03-02-2019, 11:08 AM
இரவு -
விக்னேஷ் சென்று ராஜ்ஜை அழைத்துக்கொண்டு வந்தான். இருவரும் ஒருவருக்கொருவர் மன்னிப்பு கேட்டுக்கொண்டனர். வேஷ்டி சட்டையில் ராஜ் புது மாப்பிள்ளைபோல் விக்னேஷின் அலங்கரிக்கப்பட்ட பெட்டில் அமர்ந்திருக்க, வெளியே சிரிப்புச் சத்தம் கேட்டு ஆர்வமாக கதவைப் பார்க்க, அங்கே ரேவதி கிண்டலும் கேலியுமாக காமினியை கலாய்த்தபடியே அவளை உள்ளே அழைத்துக்கொண்டு வந்துகொண்டிருந்தாள். காமினியின் அழகில் மெய் மறந்து நின்றான் ராஜ்.
பாத்து சமத்தா நடந்துக்கோங்க அண்ணி.... அவரு கேட்குறதையெல்லாம் கொடுங்க என்று ரேவதி சிரிக்க, ச்சீ போடி என்று காமினி ஒழுங்கு காட்ட, நான் போகமாட்டேன் என்று அவள் அங்கேயே நிற்க, காமினி அவளை பொய்யாக வெளியே தள்ளினாள். அப்போது ரேவதியின் புடவை அசைந்ததில் அவளது அழகு தொப்புள் ராஜ்ஜின் பார்வையில் பட, ராஜ் ரேவதியின் தொப்புளை கண்ணிமைக்காமல் பார்த்து ரசித்தான். அவன் பார்ப்பதை உணர்ந்த ரேவதியின் முகம் வெட்கத்தில் சிவந்தது. இழுத்து தொப்புளை மறைத்துக்கொண்டு காமினிக்கு ஆல் தி பெஸ்ட் சொல்லிவிட்டு அப்படியே ராஜ்க்கும் கண்ணால் ஆல் தி பெஸ்ட் சொல்லிவிட்டு வெளியே வந்தாள்.
காமினி பட்டுப் புடவையில் தலை நிறைய மல்லிகைப்பூவுடன் அவன் முன்னால் நின்றுகொண்டிருந்தாள். கையில் பால் சொம்பை அவளது இரண்டு முலைகளுக்கு நடுவில் ஏந்திப் பிடித்தபடி தலைகுனிந்து நின்றாள்.
வெளியே ஹாலில், ரேவதி விக்னேஷிடம் ஏன் அண்ணா காமினி அண்ணியை கூட்டிக்கொடுக்கிறீர்கள் என்று கேட்க, விக்னேஷ் ஒவ்வொன்றாக எல்லாவற்றையும் சொல்ல ஆரம்பித்தான். கண்கள் விரிய, முகத்தில் வெட்க ரேகைகள் படர, கேட்டுக்கொண்டிருந்தாள் ரேவதி. சிறிது நேரத்தில் ரூமுக்குள்ளிருந்து காமினியின் முனகல் சத்தம் வர, ரேவதி தலை குனிந்தாள். விக்னேஷ் அந்த முனகல் ஒலியை அனுபவித்து ரசிக்க ஆரம்பித்தான்.
வெளியே பனி பெய்துகொண்டிருந்தது. வீட்டுக்குள் சில்லென்று குளிர் காற்று வீசியது. வீடெங்கும் காமினியின் சிணுங்கலும் முனகலும், தவிப்பும், கட்டில் அசையும் சத்தமும் எதிரொலித்தது. சிறிதுநேர அமைதிக்குப்பின் ஆஆஆஆ....ம்ம்ம்ம்ம்.....ஆஆஆ..... என்று காமினியின் முனகல் கதறலாக மாற, "உள்ள விட்டுட்டார் போல" என்று ரேவதி கொஞ்சம் வெளிப்படையாகவே விக்னேஷிடம் சொல்ல, விக்னேஷ் ஆமாம் என்பதுபோல் தலையை அசைத்தான்.
விக்னேஷ் சென்று ராஜ்ஜை அழைத்துக்கொண்டு வந்தான். இருவரும் ஒருவருக்கொருவர் மன்னிப்பு கேட்டுக்கொண்டனர். வேஷ்டி சட்டையில் ராஜ் புது மாப்பிள்ளைபோல் விக்னேஷின் அலங்கரிக்கப்பட்ட பெட்டில் அமர்ந்திருக்க, வெளியே சிரிப்புச் சத்தம் கேட்டு ஆர்வமாக கதவைப் பார்க்க, அங்கே ரேவதி கிண்டலும் கேலியுமாக காமினியை கலாய்த்தபடியே அவளை உள்ளே அழைத்துக்கொண்டு வந்துகொண்டிருந்தாள். காமினியின் அழகில் மெய் மறந்து நின்றான் ராஜ்.
பாத்து சமத்தா நடந்துக்கோங்க அண்ணி.... அவரு கேட்குறதையெல்லாம் கொடுங்க என்று ரேவதி சிரிக்க, ச்சீ போடி என்று காமினி ஒழுங்கு காட்ட, நான் போகமாட்டேன் என்று அவள் அங்கேயே நிற்க, காமினி அவளை பொய்யாக வெளியே தள்ளினாள். அப்போது ரேவதியின் புடவை அசைந்ததில் அவளது அழகு தொப்புள் ராஜ்ஜின் பார்வையில் பட, ராஜ் ரேவதியின் தொப்புளை கண்ணிமைக்காமல் பார்த்து ரசித்தான். அவன் பார்ப்பதை உணர்ந்த ரேவதியின் முகம் வெட்கத்தில் சிவந்தது. இழுத்து தொப்புளை மறைத்துக்கொண்டு காமினிக்கு ஆல் தி பெஸ்ட் சொல்லிவிட்டு அப்படியே ராஜ்க்கும் கண்ணால் ஆல் தி பெஸ்ட் சொல்லிவிட்டு வெளியே வந்தாள்.
காமினி பட்டுப் புடவையில் தலை நிறைய மல்லிகைப்பூவுடன் அவன் முன்னால் நின்றுகொண்டிருந்தாள். கையில் பால் சொம்பை அவளது இரண்டு முலைகளுக்கு நடுவில் ஏந்திப் பிடித்தபடி தலைகுனிந்து நின்றாள்.
வெளியே ஹாலில், ரேவதி விக்னேஷிடம் ஏன் அண்ணா காமினி அண்ணியை கூட்டிக்கொடுக்கிறீர்கள் என்று கேட்க, விக்னேஷ் ஒவ்வொன்றாக எல்லாவற்றையும் சொல்ல ஆரம்பித்தான். கண்கள் விரிய, முகத்தில் வெட்க ரேகைகள் படர, கேட்டுக்கொண்டிருந்தாள் ரேவதி. சிறிது நேரத்தில் ரூமுக்குள்ளிருந்து காமினியின் முனகல் சத்தம் வர, ரேவதி தலை குனிந்தாள். விக்னேஷ் அந்த முனகல் ஒலியை அனுபவித்து ரசிக்க ஆரம்பித்தான்.
வெளியே பனி பெய்துகொண்டிருந்தது. வீட்டுக்குள் சில்லென்று குளிர் காற்று வீசியது. வீடெங்கும் காமினியின் சிணுங்கலும் முனகலும், தவிப்பும், கட்டில் அசையும் சத்தமும் எதிரொலித்தது. சிறிதுநேர அமைதிக்குப்பின் ஆஆஆஆ....ம்ம்ம்ம்ம்.....ஆஆஆ..... என்று காமினியின் முனகல் கதறலாக மாற, "உள்ள விட்டுட்டார் போல" என்று ரேவதி கொஞ்சம் வெளிப்படையாகவே விக்னேஷிடம் சொல்ல, விக்னேஷ் ஆமாம் என்பதுபோல் தலையை அசைத்தான்.