21-01-2020, 09:15 PM
மறுநாள் -
காலையில் லேட்டாகத்தான் எழுந்தாள் நிஷா. எப்படி இவ்ளோ நேரம் தூங்கினேன்? சீனுவிடம் புண்டைக்குத்து வாங்கியதாலா? என்று யோசித்துக்கொண்டே அவசரம் அவசரமாக நிஷா ஸ்கூலுக்கு கிளம்பிக்கொண்டிருந்தாள். கண்ணன் அவளை எழுப்பாமலே லேபுக்கு போயிருந்தார்.
தளுங்க தளுங்க ப்ளூ கலர் புடவை உடுத்தி, கையை தூக்கி தலைவாரும்போது பளிச்சென்று தெரிந்த இடுப்பை கண்ணாடியில் பார்த்து ரசித்தாள். சீனு என்ன இப்படி பாத்தான்னா அவ்வளவுதான். புடவையை விலக்கி தொப்புள்ள நக்கிட்டுதான் விடுவான்! உதட்டுக்குள் சிரித்துக்கொண்டாள்.
ஸாரி மாமா உங்களுக்கு ப்ரேக்பாஸ்ட் எதுவும் செய்யாமலேயே கிளம்பிட்டிருக்கேன்.... - ஹேண்ட் பேகை எடுத்து தோளில் மாட்டிக்கொண்டு சொன்னாள்.
இட்ஸ் ஓகேமா.... நீ வெடி வெடிச்ச களைப்புல இருந்திருப்பே....நான் பாத்துக்கறேன். காலாற நடந்து போயி ரோட்டுக் கடைல சாப்பிட்டுட்டு வந்திடுறேன்.
இவரை நேத்தே தோசை மாவு வாங்கித்தரச் சொன்னேன். அதைத்தவிர எல்லாம் பண்ணுனார்
பரவாயில்லம்மா..சமாளிச்சிக்கிடலாம். நீ கூட போற வழில ஒரு பார்சல் வாங்கிக்கோ
இல்ல மாமா நான் ஸ்ட்ரெயிட்டா லன்ச் சாப்பிட்டுக்கறேன்.
நன்றாக அலங்கரித்து கிளம்பி, தேவதைபோல் வந்து நின்று, போயிட்டு வர்றேன் மாமா என்று நிஷா சொல்ல... மாணிக்கம் அவளை ஆசீர்வதித்து அனுப்பினார். குனிந்த தலையுடன் நிஷா போய் ஸ்கூட்டியில் உட்கார...
என்னம்மா வெறும் கையோட போற... சாப்பாடு எடுக்கலையா? என்றாள் பார்வதி
இன்னைக்கு எதுவும் செய்யலைக்கா... பரவாயில்லை ( கொஞ்ச நாளா உன் பிள்ளை குத்துற குத்துக்கு நான் எழுந்திரிச்சு ஸ்கூல் போறதே பெரிய விஷயம்)
அதுக்கென்ன... நான் சாப்பாடு தரேன். கொண்டு போ... என்று உரிமையாய் சொல்லிக்கொண்டே உள்ளே நடக்க... நிஷா தன் மாமனாரைப் பார்த்தாள்.
மகன் செயத தவறால், சாப்பிடாம போறாளே... என்கிற வருத்தத்தில் இருந்த மாணிக்கம், பரவாயில்ல வாங்கிக்கோமா... என்பதுபோல் தலையை அசைக்க... நிஷா நளினமான நடையுடன் சீனுவின் வீட்டுக்குள் நுழைந்தாள்.
அஞ்சே நிமிஷம்... என்று சொல்லிவிட்டு பார்வதி கிச்சனுக்குள் பரபரப்பாக இருக்க... அவளுக்காகக் காத்திருந்த சீனு அவள் கையைப் பிடித்து தன் ரூமுக்குள் இழுத்தான்.
ஏய்....
ஏண்டி ஸ்கூலுக்குப் போகும்போது என்கிட்டே முத்தம் வாங்கிட்டுப் போகணும்னு தெரியாதா?
சொல்லிக்கொண்டே அவள் தொப்புளுக்குள் முத்தமிட்டான். நிஷா தொப்புளை உள்ளிழுத்துக்கொண்டு, இழுத்து மூடினாள்.
சீனு... விடு... போகணும்..... - சிணுங்கினாள்.
நல்லா தள தளன்னு இருக்குறடி.... - மாராப்புக்குள் கையைவிட்டு அவள் முலைகளைத் தடவிப் பார்த்தான். காம்புகள் தென்படுகிறதா என்று பார்த்தான். நிஷாவின் மார்புகள் ஏறி இறங்கின. மூச்சுக்காற்று சூடானது.
அக்காவுக்கு தெரிஞ்சிடப்போகுது சீனு.... ப்ளீஸ் என்ன விடு
இப்போல்லாம் குண்டில அடி வாங்காம என்ன கண்டுக்கிறதில்லடி நீ
அடப்பாவி நேத்து கூட அடிச்சியே...
நீ ஒவ்வொரு புடவை கட்டும்போதும் இப்படி தட்டி பாக்கணும்னு ஆசை வந்துடுதுடி - சொல்லிக்கொண்டே அவள் குண்டியை தட்டினான்.
காலையில் லேட்டாகத்தான் எழுந்தாள் நிஷா. எப்படி இவ்ளோ நேரம் தூங்கினேன்? சீனுவிடம் புண்டைக்குத்து வாங்கியதாலா? என்று யோசித்துக்கொண்டே அவசரம் அவசரமாக நிஷா ஸ்கூலுக்கு கிளம்பிக்கொண்டிருந்தாள். கண்ணன் அவளை எழுப்பாமலே லேபுக்கு போயிருந்தார்.
தளுங்க தளுங்க ப்ளூ கலர் புடவை உடுத்தி, கையை தூக்கி தலைவாரும்போது பளிச்சென்று தெரிந்த இடுப்பை கண்ணாடியில் பார்த்து ரசித்தாள். சீனு என்ன இப்படி பாத்தான்னா அவ்வளவுதான். புடவையை விலக்கி தொப்புள்ள நக்கிட்டுதான் விடுவான்! உதட்டுக்குள் சிரித்துக்கொண்டாள்.
ஸாரி மாமா உங்களுக்கு ப்ரேக்பாஸ்ட் எதுவும் செய்யாமலேயே கிளம்பிட்டிருக்கேன்.... - ஹேண்ட் பேகை எடுத்து தோளில் மாட்டிக்கொண்டு சொன்னாள்.
இட்ஸ் ஓகேமா.... நீ வெடி வெடிச்ச களைப்புல இருந்திருப்பே....நான் பாத்துக்கறேன். காலாற நடந்து போயி ரோட்டுக் கடைல சாப்பிட்டுட்டு வந்திடுறேன்.
இவரை நேத்தே தோசை மாவு வாங்கித்தரச் சொன்னேன். அதைத்தவிர எல்லாம் பண்ணுனார்
பரவாயில்லம்மா..சமாளிச்சிக்கிடலாம். நீ கூட போற வழில ஒரு பார்சல் வாங்கிக்கோ
இல்ல மாமா நான் ஸ்ட்ரெயிட்டா லன்ச் சாப்பிட்டுக்கறேன்.
நன்றாக அலங்கரித்து கிளம்பி, தேவதைபோல் வந்து நின்று, போயிட்டு வர்றேன் மாமா என்று நிஷா சொல்ல... மாணிக்கம் அவளை ஆசீர்வதித்து அனுப்பினார். குனிந்த தலையுடன் நிஷா போய் ஸ்கூட்டியில் உட்கார...
என்னம்மா வெறும் கையோட போற... சாப்பாடு எடுக்கலையா? என்றாள் பார்வதி
இன்னைக்கு எதுவும் செய்யலைக்கா... பரவாயில்லை ( கொஞ்ச நாளா உன் பிள்ளை குத்துற குத்துக்கு நான் எழுந்திரிச்சு ஸ்கூல் போறதே பெரிய விஷயம்)
அதுக்கென்ன... நான் சாப்பாடு தரேன். கொண்டு போ... என்று உரிமையாய் சொல்லிக்கொண்டே உள்ளே நடக்க... நிஷா தன் மாமனாரைப் பார்த்தாள்.
மகன் செயத தவறால், சாப்பிடாம போறாளே... என்கிற வருத்தத்தில் இருந்த மாணிக்கம், பரவாயில்ல வாங்கிக்கோமா... என்பதுபோல் தலையை அசைக்க... நிஷா நளினமான நடையுடன் சீனுவின் வீட்டுக்குள் நுழைந்தாள்.
அஞ்சே நிமிஷம்... என்று சொல்லிவிட்டு பார்வதி கிச்சனுக்குள் பரபரப்பாக இருக்க... அவளுக்காகக் காத்திருந்த சீனு அவள் கையைப் பிடித்து தன் ரூமுக்குள் இழுத்தான்.
ஏய்....
ஏண்டி ஸ்கூலுக்குப் போகும்போது என்கிட்டே முத்தம் வாங்கிட்டுப் போகணும்னு தெரியாதா?
சொல்லிக்கொண்டே அவள் தொப்புளுக்குள் முத்தமிட்டான். நிஷா தொப்புளை உள்ளிழுத்துக்கொண்டு, இழுத்து மூடினாள்.
சீனு... விடு... போகணும்..... - சிணுங்கினாள்.
நல்லா தள தளன்னு இருக்குறடி.... - மாராப்புக்குள் கையைவிட்டு அவள் முலைகளைத் தடவிப் பார்த்தான். காம்புகள் தென்படுகிறதா என்று பார்த்தான். நிஷாவின் மார்புகள் ஏறி இறங்கின. மூச்சுக்காற்று சூடானது.
அக்காவுக்கு தெரிஞ்சிடப்போகுது சீனு.... ப்ளீஸ் என்ன விடு
இப்போல்லாம் குண்டில அடி வாங்காம என்ன கண்டுக்கிறதில்லடி நீ
அடப்பாவி நேத்து கூட அடிச்சியே...
நீ ஒவ்வொரு புடவை கட்டும்போதும் இப்படி தட்டி பாக்கணும்னு ஆசை வந்துடுதுடி - சொல்லிக்கொண்டே அவள் குண்டியை தட்டினான்.