காதல் கிறுக்கனின் கிறுக்கல்கள்(completed)

[johnypowas]

நான்: இல்லடா, நான் இனி குடிக்க மாட்டேன்னு அவகிட்ட சத்தியம் பண்ணிநேண்டா என்றேன்.

அவ்வுளவுதான் வெகுண்டெழுந்த வேலா, ஏலேய் செத்த அறுதலி, அந்த கேன*** ***** அடுக்கடுக்காய் செம்மொழியில் அவளை அர்ச்சனை செய்தவன், இப்போ குடிகிரியா இல்லைனா நானே முழுசா எல்லாத்தையும் ஊத்திரட்டுமா என்றான்.

நான்: பயத்தில், வேகமாக ஒரே மடக்கில் குடித்து முடித்தேன்...

வேலா: மக்கா, அவ எல்லாரையும் ஏமாத்திட்டு போயடாடா... அவ மட்டும் இப்போ என்கைல கிடைச்சா மவள வெட்டி உப்புகண்டம் போட்டிருவேன். எப்படி இருந்தவனை இப்படி பித்து பிடிச்சவன் மாதிரி ஆக்கிட்டு போய்டாளே.. நினைச்சாலே என் வயிறு எரியுது.

நான்: அவனது பேச்சில் கொஞ்சம் கொஞ்சமா அவளின் மேல் இருந்த காதல் மறைந்து கொலை செய்யும் அளவுக்கு வெறி வந்தது..

நாங்கள் இருவரும் இரவுவரை குடித்தோம் பின்னர் அங்கே அருகில் இருந்த திரையரங்கில் ஓடிய படத்திற்கு சென்றோம், என்ன படம் என்று நினைவு இல்லை.. ஏதோ சில்லென்று ஒரு காதல் படம்... படம் பார்க்கும் போதே முன்பு என்னோட கலா படத்திற்கு வர வேண்டும் என்பதற்காக செய்த செயல் நினைவுக்கு வந்து. அப்பொழுது போதையில் அவள் மேல் வந்த கோபத்தில் அந்த திரை அரங்கத்தில் கூச்சல் போட்டு படத்தை நிறுத்த சொன்னேன் மேலும் சேர்களை ஓடைக்க போனேன்.. நிதானத்தில் இருந்த வேலா என்னை பத்திரமாக அங்கே இருந்து வீட்டிற்கு கொண்டு வந்து விட்டான். கேட்ட போதையில் நானும் உறங்கி போனேன்.

அடுத்தநாள் காலை அம்மா என்னை எழுப்பி சாப்பிட செய்தாள். அது கலா எனக்கு முன்பு ஒருமுறை என் வீட்டிற்கே வந்து செய்து தந்த வெண்பொங்கல் மாதிரியே இருந்தது.... அவ்வளவுதான் வந்த கோபத்தில் தட்டை தூக்கி எரிந்து விட்டு வீட்டை விட்டு வெளியே சென்றேன். நான் அதுமுதல் அவனை நினைவூடும் எந்த பொருளை பார்த்தாலும், செய்தாலும் கோபத்தில் ஏதாவது செய்ய தொடங்கினேன். ஒரு கட்டத்தில் பலருடன் சண்டைக்கு போகும் அளவுக்கு மாறி போனேன். எனது ஊரில் வேலைக்கே செல்லாமல் கிட்டதட்ட ஒரு ஆறு மாதங்கள் இருந்தேன் ஒவ்வொரு நாளும் ஒவ்வொரு பிரச்சனை செய்து வந்தேன்

அதற்கு மேல் நான் இங்கே இருந்தால், பிரச்சனைதான் வரும் என்று என்னை மீண்டும் சென்னைக்கு வேலைக்கு போக சொன்னனர். வேறு வழியின்றி நானும் அதே பழைய கம்பெனிக்கு சென்றேன். அங்கே என்னை முதலில் வேலைக்கு சேர்க்க மறுத்தனர். பின்னர் மிகவும் பழக்கமான ஒரு வைஸ் ப்ரெசிடென்ட் உதவியால் மீண்டும் வேலைக்கு சேர்ந்தேன். ஆரம்பத்தில் வேலையில் அதிகம் நாட்டம் இல்லாமல் இருந்தேன் பின்னர் போக போக என்னை முழுவது வேலைக்கு அடிமையாக்க தொடங்கினேன். ஆனாலும் அவ்வப்பொழுது அம்மா என்னை திருமணதிற்கு வற்புறுத்துவாள். என்னால் மேலும் இன்னொரு பெண்ணுடன் நான் ஏமாற மாட்டேன் என்று பிடிவாதமாக இருந்தேன்.

நாட்களும் ஓடியது. கிட்டதட்ட மூன்று வருடங்கள் ஒருண்டோடியது. நான் அப்பொழுது மும்பைக்கு மாற்றல் ஆகி இருந்தேன். வருடத்திற்கு ஒருமுறை மட்டும் ஊருக்கு போய்வந்து கொண்டிருந்தேன். அடுத்த வாரம் தீபாவளி, நான் பதினைந்து தினங்கள் விடுமுறை எடுத்து ஊருக்கு போய் கொண்டிருந்தேன். அது மும்பை டு நாகர்கோயில் வரை செல்லும் விரைவு ரயில். நான் எனக்கான இரண்டாம் AC யில் ஏறினேன். அங்கே எனக்கு முன்பே ஒரு குடும்பம் அமர்ந்திருந்தது. ஒரு பெண்மணிகள் ஒரு குழந்தை. இருவரும் சகோதரிகள் போல் அவ்வளவு அன்னிநோன்யமாக அமர்ந்திருந்தனர். ஒரு பெண் கையில் குழந்தையுடன் கொஞ்சி கொண்டிருந்தாள். குழந்தைக்கு வயது நான்கில் இருந்து ஐந்து வரை இருக்கலாம். மற்றொருத்தி கையில் ஒரு புத்தகத்துடன் இருந்தாள்.

ஏதோ சிந்தனை ஓட்டத்தில் இருந்த நான் அவளை முழுமையாக கவனிக்க வில்லை. ரயில் புறப்பட்டு சில மணி நேரத்திற்கு பின்புதான் கவனித்தேன். எனக்கெதிரே அமர்திருப்பவர் என்னையே உற்று நோக்கி கொண்டிருப்பதுபோல் ஒரு உணர்வு. காதில் இயர் போன் மாட்டி பாடலை கேட்டு கொண்டே கண்களை மூடி இருந்த நான் அப்பொழுதுதான் அவளை பார்த்தேன்.

அது அவளேதான்.. நான் யாரை பார்க்க கூடாது என்று நினைத்தேனோ, யாரால் இந்த மூன்று வருட வனவாசமாதிரி தவம் போல் மும்பை இருக்கிறேனோ. அவளேதான் அங்கே என்னையே வைத்த கண் வாங்காமல் பார்த்து கொண்டே இருந்தாள். அப்படி ஒரு பார்வை, என்னையே முழுவதும் விழுங்கி விடும் மாதிரியான பார்வை. ஏதோ அவள் பேச தொடங்கினாள். அதற்குள் யாரோ என் தோலை உழுப்பி எழுப்பினார்கள்.


அங்கே வேலா என்னை எழுப்பினான். ஏலேய் மக்கா,வாடா ஊருக்கு போக இன்னும் நேரம் ஆகும் அதுக்குள்ள நான் நைட் டிபன் சாப்பிட்டு போகலாம் என்றான். நான் தூக்கத்தை களைந்து இரவு வேளை உணவிற்காக அந்த கேரளா புரோட்டாவும், கேரளா ஸ்பெஷல் சிக்கனையும் சாப்பிட சென்றேன். நைட் டிபன் முடிச்சிட்டு நான் மீதி கதையை சொல்லுறேன்.