இந்தூ சந்தூ(completed)

[johnypowas]

 முலையின் சிவந்த முனைக்காம்புகள் அவன் மார்பில் அழுந்தி.. பிதுங்கி தெரிந்த முலையில் மெல்லிய பச்சை நரம்புகள்.. குறுக்கும் நெடுக்குமாய், சுருண்டு ஓடின.... காயத்ரி... இப்படி... எப்படி. கொஞ்சம் கொஞ்சமாய்.. நினைவு திரும்ப...காயத்ரி என்னவோ சொன்னளே.. யோசித்து பார்த்தான்.. ம்ம் ஆம் தியேட்டர்.... வழிஞ்சி... குடிடா... கடைசியில் I love you kumaar.... அட காயத்ரி என்னயவா... சரி.. இப்போ ஒன்னும் அவளை எழுப்பி தொந்தரவு பன்ன வேண்டாம்... என நினத்து.. அரைக் கண்ணை மூடிகொண்டு.. மெல்ல தூக்க்கதில் அசைவது போல் அசைந்தான். பட்டென்று காயத்ரி முழித்து..மலங்க மலங்க முழித்தாள். ச்ச...மண்டையில் தட்டிக் கொண்டு... மெதுவா அவனுக்கு தான் அசைவது தெரியாமல்..அவனை தன் மடியில் மீண்டும் இருத்தி மெதுவா குனிந்து மென்மையாய் அவன் நெற்றியில் முத்தமிட்டாள்... குனிந்து முத்தமிடும் போது அவள் முலைகள் இரண்டும் அவன் கன்னத்தில் உரச ..அவனின் தாடி அவள் முலைய குத்தி பதம் பார்த்தது.. ஸ்ஸ்.. ஆஆ. மெல்ல முனகியவள், முகம் சிவக்க தன் முலைகளை பார்க்க , முந்தய இரவு நினைவு அவளுக்குள் நுழைந்து இம்சித்தது. இரண்டயும் ப்ராவிற்குள் நுழைத்து.. மீண்டும் ஜாக்கெட் பட்டன மாட்டி கொண்டாள். மெல்ல அவன் தலைய பெர்த் மெல் வைத்து விட்டு... ப்ரெஷ் பேஸ்ட்.. எடுத்துக் கொண்டு....பாத் ரூம் போனாள். குமார் மெல்ல முழித்து தலைய பிடித்துக் கொண்டான்.. HANGOVER... தலை வலித்தது... பாட்டிலில் இருந்து தண்ணீர் கட கட ....ஒரே மூச்சில் குடித்து முடிக்க ரயில் சென்னைய நெருங்கி கொண்டிருந்தது.... கதவு திறக்க .. காயத்ரி... கதவ மூடினாள்.. குமார் முழிச்சிருப்பத பாத்தவ.. என்ன குமார் நல்ல தூக்கமா... ம்ம்... ம்ம்.. என்ன ஒரு மாதிரி...இருக்க தல வலிக்குதா... குமாருக்கு ஆச்ச்ரியம்... "எப்படி உன...... நிருத்தி.நாக்க கடித்து "... உங்களுக்கு ... தெரியும்... " முடித்தான். "அதுதான் மூஞ்சிய பார்த்தவே தெரியுதே..." "கொஞ்சமா வலிக்குது...சரியாய் போயிடும்...." " மாத்திரை போடுரியா " " வேண்டாம் ... கொஞ்ச நேரத்தில சரியாயிடும்... " என்ன இது எப்படி சரியாகும்... இரு கொஞ்சம் புடிச்சுவிடுரேன்.." அருகில் வந்து உக்காந்து நெற்றி பொட்டில் கை வைத்து விரல்களால் மெல்ல நீவி விட ஆரம்பித்தாள்..பஞ்சு விரல்கள் அவன் தலைய கோதி விட்டபடி. அவன் தலைய தன் மார்பு பக்கம் திருப்பி கொஞ்சம் நெருக்கமாக கிட்டதட்ட அவன் முகம் அவள் மார்பில் பதிந்தும் பதியாமலும்... சேலை மாராப்பை மீறி திமிரிக்கொண்டு.. அவனை வா வா.. வந்து கொஞ்சம் எங்களைப்பார்,, என்றது அவளது முலைகள், காயத்ரி தலைய புடிச்சுவிடும் வசதிக்காக தன் புறம் அவன் முகம் திருப்பியது.. அவன் முகம் தன் மார்புக்கு மிக மிக அருகில் ..இன்ப அவஸ்தையை முழுவதும் உணர்ந்தாள் ...அவனின் சூடான மூச்சு காற்று அவள் மாராப்பை மீறி திமிரிக்கொண்டு பிதுங்கி நிற்க்கும் முலைகளின் மீது பட அவள் மார்பு காம்புகள் தானக விரைத்தன..ப்ராவயும் மீறி அவைகள் மெல்ல மெல்ல நீள ரவிக்கையின் முனைப்பு கூர்மையாகி நீண்டன.. அடிவயிற்றில் ஜிவ்வென்று இது வரை அனுபவித்து அறியாத ஒரு சுகம்... நாபியில் இருந்து அடிவயிற்றுக்கு ஒரு நீள் கோடாய் மெல்லிய கொடி போல் இறங்கும் பூனைமுடிகள் சிலிர்த்து சிலிர்த்து எழுந்து..அவள் அவஸ்தைய பச்சயாய் வெளிப்படுத்தின...காயத்ரி இந்த அவஸ்தை தாங்காமல் தன் தொடைய மெல்ல இருக்கி உள்ளங்கால்களை ஒன்ருண்டன் ஒன்ரு பின்னிக்கொண்டாள் ... இது ஒரு சின்ன அசைவில் அவளின் பெண்மை நன்றாக அழுந்த ... பிசு பிசுப்பாய் கசிய தொடங்க.. காயத்ரி தன் அடி வயிற்ற அவன் அறியாமல் மெல்ல எக்கி கொண்டாள்... என்ன என்பது போல் தலய நிமிந்து பாத்த குமார்... காயத்ரி கண்களில் தெரிந்த அவஸ்த...அடி வயிறு எக்கியதால் மார்பு கொஞ்சம் முன் தள்ளபட அவன் கன்னத்தில் ரவிக்கையின் கூர் முனை உரச...காயத்ரிக்கு இந்த சின்ன உரசலே அவளுக்குள் இத்தனை நாள் அடைத்த்வைத்திருந்த.. உணர்ச்சிகள் பொங்கி எழ...ஹக்.. ஒரு சின்ன சிலிர்ப்பான துடிப்புடன் அவள் இடை அதிர்ந்தது...அடிவiற்றில் எங்கிருந்தோ அடித்து வந்த வெள்ளம் அப்படியே பீரிட்டு.. அவள் தொடையில் வழிந்து கால்களின் இடுக்கில் ஓடத்தொடங்கியது. இனி தாங்காது என்ற நிலைக்கு வந்த காயத்ரி... போதுமா...இப்போ குறைஞ்சிருக்கா... என்றபடி அவன் பதிலுக்கு காத்திராமல் விருட்டென எழுந்து , கதவ திறந்து பாத் ரூம் போனாள். ரயில் சென்னைக்குள் நுழைய தொடங்கியது.... சாலு இன்னும் முழிக்கல... காயத்ரி அவளை எழுப்ப முயல.. தூங்கட்டும் குழந்த... தடுத்த குமார் சூட்கேஸ்க்ளை ரெடி பண்ணினான் ... "ஆமா .. சென்னையில் எங்க .. தங்குவ.." "இங்க அடையார்ல என் ப்ரண்ட் இருக்கா...இங்க ஒரு ப்ளாட் பெசண்ட் நகர்ல வாங்கிருக்கேன்...அது ரெடியாக இன்னும் இரண்டு வாரம் ஆகும் அதுவரை ப்ரண்ட் வீட்டல தான்....இருக்கனும்.." டம் ட்ம்.. தட் த்ட் .... ரயில் பெருத்த சத்ததுடன் செண்ட்ரல்.. நுழைந்தது. வயதான போர்டரிடம் பேரம் பேசாமல்... ல்க்கேஜ்களை ஒப்படைத்தான்... சாலுவ தன் அசங்காமல்..அவள் தூக்கம் கெடாமல் தன் தோளில் சாய்த்து டாக்சி ஸ்டாண்ட் நோக்கி நட்டக்க... அவனை ஒட்டிக் கொண்டு காயத்ரி அவனுடன் நடந்தாள். குமார் காயத்ரி பாத்து.. "காபி சாப்பிடலாமா..." "ம்ம்.. " "மூன்று காபி..." கேண்டீனில் ஆர்டர்.. பண்ண... "மூனா... சாலு காபி குடிக்க மாட்டா..." என்றவளை...அமர்த்தி ஒரு கையால் முதல் காபிய வாங்கி போர்டரிடம் கொடுத்தான்....அவர் கண்களில் ஆச்ச்ரியம் மின்ன... டாங்க்ஸ் சார்.... காபிய கொஞ்சம் ஆத்தி..குமாரிடம் கொடுக்க அவன் ஒருகையால் காபி குடிக்க.. காபி குடிக்கும் போது கூட சாலுவ தூக்கம் கெடாமல் அவளை தன் தோளில் சாய்த்துக்கொண்டு ஒரு கையால் குடிக்க.. எங்கிட்ட கொடுத்தால் சாலு முழிச்சிறுவாளாம் அதுக்காக இப்படியா ..மனதிற்க்குள் பொறாமையாய் .. நினைத்த காய்த்ரி அவனை அப்படியே காதல் பொங்க பார்த்தாள்...அவனை அங்கேயே கட்டி பிடித்து அவன் உதட்டில் மாறி மாறி மூச்சு முட்ட முத்தம் கொடுக்க தோன்றியது. சாலு கொஞ்சம் கொஞ்சம் தோளில் அசய... காபிய காயத்ரியிடம் கொடுத்து விட்டு மெல்ல சாலுவ தட்டி கொடுக்க..சாலு அவன் கழுத்தை தன் இரு கரங்களால் சேர்த்து அனைத்த படி மீண்டும் தூங்க...இதற்குள்.. காயத்ரி அவன் குடித்த எச்சில் காபியை மெல்ல குடிக்க காயத்ரிக்கு அவன் எச்சில் படிந்த காபி கொஞ்சம் அதிகமாய் இனித்தது தன் காபிய அவனிடம் நீட்ட.. குமார் ஒரு சிப் குடித்து விட்டு காயத்ரிய மெல்ல பாக்க...அவள் வேறு எங்கோ பார்பது போல் பாவனை செய்தாள். போர்டரே டாக்சி பிடித்து கொடுக்க... பர்ஸ திறந்து போர்டரிடம் பணம் கொடுத்தாள்.... "அம்மாடி .. நல்லா இருங்க.. சொன்னா தப்பா எடுத்துக்காத... ஊட்டுக்கு போனதும் உன் புருசனுக்கும். புள்ளைக்கும் சுத்தி போடும்மா.. என் பொண்ணா நினைச்சு சொல்லுரென். .அவ்வளவு பேர் கண்ணும் உங்க மேல தான்..... நீ பணம் கொடுக்கரதால சொல்லல...மனசு வேனும் மனசு அது ஒம் புருசன் கிட்ட நிரய இருக்கு..." .வயதான போர்டர் தன் கண் கலங்க.... "சரிங்க "காயத்ரி முகம் சிவக்க...டாக்சி .. ஒடத்தொங்கியது... இருவர் மடியிலும் சாலு தலை குமாரின் மடியில், கால் காயத்ரி மடியில் போட்டபடி நன்றாக தூங்க.... காயத்ரிக்கு மனசு இறக்கை கட்டி பறந்தது...வயசானவரின் வாழ்த்து...... ஆமாம்.. தனக்கு கூட தோனல அந்த போர்டருக்கு.. காபி கொடுக்கனும்னு... அய்யாவுக்கு கொஞ்சம் பெரிய மனசு தான்... ஆன இன்னும் என் கிட்ட தான் மனச தொறக்கல... தனக்குள் எண்ணிக் கொண்டாள்..ச்ச என்ன மனுசி நான் இப்ப தான் அவன் (ர்) மனசு காயப்ப்ட்டு கிடக்கு... இப்போபோய் நான் எப்படி என் காதலை சொல்ல.... தன்னை தானே திட்டிக்கொண்டாள். அடையார்... தோழியின் வீடு கொஞ்சம் சிறியது தான் .. இரண்டு ஒரு பெட் ரூம் தான்.... வந்தனம் சொல்லி வரவேற்றாள் தோழி.. இருவரையும் அங்க விட்டு விட்டு. "ஏதாவது ஹெல்ப் வேணும்னா என்ன கூப்பிடு....." என்று சொல்லி ஆபிஸ் போன் நம்பர் கொடுத்தான்......