కసి BY మిస్టర్ గిరీశం, సంఖ్యానువాదం: ప్రసాద్

[LUKYYRUS]

"నొప్పిగా ఉంది మామయ్యా" అంటూ వసుంధర మూలుగుతు ఉంది అయినా లోకనాధం తనపని తను చేసుకు వెళుతున్నాడు. మెల్ల మెల్లగ ముందుకు వెనక్కు కదుపుతూ తన దాన్ని దిగేయసాగాడు. వసుంధర బాధతో చిన్నగా అరుస్తూ ఉంది పిర్రలు కదుపుతూ మొహాన్ని చాప మీదున్న తలగడ కేసి అటు ఇటు తిప్పుతు పళ్ళు బిగపట్టి ఓర్చుకుంటూ..

లోకనాధం రెండు అంగుళాలు దిగిన తన కడ్డీని ఓ అర అంగుళం వెనక్కి లాగి గుభీ మని దిగేసాడు ఒక్క సారిగా వసుంధర బాధగా కేక పెట్టింది. అలాగే ఓ నిమిషం అదిమిపెట్టి ఉంచి మెల్లి మెల్లి గా గుల్లించసాగాడు.

వసుంధర బాధతో మంటెత్తి పొతూ "వద్దు మమయ్యా తీసెయ్యి"అంటున్నా వినిపించుకోకుండా కసి కొద్దీ ఓ పావు గంట సేపు కుళ్ళ బొడిచి కార్చుకున్నాడు లోకనాధం.

ఆ విధంగా వషుంధరని బుట్టలో వేసుకున్న లోకనాధం వారంలో ఒక్క పూటైనా ఆమె చేత స్కూల్ మానిపించేసి ఈ పనికి వినియోగించుకోవడం మొదలు పెట్టాడు.

 ఆ తరువాత ఆరునెలలకే వసుంధర పప్ప పగిలింది.

పెద్దమనిషి అయిన మూడో నెలలోనే వసుంధర కన్నె పొరని చించేశాడు లోకనాధం. ఆనందంగా చింపించుకుంది వసుంధర కూడా!. ఆ తరువాత అందులో వున్న మజాని బాగా రుచిమరిగిన వసుంధర ఆమె తల్లి దమయంతికి మల్లేనే లోకనాధాన్ని పట్టుకుని వదల్లేని స్తితికి వచ్చేసింది.

"చాటుమాటుగా, అది కూడా వారానికి వొక్క రోజంటే నాకు చాలడం లేదు మామయ్యా! నువ్వేమో ఏ దిగులూ లేకుండా అమ్మని పక్కలో వేసుకుని పడుకుంటావు రోజూ! నాకు రాత్రుళ్ళు నిద్ర పట్టాడం లేదు. పిచ్చి పట్టేట్టుంది" అంది ఓ రోజున.

"అయితే ఓ పని చెయ్య్ . రోజూ రాత్రుళ్ళు నువ్వు కూడా మా గదిలో కొచ్చేసెయ్. నిన్నూ మీ అమ్మనూ కూడా కలిపి లాగించేస్తా" అని లోకనాధం నవ్వులాటకి అన్నాడు.

"భయపడతాననుకున్నావా! నేను సిద్ధమే , నువ్వు మొగాడివైతే ఆ పని చెయ్యి" అంది వసుంధర.

"సవాల్ చేస్తున్నావా?"

"ఆ! నువ్వు కనుక నిజంగా మొగాడివయితే నన్నూ, మా అమ్మనూ కలిపి వొకే మంచం మీద పడేసి లాగించాలి, వారం రోజులు టైం ఇస్తున్నాను"

"వారం ఎందుకు దండుగ ! రేపు రాత్రికే లాగిస్తా" అన్నాడు లోకనాధం.

"నిజంగానా"?

"మీ అమ్మ పక్కన పడుకుని దొబ్బించుకుందుకు నువ్వు సిద్దమేనా, బాగా ఆలోచుమంచుకుని చెప్పు!"

"నేను సిద్దమే, నాకేం సంకోచం లేదు."

"అయితే ఈ రాత్రికే మీ అమ్మని వొప్పిస్తా! రేపు రాత్రికి మీ యిద్దర్నీ పక్క పక్కన పడేసి దొబ్బుతా! మరి నాకేం బహూతిస్తావు?" అడిగాడు లోకనాధం.

"నిన్ను పెళ్ళి చేసుకుంటా!" అంది వసుంధర

లోకనాధం నిజంగానే అదిరిపడ్డాడు. ఇంతకాలం అతడికి ఈ ఆలోచన తట్టలేదు. చచ్చినంత ఆస్తి అంతా తనదే. తన జీవితానికి ఏం ఢోకా లేదు. అంత ఆస్తి ఉంది.

"అయితే సరే!" అని ఆ పరీక్షకు వొప్పుకున్నాడు లోకనాధం.

అందుకే ఆ రాత్రి దమయంతికి బాగా కసి ఎక్కించి, ఆమె పారవశ్యంలో వుండగా..

"నీ కూతురు కావాలి!" అనడిగి ఆమె చేత వొప్పింపజేశాడు లోకనాధం.

కావాలంటే నా కూతుర్నే కాదు నా తల్లినైనా సరే లాగించుకో మనేటంత కసి ఎక్కించాడు దమయంతికి.

"వసుంధర వచ్చింది. గదిలోకి రావడానికి సిగ్గుపడుతోంది. నువ్వెళ్ళి తీసుకురా" అన్నాడు లోకనాధం దమయంతితో.. ఆ మర్నాటి రాత్రి.

"ఎక్కడుందీ?" అడిగింది దమయంతి.

"గుమ్మంబయట నిలబడింది నిన్ను చూసి సిగ్గు పడుతోంది లోపలికి రావడానికి."

"మా అమ్మ మెలుకువగా ఉందేమో" సంశయించింది దమయంతి.

"గుర్రుపెట్టి నిద్రపోతోంది మేడ మీద! మెలుకువగా వున్నా మరేం భయం లేదు! తెగించింతరువాత మనకేం భయం!" అన్నాడు లోకనాధం నవ్వుతూ.

"ఏమో బాబూ! నాకూ సిగ్గుగానే వుంది!" అంది దమయంతి.

"మరేం పరవాలేదు! నేను పక్కనున్నాగా! ఊరికే తలుపు దగ్గిరికెళ్ళి లోపలికి రావే అని పిలు చాలు! అదే వచ్చేస్తుంది!" అంటూ బలవంతంగా దమయంతి చెయ్యి పట్ట్కుని లాక్కువెళ్ళాడు లోకనాధం.

వసుంధర గోడకి అతుక్కుపోయి ముసి ముసి నవ్వులు నవ్వుతూ నిలబడుంది.

"లోపలికి రావే!" అంది దమయంతి...

"రా! మీ అమ్మ రమ్మంటోది! అంటూ అతి చొరవగా చెయ్యి పుచ్చుకుని వసుంధరని గదిలోకి లాగి తలుపు గడియ పెట్టేశాడు లోకనాధం.

దడ దడా కొట్టుకుంటోన్న గుండెల్తో కుంచించుకుపోతున్న సిగ్గుతో తల్లీ కూతుళ్ళిద్దరూ వొక్క క్షణం వొకరినొకరు చూసుకున్నారు.

ఇద్దరి నడుముల చుట్టూ చెరో చెయ్యి వేసి నవ్వుతూ మంచం దగ్గరికి నడిపించి తీసుకెళ్ళాడు లోకనాధం. మంచం మీద కూర్చుని దమయంతిని ఓ తొడ మీదా, వసుంధరని ఓ తొడ మీదా కూర్చోపెట్టుకున్నాడు.

"మీరిద్దరూ అలా సిగ్గుపడితే ఏం బావుండదు. నేను పక్కన లేనప్పుడే మీరిద్దరూ తల్లీ కూతుళ్ళు. నేను పక్కన వున్నప్పుడు మీరిద్దరూ సవతుల్లా వుండాలి. అంటే నేను ఇద్దరి పెళ్ళాల మొగుడిని అన్న మాట" అంటూ నవ్వుతూ దమయంతి బుగ్గ మీద ఓ ముద్దూ, వసుంధర బుగ్గ మీద ఓ ముద్దూ పెట్టుకున్నాడు లోకనాధం.

దమయంతి, వసుంధర లిద్దరూ సిగ్గు పడుతూ ఒకరినొకరు ఓరగా చూసుకొని మళ్ళీ తలలు దించుకున్నారు ముసి ముసి నవ్వులు నవ్వుకుంటూ.

"అబ్బే, మాటల్తో చెపితే మీ సిగ్గులు పోయే టట్లు లేదు" అంటూ లోకనాధం చటుక్కున ఇద్దరి చంకలకిందినుంచీ చెరో చేతిని పోనిచ్చి చెరొక చన్నూ పట్టుకుని గట్టిగా నొక్కాడు.

దాంతో మరింత సిగ్గు ముంచెత్తుకొచ్చిన దమయంతీ, వసుంధర లిద్దరూ నిలువెల్ల కుంచించుకు పోతూ చెరొక భుజం మీదా మొహాలు దాచేసుకున్నారు.

"ఏం లేదు అమ్మాయిలూ, జాకెట్లు విప్పండి" అంటూ హుకుం జారీ చేశాడు లోకనాధం.

"ముందు దాన్ని విప్పమని" అంది దమయంతి.

"నా కన్నా పెద్దది ముందు దాన్నే విప్పమను" అంది వసుంధర.

ఇద్దరి మధ్యా ఇరకాటంలో పడ్డ లోకనాధం ఈ గోల పడలేక ఇద్దర్నీ మంచం మీద పడుకో బెట్టేసి తనే జాకెట్ట్లు ఊడతియ్యడం మొదలెట్టాడు.

రెండు నిమిషాల్లో తల్లీ కూతుళ్ళ చళ్ళు నాలుగూ నగ్నంగా బయట పడ్డాయి. కొద్దిగా జాలువారి నిండుగా పొంగుతున్న దమయంతి చళ్ళూ, కన్నె వయసులో బిగుతుగా నిక్కబొడుచుకున్న వసుంధర పొంకాలు చూడగానే శివం ఎక్కింది లోకనాధానికి. అమాంతం మీద పడి దమయంతి చన్నునొక దాన్ని, వసుంధర చన్ను నొకదాన్ని చెరో చేత్తోనూ పట్టుకుని పిసుకుతూ ఇద్దర్నీ ముద్దు పెట్టుకున్నాడు.

"మావయ్యా!" అంది వసుధర మత్తుగా,

"రాజా!" అంది దమయంతి కసిగా

ఇంక ఆ తరువాత ముగ్గురిలోనూ వేడి ఎక్కువయ్యే సరికి సిగ్గు గిగ్గూ అన్నీ మంట గలిసి పోయాయి. ఇద్దర్నీ పూర్తిగా నగ్నం చేసెశాడు లోకనాధం.

"తల్లీ కూతుళ్ళిద్దరూ పరిశీలించి చూసుకోండి ఒకరి ఆస్తులు మరొకరు" అంటూ తను కూడా నగ్నంగా తయారయాడు లోకనాధం.

ఇద్దరు మొత్తలు కూడా నున్నగా ఉన్నాయి. ఆ శుభ సమయం కోసం ఇద్దరు కూడా ఒకరికి తెలియకుండా ఒకరు ఆ రోజు ఉదయాన్నే శుభ్రంగా క్లీన్ చేసుకున్నట్టున్నారు.

"ఇప్పుడు చూడు నీ కూతురి పప్ప ఎలా ఉందో" అంటూ దమయంతిని వసుంధర తొడల మీద పడుకో పెట్టాడు లోకనాధం.

కసెక్కిపోయిన దమయంతి తన చేత్తో కూతురు దిమ్మ ను రాస్తూ రెమ్మల్ని సాగదీసింది. బొగడపువ్వు వాసనలా గుప్పుమంది వసుంధర పప్ప. దమయంతి తలను లోకనాధం పట్టుకుని వసుంధర ఆడతనం మీద అదిమి పెట్టి అటు ఇటూ ఆడించాదు.

దమయంతికి పిచ్చెక్కుతోంది. నాలుకతో కూతురి దిమ్మ మీద నాకుతూ అమాంతం నోరు తెరిచి నున్నటి దిమ్మ బిళ్లని నోటితో కప్పేసి తన నాలుకని అందులోకి దించేసింది."అ ..మ్మా.. " అంటూ మత్తుగా మూలిగింది వసుంధర.

లోకనాధం లేచి వసుంధర గుండెల మీద కూర్చున్నాడు. బాగా బారుగా నిక్కిన తన కడ్డీని చేత్తో పట్టుకుని తమకంతో తలని అటూ ఇటూ ఊపేస్తున్న వసుంధర నోట్లో కుక్కేసాడు. పరవశించి పోతూ వసుంధర లోకనాధం కడ్డీని కుడుస్తుంటే, దమయంతి మెలికలు తిరిగి పోతూ వసుంధర దిమ్మని నాకుతోంది. పావుగంట అయిన తరువాత డ్యూటీలు మార్పిడి చేశాడు లోకనాధం.

దమయంతిని పడుకో పెట్టి ఆమె నోటికి తన కడ్డీని అందించాడు. వసుంధర, ఉబ్బెత్తుగా కండపట్టి నున్నగా ఉన్న తల్లి దిమ్మను పరిశీలించి చూస్తూ ఆ బొక్కలో వేళ్ళుపెట్టి తిప్పుతూ నాకడం ప్రారంభించింది.

మరో పావుగాంట గడిచేసరికి ముగ్గురూ కూడా ఆగలేని స్తితికి వచ్చేసారు. వసుంధరని మంచం మీద పడుకో పెట్టి మీదెక్కాడు లోకనాధం. దమయంతి లేచి కూర్చుని నవ్వుతూ లోకనాధం గాడి కడ్డీని ఓ చేత్తో పట్టుకుని మరో చేత్తో తన కూతురి దిమ్మ రెమ్మల్ని సాగ దీసి బొక్క లో పెట్టి...

"నేను అన్నమాట నిలబెట్టుకుంటున్నాను రాజా! నా కూతురు కావలన్నావుగా! ఇదిగో , నా చేతులతోనే నీ కడ్డీని పట్టుకుని దాని బొక్కలో పెడుతున్నా, నిన్ను తట్టుకోడం అసలే నా వల్ల కూడా కాదు. చిన్న పిల్ల! కాస్త మెల్లిగా చెయ్యి!" అంది.

"అన్న మాట నిలబెట్టుకున్నది నువ్వు కాదు నేను. కావాలంటే పందెం కట్టిన నీ కూతుర్నే అడుగు." అంటూ కసిక్కున వసుంధ బొక్క లోకి దిగేశాడు తన మగతనాన్ని లోకనాధం.లోకనాధం కడ్డీని తన కూతురి బొక్కలోకి దిగేసిన స్పీడ్ చూస్తే దమయంతికే కళ్ళు బైర్లు కమ్మాయి.

"పందెమా! ఏమని?!"

"మీ ఇద్దర్నీ పక్క పక్కన పడుకోపెట్టి నేను లాగించగలిగితే నన్ను తను పెళ్ళి చేసుకుంటానని పందెం కట్టింది" అంటూ వసుంధరని ముద్దు పెట్టుకుంటూ కసకసా గుద్దుతున్నాడు లోకనాధం.

"గుద్దు మావయ్యా! బొక్క పగిలేలా గుద్దు. అమ్మని గుద్దినట్టు గుద్దు" అంటూ కలవరిస్తోన్న వసుంధర మాటలు విని కొయ్యబారిపోయింది దమయంతి.

"ఇంతకు ముందే మీ యిద్దరికీ సంబంధం ఉన్నదన్న మాట" అంది వాళ్ళిద్దరినీ పరిశీలనగా చూస్తూ "అవును నీకు తెలియకుండా ఇంత జరిపినందుకు ఏమీ అనుకోవద్దు అత్తయ్యా!"

"అనుకోవడానికి ఏముంది? కాకుంటే నాకు ఒక్కటే బెంగ పెళ్ళయ్యాక దాని మోజులో పడి నన్ను మరిచి పోతావేమో! అలా చేసే మాటైతే నేను బతకను" అంది దమయంతి. "చీ- చీ ఏమిటా మాటలు. మీ ఇద్దర్నీ ఒకేలా చూసుకుంటా! వసుంధర కూడా అందుకు ఒప్పుకుంటుంది" అన్నాడు లోకనాధం.

" అవునమ్మా అల్లుళ్ళతో తిరిగే అత్తగార్లు ఎంతమంది లేరూ, అలాగే ఇది కూడా . నీకే లోటూ రానీయం" అంది వసుంధర తల్లిని ముద్దుపెట్టుకుంటూ.

"నువ్వామాత్రం మాటంటే చాలు వసుంధరా" అంటూ ప్రెమగా వసుంధర చెంపల్ని నిమిరి ముద్దెట్టుకుంది దమయంతి. దమయంతిని మీదకు లాక్కున్నాడు లోకనాధం.

"ఈ క్షణం నుంచీ ఈయన నాకు మొగుడు , నీకు రంకు మొగుడు" అంటూ తల్లుఇని పెనవేసుకు పోయింది వసుంధర బొడ బొడా కార్చేసుకుంటూ.

"అప్పుడే అయిపోయిందా?" అంటూ పిచ్చి పిచ్చిగా వసుంధరని నలిపేశాడు లోకనాధం.

"ఎందుకో ఈ వేళ తొందరగా అయిపోయింది" అంది వసుంధర సిగ్గుపడుతూ.

"పక్కన మీ అమ్మ ఉంది కదూ! అందుకేనా" అంటూ లోకనాధం వసుంధర బొక్క లోంచి తన కడ్డీ ని బయటకు లాగి దమయంతి మీద పడ్డాడు.

"రా రాజా రా, నీ కోసమే చచ్చిపోతున్నా" అంటూ దమయంతి కాళ్ళు పైకెత్తుకుని చేత్తో లోకనాధం కడ్డీని పట్టుకుని తన బొక్కలో దోపుకోబోతూ ఉంటే వసుంధర చటుక్కున లేచి కుచ్చుని...

"ఆగాగు, నేను దోపుతా! నా దాంట్లో నువ్వు పెట్టావుగా, నీకు నేను పెడతా" అంటూ లోకనాధం గాడి కడ్డీని పట్టుకుని తల్లి బొక్కలోకి పెట్టి పట్టుకుని...

"తొయ్యి రాజా! ఈ దెబ్బతో నీ అత్త దిమ్మ పొగరు అణిగేలా తొయ్యి " అంది.

కసిక్కున దిగేసి, వసుంధరని ముందుకు లాక్కుని తన పెదాలు అందుకుని, ఆమె చళ్ళు పిసుకుతూ, దమయంతి బొక్కలో ఆమె దిమ్మ అదిరేల గుద్దడం మొదలెట్టాడు లోకనాధం.

 

ఇందుకే వేమన గారు ఇలా అన్నారు:

మైధునమున బుట్టు మానవులందరు

తిరుగుచుందు రందె తెరువులేక

ఎందు బుట్టువారి కందేగతి గదుర

విశ్వదాభిరామ వినురవేమా!

 

నిజం కూడా అంతే. పడిపోయిన చోటనే సొమ్ముకోసం గాలిస్తాం కాని దాని కోసం ఊరంతా వెదకం కదా!

-అయిపోయింది-

(ఓపికతో ఎదురు చూసిన పాఠకులకు ఆలస్యానికి క్షమాపణలతో నమస్సుమాంజలి)