ஜெயராம் ஜெயஸ்ரீ(completed)

[johnypowas]

காலை சிற்றுண்டி உண்μம் போது, அம்மாவே பேச்சு எடுத்தாள். "எதுத்த வீட்டு உமாவோட தங்கச்சி வந்துருக்கா போல இருக்கு. நேத்து சொல்லிகிட்டு இருந்தா. ராஜி மாமி, என்னோட தங்க ஜெயஸ்ரீ இன்னிமே இங்கயே வந்து தங்கப் போறான்னு அவ நேத்து சொன்னா." நாங்கள் பிராமணர்களாக இல்லாவிட்டாலும் அந்த தெருவில் பிராமணர்கள் அதிகம். அதனால்
எல்லோருக்கும் என் அம்மாவை ராஜி மாமி என்றே அழைத்து பழக்கம் ஆகிவிட்டது. "இது போல அநியாயம் பாத்துருக்கியா. இந்த உமாவும் அவ புருஷனும் மட்டும் இருக்காங்க. அதுலேயும் அவன் குடிகாரன். 18 வயசான வயசு பொண்ண தைரியமா கூட்டி இங்க வச்சிக்கப்போறாளே. என்ன ஆகுமோன்னு பயம்மா இருக்கு." எங்கள் அம்மா வாயைத் திறந்தாள் மூட முடியாது. "அதுலேயும் மச்சினிச்சி வேற, கேக்கனுமா. கேட்டா, இந்தப் பொண்னுக்கு படிப்பு ஏறல்லயாம். கிராமத்துல வேலை கெடைக்காது. பட்டணத்துக்கு வந்தா வேலை கீலை பாக்கலாம்னு சொல்றா இந்த உமா." என்று என்னென்னவோ அம்மா தொடர்ந்து கொண்டே போனாள். ஆனால் அது எல்லாம் எனக்குத் தேவை யில்லை.
அவள் பெயர் ஜெயஸ்ரீ. வயது 18, உமாவின் தங்கை. இங்கேயே தங்கப்போகிறாள். அவளுக்கும் என்னைப் போல படிப்பு ஏறவில்லை. பணப்பற்றாக்குற. சரிதான் நான் மடக்குவதற்கு சரியான கேஸ். அவ்வளவு information போதும். நான் கை கழுவிவிட்டு மீண்டும் என் அறைக்கு சென்று ஜன்னல் அருகே உட்கார்ந்தேன்.

எதிரே பால்கனியில் அக்காளும் தங்கையும் தலா ஒரு ப்ளாஸ்டிக் சேர் போட்டு பேசிக் கொண்டிருந்தனர். சில சமயம் காற்று வந்த திசையைப் பொறுத்து அவர்கள் குரல் கேட்டது, சில நேரம் கேட்கவில்லை. ஜெயஸ்ரீக்கு இனிமையான குரல் என்று மட்டும் விளங்கியது. ஜெயராம் - ஜெயஸ்ரீ என்று மனதுக்குள் கணக்கு போட்டு பார்த்தேன். சரி பொருத்தம் தான். அதெல்லாம் இருக்கட்டும், முதலில் படுக்கையில் சாய்க்க வேண்டுமே. இப்போது ஜெயஸ்ரீயை கொஞ்சம் வர்ணிக்கலாமா. உமா எவ்வளவு எவ்வளவு குள்ளமோ, அதற்கு நேர் எதிர் அவள் தங்கை. தென்னிந்தியப் பெண்களுக்கு மீறிய உயரம். 5'8" இருக்கவேண்டும். நானும் அதே height தான். உமாவுக்கும் சற்று சதைப் பிடிப்பு இருக்கும். ஆனால் ஜெயஸ்ரீ நெடு நெடுவென்று slimமான சிம்ரன் போன்ற தேகம்.

உமாவைப் போலவே மிக மிக நீண்ட கூந்தல். உமாவுக்கு காலையும் தாண்டி தரையில் தவழும். ஆனால் ஜெயஸ்ரீக்கு கிட்டத்தட்ட கμக்கால் வரையில் நீளும் முடி. முனையில் அழகாக சீராக ஒரே அளவில் கத்தரிக்கப் பட்டு பட்டுக் குஞ்சலம் போல் தொங்கும் முடிகள். அந்த சீரான முடியை முகர்ந்து பார்க்கவேண்டும் என்ற நினைப்பில் மீண்டும் சுண்ணியைத் தடவினேன். உமாவுக்கோ தளதளவென்று ஆடும் சதைப் பிண்டங்களான புட்டங்கள். கிள்ளினால் அரை கிலோ சதையை எடுத்துவிடலாம். ஆனால் ஜெயஸ்ரீக்கு just
sufficient இறுக்கமான குண்டிகள். உமாவை விட ஜெயஸ்ரீ சற்று கலர் அதிகம். வெளுப்பு என்று சொல்ல முடியாது. பஞ்சாப் கோதுமையை அரைத்து கஞ்சி செய்தால் வருமே, ஒரு தங்க நிறம் அது போன்ற மேனி நிறம். ஆனால் ஆண்டவன் எங்கெல்லாம் சதை அதிகமாக வேண்டாம் என்று நினைத்து சேமித்து வைத்தானோ, அந்த சேமிப்பை எல்லாம் வார்த்து எடுத்து இரண்டு மாபெரும் மலைகள் ஆக்கி, ஜெயஸ்ரீயின் நெஞ்சின் மீது வைத்து அழகு பார்த்திருக்கிறான். சத்தியமாக, இவ்வளவு சின்னப் பெண்ணுக்கு, இவ்வளவு ஒல்லியான பெண்μக்கு, இப்படி கைகளுக்கு அடங்காத மலை போன்ற முலைகளும் இருக்கும் என்று நான் கனவில் கூட நினைத்துப் பார்க்க முடியாது. ஜெயஸ்ரீயை எவன் பார்த்தாலும் முதலில் மூக்கில் விரலை வைப்பான் - காரணம் அபரிதமான மார்பகங்கள். உண்மையாக இருக்குமா அல்லது pad வைத்திருப்பாளா என்று கூட கொஞ்சம் சந்தேகம் பிறந்தது. மற்றபடி மூக்கும் முழியுமாக லட்சணமான இளம் பெண் தான். நான் பார்த்துக் கொண்டே இருக்க, உமா உள்ளே எழுந்து சென்றாள். வெளியே வரும் போது ஒரு பெரிய கிண்ணத்தில் என்னவோ கொண்டு வந்தாள். ஜெயஸ்ரீ ஒரு விரலை அந்தக்கிண்ணத்துக்குள் விட்டு எடுத்து தலையில் தேய்த்துக்கொண்டாள். எண்ணையாக இருக்கவேண்டும். மிக லேசாக அவர்கள் பேசும் ஓசை கேட்டது. "இங்கேயே குளிக்கலாம்டி. இங்க பால்கனில ஸ்டூல் போட்டு ஒக்காரு. நான்
ஒனக்கு எண்ண தேய்ச்சி விடுறேன். ஸ்டவ்ல வெந்நீர் வச்சி கொண்டு வர்ரேன்.