08-02-2019, 01:45 PM
(This post was last modified: 08-02-2019, 01:47 PM by Karthick. Edited 1 time in total. Edited 1 time in total.)
“என்ன சார்! இன்னைக்கு ரொம்ப மூட்ல இருக்கீங்க போல இருக்குது..! எவளைப் பார்த்துட்டு இப்ப எங்கிட்ட ‘இத’ ஆட்ட வந்து இருக்கீங்க..” என்று காமினி எனது உருட்டுக்கட்டையைப் பிதுக்கி, அதன் ரோஸ் நிற தலையை தனது மிருதுவான விரல் நுனியால் வட்டம் போட்டாள்.
“ம்ம்ம்.. வழியில ஒரு செம பார்டிய பார்த்தேன்.. அதான்…! அது சரி.. நீ எவனைப் பார்த்துட்டு இப்படி ஜொல்லு விட்டே.. கீழே எல்லாம் பயங்கரமா லீக் ஆகுது..” என்று காமினியின் புண்டைக்குள் பீடத்திற்குள் விரலை விட்டு குடைந்தேன்.
“ஓ! அதுவா.. பாத் ரூம்ல பைப் லீக் ஆவுதுன்னு ஒரு ப்ளம்ரை வரச்சொன்னேன். அவன் வந்தான்.. பாத் ரூம் லீக்கை சரி செய்ஞ்சுட்டு போனான்.. ஆனா அவனைப் பார்த்ததிலிருந்தே ‘இங்க’ லீக் ஆக ஆரம்பிச்சுடிச்சு…” என்று சிரித்துக்கொண்டே காமினி வேகவேகமாக எனது சுண்ணியை உருவினாள். “ஏன்! அவனை இந்த லீக்கையும் அடைச்சு போக சொல்ல வேண்டியது தானே..” “ஓஓ.. சொன்னேனே..” “அப்படியா சேதி.. அவன் எங்க ரிப்பேர் பண்ணினானுன்னு காட்டுப்பார்ப்போம்..” என்று காமினியைத் தள்ளிக்கொண்டு பாத் ரூம் சென்றேன். உள்ளே சென்றதும், ஷவரைத் திறந்து விட்டு இருவரும் நனைந்தோம். வாளிப்பான காமினியின் உடம்பின் மீது தண்ணீர் துளிகள் பட்டு தெரிக்க, அவளைக் கட்டி அனைத்து உரசினேன். என் மீது சற்று நேரம் உரசிக்கொண்டு இருந்த அவள், “இவரு எதுக்கு இப்படி ஆட்டம் போடறாரு..?” என்று கேட்ட படியே, என் முன்னால் அமர்ந்து, எனது சுண்ணியை பிடித்து வாயில் விட்டு ஊம்ப ஆரம்பித்தாள்.
சில வினாடிகளுக்கு பிறகு, அதன் நுனியில் தனது நாவால் விளையாடினாள். “அவன் ஒன்னோட லீக்கை அடைக்கிறதுக்கு பதிலா நீ தான் அவனை லீக் பண்ண வச்சிருப்ப போல தெரியுது..”
“ஆமாம்.. அவன் பார்க்கிறதுக்கு உங்க தம்பி மாதிரியே இருந்தானா.. அதனாலே போனா போவுதுன்னு நான் அவனை லீக் பண்ண வச்சிட்டேன்..” என்று காமினி சிரித்தாள்.
“அடிப்பாவி சண்டாளி..! ஊர் மேஞ்சது மட்டுமில்லாமே.. சொந்த புருஷக்கிட்டேயே கதை அளக்கிறையா..? உன்னை என்ன பண்ணரேன் பாரு.. இது லீக் ஆவறதனலே தானே.. நீ இப்படி அலையறே.. அதை முழுசும் நிறுத்தரேன்..” என்று நான் காமினியைக் கீழே தள்ளி அவளது பெருத்த தொடைகளுக்கு இடையில் முகம் பதித்தேன்..
“ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்…ஹாஆஆஆஆ..ம்ம்ம்ம்..” என்று காமினி தனது இடுப்பை மெதுவாக தூக்கி தூக்கி வட்டமிடுவதைப் போல எனது முகத்தில் தேய்த்தாள். பெருத்து பிளந்துக்கிடந்த காமினியின் அந்தரங்கத்தைப் பிளந்து, சிவந்த அவளது சங்குப்பூ கிளிட்டை நாவால் நான் துவசம் செய்தேன்.
“ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்.. ஆஆஆஆ… டேய்! பொறுக்கி..!! எவளைப் பார்த்துட்டுடா.. இப்படி இந்த நக்கு நக்கறே..ம்ம்ம்ம்..” என்று காமினி எனது தலை முடியைப் பிடித்து இழுத்தாள்.
“ம்ம்ம்ம்.. அதான் சொன்னேன் இல்ல.. ஒரு செம பார்ட்டின்னு… பார்க்கிறதுக்கு உங்க அம்மா மாதிரி இருந்தா.. அதான் உடனே நட்டுக்கிச்சு..” என்ற படி நான் காமினியின் புண்டை நீளத்திற்கும் மேலும் கீழுமாய் நக்கினேன். காமினியின் அந்தரங்கம் மதன நீரை பெருவாரியாக சுரந்துக்கொண்டு இருந்தது.
“ஸ்ஸ்ஸ்…ம்ம்ம்ம்.. நான் நினைச்சேன்.. உனக்கு ஆண்டின்னா வீக்னஸ் தான்..! அதுவும் எங்க அம்மான்னா ஏண்டா இப்படி அலையறே! ச்சீ! உனக்கே வெட்கமா இல்ல..? அதுவும் எங்கிட்டேயே சொல்லறீயே..த்தூ..!” என் நாக்கும் விரலும் காமினியின் அந்தரங்கத்தை சின்னாப்பின்னா படுத்தின. காமினியால் தாங்கமுடியவில்லை.
“ம்ம்ம்ம்… மதன் எனக்கு தாங்கல… சீக்கிரமா உள்ள விடுடா..” என்று கெஞ்சினாள்.
“இருடி.. வரேன்..” என்று காமினியின் தொடைகளை விரித்து, அதன் நடுவில் மண்டியிட்டு அமர்ந்தேன். சிவந்த காமினியின் புண்டையை விரித்து, அதன் வாசலில் எனது சுண்ணியை சொருகினேன் . கண்களை மூடிக்கொண்டே, அந்த சூடான வெல்வெட் புண்டைக்குள் நான் எனது ஆயுதத்தை இறக்க, கஸ்தூரி ஆண்டி தான் எனது மனக்கண்ணில் தோன்றினாள்.
அவளைக் கற்பனை செய்துக்கொண்டே, நான் எனது ஆயுதத்தை மெதுவாக வெளியே இழுத்து, ஆழமாய் குத்தத்தொடங்கினேன். “அ..அ..அ…ஆஆங்.. அ..அ..அ…ஆஆங்.. அ..அ..அ…ஆஆங்.. அ..அ..அ..ஆங்..” என்று எனது ஒவ்வொரு ஆழ குத்துக்கும் ஏற்ப காமினி அரற்றிக்கொண்டு இருந்தாள். நான் அவளது அம்மாவை நினைத்துக்கொண்டு காமினியை ஓப்பது அவளுக்கு நன்றாகவே தெரியும்.
கஸ்தூரி ஆண்டியை நினைத்தாலே எனக்குள் ஒரு வித புதிய பலம் உண்டாகி விடும். அதனால், காமினியும் சக்கையாக ஓழ் வாங்குவாள். அது அவளுக்கு பிடிக்கும். சில சமயங்களில் அவளும் யாரையாவது நினைத்துக்கொண்டே என்னிடம் ஓழ் வாங்குகிறாள் என்று எனக்கு தெரியும். கற்பனையால் சுகம் கூடுவதில் தவறு ஒன்றுமில்லை என்று நாங்கள் ஏற்கனவே மனமொத்து முடிவு செய்திருந்தோம்.
“என்ன மாப்ளே! ரொம்ப டையர்டா இருக்கீங்க போல தெரியுது..” என்று காமினி தனது அம்மாவைப் போல பேசி என்னை உசுப்பேத்தினாள்.
“இல்ல ஆண்டி..! உங்க புண்டைய மெதுவா ஆழமா தூர் வாரலாமின்னு தான்..” என்று கூறிக்கொண்டே, பலம் கொண்ட மட்டிலும் காமினியின் புண்டைக்குள் எனது சுண்ணியைப் பாய்ச்சினேன். “ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்..ஆஆஆஆஆஆஆஆஆஆஆஆவ்..” என்று காமினி வீரிட்டாள். தொடர்ந்து அவளது கால்களை எனது தோள் மீது தூக்கிப்போட்டுக்கொண்டு, நான் காமினியின் புண்டைக்குள் ‘நங்.. நங்’ என்று குத்த ஆரம்பித்தேன். வில் போல வளைந்து இருந்தாலும், காமினி தன்னால் முடிந்த மட்டில், தனது இடுப்பைத் தூக்கி தூக்கி எனக்கு எதிர் தாக்குதல் நடத்தினாள்.
“ம்ம்ம்ம்ம்.. என்னங்க..என்னங்க்..ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ். என்னங்க…ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்..” என்று அவள் தொடர்ச்சியாக கதற ஆரம்பித்ததும், அவளுக்கு உச்சம் வருகிறது என்று அறிந்துக்கொண்டேன்.
“ம்ம்ம்ம்… காமினீஈஈஈஈஈஈஈஈஈஈஈ..ம்ம்ம்.. கஸ்தூரி..ஈஈஈஈஈ..” என்று முனகிக்கொண்டே நான் சடார் சடார் என்று காமினியின் புண்டையை பிளந்தேன். ஷவரில் இருந்து கொட்டிக்கொண்டு இருந்த தண்ணீர் துளிகள் எங்கள் மீது பட்டு ஆவியாக போய்க்கொண்டு இருந்தன. “ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்..ஆஆஆஆஆஆஆஆஆஆஆஆஆஆஆ..” என்று வீரிட்ட காமினி, இருக்கைகளாலும் எனது இடுப்பை பற்றிக்கொண்டு, இன்னும் வேகவேகமாக என்னை குத்த வைத்தாள். சில வினாடிகளில், சூடாக நுரைத்து குழைந்த காமினியின் புண்டைக்குள் எனது விந்தைப் பீய்ச்சி அடித்தேன். அப்படியே படுத்துக்கிடந்த நாங்கள் மெதுவாக எழுந்து குளித்து விட்டு ஹாலுக்கு வந்தோம். “நீங்க அம்மாவுக்கு போன் பண்ணி சொல்லிடுங்க.. நான் சமைக்க போறேன்..”
” என்னது சமைய போறியா ? இன்னும் வயசுக்கு வராத பொண்ணையா இவ்ளோ நேரம் ஓத்து கிட்டு இருந்தேன் ? ‘
” போடா லூசு புண்டா மகனே ! சமைக்க சமைக்க ” என்றாள்.
நான் மாமியார் வீட்டுக்கு போன் செய்தேன்.
“ஹலோ!” ஆண்டியின் குரல் கேட்டது.
“ஹலோ ஆண்டி! நான் மதன். எப்படி இருக்கீங்க!”
“நாங்க எல்லாரும் ரொம்ப நல்லா இருக்கோம்.. நீங்க ரெண்டு பேரும் எப்படி இருக்கீங்க..?”
“நாங்க நல்லா தான் இருக்கோம்.. இப்பதான் காமினி சொன்னா.. ரவிக்கு கல்யாணம் பிக்ஸ் பண்ணிட்டீங்களாமே..!” “ஐயோ! அப்படி எல்லாம் இல்ல மாப்ளே! நீங்க இல்லாம நாங்க எப்படி பிக்ஸ் பண்ணுவோம். ஒரு நல்ல வரன் வந்து இருக்கு.. எங்களுக்கு பிடிச்சு இருக்கு.. அதான் நீங்க ரெண்டு பேரும் வந்தா பிக்ஸ் பண்ணிட்டு, உடனே கல்யாணம் வச்சிடலாமின்னு யோசனை.. உங்களால அடுத்த மாசம் வரமுடியாமின்ன சொல்லுங்க..”
“அடுத்த மாசம் – diratitamil.com – கொஞ்ச டைட் ஆண்டி..! அதுக்கு அடுத்த மாசம் கண்டிப்பா வரமுடியும்.. உங்களுக்கு பிடிச்சு இருந்தா பிக்ஸ் பண்ணிடுங்க.. எங்களுக்காக வெயிட் பண்ண வேண்டாம். நாங்க நேர நிச்சயத்துக்கும் கல்யாணத்துக்கும் வந்திடரோம்..”
“அப்படி சொல்லறீங்களா நீங்க.. சரிங்க மாப்ளே! நான் இவர் கிட்டே சொல்லறேன்..அப்பறம் என்ன விசேஷம்..?”
“வேற ஒன்னுமில்லை..ஆண்டி..!”
“ம்ம்ம்.. எல்லாம் ஒழுங்கா நடக்குதில்ல..?”
“ஆங்.. அதுவா இப்ப கூடம் பாத் ரூம்ல ஒரு தடவை ‘ஒழுங்கா’ நடந்துது..” என்று கிசுகிசுப்பாய் சொன்னேன்.
பக்கத்தில் இருந்து யாரோ எனது காதை திருகினார்கள். காமினி தான் எனது பக்கத்தில் நின்றுக்கொண்டு காதை திருகிக்கொண்டு இருந்தாள். “ஐயோ! ச்சீ.. நான் போனை வைக்கிறேன் மாப்ளே!” என்று எனது மாமியார் போனை அவசர அவசரமாய் துண்டித்தாள்.
“டேய்! உனக்கு கொஞ்சம் கூட விவெஸ்தையே கிடையாதா..? இதை எல்லாம் போய் எங்க அம்மா கிட்ட சொல்லிக்கிட்டு இருக்கிற..” என்று காமினி அதட்டினாள்.
“காதை விடுடி..! அவங்க கேட்டாங்க.. நான் சொன்னேன்! அவங்க எதுக்கு கேட்டாங்களாம்..?” என்று நான் காமினியை மடக்கினேன்.
“ஐயோ! கர்மம் கர்மம். வந்து சேர்ந்து இருக்குதே ரெண்டும்..” என்று தலையில் அடித்துக்கொண்ட படி காமினி சமையல் அறைக்குள் ஓடினாள்.
ஒரு வாரம் சென்று இருக்கும் என்று நினைக்கிறேன். அன்று வெள்ளிக்கிழமை. PVRல் படம் ஒன்றைப் பார்த்து விட்டு வரும் போது நேரம் இரவு 1100ஐத் தாண்டி இருந்தது. நேரே வந்து கட்டிலில் விழுந்தோம். நானும் காமினியும் களைப்பு அடைந்து இருந்ததால், சடுதியில் தூக்கிப்போனோம்.
“ஆஆஆ.. ஐயோ! மதன்..! எனக்கு பயங்கரமா வயிறு வலிக்குத்து..! என்னாலே தாங்க முடியலை..ஆஆஆ!” என்று காமினியின் குரல் கேட்க நான் விருட்டென்று எழுந்து உட்கார்ந்தேன். இங்கும் அங்கும் தடவி விளக்கை போட்டுப் பார்த்தால் நேரம் காலை நான்கை நெருங்கிக்கொண்டு இருந்தது. காமினியின் முகமெல்லாம் சிவந்து வேர்த்து இருக்க, வேதனையில் துடித்துக்கொண்டு இருந்தாள்.
“ஹேய்! காமினி என்னாச்சு..? என்ன செய்யுது உனக்கு..?ம்ம்ம்..?” என்று நான் பதறினேன். “தெரியலைங்க.. என்னாலே தாங்க முடியலை..ஐயோ.. அம்மா..” என்று அவள் அழ ஆரம்பிக்க, விஷயம் சீரியஸ் என்று நான் தெரிந்துக்கொண்டேன். “சரி எழுந்திரி.. ஹாஸ்பிட்டல் போகலாம்..” என்று அவளை எழுப்பி உட்கார வைத்தேன்.
அவள் உட்காரும் நிலையிலேயே இல்லை. அவளை விட்டு விட்டு, நான் அரக்கபரக்க ஒரு பேண்டையும் சட்டையும் மாட்டிக்கொண்டு, கார் சாவியை எடுத்துக்கொண்டு விரைந்தேன். காரை வாசலில் நிறுத்தி விட்டு, அதன் கதவை திறந்து விட்டேன். பின்னர் மீண்டும் வீட்டிற்குள் சென்று காமினியை அப்படியே தூக்கி வந்து உட்கார வைத்தேன். மீண்டும் ஓடி வீட்டைப்பூட்டி எடுத்துக்கொண்டு ஹாஸ்பிட்டலை நோக்கி விரைந்தேன். நல்ல வேளை! அதிகாலை நேரம் என்பதால் சாலையில் நெருக்கடி ஏதுமில்லை. காரை நேராக கேஷுவாலிட்டியில் கொண்டு போய் நிறுத்தி விட்டு, அங்கே இருந்த ரெசிடெண்ட் டாக்டரிடம் பிரச்சினை சொன்னேன். அந்த டாக்டர், காமினியைக் காரிலேயே மேலோட்டமாக பரிசோதனை செய்தார். ஒரு சில வினாடிகளில், நிமிர்ந்து எழுந்த அவர், “வார்டு பாய்! ஸ்ட்ரெச்சர்.. ப்ளீஸ்ஸ்ஸ்!!! இம்மீடியெட்..!!!” என்று கத்தினார்.
நான் பயந்தே போனேன். “என்ன டாக்டர்..? என்ன பிராம்பிளம்..?” என்றேன்.
“அபெண்டிசைடிஸ்! – diratitamil.com – உடனே ஆப்ரேஷன் பண்ணனும்..கேஸ் ஷீட்டு போட்டுட்டு நேரா ஆப்ரேஷன் தியேட்டர் நம்பர் 2க்கு வந்துடுங்க..” என்று அவர் ஸ்ட்ரெச்சரை தள்ளிக்கொண்டு உள்ளே சென்று விட்டார். எனக்கு கையும் ஓடவில்லை காலும் ஓடவில்லை. மிகவும் பயமாக இருந்தது. ஒரு வழியாக கேஸ் ஷீட்டைப் போட்டு விட்டு, ஆப்ரேஷன் தியேட்டருக்கு ஓடினேன். வெளியே சிவப்பு நிற பல்பு ஒன்று எரிந்துக்கொண்டு இருந்தது. காமினியைக் காரில் பரிசோதித்த ரெசிடெண்ட் டாக்டர் வெளியில் தான் நின்றுக்கொண்டு இருந்தார். “பயப்படறதுக்கு ஒன்னுமில்லை.. ரப்ச்சர் ஆகறதுக்கு முன்னாடியே நீங்க சரியான நேரத்தில தான் கொண்டு வந்து இருக்கீங்க.. இன்னும் முப்பது நிமிஷத்தில முடிஞ்சுடும்.. சர்ஜன் உள்ளே தான் இருக்கார். பயப்பட வேணாம்..” என்று விட்டு அவர் சென்றார். எனக்கு உதறலாக இருந்தது. என்ன செய்வது என்று தெரியாமல், நேராக சென்னைக்கு போன் செய்தேன்.
அப்பா தான் எடுத்தார். எனது குரலை அந்த நேரத்தில் கேட்டதும், அவர் பதறினார்.
“என்னடா மதன்! என்ன ஆச்சு..?” என்றார். நான் சுருக்கமாக எல்லாவற்றையும் கூற, “சரிடா.. நாங்க உடனே புறப்பட்டு வரோம்..” என்றார்.
“இல்லப்பா வேண்டாம்.. அவசியமிருக்காது..! நீங்க இங்க வந்து என்ன பண்ணப்போறீங்க..?” என்றேன்.
“ஆமாண்டா! நாங்க அங்க வந்தா.. உதவியோட உபத்திரவமா தான் இருக்கும்.. வேணுமின்னா உங்க மாமியாரை வரச்சொல்லேன்.. காமினிக்கு உதவியா இருக்கும்..?” என்றார்.
“நான் கூட அதான் நினைச்சேன்..” என்றேன். “சரி நேரத்தை வேஸ்ட் பண்ணாமே கடகடன்னு ஆகிற வேலைய பாரு.. ஏதாவது தேவைன்னா உடனே போன் பண்ணு.. என்ன?” என்றார். “சரிப்பா..” என்று போனை துண்டித்தேன்.
அடுத்த கால் மாமியார் வீட்டிற்கு. “ஹலோ” என்று நான் சொன்னவுடன், “என்ன மாப்ளே! இந்த நேரத்தில..! ஏதாவது பிரச்சினையா..?” என்று எனது மாமியார் சட்டென்று உஷார் ஆனாள்.
நான் நடந்ததைக் கூற, “ஐயோ! தெய்வமே! இப்ப காமினி எங்க..?” என்று பதறினாள்.
“ஆப்ரேஷன் நடந்துக்கிட்டு இருக்கு..” என்றேன்.
“ஐயோ! அவளும் நீங்களும் தனியா கிடந்து என்னத்தைப் பண்ண போறீங்களோ! மாமா வேற வெளியூர் போயிருக்கார்.. கவலைப்படாதீங்க.. நான் உடனே கிளம்பி வரேன். இன்னும் கொஞ்ச நேரம் கழிச்சு போன் பண்ணரேன்..” என்று கஸ்தூரி ஆண்டி தமக்கே உரிய துரிதத்துடன் செயல்பட்டாள்.
சுமார் 15 நிமிடங்கள் கழித்து கஸ்தூரி ஆண்டியிடம் இருந்து போன் வந்தது. “ரவி இப்ப என்னை ஏர்போர்ட்டில கொண்டு வந்து விடுவான். நான் சரியா 1000 மணிக்கெல்லாம் டில்லி வந்து இறங்கிடுவேன். அங்க வந்தப்புறம் போன் பண்ணரேன். பார்த்துக்குங்க மாப்ளே!” என்று போனைத் துண்டித்தாள்.
மேலும் 15 நிமிடங்கள் கழித்து ஆப்ரேஷன் தியேட்டரின் கதவு திறந்தது. சர்ஜென் வெளிப்பட்டார். என்னைப் பார்த்தவுடன், “நீங்க தான் அவங்களோட ஹஸ்பெண்டா?” என்றார். நான் ஆமாம் என்பது மாதிரி தலையை ஆட்ட, “டோண்ட் வொரி! ஷீ ஈஸ் பைஃன்.. இப்போ அவங்களை ICUக்கு மாத்திடுவாங்க.. அங்க ஒரு நாள் வச்சி இருந்து, பின்னாடி வார்டுக்கு மாத்திடுவாங்க..” என்று விட்டு அவர் அடுத்த கேஸைக் கவனிக்க சென்றார். சில நிமிடங்களுக்குப் பிறகு காமினியை ஸ்ட்ரெச்சரில் தள்ளிக்கொண்டு வந்தனர். மயக்கத்தில் இருந்தாள் போல தெரிந்தது. கூடவே நர்ஸ் ஒருத்தி டிரிப் – diratitamil.com – பாட்டிலையும் தூக்கிக்கொண்டு வந்தாள். ஸ்ட்ரெச்சரைத் தொடர்ந்து ஓடிய படியே, “காமினி.. காமினி.. காமினி..!” என்று கூப்பிட்டு பார்த்தேன்.
அவளுக்கு காதில் விழுந்ததாகவே தெரியவில்லை. ICU வந்தவுடன், என்னை வெளியிலேயே நிற்க வைத்து விட்டு காமினியை உள்ளே கொண்டு சென்றனர். என்ன செய்வது என்று தெரியாமல் நான் திகைத்து நிற்க, என் கண்களில் கண்ணீர் கோர்த்துக்கொண்டது. நேரம் போனதே தெரியவில்லை.
போன் ஒலிக்க, நான் எடுத்தேன். “மதன். காமினிக்கு எப்படிடா இருக்கு..?” அம்மா தான் கேட்டாள். ஆப்ரேஷன் முடிஞ்சிடுத்தும்மா. இப்ப ICUவுக்கு மாத்திட்டாங்க.. நாளைக்கு வார்டுக்கு மாத்திடுவாங்களாம்..!”
“அப்படியா? பிரச்சினை ஒன்னுமில்லையே..?” “இல்லம்மா.. காமினியோட அம்மா இப்போ வந்துக்கிட்டே இருப்பாங்க.. சோ பிரச்சினை ஒன்னுமில்லை..”
“அது சரி! நீ ஏதாவது சாப்பிட்டியா இல்லை..? ம்ம்?” “இல்லம்மா..” “நீ முதல்ல போய் ஏதாவது சாப்பிடு.. உனக்கு ஒன்னு ஆயிடிச்சுன்னா யார் பார்த்துக்குவாங்க.. சரியா..? ஏதாவதுன்னா, உடனே போன் பண்ணு..” என்றாள்.
அம்மா. “சரிம்மா..” என்ற படி போனை துண்டித்தேன். ஹாஸ்பிட்டலை விட்டு போக மனமில்லாமல், வெளியில் இருந்த கேண்டீனில் டீ ஒன்றைக்குடித்து விட்டு, சிகரெட்டு ஒன்றைப் பற்ற வைத்தேன். மனம் போன போக்கில் இங்கும் அங்கும் திரிந்துக்கொண்டு இருந்த போது, செல்போன் மீண்டும் ஒலித்தது.
“ஹலோ” “ஹலோ மாப்ளே! நான் தான் கஸ்தூரி பேசறேன்.. ஏர்ப்போர்டில இருந்து தான் பேசறேன்.. காமினிக்கு இப்ப எப்படி இருக்கு..?”
“ஆண்டி! அவளுக்கு ஆப்ரேஷன் முடிஞ்சு, கொஞ்ச நேரத்துக்கு முன்னே தான் ICUவுக்கு மாத்தினாங்க.. ஒன்னும் பயம் இல்லையாம். நாளைக்கு வார்டுக்கு மாத்திடுவாங்களாம்..!”
“அப்ப விநாயகா! … சரி மாப்ளே! வந்து என்னை பிக் அப் பண்ணிக்கீறீங்களா..?”
“அங்கே இருங்க ஆண்டி! இன்னும் ஒரு அரை மணி நேரத்திலே வந்துடறேன்..” ஏர்ப்போர்ட்டிற்கு சென்று மாமியாரைப் பிக் அப் செய்த பின்னர், கஸ்தூரி ஆண்டி நேரே ஹாஸ்ப்பிட்டலுக்கு போக சொன்னாள். அதிகம் பேசிக்கொள்ளவில்லை. ICUவிற்கு வந்து, நர்ஸிடம் அனுமதி கேட்டுக்கொண்டு வெளியில் இருந்த கண்ணாடி ஜன்னல் வழியாக எட்டிப்பார்த்தோம். உள்ளே இருந்த நர்ஸ், காமினியை லேசாக உலுக்க, காமினி கண் திறந்து பார்த்தாள். சோர்வாக தெரிந்தாலும், நன்றாய் இருப்பதாக சைகையில் தெரிவித்தாள். அங்கு வீணாக நேரத்தை கடத்த வேண்டாம் என்றும் நாளைக்கு ICUவில் இருந்து மாற்றிய பின்னர் வரச்சொன்னாள்.
“ம்ம்ம்.. வழியில ஒரு செம பார்டிய பார்த்தேன்.. அதான்…! அது சரி.. நீ எவனைப் பார்த்துட்டு இப்படி ஜொல்லு விட்டே.. கீழே எல்லாம் பயங்கரமா லீக் ஆகுது..” என்று காமினியின் புண்டைக்குள் பீடத்திற்குள் விரலை விட்டு குடைந்தேன்.
“ஓ! அதுவா.. பாத் ரூம்ல பைப் லீக் ஆவுதுன்னு ஒரு ப்ளம்ரை வரச்சொன்னேன். அவன் வந்தான்.. பாத் ரூம் லீக்கை சரி செய்ஞ்சுட்டு போனான்.. ஆனா அவனைப் பார்த்ததிலிருந்தே ‘இங்க’ லீக் ஆக ஆரம்பிச்சுடிச்சு…” என்று சிரித்துக்கொண்டே காமினி வேகவேகமாக எனது சுண்ணியை உருவினாள். “ஏன்! அவனை இந்த லீக்கையும் அடைச்சு போக சொல்ல வேண்டியது தானே..” “ஓஓ.. சொன்னேனே..” “அப்படியா சேதி.. அவன் எங்க ரிப்பேர் பண்ணினானுன்னு காட்டுப்பார்ப்போம்..” என்று காமினியைத் தள்ளிக்கொண்டு பாத் ரூம் சென்றேன். உள்ளே சென்றதும், ஷவரைத் திறந்து விட்டு இருவரும் நனைந்தோம். வாளிப்பான காமினியின் உடம்பின் மீது தண்ணீர் துளிகள் பட்டு தெரிக்க, அவளைக் கட்டி அனைத்து உரசினேன். என் மீது சற்று நேரம் உரசிக்கொண்டு இருந்த அவள், “இவரு எதுக்கு இப்படி ஆட்டம் போடறாரு..?” என்று கேட்ட படியே, என் முன்னால் அமர்ந்து, எனது சுண்ணியை பிடித்து வாயில் விட்டு ஊம்ப ஆரம்பித்தாள்.
சில வினாடிகளுக்கு பிறகு, அதன் நுனியில் தனது நாவால் விளையாடினாள். “அவன் ஒன்னோட லீக்கை அடைக்கிறதுக்கு பதிலா நீ தான் அவனை லீக் பண்ண வச்சிருப்ப போல தெரியுது..”
“ஆமாம்.. அவன் பார்க்கிறதுக்கு உங்க தம்பி மாதிரியே இருந்தானா.. அதனாலே போனா போவுதுன்னு நான் அவனை லீக் பண்ண வச்சிட்டேன்..” என்று காமினி சிரித்தாள்.
“அடிப்பாவி சண்டாளி..! ஊர் மேஞ்சது மட்டுமில்லாமே.. சொந்த புருஷக்கிட்டேயே கதை அளக்கிறையா..? உன்னை என்ன பண்ணரேன் பாரு.. இது லீக் ஆவறதனலே தானே.. நீ இப்படி அலையறே.. அதை முழுசும் நிறுத்தரேன்..” என்று நான் காமினியைக் கீழே தள்ளி அவளது பெருத்த தொடைகளுக்கு இடையில் முகம் பதித்தேன்..
“ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்…ஹாஆஆஆஆ..ம்ம்ம்ம்..” என்று காமினி தனது இடுப்பை மெதுவாக தூக்கி தூக்கி வட்டமிடுவதைப் போல எனது முகத்தில் தேய்த்தாள். பெருத்து பிளந்துக்கிடந்த காமினியின் அந்தரங்கத்தைப் பிளந்து, சிவந்த அவளது சங்குப்பூ கிளிட்டை நாவால் நான் துவசம் செய்தேன்.
“ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்.. ஆஆஆஆ… டேய்! பொறுக்கி..!! எவளைப் பார்த்துட்டுடா.. இப்படி இந்த நக்கு நக்கறே..ம்ம்ம்ம்..” என்று காமினி எனது தலை முடியைப் பிடித்து இழுத்தாள்.
“ம்ம்ம்ம்.. அதான் சொன்னேன் இல்ல.. ஒரு செம பார்ட்டின்னு… பார்க்கிறதுக்கு உங்க அம்மா மாதிரி இருந்தா.. அதான் உடனே நட்டுக்கிச்சு..” என்ற படி நான் காமினியின் புண்டை நீளத்திற்கும் மேலும் கீழுமாய் நக்கினேன். காமினியின் அந்தரங்கம் மதன நீரை பெருவாரியாக சுரந்துக்கொண்டு இருந்தது.
“ஸ்ஸ்ஸ்…ம்ம்ம்ம்.. நான் நினைச்சேன்.. உனக்கு ஆண்டின்னா வீக்னஸ் தான்..! அதுவும் எங்க அம்மான்னா ஏண்டா இப்படி அலையறே! ச்சீ! உனக்கே வெட்கமா இல்ல..? அதுவும் எங்கிட்டேயே சொல்லறீயே..த்தூ..!” என் நாக்கும் விரலும் காமினியின் அந்தரங்கத்தை சின்னாப்பின்னா படுத்தின. காமினியால் தாங்கமுடியவில்லை.
“ம்ம்ம்ம்… மதன் எனக்கு தாங்கல… சீக்கிரமா உள்ள விடுடா..” என்று கெஞ்சினாள்.
“இருடி.. வரேன்..” என்று காமினியின் தொடைகளை விரித்து, அதன் நடுவில் மண்டியிட்டு அமர்ந்தேன். சிவந்த காமினியின் புண்டையை விரித்து, அதன் வாசலில் எனது சுண்ணியை சொருகினேன் . கண்களை மூடிக்கொண்டே, அந்த சூடான வெல்வெட் புண்டைக்குள் நான் எனது ஆயுதத்தை இறக்க, கஸ்தூரி ஆண்டி தான் எனது மனக்கண்ணில் தோன்றினாள்.
அவளைக் கற்பனை செய்துக்கொண்டே, நான் எனது ஆயுதத்தை மெதுவாக வெளியே இழுத்து, ஆழமாய் குத்தத்தொடங்கினேன். “அ..அ..அ…ஆஆங்.. அ..அ..அ…ஆஆங்.. அ..அ..அ…ஆஆங்.. அ..அ..அ..ஆங்..” என்று எனது ஒவ்வொரு ஆழ குத்துக்கும் ஏற்ப காமினி அரற்றிக்கொண்டு இருந்தாள். நான் அவளது அம்மாவை நினைத்துக்கொண்டு காமினியை ஓப்பது அவளுக்கு நன்றாகவே தெரியும்.
கஸ்தூரி ஆண்டியை நினைத்தாலே எனக்குள் ஒரு வித புதிய பலம் உண்டாகி விடும். அதனால், காமினியும் சக்கையாக ஓழ் வாங்குவாள். அது அவளுக்கு பிடிக்கும். சில சமயங்களில் அவளும் யாரையாவது நினைத்துக்கொண்டே என்னிடம் ஓழ் வாங்குகிறாள் என்று எனக்கு தெரியும். கற்பனையால் சுகம் கூடுவதில் தவறு ஒன்றுமில்லை என்று நாங்கள் ஏற்கனவே மனமொத்து முடிவு செய்திருந்தோம்.
“என்ன மாப்ளே! ரொம்ப டையர்டா இருக்கீங்க போல தெரியுது..” என்று காமினி தனது அம்மாவைப் போல பேசி என்னை உசுப்பேத்தினாள்.
“இல்ல ஆண்டி..! உங்க புண்டைய மெதுவா ஆழமா தூர் வாரலாமின்னு தான்..” என்று கூறிக்கொண்டே, பலம் கொண்ட மட்டிலும் காமினியின் புண்டைக்குள் எனது சுண்ணியைப் பாய்ச்சினேன். “ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்..ஆஆஆஆஆஆஆஆஆஆஆஆவ்..” என்று காமினி வீரிட்டாள். தொடர்ந்து அவளது கால்களை எனது தோள் மீது தூக்கிப்போட்டுக்கொண்டு, நான் காமினியின் புண்டைக்குள் ‘நங்.. நங்’ என்று குத்த ஆரம்பித்தேன். வில் போல வளைந்து இருந்தாலும், காமினி தன்னால் முடிந்த மட்டில், தனது இடுப்பைத் தூக்கி தூக்கி எனக்கு எதிர் தாக்குதல் நடத்தினாள்.
“ம்ம்ம்ம்ம்.. என்னங்க..என்னங்க்..ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ். என்னங்க…ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்..” என்று அவள் தொடர்ச்சியாக கதற ஆரம்பித்ததும், அவளுக்கு உச்சம் வருகிறது என்று அறிந்துக்கொண்டேன்.
“ம்ம்ம்ம்… காமினீஈஈஈஈஈஈஈஈஈஈஈ..ம்ம்ம்.. கஸ்தூரி..ஈஈஈஈஈ..” என்று முனகிக்கொண்டே நான் சடார் சடார் என்று காமினியின் புண்டையை பிளந்தேன். ஷவரில் இருந்து கொட்டிக்கொண்டு இருந்த தண்ணீர் துளிகள் எங்கள் மீது பட்டு ஆவியாக போய்க்கொண்டு இருந்தன. “ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்..ஆஆஆஆஆஆஆஆஆஆஆஆஆஆஆ..” என்று வீரிட்ட காமினி, இருக்கைகளாலும் எனது இடுப்பை பற்றிக்கொண்டு, இன்னும் வேகவேகமாக என்னை குத்த வைத்தாள். சில வினாடிகளில், சூடாக நுரைத்து குழைந்த காமினியின் புண்டைக்குள் எனது விந்தைப் பீய்ச்சி அடித்தேன். அப்படியே படுத்துக்கிடந்த நாங்கள் மெதுவாக எழுந்து குளித்து விட்டு ஹாலுக்கு வந்தோம். “நீங்க அம்மாவுக்கு போன் பண்ணி சொல்லிடுங்க.. நான் சமைக்க போறேன்..”
” என்னது சமைய போறியா ? இன்னும் வயசுக்கு வராத பொண்ணையா இவ்ளோ நேரம் ஓத்து கிட்டு இருந்தேன் ? ‘
” போடா லூசு புண்டா மகனே ! சமைக்க சமைக்க ” என்றாள்.
நான் மாமியார் வீட்டுக்கு போன் செய்தேன்.
“ஹலோ!” ஆண்டியின் குரல் கேட்டது.
“ஹலோ ஆண்டி! நான் மதன். எப்படி இருக்கீங்க!”
“நாங்க எல்லாரும் ரொம்ப நல்லா இருக்கோம்.. நீங்க ரெண்டு பேரும் எப்படி இருக்கீங்க..?”
“நாங்க நல்லா தான் இருக்கோம்.. இப்பதான் காமினி சொன்னா.. ரவிக்கு கல்யாணம் பிக்ஸ் பண்ணிட்டீங்களாமே..!” “ஐயோ! அப்படி எல்லாம் இல்ல மாப்ளே! நீங்க இல்லாம நாங்க எப்படி பிக்ஸ் பண்ணுவோம். ஒரு நல்ல வரன் வந்து இருக்கு.. எங்களுக்கு பிடிச்சு இருக்கு.. அதான் நீங்க ரெண்டு பேரும் வந்தா பிக்ஸ் பண்ணிட்டு, உடனே கல்யாணம் வச்சிடலாமின்னு யோசனை.. உங்களால அடுத்த மாசம் வரமுடியாமின்ன சொல்லுங்க..”
“அடுத்த மாசம் – diratitamil.com – கொஞ்ச டைட் ஆண்டி..! அதுக்கு அடுத்த மாசம் கண்டிப்பா வரமுடியும்.. உங்களுக்கு பிடிச்சு இருந்தா பிக்ஸ் பண்ணிடுங்க.. எங்களுக்காக வெயிட் பண்ண வேண்டாம். நாங்க நேர நிச்சயத்துக்கும் கல்யாணத்துக்கும் வந்திடரோம்..”
“அப்படி சொல்லறீங்களா நீங்க.. சரிங்க மாப்ளே! நான் இவர் கிட்டே சொல்லறேன்..அப்பறம் என்ன விசேஷம்..?”
“வேற ஒன்னுமில்லை..ஆண்டி..!”
“ம்ம்ம்.. எல்லாம் ஒழுங்கா நடக்குதில்ல..?”
“ஆங்.. அதுவா இப்ப கூடம் பாத் ரூம்ல ஒரு தடவை ‘ஒழுங்கா’ நடந்துது..” என்று கிசுகிசுப்பாய் சொன்னேன்.
பக்கத்தில் இருந்து யாரோ எனது காதை திருகினார்கள். காமினி தான் எனது பக்கத்தில் நின்றுக்கொண்டு காதை திருகிக்கொண்டு இருந்தாள். “ஐயோ! ச்சீ.. நான் போனை வைக்கிறேன் மாப்ளே!” என்று எனது மாமியார் போனை அவசர அவசரமாய் துண்டித்தாள்.
“டேய்! உனக்கு கொஞ்சம் கூட விவெஸ்தையே கிடையாதா..? இதை எல்லாம் போய் எங்க அம்மா கிட்ட சொல்லிக்கிட்டு இருக்கிற..” என்று காமினி அதட்டினாள்.
“காதை விடுடி..! அவங்க கேட்டாங்க.. நான் சொன்னேன்! அவங்க எதுக்கு கேட்டாங்களாம்..?” என்று நான் காமினியை மடக்கினேன்.
“ஐயோ! கர்மம் கர்மம். வந்து சேர்ந்து இருக்குதே ரெண்டும்..” என்று தலையில் அடித்துக்கொண்ட படி காமினி சமையல் அறைக்குள் ஓடினாள்.
ஒரு வாரம் சென்று இருக்கும் என்று நினைக்கிறேன். அன்று வெள்ளிக்கிழமை. PVRல் படம் ஒன்றைப் பார்த்து விட்டு வரும் போது நேரம் இரவு 1100ஐத் தாண்டி இருந்தது. நேரே வந்து கட்டிலில் விழுந்தோம். நானும் காமினியும் களைப்பு அடைந்து இருந்ததால், சடுதியில் தூக்கிப்போனோம்.
“ஆஆஆ.. ஐயோ! மதன்..! எனக்கு பயங்கரமா வயிறு வலிக்குத்து..! என்னாலே தாங்க முடியலை..ஆஆஆ!” என்று காமினியின் குரல் கேட்க நான் விருட்டென்று எழுந்து உட்கார்ந்தேன். இங்கும் அங்கும் தடவி விளக்கை போட்டுப் பார்த்தால் நேரம் காலை நான்கை நெருங்கிக்கொண்டு இருந்தது. காமினியின் முகமெல்லாம் சிவந்து வேர்த்து இருக்க, வேதனையில் துடித்துக்கொண்டு இருந்தாள்.
“ஹேய்! காமினி என்னாச்சு..? என்ன செய்யுது உனக்கு..?ம்ம்ம்..?” என்று நான் பதறினேன். “தெரியலைங்க.. என்னாலே தாங்க முடியலை..ஐயோ.. அம்மா..” என்று அவள் அழ ஆரம்பிக்க, விஷயம் சீரியஸ் என்று நான் தெரிந்துக்கொண்டேன். “சரி எழுந்திரி.. ஹாஸ்பிட்டல் போகலாம்..” என்று அவளை எழுப்பி உட்கார வைத்தேன்.
அவள் உட்காரும் நிலையிலேயே இல்லை. அவளை விட்டு விட்டு, நான் அரக்கபரக்க ஒரு பேண்டையும் சட்டையும் மாட்டிக்கொண்டு, கார் சாவியை எடுத்துக்கொண்டு விரைந்தேன். காரை வாசலில் நிறுத்தி விட்டு, அதன் கதவை திறந்து விட்டேன். பின்னர் மீண்டும் வீட்டிற்குள் சென்று காமினியை அப்படியே தூக்கி வந்து உட்கார வைத்தேன். மீண்டும் ஓடி வீட்டைப்பூட்டி எடுத்துக்கொண்டு ஹாஸ்பிட்டலை நோக்கி விரைந்தேன். நல்ல வேளை! அதிகாலை நேரம் என்பதால் சாலையில் நெருக்கடி ஏதுமில்லை. காரை நேராக கேஷுவாலிட்டியில் கொண்டு போய் நிறுத்தி விட்டு, அங்கே இருந்த ரெசிடெண்ட் டாக்டரிடம் பிரச்சினை சொன்னேன். அந்த டாக்டர், காமினியைக் காரிலேயே மேலோட்டமாக பரிசோதனை செய்தார். ஒரு சில வினாடிகளில், நிமிர்ந்து எழுந்த அவர், “வார்டு பாய்! ஸ்ட்ரெச்சர்.. ப்ளீஸ்ஸ்ஸ்!!! இம்மீடியெட்..!!!” என்று கத்தினார்.
நான் பயந்தே போனேன். “என்ன டாக்டர்..? என்ன பிராம்பிளம்..?” என்றேன்.
“அபெண்டிசைடிஸ்! – diratitamil.com – உடனே ஆப்ரேஷன் பண்ணனும்..கேஸ் ஷீட்டு போட்டுட்டு நேரா ஆப்ரேஷன் தியேட்டர் நம்பர் 2க்கு வந்துடுங்க..” என்று அவர் ஸ்ட்ரெச்சரை தள்ளிக்கொண்டு உள்ளே சென்று விட்டார். எனக்கு கையும் ஓடவில்லை காலும் ஓடவில்லை. மிகவும் பயமாக இருந்தது. ஒரு வழியாக கேஸ் ஷீட்டைப் போட்டு விட்டு, ஆப்ரேஷன் தியேட்டருக்கு ஓடினேன். வெளியே சிவப்பு நிற பல்பு ஒன்று எரிந்துக்கொண்டு இருந்தது. காமினியைக் காரில் பரிசோதித்த ரெசிடெண்ட் டாக்டர் வெளியில் தான் நின்றுக்கொண்டு இருந்தார். “பயப்படறதுக்கு ஒன்னுமில்லை.. ரப்ச்சர் ஆகறதுக்கு முன்னாடியே நீங்க சரியான நேரத்தில தான் கொண்டு வந்து இருக்கீங்க.. இன்னும் முப்பது நிமிஷத்தில முடிஞ்சுடும்.. சர்ஜன் உள்ளே தான் இருக்கார். பயப்பட வேணாம்..” என்று விட்டு அவர் சென்றார். எனக்கு உதறலாக இருந்தது. என்ன செய்வது என்று தெரியாமல், நேராக சென்னைக்கு போன் செய்தேன்.
அப்பா தான் எடுத்தார். எனது குரலை அந்த நேரத்தில் கேட்டதும், அவர் பதறினார்.
“என்னடா மதன்! என்ன ஆச்சு..?” என்றார். நான் சுருக்கமாக எல்லாவற்றையும் கூற, “சரிடா.. நாங்க உடனே புறப்பட்டு வரோம்..” என்றார்.
“இல்லப்பா வேண்டாம்.. அவசியமிருக்காது..! நீங்க இங்க வந்து என்ன பண்ணப்போறீங்க..?” என்றேன்.
“ஆமாண்டா! நாங்க அங்க வந்தா.. உதவியோட உபத்திரவமா தான் இருக்கும்.. வேணுமின்னா உங்க மாமியாரை வரச்சொல்லேன்.. காமினிக்கு உதவியா இருக்கும்..?” என்றார்.
“நான் கூட அதான் நினைச்சேன்..” என்றேன். “சரி நேரத்தை வேஸ்ட் பண்ணாமே கடகடன்னு ஆகிற வேலைய பாரு.. ஏதாவது தேவைன்னா உடனே போன் பண்ணு.. என்ன?” என்றார். “சரிப்பா..” என்று போனை துண்டித்தேன்.
அடுத்த கால் மாமியார் வீட்டிற்கு. “ஹலோ” என்று நான் சொன்னவுடன், “என்ன மாப்ளே! இந்த நேரத்தில..! ஏதாவது பிரச்சினையா..?” என்று எனது மாமியார் சட்டென்று உஷார் ஆனாள்.
நான் நடந்ததைக் கூற, “ஐயோ! தெய்வமே! இப்ப காமினி எங்க..?” என்று பதறினாள்.
“ஆப்ரேஷன் நடந்துக்கிட்டு இருக்கு..” என்றேன்.
“ஐயோ! அவளும் நீங்களும் தனியா கிடந்து என்னத்தைப் பண்ண போறீங்களோ! மாமா வேற வெளியூர் போயிருக்கார்.. கவலைப்படாதீங்க.. நான் உடனே கிளம்பி வரேன். இன்னும் கொஞ்ச நேரம் கழிச்சு போன் பண்ணரேன்..” என்று கஸ்தூரி ஆண்டி தமக்கே உரிய துரிதத்துடன் செயல்பட்டாள்.
சுமார் 15 நிமிடங்கள் கழித்து கஸ்தூரி ஆண்டியிடம் இருந்து போன் வந்தது. “ரவி இப்ப என்னை ஏர்போர்ட்டில கொண்டு வந்து விடுவான். நான் சரியா 1000 மணிக்கெல்லாம் டில்லி வந்து இறங்கிடுவேன். அங்க வந்தப்புறம் போன் பண்ணரேன். பார்த்துக்குங்க மாப்ளே!” என்று போனைத் துண்டித்தாள்.
மேலும் 15 நிமிடங்கள் கழித்து ஆப்ரேஷன் தியேட்டரின் கதவு திறந்தது. சர்ஜென் வெளிப்பட்டார். என்னைப் பார்த்தவுடன், “நீங்க தான் அவங்களோட ஹஸ்பெண்டா?” என்றார். நான் ஆமாம் என்பது மாதிரி தலையை ஆட்ட, “டோண்ட் வொரி! ஷீ ஈஸ் பைஃன்.. இப்போ அவங்களை ICUக்கு மாத்திடுவாங்க.. அங்க ஒரு நாள் வச்சி இருந்து, பின்னாடி வார்டுக்கு மாத்திடுவாங்க..” என்று விட்டு அவர் அடுத்த கேஸைக் கவனிக்க சென்றார். சில நிமிடங்களுக்குப் பிறகு காமினியை ஸ்ட்ரெச்சரில் தள்ளிக்கொண்டு வந்தனர். மயக்கத்தில் இருந்தாள் போல தெரிந்தது. கூடவே நர்ஸ் ஒருத்தி டிரிப் – diratitamil.com – பாட்டிலையும் தூக்கிக்கொண்டு வந்தாள். ஸ்ட்ரெச்சரைத் தொடர்ந்து ஓடிய படியே, “காமினி.. காமினி.. காமினி..!” என்று கூப்பிட்டு பார்த்தேன்.
அவளுக்கு காதில் விழுந்ததாகவே தெரியவில்லை. ICU வந்தவுடன், என்னை வெளியிலேயே நிற்க வைத்து விட்டு காமினியை உள்ளே கொண்டு சென்றனர். என்ன செய்வது என்று தெரியாமல் நான் திகைத்து நிற்க, என் கண்களில் கண்ணீர் கோர்த்துக்கொண்டது. நேரம் போனதே தெரியவில்லை.
போன் ஒலிக்க, நான் எடுத்தேன். “மதன். காமினிக்கு எப்படிடா இருக்கு..?” அம்மா தான் கேட்டாள். ஆப்ரேஷன் முடிஞ்சிடுத்தும்மா. இப்ப ICUவுக்கு மாத்திட்டாங்க.. நாளைக்கு வார்டுக்கு மாத்திடுவாங்களாம்..!”
“அப்படியா? பிரச்சினை ஒன்னுமில்லையே..?” “இல்லம்மா.. காமினியோட அம்மா இப்போ வந்துக்கிட்டே இருப்பாங்க.. சோ பிரச்சினை ஒன்னுமில்லை..”
“அது சரி! நீ ஏதாவது சாப்பிட்டியா இல்லை..? ம்ம்?” “இல்லம்மா..” “நீ முதல்ல போய் ஏதாவது சாப்பிடு.. உனக்கு ஒன்னு ஆயிடிச்சுன்னா யார் பார்த்துக்குவாங்க.. சரியா..? ஏதாவதுன்னா, உடனே போன் பண்ணு..” என்றாள்.
அம்மா. “சரிம்மா..” என்ற படி போனை துண்டித்தேன். ஹாஸ்பிட்டலை விட்டு போக மனமில்லாமல், வெளியில் இருந்த கேண்டீனில் டீ ஒன்றைக்குடித்து விட்டு, சிகரெட்டு ஒன்றைப் பற்ற வைத்தேன். மனம் போன போக்கில் இங்கும் அங்கும் திரிந்துக்கொண்டு இருந்த போது, செல்போன் மீண்டும் ஒலித்தது.
“ஹலோ” “ஹலோ மாப்ளே! நான் தான் கஸ்தூரி பேசறேன்.. ஏர்ப்போர்டில இருந்து தான் பேசறேன்.. காமினிக்கு இப்ப எப்படி இருக்கு..?”
“ஆண்டி! அவளுக்கு ஆப்ரேஷன் முடிஞ்சு, கொஞ்ச நேரத்துக்கு முன்னே தான் ICUவுக்கு மாத்தினாங்க.. ஒன்னும் பயம் இல்லையாம். நாளைக்கு வார்டுக்கு மாத்திடுவாங்களாம்..!”
“அப்ப விநாயகா! … சரி மாப்ளே! வந்து என்னை பிக் அப் பண்ணிக்கீறீங்களா..?”
“அங்கே இருங்க ஆண்டி! இன்னும் ஒரு அரை மணி நேரத்திலே வந்துடறேன்..” ஏர்ப்போர்ட்டிற்கு சென்று மாமியாரைப் பிக் அப் செய்த பின்னர், கஸ்தூரி ஆண்டி நேரே ஹாஸ்ப்பிட்டலுக்கு போக சொன்னாள். அதிகம் பேசிக்கொள்ளவில்லை. ICUவிற்கு வந்து, நர்ஸிடம் அனுமதி கேட்டுக்கொண்டு வெளியில் இருந்த கண்ணாடி ஜன்னல் வழியாக எட்டிப்பார்த்தோம். உள்ளே இருந்த நர்ஸ், காமினியை லேசாக உலுக்க, காமினி கண் திறந்து பார்த்தாள். சோர்வாக தெரிந்தாலும், நன்றாய் இருப்பதாக சைகையில் தெரிவித்தாள். அங்கு வீணாக நேரத்தை கடத்த வேண்டாம் என்றும் நாளைக்கு ICUவில் இருந்து மாற்றிய பின்னர் வரச்சொன்னாள்.
![[+]](https://xossipy.com/themes/sharepoint/collapse_collapsed.png)