மெகா தமிழ் இன்செஸ்ட் நாவல் நியாயம்(completed)

[johnypowas]

"ஏன்டா என் வாயப்புடுங்கறே! அதனட உடம்பு சூடாகி எதோ பண்ணுது. என்னால தங்கமுடியல" என்று ஒரு கையை அவனது கன்னத்திலும் மற்றொரு கையை அவனது இடுப்புக்குக்கிழே கொண்டு சென்று ஏதோ செய்தல்.இருட்டில் சரியாக தெரியவில்லை. நானும் எதற்கு முன்னால் வேறொரு ஆணும் பெண்ணும் இப்படி இருப்பதை பார்த்தது இல்லை. அதுவும் இங்கே அம்மாவும் மகனும்....பார்க்க பார்க்க என் இருதயதுடிப்பு அதிகரித்தது. என் உடம்பு காய்ச்சல் வந்தது போல் லேசாக நடுங்கத் தொடங்கியது. என் தொடைகளுக்கு நடுவில் எதோ குறுகுறுவென இருந்தது. நானும் இந்த சுகம்கண்டு 7 வருடத்துக்கு மேலகியதல் (அவர் என்னை விட்டுப்போய் 7 வருடம் இருக்கும்), பலநாள் தொடாத என்மேனி எதற்கோ எங்கத் தொடங்கியது. இப்போது ரமேஷ் எதோ மேதுவஹா பேசுவது கேட்டது.
"அம்மா எனக்கு புல்டென்ஷன் ஆயிடுச்சும்மா..நீ அங்க தொட்டவுடனே. வாம்மா பேசாம பாத்ரூம்போயி ஒரு shot போட்டுட்டு வந்திடலாம்" என்று மெதுவாகக மலாவிடம் கூற, கமலாவும் மறுப்பு ஏதும் கூறாமல்,
"இரு நான் முதல்ல போறேன், 2 நிமிஷம் கழித்து பின்னாலையே பாத்ரூமுக்கு வந்துடு" என்று சொல்லிவிட்டு அந்த மெல்லிய இருட்டில் மேதுவாக மறைய, ரமேஷ் birth-இல் இருந்து மெதுவாக கிழே இறங்கினான். இறங்கியவன் நன் என்ன செய்கிறேன் என்று என்னை உற்றுப்பார்த்தான். நானும் கண்களை நன்றாக முடிக்கொண்டு தூங்குவது போல் நடித்தேன். நன் தொங்குவதி உறுதிப்படுத்திக்கொண்டு அவனும் அங்கிருந்து மெதுவாக நகர்ந்தான். அவன் நகர்ந்து போன சிறிது நேரத்தில் நானும் விழித்துக் கொண்டேன். என் மனம் அவர்கள் இப்போது bathroom-இல் என்ன செய்து கொண்டு இருப்பார்கள் என்று கற்பனை செய்து பார்க்க ஏங்கியது. அதை விட நேரிலேயே அங்கு போய் என்ன நடக்கிறது என்று பார்த்தால் என்ன என்று ஒரு எண்ணம். அனல் எனக்கு பயமாக இருந்தது. யாராவது பர்ஹ்தல் என்ன பண்ணுவது.

எனக்கு தொக்கம் சுத்தமாக களைந்து விட்டது. அவர்கள் என்ன செய்கிறார்களோ என்னமோ என்று மனது கிடந்தது தவியை தவித்தது. இப்படியே ஒரு 10 நிமிடம் சென்றிருக்கும். இதற்க்கு மேலும் பொறுமை இழந்த நான் என்னதான் நடக்கிறது என்று பார்த்துவிடலாம் என்று மெதுவாக பாத்ரூம் செல்வதுபோல் எழுந்தேன். அந்த முதியவர் நன்றாக துங்கிக் கொண்டு இருந்தார். மெதுவாக நகர்ந்து bathroom நோக்கிச் சென்றேன். மணி 1.10 இருக்கும். அனைவரும் அந்த கோச்சில் உறங்கிக் கொண்டிருந்தனர். அது a/c கோச் என்பதால் பாத்ரூம் செல்லும் கதவு மூடி இருந்தது. மெதுவாக சத்தம் இல்லாமல் கதவை திறக்க முயற்சி செய்தல்... கதவுதிறக்கவில்லை.

அட என்னடா இது இந்த கதவு வேறு படுத்துகிறது என் அவஸ்தை புரியாமல் என்று மனதிற்குள் நினைத்துக் கொண்டேன். ஒரு இரண்டு நிமிட போராட்டத்திற்கு பிறகு ஒரு வழியாக கதவு திறந்து கொண்டது. பாத்ரூமுக்கு மெல்லே அடிமேல் அடி வைத்து சென்றேன். அந்த இரண்டு பாத்ரூமில் வலதுபக்க பாத்ரூம் மூடியிருந்தது. என் சந்தேகம் உறுதியானது. அவர்கள் அந்த பாத்ரூமில் தான் இருக்க வேண்டும் என்று நினைத்துக் கொண்டே... இதயம் படபடக்க கைகள் நடுங்க கதவின் ஓரமாக கதைத் தீட்டி வைத்துக் கொண்டு உள்ளே நடக்கும் சத்தங்களை கேட்க ஆரம்பித்தேன்.

" என்னடா இது இப்படிப் பண்ணிட்டே... ஒன்னு உள்ளே கொட்டி இருக்கணும், இல்லன்னா வர்றதுக்கு முன்னாடி வெளியே எடுத்து பாத்ரூம் லயாவது பீச்சியிருக்கணும். ரெண்டும் இல்லாம இப்படி சேலையில பாதி தொடையில பாதிய சிந்தறது" - கமலாவின்குரல்
" நீதான் உள்ள விட்ட கத்துவியே. ப்றேக்னேன்ட் ஆயிடுவேன் அது இதுன்னு. அதன் வெளியே எடுக்கலாம்னு நினைக்கரதுக்குள்ளே பீச்சிடுது"- இது ரமேஷின் குரல்.