08-02-2019, 10:04 AM
"நீதான் அதை பண்ணனுமா..? வேற ஆளுக இல்லையா..?"
"நாளைக்கு பொங்கலுயா.. நாலு நாளைக்கு யாரும் வேலைக்கு வேற மாட்டாளுக.. அடுத்தவுகளை எதிர்பாக்காம நானே போய் வெட்டிப்போட்டுட்டு வந்துர்றேன்..."
"இரும்மா.. நானும் கூட வர்றேன்.."
"நீ எதுக்குயா ராசா..? அம்மா போயிட்டு வெரசா வந்துருவேன். நீ நைட்டுலாம் பஸ்சுல வந்துருப்ப.. கொஞ்சம் படுத்து எந்திரியா.."
"இல்லைம்மா.. தனியா வீட்டுல இருக்குறது போரடிக்கும்.. நானும் வர்றேன்... உனக்கும் கொஞ்சம் ஒத்தாசையா இருக்கும்ல..?"
"நீ சொன்னா கேக்க மாட்ட.. சரி.. வா.."
நானும் கையில் ஒரு அரிவாளை எடுத்துக் கொண்டு அம்மாவுடன் கிளம்பினேன். ஊரை விட்டு விலகி இருந்த கரும்பு காட்டுக்குள் நுழைந்தோம். வரப்புகளில் ஏறி எங்களுடைய கரும்புத் தோட்டத்தை நோக்கி நடக்க ஆரம்பித்தோம். அம்மா ஹாஸ்டலை பற்றி விசாரித்துக் கொண்டே வந்தாள். நான் பொறுமையாக அவளது கேள்விகளுக்கு பதில் சொல்லிக் கொண்டே வந்தேன். எங்களுடைய தோட்டத்தை நெருங்கியபோது தலையில் புல்லுக்கட்டுடன் செண்பகம் எதிரே வந்தாள். செண்பகம் என்னுடன் ஐந்தாவது வரை படித்தவள்.
"யாரது..? அசோக்கா...? பொங்கலுக்கு வந்துருக்காகளா..?" என்று பாசமாக என் அம்மாவிடம் விசாரித்தாள்.
"ஆமாண்டி.. இன்னைக்குதான் வந்தான்.. டவுனுல படிக்கிற புள்ளை.. சொல்ல சொல்ல கேக்காம காட்டு வேலை பாக்கனும்னு கூட வருது.." என்று அம்மா பதில் சொன்னாள்.
"நல்லா இருக்கியா அசோக்கு..?" செண்பகம் என் முகத்தை பாராமல் தலையை குனிந்தவாறே கேட்டாள்.
"ம்ம்.. நல்லா இருக்கேன் செண்பகம்.. நீ நல்லா இருக்கியா..?"
"ம்ம்ம்.. இருக்கேன்.. எத்தனை நாலு லீவு..?"
"அஞ்சுநாளு.. திங்கக்கெழமை காலேஜுக்கு போகணும்.."
"ம்ம்.. சரி.. நான் வாரேன் அத்தை.. அம்மாவும் புள்ளையும் ரொம்ப நாளு கழிச்சு பாக்குறீக.. நெறைய பேசுவீக.. நடுவுல நான் எதுக்கு..? நான் கெளம்புறேன்.." என்றவாறு செண்பகம் நடையை கட்ட,
"அப்புறமா வூட்டுக்கு வாடி.. கரும்பு தர்றேன்.." என்று அம்மா அவளுக்கு பின்னால் கத்தினாள்.
அவள் "சரித்தை" என்று சொல்லிக்கொண்டே நடந்து மறைந்தாள்..
நானும் அம்மாவும் மீண்டும் வரப்பில் ஏறி நடக்க ஆரம்பித்தோம். திடீரென அம்மா சலித்துக் கொண்டே சொன்னாள்.
"ம்ம்ம்... சின்னப் பொண்ணு.. இந்த வயசிலேயே இப்படி கஷ்டப்படணும்னுஅவ தலையில எழுதி வச்சிருக்கு.."
"யாரைம்மா சொல்லுற..? செண்பகமா..?"
"ஆமாண்டா.. பாவம்.. இந்த சின்ன வயசுல தெனமும் நடுராத்திரில பச்சைத்தண்ணில குளிக்கிறா.."
"ஏன்.. என்னாச்சு அவளுக்கு..?"
"உனக்கு விஷயமே தெரியாதா..? போன வருஷம் ஜல்லிக்கட்டுல அவ புருஷனை மாடு முட்டிருச்சு.."
"ஐயையோ..!!! அப்புறம்..?"
"உசுருக்கு ஒன்னும் சேதாரம் இல்லை.. ஆனா அந்தப் பயலுக்கு ஆண்மை இல்லாமப் போச்சு.. ஒரு பொம்பளையை சந்தோஷப் படுத்த முடியாதவனா போயிட்டான்.."
"சரி... அதுக்கெதுக்கு இவ நடுராத்திரில பச்சைத்தண்ணில குளிக்கிறா..?"
"ஐயோ..!! புரியாதவனா இருக்கியையா.. இவளுக்கு இள வயசு.. இவளுக்கும் அந்த மாதிரி ஆசைலாம் இருக்கும்ல..? இவ உடம்பும் ஆம்பளை சுகத்துக்கு ஏங்கும்ல..? அந்த ஆசையை இவ எப்படி அடக்குறது..? இப்படி பச்சைத்தண்ணில குளிச்சாதான் கொஞ்சமாவது அடங்கும்.."
"நாளைக்கு பொங்கலுயா.. நாலு நாளைக்கு யாரும் வேலைக்கு வேற மாட்டாளுக.. அடுத்தவுகளை எதிர்பாக்காம நானே போய் வெட்டிப்போட்டுட்டு வந்துர்றேன்..."
"இரும்மா.. நானும் கூட வர்றேன்.."
"நீ எதுக்குயா ராசா..? அம்மா போயிட்டு வெரசா வந்துருவேன். நீ நைட்டுலாம் பஸ்சுல வந்துருப்ப.. கொஞ்சம் படுத்து எந்திரியா.."
"இல்லைம்மா.. தனியா வீட்டுல இருக்குறது போரடிக்கும்.. நானும் வர்றேன்... உனக்கும் கொஞ்சம் ஒத்தாசையா இருக்கும்ல..?"
"நீ சொன்னா கேக்க மாட்ட.. சரி.. வா.."
நானும் கையில் ஒரு அரிவாளை எடுத்துக் கொண்டு அம்மாவுடன் கிளம்பினேன். ஊரை விட்டு விலகி இருந்த கரும்பு காட்டுக்குள் நுழைந்தோம். வரப்புகளில் ஏறி எங்களுடைய கரும்புத் தோட்டத்தை நோக்கி நடக்க ஆரம்பித்தோம். அம்மா ஹாஸ்டலை பற்றி விசாரித்துக் கொண்டே வந்தாள். நான் பொறுமையாக அவளது கேள்விகளுக்கு பதில் சொல்லிக் கொண்டே வந்தேன். எங்களுடைய தோட்டத்தை நெருங்கியபோது தலையில் புல்லுக்கட்டுடன் செண்பகம் எதிரே வந்தாள். செண்பகம் என்னுடன் ஐந்தாவது வரை படித்தவள்.
"யாரது..? அசோக்கா...? பொங்கலுக்கு வந்துருக்காகளா..?" என்று பாசமாக என் அம்மாவிடம் விசாரித்தாள்.
"ஆமாண்டி.. இன்னைக்குதான் வந்தான்.. டவுனுல படிக்கிற புள்ளை.. சொல்ல சொல்ல கேக்காம காட்டு வேலை பாக்கனும்னு கூட வருது.." என்று அம்மா பதில் சொன்னாள்.
"நல்லா இருக்கியா அசோக்கு..?" செண்பகம் என் முகத்தை பாராமல் தலையை குனிந்தவாறே கேட்டாள்.
"ம்ம்.. நல்லா இருக்கேன் செண்பகம்.. நீ நல்லா இருக்கியா..?"
"ம்ம்ம்.. இருக்கேன்.. எத்தனை நாலு லீவு..?"
"அஞ்சுநாளு.. திங்கக்கெழமை காலேஜுக்கு போகணும்.."
"ம்ம்.. சரி.. நான் வாரேன் அத்தை.. அம்மாவும் புள்ளையும் ரொம்ப நாளு கழிச்சு பாக்குறீக.. நெறைய பேசுவீக.. நடுவுல நான் எதுக்கு..? நான் கெளம்புறேன்.." என்றவாறு செண்பகம் நடையை கட்ட,
"அப்புறமா வூட்டுக்கு வாடி.. கரும்பு தர்றேன்.." என்று அம்மா அவளுக்கு பின்னால் கத்தினாள்.
அவள் "சரித்தை" என்று சொல்லிக்கொண்டே நடந்து மறைந்தாள்..
நானும் அம்மாவும் மீண்டும் வரப்பில் ஏறி நடக்க ஆரம்பித்தோம். திடீரென அம்மா சலித்துக் கொண்டே சொன்னாள்.
"ம்ம்ம்... சின்னப் பொண்ணு.. இந்த வயசிலேயே இப்படி கஷ்டப்படணும்னுஅவ தலையில எழுதி வச்சிருக்கு.."
"யாரைம்மா சொல்லுற..? செண்பகமா..?"
"ஆமாண்டா.. பாவம்.. இந்த சின்ன வயசுல தெனமும் நடுராத்திரில பச்சைத்தண்ணில குளிக்கிறா.."
"ஏன்.. என்னாச்சு அவளுக்கு..?"
"உனக்கு விஷயமே தெரியாதா..? போன வருஷம் ஜல்லிக்கட்டுல அவ புருஷனை மாடு முட்டிருச்சு.."
"ஐயையோ..!!! அப்புறம்..?"
"உசுருக்கு ஒன்னும் சேதாரம் இல்லை.. ஆனா அந்தப் பயலுக்கு ஆண்மை இல்லாமப் போச்சு.. ஒரு பொம்பளையை சந்தோஷப் படுத்த முடியாதவனா போயிட்டான்.."
"சரி... அதுக்கெதுக்கு இவ நடுராத்திரில பச்சைத்தண்ணில குளிக்கிறா..?"
"ஐயோ..!! புரியாதவனா இருக்கியையா.. இவளுக்கு இள வயசு.. இவளுக்கும் அந்த மாதிரி ஆசைலாம் இருக்கும்ல..? இவ உடம்பும் ஆம்பளை சுகத்துக்கு ஏங்கும்ல..? அந்த ஆசையை இவ எப்படி அடக்குறது..? இப்படி பச்சைத்தண்ணில குளிச்சாதான் கொஞ்சமாவது அடங்கும்.."