కసి BY మిస్టర్ గిరీశం, సంఖ్యానువాదం: ప్రసాద్

[LUKYYRUS]

"ఊ .. కొట్టూ. కుత్త పగిలేలా కొట్టు.. ఈ రోజు నుంచి నా మీద నీకు సర్వాధికారాలూ ఇస్తున్నా! మీ అన్నయ్య లేనప్పుడల్లా వచ్చి నా పంబ వాయిస్తూ ఉండాలి, వస్తావా నా రాజా..! "

"అంతకంటేనా వదినా! నువ్వు ఇవ్వాలే గాని రాత్రి పగలూ నీ బొక్కలోనే కాపురం పెట్టనూ" అన్నాడు లోకనాధం వదిన తొడల మధ్య ఊగిపోతూ...
రాత్రి పగలూ వాళ్ళ వదిన బొక్కలోనే కాపురం పెట్టడానికి లోకనాధంగాడు సిధమే! పెట్టించుకుందుకు వాళ్ళ వదినకూ ఇష్టమే కాని ఎటొచ్చి పరిస్థితులు వాళ్ళకు అనుకూలించలేదు పాపం.
ఆండాళమ్మతో తొడ సంబంధం ఎక్కువయ్యే కొద్దీ లోకనాధం గాడి ఆగడాలు కూడా నానాటికీ పెరిగిపోసాగాయి. తన వాక్చాతుర్యంతో ఇరుగు పొరుగూ పిల్లల్ని ఆకట్టుకోడం వాళ్ళని పెడ దారి పట్టించడం తీసుకొచ్చి లోకనాధం గాడి చేత దరువేయించడం తద్వారా వాడిని మెప్పించి తన ముదురు బొక్కలో కూడా పోటు పొడిపించుకుంటూండడం.. ఇదీ ఆండాళమ్మ పని.
లోకనాధం చేసే పాడు పనుల గురించి ఆ నోటా ఈ నోటా విన్న అన్నగారు అనేకసార్లు తిట్టి కొట్టి భయపెట్టి చూశాడు. కాని ప్రయోజనం లేదు. ఓ రోజు మధ్యాహ్నం..
పక్కింటి పంతులు గారి కూతురు గిరిజను వాళ్ళింట్లో దూళ్ళ పాకలో నిలబెట్టి పని జరుపుతున్నాడు లోకనాధం. అప్పటికి వాడికి పద్దెనిమిదేళ్ళు. ఆ పిల్లకి పదమూడో, పద్నాలుగో ఉంటాయి. ఇటీవలే పెద్ద మనిషైంది. దాన్ని బుట్టలో వేసుకున్న లోకనాధం ఆ మధ్యాహ్నం అందరు నిద్రపోతుండగా గోడ దూకి పంతులు గారింట్లో దూరాడు.
ఇద్దరూ వాళ్ళ దూళ్ళపాకలో దూరి రంగంలోకి దిగారు. లోకనాధం ఆ పిల్ల మొలిచీ మొలవని జామకాయల్లాంటి చళ్ళు నలుపుతూ ముద్దెట్టుకున్నాడు. నోట్లో నోరు పెట్టి లేత పెదాల్ని చీకుతూ నాలుక ఆడిస్తూ ఆ పిల్ల చెయ్యి అందుకుని తన బిరుసెక్కిన కడ్డీ మీద వేసుకుని దాని గుప్పిట బిగించేలా చేశాడు. ఆ పిల్ల లేత శరీరాన్ని నలిపేస్తూ తన చేత మోకాళ్లేయించి నిక్క బిగుసుకున్న కడ్డీని ఆ పిల్ల నోట్లో పెట్టాడు. అయిస్ కాండీల చీకాక తను కూడా ఆ పిల్ల తొడలు పట్టుకుని ఉపస్తుని నాకేశాడు. ఇద్దరూ అలా చీక్కుంటూ నాక్కుంటూ మాంచి రసపట్టులో ఉండగా వాళ్ళ కర్మ కాలింది.
నిద్ర లేచిన గిరిజ తండ్రి దొడ్డిలోకొచ్చి వీళ్ళిద్దరి బాగోతం చూసి కొయ్య బారిపోయాడు. ఆయన చూసేసరికి...
గిరిజ తన పరికిణీ పైకి లేపి పట్టుకుని నిలబడి ఉంది. లోకనాధం మోకాళ్ళ మీద నిలబడి దాని పిర్రల్ని పిసుకుతూ ఆల్చిప్పలా ఉన్న గిరిజ పప్పని నాకుతున్నాడు.
"గాడిద కొడకా! అంటూ అక్కడినుంచే ఓ పొలి కేక పెట్టిన గిరిజ తండ్రి పంతులు గారు ఆవేశం కొద్దీ పక్కనే ఉన్న ఓ కొయ్య మొద్దును తీసి లోకనాధం మీదకి విసిరి కొట్టి పరుగెత్తాడు.
గిరిజ బిక్క చచ్చిపోయి పరికిణీ కిందకి జార్చేసింది. లోకనాధం గాడు కంగారు పడి పోయి గోడ దూకపోయేలోపు పంతులుగారొచ్చి పట్టుకున్నారు. ఆ తర్వాత వాణ్ణి ఈడ్చుకెళ్ళి దొడ్లో ఉన్న కొబ్బరి చెట్టుకి కట్టేసి చచ్చేలా చావబాది అక్కడికీ ఉక్రోషం తీరక పక్కింటికెళ్ళి లోకనాధం గాడి అన్నయిన శంకర్రావుని తీసుకొచ్చి జరిగిందంతా చెప్పేశాడు.
శంకర్రావు అసలే ముక్కోపి. జరిగింది విని అపర దుర్వాసుడైపోయి లోకనాధం గాడి జుట్టు పట్టుకుని ఇంటికి బరబరా ఈడ్చుకెళ్ళి కనకం ఎంత వారించినా వినకుండా చావ బాదాడు.
సవతి తమ్ముడని నెత్తిన పెట్టుకున్నందుకు నా పరువు ప్రతిష్టలు నాశనం చేసావు ఇక నా ఇల్లు వదిలి పెట్టిపో! ఇక నా కళ్ళ ముందు ఉంటే చంపేస్తా అంటూ కనకం చెప్పినా వినకుండా లోకనాధాన్ని ఇంట్లోంచి వెళ్లగొట్టాడు.ఆనాటి నుంచి లోకం మీద పడ్డాడు మన లోకనాధం.
*******
రంగమ్మ లోకనాధానికి దూరపు బంధువు. వరసకు పిన్ని అవుతుంది. పెద్దగా రాకపోకలు లేవు. ఏదో పెళ్ళిళ్ళ సందర్భాలలో చూడ్డమే. గుర్తుపెట్టుకోగల శాల్తీ గనక మన లోకనాధానికి ఆవిడ బాగా గుర్తే.
రంగమ్మ లోకనాధానికి తిరుపతి లో తగిలింది. తన ఏకైక కూతురైన దమయంతిని ఇల్లరికపుటల్లుడైన వైకుంఠాన్నీ వెంటబెట్టుకుని మొక్కు బడి తీర్చుకోడానికి ఏడుకొండల వాడి సన్నిధికి వెళ్ళి అక్కడ ఆ ధర్మ దర్శనం క్యూ లో లోకనాధం గాడికి తగిలింది.
అప్పటికి లోకనాధం ఇల్లు వదిలి లోకం మీద పడి అయిదేళ్ళు గడిచాయి. ఈ అయిదేళ్ళలోనూ లోకనాధం చాలా లోకనుభవం గడించేశాడు. అన్నయ్య వెళ్ళగొట్టగానే తిన్నగా రైలెక్కి మద్రాసు చేరుకున్నాడు. ఇల్లు వదిలి పెట్టి వచ్చే జీవులందరికీ ఓ కల్పతరువు సినీఫీల్డు. అక్కడ చిన్నా చితకా పనులు చేస్తూ తనదైన శైలిలో బతుకు వెళ్ళదీస్తున్నాడు. ఆ ఫీల్డులో అమ్మాయిలకీ కొదవలేదు. అమ్మాయిలను కోరుకునే వాళ్ళకీ కొదవలేదు. దాదాపు బ్రోకరుగా స్థిరపడిపోయాడు. మంచి ఇల్లు .. డబ్బుకి కొదవలేదు.. చెయ్యలనుకుంటే పని.. లేకుంటే అదీ లేదు. ఏదో సినిమా పని మీద తిరుపతికి వచ్చిన లోకనాధం కళ్ళకి దైవదర్శనం క్యూ లో కనిపించింది రంగమ్మ కూతురు.. అల్లుడితో సహా. రంగమ్మ లోకనాధాన్ని గుర్తించలేదు కాని లోకనాధం మాత్రం రంగమ్మని తేలిగ్గానే గుర్తుపట్టేసాడు. ఆమె ఎవరో, ఆమె తాలూకు ఎవరెవరున్నారో, ఆమెకు ఎంత ఉందో ఇత్యాది విషయాలన్ని క్షణాల్లో నెమరేసుకున్న లోకనాధం చక చకా నడిచి వాళ్ళ వెనక క్యూ లో చేరి..
"ఏం రంగమ్మ పిన్నీ, బావున్నావా?" అంటూ అతి కలుపుగోలుతనంగా పలకరించాడు.
"ఎవరది?" అంటూ వెనక్కి తిరిగి చూసింది రంగమ్మ . ఆమెతో బాటే ఆమె కూతురు దమయంతి, ఆమె భర్త వైకుంఠం కూడా వెనక్కి తిరిగి చూశారు.
ఖరీదైన టెర్లిన్ పాంట్, టెర్లిన్ షర్టు,మెడలో బంగారు చైను, కాళ్లకు బూట్లు కళ్ళకి నల్ల కళ్ళద్దాలు.. ఎండలో పచ్చగా ధగ ధగా మెరిసిపోతూ కనిపించాడు లోకనాధం.
"నేను పిన్నీ, లోకనాధాన్ని, సుశీల కొడుకుని, గుర్తుపట్టలేదూ"? అన్నాడు లోకనాధం నవ్వుతూ.
"సుశీల కొడుకువా, ఓరి.. ఓరీ.. లోకీ నువ్వట్రా.. చిన్నప్పుడు ఆ చెవి కింద తగిలిన గాయం అలాగే ఉంది. ఎంత పెద్దయ్యావురా నువ్వూ!"అంటూ కళ్ళు పెద్దవి చేసుకుని నిలువెల్లా పరీక్షగా చూసింది రంగమ్మ.
"ఎవరే అమ్మా ఆయన?" అంటూ ఉండ బట్టాలేక అడిగేసింది దమయంతి.
"నువ్వు చిన్నప్పుడు చూసి ఉంటావులే.. మర్చిపోయి ఉంటావు.. మన సుశీల పెద్దమ్మ ఉండేది కదా .. నీకు గుర్తుందా.. దాని కొడుకు వీడు. నీకు తమ్ముడి వరసవుతాడు "అంది రంగమ్మ.
లోకనాధం మనసు చివుక్కుమంది ఆ మాటలు వినేసరికి. ఏపుగా చిక్కటి కండల్తో పొడుచుకొచ్చినట్లున్న చనుగుబ్బల్తో, గుండ్రటి భుజాల్తో, చెంపల మీద పడుతున్న ముంగురులతో, జడనిండా పెట్టుకున్న పువ్వులతో తెల్లటి పట్టుచీర తెల్లటి జాకెట్టు తొడుక్కుని ఎండలో ధగధగా మెరిసిపోతూ .. భువికి దిగివచ్చిన దేవకాంతలా.. వైజయంతిమాల ఫేస్ కట్ తో ఉన్న దమయంతిని ఆకలిగా చూస్తున్న లోకనాధం రంగమ్మ చెప్పిన వరస సంగతి వినడంతో గతుక్కుమన్నాడు.
"నమస్కారం బావగారూ! నేను వైకుంఠాణ్ణి దమయంతి మొగుణ్ణి. నన్నెప్పుడూ చూడలేదేమో మీరు అంటూ డబ్బాలా వాగేసాడు దమయంతి భర్త వైకుంఠం.
ఆ నాలుగు మాటల్లోనే దమయంతి భర్త ఎంత వెర్రిబాగుల వాడో నిమిషాల మీద అంచనా కట్టేసాడు లోకనాధం.
నమస్కారం.. పిల్లలెంతమంది అక్కయ్యా అనడిగాడు లోకనాధం దమయంతిని పట్టి పట్టి చూస్తూ.
లోకనాధం చూసిన చూపులకు దమయంతి గుండెలు జల్లుమన్నాయి ఒక్కసారిగా..
"ఒక్కత్తే అమ్మాయి" అంది దమయంతి ముక్తసరిగా
"అవున్రా నాయనా ఇప్పటికి నాలుగు తరాలుగా మా ఇంట్లో మగ పురుగు పుట్టలేదురా నాయనా . ఈ పిచ్చి ముండ కదుపునైనా ఓ మగ పురుగు పుడుతుందేమో అని తెగ ఆశపడుతున్నా . పిల్ల పుట్టి ఇప్పటికి పదకొండేళ్ళయింది . మళ్ళీ కడుపు లేదు. స్వామి దర్శనం చేసుకుంటేనైనా ఏదేని కనికరం పుడుతుందేమో అని ఇలా బయలుదేరి వచ్చాము" అంతూ తన గోడు అంతా వినిపించుకుంది రంగమ్మ.