13-02-2020, 07:45 PM
வெளியே மேகத்தையும் மீறி நிலா ஒளிர்ந்துகொண்டிருந்தது.
அவர்களது புரிதல் நிறைந்த இல்லற வாழ்க்கைக்கு சான்றாக சீனு அங்கே நின்றுகொண்டிருந்தான்.
மறுநாள் காலை -
9.00 மணி ஆகியிருந்தது.
அசதியில் நன்றாகத் தூங்கிக்கொண்டிருந்த நிஷா கஷ்டப்பட்டு எழுந்தாள். உடம்பெல்லாம் அடித்துப் போட்டமாதிரி வலித்தது. இரண்டு குண்டிகளிலும் இன்னமும் ஏனோ சுரீர் என்றிருந்தது. நேற்று இரவு நடந்த காட்சிகள் ஒவ்வொன்றாக தோன்றி மறைந்தன. கண்ணனுக்கு தலை விண்ணென்று வலித்துக்கொண்டிருந்தது. தூக்கக் கலக்கத்தில் அவளுக்கு குட் மார்னிங்க் சொன்னார்.
என்னங்க... என்ன மன்னிச்சிட்டீங்கல்ல?
உன்ன மன்னிச்சிட்டேன் கண்ணம்மா. நானும் உன்கிட்ட அப்படி கேட்டிருக்கக்கூடாது. என்ன மன்னிச்சுடு நிஷா...
என்கிட்ட எதுக்குங்க மன்னிப்புலாம் கேட்டுக்கிட்டு... ஐ லவ் யு.
மீ டூ லவ் யு டார்லிங்க். - அவளது மார்பில் முகம் புதைத்து தேய்த்தார். நிஷா அவரது தலையைக் கோதிவிட்டாள்.
ரிப்போர்ட் பத்தி கவலைப்படாதீங்க. உங்களுக்கு ஒரு பிரச்சனையும் இல்ல. சரியா? நான் அப்பாகிட்ட நாம ரெண்டு பேரும் செக்கப் பண்ணனும்னு சொல்லி நல்ல ஹாஸ்பிடல்ல அப்பாயிண்ட்மெண்ட் வாங்குறேன். ஓகேவா?
சரிங்க மேடம்
அப்புறம்... கேட்குறதுன்னு தப்பா எடுத்துக்காதீங்க...... சீனுகூட நான் வெளில போயிட்டு வரட்டுமா... எனக்கு பர்த்டே கிப்ட் வாங்கணுமாம்.... நீங்க வேணாம்னு சொன்னா, பிளானை ஸ்டாப் பண்ணிடுறேன். உங்களுக்கு விருப்பம் இல்லைன்னா நான் வீட்டுலயே இருக்கேன் கண்ணன்...
கண்ணன் அவள் முகத்தை ஏந்திப் பிடித்தார். தாராளமா போயிட்டு வா. யு நோ வாட் டு டூ.
தேங்க்ஸ்ங்க.... நீங்களும் வாங்களேன்..... இன்னைக்கு ஏதாவது நகை எடுத்தா நல்லாயிருக்கும். சீனுவும் ஜுவல்லரிக்குதான் கூப்பிட்டுட்டு இருந்தான். உங்களுக்கும் ட்ரெஸ் எடுக்க வேண்டியிருக்கு..
எனக்கு கண்ணெல்லாம் எரியுதுடி... தூக்கம் பத்தலை. தலையும் வலிக்குது. நீங்க போயிட்டு வாங்க
சரி கோவிலுக்காவது வாங்க
கண்ணன் ஓகே சொல்ல.... இருவரும் கிளம்பி, சாப்பிட்டுவிட்டு, கோவிலுக்குப் போய் சாமி கும்பிட்டுவிட்டு வந்தனர். அப்போது சீனு அவனது அம்மா அப்பாவோடு வந்து வீட்டுமுன் இறங்கிக்கொண்டிருந்தான்.
நிஷா கண்ணு... உனக்கு பிறந்த நாளாமே... கடவுள் அருளோடு நல்லா சந்தோஷமா இரும்மா.... என்று வாழ்த்தினாள் பார்வதி. நிஷா அவர்களை நலம் விசாரித்தாள். பொண்ணு இன்னும் செட் ஆகவில்லை என்று வருந்தினார் சந்திரன்.
என்ன தம்பி... ஒரு மாதிரி இருக்கீங்க? - கண்ணனைப் பார்த்துக் கேட்டாள் பார்வதி
ஒண்ணுமில்ல.... கொஞ்சம் தலைவலி....
நிஷா... தூங்கி எழுந்தாத்தான் சரிவரும்.... நீங்க திரும்பி வந்தபிறகு, எங்காவது போலாம்.... என்று, வீட்டுக்குள் போனார். பார்வதியும் சந்திரனும் வீட்டுக்குள் போய்விட....சீனுவும் நிஷாவும் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்துக்கொண்டு கண்களை எடுக்க முடியாமல் நின்றனர். நிஷா பட்டுப் புடவையில்... தங்கச்சிலை போல நின்றுகொண்டிருந்தாள்.
கண்ணன் நம்மளை பற்றி எதுவும் சொன்னாரா?
உன்கூட வெளில போறதுக்கு சம்மதம் சொல்லியிருக்கார்.
சீனுவின் முகத்தில் சந்தோசம் படர்ந்தது.
உன்ன அணு அணுவா ரசிக்கணும்னு நினைச்சேன். அது நடந்திடுச்சி. உங்க வீட்டுல ஒருத்தனா ஆகணும்னு நினைச்சேன். அதுவும் நடந்துட்டிருக்கு. என்னால நம்பவே முடியலை நிஷா.
அவரு... நேத்து கொஞ்சம் எமோஷனலா இருந்தாரு. நம்மளை புரிஞ்சிக்கிட்டாரு.
இனிமே என்கூட படுப்பியா நிஷா? ஐ மீன்.. நாம நெருக்கமா பழக முடியுமா?
அவரு மனசுல என்ன இருக்குன்னு தெரியலையே.... ஒவ்வொரு தடவையும் மன்னிப்பாருன்னு எதிர்பார்க்க முடியுமா... ஹ்ம்...?
நீ சொல்லியிருக்கக் கூடாது. அவரு ஒரு கெஸ்லதான் பேசிட்டு இருந்தாரு.
சொன்னப்புறம்தான் என் மனசுல பாரம் குறைஞ்ச மாதிரி லேசாயிருக்கு சீனு... இதுவரைக்கும் என் மனசு ஒரு குரங்கு மாதிரி மாத்தி மாத்தி எப்படிலாம் குழம்பிட்டு இருந்தது தெரியுமா...
நிஷாவின் கண்களில் லேசாக கண்ணீர் துளிர்த்தது.
லூசு... இன்னைக்கு நீ அழக்கூடாது. சந்தோஷமா இருக்கணும். வா ஜுவல்லரி போலாம்.
புடவையை மாத்திட்டு வரட்டுமா? இது வெயிட்டா இருக்கு.
உன் முலைகள்லயும், குண்டிலயும் கூட வெயிட் ஏறிடுச்சுடி.... இன்னும் அழகாயிட்டே போற நீ
நீதான் நல்லா போட்டு பிசையுறியே... அடிக்க வேற செய்யுற. காலைல கூட வலிச்சது தெரியுமா
உன்கூட இப்படி பேசிட்டே இருக்கனும்போல இருக்குடி
இருக்கும் இருக்கும். நான் புடவை மாத்தப் போறேன்.
சரி சரி. போறதுக்கு முன்னாடி... தொப்புள் காட்டிட்டுப் போ
இங்க வச்சா? பொறுக்கி.. இது வாசல்படி!
சும்மா காட்டுடி. இப்படி வெளிச்சத்துல பாக்குற சுகமே தனி.
அய்யோ... இவன் சரியான தொப்புள் பைத்தியம். இவனை வச்சிக்கிட்டு நான் படுற பாடு!
படிக்கு முன் நின்றுகொண்டிருந்த நிஷா இப்போது கொஞ்சம் தள்ளிவந்து அவனது பைக்கில் சாய்ந்துகொண்டு அவனுக்கு புடவையை விலக்கிக் காட்டினாள். இதயம் படபடக்க.... சீனுவுக்குப் பின்னால் யாராவது வருகிறார்களா என்று பார்த்தாள். தனக்குப் பின்னாலும் திரும்பிப் பார்த்துக்கொண்டாள். முதல் முறையாக அவள் தொப்புளில் சூரிய வெளிச்சம் நேரடியாகப் பட்டது. அது அவள் இடுப்பை இன்னும் அழகாகக் காட்டியது.
நிஷாவுக்கு நாணம் பிடுங்கித் தின்றது. பெண்மையில் புதுசுகம் பரவியது. ச்சே.. இப்படி திறந்தவெளியில்.... காட்டிக்கொண்டு நிக்குறோமே!
அழகா இருக்குடி.... என்று, கிறக்கத்தோடு அவளது வட்டத் தொப்புளை சீனு ரசித்துப் பார்க்க.... முகம் சிவந்திருந்த நிஷா.... மூடினாள்.
நிஷா நிஷா ப்ளீஸ்.... இன்னொரு தடவை காட்டுடி....
அய்யோ என்ன இது.... இப்படி ஓப்பன் பிளேஸ்ல.... ம்ஹூம்ம்....கூச்சமா இருக்குடா
ப்ளீஸ் நிஷா. ஐ பெக் யு. ஐ வில் டை பார் யூ
நிஷா சுற்றுமுற்றும் பார்த்துக்கொண்டே மறுபடியும் புடவையை விலக்கி அவனுக்கு தொப்புளை காட்டினாள். மறுபடியும் சூரிய வெளிச்சம் தீண்டியது. தொப்புள் ஆழத்தில் உள்ள சிறிய சுருக்கங்கள்வரை தெளிவாகத் தெரிந்தது சீனுவுக்கு. எச்சில் ஒழுக ரசித்தான். அவனது ஆண்மை கிண்ணென்று தூக்கிக்கொண்டு நின்றது. அழகோ அழகு!
போதும் நீ பார்த்தது.... என்று மூடிக்கொண்டு ஓடினாள் நிஷா. மூச்சிரைத்தபடி, புடவையை லேசாகத் தூக்கிப் பிடித்துக்கொண்டு, அவள் நாணத்தோடு துள்ளி ஓடும் அழகைப் பார்த்துக்கொண்டேயிருந்தான் சீனு.
இந்த தேவதையின் வெட்கம் ஒண்ணு போதும். உயிரையும் கொடுக்கலாம்!
அவர்களது புரிதல் நிறைந்த இல்லற வாழ்க்கைக்கு சான்றாக சீனு அங்கே நின்றுகொண்டிருந்தான்.
மறுநாள் காலை -
9.00 மணி ஆகியிருந்தது.
அசதியில் நன்றாகத் தூங்கிக்கொண்டிருந்த நிஷா கஷ்டப்பட்டு எழுந்தாள். உடம்பெல்லாம் அடித்துப் போட்டமாதிரி வலித்தது. இரண்டு குண்டிகளிலும் இன்னமும் ஏனோ சுரீர் என்றிருந்தது. நேற்று இரவு நடந்த காட்சிகள் ஒவ்வொன்றாக தோன்றி மறைந்தன. கண்ணனுக்கு தலை விண்ணென்று வலித்துக்கொண்டிருந்தது. தூக்கக் கலக்கத்தில் அவளுக்கு குட் மார்னிங்க் சொன்னார்.
என்னங்க... என்ன மன்னிச்சிட்டீங்கல்ல?
உன்ன மன்னிச்சிட்டேன் கண்ணம்மா. நானும் உன்கிட்ட அப்படி கேட்டிருக்கக்கூடாது. என்ன மன்னிச்சுடு நிஷா...
என்கிட்ட எதுக்குங்க மன்னிப்புலாம் கேட்டுக்கிட்டு... ஐ லவ் யு.
மீ டூ லவ் யு டார்லிங்க். - அவளது மார்பில் முகம் புதைத்து தேய்த்தார். நிஷா அவரது தலையைக் கோதிவிட்டாள்.
ரிப்போர்ட் பத்தி கவலைப்படாதீங்க. உங்களுக்கு ஒரு பிரச்சனையும் இல்ல. சரியா? நான் அப்பாகிட்ட நாம ரெண்டு பேரும் செக்கப் பண்ணனும்னு சொல்லி நல்ல ஹாஸ்பிடல்ல அப்பாயிண்ட்மெண்ட் வாங்குறேன். ஓகேவா?
சரிங்க மேடம்
அப்புறம்... கேட்குறதுன்னு தப்பா எடுத்துக்காதீங்க...... சீனுகூட நான் வெளில போயிட்டு வரட்டுமா... எனக்கு பர்த்டே கிப்ட் வாங்கணுமாம்.... நீங்க வேணாம்னு சொன்னா, பிளானை ஸ்டாப் பண்ணிடுறேன். உங்களுக்கு விருப்பம் இல்லைன்னா நான் வீட்டுலயே இருக்கேன் கண்ணன்...
கண்ணன் அவள் முகத்தை ஏந்திப் பிடித்தார். தாராளமா போயிட்டு வா. யு நோ வாட் டு டூ.
தேங்க்ஸ்ங்க.... நீங்களும் வாங்களேன்..... இன்னைக்கு ஏதாவது நகை எடுத்தா நல்லாயிருக்கும். சீனுவும் ஜுவல்லரிக்குதான் கூப்பிட்டுட்டு இருந்தான். உங்களுக்கும் ட்ரெஸ் எடுக்க வேண்டியிருக்கு..
எனக்கு கண்ணெல்லாம் எரியுதுடி... தூக்கம் பத்தலை. தலையும் வலிக்குது. நீங்க போயிட்டு வாங்க
சரி கோவிலுக்காவது வாங்க
கண்ணன் ஓகே சொல்ல.... இருவரும் கிளம்பி, சாப்பிட்டுவிட்டு, கோவிலுக்குப் போய் சாமி கும்பிட்டுவிட்டு வந்தனர். அப்போது சீனு அவனது அம்மா அப்பாவோடு வந்து வீட்டுமுன் இறங்கிக்கொண்டிருந்தான்.
நிஷா கண்ணு... உனக்கு பிறந்த நாளாமே... கடவுள் அருளோடு நல்லா சந்தோஷமா இரும்மா.... என்று வாழ்த்தினாள் பார்வதி. நிஷா அவர்களை நலம் விசாரித்தாள். பொண்ணு இன்னும் செட் ஆகவில்லை என்று வருந்தினார் சந்திரன்.
என்ன தம்பி... ஒரு மாதிரி இருக்கீங்க? - கண்ணனைப் பார்த்துக் கேட்டாள் பார்வதி
ஒண்ணுமில்ல.... கொஞ்சம் தலைவலி....
நிஷா... தூங்கி எழுந்தாத்தான் சரிவரும்.... நீங்க திரும்பி வந்தபிறகு, எங்காவது போலாம்.... என்று, வீட்டுக்குள் போனார். பார்வதியும் சந்திரனும் வீட்டுக்குள் போய்விட....சீனுவும் நிஷாவும் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்துக்கொண்டு கண்களை எடுக்க முடியாமல் நின்றனர். நிஷா பட்டுப் புடவையில்... தங்கச்சிலை போல நின்றுகொண்டிருந்தாள்.
கண்ணன் நம்மளை பற்றி எதுவும் சொன்னாரா?
உன்கூட வெளில போறதுக்கு சம்மதம் சொல்லியிருக்கார்.
சீனுவின் முகத்தில் சந்தோசம் படர்ந்தது.
உன்ன அணு அணுவா ரசிக்கணும்னு நினைச்சேன். அது நடந்திடுச்சி. உங்க வீட்டுல ஒருத்தனா ஆகணும்னு நினைச்சேன். அதுவும் நடந்துட்டிருக்கு. என்னால நம்பவே முடியலை நிஷா.
அவரு... நேத்து கொஞ்சம் எமோஷனலா இருந்தாரு. நம்மளை புரிஞ்சிக்கிட்டாரு.
இனிமே என்கூட படுப்பியா நிஷா? ஐ மீன்.. நாம நெருக்கமா பழக முடியுமா?
அவரு மனசுல என்ன இருக்குன்னு தெரியலையே.... ஒவ்வொரு தடவையும் மன்னிப்பாருன்னு எதிர்பார்க்க முடியுமா... ஹ்ம்...?
நீ சொல்லியிருக்கக் கூடாது. அவரு ஒரு கெஸ்லதான் பேசிட்டு இருந்தாரு.
சொன்னப்புறம்தான் என் மனசுல பாரம் குறைஞ்ச மாதிரி லேசாயிருக்கு சீனு... இதுவரைக்கும் என் மனசு ஒரு குரங்கு மாதிரி மாத்தி மாத்தி எப்படிலாம் குழம்பிட்டு இருந்தது தெரியுமா...
நிஷாவின் கண்களில் லேசாக கண்ணீர் துளிர்த்தது.
லூசு... இன்னைக்கு நீ அழக்கூடாது. சந்தோஷமா இருக்கணும். வா ஜுவல்லரி போலாம்.
புடவையை மாத்திட்டு வரட்டுமா? இது வெயிட்டா இருக்கு.
உன் முலைகள்லயும், குண்டிலயும் கூட வெயிட் ஏறிடுச்சுடி.... இன்னும் அழகாயிட்டே போற நீ
நீதான் நல்லா போட்டு பிசையுறியே... அடிக்க வேற செய்யுற. காலைல கூட வலிச்சது தெரியுமா
உன்கூட இப்படி பேசிட்டே இருக்கனும்போல இருக்குடி
இருக்கும் இருக்கும். நான் புடவை மாத்தப் போறேன்.
சரி சரி. போறதுக்கு முன்னாடி... தொப்புள் காட்டிட்டுப் போ
இங்க வச்சா? பொறுக்கி.. இது வாசல்படி!
சும்மா காட்டுடி. இப்படி வெளிச்சத்துல பாக்குற சுகமே தனி.
அய்யோ... இவன் சரியான தொப்புள் பைத்தியம். இவனை வச்சிக்கிட்டு நான் படுற பாடு!
படிக்கு முன் நின்றுகொண்டிருந்த நிஷா இப்போது கொஞ்சம் தள்ளிவந்து அவனது பைக்கில் சாய்ந்துகொண்டு அவனுக்கு புடவையை விலக்கிக் காட்டினாள். இதயம் படபடக்க.... சீனுவுக்குப் பின்னால் யாராவது வருகிறார்களா என்று பார்த்தாள். தனக்குப் பின்னாலும் திரும்பிப் பார்த்துக்கொண்டாள். முதல் முறையாக அவள் தொப்புளில் சூரிய வெளிச்சம் நேரடியாகப் பட்டது. அது அவள் இடுப்பை இன்னும் அழகாகக் காட்டியது.
நிஷாவுக்கு நாணம் பிடுங்கித் தின்றது. பெண்மையில் புதுசுகம் பரவியது. ச்சே.. இப்படி திறந்தவெளியில்.... காட்டிக்கொண்டு நிக்குறோமே!
அழகா இருக்குடி.... என்று, கிறக்கத்தோடு அவளது வட்டத் தொப்புளை சீனு ரசித்துப் பார்க்க.... முகம் சிவந்திருந்த நிஷா.... மூடினாள்.
நிஷா நிஷா ப்ளீஸ்.... இன்னொரு தடவை காட்டுடி....
அய்யோ என்ன இது.... இப்படி ஓப்பன் பிளேஸ்ல.... ம்ஹூம்ம்....கூச்சமா இருக்குடா
ப்ளீஸ் நிஷா. ஐ பெக் யு. ஐ வில் டை பார் யூ
நிஷா சுற்றுமுற்றும் பார்த்துக்கொண்டே மறுபடியும் புடவையை விலக்கி அவனுக்கு தொப்புளை காட்டினாள். மறுபடியும் சூரிய வெளிச்சம் தீண்டியது. தொப்புள் ஆழத்தில் உள்ள சிறிய சுருக்கங்கள்வரை தெளிவாகத் தெரிந்தது சீனுவுக்கு. எச்சில் ஒழுக ரசித்தான். அவனது ஆண்மை கிண்ணென்று தூக்கிக்கொண்டு நின்றது. அழகோ அழகு!
போதும் நீ பார்த்தது.... என்று மூடிக்கொண்டு ஓடினாள் நிஷா. மூச்சிரைத்தபடி, புடவையை லேசாகத் தூக்கிப் பிடித்துக்கொண்டு, அவள் நாணத்தோடு துள்ளி ஓடும் அழகைப் பார்த்துக்கொண்டேயிருந்தான் சீனு.
இந்த தேவதையின் வெட்கம் ஒண்ணு போதும். உயிரையும் கொடுக்கலாம்!