22-11-2018, 08:46 AM
அத்தியாயம்:11
அப்படியே அவன் massageல் சொக்கி படுத்துக் கொண்டிருந்தாள் விஜயா, அவனும் அகளமான, அழகான தொப்புள் இதற்கு முன் பார்த்ததில்லை என்பதால், ஆர்வத்தில் தடவிக் கொண்டே இருந்தான்.
எண்ணெய் நல்ல lubricate ஆக இருந்ததால், கை நல்லா வசதியாக போய்க்கொண்டிருந்தது.
கிட்டத்தட்ட பாவாடை கீழே இறங்கி இருந்தது. இன்னும் கொஞ்சம் கீழே இறங்கினால் அந்த முடிகளை பாக்கலாம். அரை மயக்கத்தில் இருந்தால் விஜயா!
திடீரென்று Phone அடிக்க அதை போய் attend பண்ணினான், குமார். அரை மயக்கத்தில் இருந்து சுயநினைவுக்கு வந்தால் விஜயா. யார் என பார்க்க போனாள்.
அங்கே பார்த்தால் phoneல் சிரிச்சு சிரிச்சு பேசிக் கொண்டிருந்தான் குமார், அவன் பேசும் பேச்சிலேயே புவனாவிடம் தான் பேசுகிறான் என யூகித்தாள்.
சரி அவன் பேசிக்கொண்டிருக்கும் வரை கொஞ்ச நேரம் TV பாக்கலாம் என், தொப்புளை திறந்து வைத்துக் கொண்டே, TV பார்த்து கொண்டிருந்தாள்.
புவனா phoneல் குமாரை நினைத்து உருகிக் கொண்டிருந்தாள்.
புவனா: தங்கம் உன்ன பாக்காம என்னால இருக்க முடியலடா, வாழ்க்கையே வெறுப்பா இருக்குடா
குமார்: நீ தான் எல்லாத்தையும் முடுச்சுட்டு சீக்கரம் வரன்னு சென்னியே, அப்பறம் ஏன், late ஆகுது?
புவனா: அத ஏன்டா கேக்கற, படத்துல நடிக்க வேண்டிய heroine late பண்ணதால, அந்த director எங்கள உயிர் எடுக்கரான்.
உங்க அப்பா பாவம் எனக்காக காத்திருந்தே நொந்து போய்டாரு.
குமார்: அச்சச்சோ அப்ப சொன்ன தேதில நீ வர மாட்டியா?
புவனா: இல்லடா தங்கம், இன்னும் late ஆகும்.
குமார்: போம்மா ஏம்மா இப்படி பண்ற, பேசாம cancel பண்ணிட்டு இங்க வா
புவனா: நானும் அதான்டா நெனச்சேன், but agreement, போட்டு குடுத்துட்டனே, முடுச்சு குடுக்கரத தவர வேற வழியே இல்ல.
குமார், அழுகற மாதிரி பேச
புவனா பதறிப் போய், தங்கம் நீ வருத்தப் படாதடா, அம்மா னால முடுஞ்ச அளவு சீக்கரம் வரப் பாக்கறேன். நீ அங்க சந்தோசமா இருக்கற, அப்டிங்கற ஒரே நெனப்புல தான், நான் இங்க பல்ல கடுச்சுட்டு சமாலிச்சுட்டு இருக்கேன் தெரியுமா?
குமார்: இங்க சந்தோசத்துக் கெல்லாம் எந்த குறைச்சலும் இல்ல, அத்த என்ன அவுங்க சொந்த புள்ள மாதிரி பாத்துக்கராங்க, மாமா நான் என்ன கேட்டாலும் வாங்கித் தராரு.
இருந்தாலும் என் மனசுல ஒரே ஒரு கவல தான். நீ என்கூட இல்லைங்கரது தான். எனக்கு பறக்கர மாதிரி இருக்கு, சீக்கிரம் வா, சீக்கரம் வா என அடம் பிடிக்க ஆரம்பித்தான்.
புவனா தன் மகன் தன் மீது வைத்துள்ள பாசத்தை நினைத்து கண் கலங்கினாள்.
புவனா: டேய் என்னடா தங்கம் LKG குழந்தை மாதிரி அடம் பிடிக்கற, உனக்கு 19 வயசு ஆயிடுச்சு, college படிக்கர, ஞாபகம் வச்சுக்க
குமார்: ஆமா போ, இத்தன் வருசம் என்ன விட்டு பிருஞ்சிரிக்கியா? இப்ப மட்டும் ஏன் இப்படி பண்ற
புவனா: இப்ப நான் உனக்கு phone பண்ணது தான் தப்பா போச்சு போல, இல்லனா நீ வாட்டுக்கு சிவனேன்னு இருந்திருப்ப
குமார்: அதெல்லாம் விடு, இப்ப நீ வர்ரியா இல்லியா?
புவனா: அடேய் திரும்பவும் மொதல்ல இருந்து ஆரம்பிக்காத, என்று அவனை சமாளிக்க முத்தமா குடுத்துக் கொண்டிருந்தாள்.
முத்தம் கிடைத்தவுடன் கொஞ்சம் solve ஆனான்.
குமார்: அப்பறம் சொல்ல மறந்துட்டேன் உங்கப்பா hospitalல seriousஆ இருக்கு.
புவனா: அய்யய்யோ!! என்னடா சொல்ற? எப்போ எப்டி
குமார்: நீ ஒன்னும் கவலை படாத, இது எப்பவும் வர்ற heart attack தானாம்.
புவனா: இத ஏன் எங்கிட்ட சொல்லல, அண்ணன், அண்ணி கூட சொல்லல? சரி இப்ப hospitalலையா இருக்க தங்கம்?
குமார்: இல்ல மா hospitalல தான் இருந்தோம், அப்பறம் மாமா தான் என்னையையும் அத்தையையும் வீட்டுக்கு போக சொல்லிட்டாரு.
புவனா: சரி அத்த பக்கத்துல இருந்தா கூப்பிடு
குமார்: இரு ஒரு நிமிசம்
அத்தய பார்க்க போனான் குமார், அங்கே பாத்தா அப்படியே தொப்புள திறந்து போட்ட மேனிக்கே, sofaல் தூங்கி கொண்டிருந்தாள் விஜயா.
குமார்: அம்மா அத்த தூங்கிட்டாங்க
புவனா: அட நான் ஒரு முட்டாள், மணி என்னனு கூட தெரியாம, சரி அவங்கள disturb பண்ணாம நீ போய் தூங்கு, நான் காலைல பேசிக்கரேன்.
குமார்: சரிமா எனக்கும் தூக்கம் வருது, bye
புவனா: டேய் முத்தம்?
குமார்: இந்தா உம்மா உம்மா உம்மா மா மா மா............போதுமா? நேர்ல வா உனக்கு நிறையா தரேன், அப்பறம் நிறைய games கத்து வச்சுருக்கேன் உன் கூட விளையாட
புவனா: என்ன game டா?
குமார்: நேர்ல தான் சொல்வேன். சரி good night
புவனா: சரி, good night.
Phoneஐ வைத்துவிட்டு அத்தையை பாக்க போனான், அங்கே ஷகிலா பட sex poster போல் படுத்துக் கொண்டிருந்தாள் விஜயா.
அவள் தொப்புளை பார்த்த அவன் ஒரு நிமிசம் தன்னை மறந்து அதன் அழகில் மயங்கி, அப்படியே அவள் பக்கம் நெருங்கினான்.
மெதுவாக குனிந்து தொப்புளில் முத்தம் கொடுக்க ஆரம்பித்தான். மெய் மறந்து அப்படியே ஒரு 5நிமிசம் முத்தம் குடுத்துக் கொண்டே இருந்தான்.
விஜயா அப்படியே தூக்கத்திலேயே முனங்கினாள்.
அச்சச்சோ அத்த முழுச்சுடு வாங்களோ என்ற பயத்தில் மனமின்றி அந்த roomஐ விட்டு விலகினான்.
விலகி வந்தவன் தன் குஞ்சை பாரக்க அது 90 degreeல் நின்றது.
ஏன் இப்படி தூக்கிட்டு நிக்குது, எப்பவும் காலைல முழிக்கும் போது தான இப்டி நிக்கும், சரி அம்மா வந்த ஓடனே doubtஅ clear பண்ணிக்கலாம், என்று தனக்கு தானே பேசிக்கொண்டு தூங்கச் சொன்றான்.-------*****---------
அப்படியே அவன் massageல் சொக்கி படுத்துக் கொண்டிருந்தாள் விஜயா, அவனும் அகளமான, அழகான தொப்புள் இதற்கு முன் பார்த்ததில்லை என்பதால், ஆர்வத்தில் தடவிக் கொண்டே இருந்தான்.
எண்ணெய் நல்ல lubricate ஆக இருந்ததால், கை நல்லா வசதியாக போய்க்கொண்டிருந்தது.
கிட்டத்தட்ட பாவாடை கீழே இறங்கி இருந்தது. இன்னும் கொஞ்சம் கீழே இறங்கினால் அந்த முடிகளை பாக்கலாம். அரை மயக்கத்தில் இருந்தால் விஜயா!
திடீரென்று Phone அடிக்க அதை போய் attend பண்ணினான், குமார். அரை மயக்கத்தில் இருந்து சுயநினைவுக்கு வந்தால் விஜயா. யார் என பார்க்க போனாள்.
அங்கே பார்த்தால் phoneல் சிரிச்சு சிரிச்சு பேசிக் கொண்டிருந்தான் குமார், அவன் பேசும் பேச்சிலேயே புவனாவிடம் தான் பேசுகிறான் என யூகித்தாள்.
சரி அவன் பேசிக்கொண்டிருக்கும் வரை கொஞ்ச நேரம் TV பாக்கலாம் என், தொப்புளை திறந்து வைத்துக் கொண்டே, TV பார்த்து கொண்டிருந்தாள்.
புவனா phoneல் குமாரை நினைத்து உருகிக் கொண்டிருந்தாள்.
புவனா: தங்கம் உன்ன பாக்காம என்னால இருக்க முடியலடா, வாழ்க்கையே வெறுப்பா இருக்குடா
குமார்: நீ தான் எல்லாத்தையும் முடுச்சுட்டு சீக்கரம் வரன்னு சென்னியே, அப்பறம் ஏன், late ஆகுது?
புவனா: அத ஏன்டா கேக்கற, படத்துல நடிக்க வேண்டிய heroine late பண்ணதால, அந்த director எங்கள உயிர் எடுக்கரான்.
உங்க அப்பா பாவம் எனக்காக காத்திருந்தே நொந்து போய்டாரு.
குமார்: அச்சச்சோ அப்ப சொன்ன தேதில நீ வர மாட்டியா?
புவனா: இல்லடா தங்கம், இன்னும் late ஆகும்.
குமார்: போம்மா ஏம்மா இப்படி பண்ற, பேசாம cancel பண்ணிட்டு இங்க வா
புவனா: நானும் அதான்டா நெனச்சேன், but agreement, போட்டு குடுத்துட்டனே, முடுச்சு குடுக்கரத தவர வேற வழியே இல்ல.
குமார், அழுகற மாதிரி பேச
புவனா பதறிப் போய், தங்கம் நீ வருத்தப் படாதடா, அம்மா னால முடுஞ்ச அளவு சீக்கரம் வரப் பாக்கறேன். நீ அங்க சந்தோசமா இருக்கற, அப்டிங்கற ஒரே நெனப்புல தான், நான் இங்க பல்ல கடுச்சுட்டு சமாலிச்சுட்டு இருக்கேன் தெரியுமா?
குமார்: இங்க சந்தோசத்துக் கெல்லாம் எந்த குறைச்சலும் இல்ல, அத்த என்ன அவுங்க சொந்த புள்ள மாதிரி பாத்துக்கராங்க, மாமா நான் என்ன கேட்டாலும் வாங்கித் தராரு.
இருந்தாலும் என் மனசுல ஒரே ஒரு கவல தான். நீ என்கூட இல்லைங்கரது தான். எனக்கு பறக்கர மாதிரி இருக்கு, சீக்கிரம் வா, சீக்கரம் வா என அடம் பிடிக்க ஆரம்பித்தான்.
புவனா தன் மகன் தன் மீது வைத்துள்ள பாசத்தை நினைத்து கண் கலங்கினாள்.
புவனா: டேய் என்னடா தங்கம் LKG குழந்தை மாதிரி அடம் பிடிக்கற, உனக்கு 19 வயசு ஆயிடுச்சு, college படிக்கர, ஞாபகம் வச்சுக்க
குமார்: ஆமா போ, இத்தன் வருசம் என்ன விட்டு பிருஞ்சிரிக்கியா? இப்ப மட்டும் ஏன் இப்படி பண்ற
புவனா: இப்ப நான் உனக்கு phone பண்ணது தான் தப்பா போச்சு போல, இல்லனா நீ வாட்டுக்கு சிவனேன்னு இருந்திருப்ப
குமார்: அதெல்லாம் விடு, இப்ப நீ வர்ரியா இல்லியா?
புவனா: அடேய் திரும்பவும் மொதல்ல இருந்து ஆரம்பிக்காத, என்று அவனை சமாளிக்க முத்தமா குடுத்துக் கொண்டிருந்தாள்.
முத்தம் கிடைத்தவுடன் கொஞ்சம் solve ஆனான்.
குமார்: அப்பறம் சொல்ல மறந்துட்டேன் உங்கப்பா hospitalல seriousஆ இருக்கு.
புவனா: அய்யய்யோ!! என்னடா சொல்ற? எப்போ எப்டி
குமார்: நீ ஒன்னும் கவலை படாத, இது எப்பவும் வர்ற heart attack தானாம்.
புவனா: இத ஏன் எங்கிட்ட சொல்லல, அண்ணன், அண்ணி கூட சொல்லல? சரி இப்ப hospitalலையா இருக்க தங்கம்?
குமார்: இல்ல மா hospitalல தான் இருந்தோம், அப்பறம் மாமா தான் என்னையையும் அத்தையையும் வீட்டுக்கு போக சொல்லிட்டாரு.
புவனா: சரி அத்த பக்கத்துல இருந்தா கூப்பிடு
குமார்: இரு ஒரு நிமிசம்
அத்தய பார்க்க போனான் குமார், அங்கே பாத்தா அப்படியே தொப்புள திறந்து போட்ட மேனிக்கே, sofaல் தூங்கி கொண்டிருந்தாள் விஜயா.
குமார்: அம்மா அத்த தூங்கிட்டாங்க
புவனா: அட நான் ஒரு முட்டாள், மணி என்னனு கூட தெரியாம, சரி அவங்கள disturb பண்ணாம நீ போய் தூங்கு, நான் காலைல பேசிக்கரேன்.
குமார்: சரிமா எனக்கும் தூக்கம் வருது, bye
புவனா: டேய் முத்தம்?
குமார்: இந்தா உம்மா உம்மா உம்மா மா மா மா............போதுமா? நேர்ல வா உனக்கு நிறையா தரேன், அப்பறம் நிறைய games கத்து வச்சுருக்கேன் உன் கூட விளையாட
புவனா: என்ன game டா?
குமார்: நேர்ல தான் சொல்வேன். சரி good night
புவனா: சரி, good night.
Phoneஐ வைத்துவிட்டு அத்தையை பாக்க போனான், அங்கே ஷகிலா பட sex poster போல் படுத்துக் கொண்டிருந்தாள் விஜயா.
அவள் தொப்புளை பார்த்த அவன் ஒரு நிமிசம் தன்னை மறந்து அதன் அழகில் மயங்கி, அப்படியே அவள் பக்கம் நெருங்கினான்.
மெதுவாக குனிந்து தொப்புளில் முத்தம் கொடுக்க ஆரம்பித்தான். மெய் மறந்து அப்படியே ஒரு 5நிமிசம் முத்தம் குடுத்துக் கொண்டே இருந்தான்.
விஜயா அப்படியே தூக்கத்திலேயே முனங்கினாள்.
அச்சச்சோ அத்த முழுச்சுடு வாங்களோ என்ற பயத்தில் மனமின்றி அந்த roomஐ விட்டு விலகினான்.
விலகி வந்தவன் தன் குஞ்சை பாரக்க அது 90 degreeல் நின்றது.
ஏன் இப்படி தூக்கிட்டு நிக்குது, எப்பவும் காலைல முழிக்கும் போது தான இப்டி நிக்கும், சரி அம்மா வந்த ஓடனே doubtஅ clear பண்ணிக்கலாம், என்று தனக்கு தானே பேசிக்கொண்டு தூங்கச் சொன்றான்.-------*****---------