05-01-2020, 11:24 PM
அன்று இரவு -
நிஷா மாடியில் நின்றுகொண்டிருந்தாள். சீனுவிடம் தான் கொஞ்சி குலாவுவதை நினைத்து அவளுக்கு அவள்மேலேயே வருத்தமாக இருந்தது. கண்ணன் எனக்கு ஒரு குறையும் வைக்கவில்லை. நல்லா பாத்துக்கிடுறார். என்ன... என்னோடு அதிக நேரம் செலவழிப்பதில்லை. அதுகூட பரவாயில்லை. படுக்கையில் மட்டும் இன்னும் கொஞ்சம் புரட்டி போட்டு கசக்கி பிழிஞ்சிட்டார்னா அவரைப்போல் வேறு ஒரு நல்ல கணவன் இருக்கமுடியாது. ஆனா நான்?? சீனுவோட தொடுதலுக்கு ஏங்கிக் கிடக்கிறேன். கண்ணன் மட்டுமே தொட்டுப் பார்க்கவேண்டிய என் அந்தரங்க இடங்களில் சீனு சர்வ சாதாரணமாக தொட்டு தடவி கிள்ளி பிசைந்து விளையாடுறான். நானும் அதை ரசித்து அனுபவிக்கிறேன். ச்சே... என் இளமைகளை யாருக்கும் காட்டாமல் ஒரு பத்தினியாக வாழ்ந்துகொண்டிருந்தேனே... இப்போது எனக்கு என்ன ஆச்சு?
அப்போது கண்ணன் அவளுக்கு பின்னால் வந்து அவளை கட்டியணைத்தார். சீனுதான் வந்து கட்டிப்பிடித்திருக்கிறான் என்று அவள் ஏய்... என்று துள்ளிக்கொண்டு திரும்ப.... கண்ணனைப் பார்த்ததும்... ஏமாற்றத்தைக் காட்டிக்கொள்ளாமல்... அவனைப் பார்த்தாள்.
நாளைக்கு படத்துக்கு போலாமா? - அவளை கவனிக்க முடியாமல் போகிறதே என்கிற அக்கறையில் கண்ணன் கேட்டார். அவர் இப்படி கேட்டதும் நிஷாவுக்கு நடப்பது கனவா நிஜமா என்று தோன்றியது.
என்னங்க... எப்பவும் டைம் இல்ல டைம் இல்லன்னு சொல்லுவீங்க. நாளைக்கு மாமாவை வேற ஹாஸ்பிடல் கூட்டிட்டுப் போகணும். அப்புறம் எப்படி?
ப்ச். நாளைக்கும் வேலை இருக்கத்தான் செய்யுது. அதுக்கென்ன பண்றது. உன்னையும் கவனிக்கனும்ல? ஹாஸ்பிடல்லர்ந்து அப்பாவை அண்ணன் வீட்டுல விட்டுட்டு வரப்போறேன். நாளைக்கு நைட்டு படத்துக்குப் போறோம்... அப்புறம் வந்து செமையா என்ஜாய் பன்றோம்.. என்றார்.
நிஷாவுக்கு சந்தோஷமாயிருந்தது. போலாம்ங்க... என்றாள்.
கண்ணன் அவளுக்கு முத்தம் கொடுத்தார். நிஷா அவரது கைகளை எடுத்து தன் முலைகள் மேல் வைத்தாள். கண்ணன் அவள் கனிகளை தடவிக்கொடுத்துக்கொண்டே பேசிக்கொண்டிருந்தார்.
நல்லா கசக்கிவிடுங்க கண்ணன்... என்று சொல்ல நிஷாவின் உதடுகள் துடித்தன. ஏதோ ஒன்று அவளைத் தடுத்தது. அவர் அவளை கீழே கூட்டிக்கொண்டு போனார். காண்டம் வாங்க மறந்துவிட்டதை எண்ணி வருந்தினார். நாளைக்கு பார்த்துக்கொள்ளலாம் என்று நினைத்தார். இன்னும் சில மாதங்கள்தானே... அப்புறம் காண்டம் போடாமல் ஓத்து நிஷாவை கர்ப்பமாக்கவேண்டும் என்று நினைத்துக்கொண்டே அவளை அணைத்துப் படுத்தபடி தூங்கினார். நிஷாவுக்கு அவரது அணைப்பு ஆறுதலாயிருந்தது. உறங்கும் தன் கணவனை பார்த்துக்கொண்டே இருந்தாள். சிலமணி நேரம் முன்பு சீனுவின் மடியில் உட்கார்ந்திருந்ததை அவளால் நம்பவே முடியவில்லை. ச்சே... அவன் என் இடுப்பை தொட்டாலே நான் அவன் வசமாகிடுறேன். அவன் என்னை ரசிக்கிறது அநியாயத்துக்கு சுகமாயிருக்கிறதே.... அது எனக்கு பிடிச்சிருக்கே... இது சரியா தவறா.... இறைவா... சீனுவை நான் லிமிட் தாண்டவிடக் கூடாது. எக்காரணம் கொண்டும் கண்ணனுக்கு துரோகம் செய்துவிடக்கூடாது என்று நினைத்துக்கொண்டே தூங்கிப்போனாள்.
மறுநாள்- மாமனாரையும் கண்ணனையும் வழியனுப்பிவிட்டு ஸ்கூலுக்கு வந்தாள். இரவு படத்துக்குப் போவதை காயத்ரியிடம் சொன்னாள்.
என்ன படம்டீ?
நம்ம வீட்டுப் பிள்ளைடி
நானும் கேட்டுக்கிட்டுதாண்டி இருக்கேன். என் வீட்டுக்காரரு பேமிலி சப்ஜெக்ட்னாலே பின்வாங்கிடுறாரு. ஹாலிவுட் மூவீஸ்க்கு கூட்டிட்டுப் போயி படுத்துறாரு.
நிஷாவுக்கு கண்ணனை நினைத்து பெருமையாயிருந்தது.
ஸ்கூலிலிருந்து வந்ததும், கண்ணனுக்கு போன் பண்ணினாள். என்னங்க... எங்க இருக்கீங்க. வந்திட்டு இருக்கீங்களா?
நல்லா மாட்டிக்கிட்டேன். அண்ணன் வீட்டுல விடமாட்டேங்குறாங்கடி
ப்ச்.. இன்னும் ரெண்டு மணி நேரம்தான் இருக்கு. இப்படி சொல்றீங்களே...
நோ பிராப்ளம். நான் நேரா இங்கிருந்து தியேட்டருக்கு வந்திடுறேன். ஒரு பத்து நிமிஷம் படம் மிஸ் ஆகும். பரவால்ல. நீ டாக்சில வந்துடு.
என்னங்க... அதுவரைக்கும் தியேட்டர்ல நான் தனியாவா நிக்குறது? ம்ஹூம்...
ஆமால்ல... அதுவும் சரிதான். என் அழகான மனைவிகிட்ட யாராவது வம்பிழுத்துட்டா?? சரி... சீனுவை உன்கூட வரச்சொல்லுரேன். நான் அவன்கிட்ட சொல்லிடுறேன்.
கண்டிப்பா சீனு வரணுமா.... என்று இவள் கேட்பதற்குள் போன் கட் ஆனது.
சீனு இங்கே வந்தால் தன்னை புடவையை அப்படி கட்டு இப்படி கட்டு என்று ஆர்டர் போடுவான் அதுக்கு இடம் கொடுக்கக் கூடாது என்று அவசரம் அவசரமாக இவள் புடவை கட்டிக்கொண்டு சீனுவின் வீட்டுக்குப் போனாள்.
ஓ... படம் பாக்க போறீங்களா... உன் மாமனார் எப்படி இருக்காராம்? என்றார் சீனுவின் அப்பா.
நல்லா இருக்காராம் அங்கிள்... சீனுவை....
இப்போதான் கண்ணன் போன் பண்ணார். கிளம்பிட்டிருக்கான்மா... என்றார்.
சரி அங்கிள்...
சந்திரன் ஒரு சேரை எடுத்து போட்டு... துண்டால் துடைத்தார். உட்காரும்மா...
பரவால்ல அங்கிள்.... - நிஷா உட்கார்ந்தாள். அப்போது அங்கு வந்த பார்வதி,
உன் புண்ணியத்துல அவன் நாளைக்கு ஒரு இன்டெர்வியு போறான். ரொம்ப தேங்க்ஸ் கண்ணு.
அப்பாகிட்டதான் கேட்டிருந்தேன். கம்யூனிகேஷன் ஸ்ட்ராங்கா இருக்கணும்னு ஸ்ட்ரிக்ட்டா சொல்லியிருந்தார். சீனு ஓரளவு சமாளிச்சிடுவான். நாளைக்கு அவனுக்கு கண்டிப்பா வேலை கிடைச்சுடும்.... - அவர்களுக்கு நம்பிக்கை கொடுத்தாள்.
சந்திரனுக்கும் பார்வதிக்கும் சந்தோசத்தில் முகம் மலர்ந்தது. ரொம்ப தேங்க்ஸ் கண்ணு... என்றாள் பார்வதி.
அப்போது சீனு வந்தான். நிஷாவின் அழகில் சொக்கிப்போய் அவளையே பார்த்தான். நிஷா ஆரஞ்சு கலர் புடவையில் இருந்தாள். கோல்டன் கலரில் மினுமினுக்கும் பூக்கள் அவள் புடவையெங்கும் அழகாக இருந்தது. அடர் நீல நிறத்தில் சற்று அகலமான பார்டர். அதில் வேறுவிதமான பூக்கள் டிசைன். அதே அடர் நீல நிறத்தில் கச்சிதமான ப்ளவுஸ். அவளது இடுப்பழகையும் கழுத்தையும், ஷோல்டரையும் பளிச்சென்று காட்டியது. புடவையில் இருந்த அதே பூக்கள் பிளவுசுக்கும் அழகு சேர்த்தன. நச்சென்று நேர்த்தியாகக் கட்டி, சந்தனச் சிலைபோல் வந்து அமர்ந்திருந்தாள்.
கடவுளே... என் தேவதைபோல் எனக்கு ஒரு மனைவி கிடைக்கவேண்டும்!
நிஷா மாடியில் நின்றுகொண்டிருந்தாள். சீனுவிடம் தான் கொஞ்சி குலாவுவதை நினைத்து அவளுக்கு அவள்மேலேயே வருத்தமாக இருந்தது. கண்ணன் எனக்கு ஒரு குறையும் வைக்கவில்லை. நல்லா பாத்துக்கிடுறார். என்ன... என்னோடு அதிக நேரம் செலவழிப்பதில்லை. அதுகூட பரவாயில்லை. படுக்கையில் மட்டும் இன்னும் கொஞ்சம் புரட்டி போட்டு கசக்கி பிழிஞ்சிட்டார்னா அவரைப்போல் வேறு ஒரு நல்ல கணவன் இருக்கமுடியாது. ஆனா நான்?? சீனுவோட தொடுதலுக்கு ஏங்கிக் கிடக்கிறேன். கண்ணன் மட்டுமே தொட்டுப் பார்க்கவேண்டிய என் அந்தரங்க இடங்களில் சீனு சர்வ சாதாரணமாக தொட்டு தடவி கிள்ளி பிசைந்து விளையாடுறான். நானும் அதை ரசித்து அனுபவிக்கிறேன். ச்சே... என் இளமைகளை யாருக்கும் காட்டாமல் ஒரு பத்தினியாக வாழ்ந்துகொண்டிருந்தேனே... இப்போது எனக்கு என்ன ஆச்சு?
அப்போது கண்ணன் அவளுக்கு பின்னால் வந்து அவளை கட்டியணைத்தார். சீனுதான் வந்து கட்டிப்பிடித்திருக்கிறான் என்று அவள் ஏய்... என்று துள்ளிக்கொண்டு திரும்ப.... கண்ணனைப் பார்த்ததும்... ஏமாற்றத்தைக் காட்டிக்கொள்ளாமல்... அவனைப் பார்த்தாள்.
நாளைக்கு படத்துக்கு போலாமா? - அவளை கவனிக்க முடியாமல் போகிறதே என்கிற அக்கறையில் கண்ணன் கேட்டார். அவர் இப்படி கேட்டதும் நிஷாவுக்கு நடப்பது கனவா நிஜமா என்று தோன்றியது.
என்னங்க... எப்பவும் டைம் இல்ல டைம் இல்லன்னு சொல்லுவீங்க. நாளைக்கு மாமாவை வேற ஹாஸ்பிடல் கூட்டிட்டுப் போகணும். அப்புறம் எப்படி?
ப்ச். நாளைக்கும் வேலை இருக்கத்தான் செய்யுது. அதுக்கென்ன பண்றது. உன்னையும் கவனிக்கனும்ல? ஹாஸ்பிடல்லர்ந்து அப்பாவை அண்ணன் வீட்டுல விட்டுட்டு வரப்போறேன். நாளைக்கு நைட்டு படத்துக்குப் போறோம்... அப்புறம் வந்து செமையா என்ஜாய் பன்றோம்.. என்றார்.
நிஷாவுக்கு சந்தோஷமாயிருந்தது. போலாம்ங்க... என்றாள்.
கண்ணன் அவளுக்கு முத்தம் கொடுத்தார். நிஷா அவரது கைகளை எடுத்து தன் முலைகள் மேல் வைத்தாள். கண்ணன் அவள் கனிகளை தடவிக்கொடுத்துக்கொண்டே பேசிக்கொண்டிருந்தார்.
நல்லா கசக்கிவிடுங்க கண்ணன்... என்று சொல்ல நிஷாவின் உதடுகள் துடித்தன. ஏதோ ஒன்று அவளைத் தடுத்தது. அவர் அவளை கீழே கூட்டிக்கொண்டு போனார். காண்டம் வாங்க மறந்துவிட்டதை எண்ணி வருந்தினார். நாளைக்கு பார்த்துக்கொள்ளலாம் என்று நினைத்தார். இன்னும் சில மாதங்கள்தானே... அப்புறம் காண்டம் போடாமல் ஓத்து நிஷாவை கர்ப்பமாக்கவேண்டும் என்று நினைத்துக்கொண்டே அவளை அணைத்துப் படுத்தபடி தூங்கினார். நிஷாவுக்கு அவரது அணைப்பு ஆறுதலாயிருந்தது. உறங்கும் தன் கணவனை பார்த்துக்கொண்டே இருந்தாள். சிலமணி நேரம் முன்பு சீனுவின் மடியில் உட்கார்ந்திருந்ததை அவளால் நம்பவே முடியவில்லை. ச்சே... அவன் என் இடுப்பை தொட்டாலே நான் அவன் வசமாகிடுறேன். அவன் என்னை ரசிக்கிறது அநியாயத்துக்கு சுகமாயிருக்கிறதே.... அது எனக்கு பிடிச்சிருக்கே... இது சரியா தவறா.... இறைவா... சீனுவை நான் லிமிட் தாண்டவிடக் கூடாது. எக்காரணம் கொண்டும் கண்ணனுக்கு துரோகம் செய்துவிடக்கூடாது என்று நினைத்துக்கொண்டே தூங்கிப்போனாள்.
மறுநாள்- மாமனாரையும் கண்ணனையும் வழியனுப்பிவிட்டு ஸ்கூலுக்கு வந்தாள். இரவு படத்துக்குப் போவதை காயத்ரியிடம் சொன்னாள்.
என்ன படம்டீ?
நம்ம வீட்டுப் பிள்ளைடி
நானும் கேட்டுக்கிட்டுதாண்டி இருக்கேன். என் வீட்டுக்காரரு பேமிலி சப்ஜெக்ட்னாலே பின்வாங்கிடுறாரு. ஹாலிவுட் மூவீஸ்க்கு கூட்டிட்டுப் போயி படுத்துறாரு.
நிஷாவுக்கு கண்ணனை நினைத்து பெருமையாயிருந்தது.
ஸ்கூலிலிருந்து வந்ததும், கண்ணனுக்கு போன் பண்ணினாள். என்னங்க... எங்க இருக்கீங்க. வந்திட்டு இருக்கீங்களா?
நல்லா மாட்டிக்கிட்டேன். அண்ணன் வீட்டுல விடமாட்டேங்குறாங்கடி
ப்ச்.. இன்னும் ரெண்டு மணி நேரம்தான் இருக்கு. இப்படி சொல்றீங்களே...
நோ பிராப்ளம். நான் நேரா இங்கிருந்து தியேட்டருக்கு வந்திடுறேன். ஒரு பத்து நிமிஷம் படம் மிஸ் ஆகும். பரவால்ல. நீ டாக்சில வந்துடு.
என்னங்க... அதுவரைக்கும் தியேட்டர்ல நான் தனியாவா நிக்குறது? ம்ஹூம்...
ஆமால்ல... அதுவும் சரிதான். என் அழகான மனைவிகிட்ட யாராவது வம்பிழுத்துட்டா?? சரி... சீனுவை உன்கூட வரச்சொல்லுரேன். நான் அவன்கிட்ட சொல்லிடுறேன்.
கண்டிப்பா சீனு வரணுமா.... என்று இவள் கேட்பதற்குள் போன் கட் ஆனது.
சீனு இங்கே வந்தால் தன்னை புடவையை அப்படி கட்டு இப்படி கட்டு என்று ஆர்டர் போடுவான் அதுக்கு இடம் கொடுக்கக் கூடாது என்று அவசரம் அவசரமாக இவள் புடவை கட்டிக்கொண்டு சீனுவின் வீட்டுக்குப் போனாள்.
ஓ... படம் பாக்க போறீங்களா... உன் மாமனார் எப்படி இருக்காராம்? என்றார் சீனுவின் அப்பா.
நல்லா இருக்காராம் அங்கிள்... சீனுவை....
இப்போதான் கண்ணன் போன் பண்ணார். கிளம்பிட்டிருக்கான்மா... என்றார்.
சரி அங்கிள்...
சந்திரன் ஒரு சேரை எடுத்து போட்டு... துண்டால் துடைத்தார். உட்காரும்மா...
பரவால்ல அங்கிள்.... - நிஷா உட்கார்ந்தாள். அப்போது அங்கு வந்த பார்வதி,
உன் புண்ணியத்துல அவன் நாளைக்கு ஒரு இன்டெர்வியு போறான். ரொம்ப தேங்க்ஸ் கண்ணு.
அப்பாகிட்டதான் கேட்டிருந்தேன். கம்யூனிகேஷன் ஸ்ட்ராங்கா இருக்கணும்னு ஸ்ட்ரிக்ட்டா சொல்லியிருந்தார். சீனு ஓரளவு சமாளிச்சிடுவான். நாளைக்கு அவனுக்கு கண்டிப்பா வேலை கிடைச்சுடும்.... - அவர்களுக்கு நம்பிக்கை கொடுத்தாள்.
சந்திரனுக்கும் பார்வதிக்கும் சந்தோசத்தில் முகம் மலர்ந்தது. ரொம்ப தேங்க்ஸ் கண்ணு... என்றாள் பார்வதி.
அப்போது சீனு வந்தான். நிஷாவின் அழகில் சொக்கிப்போய் அவளையே பார்த்தான். நிஷா ஆரஞ்சு கலர் புடவையில் இருந்தாள். கோல்டன் கலரில் மினுமினுக்கும் பூக்கள் அவள் புடவையெங்கும் அழகாக இருந்தது. அடர் நீல நிறத்தில் சற்று அகலமான பார்டர். அதில் வேறுவிதமான பூக்கள் டிசைன். அதே அடர் நீல நிறத்தில் கச்சிதமான ப்ளவுஸ். அவளது இடுப்பழகையும் கழுத்தையும், ஷோல்டரையும் பளிச்சென்று காட்டியது. புடவையில் இருந்த அதே பூக்கள் பிளவுசுக்கும் அழகு சேர்த்தன. நச்சென்று நேர்த்தியாகக் கட்டி, சந்தனச் சிலைபோல் வந்து அமர்ந்திருந்தாள்.
கடவுளே... என் தேவதைபோல் எனக்கு ஒரு மனைவி கிடைக்கவேண்டும்!