06-02-2019, 08:25 PM
என்னுடைய மாமனாரும் மாமியாரும், மாஸ்டர் பெட் ரூமைக் காலி செய்துவிட்டு, காமினியின் ரூமிற்கு சென்று விட்டு இருந்தனர். மாஸ்டர் பெட் ரூம் எங்களது அறையாக மாறி விட்டு இருந்தது. கீழே ஹாலில் நான் உட்கார்ந்து இருக்க, எனது மச்சினன் ரவியும், மாமியார் கஸ்தூரியும், மாமனார் வெங்கடேசனும் என்னை விழுந்து விழுந்து கவனித்தார்கள். வீட்டிற்கு வந்து இருந்த நெருங்கிய உறவினர்களும், பெண்களும் காமினியைக் கூட்டிக்கொண்டு எங்கோ சென்று இருந்தனர். நேரம் ஆக ஆக, ஒவ்வொருவராய் கழன்று விட, இரவு சுமார் எட்டு மணிக்கு உணவு பரிமாறப்பட்டது. மிக எளிய வெஜிட்டேரியன் உணவு. நிறைய பழங்களும், ஜூஸும்! அது முடிந்த உடன், எனது மாமனாரும் மச்சானும் ஜகா வாங்கிக்கொண்டார்கள்.
மாமியார் கஸ்தூரி மட்டும் கிச்சனில் ஏதோ செய்துக்கொண்டு இருந்தார்கள்.
“என்ன மாப்ளே! வேற ஏதாவது வேணுமா..” என்று புன் முறுவல் பூத்த மாமியார், தனது ஈரக்கையை முந்தானையில் துடைத்த படியே வினவினார்.
“ம்ம்ம்.. இல்ல.. ஆண்டி… ஒன்னும் வேணாம்..” என்று அசடு வழிந்தேன். எனது மாமியார், நான் உட்கார்ந்து இருந்த டைனிங் டேபிலின் பக்கத்தில் இருந்த நாற்காலியில் உட்கார்ந்து, மேன் மாடியைப் பார்த்தார்கள். நானும் என் மாமியார் பார்த்த நோக்கில் பார்த்தேன்.
“அவசரப்படாதீங்க மாப்ளே! எல்லாம் இன்னும் கொஞ்ச நேரத்தில ரெடியாயிடும்..” என்று மாமியார் கிண்டலடித்தார்கள்.
எனக்கு மிகவும் வெட்கமாக போய் விட, தலையை திருப்பிக்கொண்டேன். அதற்குள் எனக்கு நெருங்கிய நண்பி ஆகிவிட்டு இருந்த கஸ்தூரி ஆண்டி,
“மாப்ளே! நான் மேலே போய் பார்த்துட்டு வரேன்… அப்புறம் நீங்க.. கொஞ்சம் பார்த்து மெதுவா நடந்துக்குங்க.. அவளை பயப்படுத்திடாதீங்க..” என்று என்னை மீண்டும் கிண்டல் அடித்த படி, எழுந்து நடந்து சென்றாள். இறுக்கமாக கட்டப்பட்டு இருந்த கஸ்தூரி ஆண்டியின் சேலைக்குள் இழைந்தாடி அதிர்ந்த அவளது பின்புற கோளங்களை ரசிக்க நான் தவறவில்லை. அவை ஒன்றோடு ஏறி இறங்கும் அழகை ரசித்துக்கொண்டே உட்கார்ந்து இருந்தேன்.
‘இந்த கஸ்தூரி ஆண்டியே பார்க்கிறதுக்கு புதுப்பெண்ணாட்டம் அல்லவா சீவி சிங்காரித்துக்கொண்டு இருக்கிறாள்..!’ என்ற எண்ணம் எனக்குள் ஏற்பட்டது.
பத்து நிமிடங்களுக்கு பிறகு திரும்பி வந்த ஆண்டி,
“வாங்க மாப்ளே சார்! எல்லாம் ரெடி..!” என்று விஷமத்துடன் புன்னகைத்தாள். நான் எனது மாமியாரைப் பின் தொடர, மாஸ்டர் பெட் ரூமை அடைந்தோம்.
“உள்ள போங்க..” என்று மாமியார் சற்று தள்ளி நிற்க, நான் கதவை திறக்க முற்பட்டேன். திடீரென்று, கதவு உள்ளுக்குள் இருந்து திறந்துக்கொள்ள,
“ஓஓஓஓஓஓஓஓ” என்று கூச்சல் போட்ட படி, காமினியின் உறவுக்கார பெண்கள் ஏழு எட்டு பேர் எனது கையைப் பிடித்து உள்ளே இழுத்தார்கள். ‘பக்’ என்று எனக்கு தூக்கிவாறிப்போட்டது. ஒரு வழியாய் சமாளிப்பதற்குள் ஒரே கேளியும் கிண்டலும் ஆர்ப்பாரிக்க, நான் காதைப் பொத்திக்கொண்டு, கட்டிலில் போய் உட்கார்ந்தேன். திரைப்படங்களில் காணப்படுவதைப் போல படுக்கை அலங்கரிக்கப் பட்டு இருந்தது. மல்லிகையில் நெடியும் ரோஜாப்பூக்களின் மிதமான வாசனையும், என்னை சூழ்ந்து கிண்டலத்த பெண்களின் போதையும் என்னை ஒரு கலக்கு கலக்கியது!
“ஏய்! நேரம் என்ன ஆச்சு! எல்லாரும் எழுந்திருங்கடி.. போங்க.. எல்லாரும் வெளியே போங்க..” என்று கஸ்தூரி ஆண்டி ஒரு வழியாய் அனைவரையும் வெளி ஏற்றினாள்.
“இருங்க.. இதோ வந்திடுவா..” என்ற படி கண் சிமிட்டிய ஆண்டி, கதவை சாத்திக்கொண்டு போனாள். அடுத்த இரு நிமிடங்களில், கதவை சன்னமாக தட்டும் ஓசைக் கேட்டது. நான் எழும் முன், கதவை திறந்துக்கொண்டு காமினி உள்ளே வந்தாள். ஒரு கையில் வெள்ளி சொம்பை பிடித்து இருந்த அவள், திரும்பி கதவை தாளிட்டு விட்டு வந்தாள். தழைய தழைய சந்தன நிற பட்டுப்புடவையில் தலை நிறைய மல்லிகைப்பூக்களுடன் மோகினியாய் காமினி பிரசன்னமானாள். என்னருகே வந்த காமினி, சொம்பை பக்கத்தில் இருந்த டீபாயில் வைத்து விட்டு, திடுதிப்பென்று எனது காலில் விழுந்தாள்.
“ஏய்! என்ன இது..” என்று நான் சொல்லி முடிப்பதற்குள், காமினி எழுந்துவிட்டாள்.
“ஒன்னுமில்லை.. அம்மா தான் கால்ல விழ சொன்னாங்க.. மத்தப்படி ஒன்னுமில்ல..” என்றவள்,
“இந்தாங்க இத நீங்க குடிக்கனும்மாம்.. எல்லாத்தையும் குடிச்சிடிடாதீங்க.. எனக்கு கொஞ்சம் மிச்சம் வக்கனுமாம்..” என்றாள்.
“அது சரி.. இதெல்லாம் யார் சொல்லிக்கொடுத்தது..?” என்று கேட்டேன். “வேற யாரு! எங்க அம்மா தான்..” “ஓகோ! அப்புறம் என்னவெல்லாம் உங்க அம்மா சொல்லிக்கொடுத்தாங்க..” என்று விஷமத்துடன் நான் கேட்க,
“ச்சீ!” என்று முகம் பொத்தியவள் கட்டிலில் கவிழ்ந்து விழுந்தாள்.
‘மிகவும் வசதியாக போய்விட்டது’ என்று எண்ணிய நான் அவளுக்கு அருகிலேயே படர்ந்தேன். ஜாக்கெட்டு மறைக்காமல் பால் போல தெரிந்த காமினியின் முதுகை நான் வருட, காமினியின் கழுத்தில் இருந்த பூனை முடிகள் எழுந்துக்கொண்டன. நான் அவளது முதகை தடவிக்கொடுத்த படியே, என் பக்கம் நோக்கி அவளைத் திருப்ப, காமினி மெதுவாக மல்லார்ந்து படுத்தாள். காமினியின் முகத்தில் இருந்து சில செண்டிமீட்டர்கள் தூரத்தில் என் முகம் இருக்க, நான் அவளது அழகை ரசித்தேன். நான் அவளைக் கண்கொட்டாமல் பார்க்க, அவளும் ‘டபக் டபக்’ என்று இமைகள் துடிக்க என்னை பார்த்துக்கொண்டு இருந்தாள்.
“என்ன பார்க்கறீங்க..ம்ம்ம்?” என்றாள்.
“ஏய்! நீ ரொம்ப அழகு..!” என்றேன்.
மெதுவாக புன்முறுவல் பூத்த அவள் எனது முகவாய் மற்றும் தாடையை வருடினாள். நான் அவள் மீது கவிழ்ந்து அவளது இதழ்களின் மேலே எனது இதழைப் பதிக்க, காமினி ஆவலுடன் எனது கழுத்தை சற்றி தனது கைப் போட்டுக்கொண்டு, பதிலுக்கு சுவைக்க ஆரம்பித்தாள். அதற்கு பிறகு, நடந்தவை எல்லாம் கனவைப் போல இருந்தது. எப்போது பிறந்த மேனியானோம்.. என்ன செய்தோம் என்றெல்லாம் சரியாக நினைவில் இல்லை. ஆனால் ஒன்று மட்டும் நினைவில் இருந்தது. முதல் இரவு அன்று என் சுண்ணியை அவள் புண்டைக்குள் நுழைக்க முடியவில்லை. மேலும் முயன்றதில் வலிக்கிறது என்றாள். அதனால் அதை கை விட்டேன்.
அன்று இரவு, காமினி தான் எனது சுண்ணியை உருவி விட்டு , கஞ்சியை வடித்தாள். மறு நாள் எங்களது அறையின் கதவு திறந்ததும், அதற்காகவே காத்துக்கிடந்ததைப் போல, பெண்கள் பட்டாளாம் காமினியைச் சூழ்ந்துக்கொண்டது. அவளை அந்த கூட்டம் அப்படியே அலேக்காக கடத்திக்கொண்டு போனது. நல்ல வேலை நான் தப்பித்தேன். எனது மாமனாரையும் ரவியையும் காணவில்லை.
நான் குளித்து முடித்து ரெடி ஆகி கீழே சென்ற போது, மாமியார் தான் காலை உணவை பரிமாற தொடங்கினார். “நீங்க சாப்பிட ஆரம்பிங்க.. காமினி இப்போ வந்திடுவா..” என்ற என் மாமியார், சுற்றும் முற்றும் பார்த்துவிட்டு,
“என்ன சக்ஸஸா?” என்று கிசுகிசுப்பாய் கேட்டார்கள்.
பெண்களின் பரபரப்பை என்வென்பது! ‘இல்லை’ என்பதைப் போல நான் உதட்டைப் பிதுக்கி, தலையை அசைக்க, கஸ்தூரி ஆண்டியின் முகத்தில் சிறிது இரக்கம் தோன்றியது. உடனேயே அதனை தனது புன்சிரிப்பால் மறைந்த ஆண்டி,
“எல்லாம் போக போக சரியாயிடும்..” என்று கிசுகிசுப்பாய் சொல்லிவிட்டு, காமினியைக் கூப்பிட சென்றாள். அடுத்த மூன்று நாட்களும் அதே கதைதான். மூன்றாம் நாள் எங்களை கூப்பிட்டுக்கொண்டு போக அம்மாவும் அப்பாவும் வந்து இருந்தார்கள். மணி கணக்காக பேகிங் செய்த காமினி ஒரு வழியாய் கண்ணீரும் கம்பளையுமாக அவர்களது வீட்டில் இருந்து கிளம்பினாள். அடுத்த நாளே காமினியை அவர்களது வீட்டில் கொண்டு போய் விட்டு விட்டு, டில்லி கிளம்ப நான் ஏற்பாடு செய்தேன். மேலும் இரண்டு நாட்கள் சென்ற பின்னர் நாங்கள் டில்லிக்கு பயணம் ஆனோம்.
மாமியார் கஸ்தூரி மட்டும் கிச்சனில் ஏதோ செய்துக்கொண்டு இருந்தார்கள்.
“என்ன மாப்ளே! வேற ஏதாவது வேணுமா..” என்று புன் முறுவல் பூத்த மாமியார், தனது ஈரக்கையை முந்தானையில் துடைத்த படியே வினவினார்.
“ம்ம்ம்.. இல்ல.. ஆண்டி… ஒன்னும் வேணாம்..” என்று அசடு வழிந்தேன். எனது மாமியார், நான் உட்கார்ந்து இருந்த டைனிங் டேபிலின் பக்கத்தில் இருந்த நாற்காலியில் உட்கார்ந்து, மேன் மாடியைப் பார்த்தார்கள். நானும் என் மாமியார் பார்த்த நோக்கில் பார்த்தேன்.
“அவசரப்படாதீங்க மாப்ளே! எல்லாம் இன்னும் கொஞ்ச நேரத்தில ரெடியாயிடும்..” என்று மாமியார் கிண்டலடித்தார்கள்.
எனக்கு மிகவும் வெட்கமாக போய் விட, தலையை திருப்பிக்கொண்டேன். அதற்குள் எனக்கு நெருங்கிய நண்பி ஆகிவிட்டு இருந்த கஸ்தூரி ஆண்டி,
“மாப்ளே! நான் மேலே போய் பார்த்துட்டு வரேன்… அப்புறம் நீங்க.. கொஞ்சம் பார்த்து மெதுவா நடந்துக்குங்க.. அவளை பயப்படுத்திடாதீங்க..” என்று என்னை மீண்டும் கிண்டல் அடித்த படி, எழுந்து நடந்து சென்றாள். இறுக்கமாக கட்டப்பட்டு இருந்த கஸ்தூரி ஆண்டியின் சேலைக்குள் இழைந்தாடி அதிர்ந்த அவளது பின்புற கோளங்களை ரசிக்க நான் தவறவில்லை. அவை ஒன்றோடு ஏறி இறங்கும் அழகை ரசித்துக்கொண்டே உட்கார்ந்து இருந்தேன்.
‘இந்த கஸ்தூரி ஆண்டியே பார்க்கிறதுக்கு புதுப்பெண்ணாட்டம் அல்லவா சீவி சிங்காரித்துக்கொண்டு இருக்கிறாள்..!’ என்ற எண்ணம் எனக்குள் ஏற்பட்டது.
பத்து நிமிடங்களுக்கு பிறகு திரும்பி வந்த ஆண்டி,
“வாங்க மாப்ளே சார்! எல்லாம் ரெடி..!” என்று விஷமத்துடன் புன்னகைத்தாள். நான் எனது மாமியாரைப் பின் தொடர, மாஸ்டர் பெட் ரூமை அடைந்தோம்.
“உள்ள போங்க..” என்று மாமியார் சற்று தள்ளி நிற்க, நான் கதவை திறக்க முற்பட்டேன். திடீரென்று, கதவு உள்ளுக்குள் இருந்து திறந்துக்கொள்ள,
“ஓஓஓஓஓஓஓஓ” என்று கூச்சல் போட்ட படி, காமினியின் உறவுக்கார பெண்கள் ஏழு எட்டு பேர் எனது கையைப் பிடித்து உள்ளே இழுத்தார்கள். ‘பக்’ என்று எனக்கு தூக்கிவாறிப்போட்டது. ஒரு வழியாய் சமாளிப்பதற்குள் ஒரே கேளியும் கிண்டலும் ஆர்ப்பாரிக்க, நான் காதைப் பொத்திக்கொண்டு, கட்டிலில் போய் உட்கார்ந்தேன். திரைப்படங்களில் காணப்படுவதைப் போல படுக்கை அலங்கரிக்கப் பட்டு இருந்தது. மல்லிகையில் நெடியும் ரோஜாப்பூக்களின் மிதமான வாசனையும், என்னை சூழ்ந்து கிண்டலத்த பெண்களின் போதையும் என்னை ஒரு கலக்கு கலக்கியது!
“ஏய்! நேரம் என்ன ஆச்சு! எல்லாரும் எழுந்திருங்கடி.. போங்க.. எல்லாரும் வெளியே போங்க..” என்று கஸ்தூரி ஆண்டி ஒரு வழியாய் அனைவரையும் வெளி ஏற்றினாள்.
“இருங்க.. இதோ வந்திடுவா..” என்ற படி கண் சிமிட்டிய ஆண்டி, கதவை சாத்திக்கொண்டு போனாள். அடுத்த இரு நிமிடங்களில், கதவை சன்னமாக தட்டும் ஓசைக் கேட்டது. நான் எழும் முன், கதவை திறந்துக்கொண்டு காமினி உள்ளே வந்தாள். ஒரு கையில் வெள்ளி சொம்பை பிடித்து இருந்த அவள், திரும்பி கதவை தாளிட்டு விட்டு வந்தாள். தழைய தழைய சந்தன நிற பட்டுப்புடவையில் தலை நிறைய மல்லிகைப்பூக்களுடன் மோகினியாய் காமினி பிரசன்னமானாள். என்னருகே வந்த காமினி, சொம்பை பக்கத்தில் இருந்த டீபாயில் வைத்து விட்டு, திடுதிப்பென்று எனது காலில் விழுந்தாள்.
“ஏய்! என்ன இது..” என்று நான் சொல்லி முடிப்பதற்குள், காமினி எழுந்துவிட்டாள்.
“ஒன்னுமில்லை.. அம்மா தான் கால்ல விழ சொன்னாங்க.. மத்தப்படி ஒன்னுமில்ல..” என்றவள்,
“இந்தாங்க இத நீங்க குடிக்கனும்மாம்.. எல்லாத்தையும் குடிச்சிடிடாதீங்க.. எனக்கு கொஞ்சம் மிச்சம் வக்கனுமாம்..” என்றாள்.
“அது சரி.. இதெல்லாம் யார் சொல்லிக்கொடுத்தது..?” என்று கேட்டேன். “வேற யாரு! எங்க அம்மா தான்..” “ஓகோ! அப்புறம் என்னவெல்லாம் உங்க அம்மா சொல்லிக்கொடுத்தாங்க..” என்று விஷமத்துடன் நான் கேட்க,
“ச்சீ!” என்று முகம் பொத்தியவள் கட்டிலில் கவிழ்ந்து விழுந்தாள்.
‘மிகவும் வசதியாக போய்விட்டது’ என்று எண்ணிய நான் அவளுக்கு அருகிலேயே படர்ந்தேன். ஜாக்கெட்டு மறைக்காமல் பால் போல தெரிந்த காமினியின் முதுகை நான் வருட, காமினியின் கழுத்தில் இருந்த பூனை முடிகள் எழுந்துக்கொண்டன. நான் அவளது முதகை தடவிக்கொடுத்த படியே, என் பக்கம் நோக்கி அவளைத் திருப்ப, காமினி மெதுவாக மல்லார்ந்து படுத்தாள். காமினியின் முகத்தில் இருந்து சில செண்டிமீட்டர்கள் தூரத்தில் என் முகம் இருக்க, நான் அவளது அழகை ரசித்தேன். நான் அவளைக் கண்கொட்டாமல் பார்க்க, அவளும் ‘டபக் டபக்’ என்று இமைகள் துடிக்க என்னை பார்த்துக்கொண்டு இருந்தாள்.
“என்ன பார்க்கறீங்க..ம்ம்ம்?” என்றாள்.
“ஏய்! நீ ரொம்ப அழகு..!” என்றேன்.
மெதுவாக புன்முறுவல் பூத்த அவள் எனது முகவாய் மற்றும் தாடையை வருடினாள். நான் அவள் மீது கவிழ்ந்து அவளது இதழ்களின் மேலே எனது இதழைப் பதிக்க, காமினி ஆவலுடன் எனது கழுத்தை சற்றி தனது கைப் போட்டுக்கொண்டு, பதிலுக்கு சுவைக்க ஆரம்பித்தாள். அதற்கு பிறகு, நடந்தவை எல்லாம் கனவைப் போல இருந்தது. எப்போது பிறந்த மேனியானோம்.. என்ன செய்தோம் என்றெல்லாம் சரியாக நினைவில் இல்லை. ஆனால் ஒன்று மட்டும் நினைவில் இருந்தது. முதல் இரவு அன்று என் சுண்ணியை அவள் புண்டைக்குள் நுழைக்க முடியவில்லை. மேலும் முயன்றதில் வலிக்கிறது என்றாள். அதனால் அதை கை விட்டேன்.
அன்று இரவு, காமினி தான் எனது சுண்ணியை உருவி விட்டு , கஞ்சியை வடித்தாள். மறு நாள் எங்களது அறையின் கதவு திறந்ததும், அதற்காகவே காத்துக்கிடந்ததைப் போல, பெண்கள் பட்டாளாம் காமினியைச் சூழ்ந்துக்கொண்டது. அவளை அந்த கூட்டம் அப்படியே அலேக்காக கடத்திக்கொண்டு போனது. நல்ல வேலை நான் தப்பித்தேன். எனது மாமனாரையும் ரவியையும் காணவில்லை.
நான் குளித்து முடித்து ரெடி ஆகி கீழே சென்ற போது, மாமியார் தான் காலை உணவை பரிமாற தொடங்கினார். “நீங்க சாப்பிட ஆரம்பிங்க.. காமினி இப்போ வந்திடுவா..” என்ற என் மாமியார், சுற்றும் முற்றும் பார்த்துவிட்டு,
“என்ன சக்ஸஸா?” என்று கிசுகிசுப்பாய் கேட்டார்கள்.
பெண்களின் பரபரப்பை என்வென்பது! ‘இல்லை’ என்பதைப் போல நான் உதட்டைப் பிதுக்கி, தலையை அசைக்க, கஸ்தூரி ஆண்டியின் முகத்தில் சிறிது இரக்கம் தோன்றியது. உடனேயே அதனை தனது புன்சிரிப்பால் மறைந்த ஆண்டி,
“எல்லாம் போக போக சரியாயிடும்..” என்று கிசுகிசுப்பாய் சொல்லிவிட்டு, காமினியைக் கூப்பிட சென்றாள். அடுத்த மூன்று நாட்களும் அதே கதைதான். மூன்றாம் நாள் எங்களை கூப்பிட்டுக்கொண்டு போக அம்மாவும் அப்பாவும் வந்து இருந்தார்கள். மணி கணக்காக பேகிங் செய்த காமினி ஒரு வழியாய் கண்ணீரும் கம்பளையுமாக அவர்களது வீட்டில் இருந்து கிளம்பினாள். அடுத்த நாளே காமினியை அவர்களது வீட்டில் கொண்டு போய் விட்டு விட்டு, டில்லி கிளம்ப நான் ஏற்பாடு செய்தேன். மேலும் இரண்டு நாட்கள் சென்ற பின்னர் நாங்கள் டில்லிக்கு பயணம் ஆனோம்.