21-11-2018, 12:44 PM
அத்தியாயம் 7:
காலை பொழுது விடிந்தது, விஜயா வீட்டில் உள்ள அனைவருக்கும் coffee , Tea கொடுத்துக் கொண்டிருந்தாள், குமாரை ஆர்வமுடன் தேடி போனாள், ஆனால் காண வில்லை, முத்துவையும் தான்.
தன் மாமனாரிடம் கேக்க, அவுங்க 2பேரும் காலைலயே சீக்கரமா எந்திருச்சி Jogging போய்ட்டாங்க மா என்று சொன்னார்.
இருவரும் சுமார் ஒரு 9மணிக்கு கலைப்பாக வந்தனர், இருவரும் மாமா, மாப்ள என்று பேசி, joke அடித்து ஒருவரை ஒருவர் கிண்டல் அடித்திக் கொள்ளும் அளவுக்கு close ஆகிவிட்டனர்.
பொதுவாக முத்து ஒரு கெத்தாப்பு பேர்வழி, யாரிடமும் சிரித்து கூட பேச மாட்டான்.
ஆனால் அவ்ளோ பெரிய பையனை தன் மடியில் ஒக்கார வைத்து பேசிக்கொண்டிருந்தான் முத்து. அதை பார்க்க குடும்பத்தில் உள்ள அனைவருக்குமே ஆச்சரியம்.
விஜயாவிற்கு ஒரு கனம் ச்ச இவன் என் மகனாகவே இருந்திருக்களாமே என தோன்றியது. இருவருக்கும் juice கொண்டு வந்து கொடுத்தாள், குட்டி எடுத்துக்கோ என்று குமாரை பார்த்து சொன்னாள், விஜயாவை செல்லமாக முறைத்து கொண்டே வாங்கினான்.
அவனின் கோவம் விஜயாவிற்கு புரிந்தது.
விஜயாவிற்கு குமாரிடம் நெருங்கி பேச வாய்ப்பே கிடைக்கவில்லை, ஒன்னு தாத்தா பாட்டி பிடித்து கொள்கிறார்கள், இல்லனா முத்து பிடிச்சுக்கரான் குமாரை.
சாயங்கால நேரத்தில் புவனா phone செய்திருந்தாள், என்னடா தங்கம் அம்மாவ மறந்திட்டியா? என கேக்க, சிரித்துக்கொண்டே ஆமா ஆமா இன்னும் கொஞ்ச நாள் இங்க இருந்தேன் உன்னைய மறந்திருவேன் என்று சொல்ல,
அய்யய்யோ அப்ப இரு உன்ன உடனடியா கூட்டிட்டு வரேன் என்று சொல்ல இருவரும் சிரித்தனர்.
அம்மா இங்க எல்லோருமே என்மேல ரொம்ப அன்பு வச்சிருக்காங்க, நீ சீக்கரம் உன் வேலையை முடுச்சிட்டு வா, நாம இவங்க கூடவே இருந்தரலாம் என சொல்ல, புவனா ரொம்ப சந்தோசப்பட்டாள்.
சரி தங்கம் பொரு வந்தர்ரேன் சீக்கிரம்.
அம்மா உன்ன கட்டிப்புடுச்சி தூங்காம தூக்கமே வர மாட்டிது, என அவன் கஷ்டங்களை சொல்லிக் கொண்டிருந்தான்.
ஏன் தங்கம் அம்மா அன்னிக்கு கடுச்சு வச்சது இன்னும் வலிக்குதா என கேக்க சிணுங்கி கொண்டே, ஓரளவுக்கு சரியாயிடுச்சு ஆனா நீ இதுக்கு முத்தம் குடுத்தாத் தான் fullஆ சரியாகும் என்றான்.
சரிசரி பொரு நான் எப்படியாச்சு சீக்கரமா வந்து என் குஞ்சு பையனுக்கு சரி பண்றேன் என சொல்லி ஒரு 100 முத்தங்களுடன் phoneஐ cut செய்தாள்.
குமாரின் வருகையால் அவன் குடும்ப நிம்மதி, விஜயாவின் சந்தோசம், தன் தாய் தகப்பனின் ஆனந்தம், இதெல்லாம் தற்காலிகமாக இருக்க கூடாது, குமாரை தன் வாரிசாக தத்தெடுத்துக் கொண்டால், இது நிரந்தரம் ஆகும் என கணக்கு போட்டுக்கொண்டு இருந்தான் முத்து.
விஜயாவிடம் இதை பற்றி கூற மிகுந்த ஆனந்தம் அடைந்தாள். ஆனால் புவனாவும் வடிவேலும் இதற்கு ஒத்துக்குவாங்களா என கேட்டாள். நாம் ஒன்னும் குமாரை அவர்களிடமிருந்து பிரிக்க போவதில்லையே அப்பறம் என்ன, என்று கேள்வி கேட்டான்.
நான் அனாதை பிணமாக போக மாட்டேன், என் மகன் குமார் இருக்கிறான், என் மகன் , என் மகன் என அழுத்தி கூறியே அங்கிருந்து நகர்ந்தான்.
விஜயாவிற்கும் குமார் தன் மகன் என நினைக்கும் போது அடி வயிற்றில் ஒரு குறு குறுப்பு ஏற்பட்டு, தன் மார்பு காம்புகள் பெரிதாகி பால் வருவது போல் ஒரு உணர்வு ஏற்பட்டது.
தன் வாழ்நாளில் அவள் இப்படி யொரு சுகமான உணர்வை என்றுமே அடைந்திருந்ததில்லை.
இரவானது, எல்லோரும் சாப்பிட்டு முடித்தனர், விஜயா குமாரிடம் சென்று தான் நேற்று night அவனை குளிப்பாட்ட வராததற்காக sorry கேட்டாள்,
குமார் சிணுங்கியபடியே போங்கத்த நான் உங்களுக்காக எத்தனை நேரம் முழுச்சிட்டு இருந்தன் தெரியுமா ஆனா வராம என்னைய ஏமாத்திடிங்க என சொல்ல, sorry டா குட்டி என ஒரு பத்து மறை மன்னிப்பு கேட்டாள்.
சரி இன்னிக்கு wait பண்ணு கண்டிப்பாக வரேன் என்று சொன்னாள், குமார் தான் மிகவும் அழுக்காக இருப்பது போல உணர்ந்தான்.
முத்துவின் உறக்கத்திற்க்காக wait பண்ணிக்கொண்டிருந்தாள், ஒரு 12மணி இருக்கும், பலமாக காற்று வீசிக்கொண்டிருந்தது விஜயாவிற்காக தூக்கத்தை அடக்கிக்கொண்டு காத்துக்கொண்டிருந்தான் குமார். அங்கேயோ நேற்று போலவே தூங்காமல் முத்து கதை பேசிக்கொண்டே இருந்தான், பொருமை இழந்து கொண்டு இருந்தாள் விஜயா,
டப் டப் என அவர்கள் கதவு தட்டும் சத்தம் கேக்க முத்து அலறி அடித்துக் கொண்டு திறந்தான், யாரென்று பார்த்தால் குமார் பயந்தவனாக, மாமா ஜன்னல் கதவெல்லாம் ட்ப டபன்னு அடுச்சுகிது, நாய்லாம் குரைக்குது என பயந்து சொல்ல, சிரித்துக்கொண்டே இவ்வளவு வயசாகியும் குழந்தை போல பயந்துக்கரானே என நினைத்து கொண்டு, அவன் காதை ஊதி, சரி இரு இனிமேல் இருந்து நானும் உன் Roomலயே படுத்துக்கரேன் என்று pillowஐ எடுக்க போனான், பதறிய விஜயா, நீங்க ஏன் அங்க போனும் நம்ம Bed தான் இவ்ளோ பெருசா இருக்கே, குமாரை நடுவுல படுக்க வச்சுக்கலாம். என சொன்னாள், இருங்க urine போய்ட்டு வரேன் என்று bathroom சென்றான் குமார்.
அந்த gapல் தன் மனைவிக்கு நன்றி சொன்னான் முத்து, நானும் முதல்ல நம்ம கூட படுக்க வச்சுக்கலாம்னு தான் னெனச்சேன் ஆனா உனக்கு தொந்தரவா .... பேச்சை cut செய்த விஜயா ச்சச்ச என்னங்க இப்டி நெனச்சுட்டிங்க, அவனை பாத்திங்களா எவ்ளோ பெருசா வளந்தாலும் இன்னும் குழந்தை மாதிரியே இருக்கான், அவன் நம்ம குழந்தை மாதிரிங்க , மாதிரி என்ன நம்ம குழந்தை தான் என சொல்ல, ஆனந்த கண்ணீர் வடித்தான் முத்து.தன் மனைவியின் குணத்தை கண்டு பெருமிதம் அடைந்தான்.
அதற்குள் Urine போய்ட்டு வந்தான் குமார், அது பெரிய King size bed என்பதால் தாராளமாக இடம் இருந்தது. மூவரும் ஒரே போர்வையில் , குமார் இருவருக்கும் நடுவே என உறங்க சென்றனர்.
தன் மகன் கூட படுத்திருக்கும் ஆனந்தத்தால், உடனடியாக உறங்கச் சென்றான் முத்து.
முத்து நேராக படுத்திருந்தான், குமார் விஜயாவிற்கு முதுகு காட்டி படுத்திருந்தான். விஜயாவிற்கு அவனை பார்க்க பார்க்க நெஞ்சு பட பட என அடித்து மேலும் கீழும் மூச்சு வாங்கியது.
முத்து தூங்கியதை உறுதி செய்த விஜயா, மெதுவாக குமாரின் வயிற்றில் கை போட்டாள், அவளை திரும்பி பார்த்தான் குமார்.
குமார்: என்ன அத்த
விஜயா: என்ன பாத்து படு குட்டி(சத்தமில்லாமல் பேசினாள்)
குமார்: சிரித்துக்கொண்டே ஏன் அத்த
விஜயா: சும்மாதான், ஏன் தூக்கம் வருதா
குமார்: ச்சச்ச என் Room ல எனக்கு பயமா இருக்கு.
விஜயா: அப்படியா, இப்பவும் பயமாவா இருக்கு? பயமா இருந்தா என்னைய கட்டி பிடுச்சுக்க.
என்று சொல்லிக்கொண்டே அவன் கையை தூக்கி தன் கழுத்தில் போட்டு கொண்டாள்.
விஜயா: ஒரு நிமிஷம் இரு
என்று சொல்லி எழுந்து Bathroom போயி, தன் Braவையும் ஜட்டியையும் கழற்றினாள். சேலையை அவுத்து விட்டு தன் நிர்வான உடலில் ஒரே Nightie மட்டும் போட்டுக் கொண்டாள்.
Over excitementஆல் தன் மார்பு காம்புகள் இரண்டும் குத்திக் கொண்டு நின்றது.
மீண்டும் குமாரிடமே வந்து படுத்துக் கொண்டாள், இந்த முறை மிகவும் நெருக்கமாக.
குமாரின் மூச்சு சரியாக அவள் நெற்றியில் பட்டு reflect ஆனது, குமாரின் மார்புக்கும் , விஜயாவின் மார்புக்கும் சரியாக 1 inch இடைவெளியே இருந்தது.
குமார் பேச ஆரம்பித்தான், ஏன் அத்த dress change பண்ணிட்டிங்க,
இல்ல குட்டி inners tightஆ இருந்துச்சா அதான்.
எங்கம்மாவும் அப்புடி தான், night ஆனா ஜட்டி, பாடி லாம் கழட்டிரிவாங்க என்று சொன்னான்.
விஜயாவிற்கு ஆச்சரியமாக இருந்தது, என்னடா இவன் அசால்டாக சொல்ரானே என்று.
சரி நீ தூங்கும் போது எப்டி என கேக்க, நான் எப்பவோ கழட்டிடனே என்று சொன்னான். அப்போ தூங்கும் போது கிங்கிணி மங்கிணினு மணி ஆட்டிட்டு தான் படுத்துக்குவியா என கேக்க இருவரும் மெதுவாக சிரித்தனர்.
சரி நாம ரெண்டு பேரும் ஒரு விளையாட்டு விளையாடலாமா என்று விஜயா கேக்க, குமார் ஆர்வமுடன் என்ன விளையாட்டு என்றான்.
முத்த விளையாட்டு என்று விஜயா சொல்ல, wow என்றான் குமார்.
குமார்: இத எப்படி விளையாடுறது
விஜயா: ஆளுக்கு ஒவ்வொரு chance, முதல்ல நான் என் உடம்புல ஒரு இடத்த தொட்டு காட்டுவேன் ,நீ அந்த இடத்துல முத்தம் குடுக்கனும் , அப்புறம் நீ காட்டுவ அங்க நான் முத்தம் குடுப்பேன்.
குமார்: எந்த இடத்த வேணாலும் தொட்டு காட்லாமா?
விஜயா: எந்த இடத்த வேணாலும்.
என்று சொல்ல இரவரும் excitement ஓடு விளையாட்டை ஆரம்பித்தனர்......***........
காலை பொழுது விடிந்தது, விஜயா வீட்டில் உள்ள அனைவருக்கும் coffee , Tea கொடுத்துக் கொண்டிருந்தாள், குமாரை ஆர்வமுடன் தேடி போனாள், ஆனால் காண வில்லை, முத்துவையும் தான்.
தன் மாமனாரிடம் கேக்க, அவுங்க 2பேரும் காலைலயே சீக்கரமா எந்திருச்சி Jogging போய்ட்டாங்க மா என்று சொன்னார்.
இருவரும் சுமார் ஒரு 9மணிக்கு கலைப்பாக வந்தனர், இருவரும் மாமா, மாப்ள என்று பேசி, joke அடித்து ஒருவரை ஒருவர் கிண்டல் அடித்திக் கொள்ளும் அளவுக்கு close ஆகிவிட்டனர்.
பொதுவாக முத்து ஒரு கெத்தாப்பு பேர்வழி, யாரிடமும் சிரித்து கூட பேச மாட்டான்.
ஆனால் அவ்ளோ பெரிய பையனை தன் மடியில் ஒக்கார வைத்து பேசிக்கொண்டிருந்தான் முத்து. அதை பார்க்க குடும்பத்தில் உள்ள அனைவருக்குமே ஆச்சரியம்.
விஜயாவிற்கு ஒரு கனம் ச்ச இவன் என் மகனாகவே இருந்திருக்களாமே என தோன்றியது. இருவருக்கும் juice கொண்டு வந்து கொடுத்தாள், குட்டி எடுத்துக்கோ என்று குமாரை பார்த்து சொன்னாள், விஜயாவை செல்லமாக முறைத்து கொண்டே வாங்கினான்.
அவனின் கோவம் விஜயாவிற்கு புரிந்தது.
விஜயாவிற்கு குமாரிடம் நெருங்கி பேச வாய்ப்பே கிடைக்கவில்லை, ஒன்னு தாத்தா பாட்டி பிடித்து கொள்கிறார்கள், இல்லனா முத்து பிடிச்சுக்கரான் குமாரை.
சாயங்கால நேரத்தில் புவனா phone செய்திருந்தாள், என்னடா தங்கம் அம்மாவ மறந்திட்டியா? என கேக்க, சிரித்துக்கொண்டே ஆமா ஆமா இன்னும் கொஞ்ச நாள் இங்க இருந்தேன் உன்னைய மறந்திருவேன் என்று சொல்ல,
அய்யய்யோ அப்ப இரு உன்ன உடனடியா கூட்டிட்டு வரேன் என்று சொல்ல இருவரும் சிரித்தனர்.
அம்மா இங்க எல்லோருமே என்மேல ரொம்ப அன்பு வச்சிருக்காங்க, நீ சீக்கரம் உன் வேலையை முடுச்சிட்டு வா, நாம இவங்க கூடவே இருந்தரலாம் என சொல்ல, புவனா ரொம்ப சந்தோசப்பட்டாள்.
சரி தங்கம் பொரு வந்தர்ரேன் சீக்கிரம்.
அம்மா உன்ன கட்டிப்புடுச்சி தூங்காம தூக்கமே வர மாட்டிது, என அவன் கஷ்டங்களை சொல்லிக் கொண்டிருந்தான்.
ஏன் தங்கம் அம்மா அன்னிக்கு கடுச்சு வச்சது இன்னும் வலிக்குதா என கேக்க சிணுங்கி கொண்டே, ஓரளவுக்கு சரியாயிடுச்சு ஆனா நீ இதுக்கு முத்தம் குடுத்தாத் தான் fullஆ சரியாகும் என்றான்.
சரிசரி பொரு நான் எப்படியாச்சு சீக்கரமா வந்து என் குஞ்சு பையனுக்கு சரி பண்றேன் என சொல்லி ஒரு 100 முத்தங்களுடன் phoneஐ cut செய்தாள்.
குமாரின் வருகையால் அவன் குடும்ப நிம்மதி, விஜயாவின் சந்தோசம், தன் தாய் தகப்பனின் ஆனந்தம், இதெல்லாம் தற்காலிகமாக இருக்க கூடாது, குமாரை தன் வாரிசாக தத்தெடுத்துக் கொண்டால், இது நிரந்தரம் ஆகும் என கணக்கு போட்டுக்கொண்டு இருந்தான் முத்து.
விஜயாவிடம் இதை பற்றி கூற மிகுந்த ஆனந்தம் அடைந்தாள். ஆனால் புவனாவும் வடிவேலும் இதற்கு ஒத்துக்குவாங்களா என கேட்டாள். நாம் ஒன்னும் குமாரை அவர்களிடமிருந்து பிரிக்க போவதில்லையே அப்பறம் என்ன, என்று கேள்வி கேட்டான்.
நான் அனாதை பிணமாக போக மாட்டேன், என் மகன் குமார் இருக்கிறான், என் மகன் , என் மகன் என அழுத்தி கூறியே அங்கிருந்து நகர்ந்தான்.
விஜயாவிற்கும் குமார் தன் மகன் என நினைக்கும் போது அடி வயிற்றில் ஒரு குறு குறுப்பு ஏற்பட்டு, தன் மார்பு காம்புகள் பெரிதாகி பால் வருவது போல் ஒரு உணர்வு ஏற்பட்டது.
தன் வாழ்நாளில் அவள் இப்படி யொரு சுகமான உணர்வை என்றுமே அடைந்திருந்ததில்லை.
இரவானது, எல்லோரும் சாப்பிட்டு முடித்தனர், விஜயா குமாரிடம் சென்று தான் நேற்று night அவனை குளிப்பாட்ட வராததற்காக sorry கேட்டாள்,
குமார் சிணுங்கியபடியே போங்கத்த நான் உங்களுக்காக எத்தனை நேரம் முழுச்சிட்டு இருந்தன் தெரியுமா ஆனா வராம என்னைய ஏமாத்திடிங்க என சொல்ல, sorry டா குட்டி என ஒரு பத்து மறை மன்னிப்பு கேட்டாள்.
சரி இன்னிக்கு wait பண்ணு கண்டிப்பாக வரேன் என்று சொன்னாள், குமார் தான் மிகவும் அழுக்காக இருப்பது போல உணர்ந்தான்.
முத்துவின் உறக்கத்திற்க்காக wait பண்ணிக்கொண்டிருந்தாள், ஒரு 12மணி இருக்கும், பலமாக காற்று வீசிக்கொண்டிருந்தது விஜயாவிற்காக தூக்கத்தை அடக்கிக்கொண்டு காத்துக்கொண்டிருந்தான் குமார். அங்கேயோ நேற்று போலவே தூங்காமல் முத்து கதை பேசிக்கொண்டே இருந்தான், பொருமை இழந்து கொண்டு இருந்தாள் விஜயா,
டப் டப் என அவர்கள் கதவு தட்டும் சத்தம் கேக்க முத்து அலறி அடித்துக் கொண்டு திறந்தான், யாரென்று பார்த்தால் குமார் பயந்தவனாக, மாமா ஜன்னல் கதவெல்லாம் ட்ப டபன்னு அடுச்சுகிது, நாய்லாம் குரைக்குது என பயந்து சொல்ல, சிரித்துக்கொண்டே இவ்வளவு வயசாகியும் குழந்தை போல பயந்துக்கரானே என நினைத்து கொண்டு, அவன் காதை ஊதி, சரி இரு இனிமேல் இருந்து நானும் உன் Roomலயே படுத்துக்கரேன் என்று pillowஐ எடுக்க போனான், பதறிய விஜயா, நீங்க ஏன் அங்க போனும் நம்ம Bed தான் இவ்ளோ பெருசா இருக்கே, குமாரை நடுவுல படுக்க வச்சுக்கலாம். என சொன்னாள், இருங்க urine போய்ட்டு வரேன் என்று bathroom சென்றான் குமார்.
அந்த gapல் தன் மனைவிக்கு நன்றி சொன்னான் முத்து, நானும் முதல்ல நம்ம கூட படுக்க வச்சுக்கலாம்னு தான் னெனச்சேன் ஆனா உனக்கு தொந்தரவா .... பேச்சை cut செய்த விஜயா ச்சச்ச என்னங்க இப்டி நெனச்சுட்டிங்க, அவனை பாத்திங்களா எவ்ளோ பெருசா வளந்தாலும் இன்னும் குழந்தை மாதிரியே இருக்கான், அவன் நம்ம குழந்தை மாதிரிங்க , மாதிரி என்ன நம்ம குழந்தை தான் என சொல்ல, ஆனந்த கண்ணீர் வடித்தான் முத்து.தன் மனைவியின் குணத்தை கண்டு பெருமிதம் அடைந்தான்.
அதற்குள் Urine போய்ட்டு வந்தான் குமார், அது பெரிய King size bed என்பதால் தாராளமாக இடம் இருந்தது. மூவரும் ஒரே போர்வையில் , குமார் இருவருக்கும் நடுவே என உறங்க சென்றனர்.
தன் மகன் கூட படுத்திருக்கும் ஆனந்தத்தால், உடனடியாக உறங்கச் சென்றான் முத்து.
முத்து நேராக படுத்திருந்தான், குமார் விஜயாவிற்கு முதுகு காட்டி படுத்திருந்தான். விஜயாவிற்கு அவனை பார்க்க பார்க்க நெஞ்சு பட பட என அடித்து மேலும் கீழும் மூச்சு வாங்கியது.
முத்து தூங்கியதை உறுதி செய்த விஜயா, மெதுவாக குமாரின் வயிற்றில் கை போட்டாள், அவளை திரும்பி பார்த்தான் குமார்.
குமார்: என்ன அத்த
விஜயா: என்ன பாத்து படு குட்டி(சத்தமில்லாமல் பேசினாள்)
குமார்: சிரித்துக்கொண்டே ஏன் அத்த
விஜயா: சும்மாதான், ஏன் தூக்கம் வருதா
குமார்: ச்சச்ச என் Room ல எனக்கு பயமா இருக்கு.
விஜயா: அப்படியா, இப்பவும் பயமாவா இருக்கு? பயமா இருந்தா என்னைய கட்டி பிடுச்சுக்க.
என்று சொல்லிக்கொண்டே அவன் கையை தூக்கி தன் கழுத்தில் போட்டு கொண்டாள்.
விஜயா: ஒரு நிமிஷம் இரு
என்று சொல்லி எழுந்து Bathroom போயி, தன் Braவையும் ஜட்டியையும் கழற்றினாள். சேலையை அவுத்து விட்டு தன் நிர்வான உடலில் ஒரே Nightie மட்டும் போட்டுக் கொண்டாள்.
Over excitementஆல் தன் மார்பு காம்புகள் இரண்டும் குத்திக் கொண்டு நின்றது.
மீண்டும் குமாரிடமே வந்து படுத்துக் கொண்டாள், இந்த முறை மிகவும் நெருக்கமாக.
குமாரின் மூச்சு சரியாக அவள் நெற்றியில் பட்டு reflect ஆனது, குமாரின் மார்புக்கும் , விஜயாவின் மார்புக்கும் சரியாக 1 inch இடைவெளியே இருந்தது.
குமார் பேச ஆரம்பித்தான், ஏன் அத்த dress change பண்ணிட்டிங்க,
இல்ல குட்டி inners tightஆ இருந்துச்சா அதான்.
எங்கம்மாவும் அப்புடி தான், night ஆனா ஜட்டி, பாடி லாம் கழட்டிரிவாங்க என்று சொன்னான்.
விஜயாவிற்கு ஆச்சரியமாக இருந்தது, என்னடா இவன் அசால்டாக சொல்ரானே என்று.
சரி நீ தூங்கும் போது எப்டி என கேக்க, நான் எப்பவோ கழட்டிடனே என்று சொன்னான். அப்போ தூங்கும் போது கிங்கிணி மங்கிணினு மணி ஆட்டிட்டு தான் படுத்துக்குவியா என கேக்க இருவரும் மெதுவாக சிரித்தனர்.
சரி நாம ரெண்டு பேரும் ஒரு விளையாட்டு விளையாடலாமா என்று விஜயா கேக்க, குமார் ஆர்வமுடன் என்ன விளையாட்டு என்றான்.
முத்த விளையாட்டு என்று விஜயா சொல்ல, wow என்றான் குமார்.
குமார்: இத எப்படி விளையாடுறது
விஜயா: ஆளுக்கு ஒவ்வொரு chance, முதல்ல நான் என் உடம்புல ஒரு இடத்த தொட்டு காட்டுவேன் ,நீ அந்த இடத்துல முத்தம் குடுக்கனும் , அப்புறம் நீ காட்டுவ அங்க நான் முத்தம் குடுப்பேன்.
குமார்: எந்த இடத்த வேணாலும் தொட்டு காட்லாமா?
விஜயா: எந்த இடத்த வேணாலும்.
என்று சொல்ல இரவரும் excitement ஓடு விளையாட்டை ஆரம்பித்தனர்......***........