Romance நீ அங்கே நான் இங்கே

[snandham123]

பூர்ணிமா ராகவனுக்கு காபியைக் கொடுத்து விட்டு, என் முன்னே நன்றாக குனிந்து காபியை தட்டோடு நீட்டினாள். நைட்டியின் முன் பக்க இரண்டு பட்டன்கள் விடுபட்ட நிலையில், பூர்ணிமாவின் பழுத்த மாங்கனிகள் பள பளத்து நைட்டியை விட்டு வெளியே வர பிதுங்கித் தெரிய, “என்ன அப்படி பாக்கறீங்க? உங்களுக்குத்தான் எடுத்துக்கோங்கண்ணா.”

எதை எடுப்பது என்று எண்ணத்துடனே, காபிக் கோப்பையை கையில் எடுத்தபடியே பூர்ணிமாவின் நைட்டிக்குள் மறைந்தும் மறையாமலிருந்த முலை அழகை பார்த்து ரசித்தேன். அவள் கனவன் ராகவனும் இந்த இலைகள் மறைத்த மாங்கனி அழகை ரசித்திருக்க வேண்டும்.

நான் காப்பியை எடுத்துக் கொண்டதும் பூர்ணிமா ராகவன் அருகில் சென்று உட்கார்ந்து கொண்டாள். நைட்டியின் முன் பக்க பட்டன்கள் இரண்டு நீக்கப் பட்டிருப்பதைப் பற்றியோ, விலகிக் கிடந்த நைட்டியின் முன் பக்கம் பிதுங்கி, வெளி வரத் துடிக்கும் முலைகளைப் பற்றியோ, அவைகள் எங்கள் மூவரின் கண்களுக்கு காட்சியாவதைப் பற்றியோ அவள் கொஞ்சம் கூட கவலைப் பட்டதாகத் தெரியவில்லை.


“அம்பத்தூர் கெஸ்ட் ஹவுஸ்ல கீழே ஒரு போர்ஷன் இருக்கு. பேசாமே நீ அங்கே வந்துடேன்..”

“சார் சொல்றதும் கரெக்ட் நிர்மலா. நீ பேசாம, ராகவன் தங்கி இருக்கிற கெஸ்ட் ஹவுஸுக்கு போய்டு. ஒருத்தருக்கொருத்தர் உதவியா இருக்கும். அவரும் பாவம் ஹோட்டல் சாப்பாடு சாப்பிட்டுகிட்டு கஷ்டப்பட்டுட்டு இருக்கார். நீயும் அவருக்கு வீட்டு சாப்பாடு சமைச்சு போட்டமாதிரி இருக்கும். உனக்கும் ஒரு ஆம்பிளைத் துணை கிடைச்ச மாதிரி இருக்கும்.”

“பூமா நீ என்னடி சொல்ற?” – ராகவன்.

“அண்ணன் சொல்றதும் சரியாதான் இருக்கும். வீட்டுச் சாப்பாடுக்காக நீங்க ஒரு வாரம் வெயிட் பண்ண வேண்டிய அவசியமில்லை. நீங்க வேணும்கிறபோது அக்காவே அதைத் தந்துடுவாங்க.”. என்று சொல்லி என் மனைவியைப் பார்த்து கண் அடிக்க, அவளுக்கு வெக்கம் பிடிங்கித் தின்றது.

“ச்சீய்,... போடி. உன் வீட்டுக் கார்ருக்கு நான் வீட்டுச் சாப்பாடு போட்டுகிட்டு இருந்தா, என் வீட்டுக் கார்ருக்கு யார் வீட்டுச் சாப்பாடு போடறதாம்.”

“ஏன், பூமா போடுவா.” இல்லீங்களா கணேஷ்.

பூமா என்னைப் பார்த்து அர்த்த்த்தோடு சிரிக்க, நான் தலை குனிந்து கொண்டேன். என் மனைவியும், ராகவனும் காரில் ஏறிக் கொள்ள, கார் சென்னையை நோக்கி பயணப்பட்ட்து. நானும் பூமாவும் சேர்ந்து, டாட்டா காட்டினோம்
இனி நிர்மலா சொல்லுவாள்

நான் ராகவன் கெஸ்ட் அவுஸ்லேயே தங்குவதென முடிவான பிறகு, ஹாஸ்டலில் இருந்த என் உடைமைகளை எடுத்துக் கொண்டு, ஹாஸ்டல் ரூமை காலி செய்து, ராகவன் கெஸ்ட் ஹவுஸ் மேல் போர்ஷனில் வந்து தங்கினேன்

அந்த கெஸ்ட் ஹவுஸில் கீழ் போர்ஷனில் இருந்து மேல் போர்ஷனுக்கு செல்ல உள்ளேயே படிக்கட்டு இருந்தது. ஆனால், மேல் போர்ஷனுக்குள் நுழைய வேண்டும் என்றால், மேல் போர்ஷனில் இருக்கும் கதவை திறந்தாக வேண்டும்.

அங்கு போன கொஞ்ச நாளுக்கு படிக்கட்டின் கதவை பூட்டியே வைத்திருந்தேன்.

கீழ் போர்ஷனில் டிவி இருந்ததால், இரவு பத்து மணிக்கு மேல் வெளிக் கதவைப் பூட்டிய பிறகு, டிவி பார்க்க கீழ் போர்ஷனுக்கு போக படிக்கட்டு கதவை திறந்து வைத்தேன். டிவி பார்த்துவிட்டு நான் மேலே வந்ததும் பூட்டிக் கொள்வேன்.

இரவு நேரத்தில் படிக்கட்டு கதவை பூட்டி வைத்த நான், நாளாக நாளாக ராகவனும் நானும் அன்னியோன்னியமாக பழக ஆரம்பித்த பிறகு அதை திறந்தே வைத்துவிட்டேன்.

சமையலறை கீழ் போர்ஷனில் இருந்ததால், நான் சமையல் செய்யவும், சாப்பிடவும் கீழ் போர்ஷனுக்கு வந்தாக வேண்டும். அவர் சமையலுக்கு உதவியாக இருக்க, நான் அவருக்கு சமைத்து வைப்பேன்.

ஆபீஸ் விட்டு இரவு எட்டு வரை அங்கும் இங்கும் ஜோடியாக சுற்றி விட்டு வீட்டுக்கு வந்ததும், வெளியில் சாப்பிடாத நேரங்களில் சமையல் செய்து சாப்பிட்டுவிட்டு வீட்டுக்கு வெளியே லானில் உட்கார்ந்து எதை எதையோ பேசினோம். சிரித்தோம். காதலர்கள் போல பழகினோம்.

ஒரு நாள்,...

“நிர்மலா,”

“ம்,...”

“இப்படி சிரிச்சு சிரிச்சு பேசிகிட்டு இருந்தா நம்மளைப் பாக்கிறவங்க, நாம லவ்வரோன்னு நெனைச்சுக்கப் போறாங்க.”


“ஏன், நெனைச்சுக்கட்டுமே. அவங்க அப்படி நெனைக்கிறதை நாம தடுக்கவா முடியும்? சிலர் லவ்வர்ன்னு நினைக்கலாம். சிலர் ஹஸ்பண்ட் அன்ட் வைப்ன்னு நினைக்கலாம். அண்ணன் தங்கச்சின்னு கூட நினைக்கலாம். அன்னைக்கு ரெடி மேட் ஸ்டோர்ல, உங்களை என் புருஷன்னு அந்த சேல்ஸ் கேர்ள் கூப்பிட்டது உங்களுக்கு ஞாபகம் இருக்கா?”

“ம்,... அதே மாதிரி. அன்னைக்கு ஒரு நாள் தியேட்டருக்கு போறதுக்கு முன்னாலே பூ கடையிலே, உன்னை என் வைஃப்ன்னு’ நினைச்சு, ‘சார், உங்க பொண்டாட்டிக்கு கொஞ்சம் பூ வாங்கிக் கொடுங்க. முழம் பத்து ரூபாதான்னு’ அந்த பூக்காரக் கிழவி சொல்லிச்சே.”

இப்படி பழகி பைக்கில் ராகவனுக்கு பின்னால் இரண்டு பக்கமும் கால் போட்டு அவரை இறுகப் பிடித்தபடி சுற்றுவது பழக்கமானது. எனக்கும் அது பிடித்துப் போய் இருந்த்து. தாலி கட்டிய கணவனுக்கு துரோகம் செய்கிறோமே என்ற என்னமே வரவில்லை. மாறாக, என் கணவனின் ஆசைக்கு தான் காதலித்த மனைவியையையே விட்டுக் கொடுத்திருக்கும் ராகவனுக்கு என்னை முழுமையாக ஒப்படைக்கும் நாளுக்காக காத்திருந்தேன்.

ஒரு நாள் அண்ணன் ராகவனிடமிருந்து போன்.

“என்னண்ணா சொல்லுங்க.”

“ஆஃபீஸ் முடிஞ்சதும் தயாரா இரு அப்படியே வெளியே போய்ட்டு வரலாம்.”

ஆபீஸ் முடிந்ததும், நான் வெளியே வர ராகவன் எனக்காக ஆபீஸ் வாசலில் காத்திருந்தார். ஜீன்ஸ் டி சர்ட் அணிந்திருந்த நான், பைக்கில் இரு பக்கமும் கால் போட்டு ஏறி, என் முலைப் பழங்கள் ராகவனின் முதுகில் அழுந்திப் பிதுங்க, அவரை கட்டி அனைக்க, பைக் விர்ரென வேகமெடுத்துக் கிளம்பியது

“ஹேய்,... என்ன இன்னைக்கு லேட்?” பைக்கை ஸ்டைலாக ஓட்டிக் கொண்டே கேட்டார்.

“ஆபீஸ்ல கொஞ்சம் அர்ஜென்ட் வேலை முடிச்சிட்டு வந்ததாலே கொஞ்சம் லேட்.”

“ட்ரைவ் இன் போய் சாப்பிட்டுட்டு, சென்னை சில்க்ஸ் போய் ட்ரெஸ் எடுத்துகிட்டு வீட்டுக்கு போலாமா?.”

“ நீங்க எங்க கூப்பிட்டு நான் வரலைன்னு சொல்லி இருக்கேன் ஒரு லவ்வர் மாதிரிதானே, பைக்ல பின் பக்கம் உக்காந்து உங்களோட சுத்தறேன்.”

“அது சரி, என்னைக்குமில்லாம இன்னைக்கு உன் முகம் கொஞ்சம் அழகா தெரியுதே. என்ன விஷயம்?”

“அதுவாண்ணா, இன்னைக்கு நான் ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்கேன். அதான் என் முகம் அழகா இருக்கு. இப்படி ஒரு சந்தோஷம் என் வாழ்க்கையிலே அமையும்னு நான் நினைக்கவே இல்லை.”

“அப்படி என்ன சந்தோஷம்?”

அதை அப்புறம் சொல்றேண்ணா. இப்ப நான் சொல்றதை கேளுங்க. ஊர்ல புடவை மட்டும் கட்டித்தான் பழக்கம். ஆனா, சென்னைக்கு வந்ததிலேர்ந்து, அதுவும் உங்களோட பழகுனதிலேர்ந்து, நீங்க விரும்பறீங்களே’ன்றதுக்காக மாடர்ன் ட்ரெஸ் போட ஆரம்பிச்சு. இப்ப அதுவே பழக்கமாய்டுச்சு. புடவை கட்டி ரொம்ப நாளாச்சு.. ஒரு காலேஜ் பொண்ணு தன்னோட காதலனோட, சிட்டியிலே எங்கெங்கு சுத்தணுமோ அத்தனை இடத்தையும் சுத்தியாச்சு.”

“ஏன், அப்படி என் கூட சுத்தறது உனக்கு பிடிக்கலையா?”

“அய்யே!! ரொம்பப் பிடிச்சிருக்கு. அதுவும் என் ஹஸ்பன்ட் பர்மிஸனோட, உங்க வைஃப்போட பர்மிஸனோட என் மனசுக்குப் பிடிச்ச உங்களோட சேர்ந்து சுத்தறது எனக்கு ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்குங்க. அது சரி. தீபாவளிக்கு ஊருக்கு போக நாளைலேர்ந்து மூனு நாளைக்கு லீவ் போட்டிருக்கேன். நீங்க வர்றீங்களா?”

“எனக்கு ஸ்பெஷல் ப்ராஜக்ட் ஒன்னு கொடுத்துட்டாங்க. மூனு நாளைக்குள்ள முடிக்கணுமாம்.”

“சரி நீங்க இங்கேயே இருங்க. நான் மட்டும் போய்ட்டு, பூமா ஸ்வீட் செஞ்சு வச்சிருப்பா, அதை உங்களுக்காக வாங்கிட்டு வர்றேன். என்னை பஸ் ஏத்தி மட்டும் விட்டுடுங்க.”

சென்னை சில்க்ஸ் சென்று, நான் வேண்டாம் வேண்டாம் என்று சொல்ல பத்தாயிரம் ரூபாயில் எனக்காக நான் விரும்பிய கலரில், டிசைனில் பட்டுப் புடவை எடுத்துக் தீபாவளி பரிசாக கொடுத்தார்.
பூமாவுக்கும் அதே விலையில் நல்லதாக ஒரு பட்டுப் புடவை என் செலக்ஸனில் எடுத்துக் கொடுக்கச் சொல்லி பேக் செய்தார்.”

“எதுக்குங்க எனக்கு புடவை எல்லாம். பூமாவுக்கு மட்டும் எடுங்க. எனக்கு அவர் அங்கே எடுத்து வச்சிருப்பார்.”

“பரவாயில்லை. இந்த அண்ணன் தங்கச்சிக்கு ஒரு பட்டுப்புடவை எடுத்துக் கொடுக்கக் கூடாதா? எனக்கும் புடவை எடுத்துக் கொடுக்க உரிமை இருக்கு

கோயம்பேடு பஸ் நிலையத்தில் பஸ்ஸே ஏற முடியவில்லை. அவ்வளவு கூட்டம்.