28-12-2019, 10:54 PM
மீரா அவசர அவசமாய் அவள் கணவனுக்கு சமையல் செய்துகொண்டு இருந்தாள். பிரபு அப்பா நல்லபடியா பலனடைந்து வருணும் என்று எப்போது போல் மலையில் கோவிலுக்கு போகாமல் கலையிலையே போய்விட்டு வந்தாள். அவள் வீட்டின் பின்பக்கம் உள்ள மங்கா தொப்பை கடந்து செல்லும் போது அவள் பழைய நினைவுகள் மீண்டும் தூண்டப்பட்டு, அவள் எப்படி பாலியல் ஒழுக்கக்கேடெனும் பாதையில் நிலை மாறி போனால் என்ற யொட்ச்சனையில் மூழ்கினாள். அப்போது தானே அந்த சீரழிவு உண்மையில் தகுவாங்கியது என்ற யோசனையில் அவள் வேலைகைகை செய்ய வேண்டிய நேரத்தில் செய்யவில்லை. நல்லவேளை அவள் சமையல் முடித்து கல்லில் உள்ள சோபாவில் அமரும் போது அவள் கணவனின் வண்டி சத்தம் வீட்டின் முன் வந்து நிற்பது கேட்டது.
அவள் கணவனுக்கு மத்திய உணவு பரிமாற்ற இப்போது பிரபுவின் தந்தையின் உடல்நலம் எப்படி இருக்கு என்று விசாரிக்கலாமா வேண்டாமா என்று யோசித்தாள். உண்மையில் அந்த முதியவர் நலன் அடைய வேண்டும் என்று விரும்பினாலும் அவளுக்கு பிரபு எப்போது இங்கே வந்து சேர எதிர்பார்க்க படுகிறது என்று தெரிந்த கொள்ள ஆசை அதிகம். அவன் தந்தை நலனை பற்றிய பேச்சு எடுத்தால் தான் அவள் அவளாக தெரிந்து கொள்ள விரும்பம் பிரபுவை பற்றிய தகவலும் இயல்பாக வெளி வரும் என்று கருதினாள். அவன் இங்கே வந்தாலும் அது எப்படி இங்கு உள்ள நிலைமையை மாற்றும். அவன் தன் மனைவியுடன் வருவான், அவனுக்கு என்னை வந்து பார்க்க வேண்டிய விருப்பம் கூட இருக்காமல் இருக்கலாம்.
அவனுக்கு தான் அவளிடம் இருந்த்து வேண்டிய எல்லாம் கிடைத்துவிட்டதே. அவன் அவள் உடலில் உள்ள ஒவ்வொரு அங்கமும் ருசித்துவிட்டான். அவன் ஆசைப்பட்ட ஒவ்வொரு விதத்தலையும் என்ன அனுபவிச்சிட்டான். என் பங்குக்கு என் புருஷனுக்கு கூட கொடுக்காத இன்பங்கள் எல்லாம் அவனுக்கு ஆசை ஆசையாக கொடுத்துவிட்டேன். இன்னும் மேலும் என்ன இருக்கு அவனுக்கு. அவன் ஆசைகள் எல்லாம் நிறைவேற்றிவிட்டேண்ணே என்று யோசித்தாள் கவலையோடு.
என் உடலை அவன் ஆசைக்கு பவித்துக் கொண்டான் என்று அவனை மட்டும் குற்றம் சொல்வது நியாயம் இல்லை. என் புத்தி எங்கே போனது. என் குற்றமும் சரி பங்கு அதில் இருந்தது. எல்லாம் விருப்பத்தோடு தானே செய்தேன். நான் செய்யும் பெரும் பாவத்தை என் காமம் மறைத்துவிட்டது. என்னால் அவனை நிறுத்திருக்க முடியும், நிறுத்திருக்க வேண்டும். முதல் முறை எதோ ஒரு பலவீனமமான நேரத்தில் தப்பு செய்துவிட்டேன் என்று விட்டிருந்தாலும் அதற்கு பிறகு நான் என் அன்பு கணவர் என் மேல் வைத்திருந்த நம்பிக்கைக்கு பெரும் துரோகம் செய்கிறேன் என்று சிந்திருக்க வேண்டும்.
அவன் இனிமேல் என்னை தனியாக இருக்கும் போது பார்க்க வர கூடாது என்று கட்டளையிட்டு இருக்க வேண்டும். (அவன் இனி வீட்டுக்கு வர கூடாது என்று தடுத்திருக்க முடியாது. அவள் ஏன் இப்போது எல்லாம் வீட்டுக்கு அவரை அவன் பார்க்க வரவில்லை என்ற அனவிசயமான சந்தேகம் வரும்). அனால் நான் அவனிடம் அனுபவித்த அந்த கள்ள இன்பத்துக்கு அடிமை ஆனேன். இது வரை பழக்க படத்தை காம முன் விளையாட்டுகள், விதவிதமான புணர்ச்சி முறை எல்லாம் என்னை அற்புதமான காம உணர்ச்சி மிகு நிலையில் மூழ்க செய்தது. என் எல்லா எதிர்ப்புகளும் அது சுக்குநூறாக உடைத்தது. இருந்தாலும் நான் அவனை சந்திக்க வேண்டும். என்ன நடந்தது என்று தெரிய வேண்டும். ஒரு வார்த்தை கூட சொல்லாமல் ஏன் சென்றான் என்று தெரியவேண்டும். நான் அவன் பின்னால் போகலையே, அவன் தானே என்னை விரட்டி விரட்டி மயக்குநான்.
இந்த கேள்வி தான் அவளுக்கு உண்மையில் பெரும் அச்சத்தை கொடுத்தது. இதற்க்கு ஒரு சில கரணங்கள் இருக்கலாமோ என்று யோசிக்கும் போது அவள் சிதையில் ஜில்லென்று அச்சம் எழுந்தது. அனால் இதுவரை எந்த மோசமான பின்விளைவுகளும் நடக்காமல் இருக்க அவள் பயந்தது போல எதுவும் இருக்காது என்று நம்பினாள். இருந்தாலும் பயம் போகாமல் அதை யோசிப்பதை தவிர்த்தாள். இருந்தாலும் அவளுக்கு இருக்கும் சந்தேகங்கள் எல்லாவற்றிக்கும் பதில் பிரபுவிடம் இருந்து கிடைக்கும் என்று நம்பினாள். அதனாலே தான் பிரபுவை மீண்டும் சந்திப்பது அவசியம், அவர்கள் கள்ள உறவை புதுப்பிப்பதுக்கு இல்லை என்று அவளுக்கு தானே சமாதானம் சொன்னாள்.
அவன் கணவன் தட்டில் மேலும் அவள் சமைத்த காய்கறிகள் பரிமாறிக்கொண்டு மீரா கேட்டாள்," பிரபு தந்தையின் நிலை இப்போது எப்படி இருக்கு?"
"அவருக்கு அதிகம் மன உறுதி இருக்கு, டாக்டர்களே வியப்படையுறார்கள். எப்படியோ உயிருக்கு இன்னும் போராடிக்கொண்டு இருக்கார்."
"ஓ அப்படியா, ரொம்ப நல்லது." அவள் முகத்தில் எந்த உணர்ச்சி வெளிப்பாடும் இல்லை.
சரவணன் நேற்று தனது மருத்துவமனை விஜயத்தை பத்தி திரும்ப நினைத்தான். அவனை பார்த்தவுடன் பிரபுவின் அம்மா அவனை நோக்கி அழுதுகொண்டே வந்தாங்க. அவனை, கணீர் அவுங்க கன்னத்தில் வழிய ஒரு ஓரத்துக்கு இழுத்துக்கொண்டு சென்று பேசினாங்க.
"என்னை மன்னிச்சிடுங்க தம்பி, எனக்கு தெரியும் என் கணவர் பிரபு இங்கே வரக்கூடாது என்று தடை செய்துவிட்டார் அனால் நான் அவனை தொடர்பு கொள்ள முயற்சிக்கிறேன். கடைசியாக ஒரு முறையாவது அவர் உயிரோடு இருக்கும் போது அவன் அவரை வந்து பார்த்துவிடட்டும்." இதை சொன்ன பிரபுவின் தாய் இன்னும் அதிகமாக ஆலா துவங்கினாள்.
அந்த வயதான பெண் வேதனையில் கதறுவதை கண்டா போது அவன் உள்ளம் உருகியது. அவள் கணவனை இழக்க போகிறேன் என்ற வேதனையோடு அவர்கள் ஒரே மகன் கூட இந்த மிக சோகமான நிலையம் இங்கே இருக்க முடியவில்லை என்று அந்த முதிய வயதில் அந்த பெண் படும் வேதனை கண்டு கண் கலங்கினான்.
"ஏன் மா இதுக்கெல்லாம் மன்னிப்பு கேட்குறீங்க, நான் என்ன அவ்வளவு கொடும்மை காரன்ன இதுக்கு கோப பருவத்துக்கு. அனால் நம்பிக்கை இலக்காதிங்க, அப்பா பிழைத்துவிடுவார், அவருக்கு அதிகம் மனஉறுதி இருக்கு," என்று ஆறுதல் சொன்னான்.
அவள் வயற்றில் பிறந்தவன் மன்னிக்கமுடியாத பெரும் தவறு இழைத்த இந்த மனிதனின் கனிவான முகத்தை பார்த்தாள். தன் குடும்பத்துக்கு பெரும் வேதனையும் சீலையும் ஏற்படுத்திய இன்னொரு குடம்பத்தின் மேல் இந்த அனுதாபம் வேற எந்த மனிதனுக்கு வரும். நீ மனிதன் இல்லையா தெய்வம் என்று மனதில் நினைத்துக்கொண்டாள்.
அவள் உணர்ச்சிகள் போங்க அவள் முகத்தை அவன் கைகளில் புதைத்துக்கொண்டாள். சோகத்திலும் நன்றியுடன் வரும் அவள் கண்ணீர் அவன் கைகளை நனைத்தது. மெல்லமாக அவன் முகத்தை நிமிர்ந்து பார்த்தாள்
"பிரபுவின் தந்தை அவனை மோசமாக கண்டபடி திட்டினார் அன்று அவன் உன் மனை..." இதற்க்கு மேலே அவளால் பேசமுடியவில்லை. அந்த நாளை நினைத்து அவள் வேதனை பட்டு அண்ட் வேதனையான நிகழ்வை சரவணனுக்கு நினைவு படுத்த விரும்பவில்லை.
"அவன் தந்தை மிகவும் கண்ணியமாகவும் நேர்மையானயும் உள்ள மனிதன், அவர் மகன் இப்படி கேவலமாக, மோசமாக நடந்துகொண்டான் என்று அவரால் ஏற்றுக்கொள்ள முடியவில்லை.."
அவள் சற்று நேரம் நிறுத்திவிட்டு தொடர்ந்தாள். "அவர் ஒரே மகனை இந்த ஊரைவிட்டே விரட்டிவிட்டார். இனி இங்கே ஏகாரணத்துக்கும் வர கூடாது என்று கட்டளை இட்டார். அனால் அவர் அதற்க்கு பிறகு உடைந்து போனது எனக்கு தான் தெரியும். மெல்ல மெல்ல அவர் உடல் நலம் மோசமாகி கொண்டே போனது."
சரவணன் யோசித்தான், பிரபு செயல்கள் என்னை மட்டும் பாதிக்கவில்லை, அவன் குடபத்தையும் மோசமாக பாதித்தது. அவர் இயல்பாக இருக்க வேண்டிய காலத்துக்கு முன்பே அவன் தந்தையை அவர் மரணத்துக்கு தள்ளிவிட்டது.
"சரவணா தம்பி இதை ஏன் இப்போ சொல்லுறேன்னா, அவன் தந்தை வரக்கூடாது என்று அவனை தடுத்து இருந்தாலும், இப்போது சித்த பேதலிப்பில் அவன் பெயரை புலம்பிக்கொண்டு இருக்கார். அவர் உள்மனதில் அவனை பார்க்க வேண்டும் என்ற ஆசை இருக்கு. டார்கள் அவன் வந்தால் நல்லது என்று அபிப்ராயம் சொன்னார்கள்."
இன்னும் சற்று அதிக நேரம் அங்கேயே இருந்துவிட்டு விடு திரும்பினான்.
சரவணன் அன்று மத்திய உணவை சாப்பிட்டுவிட்டு கடைக்கு போன பிறகு அவன் சொந்த சிந்தனைகளில் மூழ்கி இருந்தான். பிரபு மறுபடியும் இங்கே வந்தால் என்ன தான் நடக்க போகுது. அவன் சத்தியம் செய்தது போல அவன் மீராவை சந்திக்க முயற்சிக்க மாட்டான் என்று நம்பினான். முன்பு எனக்கு அவனுக்கும் என் மனைவிக்கும் இருக்கும் கள்ள தொடர்பு எனக்கு தெரியாது என்று கவலை இல்லாமல் அவளை சந்தித்தான் அனால் இப்போது அந்த நிலை இல்லை. எனக்கும் அவன் குடும்பத்துக்கும் அவன் செய்கை உண்டுபண்ணிய நாசத்தை நினைத்து உண்மையில் வருந்தினான் என்று தான் தோன்றியது அதனால் அவன் சத்தியத்தை மீரா மாட்டான். அவன் குடும்பத்துக்கு இருக்கும் இந்த இக்கட்டான நிலைமையின்,அதுவும் அவன் மனைவி அவனுடன் இருக்கும் போது, செக்ஸ் பத்திய சிந்தனை எங்கே வர போகுது.
என் நிலைமை என்ன என்று யோசித்தான் சரவணன், நான் என்ன செய்ய போகிறேன்? அதில் அவனுக்கு தெளிவில்லை. மீரா அவள் கள்ள உறவை மறக்க முடியாமல் படும் கஷ்டங்களை அவன் பார்த்துக்கொண்டு தான் இருக்கிறான். நான் நினைத்தது தவறு, பிரபு இங்கே இல்லை என்றால் என் பிரச்சனைகள் எல்லாம் தீர்ந்துவிடும் என்ற என் அனுமானம் தவறு என்று ஒப்புக்கொண்டான். சந்தோசம் இல்லாத நிலையை வற்புறுத்தி மீரா மேல் திணிக்க விரும்பவில்லை.
இப்போ கேள்வி என்னவென்றால் மீராவுக்கு என்ன தான், விருப்பம், என்ன தான் வேண்டும். அதற்கும் மிக முக்கியமாக அதை நான் தெரிந்துகொண்டால் நான் என்ன செய்ய போகிறேன். என் முடிவு தான் என்ன? ஏதோ சில தெளிவற்ற யோசனைகள் இல்லை அதை எப்படி மனதில் நிலையான உருப்பெறு இன்னும் முயற்சிக்கவில்லை.
அவள் கணவன் வேலைக்கு சென்ற பிறகு முகந்து யோசனையுடன் மத்திய உணவை சாப்பிட்டாள். அவள் வாழ்க்கை மறுபடியும் ஒரு குழப்பமான நிலைக்கு விரைவாக போய்க்கொண்டு இருந்தது. அவளுக்குள் என்னை எதிர்த்தனை ஏற்படும் அவள் எப்படி அதை மேற்கொள்ளுவாள் என்ற குழப்பத்தில் இருந்தாள். அவள் சோபாவில் அமர்ந்து டிவி போடலாம் என்று முடிவெடுத்தாள். அப்போதாவது அவள் சிந்தனைகள் கொஞ்ச நேரம் வேற எதோ ஒரு விஷயத்தில் இருக்கும் என்று தீர்மானித்தாள். அப்போது தான் அவள் முன் இருக்கும் மேஜையில் அந்த சினிமா பருவ இதழ் அவள் கண்களில் பட்டது.
(2 ½ ஆண்டுகளுக்கு முன்பு சற்று மேல்)
பிரபு கவலையற்றவனாக போல அவள் வீட்டு உள்ளே வந்தான். அவன் நடக்கும் போது நொண்டுதல் எதுவும் இல்லை.
"என்ன ஆச்சி, சாரை இரண்டு நாளாக காணும்," இதை கேட்ட மீரா முகத்தில் ஒரு பிரகாசமான புன்னகை இருந்தது. அவனை கன்னடத்தும் அவள் ரொம்ப மகிழ்ச்சி அடைகிறாள் என்று அது காட்டியது.
அவள் முகத்தில் இருந்த அவள் புன்னகையை கண்டு பிரபு உள்ளுக்குள் மகிழ்ந்தான். அவன் வேணுமென்று தான் இரண்டு நாளாக வரவில்லை. அவள் இல்லை என்று அவள் அவன் இல்லாக்குறை உணரணும். கலைகளில் அவள் இல்லாத போது நேரம் போகாமல் அவளுக்கு போர் அடிக்கணும்.
"நான் எங்கும் போக கூடாது என்று என் அம்மா தடை செய்திட்டாங்க. அந்த சின்ன விபத்துக்கே ரொம்ப பைந்துட்டாங்க," அவன் புன்னகையும் மீரா புன்னகை போல சம அளவு இருந்தது.
"அப்போ எப்படி தப்பித்து வந்தே, வீட்டுக்கு தெரியாமல் திருட்டுத்தனமாக வந்திட்டியா?"
"நான் நல்ல பையன், திருட்டுத்தனம் எதுவும் தெரியாது," அவன் எல்லா பற்களும் அவன் பெரிய புன்னகையில் தெரிந்தது. அம்மாவை கெஞ்சி கூத்தாடி வெளியே வந்தேன். இனிமேல் ரொம்ப பத்திரமாக பைக் ஓட்டுவேன் என்று சத்தியம் எல்லாம் செய்ய வேண்டியதாக இருந்தது."
"ஆமாம் ஆமாம், ரொம்ப நல்ல பையன்," அவள் சொல்லுவது என்னமோ நீயா நல்ல பையன் என்பது போல இருந்தது.
அவன் நேராக வந்து அவள் அமர்ந்து இருக்கும் நீட்டு சோபாவில் அமர்ந்தான். அவன் கவனித்தால் அவன் எப்போதும் உட்காரும் சிங்கள் சோபாவில் உட்காரவில்லை.
"காலு நல்ல ஆயிருச்சு போல, நீ நடக்கும் போது நோண்டலா."
"வலி ஒரு நாளில் மறஞ்சி போச்சி. வீட்டில ரொம்ப போர் அடித்தது. அது வேற நேரத்தை போக்க புகை பிடிக்க கூட முடியாதே."
அவன் சும்மா சத்தியம் பண்ணுறவன் இல்லை, அவளிடம் சொன்னது போல அவன் புகை பிடிப்பதை நிறுத்திவிட்டான் என்று அவளுக்கு நினவுடிகிறான் என்று மீரா முடிவு செய்தாள். இன்னும் அவனை சீண்டணும் என்று நினைத்தாள்.
"ஏன் வீட்டுக்கு பின் புறம் திருட்டுத்தனமாக போய் புகை பிடிக்க வேண்டியது தானே," அவள் முகத்தில் ஒரு குறும்புத்தனமான புன்னகை இருந்தது.
"என்ன விலையுதிரிய. உன்னிடம் நான் சத்தியம் செய்தேன் அல்லவா. உன்னிடம் செய்த சத்தியத்தை நான் மீரா முடியும்மா?" அவன் அவளை அப்போது பார்க்கும் பார்வைக்கு அவளால் அர்த்தம் கண்டுபிடிக்க முடியவில்லை. அது என்ன, நாற்ப, பாசமா அல்லது அதற்க்கு மேலேயா? அந்த பார்வை அவள் உள்ளே ஒரு சலனத்தை ஏற்படுத்தியது.
இப்போது இருந்த மூட் உடைப்பதும்," அது என்ன கையில," என்று கேட்டாள்.
"இதுவா, இது சினிமா இதழ், இன்றைக்கு தான் வாங்கினேன்," என்றான் பிரபு.
இதை கேட்டு மீரா ஆர்வம் ஆனாள்," அப்படியா, எங்கே காட்டு," என்றாள் உற்சாகமா.
அவள் அதை திறந்து பார்த்துக்கொண்டு இருக்கும் போது அவள் திடிரென்று உணர்ந்தாள் அவனும் அவள் பக்கத்தில் வந்துவிட்டு ஆவலுடன் சேர்ந்த அந்த இதழை பார்க்கிறான் என்று. இங்கே இருந்து நகரலாம் வேண்டாமா என்று யோசித்தாள். அவன் பக்கத்தில் இருப்பது ஒரு மாதிரியாக இருந்தது. ஆனாள் எதோ ஒரு மகிழ்வளிக்கிற உணர்வாக தான் இருந்தது. அவன் திடிரென்று கையை நீட்டி சில பக்கங்களை திருப்பி ஒரு பேஜ் வந்தவுடன் நிறுத்தினான்.
"இதை பார்த்தாள் யாரு மாறி இருக்கு," என்றான்.
அந்த பக்கத்தில் நடிகை அம்பிகாவின் பெரிய புகைப்படம் இருந்தது. அவளுக்கு நினைவு வந்தது முன்பு ஒரு முறை அவளுக்கும் அம்பிகாவுக்கும் ஒப்பனை இருக்கு என்று அவன் சொன்னது. அது மட்டும் இல்லை நடிகையை அவனுக்கு அம்பிகா தான் பிடிக்கும் என்று சொன்னான்.
மீரா ஒன்றும் தெரியாதது போல," யாரு, தெரியலையா."
பிரபுவுக்கு தெரியும் அவள் அவனை வேண்டுமென்றே சீண்டுகிறாள். அது மட்டும் இல்லை இயல்பாகவே பெண்களுக்கு மற்றவர்கள் அவர்கள் எவ்வளவு அழகாக இருக்குறீங்கள் என்று சொல்லி கேட்ப்பது தான் பிடிக்கும். சரி நீ சீண்டினால், நானும் சீண்டுகிறேன் என்று பிரபு நினைத்தான்.
"இது கவிதா மாதிரியே இருக்கு," என்றான்.
"என்னது, கவிதா?? யார் அது?" மீரா முகத்தில் அப்போது ஊக்கமிழப்பு தெளிவாக தெரிந்தது.
"என் வீட்டுக்கும் இரண்டு வீடு தள்ளி இருக்கும் வீட்டின் பெண்."
"ஓ அந்த பெண் ரொம்ப அழகா?" பிரபுவுக்கு அவள் முகத்தில் உள்ள ஏமாற்றத்தை (கொஞ்சம் பொறாமை கூட தெரிந்தது) பார்க்கும் போது வெடிக்கியாக இருந்தது.
அவள் மேல் அவனுக்கு ஈர்ப்பு இருப்பது அவளுக்கு தெரியும் என்பதை அவனுக்கும் தெரியும். அதை அவள் பெரிதாக எடுத்து கொள்ளவில்லை. அது அவளை எந்த விதத்திலும் பாதிக்காது என்று நினைத்தாள். மற்ற ஆண்கள் அவளை ரசிக்கிறார்கள் என்ற ஒரு அகங்காரம் கூட இருக்கலாம், யார் கண்டா. பெண்களுக்கு பொதுவாவே அழகு என்று வந்துவிட்டால் ஓர் போட்டி உணர்வு வரும். இது வரைக்கும் பிரபு அவள் அழகில் மயங்கி இருக்கான் என்று அலச்சியமாக இருந்தாள். ஆனாள் அவளை விட அவனுக்கு இன்னொரு பெண் அழகாக தோன்றுகிறாள் என்றவுடன் அவள் அறியாமல் பொறாமை உணர்வு வந்துவிட்டது.
"ஆமாம் ஒரு 11 வயதுக்கு ரொம்ப அழகான சிறுமி, அம்பிகா அந்த வயதில் அப்படி தான் இருந்திருப்பாள்."
"என்னது, பதினோரு வயது சிறுமியா?" மீரா முகத்தில் இருந்த சந்தோசம் தெளிவாக தெரிந்தது. அவள் உணர்ச்சிகளை இப்படி வெளிக்காட்டுகிறாள் என்று அவள் உணரவில்லை.
"ஆமாம், ஆனாள் எனக்கு இன்னொரு நபர் தெரியும், என்னை பொறுத்தவரை அவர் அம்பிகாவை விட இன்னும் அழகு," என்றான். அவள் குரலில் மருட்சித்திறம் இருந்தது.
"யார்," என்றாள் மீரா மெதுவாக.
"என் அருகில் உட்கார்ந்து இருக்கும் பெண்"
மீராவுக்கு பிரபுவை திரும்பி பார்க்க பயம். "நீ இப்போ என்னை கிண்டல் செய்யுற, அவளை பாரு, " அம்பிகா படத்தை காண்பித்து சொன்னாள்," எவ்வளவு அழகாக இருக்கிறாள்."
"அது மேக் அப் போட்டதால். மேக் அப் இல்லாமலே நீ அவள் அளவுக்கு அழகு, மேக் அப் போட்டால் அவள் தோத்துவிடுவாள்."
பிரபு வார்த்தைகள் மீராவின் இதயத்தில் உற்சாகம் எழுப்பியது ஆனாள் அதை காட்டி கொள்ள விரும்வில்லை.
"உன் கண்களில் கோளாறு இருக்கு, நீ நல்ல கண் டாக்டர் போய் பாரு."
"என் கண் பார்வையில் எந்த க்ளாரும் இல்லை, உன் அழகை பற்றி உனக்கு தான் தெரியல."
இப்போது வா போ என்று தாராளமாக பேசினார்கள். அவர்கள் இடையே இருந்த பேச்சி தானாகவே மெல்ல மெல்ல இப்படி மாறிவிட்டது.
"நிச்சயமாக சரவணன் இதை ஏற்கனவே உன்னிடம் சொல்லி இருப்பானே?"
கல்யாணம் ஆனா புதுதில் இந்த பாராட்டுகள் இருந்தன, அது நின்று ரொம்ப நாள் ஆகுது. அப்போது கூட அவள் அம்பிகா போல இருக்காள் என்று சொன்னதில்லை.
"அவருக்கு படத்தில் எல்லாம் அவ்வளவு ஆர்வம் கிடையாது. என்னை அழைத்து செல்வத்துக்கு தான் படத்துக்கே வருவாரு."
பிரபு அம்பிகா படத்தையும் அவளை மாறி மாறி பார்த்தான். இதை கவனித்த மீரா,"என்ன அப்படி பார்க்கிற?' என்றாள்.
"கோவிசிக்காதே, இந்த மாதிரி மாடர்ன் ஆடைகள் உனக்கு எப்படி இருக்கும் என்று நினைத்து பார்த்தேன்."
"ச்சீ பிதற்றாதே, அவள் நடிகை அப்படி உடுத்தலாம், குடும்ப பெண் அப்படி உடுத்த முடியும்மா."
"உண்மை தான், அப்படி உடுத்தின அப்புறம் நகரத்தில் உள்ள எல்லோரும் உன்னை பத்தி தான் பேசுவார்கள் ஆனாள் புடவையில் மட்டும் தான் உன்னை பார்த்திருக்கேன். சுரிதார் கூட இல்லை."
"சின்ன வயதில் பாவாடை தாவணி போடுவேன், இப்போது புடவை மட்டும் தான். எங்க குடும்பத்தில் பெண்கள் வேற எந்த அடையும் அணிய மாட்டார்கள்."
அது அவள் பழமை பண்புடன் வளர்க்க பட்டத்தை பிரதிபலித்தது. இப்படி பழமை பண்புள்ள பெண் கட்டுப்பாடற்ற காம விளையாட்டுகளில் ஈடு பட்டால் எப்படி இருக்கும் என்று யோசித்தான். அந்த போல அவள் நிச்சயமாக அவள் புருஷனுடன் செய்ய மாட்டாள். பண்புகளும், கட்டுப்பட்டு ஊட்டி ஒட்டி வளைக்கப்பட்ட பெண்ணுக்கு கவனிடம் அதை காப்பதே வேண்டும் என்று நினைப்பாள். ஆனாள் கள்ள காதலனுடன் அப்படி இருக்க தேவை இல்லையே. அதை தான் அவன் கூடிய சீக்கிரம் கண்டு உணர நினைத்தான்.
"மீரா நீ எந்த ஆடை அணிந்தாலும் அழகாக இருப்ப என்று எனக்கு தெரியும், ஆனாள் அழகுக்கு அழகு ஊட்ட புடவையை மிஞ்சியது எதுவும் கிடையாது, அதை சரியாக அணிந்தால்."
அவன் என்ன சொல்ல வருகிறான் என்று புரிந்தது, லோ ஹிக்ஸ், கைகள் வயறு, முதுகை தெரிய கவர்ச்சியாக உடுத்தினால். பெரிய நகரங்களில் அது சகஜமாக இருக்கலாம், வால் வசிக்கும் சிறு நகரத்தில் அது சரி வரத்து. அது மட்டும் இல்லை அப்படி உடுத்துவது அவளுக்கே சங்கடமாக இருக்கும்.
"மீரா உன் முடியை லூசா விட்டு பாரேன், அதை வெட்ட கூட வேண்டாம், அப்புறம் சரவணன் எப்படி உன்னை பார்க்கிறான் என்று பாரேன். உன்னை சுற்றி சுற்றி வருவான்," என்றான் சிரித்தபடி.
அவன் ரொம்ப தான் சலுகை எடுத்துகிறான், அவளும் அவனை அனுமதிக்கிறராலே. எப்போதும் ஜடி பின்னிதான் வைத்திருப்பாள். அவன் சொன்னது போல லூசா விடுவதில் என்ன தப்பு??
அவன் இம்முன் கொஞ்ச நேரம் பேசிவிட்டு கிளம்பினான். அவன் அவளை எப்படி ரசித்து பார்த்தான் என்று மீண்டும் நினைத்துப் பார்த்தாள். பாவம் பையன் ரொம்ப ஏங்குறான் என்று அவளுக்குள்ளே சிரித்துக்கொண்டாள். இந்த வியாதி அவனுக்கு கல்யாணம் ஆனாள் குணம் அடைந்திடும். அப்புறம் பூனை போல அவன் மனைவி கால்களை சுற்றி சுற்றி வருவான்.
அவன் வந்து பேசுவது சுவாரசியமாக, மகிழ்ச்சியாக இருந்தது, அவளுக்கு பேச்சு துணை இருந்து பொழுது போனது, அதற்க்கு மேலே எதுவும் இல்லை என்றும், அவளுக்கு வேற எந்த எண்ணமும் இல்லை என்றும் கருதினாள்.
மீராவுக்கு உடல் வேர்த்து இருந்தது போல இருந்தது. வேலை எல்லாம் முடிந்தது, இன்னும் அவள் கணவன் மத்திய உணவுக்கு சாப்பிட வர கிட்டத்தட்ட ஒரு மணி நேரம் இருந்தது. முதல் குளித்துவிடலாம் என்று முடிவெடுத்தாள்.குளிக்கும் போது அவள் யோனியை சுத்தம் செய்யும் போது அது பிசுபிசுப்பாக இருப்பதை கண்டு அதிர்ந்தாள். கடவுளை இது எப்படி நடந்தது. அவள் அறியாமலே அவள் காமம் தூண்ட பட்டிருந்திருக்கு. அவள் மனதில் இது சஞ்சலம் உண்டாக்கியது.
மீரா அவள் முன்பே இருந்த இதழை பார்த்துக்கொண்டு இருக்க அவள் நினைவுகள் இரண்டரை வருடத்துக்கு முன்பு இருந்து நிகழ் காலத்துக்கு வந்தது. இப்போது தெரிந்தவை எல்லாம் அப்போதே தெரிந்து இருந்ததால். ஒரு ஆணும் பெண்ணும் தனியாக நேரம் செலவிடுவது எப்படி ஆபத்தானது என்று தெரிந்திருக்கும். குறிப்பாக அந்த ஆன் சுவரசியுமாகவும் , நகைச்சுவையாகவும் பேச தெரிந்தவண்ணக இருந்ததால்.
அவள் கணவனுக்கு மத்திய உணவு பரிமாற்ற இப்போது பிரபுவின் தந்தையின் உடல்நலம் எப்படி இருக்கு என்று விசாரிக்கலாமா வேண்டாமா என்று யோசித்தாள். உண்மையில் அந்த முதியவர் நலன் அடைய வேண்டும் என்று விரும்பினாலும் அவளுக்கு பிரபு எப்போது இங்கே வந்து சேர எதிர்பார்க்க படுகிறது என்று தெரிந்த கொள்ள ஆசை அதிகம். அவன் தந்தை நலனை பற்றிய பேச்சு எடுத்தால் தான் அவள் அவளாக தெரிந்து கொள்ள விரும்பம் பிரபுவை பற்றிய தகவலும் இயல்பாக வெளி வரும் என்று கருதினாள். அவன் இங்கே வந்தாலும் அது எப்படி இங்கு உள்ள நிலைமையை மாற்றும். அவன் தன் மனைவியுடன் வருவான், அவனுக்கு என்னை வந்து பார்க்க வேண்டிய விருப்பம் கூட இருக்காமல் இருக்கலாம்.
அவனுக்கு தான் அவளிடம் இருந்த்து வேண்டிய எல்லாம் கிடைத்துவிட்டதே. அவன் அவள் உடலில் உள்ள ஒவ்வொரு அங்கமும் ருசித்துவிட்டான். அவன் ஆசைப்பட்ட ஒவ்வொரு விதத்தலையும் என்ன அனுபவிச்சிட்டான். என் பங்குக்கு என் புருஷனுக்கு கூட கொடுக்காத இன்பங்கள் எல்லாம் அவனுக்கு ஆசை ஆசையாக கொடுத்துவிட்டேன். இன்னும் மேலும் என்ன இருக்கு அவனுக்கு. அவன் ஆசைகள் எல்லாம் நிறைவேற்றிவிட்டேண்ணே என்று யோசித்தாள் கவலையோடு.
என் உடலை அவன் ஆசைக்கு பவித்துக் கொண்டான் என்று அவனை மட்டும் குற்றம் சொல்வது நியாயம் இல்லை. என் புத்தி எங்கே போனது. என் குற்றமும் சரி பங்கு அதில் இருந்தது. எல்லாம் விருப்பத்தோடு தானே செய்தேன். நான் செய்யும் பெரும் பாவத்தை என் காமம் மறைத்துவிட்டது. என்னால் அவனை நிறுத்திருக்க முடியும், நிறுத்திருக்க வேண்டும். முதல் முறை எதோ ஒரு பலவீனமமான நேரத்தில் தப்பு செய்துவிட்டேன் என்று விட்டிருந்தாலும் அதற்கு பிறகு நான் என் அன்பு கணவர் என் மேல் வைத்திருந்த நம்பிக்கைக்கு பெரும் துரோகம் செய்கிறேன் என்று சிந்திருக்க வேண்டும்.
அவன் இனிமேல் என்னை தனியாக இருக்கும் போது பார்க்க வர கூடாது என்று கட்டளையிட்டு இருக்க வேண்டும். (அவன் இனி வீட்டுக்கு வர கூடாது என்று தடுத்திருக்க முடியாது. அவள் ஏன் இப்போது எல்லாம் வீட்டுக்கு அவரை அவன் பார்க்க வரவில்லை என்ற அனவிசயமான சந்தேகம் வரும்). அனால் நான் அவனிடம் அனுபவித்த அந்த கள்ள இன்பத்துக்கு அடிமை ஆனேன். இது வரை பழக்க படத்தை காம முன் விளையாட்டுகள், விதவிதமான புணர்ச்சி முறை எல்லாம் என்னை அற்புதமான காம உணர்ச்சி மிகு நிலையில் மூழ்க செய்தது. என் எல்லா எதிர்ப்புகளும் அது சுக்குநூறாக உடைத்தது. இருந்தாலும் நான் அவனை சந்திக்க வேண்டும். என்ன நடந்தது என்று தெரிய வேண்டும். ஒரு வார்த்தை கூட சொல்லாமல் ஏன் சென்றான் என்று தெரியவேண்டும். நான் அவன் பின்னால் போகலையே, அவன் தானே என்னை விரட்டி விரட்டி மயக்குநான்.
இந்த கேள்வி தான் அவளுக்கு உண்மையில் பெரும் அச்சத்தை கொடுத்தது. இதற்க்கு ஒரு சில கரணங்கள் இருக்கலாமோ என்று யோசிக்கும் போது அவள் சிதையில் ஜில்லென்று அச்சம் எழுந்தது. அனால் இதுவரை எந்த மோசமான பின்விளைவுகளும் நடக்காமல் இருக்க அவள் பயந்தது போல எதுவும் இருக்காது என்று நம்பினாள். இருந்தாலும் பயம் போகாமல் அதை யோசிப்பதை தவிர்த்தாள். இருந்தாலும் அவளுக்கு இருக்கும் சந்தேகங்கள் எல்லாவற்றிக்கும் பதில் பிரபுவிடம் இருந்து கிடைக்கும் என்று நம்பினாள். அதனாலே தான் பிரபுவை மீண்டும் சந்திப்பது அவசியம், அவர்கள் கள்ள உறவை புதுப்பிப்பதுக்கு இல்லை என்று அவளுக்கு தானே சமாதானம் சொன்னாள்.
அவன் கணவன் தட்டில் மேலும் அவள் சமைத்த காய்கறிகள் பரிமாறிக்கொண்டு மீரா கேட்டாள்," பிரபு தந்தையின் நிலை இப்போது எப்படி இருக்கு?"
"அவருக்கு அதிகம் மன உறுதி இருக்கு, டாக்டர்களே வியப்படையுறார்கள். எப்படியோ உயிருக்கு இன்னும் போராடிக்கொண்டு இருக்கார்."
"ஓ அப்படியா, ரொம்ப நல்லது." அவள் முகத்தில் எந்த உணர்ச்சி வெளிப்பாடும் இல்லை.
சரவணன் நேற்று தனது மருத்துவமனை விஜயத்தை பத்தி திரும்ப நினைத்தான். அவனை பார்த்தவுடன் பிரபுவின் அம்மா அவனை நோக்கி அழுதுகொண்டே வந்தாங்க. அவனை, கணீர் அவுங்க கன்னத்தில் வழிய ஒரு ஓரத்துக்கு இழுத்துக்கொண்டு சென்று பேசினாங்க.
"என்னை மன்னிச்சிடுங்க தம்பி, எனக்கு தெரியும் என் கணவர் பிரபு இங்கே வரக்கூடாது என்று தடை செய்துவிட்டார் அனால் நான் அவனை தொடர்பு கொள்ள முயற்சிக்கிறேன். கடைசியாக ஒரு முறையாவது அவர் உயிரோடு இருக்கும் போது அவன் அவரை வந்து பார்த்துவிடட்டும்." இதை சொன்ன பிரபுவின் தாய் இன்னும் அதிகமாக ஆலா துவங்கினாள்.
அந்த வயதான பெண் வேதனையில் கதறுவதை கண்டா போது அவன் உள்ளம் உருகியது. அவள் கணவனை இழக்க போகிறேன் என்ற வேதனையோடு அவர்கள் ஒரே மகன் கூட இந்த மிக சோகமான நிலையம் இங்கே இருக்க முடியவில்லை என்று அந்த முதிய வயதில் அந்த பெண் படும் வேதனை கண்டு கண் கலங்கினான்.
"ஏன் மா இதுக்கெல்லாம் மன்னிப்பு கேட்குறீங்க, நான் என்ன அவ்வளவு கொடும்மை காரன்ன இதுக்கு கோப பருவத்துக்கு. அனால் நம்பிக்கை இலக்காதிங்க, அப்பா பிழைத்துவிடுவார், அவருக்கு அதிகம் மனஉறுதி இருக்கு," என்று ஆறுதல் சொன்னான்.
அவள் வயற்றில் பிறந்தவன் மன்னிக்கமுடியாத பெரும் தவறு இழைத்த இந்த மனிதனின் கனிவான முகத்தை பார்த்தாள். தன் குடும்பத்துக்கு பெரும் வேதனையும் சீலையும் ஏற்படுத்திய இன்னொரு குடம்பத்தின் மேல் இந்த அனுதாபம் வேற எந்த மனிதனுக்கு வரும். நீ மனிதன் இல்லையா தெய்வம் என்று மனதில் நினைத்துக்கொண்டாள்.
அவள் உணர்ச்சிகள் போங்க அவள் முகத்தை அவன் கைகளில் புதைத்துக்கொண்டாள். சோகத்திலும் நன்றியுடன் வரும் அவள் கண்ணீர் அவன் கைகளை நனைத்தது. மெல்லமாக அவன் முகத்தை நிமிர்ந்து பார்த்தாள்
"பிரபுவின் தந்தை அவனை மோசமாக கண்டபடி திட்டினார் அன்று அவன் உன் மனை..." இதற்க்கு மேலே அவளால் பேசமுடியவில்லை. அந்த நாளை நினைத்து அவள் வேதனை பட்டு அண்ட் வேதனையான நிகழ்வை சரவணனுக்கு நினைவு படுத்த விரும்பவில்லை.
"அவன் தந்தை மிகவும் கண்ணியமாகவும் நேர்மையானயும் உள்ள மனிதன், அவர் மகன் இப்படி கேவலமாக, மோசமாக நடந்துகொண்டான் என்று அவரால் ஏற்றுக்கொள்ள முடியவில்லை.."
அவள் சற்று நேரம் நிறுத்திவிட்டு தொடர்ந்தாள். "அவர் ஒரே மகனை இந்த ஊரைவிட்டே விரட்டிவிட்டார். இனி இங்கே ஏகாரணத்துக்கும் வர கூடாது என்று கட்டளை இட்டார். அனால் அவர் அதற்க்கு பிறகு உடைந்து போனது எனக்கு தான் தெரியும். மெல்ல மெல்ல அவர் உடல் நலம் மோசமாகி கொண்டே போனது."
சரவணன் யோசித்தான், பிரபு செயல்கள் என்னை மட்டும் பாதிக்கவில்லை, அவன் குடபத்தையும் மோசமாக பாதித்தது. அவர் இயல்பாக இருக்க வேண்டிய காலத்துக்கு முன்பே அவன் தந்தையை அவர் மரணத்துக்கு தள்ளிவிட்டது.
"சரவணா தம்பி இதை ஏன் இப்போ சொல்லுறேன்னா, அவன் தந்தை வரக்கூடாது என்று அவனை தடுத்து இருந்தாலும், இப்போது சித்த பேதலிப்பில் அவன் பெயரை புலம்பிக்கொண்டு இருக்கார். அவர் உள்மனதில் அவனை பார்க்க வேண்டும் என்ற ஆசை இருக்கு. டார்கள் அவன் வந்தால் நல்லது என்று அபிப்ராயம் சொன்னார்கள்."
இன்னும் சற்று அதிக நேரம் அங்கேயே இருந்துவிட்டு விடு திரும்பினான்.
சரவணன் அன்று மத்திய உணவை சாப்பிட்டுவிட்டு கடைக்கு போன பிறகு அவன் சொந்த சிந்தனைகளில் மூழ்கி இருந்தான். பிரபு மறுபடியும் இங்கே வந்தால் என்ன தான் நடக்க போகுது. அவன் சத்தியம் செய்தது போல அவன் மீராவை சந்திக்க முயற்சிக்க மாட்டான் என்று நம்பினான். முன்பு எனக்கு அவனுக்கும் என் மனைவிக்கும் இருக்கும் கள்ள தொடர்பு எனக்கு தெரியாது என்று கவலை இல்லாமல் அவளை சந்தித்தான் அனால் இப்போது அந்த நிலை இல்லை. எனக்கும் அவன் குடும்பத்துக்கும் அவன் செய்கை உண்டுபண்ணிய நாசத்தை நினைத்து உண்மையில் வருந்தினான் என்று தான் தோன்றியது அதனால் அவன் சத்தியத்தை மீரா மாட்டான். அவன் குடும்பத்துக்கு இருக்கும் இந்த இக்கட்டான நிலைமையின்,அதுவும் அவன் மனைவி அவனுடன் இருக்கும் போது, செக்ஸ் பத்திய சிந்தனை எங்கே வர போகுது.
என் நிலைமை என்ன என்று யோசித்தான் சரவணன், நான் என்ன செய்ய போகிறேன்? அதில் அவனுக்கு தெளிவில்லை. மீரா அவள் கள்ள உறவை மறக்க முடியாமல் படும் கஷ்டங்களை அவன் பார்த்துக்கொண்டு தான் இருக்கிறான். நான் நினைத்தது தவறு, பிரபு இங்கே இல்லை என்றால் என் பிரச்சனைகள் எல்லாம் தீர்ந்துவிடும் என்ற என் அனுமானம் தவறு என்று ஒப்புக்கொண்டான். சந்தோசம் இல்லாத நிலையை வற்புறுத்தி மீரா மேல் திணிக்க விரும்பவில்லை.
இப்போ கேள்வி என்னவென்றால் மீராவுக்கு என்ன தான், விருப்பம், என்ன தான் வேண்டும். அதற்கும் மிக முக்கியமாக அதை நான் தெரிந்துகொண்டால் நான் என்ன செய்ய போகிறேன். என் முடிவு தான் என்ன? ஏதோ சில தெளிவற்ற யோசனைகள் இல்லை அதை எப்படி மனதில் நிலையான உருப்பெறு இன்னும் முயற்சிக்கவில்லை.
அவள் கணவன் வேலைக்கு சென்ற பிறகு முகந்து யோசனையுடன் மத்திய உணவை சாப்பிட்டாள். அவள் வாழ்க்கை மறுபடியும் ஒரு குழப்பமான நிலைக்கு விரைவாக போய்க்கொண்டு இருந்தது. அவளுக்குள் என்னை எதிர்த்தனை ஏற்படும் அவள் எப்படி அதை மேற்கொள்ளுவாள் என்ற குழப்பத்தில் இருந்தாள். அவள் சோபாவில் அமர்ந்து டிவி போடலாம் என்று முடிவெடுத்தாள். அப்போதாவது அவள் சிந்தனைகள் கொஞ்ச நேரம் வேற எதோ ஒரு விஷயத்தில் இருக்கும் என்று தீர்மானித்தாள். அப்போது தான் அவள் முன் இருக்கும் மேஜையில் அந்த சினிமா பருவ இதழ் அவள் கண்களில் பட்டது.
(2 ½ ஆண்டுகளுக்கு முன்பு சற்று மேல்)
பிரபு கவலையற்றவனாக போல அவள் வீட்டு உள்ளே வந்தான். அவன் நடக்கும் போது நொண்டுதல் எதுவும் இல்லை.
"என்ன ஆச்சி, சாரை இரண்டு நாளாக காணும்," இதை கேட்ட மீரா முகத்தில் ஒரு பிரகாசமான புன்னகை இருந்தது. அவனை கன்னடத்தும் அவள் ரொம்ப மகிழ்ச்சி அடைகிறாள் என்று அது காட்டியது.
அவள் முகத்தில் இருந்த அவள் புன்னகையை கண்டு பிரபு உள்ளுக்குள் மகிழ்ந்தான். அவன் வேணுமென்று தான் இரண்டு நாளாக வரவில்லை. அவள் இல்லை என்று அவள் அவன் இல்லாக்குறை உணரணும். கலைகளில் அவள் இல்லாத போது நேரம் போகாமல் அவளுக்கு போர் அடிக்கணும்.
"நான் எங்கும் போக கூடாது என்று என் அம்மா தடை செய்திட்டாங்க. அந்த சின்ன விபத்துக்கே ரொம்ப பைந்துட்டாங்க," அவன் புன்னகையும் மீரா புன்னகை போல சம அளவு இருந்தது.
"அப்போ எப்படி தப்பித்து வந்தே, வீட்டுக்கு தெரியாமல் திருட்டுத்தனமாக வந்திட்டியா?"
"நான் நல்ல பையன், திருட்டுத்தனம் எதுவும் தெரியாது," அவன் எல்லா பற்களும் அவன் பெரிய புன்னகையில் தெரிந்தது. அம்மாவை கெஞ்சி கூத்தாடி வெளியே வந்தேன். இனிமேல் ரொம்ப பத்திரமாக பைக் ஓட்டுவேன் என்று சத்தியம் எல்லாம் செய்ய வேண்டியதாக இருந்தது."
"ஆமாம் ஆமாம், ரொம்ப நல்ல பையன்," அவள் சொல்லுவது என்னமோ நீயா நல்ல பையன் என்பது போல இருந்தது.
அவன் நேராக வந்து அவள் அமர்ந்து இருக்கும் நீட்டு சோபாவில் அமர்ந்தான். அவன் கவனித்தால் அவன் எப்போதும் உட்காரும் சிங்கள் சோபாவில் உட்காரவில்லை.
"காலு நல்ல ஆயிருச்சு போல, நீ நடக்கும் போது நோண்டலா."
"வலி ஒரு நாளில் மறஞ்சி போச்சி. வீட்டில ரொம்ப போர் அடித்தது. அது வேற நேரத்தை போக்க புகை பிடிக்க கூட முடியாதே."
அவன் சும்மா சத்தியம் பண்ணுறவன் இல்லை, அவளிடம் சொன்னது போல அவன் புகை பிடிப்பதை நிறுத்திவிட்டான் என்று அவளுக்கு நினவுடிகிறான் என்று மீரா முடிவு செய்தாள். இன்னும் அவனை சீண்டணும் என்று நினைத்தாள்.
"ஏன் வீட்டுக்கு பின் புறம் திருட்டுத்தனமாக போய் புகை பிடிக்க வேண்டியது தானே," அவள் முகத்தில் ஒரு குறும்புத்தனமான புன்னகை இருந்தது.
"என்ன விலையுதிரிய. உன்னிடம் நான் சத்தியம் செய்தேன் அல்லவா. உன்னிடம் செய்த சத்தியத்தை நான் மீரா முடியும்மா?" அவன் அவளை அப்போது பார்க்கும் பார்வைக்கு அவளால் அர்த்தம் கண்டுபிடிக்க முடியவில்லை. அது என்ன, நாற்ப, பாசமா அல்லது அதற்க்கு மேலேயா? அந்த பார்வை அவள் உள்ளே ஒரு சலனத்தை ஏற்படுத்தியது.
இப்போது இருந்த மூட் உடைப்பதும்," அது என்ன கையில," என்று கேட்டாள்.
"இதுவா, இது சினிமா இதழ், இன்றைக்கு தான் வாங்கினேன்," என்றான் பிரபு.
இதை கேட்டு மீரா ஆர்வம் ஆனாள்," அப்படியா, எங்கே காட்டு," என்றாள் உற்சாகமா.
அவள் அதை திறந்து பார்த்துக்கொண்டு இருக்கும் போது அவள் திடிரென்று உணர்ந்தாள் அவனும் அவள் பக்கத்தில் வந்துவிட்டு ஆவலுடன் சேர்ந்த அந்த இதழை பார்க்கிறான் என்று. இங்கே இருந்து நகரலாம் வேண்டாமா என்று யோசித்தாள். அவன் பக்கத்தில் இருப்பது ஒரு மாதிரியாக இருந்தது. ஆனாள் எதோ ஒரு மகிழ்வளிக்கிற உணர்வாக தான் இருந்தது. அவன் திடிரென்று கையை நீட்டி சில பக்கங்களை திருப்பி ஒரு பேஜ் வந்தவுடன் நிறுத்தினான்.
"இதை பார்த்தாள் யாரு மாறி இருக்கு," என்றான்.
அந்த பக்கத்தில் நடிகை அம்பிகாவின் பெரிய புகைப்படம் இருந்தது. அவளுக்கு நினைவு வந்தது முன்பு ஒரு முறை அவளுக்கும் அம்பிகாவுக்கும் ஒப்பனை இருக்கு என்று அவன் சொன்னது. அது மட்டும் இல்லை நடிகையை அவனுக்கு அம்பிகா தான் பிடிக்கும் என்று சொன்னான்.
மீரா ஒன்றும் தெரியாதது போல," யாரு, தெரியலையா."
பிரபுவுக்கு தெரியும் அவள் அவனை வேண்டுமென்றே சீண்டுகிறாள். அது மட்டும் இல்லை இயல்பாகவே பெண்களுக்கு மற்றவர்கள் அவர்கள் எவ்வளவு அழகாக இருக்குறீங்கள் என்று சொல்லி கேட்ப்பது தான் பிடிக்கும். சரி நீ சீண்டினால், நானும் சீண்டுகிறேன் என்று பிரபு நினைத்தான்.
"இது கவிதா மாதிரியே இருக்கு," என்றான்.
"என்னது, கவிதா?? யார் அது?" மீரா முகத்தில் அப்போது ஊக்கமிழப்பு தெளிவாக தெரிந்தது.
"என் வீட்டுக்கும் இரண்டு வீடு தள்ளி இருக்கும் வீட்டின் பெண்."
"ஓ அந்த பெண் ரொம்ப அழகா?" பிரபுவுக்கு அவள் முகத்தில் உள்ள ஏமாற்றத்தை (கொஞ்சம் பொறாமை கூட தெரிந்தது) பார்க்கும் போது வெடிக்கியாக இருந்தது.
அவள் மேல் அவனுக்கு ஈர்ப்பு இருப்பது அவளுக்கு தெரியும் என்பதை அவனுக்கும் தெரியும். அதை அவள் பெரிதாக எடுத்து கொள்ளவில்லை. அது அவளை எந்த விதத்திலும் பாதிக்காது என்று நினைத்தாள். மற்ற ஆண்கள் அவளை ரசிக்கிறார்கள் என்ற ஒரு அகங்காரம் கூட இருக்கலாம், யார் கண்டா. பெண்களுக்கு பொதுவாவே அழகு என்று வந்துவிட்டால் ஓர் போட்டி உணர்வு வரும். இது வரைக்கும் பிரபு அவள் அழகில் மயங்கி இருக்கான் என்று அலச்சியமாக இருந்தாள். ஆனாள் அவளை விட அவனுக்கு இன்னொரு பெண் அழகாக தோன்றுகிறாள் என்றவுடன் அவள் அறியாமல் பொறாமை உணர்வு வந்துவிட்டது.
"ஆமாம் ஒரு 11 வயதுக்கு ரொம்ப அழகான சிறுமி, அம்பிகா அந்த வயதில் அப்படி தான் இருந்திருப்பாள்."
"என்னது, பதினோரு வயது சிறுமியா?" மீரா முகத்தில் இருந்த சந்தோசம் தெளிவாக தெரிந்தது. அவள் உணர்ச்சிகளை இப்படி வெளிக்காட்டுகிறாள் என்று அவள் உணரவில்லை.
"ஆமாம், ஆனாள் எனக்கு இன்னொரு நபர் தெரியும், என்னை பொறுத்தவரை அவர் அம்பிகாவை விட இன்னும் அழகு," என்றான். அவள் குரலில் மருட்சித்திறம் இருந்தது.
"யார்," என்றாள் மீரா மெதுவாக.
"என் அருகில் உட்கார்ந்து இருக்கும் பெண்"
மீராவுக்கு பிரபுவை திரும்பி பார்க்க பயம். "நீ இப்போ என்னை கிண்டல் செய்யுற, அவளை பாரு, " அம்பிகா படத்தை காண்பித்து சொன்னாள்," எவ்வளவு அழகாக இருக்கிறாள்."
"அது மேக் அப் போட்டதால். மேக் அப் இல்லாமலே நீ அவள் அளவுக்கு அழகு, மேக் அப் போட்டால் அவள் தோத்துவிடுவாள்."
பிரபு வார்த்தைகள் மீராவின் இதயத்தில் உற்சாகம் எழுப்பியது ஆனாள் அதை காட்டி கொள்ள விரும்வில்லை.
"உன் கண்களில் கோளாறு இருக்கு, நீ நல்ல கண் டாக்டர் போய் பாரு."
"என் கண் பார்வையில் எந்த க்ளாரும் இல்லை, உன் அழகை பற்றி உனக்கு தான் தெரியல."
இப்போது வா போ என்று தாராளமாக பேசினார்கள். அவர்கள் இடையே இருந்த பேச்சி தானாகவே மெல்ல மெல்ல இப்படி மாறிவிட்டது.
"நிச்சயமாக சரவணன் இதை ஏற்கனவே உன்னிடம் சொல்லி இருப்பானே?"
கல்யாணம் ஆனா புதுதில் இந்த பாராட்டுகள் இருந்தன, அது நின்று ரொம்ப நாள் ஆகுது. அப்போது கூட அவள் அம்பிகா போல இருக்காள் என்று சொன்னதில்லை.
"அவருக்கு படத்தில் எல்லாம் அவ்வளவு ஆர்வம் கிடையாது. என்னை அழைத்து செல்வத்துக்கு தான் படத்துக்கே வருவாரு."
பிரபு அம்பிகா படத்தையும் அவளை மாறி மாறி பார்த்தான். இதை கவனித்த மீரா,"என்ன அப்படி பார்க்கிற?' என்றாள்.
"கோவிசிக்காதே, இந்த மாதிரி மாடர்ன் ஆடைகள் உனக்கு எப்படி இருக்கும் என்று நினைத்து பார்த்தேன்."
"ச்சீ பிதற்றாதே, அவள் நடிகை அப்படி உடுத்தலாம், குடும்ப பெண் அப்படி உடுத்த முடியும்மா."
"உண்மை தான், அப்படி உடுத்தின அப்புறம் நகரத்தில் உள்ள எல்லோரும் உன்னை பத்தி தான் பேசுவார்கள் ஆனாள் புடவையில் மட்டும் தான் உன்னை பார்த்திருக்கேன். சுரிதார் கூட இல்லை."
"சின்ன வயதில் பாவாடை தாவணி போடுவேன், இப்போது புடவை மட்டும் தான். எங்க குடும்பத்தில் பெண்கள் வேற எந்த அடையும் அணிய மாட்டார்கள்."
அது அவள் பழமை பண்புடன் வளர்க்க பட்டத்தை பிரதிபலித்தது. இப்படி பழமை பண்புள்ள பெண் கட்டுப்பாடற்ற காம விளையாட்டுகளில் ஈடு பட்டால் எப்படி இருக்கும் என்று யோசித்தான். அந்த போல அவள் நிச்சயமாக அவள் புருஷனுடன் செய்ய மாட்டாள். பண்புகளும், கட்டுப்பட்டு ஊட்டி ஒட்டி வளைக்கப்பட்ட பெண்ணுக்கு கவனிடம் அதை காப்பதே வேண்டும் என்று நினைப்பாள். ஆனாள் கள்ள காதலனுடன் அப்படி இருக்க தேவை இல்லையே. அதை தான் அவன் கூடிய சீக்கிரம் கண்டு உணர நினைத்தான்.
"மீரா நீ எந்த ஆடை அணிந்தாலும் அழகாக இருப்ப என்று எனக்கு தெரியும், ஆனாள் அழகுக்கு அழகு ஊட்ட புடவையை மிஞ்சியது எதுவும் கிடையாது, அதை சரியாக அணிந்தால்."
அவன் என்ன சொல்ல வருகிறான் என்று புரிந்தது, லோ ஹிக்ஸ், கைகள் வயறு, முதுகை தெரிய கவர்ச்சியாக உடுத்தினால். பெரிய நகரங்களில் அது சகஜமாக இருக்கலாம், வால் வசிக்கும் சிறு நகரத்தில் அது சரி வரத்து. அது மட்டும் இல்லை அப்படி உடுத்துவது அவளுக்கே சங்கடமாக இருக்கும்.
"மீரா உன் முடியை லூசா விட்டு பாரேன், அதை வெட்ட கூட வேண்டாம், அப்புறம் சரவணன் எப்படி உன்னை பார்க்கிறான் என்று பாரேன். உன்னை சுற்றி சுற்றி வருவான்," என்றான் சிரித்தபடி.
அவன் ரொம்ப தான் சலுகை எடுத்துகிறான், அவளும் அவனை அனுமதிக்கிறராலே. எப்போதும் ஜடி பின்னிதான் வைத்திருப்பாள். அவன் சொன்னது போல லூசா விடுவதில் என்ன தப்பு??
அவன் இம்முன் கொஞ்ச நேரம் பேசிவிட்டு கிளம்பினான். அவன் அவளை எப்படி ரசித்து பார்த்தான் என்று மீண்டும் நினைத்துப் பார்த்தாள். பாவம் பையன் ரொம்ப ஏங்குறான் என்று அவளுக்குள்ளே சிரித்துக்கொண்டாள். இந்த வியாதி அவனுக்கு கல்யாணம் ஆனாள் குணம் அடைந்திடும். அப்புறம் பூனை போல அவன் மனைவி கால்களை சுற்றி சுற்றி வருவான்.
அவன் வந்து பேசுவது சுவாரசியமாக, மகிழ்ச்சியாக இருந்தது, அவளுக்கு பேச்சு துணை இருந்து பொழுது போனது, அதற்க்கு மேலே எதுவும் இல்லை என்றும், அவளுக்கு வேற எந்த எண்ணமும் இல்லை என்றும் கருதினாள்.
மீராவுக்கு உடல் வேர்த்து இருந்தது போல இருந்தது. வேலை எல்லாம் முடிந்தது, இன்னும் அவள் கணவன் மத்திய உணவுக்கு சாப்பிட வர கிட்டத்தட்ட ஒரு மணி நேரம் இருந்தது. முதல் குளித்துவிடலாம் என்று முடிவெடுத்தாள்.குளிக்கும் போது அவள் யோனியை சுத்தம் செய்யும் போது அது பிசுபிசுப்பாக இருப்பதை கண்டு அதிர்ந்தாள். கடவுளை இது எப்படி நடந்தது. அவள் அறியாமலே அவள் காமம் தூண்ட பட்டிருந்திருக்கு. அவள் மனதில் இது சஞ்சலம் உண்டாக்கியது.
மீரா அவள் முன்பே இருந்த இதழை பார்த்துக்கொண்டு இருக்க அவள் நினைவுகள் இரண்டரை வருடத்துக்கு முன்பு இருந்து நிகழ் காலத்துக்கு வந்தது. இப்போது தெரிந்தவை எல்லாம் அப்போதே தெரிந்து இருந்ததால். ஒரு ஆணும் பெண்ணும் தனியாக நேரம் செலவிடுவது எப்படி ஆபத்தானது என்று தெரிந்திருக்கும். குறிப்பாக அந்த ஆன் சுவரசியுமாகவும் , நகைச்சுவையாகவும் பேச தெரிந்தவண்ணக இருந்ததால்.
![[+]](https://xossipy.com/themes/sharepoint/collapse_collapsed.png)