. உங்க தொ... வயிறு. "
"அது எதுக்கு நீங்க பாக்கணும் ?"
"இதுக்கு பேருதான். அலைய விடறதா "
" இல்லை. கூச்சமாய் இருக்கு போன்ல "
"ஜஸ்ட். ஒரு ஸ்நேப் "
"சரி இருங்க ஒரு 2 மினிட்ஸ் "
அங்க எடுக்கறதை விட ரெஸ்ட் ரூம் பெஸ்ட்னு வேகமாய் ரெஸ்ட் ரூம் சென்று , உள்பக்கம் தாளிட்டேன்.
புடவையை குத்தியிருந்த பின்னை கழற்றினேன். முந்தானையை கீழே தவழ விட்டவள், என் தொப்புள் தெரியுமாறு , முகம் தெரியாமல் ஒரு செல்பீ எடுத்துக் கொண்டேன். பின் பழையபடி ட்ரஸ் செய்து அறைக்கு வந்து அதை அவனுக்கு அனுப்பவும் , மற்ற டீச்சர்கள் வரவும் போனை அணைத்து உள்ளே வைத்தேன்.
என் உடல் சிலிர்த்து என் இடையில் கை வைக்க மாட்டானா அவன் என ஏங்கினேன். அவனோ வெறும் பார்வையில் என்னைக் கொன்றுக் கொண்டிருந்தான். அவன் எதற்கோ திரும்ப நானும் அதே நேரத்தில் அவனை நோக்கி திரும்ப விலகிய புடவையால் என் தொப்புள் தரிசனம் தாராளமாய் அவனுக்கு கிடைத்தது. வெக்கம் எனை தாக்க தலையை கீழே குனிந்தால் அவன் பேண்டில் அவனுடைய உறுப்பு பெரிதாகிக் கொண்டிருந்தது தெரிந்தது.
மேலும் சிறிது நேரம் இருந்தவன் பின் கிளம்பினான். போகும் பொழுது என் அருகே வர, என் உடல் கொஞ்சம் நடுங்கத் துவங்கியது.
" மிஸ் , அப்புறம் வாட்ஸ் அப் பண்ணுங்க " னு சொல்லிட்டு என் கைகளை அவன் கைகளால் அழுத்திவிட்டு சென்றான். அவன் கிளம்பி சில நிமிடங்கள் வரை அதன் தாக்கம் குறையவில்லை. அவன் கூறியது நினைவு வர ஒரு அரை மணி கழித்து அவன் எண்ணிற்கு வாட்ஸ் அப் அனுப்பினேன்.
சில நிமிடங்களிலேயே அவனிடம் இருந்து பதில் வந்தது. வாட்ஸ் அப் உரையாடல்
"ஹாய் "
"சொல்லுங்க மிஸ் "
"அதென்ன மிஸ், நான் பசங்களுக்குத்தான் மிஸ். உங்களுக்கில்லை "
"அப்படியா அப்ப எப்படி கூப்பிட "
"அதான் விஜினு பேரு இருக்கே "
"ம்ம்.சரி. அப்ப சரியா பாக்கலை . இப்ப பாக்க முடியுமா"
அவன் எதை கேக்கறானு தெரிந்தும் தெரியாதவாறு
"எதை பாக்கலை ? அதான் என் முகம் பார்த்தீங்களே ??"
"முகத்தை சொல்லலை விஜி. உங்க தொ... வயிறு. "
"அது எதுக்கு நீங்க பாக்கணும் ?"
"இதுக்கு பேருதான். அலைய விடறதா "
" இல்லை. கூச்சமாய் இருக்கு போன்ல "
"ஜஸ்ட். ஒரு ஸ்நேப் "
"சரி இருங்க ஒரு 2 மினிட்ஸ் "
அங்க எடுக்கறதை விட ரெஸ்ட் ரூம் பெஸ்ட்னு வேகமாய் ரெஸ்ட் ரூம் சென்று , உள்பக்கம் தாளிட்டேன்.
புடவையை குத்தியிருந்த பின்னை கழற்றினேன். முந்தானையை கீழே தவழ விட்டவள், என் தொப்புள் தெரியுமாறு , முகம் தெரியாமல் ஒரு செல்பீ எடுத்துக் கொண்டேன். பின் பழையபடி ட்ரஸ் செய்து அறைக்கு வந்து அதை அவனுக்கு அனுப்பவும் , மற்ற டீச்சர்கள் வரவும் போனை அணைத்து உள்ளே வைத்தேன்.