పరాయి శ్రీమతి BY పునర్కథనం &/ సంఖ్యానువాదం: అన్నెపూ.......

[LUKYYRUS]

"మళ్లీ ఎప్పుడు.... ఎక్కడ?" ఆమె ఆటో ఎక్కబోతుండగా అడిగాను. "రేపు మధ్యాహ్నం తను వాళ్ల అత్తగారింటికి వెళ్తుంది. ఆ తర్వాత ఫుల్ ఫ్రీడమ్ అన్నట్లు, నీ నంబర్ నా దగ్గర ఉంది కదా! ఫోన్ చేస్తా నా కాల్ కోసం ఎదురుచూసే నీలోని పిచ్చిప్రేమికుడిని తట్టి లేపుతా” నవ్వుతూ అంది.

ఆ తర్వాత - "మరీ అంత సస్పెన్స్ భరించలే నేమో? ఓ పని చేద్దాం. రేపు సాయంత్రం మనం మా ఇంట్లోనే కలుద్దాం" ఆమె చెప్తుండగానే ఆటో తుర్రు మంది.

****

వాల్ క్లాక్లో పెద్దముల్లు, చిన్నముల్లు ఒకే ముల్లుగా కనిపించే అర్ధరాత్రి పన్నెండు గంటల వేళ. ఒకరి ఊపిరి వేడికి మరొకరు మన్మధుడిలా కాలి బూడిదవుతూ ఒకే కౌగిట్లో ఒక్కటిగా ఇద్దరం పెనవేసుకుపోతున్నాం. రక్తం కారేలా ఒకరి పెదాలు ఒకరు కొరుకుతూ... యుగయుగాల తనివి తీరేలా ఒకర్నొకరు గిలుతూ, గిచ్చుతూ ఏ సగమేదో తెలీని రసజగంలో తేలియాడుతున్నాం.

"ఇంకా..." అంది వైదేహి నన్ను మరింత గట్టిగా హత్తుకుంటూ.

"ఇంకా…. ఇంకా?" అన్నాను నేను మత్తుగా.

"ఊ...." అంది తను గమ్మత్తుగా.

గదిలోని వాతావరణం శోభనరాత్రిని తలపించేలా ఉంది. మల్లెల హారాలతో అలంకరించిన పందిరి మంచంపై పాల వెన్నెలాంటి తెల్లటి దుప్పటి. ఆ దుప్పటిపై ఎర్రెర్రని గులాబీ రేకలతో తీర్చిదిద్దిన హృదయాకారం. మధ్యలో బాణం గుర్తు చుట్టూ ఉన్న గోడలపై నిలువెత్తు ఖజూరహో శిల్పసౌందర్యాలు. పక్కనే టీపాయ్ పై గ్లాసుడు పాలు, పళ్ళు మిఠాయిలు.

"ఏమిటిదంతా?" అడిగాను నేను ఆ సాయంత్రం రాగానే.

నువ్వొస్తున్నావనీ…."

"వస్తే...."

"ఏకాంతవేళ…. ఏకాంత సేవ" జలతరంగిణి మోగినట్లు మధురంగా నవ్వింది వైదేహి. ఆ తర్వాత యాపిల్ పండొకటి తీసుకుని ముక్కలుముక్కలుగా తరిగి ఓ ముక్కను నోటికందించింది. సగం ముక్కని నేను కొరకగా.... మిగిలిన ముక్కను తన నోట్లో పెటుకుంది.

"ఎంగిలి" అనబోయాను నేను.

"అమృతం" అనేసింది తను.

"ఇన్నాళ్లూ ఇంత ప్రేమను ఎక్కడ దాచుకున్నావు?" అడిగాను నేను.

"ఇదిగో.... ఇక్కడ” అంటూ తన పైట తప్పించి జాకెట్ చాటు ఎత్తయిన గుండెల్ని చూపించింది. ఒకే సోఫాలో పక్కపక్కనే కూర్చుని ఎన్నో కబుర్లు చెప్పుకుంటూ కదిలే కాలాన్ని అస్సలు పట్టించుకోలేదు.

"ఆకలేయట్లేదా?" అడిగింది కాసేపటి తర్వాత వైదేహి.

"ఆకలుండదు... దప్పికుండదు... నిన్ను చూస్తుంటే" అన్నాను కవితాత్మకంగా నేను.

"అలాగా…. అయితే, అయ్యగారికి ఇవాళ పస్తే మరి" అంది తను నవ్వుతూ.

"నీ సహవాసంలో ఉపవాసం వల్ల కూడా కడుపు నిండుతుంది"

"భోంచేదాం...." అంటూ డైనింగ్ టేబుల్ దగ్గరకి దారి తీసింది తను. ఆమె వెనుకనే నేను. భోజన పదార్ధాలు చూస్తేనే ఆకలి తీరిపోయేలా ఉంది. పప్పు, కూర, రోటిపచ్చడి, సాంబారు, రసం, పెరుగుతో పాటుగా పచ్చగా పులిహోరా, పరమాన్నం.

“ఏవిటివన్నీ?”

“పండుగలా వచ్చావు.. అందుకే" అంటూ నా చెయ్యి గిచ్చింది.

కొసరికొసరి తను వడ్డిస్తుంటే పీకలదాకా తిని ‘బ్రేవ్’మని తేన్చాను.