18-12-2019, 06:28 PM
ஸ்கூல் முடிந்து வீட்டுக்கு வந்ததும், மேலுக்கு குளித்துவிட்டு தன் மேடு பள்ளங்களில் தஞ்சம் புகுந்திருந்த தண்ணீர்துளிகளை துடைத்துவிட்டு உள்ளாடைகள் அணியும்போது கண்ணனிடமிருந்து போன் வந்தது. பாவாடையை கையில் வைத்துக்கொண்டு, வீணாகிக்கொண்டிருக்கும் தன் இளமையை கண்ணாடி முன்நின்று ரசித்துக்கொண்டே ஹலோ என்றாள்.
என்னடி வீட்டுக்கு வந்துட்டியா?
ம்..... மத்தியானம் நல்லா சாப்பிட்டீங்களா?
எங்கடி.... ரிசல்ட் சரியா வரல.... தலைய பிச்சிக்கிட்டிருக்கேன். என்ன சாப்பாடு?
ஏங்க... காலைல அவ்ளோ கஷ்டப்பட்டு உங்களுக்கு சாப்பாடு ரெடி பண்ணிக்கொடுத்தா இப்படித்தான் சாப்பிடாம இருப்பீங்களா?
சாப்பிடுறேண்டி... அதுக்கு ஏன் கத்துற?
பேசாதீங்க. – கோபமாக போனை கட் பண்ணினாள்.
ச்சே... இவருக்கு போயி பார்த்து பார்த்து சமைச்சேன். இதுக்கு 6 மணிக்கே எந்திரிச்சிருக்கலாம். சலிப்பாக பாவாடையை கட்டினாள். ஆங்....எந்த புடவை கட்டட்டும்னு கேட்கணும்னு நெணைச்செனே.... உடனே போனை எடுத்தாள்.
என்னடி?
எப்போ வருவீங்க இன்னைக்கு?
5 மணிக்கு வந்துரணும்னு பிளான் பண்ணேன். பட் என்னோட ஸ்காலர் ஒரு தப்பு பண்ணிட்டான். இப்போ சரிபண்ணிட்டு வர 8 மணி ஆகிடும்போல....
ப்ச்... நீங்க 5 மணின்னு சொன்னாலே 7 மணிக்கு வருவீங்க... போங்கங்க... பேசாதீங்க – கோபமாக போனை கட் பண்ணினாள்.
அப்போதுதான் பிளவுஸ் இல்லாமல் இருப்பது ஞாபகம் வர... அடச்சே.... எந்த புடவை கட்டுறதுன்னு கேட்கலையே... ப்ச்.... கட்டி என்ன புண்ணியம். என் அழகை ஆராதிக்காமல் புருஷன் ரிசர்ச் ரிசர்ச் என்கிறானே. நைட்டியே போதும். ஸ்கர்ட்டை அவிழ்த்து போட்டுவிட்டு நைட்டியை எடுத்தாள். ச்சே.. குளிக்கிறதே வேஸ்ட்.
அக்காகிட்ட போயி கொஞ்ச நேரம் பேசிட்டிருக்கலாமா......யெஸ். பெட்டர் என்று தனக்குத்தானே சொல்லிக்கொண்டவள் மனதில் அவளுக்கே தெரியாமல் சீனிவாசன் எட்டிப்பார்த்தான். அவன் அவளை ரசித்துப் பார்க்கும் காட்சி ஒரு செகண்ட் வந்துபோக...கையிலிருந்த நைட்டியை கீழே போட்டுவிட்டு மறுபடியும் ஸ்கர்ட்டை உடுத்தினாள். பிளவுஸ் பிட்டாக இருக்கிறதா என்று பார்த்துக்கொண்டாள். புடவையை கொசுவத்தை சொருகும்போது யோசித்தாள். அங்க போனா அவன் இருப்பான். ஃப்ரீயா கைய தூக்க முடியாது... குனிய முடியாது..... ஸோ ஏத்திக் கட்டிக்கலாமா?
நிஷா ஒரு நிமிடம் யோசித்தாள். ச்சே... யாரோ ஒருவனுக்காக நான் ஏன் என் ஸ்டைலை மாத்திக்கணும்? அதோட ,அவன் அப்படி ஏக்கமா பாக்கும்போது ஒரு மாதிரி குறுகுறுப்பா... நல்லாதானே இருக்கு!!
இடுப்புச் சேலையை இழுத்துவிட்டு புடவை முடிச்சை மறைத்தாள். இடது பக்கம் சைடில் மார்பகம் தூக்கி நிப்பாட்டியதுபோல் கின்னென்று நின்றது. அதை மறைத்தாள். காயத்ரி அளவுக்கு ரொம்ப பெரிசு இல்லையென்றாலும்.... நமக்கும் நல்ல சைஸ்தான் என்று நினைத்துக்கொண்டே பிளவுசின் கீழ்புறத்தை சுருங்கவிடாமல் இழுத்துவிட்டாள். அழகாக கொண்டை போட்டாள். அப்போது கண்ணாடியில் தெரிந்த தனது இடையைப் பார்த்தாள். அவளுக்கு காயத்ரி சொன்னது நினைவுக்கு வந்தது. 'முன்னழகு அடக்கமா இருந்தாலும், உன் இடுப்பழகுக்கு முன்னாடி எவளும் நிக்கமுடியாதுடி!!!' மனதுக்குள் சிரித்துக்கொண்டாள். பின்னழகில் டைட்டாக சுற்றியிருந்த புடவையை கொஞ்சம் இழுத்துவிட்டு லூசாக்கிக்கொண்டாள். அழகாக நடந்து பார்வதியின் வீட்டுக்குள் நுழைந்தாள்.
என்னடி வீட்டுக்கு வந்துட்டியா?
ம்..... மத்தியானம் நல்லா சாப்பிட்டீங்களா?
எங்கடி.... ரிசல்ட் சரியா வரல.... தலைய பிச்சிக்கிட்டிருக்கேன். என்ன சாப்பாடு?
ஏங்க... காலைல அவ்ளோ கஷ்டப்பட்டு உங்களுக்கு சாப்பாடு ரெடி பண்ணிக்கொடுத்தா இப்படித்தான் சாப்பிடாம இருப்பீங்களா?
சாப்பிடுறேண்டி... அதுக்கு ஏன் கத்துற?
பேசாதீங்க. – கோபமாக போனை கட் பண்ணினாள்.
ச்சே... இவருக்கு போயி பார்த்து பார்த்து சமைச்சேன். இதுக்கு 6 மணிக்கே எந்திரிச்சிருக்கலாம். சலிப்பாக பாவாடையை கட்டினாள். ஆங்....எந்த புடவை கட்டட்டும்னு கேட்கணும்னு நெணைச்செனே.... உடனே போனை எடுத்தாள்.
என்னடி?
எப்போ வருவீங்க இன்னைக்கு?
5 மணிக்கு வந்துரணும்னு பிளான் பண்ணேன். பட் என்னோட ஸ்காலர் ஒரு தப்பு பண்ணிட்டான். இப்போ சரிபண்ணிட்டு வர 8 மணி ஆகிடும்போல....
ப்ச்... நீங்க 5 மணின்னு சொன்னாலே 7 மணிக்கு வருவீங்க... போங்கங்க... பேசாதீங்க – கோபமாக போனை கட் பண்ணினாள்.
அப்போதுதான் பிளவுஸ் இல்லாமல் இருப்பது ஞாபகம் வர... அடச்சே.... எந்த புடவை கட்டுறதுன்னு கேட்கலையே... ப்ச்.... கட்டி என்ன புண்ணியம். என் அழகை ஆராதிக்காமல் புருஷன் ரிசர்ச் ரிசர்ச் என்கிறானே. நைட்டியே போதும். ஸ்கர்ட்டை அவிழ்த்து போட்டுவிட்டு நைட்டியை எடுத்தாள். ச்சே.. குளிக்கிறதே வேஸ்ட்.
அக்காகிட்ட போயி கொஞ்ச நேரம் பேசிட்டிருக்கலாமா......யெஸ். பெட்டர் என்று தனக்குத்தானே சொல்லிக்கொண்டவள் மனதில் அவளுக்கே தெரியாமல் சீனிவாசன் எட்டிப்பார்த்தான். அவன் அவளை ரசித்துப் பார்க்கும் காட்சி ஒரு செகண்ட் வந்துபோக...கையிலிருந்த நைட்டியை கீழே போட்டுவிட்டு மறுபடியும் ஸ்கர்ட்டை உடுத்தினாள். பிளவுஸ் பிட்டாக இருக்கிறதா என்று பார்த்துக்கொண்டாள். புடவையை கொசுவத்தை சொருகும்போது யோசித்தாள். அங்க போனா அவன் இருப்பான். ஃப்ரீயா கைய தூக்க முடியாது... குனிய முடியாது..... ஸோ ஏத்திக் கட்டிக்கலாமா?
நிஷா ஒரு நிமிடம் யோசித்தாள். ச்சே... யாரோ ஒருவனுக்காக நான் ஏன் என் ஸ்டைலை மாத்திக்கணும்? அதோட ,அவன் அப்படி ஏக்கமா பாக்கும்போது ஒரு மாதிரி குறுகுறுப்பா... நல்லாதானே இருக்கு!!
இடுப்புச் சேலையை இழுத்துவிட்டு புடவை முடிச்சை மறைத்தாள். இடது பக்கம் சைடில் மார்பகம் தூக்கி நிப்பாட்டியதுபோல் கின்னென்று நின்றது. அதை மறைத்தாள். காயத்ரி அளவுக்கு ரொம்ப பெரிசு இல்லையென்றாலும்.... நமக்கும் நல்ல சைஸ்தான் என்று நினைத்துக்கொண்டே பிளவுசின் கீழ்புறத்தை சுருங்கவிடாமல் இழுத்துவிட்டாள். அழகாக கொண்டை போட்டாள். அப்போது கண்ணாடியில் தெரிந்த தனது இடையைப் பார்த்தாள். அவளுக்கு காயத்ரி சொன்னது நினைவுக்கு வந்தது. 'முன்னழகு அடக்கமா இருந்தாலும், உன் இடுப்பழகுக்கு முன்னாடி எவளும் நிக்கமுடியாதுடி!!!' மனதுக்குள் சிரித்துக்கொண்டாள். பின்னழகில் டைட்டாக சுற்றியிருந்த புடவையை கொஞ்சம் இழுத்துவிட்டு லூசாக்கிக்கொண்டாள். அழகாக நடந்து பார்வதியின் வீட்டுக்குள் நுழைந்தாள்.