05-01-2020, 11:29 PM
இருவரும் டாக்சியில் கிளம்பினார்கள். தியேட்டர் வந்ததும், கணவன் மனைவிபோல் காரிலிருந்து இறங்கினார்கள். மெசேஜ் காட்டி டிக்கட் வாங்கிக்கொண்டு, பாப்கார்ன் வாங்கிக்கொண்டு காத்திருந்தார்கள். படம் ஓட ஆரம்பித்து 5 நிமிடம் இருக்கும். கண்ணன் போன் பண்ணினார். இங்க எல்லாரும் விழுந்து விழுந்து கவனிக்குறாங்கடி.சாப்பிட்டுட்டுதான் போகணும்னு அடம்பிடிக்குறாங்க. வர முடியலை..... என்றார்.
என்னங்க.. நான் உங்களுக்காக குளிச்சி கிளம்பி வந்து நிக்குறேன். இன்னும் எவ்ளோ நேரம் ஆகும்? நான் வெய்ட் பண்றேன்.
ஐயோ... உன்ன காக்க வச்சி ஏமாத்த விரும்பலடி தங்கம். சீனுவுக்கு ஓகேவான்னு கேட்டுப்பாரேன். உனக்கு கம்பெனி கொடுக்குறதுக்கு.
ப்ச்.. ஒன்னும் வேணாம். நான் வீட்டுக்கே போறேன். - அவளுக்கு உண்மையிலேயே எரிச்சலாக இருந்தது. இதுக்கு பேசாம சண்டே பிளான் பண்ணியிருக்கலாம்.
கண்ணன் சீனுவுக்கு போன் பண்ணி சொன்னதும், ஓகே சொல்லவா வேண்டாமா என்று நிஷாவைப் பார்த்தான். அவள் உம்மென்று இருந்தாள்.
அக்கா கோபமா இருக்காங்க... என்றான்.
அவளை எப்படியாவது சமாதானப்படுத்திட்டு உள்ள கூட்டிட்டுப் போயிட்டு போன் பண்ணு சீனு. ப்ளீஸ்.
சரி...சமாதானப்படுத்துறேன்... என்று போனை வைத்தான்.
நிஷா.. வா.. உள்ள போகலாம்.
நான் வரல. நீ போ. - கோபமாகச் சொன்னாள்.
இப்போ வர்றியா...இல்ல உன் முலையை பிடிச்சி இழுத்து கூட்டிக்கிட்டுப் போகவா?
நிஷா அவனை நிமிர்ந்து பார்த்தாள். பொறுக்கி... என்று முணுமுணுத்தாள். மாராப்புக்குள் அவன் கை நுழைக்கமுடியாதவாறு இழுத்து மூடிக்கொண்டு... பிடித்துக்கொண்டு அதே முறைப்புடன் நின்றாள். அவள் சற்றும் எதிர்பாராவண்ணம் சீனு அவளது மென் சூத்தைப் பிடித்துக் கிள்ளினான்.
ஸ்ஸ்...ஆஆ.... - நிஷா குண்டியை தடவிவிட்டுக்கொண்டே அவனைப் பார்த்தாள்.
போலாமா?
ம்ஹூம்.... நான் அவர்மேல கோபமா இருக்கேன்
நிஷாவின் குண்டியில் அடி விழுந்தது.
ஹான்... நிஷா முனகிக்கொண்டே அவனைப் பார்த்தாள்.
போலாமா?
வந்து தொலை - நிஷா உதட்டுக்குள் சிரித்துக்கொண்டே கதவை நோக்கிப் போனாள். சீனு கண்ணனுக்குப் போன் போட்டான்.
சமாதானப் படுத்திட்டேன். - இப்போது இருவரும் கதவைத் திறந்து இருட்டான பாதையில் நடந்துகொண்டிருந்தார்கள்.
எப்படி சமாதானப்படுத்தினே?
இப்படித்தான்... என்று நிஷாவின் மென் சூத்தில் கீழிருந்து மேலாக ஓங்கி தட்டினான் சீனு. நிஷாவின் பெண்மை ஒருநிமிடம் பூரித்து அடங்கியது. அவனை ரசித்துப் பார்த்தாள். அவளுக்கு இந்த திடீர் திடீர் இன்பங்கள் மிகவும் பிடித்திருந்தது.
இப்படித்தான்னா?
தட்டிக்கொடுத்துத்தான்.... என்றான்.
என்னங்க.. நான் உங்களுக்காக குளிச்சி கிளம்பி வந்து நிக்குறேன். இன்னும் எவ்ளோ நேரம் ஆகும்? நான் வெய்ட் பண்றேன்.
ஐயோ... உன்ன காக்க வச்சி ஏமாத்த விரும்பலடி தங்கம். சீனுவுக்கு ஓகேவான்னு கேட்டுப்பாரேன். உனக்கு கம்பெனி கொடுக்குறதுக்கு.
ப்ச்.. ஒன்னும் வேணாம். நான் வீட்டுக்கே போறேன். - அவளுக்கு உண்மையிலேயே எரிச்சலாக இருந்தது. இதுக்கு பேசாம சண்டே பிளான் பண்ணியிருக்கலாம்.
கண்ணன் சீனுவுக்கு போன் பண்ணி சொன்னதும், ஓகே சொல்லவா வேண்டாமா என்று நிஷாவைப் பார்த்தான். அவள் உம்மென்று இருந்தாள்.
அக்கா கோபமா இருக்காங்க... என்றான்.
அவளை எப்படியாவது சமாதானப்படுத்திட்டு உள்ள கூட்டிட்டுப் போயிட்டு போன் பண்ணு சீனு. ப்ளீஸ்.
சரி...சமாதானப்படுத்துறேன்... என்று போனை வைத்தான்.
நிஷா.. வா.. உள்ள போகலாம்.
நான் வரல. நீ போ. - கோபமாகச் சொன்னாள்.
இப்போ வர்றியா...இல்ல உன் முலையை பிடிச்சி இழுத்து கூட்டிக்கிட்டுப் போகவா?
நிஷா அவனை நிமிர்ந்து பார்த்தாள். பொறுக்கி... என்று முணுமுணுத்தாள். மாராப்புக்குள் அவன் கை நுழைக்கமுடியாதவாறு இழுத்து மூடிக்கொண்டு... பிடித்துக்கொண்டு அதே முறைப்புடன் நின்றாள். அவள் சற்றும் எதிர்பாராவண்ணம் சீனு அவளது மென் சூத்தைப் பிடித்துக் கிள்ளினான்.
ஸ்ஸ்...ஆஆ.... - நிஷா குண்டியை தடவிவிட்டுக்கொண்டே அவனைப் பார்த்தாள்.
போலாமா?
ம்ஹூம்.... நான் அவர்மேல கோபமா இருக்கேன்
நிஷாவின் குண்டியில் அடி விழுந்தது.
ஹான்... நிஷா முனகிக்கொண்டே அவனைப் பார்த்தாள்.
போலாமா?
வந்து தொலை - நிஷா உதட்டுக்குள் சிரித்துக்கொண்டே கதவை நோக்கிப் போனாள். சீனு கண்ணனுக்குப் போன் போட்டான்.
சமாதானப் படுத்திட்டேன். - இப்போது இருவரும் கதவைத் திறந்து இருட்டான பாதையில் நடந்துகொண்டிருந்தார்கள்.
எப்படி சமாதானப்படுத்தினே?
இப்படித்தான்... என்று நிஷாவின் மென் சூத்தில் கீழிருந்து மேலாக ஓங்கி தட்டினான் சீனு. நிஷாவின் பெண்மை ஒருநிமிடம் பூரித்து அடங்கியது. அவனை ரசித்துப் பார்த்தாள். அவளுக்கு இந்த திடீர் திடீர் இன்பங்கள் மிகவும் பிடித்திருந்தது.
இப்படித்தான்னா?
தட்டிக்கொடுத்துத்தான்.... என்றான்.