divya

[hai]

ఇక్కడ ఉన్నప్పుడు చాలా బక్కగా ఉండేది. అక్కడ ఒళ్ళు చేసినట్టుందీ, మంచి పెర్సనాలిటీతో చూడ ముచ్చటగా ఉంది. “అప్పుడప్పుడు పిక్స్ లో చూసినా, ఇంత తేడా తెలియలేదు. పైగా వెనకనుండి పిక్స్ తీసి ఎవరుపంపుతారూ? అందుకే ఈ పొరపాటు జరిగింది. ఛా…” అనుకున్నాడు అతను. తన కూతురి గురించి అలా అనుకున్నందుకు కాస్త గిల్టీగా కూడా అనిపించింది అతనికి. 


అంతలో ఆమె అతన్ని చూసింది. చూడగానే, ట్రాలీ అక్కడే వదిలేసి, “నాన్నా..” అంటూ పరుగెత్తుకు వచ్చి, అతన్ని కౌగిలించుకుంది. కాస్త గట్టిగా కౌగిలించుకున్నదేమో, ఆమె స్థనాలు మెత్తగా, కుషన్ లా అతని ఛాతీకి వత్తుకున్నాయి. అంతకు ముందు ఆమె పిరుదులు చూసి లొట్టలు వేసినందుకే గిల్టీగా ఫీల్ అవుతున్న ప్రకాష్, ఆమె స్థనాల మెత్తదనం తనలో కలిగించిన అలజడికి మరింత గిల్టీగా ఫీల్ అవుతూ, ఆమె కౌగిలి నుండి అయిష్టంగానే విడిపోయి, “ఏరా! బావున్నావా!?” అన్నాడు బలవంతంగా నవ్వుతూ. ఆమె రెండు అడుగులు వెనక్కి వేసి, చేతులు దూరంగా చాచి, “నువ్వే చెప్పు నాన్నా, ఎలా ఉన్నానూ!?” అంది నవ్వుతూ. “అల్లుడు పనేమీ చెప్పడం లేదనుకుంటా…బక్కపిల్ల కాస్త ఒళ్ళు చేసింది.” అన్నాడు ప్రకాష్ కొంటెగా. “నాన్నా..” అని గారంగా అరిచి, “ఉండు నాన్నా, లగేజ్ తెస్తానూ..” అంటూ, వెనక్కి తిరిగి ట్రాలీ వైపుకు నడిచింది దివ్య. ఆమె అలా నడుస్తూ ఉంటే, లయబద్దంగా కదులుతూ కవ్విస్తున్న ఆమె పిరుదులను చూసి, ఒక నిట్టూర్పు విడిచి, వెంటనే కళ్ళు తిప్పేసుకొని, “తప్పు..తప్పు..” అని తనలో తానే అనుకున్నాడు అతను. 

ఆ తరవాత పది నిమిషాలకి కారులో ఉన్నారు వాళ్ళు. వెనక సీట్లో తండ్రి పక్కన కూర్చున్న దివ్య, కిటికీ లోనుండి ఊరుని చూస్తూ, “రెండేళ్ళ లోనే కొత్త బిల్డింగ్ లు చాలా వచ్చాయి నాన్నా..” అంది అతనితో. అతను చిన్నగా నవ్వి, “ఈ ఊరి సంగతి అలా ఉంచి, నీ అమెరికా కబుర్లు చెప్పరా..” అన్నాడు. ఆమె ఉత్సాహంగా తండ్రి వైపుకు తిరిగిపోయి, చెప్పడం మొదలెట్టింది. అతను వింటూనే ఉన్నాడు గానీ, అతని చూపులు మాత్రం అతనికే తెలియకుండా, తన కూతురిలో వచ్చిన మార్పులని తడిమేస్తున్నాయి. కాస్త ఒళ్ళు చేయడంతో అనుకుంటా, మరింత తెల్లగా కనిపిస్తుంది. బుగ్గలు రావడంతో మొహమంతా నిగారింపుతో మెరిసిపోతుంది. నల్ల ద్రాక్ష లాంటి కళ్ళు, చెర్రీ పళ్ళ లాంటి పెదాలూ, ఏపిల్ పళ్ళ లా బుగ్గలూ…ఇంకాస్త కిందకి దిగితే పంపర పనాస లాంటి స్థనాలూ…మొత్తానికి చూస్తేనే నోరూరిపోయేలా, ఒక ఫ్రూట్ బాస్కెట్ లా ఉంది తను. అలా అనుకుంటూనే, తన ఆలోచనలకి తానే ఆశ్చర్యపోయాడు ప్రకాష్. “తను తన కూతురి అందాలను చూస్తున్నాడా! డామిట్, ఏమయింది నాకూ!?” అనుకుంటూ చూపు తిప్పుకుంటూ ఉండగా, డ్రైవర్ సడెన్ గా కార్ ను పక్కకి తిప్పాడు. ఆపుకోలేక అతని కూతురు, అతనిపై పడింది. అలా పడడంలో సరిగ్గా ఆమె స్థనాలు అతని మొహానికి హత్తుకున్నాయి. అలా పడే అదనులో పైట పక్కకి తప్పుకుందేమో, స్థనాల మధ్య లోయ లాంటి ప్రదేశం అతని పెదాలకి తాకింది. ఆ తాకిడికి అతని నరాలన్నీ ఒక్కసారిగా జివ్వు మన్నాయి. ఒక్కక్షణం ఆమె తన కూతురు అన్న విషయం గుర్తు రాలేదు అతనికి. ఆమె అలా పడగానే, అప్రయత్నంగా అతని చేతులు, ఆమె నడుము మడతలను గట్టిగా పట్టేసాయి. ఇదంతా కేవలం రెండు సెకన్లలో జరిగిపోయింది. అంతలోనే తేరుకొని, ఆమెని వదిలేసి, “ఏరా! సరిగ్గా నడపలేవా!?” అని డ్రైవర్ ని తిట్టాడు ప్రకాష్. “సడన్ గా గేదె అడ్డు వచ్చింది సార్..” అన్నాడు వాడు భయంగా. దివ్య తండ్రి తొడపై చేయి వేసి, “పోనీలే నాన్నా..” అంది అనునయంగా. తన కోపం డ్రైవర్ మీద కాదని అతనికి తెలుసు. కూతురి అందాల నుండి చూపు తిప్పుకోలేకపోతున్న తన బలహీనత మీదే అతని కోపం. అందుకే మౌనంగా ఉండిపోయాడు. దివ్య హుషారుగా ఏదేదో చెబుతున్నా, అవి అతని చెవులకి ఎక్కడం మానేసాయి. ఆమె స్థనాల స్పర్శ అతని పెదాలనీ, నడుము మడతల మెత్తదనం అతని చేతుల్నీ వదిలిపోవడం లేదు. ఎంత కూతురు అయినా, ఇరవై ఐదేళ్ళ పరువాలు అలా తాకితే, మైకంలో పడాల్సిందే కదా! అతను ఆ మైకంలో ఉండగానే, కారు ఇల్లు చేరుకుంది. దివ్య కిందకి దిగి, “దిగు నాన్నా..” అంటూ, పరుగెత్తుకుంటూ ఇంట్లోకి పోయింది. అలా ఆమె పరుగెడుతుంటే, వెనక నుండి చూస్తున్న ప్రకాష్ కి మరోసారి మతిపోయింది. “అబ్బా!” అనుకుంటూ, లగేజ్ తీసుకురమ్మని డ్రైవర్ కి చెప్పి, ఇంట్లోకి నడిచాడు అతను. 

---