24-11-2018, 12:24 PM
వదినంటే......
నా పేరు కావ్య (కధలో పాత్రల పేర్లు మార్చాను కధ టైటిల్ లోని వదినని నేనే. చాలా ధైర్యం చేసి ఈ కధ రాస్తున్నాను ఎందుకంటే ఈ కధ లోని కొన్ని పాత్రలు ఈ కధ చదివిన వెంటనే నన్ను ప్రశ్నలతో వేధిస్తారు (తప్పించుకునే మార్గం కూడా ఉందనుకోండి)కొంచెం తప్పులున్నామన్నించండి.
మీరిచ్చే రెస్పాంస్ ని బట్టి నాకూ ఉత్సాహం వస్తుందని వేరే చెప్పక్కర్లేదనుకుంటాను. ఇక కధ లోకి వద్దాం.
తూ.గో. జిల్లా లో మాదో చిన్న ఊరు కాకినాడ రాజమండ్రి లకి కొంచెం దూరం ఐనా బాగానే అభివృద్ది అయింది. బాగా కొబ్బరి తోటలతో ఎప్పుడూ కళకళ లాడుతూ ఉంటుంది ఐనా అమలాపురం తెలీని వారు ఎవరున్నారు మన తెలుగువారిలో. అమలాపురం లో మా నాన్నగారు ఒక మోతుబరి దాదాపు ఎకరాలా కొబ్బరితోట ఒక పదిహేను ఎకరాల దాకా మామిడితోట ఉన్నాయి. మా నాన్నగారిపేరు సుబ్బానాయుడు, అమ్మ పేరు సుజాత. నాకు ఒక చెల్లి ఒక అన్నయ్య. చెల్లి పేరు నీరజ నా పెళ్ళికి దాని వయసు పదహారు. అన్నయ్య చదువు ఐపోయి ఉద్యోగం చెయ్యకుండా నాన్నకి తోడుగా మావూరిలోనే పొలం తోటలు చూసుకుంటున్నాడు. అ రోజు ఇల్లంతా హడావిడిగా ఉంది కారణం నాకు పెళ్ళిచూపులు. హైదరాబాదు నుంచి మంచి సంభంధం అని మా చిన్నమావయ్య మధ్యవర్తిగా ఉండి వాళ్ళని హైదరాబాదు నుంచి అమలాపురం తీసుకొస్తున్నాడు. ఏర్పాటులన్నీ నిండుగా ఊన్నాయి పెళ్ళికొడుకు విప్రో లో సాఫ్ట్వేర్ ఇంజినీర్. పెళ్ళిచూపులకి టైం అవుతొందని వాళ్ళు వచ్చేస్తారని ఒకటే కంగారు అందరికీ. నా సింగారానికి ఫైనల్ టచప్స్ నడుస్తున్నాయి. నా ఫ్రెండ్ పల్లవి నన్నాటపట్టిస్తూ మొహం మీద తిలకాన్ని సరిగ్గా దిద్దుతోంది
"అబ్బా..అయ్యిందే నీ అక్క సింగారం...ఎలాఉందో చూడు" అని నీరజ వేపు తిప్పింది.
"అసలు నా పెళ్ళిచూపులకి నన్ను చూసుకోనివ్వరా ఎలా ఉన్ననో " అని అద్దం వేపు తిరిగి చూసుకున్నా. నాకే నమ్మబుద్ది కాలా నిన్నటి దాకా లంగా ఓణీ లో తిరిగిన నేను ఈ రోజు పూర్తి అమ్మాయిలా ఉన్నాను. ఇరవై నాలుగేళ్ళ నా అందాలు చీర బ్లౌజు లో పెట్టి సింగారించారు లేత పసుపు రంగు చీర, అదే రంగు జాకెట్టు లో చాలా అందం గా ఉన్నాను. నామేని రంగు కూడా కొంచెం పసుపు కలిపిన తెలుపేమో ఈ చీర మీద ఇంకా అందంగా గుమ్ముగా ఉన్నాను. కావాలనే పల్లవి జాకెట్టు లోపల ఊదారంగు బ్రా వేసింది పైట వెనకనుంచి నా భారపుటంచులు ఉబ్బి జాకెట్టు లోపల రెండు విడివిడి రంగులలో కొట్టొచ్చినట్టు కనబడుతున్నాయి. పెళ్ళిచూపులకి ఈ మత్రం సెక్సీ గా ఉండలని నాకూ అనిపించింది. చూద్దాం ఇక పెళ్ళికొడుకు ఏమంటాడో అనుకున్నా. బైట కార్లు అగిన శబ్దం విని వచ్చేసారనుకుని అలోచనలు కట్తిపెట్టా. అతను సిటీ లో పెద్ద కంపెనీలో పనిచేస్తున్నాడు అతని భావాలు కూడా కొంచెం కొత్తవి ఖచ్చితంగా ఒంటరిగా మట్లాడాలంటాడు. అందుకే ఏం మాట్లాడాలో మొందుగానే మనసు లో నెమరు వేసుకుంటూ కూర్చున్నా. ఈ లోపు నీరజ పరిగెత్తుకుంటూ వచ్చి
"అక్కా బావ కత్తి లా ఉన్నాడే ఒక్కసారి నాకు కూడ ఛాంన్స్ ఇవ్వాలి సరేనా" అని నా నడుం మీద గిల్లింది
"ఛీ...దొంగముండ..నోరుమూసుకోవే..వయసు కి తగ్గట్టు మట్లడతావా...ఛాంస్సంట ఛాంస్...తంతా..పో.." అని ముద్దుగా కసిరాను.
"సర్లెవే అక్కా..మీ పెళ్ళైన తర్వాత నెనెలాగో బావని వదలను చూసుకో ముందే చెబుతున్నా..ఇప్పుడు మాత్రమే నేను నీకి చెల్లిని..తరువాత ఎలాగూ సవతినే .." అని మళ్ళీ కౌంటరేసింది.
నా పేరు కావ్య (కధలో పాత్రల పేర్లు మార్చాను కధ టైటిల్ లోని వదినని నేనే. చాలా ధైర్యం చేసి ఈ కధ రాస్తున్నాను ఎందుకంటే ఈ కధ లోని కొన్ని పాత్రలు ఈ కధ చదివిన వెంటనే నన్ను ప్రశ్నలతో వేధిస్తారు (తప్పించుకునే మార్గం కూడా ఉందనుకోండి)కొంచెం తప్పులున్నామన్నించండి.
మీరిచ్చే రెస్పాంస్ ని బట్టి నాకూ ఉత్సాహం వస్తుందని వేరే చెప్పక్కర్లేదనుకుంటాను. ఇక కధ లోకి వద్దాం.
తూ.గో. జిల్లా లో మాదో చిన్న ఊరు కాకినాడ రాజమండ్రి లకి కొంచెం దూరం ఐనా బాగానే అభివృద్ది అయింది. బాగా కొబ్బరి తోటలతో ఎప్పుడూ కళకళ లాడుతూ ఉంటుంది ఐనా అమలాపురం తెలీని వారు ఎవరున్నారు మన తెలుగువారిలో. అమలాపురం లో మా నాన్నగారు ఒక మోతుబరి దాదాపు ఎకరాలా కొబ్బరితోట ఒక పదిహేను ఎకరాల దాకా మామిడితోట ఉన్నాయి. మా నాన్నగారిపేరు సుబ్బానాయుడు, అమ్మ పేరు సుజాత. నాకు ఒక చెల్లి ఒక అన్నయ్య. చెల్లి పేరు నీరజ నా పెళ్ళికి దాని వయసు పదహారు. అన్నయ్య చదువు ఐపోయి ఉద్యోగం చెయ్యకుండా నాన్నకి తోడుగా మావూరిలోనే పొలం తోటలు చూసుకుంటున్నాడు. అ రోజు ఇల్లంతా హడావిడిగా ఉంది కారణం నాకు పెళ్ళిచూపులు. హైదరాబాదు నుంచి మంచి సంభంధం అని మా చిన్నమావయ్య మధ్యవర్తిగా ఉండి వాళ్ళని హైదరాబాదు నుంచి అమలాపురం తీసుకొస్తున్నాడు. ఏర్పాటులన్నీ నిండుగా ఊన్నాయి పెళ్ళికొడుకు విప్రో లో సాఫ్ట్వేర్ ఇంజినీర్. పెళ్ళిచూపులకి టైం అవుతొందని వాళ్ళు వచ్చేస్తారని ఒకటే కంగారు అందరికీ. నా సింగారానికి ఫైనల్ టచప్స్ నడుస్తున్నాయి. నా ఫ్రెండ్ పల్లవి నన్నాటపట్టిస్తూ మొహం మీద తిలకాన్ని సరిగ్గా దిద్దుతోంది
"అబ్బా..అయ్యిందే నీ అక్క సింగారం...ఎలాఉందో చూడు" అని నీరజ వేపు తిప్పింది.
"అసలు నా పెళ్ళిచూపులకి నన్ను చూసుకోనివ్వరా ఎలా ఉన్ననో " అని అద్దం వేపు తిరిగి చూసుకున్నా. నాకే నమ్మబుద్ది కాలా నిన్నటి దాకా లంగా ఓణీ లో తిరిగిన నేను ఈ రోజు పూర్తి అమ్మాయిలా ఉన్నాను. ఇరవై నాలుగేళ్ళ నా అందాలు చీర బ్లౌజు లో పెట్టి సింగారించారు లేత పసుపు రంగు చీర, అదే రంగు జాకెట్టు లో చాలా అందం గా ఉన్నాను. నామేని రంగు కూడా కొంచెం పసుపు కలిపిన తెలుపేమో ఈ చీర మీద ఇంకా అందంగా గుమ్ముగా ఉన్నాను. కావాలనే పల్లవి జాకెట్టు లోపల ఊదారంగు బ్రా వేసింది పైట వెనకనుంచి నా భారపుటంచులు ఉబ్బి జాకెట్టు లోపల రెండు విడివిడి రంగులలో కొట్టొచ్చినట్టు కనబడుతున్నాయి. పెళ్ళిచూపులకి ఈ మత్రం సెక్సీ గా ఉండలని నాకూ అనిపించింది. చూద్దాం ఇక పెళ్ళికొడుకు ఏమంటాడో అనుకున్నా. బైట కార్లు అగిన శబ్దం విని వచ్చేసారనుకుని అలోచనలు కట్తిపెట్టా. అతను సిటీ లో పెద్ద కంపెనీలో పనిచేస్తున్నాడు అతని భావాలు కూడా కొంచెం కొత్తవి ఖచ్చితంగా ఒంటరిగా మట్లాడాలంటాడు. అందుకే ఏం మాట్లాడాలో మొందుగానే మనసు లో నెమరు వేసుకుంటూ కూర్చున్నా. ఈ లోపు నీరజ పరిగెత్తుకుంటూ వచ్చి
"అక్కా బావ కత్తి లా ఉన్నాడే ఒక్కసారి నాకు కూడ ఛాంన్స్ ఇవ్వాలి సరేనా" అని నా నడుం మీద గిల్లింది
"ఛీ...దొంగముండ..నోరుమూసుకోవే..వయసు కి తగ్గట్టు మట్లడతావా...ఛాంస్సంట ఛాంస్...తంతా..పో.." అని ముద్దుగా కసిరాను.
"సర్లెవే అక్కా..మీ పెళ్ళైన తర్వాత నెనెలాగో బావని వదలను చూసుకో ముందే చెబుతున్నా..ఇప్పుడు మాత్రమే నేను నీకి చెల్లిని..తరువాత ఎలాగూ సవతినే .." అని మళ్ళీ కౌంటరేసింది.