కసి BY మిస్టర్ గిరీశం, సంఖ్యానువాదం: ప్రసాద్

[LUKYYRUS]

కసి

 
భారత యుద్దం భీకరంగా జరుగుతున్న తరుణంలో ఓ నాటి రాత్రి శ్రీ కృష్ణుడు భీముడిని కలుసుకుని..
బావా భుక్తాయాసం తీరిందా అంటూ పలకరింపుగా ప్రశ్నించాడు నవ్వుతూ.
తీరుతూ తీరుతూ ఉంది ! అది సరే! ఊరక రారు మహానుభావులు! అందులోనూ రాత్రి పూట వచ్చావు ఏమిటీ విశేషం అన్నాడు భీముడు.
పెద్ద విశేషం ఏమీ లేదులే, మా భీముడి బావ ధైర్య సాహసాలు ప్రత్యక్షంగా చూడాలని నాకో కోరిక కలిగింది! అందుకే వచ్చాను అన్నాడు కృష్ణుడు.
ఏమిటీ! నా ధైర్య సాహసాలకే వంక పెడుతున్నావా?
నిజంగా నువ్వు ధైర్యవంతుడివే అయితే నేటి నిశిరాత్రి వొంటరిగా యుద్దభూమికి వెళ్ళి ఓ సారి పర్యటించి చూడు తెలుస్తుంది నీ సత్తా అన్నాడు కృష్ణుడు.
ఓస్ ఇంతేనా .. ఇప్పుడే బయలుదేరుతాను అన్నాడు భీముడు.
ఆ అర్ధ రాత్రి సమయంలో భీముడు ఒంటరిగా యుద్ద భూమికి బయల్దేరి వెళ్ళాడు. అక్కడ కనిపించిన దృశ్యం చూసి భీముడు నిజంగానే భయకంపితుడై పోయాడు.
జుట్టు విరబోసుకుని రౌద్రాకారంతో పీనుగుల మధ్య నిలబడి ఉంది ద్రౌపది! ఆ నాటి యుద్దంలో చనిపోయిన మృతకళేబరాల్ని పీక్కు తింటోంది!
ఆ రౌద్రాకారం చూడలేకపోయిన భీముడు గుండెలు అరిచేతుల్లో పెట్టుకుని పరుగెత్తుకునివెళ్ళి శ్రీకృష్ణుడిని కలుసుకుని మొరపెట్టుకున్నాడు.
ఏమిటి బావా ఇదంతా! ద్రౌపది ఏమిటి? పీనుగుల్ని తినడం ఏమిటి? ఆమెకు ఆ భయంకర రూపం ఏమిటి? అనడిగాడు భీముడు.
అప్పుడు శ్రీకృష్ణుడు నవ్వి ...
అమాయకుడా! ద్రౌపది కేవలం మీ అయిదుగురికి భార్యగానూ, ఒక ఆడదానిగానూ జమకడుతున్నావులా ఉంది! పొరబాటు! ఆమె కారణ జన్మురాలు ! సాక్షాత్తూ శక్తి స్వరూపిణి ఆ విషయం నీకు తెలియపరచడం కోసమే నిన్నీ రాత్రి యుద్ద భూమికి వెళ్ళిరమ్మన్నాను అన్నాడు.
ఆ మృతవీరుల దేహాల్ని తింటూన్నట్లే ఏదో ఒక రోజున మా అయిదుగుర్నీ కూడా ఆమె చంపుకు తింటుందేమో నను భయం కలుగుతోంది బావా! అన్నాడు భీముడు.
అందులో సందేహమా! తప్పకుండా తింటుంది! మీ అయిదుగుర్ని మాత్రమే కాదు! మీ సంతతిని కూడా తింటుంది!
అయితే దీనికి తరుణోపాయం ఏమిటి బావా?
ఉంది! కాని.. నువ్వు చెయ్యగలవా... అని... ఆగాడు.
నిస్సందేహంగా! చెప్పు బావా!
పెద్ద కష్టమైన పనేం కాదనుకో! అన్నాడు శ్రీకృష్ణుడు నవ్వుతూ..
అదేమిటో చెప్పు బావా!
స్త్రీ జాతికి ఒక గొప్ప దౌర్బల్యం వుంది! రతి కేళిలో తనను సంపూర్ణంగా సంతృప్తి పరిచిన పురుషునికి ఆమె తన సర్వస్వం అర్పించుకుంటుంది! అతడేం చెబితే అది చేస్తుంది! అతడి అడుగులకు మడుగులొత్తుతుంది!
అవునూ! నిజమే! అయితే నన్నేం చెయ్యమంటావు?
ద్రౌపదిని రతికేళికి ఆహ్వానించు! నీ కామ కళానైపుణ్యమంతా చూపెట్టి ఆమెను వశపరుచుకో .. ఆమె మంచి 'కసి’ లో ఉన్నప్పుడు సమయంచూసి మీ అయిదుగుర్నీ, మీ సంతానాన్ని రక్షించమని వరం కోరుకో!
ఆమె ఇస్తుందంటావా?
ఏమో! అంతా నీమీద అధారపడి ఉంది! నిజంగానే ఆమెను నువ్వు రతికేళిలో తృప్తి పరచ గలిగితే తప్పకుండా ఆ వరం ఇస్తుంది !.
అయితే సరే అన్నాడు భీముడు మీసాలు మెలెట్టుకుంటూ.
మీసాల్నయితే శ్రీకృష్ణుడి ముందు గొప్పగా మెలిపెట్టగలిగాడు కాని, ద్రౌపదిని మాత్రం రతికేళిలో రంజిల్ల చెయ్యలేకపోయాడు భీముడు.
ద్రౌపది సామాన్య స్త్రీయా ! శక్త్రి స్వరూపణి! అలాంటి దాన్ని భీముడు ఎంత నేర్పుగా పడుకోబెట్టి పెడితే మాత్రం తృప్తి పరచడం అతడి తరమౌతుంది!
కాదు, కాలేదు కూడా!
మళ్ళీ శ్రీకృష్ణుడి వద్దకు వెళ్ళి మొర పెట్టుకున్నాడు తన వల్ల కాలేదని. అప్పుడు కృష్ణుడు నవ్వి...
పాప పుణ్యాల సంగతి నాకు వదిలి పెట్టి నేను చెప్పినట్టు చెయ్యి! ఆ విధంగా చేస్తే మీ అయిదుగురు అన్నదమ్ములూ , మీ బిడ్డలూ క్షేమంగా ఉంటారు!
చెప్పు ఏం చెయ్యమంటావు?
ద్రౌపదిని మళ్ళీ ఆహ్వానించు రతి కేళికి...
మళ్ళీనా! అమ్మబాబోయ్ నా వల్ల కాదంటున్నాను కదయ్య మహానుభావా!
నీకేం భయం లేదు బావా. ఆ సమయానికి నేను వచ్చి నిన్ను ఆవహిస్తాను. నీ శక్తికి తోడు నా శక్తి కూడా నీకు తోడవుతుంది. ద్రౌపది తృప్తి చెంది తీరుతుంది. మీ ప్రాణాలు రక్షింపబడతాయి. లేదంటావా...
నీ ఇష్టం బావా! అలాగే కానియ్ అని చెప్పి ఒప్పేసుకున్నాడు భీముడు.
ఆ తరువాత భీముడు ద్రౌపదిని రతి కేళికి ఆహ్వానించడమూ ఆ సమయానికి శ్రీకృష్ణుడు తన మాయతో భీముడిని ఆవహించి రతి కేళిలో తోడ్పడి ద్రౌపది ని మెప్పించడమూ.. 'కసి’ లో ఉన్న ద్రౌపది కిందా మీదా తెల్సుకోలేని కైపులో...
నీకేం భయం లేదు ! మీ అయిదుగురు అన్నదమ్ముల్ని కాని, మీ సంతానాన్ని కాని నేనేమీ చెయ్యను! నిర్భయంగా ఉండు! అని వరం ప్రసాదించడం అనుకున్న ప్రకారమే జరిగిపోయింది!
ఇదీ ఆనాడు ద్రౌపది భీమునికిచ్చిన వరం!
అయితే ఈ నాడు.....
దమయంతి లోకనాధానికిచ్చిన వరం ఏమిటో తెల్సా? అసలు ఆ వరం ఏ పరిస్టితిలో ఉండగా ఇచ్చిందో తెల్సా?
పచ్చడి బండలా ఉండే లోకనాధం గాడి దడ్డు రబ్బరు గొట్టంలా ఉండే తన బొక్కలోంచి దూరిపోయి బొడ్డు దగ్గర గుచ్చుకుంటూంటే, వాడు కుదిపే కుదుపులకు దిమ్మ బిళ్ళ కందిపోతోంటే, నల్లరాళ్ళలా ఉన్న తన చళ్ళు అతడి రెండు చేతుల్లో పడి నలుగుతోంటే, ఒత్తయిన చిక్కటి నల్లటి వెంట్రుకలతో నిండి ఉన్న తన విశాలమైన బాగుమూలలు అతడి నోటి తడికి నానిపోతుంటే... అప్పుడు...
ఆ కసి లో ఉన్నప్పుడు...
 
లోకనాధానికి అతడు కోరిన వరం ప్రసాదించింది దమయంతి.
 
"నీ యిష్టం రాజా! ఈ ఇంట్లో నీకు అడ్డు లేదు ! నా కూతుర్నే కాదు, నా అమ్మనైనా సరే ... నీ ఇష్టం ... లాగించుకో! వాళ్ళ కుత్తలు పగల్దీయ్ ! నా కుత్తా పగల్దీసెయ్. తొయ్ రాజా" అంటూ మొత్త పైకెత్తింది దమయంతి కసిగా.
ద్రౌపది వద్ద నుంచి వరం పొందడానికి శ్రీకృష్ణుదు భీముడికి ఉపదేశించిన చిట్కాల్లాంటి చిట్కాలు లోకనాధానికి చాలా తెల్సు! అసలు అతడి బ్రతుకు తెరువే అది.
గుల లేని ఆడదానికైనా సరే గుల పుట్టించి దాన్ని తోలు బొమ్మలా ఆడించడం లోకనాధానికి వెన్నతో పెట్టిన విధ్య! ఇంకా చెప్పాలంటే ఆండాళమ్మ కట్టుకున్న పుణ్యం.
లోకనాధం ఎర్రగా బుర్రగా పన్నెండేళ్ళ వయసున్నప్పుడు ఆండాళమ్మ చూపులు అతడి మీద పడ్డాయి. లోకనాధం తల్లి తండ్రులు చిన్న తనంలోనే పోవడంతో సవతి అన్నగారి పెంపకంలో పెరుగుతున్నాడు. తల్లీ తండ్రీ లేని బిడ్డ కదా అని సవతి అన్న ఆయన భార్య కూడా లోకనాధాన్ని కాస్త ముద్దుగానే చూస్తుండేవారు.
ఓ వేసవి కాలం నాటి మద్యాహ్నం...
స్నేహితులతో కల్సి కోతి కొమ్మచ్చి ఆట ఆడుతూ లోకనాధం ఆండాళమ్మ గారి దొడ్లో దూరి వాళ్ళ మామిడి చెట్టెక్కి కూర్చున్నాడు.ఆ సంగతి తెలియని ఆండాళమ్మగారు అప్పుడే మధ్యాహ్నం నిద్ర లోనుండి లేచి దొడ్లోకొచ్చి చీర ఎత్తుకుని లోకనాధానికి ఎదురుగా గొంతుక్కూర్చుంది! కొమ్మలచాటున కూర్చున్న లోకనాధానికి ఓ పక్క నవ్వు, ఇంకో పక్క కుతూహలం పెరిగిపోయి పట్టిపట్టి చూశాడు ఆమె పప్పని.
అమ్మో ఎంత పెద్దదో.. మా కనకం వదిన పప్పకన్నా కూడా పెద్దదే అనుకుంటూ కళ్ళు పెద్దవి చేసుకుని చూస్తున్నాడు.
కనకం వదిన అంటే వాడి సవతి అన్నగారి భార్య. ఆమె నీళ్ళు పోసుకుంటుండగా ఓ సారి, ఆమె చీర కట్టుకుంటుండగా ఓ సారి ఆమెపప్ప దర్శన భాగ్యం కలిగింది లోకనాధం గాడికి. దాంతో పోల్చి చూస్తున్నాడు ఈ ఆండాళమ్మ గారి దిమ్మను.
ఆండాళమ్మ చూపులు అప్రయత్నంగా ఎదురుగా ఉన్న మామిడి చెట్టు కొమ్మల మీదకి పాకాయి. ఈ సంవత్సరం ఎంత కాయ కాస్తుందోనని లెఖ్ఖలు వేసుకుంటూ చెట్టు పూతలు పరిశీలిస్తున్న ఆమె చూపుల్లో చిక్కుకున్నాడు లోకనాధం గాడు. చటుక్కున చీర కిందకి లాక్కుంటూ లేచి నిలబడి...
ఓరి రాలుగారి వెధవా! నువ్వట్రా లోకనాధం! దిగు కిందికి! అంది కాస్త కోపంగా.
మామిడి పిందెలు పాడుచెయ్యడం లేదులే ఆడుకుంటున్నా అన్నాడు లోకనాధం చెట్టు మీదనుంచి దిగ కుండానే.
ముందు నువ్వు కిందకు దిగిరా! వస్తావా? రావా? అంటూ తల పైకెత్తిన ఆండాళమ్మ చూపులు లోకనధం గాడి నిక్కరులో దూరాయి! చెట్టు కొమ్మ మీద నిలబడి ఉన్నాడు లోకనాధం.
పొట్టి నిక్కరులోంచి ఎర్ర తేలులా కనిపిస్తోంది వాడి కడ్డీ. దాని కింద రెండు నిమ్మ పళ్ళలా వేలాడుతున్నాయి వాడి ఆయువు కాయలు.
నేను రాను.. వస్తే కొడతావు! అన్నాడు లోకనాధం.
మర్యాదగా దిగుతావా? లేక పోతే వెళ్ళి మీ అన్నయ్యని పిల్చుకుని రానా?
పిలుస్తావు! పిలుస్తావు! మా అన్నయ్యతో ఈ విషయం చెప్పావంటే, ఇక మీద నీకెప్పుడూ ఏ పనీ చేసిపెట్టను! గుర్తుంచుకో! అన్నాడు లోకనాధం మొండిగా.
ఆండాళమ్మకు ముందు వెనక ఎవరూ లేనందువలన ఈ లోకనాధం గాడి లాంటి కుర్రాళ్ళను మంచి చేసుకుని వాళ్ళందరికీ అప్పుడో మామిడి పండో, రెండు పైసలో ఇస్తూ తనకు కావాల్సిన బజారు పనులన్నీ చేయించుకుంటూంటుంది. బజారుకి వెళ్ళి పప్పూ చింతపండు తేవాలన్నా మరే పని చేయించుకోవాలన్నా ఈ కోతి మూక చేత చేయించుకుంటూ కాలం వెళ్ళబుచ్చుకుంటూ వస్తోంది ఆండాళమ్మ.
నేనేమీ చెయ్యను! దిగిరా మరి! అంది ఆండాళమ్మ.
నిజంగా?
నిజంగానే!
అయితే దూరంగా పోయి నిలబడు
ఎందుకు?