25-02-2020, 08:35 PM
படுக்கையில் விழுந்தவளை வினவினேன்:
"உன் ஆயுதம் கரடுமுரடாய் இருக்கிறதே, மழித்து விட்டு மல்லு கட்டலாமா,வென?"
"ஏங்க, உங்களுக்கு சிரமம்....." என நீட்டி நெளிந்தாள்.
"பொச்சு பூராவும் புதர் மாதிரியிருக்கு. எனக்கு நீட்டா இருக்கணும்"
அடுத்த சில நிமிடங்களில் அவள் புண்டை பதமானது, தொட்டுப்பார்க்க இதமானது, என் விரல் நடனத்தில் நயமானது, நங்கையவள் சிலிர்க்க நலமானது.
விரலிடை கோலமிட ஏத்தமாதிரி தொடைகளை சரித்தாள், சிரித்தாள், புண்டை புதுப்பொலிவெடுத்து பரப்பினாள், விரித்தாள், வினவினாள்.
"இப்ப அய்யாவுக்கு ஓகேவா?"
"....................."
ஆடையில்லாத ஆரணங்குகள் அமர்க்களமான புல்வெளிகள். மயிர்க்கூச்செறியும் மதமதப்பான மேனியில் மந்தகாசத்தை மீட்டெடுக்க நமக்குத்தான் பத்து விரல்கள் பத்தாது போல. அதனாலேயே வாத்யாசாயனா உதடுகளை குவித்து உறிஞ்ச சொன்னார் போலும்.
உள்வெளி மேடுகள் பள்ளங்கள் எல்லாம் இரத்த நாளங்களின் குமிழ்களை சிலிர்க்கும்போது சில்லிட வைத்து அவளுக்கு மென்மையை பேச வைத்தது பேதமையை பீறிட வைத்தது.
மௌனமாய் பெண் கலவியின்பம் காண்பாள், ஆனால் ஆண் வர்க்கம் அப்படியல்ல, போர் முரசு கொட்டும்போது போர்க்குணத்தில் வீர முழக்கமிடுவான்...அத்தனையும் நல்ல வார்த்தைகளல்ல, கெட்ட வார்த்தைகள், கேட்ட வார்த்தைகள்.
அத்தனையும் என் வாயிலிருந்து வெளிப்பட அவள் காதுகள் குவிந்தன, கேட்க...கேட்க முடியாமல் தவித்தன, அண்ட சமாசாரங்களின் ஆளுமையை தவிர்த்தபடி கோலோச்சுகிறேன் நான்,
கோதையவள் கொலுவிரிக்க நர்த்தனமாட என் நங்கூரம்
நளினமாய் உட்செல்ல ஓரங்க நாடகமென ஓய்யாரமாய் சரிந்தாள், நெளிந்தாள்,
வழிவிடுத்து வகையாய் விலக்கினாள் தொடைகளை, வெட்கத்தையும் சேர்த்தே.
"உன் ஆயுதம் கரடுமுரடாய் இருக்கிறதே, மழித்து விட்டு மல்லு கட்டலாமா,வென?"
"ஏங்க, உங்களுக்கு சிரமம்....." என நீட்டி நெளிந்தாள்.
"பொச்சு பூராவும் புதர் மாதிரியிருக்கு. எனக்கு நீட்டா இருக்கணும்"
அடுத்த சில நிமிடங்களில் அவள் புண்டை பதமானது, தொட்டுப்பார்க்க இதமானது, என் விரல் நடனத்தில் நயமானது, நங்கையவள் சிலிர்க்க நலமானது.
விரலிடை கோலமிட ஏத்தமாதிரி தொடைகளை சரித்தாள், சிரித்தாள், புண்டை புதுப்பொலிவெடுத்து பரப்பினாள், விரித்தாள், வினவினாள்.
"இப்ப அய்யாவுக்கு ஓகேவா?"
"....................."
ஆடையில்லாத ஆரணங்குகள் அமர்க்களமான புல்வெளிகள். மயிர்க்கூச்செறியும் மதமதப்பான மேனியில் மந்தகாசத்தை மீட்டெடுக்க நமக்குத்தான் பத்து விரல்கள் பத்தாது போல. அதனாலேயே வாத்யாசாயனா உதடுகளை குவித்து உறிஞ்ச சொன்னார் போலும்.
உள்வெளி மேடுகள் பள்ளங்கள் எல்லாம் இரத்த நாளங்களின் குமிழ்களை சிலிர்க்கும்போது சில்லிட வைத்து அவளுக்கு மென்மையை பேச வைத்தது பேதமையை பீறிட வைத்தது.
மௌனமாய் பெண் கலவியின்பம் காண்பாள், ஆனால் ஆண் வர்க்கம் அப்படியல்ல, போர் முரசு கொட்டும்போது போர்க்குணத்தில் வீர முழக்கமிடுவான்...அத்தனையும் நல்ல வார்த்தைகளல்ல, கெட்ட வார்த்தைகள், கேட்ட வார்த்தைகள்.
அத்தனையும் என் வாயிலிருந்து வெளிப்பட அவள் காதுகள் குவிந்தன, கேட்க...கேட்க முடியாமல் தவித்தன, அண்ட சமாசாரங்களின் ஆளுமையை தவிர்த்தபடி கோலோச்சுகிறேன் நான்,
கோதையவள் கொலுவிரிக்க நர்த்தனமாட என் நங்கூரம்
நளினமாய் உட்செல்ல ஓரங்க நாடகமென ஓய்யாரமாய் சரிந்தாள், நெளிந்தாள்,
வழிவிடுத்து வகையாய் விலக்கினாள் தொடைகளை, வெட்கத்தையும் சேர்த்தே.