కసి BY మిస్టర్ గిరీశం, సంఖ్యానువాదం: ప్రసాద్

[LUKYYRUS]

ఆ పేజీ లో ఉన్న బొమ్మ రెండు నిమిషాలకు కాని అర్ధం కాలేదు వసుంధరకు. ఆ బొమ్మలో మనుషుల మొహాలు కనిపించడం లేదు. కనిపిస్తున్నదల్లా వెంట్రుకులతో కూడిన ఓ దిమ్మ. ఆ దిమ్మ పెదాల మధ్య సగానికి పైగా దూరిపోయి నరాలు పైకి కనపడేలా నిక్కిన ఓ కడ్డీ..దాని కింద రెండు పెద్ద గోళీలు. అంతే! దాన్ని అర్ధం చేసుకున్న వసుంధరకి ఒళ్ళు వేడెక్కి పోయింది.
చేతులు వొణుకుతున్నాయి వొక్కో పేజీ తిప్పుతుంటే. మొత్తం ముప్పై ఆరు బొమ్మలున్నాయి ఆ పుస్తకంలో. అన్నీ చూసేసింది వసుంధర.
“బొమ్మలు బావున్నాయా వసుంధరా " అని అడుగుతూ లోనికొచ్చాడు లోకనాధం.
వసుంధర బదులు చెప్పకుండా.. ఆ పుస్తకంలోని ఒక బొమ్మని చూపిస్తూ...
"నువ్వూ మా అమ్మా ఇలా చేసుకుంటారు కదూ రోజూ!” అంది.
ఆ బొమ్మలో ఓ ఆడదాని మీద పడుకుని ఉన్నాడు ఓ మగాడు. వాడి కడ్డీ దాని పప్పలో సగం దిగి ఉంది.
“నువ్వెప్పుడు చూసావు” అనడిగాడు లోకనాధం
“చాలా సార్లు చూసాలే, కాకుంటే దూరం నుంచే! ఎందుకు మామయ్యా అలా చేసుకోవడాం” అనడిగింది వసుంధర.
“నీకన్నీ చెప్తాలే కాని నేను చెప్పినట్టు అమ్మకు నువ్వు చెప్పొద్దు.”
ఇంతలో బయట ఎవరో పిల్లలు పెన్సిల్ కోసమొచ్చారు.
“లాగు విప్పేసుకో ఇప్పుడే వస్తా” అంటూ ఆ బేరం చూసుకుని లోకనాధం మళ్ళీ వచ్చేసరికి వసుంధర లాగు విప్పేసుకుంది.
“ఆ బల్ల మీద పడుకో”
ఆమె పరికిణీని పైకి జరిపేశాడు లోకనాధం.
నున్నటి తొడలు నిమురుతూ వసుంధర లేత అందాలని చూస్తుంటే, వసుంధర బల్ల మీద పడుకుని ఆ పుస్తకం మళ్ళీ చూస్తుంది.
"ఇలా చెయ్యి మామయ్యా"
ఆ బొమ్మలో ఆడదాన్ని పడుకోబెట్టి దాని పప్పని నాకుతున్నాడు మొగాడు.
"ఆ బొమ్మలో ఉన్నట్టు చేస్తాను కాని, మరి నువ్వు కూడ ఈ బొమ్మలో ఉన్నట్టు చేస్తావా మరి" అంటూ తన చేతిలోని పుస్తకం తీసుకుని వొక బొమ్మని చూపించాడు. ఆ బొమ్మని చూసి చేస్తాను అన్నట్టు తలూపింది వసుంధర.
తన పైజామా గుండీలు టక టకా ఊడదీసుని లోపల చెయ్యి పెట్టి బయటకు తీసాడు లోకనాధం. వసుంధర ఎంత మాత్రం భయపడ లేదు. సిగ్గు పడలేదు. తన వెచ్చటి చేత్తో అంత కంటే వెచ్చగా ఉన్న లోకనాధం గాడి దడ్డుని పట్టుకుంది.
దగ్గరకి రమ్మనట్టు లక్కుంటూ.. చెంప కింద మోచేతిని ఆనించుకుని బల్ల మీద వొత్తిగిలి పడుకుంది. లోకనాధం ముందుకి జరిగాడు.
“మా అమ్మ కూడా ఇలాగే పెట్టుకుంటుంది కదా” అంటూ నోరు తెరిచి నోట్లో పెట్టుకుంది కడ్డీని.
ఆగలేక పోతున్నాడు లోకనాధం. చేత్తో తన దాని చర్మాన్ని ఆమె నోట్లో ఉండగానే వెనక్కి లాక్కున్నాడు. ఓ సారి దాన్ని తన నోట్లోంచి బయటకు తీసి చూసింది వసుంధర. ఎర్రగా కలువ మొగ్గలా ఉన్న అది తన తడి వలన మరింతగా ఎర్రగా నిగ నిగ లాడిపోతుంది. దాని చుట్టూ నాలుకతో రాస్తూ చటుక్కున నోట్లో దోపేసుకుంది.
ఆగలేక పోయాడు లోకనాధం. అలాగే వదిలి పెట్టేస్తే, వసుంధర మొహం అంతా చిమ్మేస్తుంది.
తన కడ్డీని వసుంధర నోట్లోంచి వెనక్కి లాక్కున్నాడు.
“ఎవరన్నా వచ్చారేమో చూసి వస్తానుండు” అన్నాడు.
“తలుపు తాళం వేసెయ్ మామయ్యా సాయంత్రం తీయొచ్చులే " అంది కసిలో ఉన్న వసుంధర.
పట్టు మని పద్నాలుగేళ్లయినా లేని .. పిడత కూడ పగలని .. దీనికి ఇప్పుడే ఇంత కసా అనుకుంటూ పైజామా లాక్కుంటూ బయటకొచ్చాడు.
చక చక తలుపులు మూసి.. పైజామా విప్పుకుంటూ లోపలికి వెళ్ళాడు. అండర్ వేర్ కూడా విప్పేసుకున్నాడు.
బల్ల మీదున్న వసుంధర కిందికి దిగింది. ఏతంలా ఎగిరి పడుతున్న లోకనాధం కడ్దీని పట్తుకుని
"భలే బావుంది మామయ్యా నీది" అంటూ మోకాళ్ళు వేసుక్కూర్చుని వొంగొని మళ్ళీ చీకడం మొదలు పెట్టింది.
లోకనాధం ఆమె తలని పట్టుకుని ఆమె నోట్లో ముందుకి వెనక్కి ఊగిపోతున్నాడు.
తన పొడుగు మొత్తాన్ని తన గొంతులోకి దించి తీస్తున్నాడు. వసుంధర కూడా లోకనాధం వైపు చూస్తూ చీకుతుంది.
తర్వాత ఆమెను తల క్రిందులుగా తన మీద వేసుకున్నాడు. పరికిణీని పిర్రల పైకి జరిపేసాడు. రెండు కాళ్లనీ తన తలకి అటూ ఇటూ పడేలా వేశాడు. పచ్చగా, ఉబ్బెత్తుగా, రాగి రంగు నూగుతో ఉన్న వసుంధర పప్పని మత్తుగా వాసన చూస్తూ నాలుకతో రాయడం మొదలు పెట్టాడు.
వసుంధర వేగంగా ఊపుతోంది తలని. నిటారుగా నిక్కిన అతడి కడ్డీని నోట్లో పెట్టుకుని పైకీ కిందికీ స్పీడ్ గా ఆడించుతూ, చేతి వేళ్లతో దాని చుట్తూ ఉన్న వెంట్రుకల్ని చిక్కు తీస్తూ, ఆయువు కాయల్ని అల్లలాడిస్తూ పరవశించి పోతూ కుడుస్తూంది.
ఆపుకోలేక పోతున్నాడు లోకనాధం. “వసుంధరా వద్దు వదిలెయ్...” లోకనాధం మాటలు పూర్తి అవ్వక ముందే లోకనాధం గాడి దడ్డు వసుంధర నోట్లో పిచికారీ సర్రు సర్రు న కొట్టింది. అప్పటికీ వదల్లేదు వసుంధర వాడి కడ్దీనీ. మొత్తం నోట్లోకి లాగేసుకుంది. అదే సమయంలో వసుంధర తన రెండు కాళ్ళనీ పైకెత్తి లోకనాధం తలకు రెండు వేపులా పెనవేసింది.
ఓ రోజు వసుంధర అడిగింది లోకనాధాన్ని….
"మావయ్యా, మా అమ్మని చేసినట్టు చెయ్యి" అంది.
"మీ అమ్మను నేను ఏం చేసాను?"
"నాకు తెల్సు . చెయ్యి"
"ఏం చేసానో చెప్పు"
"మంచం మీద పడుకో బెట్టి తన తొడల మధ్యన దీన్ని దింపుతావు. నాకు తెల్సు.అలా చెయ్యి"
"నువ్వింకా చిన్న పిల్లవి! నీ బొక్కలో ఇది దూరదు"అన్నాడు లోకనాధం.
"నీకేమీ తెలీదు మామయ్య. ఎందుకు దూరదు? నువ్వు లేచి కుర్చుని పెట్టు. వెళ్లకపోతే అప్పుడే మానేద్దాం"అంది వసుంధర కోపంగా.
"సరే నీ ఇష్టం. లేచి కింద పడుకో"అన్నాడు లోకనాధం. కింద పడుకుంది వసుంధర.
దాని కాళ్ళ మధ్య గొంతుక్కూర్చుని దిమ్మ పెదాల్ని బలంగా సాగ దీసేసరికి "ఆ ఆ"అంది.
నవ్వుతూ ఆ రెమ్మల మధ్య తన దాన్ని ఇరికించి కొద్దిగా నెట్టేసరికి..
"వద్దులే మమయ్యా! నొప్పెడుతోంది"అంది వసుంధర బాధగా"
"నేను చెప్తే విన్నావా? "అన్నాడు లోకనాధం.
"అయితే మరిప్పుడు ఎలా మామవయ్యా! నాకు ఎలాగో ఉంది లోపలంతా"!
"దానికి మందేమిటో నేను చెప్పనా?""త్వరగా చెప్పు మామయ్యా!"
"ఇప్పుడే వస్తానుండు"అంటూ లోకనాధం లేచి వెళ్ళి కొట్లో ఉన్న రాక్ లోంచి ఓ కొత్త ఆముదం సీసా పట్టుకొచ్చాడు.
"బోర్లా పడుకో! ఇందులో పెడ్తాను"
"వెడుతుందా మామయ్యా"
"వెళ్ళేటట్టు నేను చేస్తానుగా"
"మరి అలాంటి బొమ్మ ఇందులో లేదేం"
"రేపు ఇంకో పుస్తకం చూపిస్తా చూద్దువుగాని. అందులో ఉన్నవన్నీ ఇలాంటి బొమ్మలే"
"అయితే మా అమ్మని కూడా ఇలాగే చేశావా?"
"రోజూ చేస్తూనే వుంటా నువ్వెప్పుడూ చూడలేదా మరి?"
"ఇలా చేస్తుండగా చూడలేదు"
"అయితే ఈ వేళ రాత్రికి వచ్చి చూడు. నీ కోసం తలుపులు ఓరగా తీసి పెట్టి ఉంచుతానులే!"
"అయితే సరే"అంటూ బోర్లా తిరిగి పడుకుంది వసుంధర.
పచ్చగా, పెరుగు కుండల్లా ఉన్న వసుంధర రెండు పిర్రల్నీ పట్టుకుని పగలదీసి ఆ మధ్యలో ఆముదం బాగ పట్టించి బాగా మర్ధించాడు లోకనాధం. తన కడ్డీకి కూడా బాగా పట్టించుకున్నాడు.లేచి గొంతుక్కూర్చుని రెండు చేతులతోను వసుంధర నడుము పట్టుకుని కాస్త పైకిఎత్తి, చెరో పిర్రని పగల దీసి పట్టుకుని ఆ మధ్యలో ఆముదంతో నిగ నిగ లాడుతున్న తన కడ్డీని పెట్టి మెల్లి మెల్లి గాముందుకు నెట్టసాగాడు.