కసి BY మిస్టర్ గిరీశం, సంఖ్యానువాదం: ప్రసాద్

[LUKYYRUS]

“చూపిస్తా కాసేపు ఆగు.”

“ఇంకా ఎంతసేపు అక్కమ్మా చూపించు”
“చూపిస్తే ఏం చేస్తావు”
“చేత్తో ముట్టుకుంటాను”
“ఇంతక్రితం ఎవరితేనా అలా ముట్టుకున్నావా?”
“ఊహూ”
“పోనీ ఎవరిదయినా చూశావా?”
“ఇందాక నీ పప్పని చూశాను.”
“నాది కాకుండా వేరే ఎవరిదైనా?”
“వొకటి రెండు సార్లు మా కనకం వదినది చూశా దూరానుంచి సరిగ్గా కనపడలేదు. “
“అయితే నేను దగ్గిర్నుంచి చూపిస్తాలే, తీరుబడిగా చూసుకో ఏం?” అంటూ చీరను పైకి లాక్కుంది.
నడుం పైకి లాక్కుంది. రెండు కాళ్ళనీ యెత్తి మంచం మీద పెట్టుకుని వాడి వేపు తిరిగింది.
“ఇలా నా వేపు కాళ్ళుపెట్టి వొత్తిగిలి పడుకో” అంది.
వాడు అలా పడుకోగానే, అతడి వేపు తిరిగి పడుకుని ఓ కాలిని పైకెత్తింది. లోకనాధం కూడా వొత్తిగిలి పడుకుని ఇటు తిరిగి ఆమె కాళ్ళ సందులోకి చూశాడు.
ఊతప్పంలా ఉబ్బి ఉంది ఆండాళమ్మ పప్ప.
చుట్టూ దట్టమైన రింగులు తిరిగిన వెంట్రుకలతో ఉడతలు పీకిన తాటి టెంకలా ఉంది దాని దిమ్మ.
వెంట్రుకల మధ్య కప్పబడిపోయున్న దిమ్మ రెమ్మల సందులో నుంచి చిక్కుడు విత్తనంలా బయటకు తన్నుకొచ్చింది దాని పప్ప పరువపు కాయ!
“కనపడుతోందా? “అనడిగింది ఆండాళమ్మ వొక చేత్తో వెంట్రుకల్ని పక్కకి తప్పించి దిమ్మ పెదాల్ని సాగదీసుకుని అతడికి చూపిస్తూ.
“నువ్వు చెయ్యి తీసేయ్!” అన్నాడు లోకనాధం తడబడుతున్న గొంతుకతో.
“చూడు.. పట్టుకో నీ యిష్టం వచ్చినంతసేపు చూడు నేనేమీ అనను” అంటూ ఆండాళమ్మ అక్కడి నుంచి తన చేతిని తప్పించి తీసుకొచ్చి వాడి కడ్డీ మీద వేసింది.
రెండు చేతుల్తోనూ పట్టుకున్నాడు లోకనాధం. కోతికి కొవ్వరికాయ దొరికినట్టుంది వాడి పని. తలకాయను బాగా ముందుకి జరుపుకుని రెండు చేతులతో ఆండాళమ్మ పప్పని పట్టుకుని ఆత్రం గా తడుముతూ వేళ్లతో రెమ్మల్ని పట్టుకుని సాగ దీశాడు.
“ఈ లోపలంతా ఎర్రగా ఉంది. ఏమిటీ అక్కమ్మా ఇది?” అడిగాడు లోకనాధం.
“ఇది బొక్కలోకి వెళ్ళే దారి. వేలు పెట్టి చూడు తెలుస్తుంది.” అంది.
తల పైకెత్తి వో చేత్తో దాని తొడని పట్టుకుని రెండో చేతి చూపుడు వేలు రెమ్మల సందులోంచి లోపలికి గెంటాడు లోక నాధం . దారి తప్పింది.
‘అక్కడ కాదు, ఉండు చెప్తా. “
“నేను వెల్లకిలా తిరిగి పడుకుంటా చెయ్యి తియ్యి.”
ఆండాళమ్మ పంగ చాపుకుని వెల్లకిలా తిరిగి పడుకుంది.
“ఇప్పుడు నా మీదెక్కి బోర్లా పడుకో ఇలా. ఇంకా కిందికి దిగిరా.. ఇంకా “
బాగా కిందికి జరిగాడు లోకనాధం వెల్లకిలా పడుకున్నా ఆమె మీద తల క్రిందులుగా యెక్కి బోర్లా పడుకున్నాడు. నిటారుగా నిక్కిన వాడి బెల్లప్పండు ఆమె మొహం మీద తగుల్తోంది.
తన రెండు తేతుల్తోనూ పప్ప పెదాలు సాగ దీసుకుంది ఆండాళమ్మ
“ఇదిగో నీ వేలుంది చూడు.. అందులో పెట్టు నీ వేలు” అంటూ తన బొక్క లోకి దారి చూపెట్టింది.
ఆమె చూపెట్టిన బొక్క లో వేలు పెట్టి లోపలికి దింపాడు లోకనాధం.
“ఊం.. అలా చుట్టూ ఆడించు నీ యిష్టం.” అంటూ కసెక్కిపోయిన ఆండాళమ్మ అడుగు నుంచి పిర్రలెత్తుతూ దిమ్మని వాడి మొహానికి తగిలేలా చేస్తోంది.
“భలేగా ఉంది అక్కమ్మా నీ పప్ప”
“అలాగా అయితే ముద్దు పెట్టుకో మరి.”
“చీ ఇక్కడ ముద్దెట్టుకుంటారేంటీ?”
“ఏం! కావాలంటే చూడు నీది నేను నోట్లో పెట్టుకుంటున్నా” అంటూ తన మొహం మీద గుచ్చుకుంటున్న వాడి కడ్డీని నోరు తెరిచి లోపల పెట్టుకుంది ఆండాళమ్మ
ఐస్ ఫ్రూట్ చపరించినట్టు చప్పరిస్తోంది ఆండాళమ్మ. తన కడ్డీ ఆమె నోట్లో పెట్టుకోవడంతో తను కూడా ఆమె పప్పని ముద్దు పెట్టుకోడంలో తప్పు లేదనిపించింది లోకనధానికి
వేలితో బొక్కంతా కెలుకుతూనే వెంట్రుకల మీదుగా దిమ్మని ముద్దెట్టుకున్నాడు లోకనాధం. ఓ సారి ముద్దెట్టుకున్న తరువాత అప్రయత్నంగానే మళ్ళీ ముద్దెట్టుకున్నాడు. ఆ తరువాత ఆవేశాన్ని ఆపుకోలేని స్థితిలో ఆమె వెంట్రుకల మధ్య తన మొహాన్ని ఆనించుకుని కసి కొద్దీ అటూ యిటూ రుద్దేసుకున్నాడు.
“రాజా, నా రాజా చంపుతున్నావురా! ఆ వేలు తీసేసి నీ బెల్లకాయని పెట్టి కొట్టరా లోకా!’ అంటూ పిచ్చిగా గొణిగేసింది ఆండాళమ్మ .
“ఇందులో బెల్లకాయ పెడితే దూరుతుందా అక్కమ్మ!” అంటూ ఆసక్తిగా అడిగాడు లోకనాధం.
“ఓరి పిచ్చి నా తండ్రీ ! అసలు మీ మొగాళ్ళకు యిది ఉన్నదే అందుకు కదరా!”
“అంటే ఉచ్చ పోసుకుందుకు కాదా!”
“ఉచ్చ పోసుకోవడానికి మాత్రమే అయ్యే మాటైతే యింత లావూ, యింత పొడుగు యెందుకురా! శుద్ద దండగ . మాకున్నట్టే మీకూ అప్పచ్చిలా ఉండేది. రా లేచి కూర్చుని పప్పలో పెట్టు నీ దాన్ని!” అంటూ తన మొహాన్ని వాడి గజ్జల్లో పెట్టుకుని పిచ్చి పిచ్చిగా రుద్దేసుకుంది ఆండాళమ్మ.
ఇనుమడించిన ఉత్సాహంతో లేచి ఆమె తొడల మధ్య కూర్చున్నాడు లోకనాధం గాడు.
కాళ్ళు రెండూ మడిచి పైకెత్తుకుంది ఆండాళమ్మ .
“ఇందాకా వేలు పెట్టిన చోట పెట్టు నీ దాన్ని” అంటూ దిమ్మ పెదాల్ని వేరు చేసి పట్టుకుంది.
సరిగ్గా .. గురి తప్పకుండా .. పెట్టాడు లోకనాధం
“ఊ.. అలా .. అమ్మా.. అమ్మా.. ఎన్నాళ్ళకు దక్కిందిరా రాజా నా కీ ఆనందం మళ్ళీ .. అమ్మా.. వెనక్కి ముందుకీ ఊగు. . “
“ఎలా ఊగను? మళ్ళీ బయట కొచ్చేస్తుందేమో..”
“రాదురా రాజా! నా పండువి కదూ” అంటూ కసి కొద్దీ అమాయకంగా ఉన్న వాడి మొహాన్ని రెండు చేతుల్తోనూ పట్టుకుని ముద్దెట్టేసుకుంది ఆండాళమ్మ.
“జాకెట్టు విప్పుతాను లోపల రెండు బాయిలున్నాయి. వాటిని పట్టుకో గట్టిగా .. పట్టుకుని పిర్రల్ని యెత్తుతూ కొట్టు. బయటకొవ్వేస్తే మళ్ళీ పట్టుకుని నేనే పెట్టుకుంటాలే లోపల..” అంటూ జాకెట్టు హూక్కులను పట పటా తెంపి పారేసింది. బరువుగా ఉన్న తెల్లటి వక్షోజాల్ని వాడి చేతుల్లో పెట్టింది.
“మెత్తగా , గట్టిగా .. భలే బావున్నాయి అక్కమ్మా నీ బాయిలు! .. బాయి తాగనా?..”
“తాగితే తాగు కానీ నీకా అదృష్టంలేదురా నా పిచ్చి తండ్రీ!”
“ఏం?”
“అందులోంచి పాలు రావు..”
“మరి మా వదినకు వస్తాయిగా”
“నువ్వెప్పుడు చూశావు?”
“మొన్న యెప్పుడో ఓ సారి నాకు కన్ను వాచింది. అప్పుడేమో మా కనకం వదిన చిన్ని గిన్నిలోకి తన బాయిలను పితికి తీసుకొచ్చి నా కంట్లో పోసింది. అప్పుడు చూశా...”
“మీ వదినకంటే పిల్లలు పుట్టారు కాబట్టి పాలు వస్తాయి. నాకు పిల్లల్లేరుగా .. అందుకని పాలు రావు.”
“పిల్లల్లేని వాళ్ళకు పాలు రావా అక్కమ్మా?”
“రావురా నా చిట్టి నా తండ్రీ! నీకు అంతగా పాలు తాగాలనుంటే మీ వన్నే అడగలేక పోయావూ?” అంది ఆండాళమ్మ వాడిని అదుముకుంటూ.. నవ్వుతూ..
“అమ్మో ఇంకేమైనా ఉందా!”
“ఏం?”
“మా అన్నయ్యతో చెప్పిందంటే మా అన్నయ్య నన్ను పట్టుకుని చావ తంతాడు.”
“అయితే మీ అన్నయ్యతో చెప్పొద్దని చెప్పు అంటూ మళ్ళీ నవ్వింది వాడికి ఎదురూపుతూ..”