Adultery ஜாதிமல்லி (Completed - நிறைவு )

[game40it]

கடவுளே அவன் இங்கேயே வந்துவிட்டான் என்று நினைத்தாள் மீரா. என் கணவர் அவன் நாளைக்கு தான் திரும்பி வருவான் என்று கூறினார், ஆனால் அவன் இன்றைக்கே இங்கே இருக்கிறான். அவன் கையில் இருந்த பையைப் பார்த்த மீரா, அவன் இன்னும் வீட்டிற்கு திரும்பிச் செல்லவில்லை என்று தெரிந்தது, அவன் உடனே நேராக அவளைப் பார்க்க வந்திருக்கான. அவனைப் பார்த்தபோது அவள் இதயத்தில் ஒரு குதூகலம் ஏற்பட்டது, ஆனால் அந்த உணர்ச்சியை அவள் முகத்தில் காட்டக்கூடாது என்று அவள் கடுமையாக போராடினாள். ஆவலுடன் இருந்த எல்லா உறவையும் திடீரென துண்டித்துக் கொண்டவன் அவன்தானே. எந்த உணர்ச்சியும் வெளிக்காட்டாதபடி அவனுடன் பேசினாள்.

 
"உங்களுக்கு என்ன வேணும்? யாரை பார்க்க வந்திருக்கீங்க?" என்று ஏலமானமாக பேசினாள் மீரா.
 
"என்ன மீரா, என் மீது கோப்பம்மா?" அவன் முகத்தில் இருந்து அந்த புன்முறுவல் மறையவில்லை.
 
அதை பார்த்து இன்னு கடுப்பானாள் மீரா. "நான்? கோப்பம்மா? நான் ஏன் கோப பாடணும். உங்களுக்கும் எனக்கும் என்ன இருக்கு நான் கோபப்பட?"
 
"நீ கோப படும் போது நீ எவ்வளோ அழகாக இருக்க தெரியும்மா?" அவன் சாமர்த்தியமாக பேச்சை மாத்தினான்.
 
மீரா ஒன்னும் அவ்வளவு சுலபமாக சமாதானம் ஆகா போவதில்லை.
 
"நான் எப்படி இருக்கிறேன், என்ன உணருறேன் என்பதை பற்றி நீங்க ஒன்னும் கவலைப்பட வேண்டியதில்லை. தொய்வு செய்து நீங்க எதற்கு இங்கே வந்திருக்கீங்க என்று சொன்னால் நல்ல இருக்கும்."
 
"நான் ஏன் இங்கே வந்தேன் என்று உனக்கு தெறியுநம் தானே, சொல்லுறேன்," இப்போது பிரபு முகத்தில் அந்த புன்னகை இல்லை. "உனக்காக ரொம்ப ஏங்கி இருக்கேன், அதனால தான்."
 
"ஆமாம் ஆமாம், நான் நம்பிட்டேன்," மறுபடியும் ஏளனமாக பதில் சொன்னால் மீரா.
 
அப்பாடா, கடைசியில் எனக்கு பதில் சொல்ல துவங்கிட்டாள் என்று மகிழ்ச்சியோடு நினைத்தான் பிரபு. "நீ நம்புறியோ இல்லையோ, அனால் அதுதான் உண்மை. உன்னை இனிமேல் பார்க்க முடியாது என்ற எண்ணத்தில் எத்தனை முறை நான் கணீர் வடிந்திருக்கேன் என்று உனக்கு எங்கே தெரிய போகுது."
 
காரியத்தை சாதிக்க கணீர் பெண்களுக்கு மட்டும் தான் உதவியாக இருக்காது. ஒரு ஆண் தனக்காக கண்ணீர்விட்டான் என்று தெரிந்தால், கடினமான இதயம் கொண்ட பெண்ணின் இதயம் கூட உருக துவங்கிடும்.
 
"அப்படி என்றால், நீ ஏன் எதுவுமே சொல்லாமல் எல்லா தொடர்பையும் துண்டித்த," முதல் முறையாக அவனுக்கு விளக்கம் கொடுக்க வாய்ப்பு அமைந்தபடி கேட்டாள் மீரா.
 
"சொல்லுறேன், அனால் முதலில் உள்ளே வரலாம்மா? நான் இப்படியே இங்கே நின்றுகிட்டு பேசுறது நல்ல இருக்காது."
 
மீரா எதுவும் சொல்லாமல் வீட்டின் உள்ளே நடந்துசென்றால், பிரபு உள்ளே வர அனுமதி கொடுத்தவாறு. இது தான் பிரபுவுக்கு முதல் வெற்றி. பிரபுவின் காலடி மீண்டும் அவள் வீட்டின் உள்ளே பதிந்தது. இன்னும் இரண்டு, மூன்று மாதங்களில் அவன் இந்த வீட்டின் உள்ளே வந்து மூன்று வருடங்கள் ஆகிவிடும். அவன் சமையல் அறை, சாப்பிட்டு அறை தண்டி ஹால் உள்ளே பெரும் போது ஒவ்வொரு இடமும் அவன் மீராவுடன் தடைக்கட்டுச் செய்யப்படாத புணர்ச்சியில் ஈடுபட்டதை நினைவூட்டியது.
 
பிரபு சோபாவில் உட்காரும்படி மீரா தனது தலையை அசைத்து சைகைகாட்டினாள். பிரபு அந்த மெத்தென்ற பூம்பட்டு வகை சோபாவின் மீது அமர்ந்தான். இதுகூட எங்கள் இருவரின் இடையை எத்தனையோ முறை தாங்கி இருக்கே என்ற பழைய நினைவு பிரபுவுக்கு வந்தது. அதன் விளிம்பில் அமர்துருக்கும் அவன் இடையும், அவன் இடுப்பை அவள் கால்கள் சுற்றி வலயித்தபடி அவன் மாடி மேல் நெருக்கமாக அமர்ந்து இருக்கும் மீராவின் இடையும். அவன் தடித்த தண்டு அவள் தேன் குடத்தை கடைந்தபோது அவர்கள் ஒத்திசைவுநயத்தோடு அது போட்ட கிரிச்சல் சத்தம் இன்னும் வாடாத நினைவாக பிரபு மனதில் இருந்தது.
 
அங்கே உட்கார்ந்து கொண்டு இருக்கும் போது பிரபுவுக்கு மீண்டும் மீராவை இதே சோபாவில் ஓழ்க்க வேண்டும் என்ற ஆசை துள்ளிக்கொண்டு வந்தது. அந்த எண்ணம் அவன் பேண்ட் உள்ள உடனே ஒரு எதிர்வினையை ஏற்படுத்தியது. இரும்பு போல் அவன் ஜட்டி உள்ளே அவன் ஆண்மை முட்டி போராடியது. சரவணன் சொன்னதை செய்யும் முன்னே மீராவை ஓழ்க்க வேண்டும் என்ற திடமான மனஉறுதி பிரபுவுக்கு வந்தது. மீரா, சோபாவில் அமரவில்லை. அவன் முன்னே சில ஆடி தொலைவில், அவன் விளக்கத்துக்காக காத்துகொண்டு இருந்தாள்.
 
பிரபு அவளை இப்போது நிதானமாக கூர்ந்து கவனித்தான். அவள் அவன் தந்தையின் இறுதி சடங்குகளுக்கு அவள் வந்தோ போது அவனால் அவ்வாறு செய்ய இயலவில்லை. அவன் பார்த்த வரைக்கும் அவளுக்கு வயது கூடுனது போலவே தெரியல. சொல்லப்போனால் அவன் இப்போது மேலும் கவர்ச்சியாக இருந்தாள். மிகவும் குறைவான சதைப்பிடிப்பு அவளை தளதளவென்று ஆக்கிவிட்டது. இப்போது தான் சமைக்க ஆரம்பித்ததில், வியர்வை நெற்றியில் முத்தாக இருக்க, எந்த மேக் அப்பும் போடாமல் இருந்தும் அழகாக தான் இருந்தாள் இந்த இல்லத்தரசி.
 
வீட்டு வேலை செய்ய போகும் பெண் அணிந்திருக்கும் சாதாரண புடவையை தான் அணிந்திருந்தாள்.  அதை கூட உடனே அவள் உடலில் இருந்து உருவ வேண்டும் என்று ஆசை பிரபுவுக்கு இருந்தது. அவள் புதுவை மட்டுமா, அவள் அணிந்திருந்த எல்லா ஆடைகளும். அவன் கொலை அவள் புழை உள்ளே சொருக, அவன் இன்பத்தில் முனகும், அந்த இனிமையான இசை அவன் காதில் மீண்டும் ஒலிக்க வேண்டும் என்று ஆவலாக இருந்தது பிரபுவுக்கு. 
 
"ஹ்ம்ம், நான் கர்த்துக்கிட்டு இருக்கேன், சொல்லு, ஏன் ஒரு வார்த்தை கூட சொல்லாமல் என்னை தவிக்க வெச்சிட்டு போய்விட்ட," இதை சொல்லும் போதே மீராவுக்கு தெளிவாக தெரிந்தது அவன் கண்கள் அவள் உடலில் இருந்த ஆடைகள் ஒண்டொன்றாக கழட்டுகிறது என்று. மீராவுக்கு அவனின் அந்த பார்வை மிகவும் பரிச்சயம் ஆனா ஒன்று. அவர்கள் ஒவ்வொரு முறையும் மகிழ்ச்சி நிரம்பிய இன்பத்தில் கூடும் முன்பு உள்ள அதே பார்வை.
 
இப்போது பிரபு மீண்டும் அவன் செய்ய வேண்டிய விஷயத்துக்கு வந்தான். அவன் நோக்கத்தை அடைய அவன் என்ன சொல்ல வேண்டும் என்பதை பல முறை அவன் மனதில் ஒத்திகை செய்து இருந்தான். 
 
"என் வீட்டுக்கு என் பழைய நிறுவனத்தில் இருந்து மறுபடியும் வந்த சேர வேண்டிய கடிதம் வந்தது. தங்கை கல்யாணம் தான் முடிஞ்சிச்சி என்று என் அப்பா என்னை வேளையில் சேர வற்புறுத்தி கொண்டு இருந்தார்."
 
ஆமாம் அவன் வேலைக்குப்போக வேண்டிய நிலைமை வைத்து தானே இருக்கும் என்று மீரா மனதில் நினைத்துக்கொண்டாள். அது ஒரு நாளுக்கு நிச்சயமாக நடந்தே ஆகும் என்று எனக்கு தெரியும். ஒரு வகையில் அது நல்லது கூட என்று நினைத்திருந்தேன் என்று எண்ணினாள். அப்போது தான் வேறு வலி இல்லாமல் எங்கள் கள்ள உறவு ஒரு முடிவுக்கு வந்திருக்கும். அனால் எப்படி அது உண்மையில் முடிந்தது சரி இல்லை. நாங்கள் முறைப்படியாக விடைபெற்றுக்க வேண்டும். அநேகமாக கடைசியாக ஒரு முறை, இதுதான் எங்கள் கடைசி கூடல் என்று, இனிக்க இனிக்க இன்பங்கள் பரிமாறி பிரிந்து இருக்கணும். வேறு ஒரு எண்ணமும் மீராவுக்கு வந்தது. அதுதான் அவர்கள் கடைசி முறையாக இருந்திருக்குமா, அல்லது அவன் அடுத்த முறை இங்கு வரும் போது நான் என்னை அவனுயிடம் கொடுத்து இருப்பேன்னா? என்று மீரா பல முறை யோசித்து இருக்காள்.
 
"எனக்கு இங்கே இருந்து போக மனசே இல்லை. நான் எவ்வளவோ என் தந்தையிடம் வாதாடினேன். நான் இங்கேயே ஒரு வேலை தேடிக்கிறேன் என்று கெஞ்சினேன்," கொஞ்சம் கூட கூசாமல் பிரபு பொய் சொன்னான்.
 
"உனக்கு தெரியும் இல்ல மீரா, நான் போக விரும்பாத காரணமே நீதான். உன்னை விட்டுட்டு போவது என்னால் நினைக்க கூட முடியில. நீ எனக்கு அவ்வளவு இஷ்டம்."
 
அவள் அவன் மனதில் எவ்வளவு நிரம்பி இருக்காள் என்று வலியுறுத்த மீராவை ஏக்கத்தோடு பார்த்தான் பிரபு. அந்த பார்வை மீராவை மகிழ செய்தது. அவன் என் மேல் எவ்வளவு ஆசை வைத்திருக்கான் என்று மனம் குளிர்ந்தாள். அவள் மிகவும் விரும்பத்தக்கவாள் என்ற பெருமை உணர்வை பொங்கி ஏல செய்தது.
 
மீரா இப்போது பேசினாள்," நீ போக போற என்பது பிரச்சனை இல்லை, ஏன் என்னிடம் ஒரு வார்த்தை கூட சொல்லாமல் போன என்பது தான் என் பிரச்சனை. நீ விளக்கி இருந்தால் எனக்கு புரிந்து இருக்கும். நான் அதற்க்கு மேல ஒன்னும் எதிர்பார்க்கள."
 
"அதற்க்கு காரணமே சரவணா தான்," என்றான் பிரபு, இதை கேட்டு அதிர்ச்சி அடைந்த மீராவின் முகத்தை பார்த்துக்கொண்டு.
 
"என்னது??? என்ன சொல்ல வர?"
 
இது முக்கியமான பாகம். அவன் சொல்வதை கேட்டு மீராவுக்கு நம்பிக்கையும், அவன் சொல்வதில் நேர்மை இருக்கு என்ற உணர்வும் வரவேண்டும்.
 
"சொல்லு மீரா, நீ சரவணன் மனதளவில் மிகவும் காய படுவதை நீ பார்க்க விரும்புவியா?"
 
இதை ஏன் கேக்குறான் என்று விளங்காமல் மீரா யோசித்தாள்.
 
"நிச்சயமாக கிடையாது. அவர் காய படுவதை பற்பத்துக்கு பதிலாக செத்து போலாம். ஒவ்வொரு முறையும் நான் அவருக்கு துரோகம் செய்யும் போது என்னை நினைத்தால் என் மேல எனக்கே மிகவும் வெறுப்பாக இருக்கு."
 
"அதே தான், நானும் சரவணனை ரொம்ப மதிக்கிறேன். அவன் மிகவும் நல்லவன். உன்னை பொறுத்தவரை என் பழகினத்தால் தான் நான் செய்ய கூடாததை எல்லாம் செய்கிறேன்."
 
அவன் மட்டும் மனா பழகினோம் உள்ள ஆள் கிடையாது, நானும் தானே என்று மீரா மனதுக்குள் நினைத்தாள். ஆனாலும் அவன் என்ன சொல்ல வருகிறான் என்று புரியாமல் மீரா பிரபுவின் முகத்தை பார்த்துக்கொண்டு இருந்தாள்.
 
"என் அப்பா என்னை வேலைக்கு போக வற்புறுத்தியதை கூட ஒரு வகையில் என் மனதை சமாதானம் செய்திருப்பேன். என்ன வருடத்தில் இரு முறை இங்கே வந்து போயிருப்பேன். என் குடுபத்தை பார்க்கும் ஆசையில் இல்லை, என் அழகு தேவதை மீராவை பார்க்கும் ஆசையில்."
 
அப்படி என்றால் எங்கள் கள்ள உறவை நிறுத்தம் திட்டமே அவனுக்கு கிடையாது என்று மீரா நினைவுத்தாள். ஒவ்வொரு முறையும் இங்கே வரும் போது என்னை எடுத்துக்கொள்ள ஆசை படுவான். கேள்வி என்ன என்றால், நான் எங்கள் கள்ள உறவை நிறுத்தி இருப்பேன்னா அல்லது அவன் வரும் ஒவ்வொரு முறையும் என்னை அவனிடம் கொடுப்பேன்னா?
 
நாம் பிரிந்த கிட்டத்தட்ட இந்த மூன்று வருடமாக அவனை பற்றி தானே நினைத்துக்கொண்டு இருக்கேன், அனால் அதற்க்கு முக்கிய காரணம், எங்கள் உறவு திடீரென்று முடிந்ததுக்காக மற்றும் ஏன் அப்படி நடந்தது என்ற மர்மத்துக்காக என்று மீரா அவனையே நினைத்ததை அவளுக்கு அவளே நியாயப்படுத்தினாள்.
 
நாங்கள் கடைசியாக சந்தித்து எங்கள் உணர்ச்சிகளை பகிர்ந்துகொண்டு பிரிந்திருந்தால் நான் பிரபு வரும் போது எல்லாம் அவனுடன் தொடர்ந்து படுத்திருப்பேன்னா? என் கணவருக்கு தொடர்ந்து துரோகம் செய்திருப்பேன்னா? இது தெரிய வாய்ப்பில்லை என்று மீரா நினைத்தாள், அவர்கள் பிரிவு வேற மாதிரி இல்லையா நடந்தது.