03-03-2020, 01:57 PM
நான் விஜி . திருமணம் ஆகி மூன்று வருடம் ஆகி விட்டது,இன்னும் குழந்தைகள் எதுவுமில்லை. கணவர் தனியார் அலுவலகத்தில் மேலாளர். நான் ஒரு தனியார் பள்ளியில் ஆசிரியை. குழந்தை இல்லாததற்கு முக்கிய காரணம் கணவருக்கு செக்ஸில் நாட்டமில்லை. முதலிரவில் ஆயிரம் கனவுகளுடன் நுழைந்தவளை அன்றிரவு ஏமாற்றலை. என் கன்னித்திரையை கிழித்தவருக்கு பின் நாட்டம் குறைந்துவிட்டது.
நானும் சில மனோதத்துவ நிபுணர்களிடம் கூட்டி சென்றுவிட்டேன். ஆனால் பலன் பூஜ்யம்தான். அவருக்காய் எப்பொழுதாவது ஆசை வந்தால் அன்று புணர்வார். அதுவும் கொஞ்ச நேரம்தான்.
ஒருமுறை சண்டையிட்ட பொழுது நீ வேண்டுமானால் வேறு யாரிடம் வேண்டுமானாலும் செக்ஸ் வைத்துக்கொள் எனக்கு பிரச்சினையில்லை எனக் கூறிவிட்டார். ஆனால் எனக்குதான் யாரைப் பார்த்தாலும் அந்த எண்ணம் வரவில்லை. ஏனோ எனக்கு ஏற்றவன் வரவில்லை என்றே எண்ணினேன். கட்டுமஸ்தான உடல் இருப்பவர்கள் மேல் எனக்கு விருப்பமில்லை.
ஒருவரை பார்க்கும் அந்த தருணம் நம் உடலில் ஒரு மாற்றம் வரும். மனதிலும் ஒரு பிளாஷ் அடிக்கும். அதேபோல் எனக்கு உடல் வலிமையை விட ஒரு ஆணின் பாடி லேங்க்வேஜ் மிக முக்கியம். அப்படி ஒருவனும் என் வாழ்வில் வந்தான். அவன் வெங்கட்.
நான் பள்ளியில் கணிணி ஆசிரியை. எனவே பள்ளியில் இருக்கும் கணிணி விவரங்கள் என்னிடம்தான் இருக்கும். இந்நிலையில் கணிணி பராமரிப்பிற்காக ஒரு புதிய நிறுவனத்துடன் ஒப்பந்தம் போட்டனர். அந்த நிறுவனம் சிறிய நிறுவனம். நிறுவனத்தின் ஓனரே கணிணி பழுது பார்க்கும் நிபுணரும் கூட. அவர்தான் வெங்கட்.
பொதுவாய் நான் பள்ளிக்கு சுடிதார்தான் போடுவேன். அன்று வெள்ளிக்கிழமை என்பதால் புடவை கட்டியிருந்தேன். தலையில் மல்லியும் வைத்திருந்தேன். புடவையை முதலில் நார்மலாக உடுத்தியிருந்தேன். பின் எதோ தோன்ற புடவையை கழற்றி தொப்புள் தெரியுமாறு கட்டினேன் . ஏழாவது எட்டாவது வகுப்புதான் நான் எடுப்பதால் மாணவர் பிரச்சனை இல்லை. பள்ளியில் வேலை செய்பவர்கள் பெரும்பாலும் பெண்களே. அதனால் அங்கும் ப்ராப்லம் இல்லை. எதற்கு அன்று தொப்புள் தெரியவில்லை. அன்றுதான் வெங்கட் எங்கள் பள்ளிக்கு முதலில் வந்த நாள் .
நல்ல சிகப்பு. கருகருவென கட்டை மீசை. லைட்டாக தாடி. ரொம்ப ஒல்லியுமில்லை அதே சமயம் குண்டோ இல்லை உடற்பயிற்சி செய்து முறுக்கேறிய உடம்போ இல்லை. சாதாரணமாய் நாம் தினமும் பார்க்கும் ஒருவர் போல்தான் உடலமைப்பு. நான் கணிணி லேபிள் நுழையும் பொழுது எதோ வேலை செய்துக் கொண்டிருந்தவர் சப்தம் கேட்டு நிமிர்ந்து பார்க்க அவர் கண்ணில் என் தொப்புள் தெரிந்திருக்க வேண்டும். சில நிமிடங்கள் என் இடுப்பு பகுதியையே ஊர்ந்து பார்த்தவர் பின் தலை நிமிர்ந்து என் கண்ணை ஊடுருவி பார்த்தார். ஒரு மனிதரை ஊடுருவி பார்க்கும் பார்வை. என் உடல் எனோ அப்பொழுது சிலிர்த்தது. என் கணவன் தவிர்த்து முதலாவதாய் ஒரு ஆண் எனது தொப்புளை பார்த்ததால் வந்தது. பொதுவாய் பெண்கள் லோ ஹிப் கட்டினாலும் ஒரு ஆண் அங்கேயே பார்த்தால் தன்னையறியாமல் புடவையை மூடுவர் இல்லை மேலே ஏற்றுவர். இது இயல்பாய் நடக்கும் விஷயம்.
ஆனால் எனக்கு கையை நகர்த்தக் கூட தோன்றவில்லை. ஏனோ வெங்கட்டை எனக்குப் பிடித்திருந்தது. அவனிடம் நெருக்கமாய் பழக தோன்றியது. அவன் கவனத்தை என் மேல் திருப்பவேண்டும் என்ற ஆசை மனதில் ஆழமாய் ஊன்றிவிட்டது. எனவே புடவையை சரி பண்ணாமலேயே அவனருகே சென்று அறிமுகப்படுத்திக் கொண்டேன்.
நானும் சில மனோதத்துவ நிபுணர்களிடம் கூட்டி சென்றுவிட்டேன். ஆனால் பலன் பூஜ்யம்தான். அவருக்காய் எப்பொழுதாவது ஆசை வந்தால் அன்று புணர்வார். அதுவும் கொஞ்ச நேரம்தான்.
ஒருமுறை சண்டையிட்ட பொழுது நீ வேண்டுமானால் வேறு யாரிடம் வேண்டுமானாலும் செக்ஸ் வைத்துக்கொள் எனக்கு பிரச்சினையில்லை எனக் கூறிவிட்டார். ஆனால் எனக்குதான் யாரைப் பார்த்தாலும் அந்த எண்ணம் வரவில்லை. ஏனோ எனக்கு ஏற்றவன் வரவில்லை என்றே எண்ணினேன். கட்டுமஸ்தான உடல் இருப்பவர்கள் மேல் எனக்கு விருப்பமில்லை.
ஒருவரை பார்க்கும் அந்த தருணம் நம் உடலில் ஒரு மாற்றம் வரும். மனதிலும் ஒரு பிளாஷ் அடிக்கும். அதேபோல் எனக்கு உடல் வலிமையை விட ஒரு ஆணின் பாடி லேங்க்வேஜ் மிக முக்கியம். அப்படி ஒருவனும் என் வாழ்வில் வந்தான். அவன் வெங்கட்.
நான் பள்ளியில் கணிணி ஆசிரியை. எனவே பள்ளியில் இருக்கும் கணிணி விவரங்கள் என்னிடம்தான் இருக்கும். இந்நிலையில் கணிணி பராமரிப்பிற்காக ஒரு புதிய நிறுவனத்துடன் ஒப்பந்தம் போட்டனர். அந்த நிறுவனம் சிறிய நிறுவனம். நிறுவனத்தின் ஓனரே கணிணி பழுது பார்க்கும் நிபுணரும் கூட. அவர்தான் வெங்கட்.
பொதுவாய் நான் பள்ளிக்கு சுடிதார்தான் போடுவேன். அன்று வெள்ளிக்கிழமை என்பதால் புடவை கட்டியிருந்தேன். தலையில் மல்லியும் வைத்திருந்தேன். புடவையை முதலில் நார்மலாக உடுத்தியிருந்தேன். பின் எதோ தோன்ற புடவையை கழற்றி தொப்புள் தெரியுமாறு கட்டினேன் . ஏழாவது எட்டாவது வகுப்புதான் நான் எடுப்பதால் மாணவர் பிரச்சனை இல்லை. பள்ளியில் வேலை செய்பவர்கள் பெரும்பாலும் பெண்களே. அதனால் அங்கும் ப்ராப்லம் இல்லை. எதற்கு அன்று தொப்புள் தெரியவில்லை. அன்றுதான் வெங்கட் எங்கள் பள்ளிக்கு முதலில் வந்த நாள் .
நல்ல சிகப்பு. கருகருவென கட்டை மீசை. லைட்டாக தாடி. ரொம்ப ஒல்லியுமில்லை அதே சமயம் குண்டோ இல்லை உடற்பயிற்சி செய்து முறுக்கேறிய உடம்போ இல்லை. சாதாரணமாய் நாம் தினமும் பார்க்கும் ஒருவர் போல்தான் உடலமைப்பு. நான் கணிணி லேபிள் நுழையும் பொழுது எதோ வேலை செய்துக் கொண்டிருந்தவர் சப்தம் கேட்டு நிமிர்ந்து பார்க்க அவர் கண்ணில் என் தொப்புள் தெரிந்திருக்க வேண்டும். சில நிமிடங்கள் என் இடுப்பு பகுதியையே ஊர்ந்து பார்த்தவர் பின் தலை நிமிர்ந்து என் கண்ணை ஊடுருவி பார்த்தார். ஒரு மனிதரை ஊடுருவி பார்க்கும் பார்வை. என் உடல் எனோ அப்பொழுது சிலிர்த்தது. என் கணவன் தவிர்த்து முதலாவதாய் ஒரு ஆண் எனது தொப்புளை பார்த்ததால் வந்தது. பொதுவாய் பெண்கள் லோ ஹிப் கட்டினாலும் ஒரு ஆண் அங்கேயே பார்த்தால் தன்னையறியாமல் புடவையை மூடுவர் இல்லை மேலே ஏற்றுவர். இது இயல்பாய் நடக்கும் விஷயம்.
ஆனால் எனக்கு கையை நகர்த்தக் கூட தோன்றவில்லை. ஏனோ வெங்கட்டை எனக்குப் பிடித்திருந்தது. அவனிடம் நெருக்கமாய் பழக தோன்றியது. அவன் கவனத்தை என் மேல் திருப்பவேண்டும் என்ற ஆசை மனதில் ஆழமாய் ஊன்றிவிட்டது. எனவே புடவையை சரி பண்ணாமலேயே அவனருகே சென்று அறிமுகப்படுத்திக் கொண்டேன்.