Fantasy வசந்த ப்ரேமா [All in One thread]

[Black Mask VILLIAN]

பிரேமா: இனிமே நான் உனக்கு தான்டா ஆனா…………………..

அருண்: ஆனா….. என்ன ஆண்ட்டி?

பிரேமா: எல்லத்துக்கும் ஒரு நேரம் வரும்டா அப்போ எல்லமே உனக்கு கிடைக்கும். அது வரைக்கும் லிமிட்டா கொஞ்சமா தான் ஓகே?

           அருணும் ஒன்னும் இல்லாததுக்கு இது எவ்ளவோ பரவாள்ள அது மட்டும் இல்லம எவளும் லவ் பன்னாமயே நமக்கு இப்போ எல்லாம் கிடைக்க போகுது என்று எண்ணி……..

அருண்: ஓகே ஆண்டி…………… இன்னும் இருக்கி கொண்டான்

பிரேமா: இன்னும் என்னடா ஆண்ட்டி?  உரிமையா பிரேமா-நு பேர சொல்லியே கூபிடுடா….

அருண்: ஓகேடி பிரேமா….

பிரேமா: ஏய் என்ன டி-லாம் போடுர

அருண்: என் பிரேமா-வ நான் டி போடுரேன். ஏன் கூப்பிடக்கூடாதா?

பிரேமா: நீ இல்லாம வேற யாருடா செல்லம் கூப்பிட போறா….. வாய் நிறைய கூபிடுடா, ஆனா எல்லாம் நமக்குல்ல தான் என் பையனுக்கோ இல்ல என் பொன்னுக்கோ தெரிய கூடாது.

அருண்: ஓகே..

பிரேமா: நாளைக்கே நீ என் பொன்னையும் வளைசாலும் அவக்கிட்ட நம்ம சீக்ரெட்-ட எப்பயும் ஒலர மாட்டேனு சத்தியம் பன்னு

அருண்: என் செல்ல பிரேமா மேல சத்தியம், போதுமாடி?

பிரேமா: போதும்டா என் புது புருஷா….

அருண்: அப்புறம் என்னைக்கு தாண்டி என்னக்கு விருன்ந்து வைக்கப்போற

பிரேமா: அதுக்குல்ல அவசரமாடா…..   எல்லாம் தரேண்டா ஆனா நீ பொறுமைபடு டா….

அருண்: சரிடி –என்று சொல்லி பிரேமா-வின் ஒரு பக்க முலையை பிடித்து பிதுக்கினான்.

பிரேமா: டேய்…… கையை எடூடா…. –என்று சொல்லி விளகி உக்கார்ந்தாள்

அருண்: ஏண்டி பிடிக்கலயா?

பிரேமா: பிடிக்காம தான் உன் கிட்ட நானே வழிய வந்து சொன்னேனா….

அருண்: அப்புற்ம் ஏன்?

பிரேமா: இல்லடா……… பயமா இருக்கு டா.. கொஞ்சமா போலாம்டா…

அருண்: சரிடி அப்போ லிமிட் போட்டுப்போம்

பிரேமா: சரிடா…. நீ என்ன குட்டி சில்மிஷம் பன்னிக்கோ அதுவும் யாரும் இல்லாதப்ப….. மற்றப்படி எதுவும் தொல்ல பண்ணக் கூடாது

அருண்: டபுள் டன்….. --என்று சொல்லி பிரேமா-வின் உதடு கடித்தான்

             பிரேமா-வும் ஈடுக்கொடுத்தாள். இதுவரை தன் கணவனோடு கூட உதட்டு முத்தத்தின் சுவை அறிந்திராத பாவை தன் இச்சை தீர்க்க துணிவுடன் தன் சொந்த மகனின் நண்பனுடன் சல்லாபம் அனுபவிக்கும் ஆசையில் முத்ததிற்கு ஈடாய் தன் உதட்டினை காட்டிக் கொண்டிருந்தாள். ஒரு வழியாய் முத்தத்தை முடித்து அருண் கேட்டான்.

அருண்: என்னடி இப்படி நல்லா உதட்ட காமிக்குரியே முன் அனுபவமோ?

பிரேமா: இல்லடா

அருண்: அப்புரம்

பிரேமா: நீ தான ஆசையா என் உதட்ட சப்புன அதான் தோதாய் காமிசேன்

அருண்: அப்போ இதுக்கு முன்ன இப்படி பண்ணதில்லையா?

பிரேமா: இல்லை

அருண்: அப்புறம் எப்புடி இவ்ளோ லாகவமா காட்டுன?

பிரேமா: நான் எங்கடா காட்டுனேன் நீ தான் வாய வச்சதுல இருந்து உறி உறி-நு உறிஞ்சிட்ட, லேச கடிக்கவும் செஞ்ச-- என்றாள்

அருண்: ஓஓஓஓ…….. சாரி ரொம்ப வலிச்சிதா?

பிரேமா: இல்லைடா நீ என்ன செஞ்சாலும் தாங்கிப்பேன், இத பொறுத்துக்கமாட்டனா?, இருந்தாலும் நீ கொஞ்சம் மொரட்டு தனத்த கொரச்சிக்கடா., இந்த வேகத்த என்  பொன்னு வேனா தாங்குவா நான் தாங்கமாட்டேண்டா….

அருண்: சரிடி, அப்போ உனக்கு ஓக்கேயா? உன் பொன்ன நான் செஞ்சா தப்பா எடுத்துக்கமாட்டியா?

பிரேமா: நோ….. ஆனா அவ சம்மதம் இல்லாம எதுனா பண்ணா உன்ன போலிஸ்ல புடிச்சி கொடுக்கவும் தயங்கமாட்டேன்

அருண்: ஹே,….. அப்படிலாம் நான் செய்யமாட்டேண்டி,…. நான் அந்த அளவுகெள்ளாம் நான் வொர்த் இல்லடி – என்றான் பாவமாய்

பிரேமா: தெரியும்டா என் குட்டி புருஷா…- என்று சிரித்தாள்

அருண்: ………

பிரேமா: சரிடா சாப்பிடலாமா?

அருண்: இனி எதுக்கு சாப்பாடு, ஈவினிங்க் டீ குடிச்சா போராதா?

பிரேமா: என்னடா மதியம் டீ-யா?

அருண்? பின்னே….. மதியம் 3 மணிக்கு சாப்புடுரதுக்கு பதிலா 4 மணிக்கு டீ-யே குடிச்சிடலாம்

பிரேமா: என்ன ஒலருர. –என்று மணியை பார்த்தால் பிரேமா

பிரேமா: ஐயோ….. சரி தான்டா மணி 3 ஆயிடுச்சி….. இவ்ளோ நேரம் ஆகியும் இந்த பசங்க இன்னும் சப்பிட கூப்பிடவும் இல்லையே

            என்று தாய்களுக்கே உரிய பாசத்தால் தன் பிள்ளைகளை காண  அவர்களின் அறையை நோக்கி சென்றாள். அங்கே சுகந்தா-உம் குட்டி-யும் தம் தம் அறையினுள் தூங்கிக்கொண்டிருந்தனர்.

            சற்று ஆறுதல் அடைந்து கிழே வந்தாள், அங்கு சோபாவில் உக்கார்ந்து கொண்டு பிரேமா-வின் மார்பு பழங்களை பார்த்து கொண்டு உத்ட்டை சுழித்து கொண்டிருந்தான் அவளின் வருங்ககால காமாந்தக புருஷன். பதிலுக்கு தானும் உதட்டை சுழித்து சிரித்து கொண்டே அவன் பக்கம் வந்து அமர்ந்தாள் பிரேமா. மப்பும் மந்தாரம்முமா கும்முனு ஒர்தித்தி பக்கத்துல இருந்தா யாரு தான் சும்மா இருப்பா?, நம்ம பையனும் அதுக்கு விதிவிலக்கு இல்ல.

அருண்: ஆண்ட்டி, 2 பேரும் என்ன ப்ண்ணுராங்க?

பிரேமா: நல்ல தூக்கம்டா….. உனக்கு பசிக்கலயா?

ஆருண்: பசிக்குது…. ஆனா நீங்க தான் பந்தி வைக்கமாட்டுரீங்கலே

பிரேமா: டேய் அதான் உனக்கு பெர்மிசன் தந்து கொஞ்ச நாள் பொறுக்க சொல்லிருக்கேன்ல, அப்புரம் ஏன்?

அருண்: கொஞ்சமா ஸ்னாக்ஸாச்சும் போடலாம்ல

பிரேமா: அப்புடினா…….?

அருண்: அதான் பால், தேன்னாச்சும் தரலாம்ல

பிரேமா: அதான பாத்தேன் பையன் ஏதோ சம்மந்தம் இல்லாம பேசுரானேனு இப்போ தான தெரியுது சாருக்கு எடுத்த உடனே எடுப்பா இருக்க என் மாரு கேக்குதா?

அருண்: ஈ….. யென பல் இழித்தான்

பிரேமா: அதுக்கும் நாள் இருக்குடா……

அருண்: என்னைக்கு ….. –என்றான் சற்று எரிச்சலாய்

பிரேமா: கோவபடாத என் செல்லம்… சுகந்தா இன்னும் 2-நாள்ல எக்ஸாம்ம் எழுத போராடா…. அதனால உன் பிரண்ட் அவனுக்கு நாளைக்கு இருந்த இண்டட்வியூ-வ கூட சுகந்தா-வ கூப்டுரதுக்கு வேண்டி மாத்தி வச்சிட்டான்.

அருண்: அப்புடினா……………….!!!!!!!!!!!!!!!!

பிரேமா: ஆமாடா……… நாளை மறுநாள் என்ன தவிர வீட்டுல யாரும் இல்ல

அருண்: அப்போ புல் மஜா தான் என்று பிரேமா-வை இருக்கி கொண்டான்

பிரேமா: புல் எல்லாம் இல்ல, பாதி தான். அதனால நீ கேட்ட பால் தேன்ல எது வேனும்னு நீயே முடிவு பண்ணிகோ…. ஏன்னா அவங்க மதிய சாப்பாடுக்கு வந்திடுவாங்க

அருண்: ச்சே……. வட போச்சா

பிரேமா: அவங்க புல்டே வெளில போனாலும் நான் பாதி தான் தருவேன், ஏன்னா கொஞ்சம் க்ண்ட்ரொல் பண்ணனும்டா…

அருண்: சரி

பிரேமா: என்னடா கோவமாயிட்ட போல, புரிஞ்சிக்கடா. எனக்கு வயசுக்கு வந்த 2 பேற வச்சிக்கிட்டு இப்டி பேசவே கூச்சம் தாளல, இதுல உடனேயே மொத்தமும் கேட்டா எப்டி டா……… சொல்லு

அருண்: சரி ஓக்கே…… நீயா உன்ன தர வரைக்கும் ஃபுல்லா உன்ன அனுபவிக்க மாட்டேன், போதுமா?
பிரேமா: இதான் என் செல்லம்…. என்று நெட்டி முறித்தாள்

அருண்: அது சரி நான் எப்புடி அவன் இல்லாதப்போ வரது. அவன் வந்து பாக்குரப்போ நான் இருந்தா சந்தேகம் வராதா?

பிரேமா: டேய் அவன் எப்பொடா உன் கிட்ட சொல்லாம வெளில போய்ருக்கான், அப்போலாம் அவன் வாரப்ப நீ இங்க இருந்ததே ஈல்லியா?

அருண்: சரீ தான் ஆண்டிம், அப்போ நமக்குல்ல எந்த தகாத உரவும் இல்லியே! ஆனா இப்போ அப்பிடியா?
பிரேமா: அது அவனுக்கு தெரியாதேடா….!

அருண்: சரி தான் இருந்தாலும்………………..

பிரேமா: டேய் நீ இதுக்கு சரி வரமாட்ட டா, கடைசி வரைக்கும் என் பொன்ன பாத்து கையடிக்க தன் டா நீ லாயிக்குபடுவ

அருண்: ஏன் ஆண்டி இப்போ கிண்டல் பண்ணுரிங்க?
பிரேமா: பின்னே ஒரு பொன்னு நானே ஒகே சொல்லிட்டேன் அப்புரம் என்ன உனக்கு?

அருண்: சரி ஆன்ட்ட

பிரேமா: கொஞ்சமா தொடுரதுக்குள்ளயே நீ இப்டி பயபடுரியேடா, இடதுல இப்பயே மொத்தமும் வேனும் நு அடம் பிடிக்குர

அருண்: சரி ஆன்ண்ட்டி வரேன் போதுமா…

பிரேமா: இப்போ எதுக்கு மரியாதையா ஆன்ண்ட்டி-ங்குர?

அருண்: அதுவா?.... டைம் ஆச்சில திடீர்னு 2 பேரும் எழுந்து வந்துட்டாங்கனா? அதான்..

பிரேமா: பரவாலியே……… நான் கூட இத யோசிக்காம போயிட்டென்

அருண்: எப்புடி யொசிப்பிங்க, என்ன விடவும் உங்கலுக்கு தான வெறி கூடிரூச்சி…….------என்று கூறி சிரித்தான்

பிரேமா: பச்ச்ச்ச்ச்ச்ச்ச்ச்சீசீ……………… போடா ----என்று வெக்கமாய் சினுங்கினாள்

அருண்: சரி, நான்  கிள்ம்புரேன்

பிரேமா: சாப்புட்டு போயேண்டா

அருண்: என்னைக்கு உன் பாலையும் தேனையும் ருசிக்கிறேனோ அன்னைக்கு தான் உங்க கையாள சாப்புடுவேன் என்றான்
பிரேமா: சரிடா, நீ ஆசைபட்டது போல அன்னைக்கு உனக்கு ஸ்பெசல் விரூந்து தரேன்.
 
           சரி என்று எழுந்து வாசல் வரை சென்றவன் திரும்பி வந்து பிரேமா-வின் அருகில் நின்று எதயோ தேடுவதை போல பார்த்து கொண்டிருந்தான்

பிரேமா: என்னடா தேடுர?  -- என்று எழுந்து அவன் பக்கம் வந்தாள்

அருண்: ஒன்னும் இல்லை

           என்று சொல்லி பிரேமா-வின் இரு பால் சுரக்கா பூ பந்துகளையும் இருக்க பற்றி பிதுக்கிவிட்டு ஓடி கதவின் அருகே நின்று இதுக்கு தான் என்று சொல்லி பழிப்பு காமித்தான். அவனின் செய்கையால் அதிர்ந்தாலும் யாரும் கவனிக்கவில்லை என தைரியம் அடைந்தாள்…. அருணின் சைகைக்கு பதில் சைகை செய்து பழிப்பு காட்டிக்கொண்டு அவன் போவதையே கண் கொட்டாமல் பார்த்துக்கொண்டிருந்தாள்.