05-01-2020, 09:55 AM
மன்னிச்சிட்டேன்னு ஒரு வார்த்தை சொல்லேன்டி......
சொல்லிக்கொண்டே அவளது இடுப்பைப் பிடிக்க, அவன் கன்னத்தில் இன்னொரு அறை விழுந்தது.
செம்ம கடுப்புல இருக்கேன். ஓடிப்போயிடு... என்று விரலைக் காட்டினாள்.
என்ன அறைஞ்சதுலேர்ந்தே தெரியுது நீ என்ன மன்னிச்சிட்டேன்னு. தேங்க்ஸ்க்கா... என்று சொல்லிவிட்டு சீனு மீசையில் மண் ஒட்டாதமாதிரி திரும்பி நடக்க.... நிஷா திரும்பி நின்றுகொண்டு உதட்டுக்குள் சிரித்தாள்.
இவன் வீட்டுக்குள் நுழைந்ததும், போன் அடிச்சிட்டே இருந்ததுடா என்று அம்மா சொல்ல, வேகமாய் போனை எடுத்துப் பார்த்தான். 18 மிஸ்டு கால்ஸ் காயத்ரியிடமிருந்து. அவனுக்கு உடனே அவளுக்கு போன் பண்ணி உன் புண்டை ஞாபகமாவே இருக்குடி என்று பேசவேண்டும்போல் இருந்தது. நிஷாவின் கலங்கிய கண்கள் நினைவுக்கு வரவே... மனசேயில்லாமல் போனை தூக்கிப் போட்டான்.
மறுநாள் -
சீனுவுக்கு என்னாச்சுடி.... உடம்பு எதுவும் சரியில்லையா?
ஏன்... (இப்படி) கேட்குற?
ட்ரை பண்ணிட்டேயிருக்கேன். போனையே எடுக்க மாட்டேங்குறான்டி
காயத்ரி வருத்தப்பட்டு சோகமாகக் கேட்க, நிஷாவுக்கு அளவில்லாத ஆனந்தமாக இருந்தது.
லன்ச் டைமில் நிஷாவிடம் சொன்னாள். அவன் இப்படி அவாய்ட் பண்ணுவான்னு நினைக்கவே இல்லடி. நல்லவன்னு நினைச்சேன்!
நிஷா மனதுக்குள் சிரித்துக்கொண்டு, அவன் வீட்டுல சும்மாதானே இருப்பான்... போனை அட்டன் பண்ணியிருக்கணுமே..... என்றாள்
கடைசியில் சாயந்திரம் இவள் கிளம்பும்போதும், சீனுவைப் பார்த்தா எனக்கு போன் பண்ணச்சொல்லுடி... ப்ளீஸ்...என்று காயத்ரி எதிர்பார்ப்போடு சொல்ல..... சரிடி என்று சொல்லிவிட்டு மனதுக்குள் சிரித்துக்கொண்டு வந்தாள்.
வீட்டுக்கு வந்தாள். அங்கே சீனு மாமனாரோடு சிரிக்க சிரிக்க பேசிக்கொண்டிருக்க.... இவள் சுடிதார் போட்டுக்கொண்டு திரிந்தாள். அவன் வலிய வலிய வந்து பேச, முகம் கொடுத்துப் பேசாமல் அவனைத் தவிர்த்தாள். ட்யூஷனும் இல்லாமல் போனது.
மறுநாளும் ஸ்கூலில் காயத்ரியின் புலம்பல் தொடர்ந்தது. அவனை அப்பாவி, நல்ல பையன்னு நினைச்சேன். நிஷா நீ கொஞ்சம் உஷாரா இருடி... என்று தத்துவம் பேசினாள். சரிடி... என்று நிஷா அவள் சொல்வதையெல்லாம் கேட்டுக்கொண்டாள். சந்தோசமாக வீட்டுக்கு வந்தாள்.
அவளது மாமனாரை சாக்காக வைத்துக்கொண்டு, சீனு இவள் வீட்டிலேயே கிடையாய் கிடந்தான். அவளது ஓரப்பார்வைக்காக ஏங்கினான். நிஷா குளித்துவிட்டு, பாவம் பயல்.... ரொம்ப ஏங்கிப் போயிட்டான்... என்று புடவை கட்டினாள்.
வீட்டுக்குப் பின்பக்கம் உள்ள தோட்டத்தில் சீனு மாணிக்கத்தோடு பேசிக்கொண்டிருந்தான். அப்போது கொலுசு சத்தம் கேட்டு எதேச்சையாய் அவன் திரும்பிப் பார்க்க.... நிஷா டார்க் பர்ப்பில் (எக் பிளான்ட்) கலர் புடவையில்....ஷைனிங்கான மைல்டு சில்வர் கலர் லோ நெக் ஷார்ட் ஹேண்ட் ப்ளவுசில்.. தேவதைபோல் நடந்து வந்துகொண்டிருந்தாள். அந்தப் புடவை அவளுக்கு ரொம்பவும் எடுப்பாக... படு செக்சியாக இருந்தது. அவளைப் பார்த்ததுமே சீனு சந்தோஷத்தில் திக்குமுக்காடிப் போனான்.
மாமா எதுவும் ஸ்நாக்ஸ் சாப்பிடுறீங்களா? கொண்டு வரட்டுமா என்று கேட்டாள்.
இல்லம்மா... சாப்பாடு ரெடியானதும் சொல்லும்மா.... சீக்கிரம் சாப்பிட்டாதான் தூங்குறதுக்குள்ள செரிக்குது
சரி மாமா....
அவள் திரும்பி நடக்க, எனக்கு என்ன வேணும்னு கேட்கமாட்டீங்களா... என்றான் சீனு ஏக்கமாய்.
உனக்கு வேணுங்கிறதை நான் அல்ரெடி செஞ்சாச்சு (புடவை கட்டியாச்சு!)... என்று வெடுக்கென்று அவனிடம் சொல்லிவிட்டு, சரியான மரமண்டை... என்று உதட்டுக்குள் முணுமுணுத்துக்கொண்டு போனாள்.
சொல்லிக்கொண்டே அவளது இடுப்பைப் பிடிக்க, அவன் கன்னத்தில் இன்னொரு அறை விழுந்தது.
செம்ம கடுப்புல இருக்கேன். ஓடிப்போயிடு... என்று விரலைக் காட்டினாள்.
என்ன அறைஞ்சதுலேர்ந்தே தெரியுது நீ என்ன மன்னிச்சிட்டேன்னு. தேங்க்ஸ்க்கா... என்று சொல்லிவிட்டு சீனு மீசையில் மண் ஒட்டாதமாதிரி திரும்பி நடக்க.... நிஷா திரும்பி நின்றுகொண்டு உதட்டுக்குள் சிரித்தாள்.
இவன் வீட்டுக்குள் நுழைந்ததும், போன் அடிச்சிட்டே இருந்ததுடா என்று அம்மா சொல்ல, வேகமாய் போனை எடுத்துப் பார்த்தான். 18 மிஸ்டு கால்ஸ் காயத்ரியிடமிருந்து. அவனுக்கு உடனே அவளுக்கு போன் பண்ணி உன் புண்டை ஞாபகமாவே இருக்குடி என்று பேசவேண்டும்போல் இருந்தது. நிஷாவின் கலங்கிய கண்கள் நினைவுக்கு வரவே... மனசேயில்லாமல் போனை தூக்கிப் போட்டான்.
மறுநாள் -
சீனுவுக்கு என்னாச்சுடி.... உடம்பு எதுவும் சரியில்லையா?
ஏன்... (இப்படி) கேட்குற?
ட்ரை பண்ணிட்டேயிருக்கேன். போனையே எடுக்க மாட்டேங்குறான்டி
காயத்ரி வருத்தப்பட்டு சோகமாகக் கேட்க, நிஷாவுக்கு அளவில்லாத ஆனந்தமாக இருந்தது.
லன்ச் டைமில் நிஷாவிடம் சொன்னாள். அவன் இப்படி அவாய்ட் பண்ணுவான்னு நினைக்கவே இல்லடி. நல்லவன்னு நினைச்சேன்!
நிஷா மனதுக்குள் சிரித்துக்கொண்டு, அவன் வீட்டுல சும்மாதானே இருப்பான்... போனை அட்டன் பண்ணியிருக்கணுமே..... என்றாள்
கடைசியில் சாயந்திரம் இவள் கிளம்பும்போதும், சீனுவைப் பார்த்தா எனக்கு போன் பண்ணச்சொல்லுடி... ப்ளீஸ்...என்று காயத்ரி எதிர்பார்ப்போடு சொல்ல..... சரிடி என்று சொல்லிவிட்டு மனதுக்குள் சிரித்துக்கொண்டு வந்தாள்.
வீட்டுக்கு வந்தாள். அங்கே சீனு மாமனாரோடு சிரிக்க சிரிக்க பேசிக்கொண்டிருக்க.... இவள் சுடிதார் போட்டுக்கொண்டு திரிந்தாள். அவன் வலிய வலிய வந்து பேச, முகம் கொடுத்துப் பேசாமல் அவனைத் தவிர்த்தாள். ட்யூஷனும் இல்லாமல் போனது.
மறுநாளும் ஸ்கூலில் காயத்ரியின் புலம்பல் தொடர்ந்தது. அவனை அப்பாவி, நல்ல பையன்னு நினைச்சேன். நிஷா நீ கொஞ்சம் உஷாரா இருடி... என்று தத்துவம் பேசினாள். சரிடி... என்று நிஷா அவள் சொல்வதையெல்லாம் கேட்டுக்கொண்டாள். சந்தோசமாக வீட்டுக்கு வந்தாள்.
அவளது மாமனாரை சாக்காக வைத்துக்கொண்டு, சீனு இவள் வீட்டிலேயே கிடையாய் கிடந்தான். அவளது ஓரப்பார்வைக்காக ஏங்கினான். நிஷா குளித்துவிட்டு, பாவம் பயல்.... ரொம்ப ஏங்கிப் போயிட்டான்... என்று புடவை கட்டினாள்.
வீட்டுக்குப் பின்பக்கம் உள்ள தோட்டத்தில் சீனு மாணிக்கத்தோடு பேசிக்கொண்டிருந்தான். அப்போது கொலுசு சத்தம் கேட்டு எதேச்சையாய் அவன் திரும்பிப் பார்க்க.... நிஷா டார்க் பர்ப்பில் (எக் பிளான்ட்) கலர் புடவையில்....ஷைனிங்கான மைல்டு சில்வர் கலர் லோ நெக் ஷார்ட் ஹேண்ட் ப்ளவுசில்.. தேவதைபோல் நடந்து வந்துகொண்டிருந்தாள். அந்தப் புடவை அவளுக்கு ரொம்பவும் எடுப்பாக... படு செக்சியாக இருந்தது. அவளைப் பார்த்ததுமே சீனு சந்தோஷத்தில் திக்குமுக்காடிப் போனான்.
மாமா எதுவும் ஸ்நாக்ஸ் சாப்பிடுறீங்களா? கொண்டு வரட்டுமா என்று கேட்டாள்.
இல்லம்மா... சாப்பாடு ரெடியானதும் சொல்லும்மா.... சீக்கிரம் சாப்பிட்டாதான் தூங்குறதுக்குள்ள செரிக்குது
சரி மாமா....
அவள் திரும்பி நடக்க, எனக்கு என்ன வேணும்னு கேட்கமாட்டீங்களா... என்றான் சீனு ஏக்கமாய்.
உனக்கு வேணுங்கிறதை நான் அல்ரெடி செஞ்சாச்சு (புடவை கட்டியாச்சு!)... என்று வெடுக்கென்று அவனிடம் சொல்லிவிட்டு, சரியான மரமண்டை... என்று உதட்டுக்குள் முணுமுணுத்துக்கொண்டு போனாள்.