Adultery ஜாதிமல்லி (Completed - நிறைவு )

[game40it]

இதுவரைக்கும் பிரபு அவள் வீட்டுக்கு ஐந்து ஆறு முறை வந்து இருப்பான். அனால் இதுவரைக்கும் அவன் எப்போதும் சரவணன் இருக்கும் போது தான் வந்திருக்கான்.  அவன் வரும் போது எப்போதும் ஒரு மணி நேரம் அல்லது அதற்க்கு சற்று அதிக நேரம் இருந்துவிட்டு போவான். ஒரு இரவு அவர்கள் வீட்டிலேயே இரவு உணவு சாப்பிட்டுவிட்டு போனான். ஒரு ஞாயிற்றுக்கிழமை அவன் அவர்களது வீட்டில் மதிய உணவு கூட சாப்பிட்டான்.  எப்போதும் அவள் சமையலை ஹாஹா ஓஹோ என்று புகல்வான். அவள் புன்னகைத்து கொள்வாள்.
 
"என் மனைவி சமையல் எப்போதும், சூப்பர்," என்று சரவணன் கூற. "நீ கொடுத்துவச்சவன்," என்று பிரபு பதிலுக்கு சொன்னான்.
 
அப்போது அவளுக்கும் கொஞ்சம் பெருமையாகவும் , மகிழ்ச்சியாகவும் இருக்கும். அவன் வீட்டில் இருப்பது கொஞ்சம் பழக்கம் ஆனது. அவனுடைய இருப்பை அவள் வீட்டில் கொஞ்சம் இயல்பானது. முதலில் பெண்களை ஒரு விதமாக முறைத்து பார்க்கிறான் என்று சிறிய புகார் சரவணனிடம் அவள் சொல்லி இருந்தாலும் இப்போது அதை அவள் பெரிது படுத்தவில்லை. இருப்பினும் முதல் முறையாக அவன் தன் கணவன் இல்லாதா நேரத்தில் வந்து இருப்பது கொஞ்சம் சங்கடத்தை கொடுத்தது. பல நாட்கள் நல்ல பழகிவிட்டான், எப்படி மூஞ்சில் அடித்ததுபோல, "உள்ளே வராதே' என்று சொல்லுவது என்று தவித்தாள். 
 
பிரபுவின் எண்ணம் மீராவை எப்படியாவது அடைய வேண்டும் என்பது. முதல் முறையாக அவளை கோவிலில் பார்த்த போது அவள் அழகை கண்டு அசந்து போனான். அப்போது அவள் கழுத்தில் தாலி இருப்பதையும், கால் விரலில் மிஞ்சி இருப்பதையும் கவனித்தான்.
 
"இந்த அழகு தேவதையை கல்யாணம் செய்த அந்த அதிர்ஷ்டசாலி யாராக இருக்கும், " என்று யோசிக்க துவங்கினான்.
 
அவள் அழகு அவனை அன்றே கொள்ளைகொண்டது. அவளை மீண்டும் மீண்டும் பார்க்க வேண்டும் என்று ஆசை வந்தது. மீராவை பற்பத்துக்காக அடிக்கடி கோயில் வந்தான். அவள் பெரும்பாலும் குழந்தைகளை அழைத்து தினசரி கோயில் போகிறவள்.
 
அவள் யார் என்று ஜாடைமாடையாக விசாரிக்க அப்போது கோயில் குருக்கள்  தான் சொன்னாரு. "அவுங்க நம்ம சரவணன் ஐயாவின் சம்சாரம்."
 
"எந்த சரவணன்," என்று பிரபு விசாரிக்க, அப்போது தான் தெரிந்தது அவள் தன் பழைய நண்பன் சரவணனின் மனைவி என்பது.
 
"ஏன் தனியாக குழந்தைகளுடன் வராங்க, சரவணன் வருவதில்லையா," என்று விசாரிச்சான்.
 
"அவர் வெள்ளிக்கிழமை தான் குடும்பத்தோடு வருவார்," என்றார் அந்த குருக்கள். "சரி இதை ஏன் கேக்குறேள். அவங்களையே விசாரிக்கிறீங்களே," என்று சந்தேகத்துடன் கேட்டார்.
 
"இல்லை, சாமி, சரவணன் என் பழைய நண்பன். அவனை பார்க்கணும் என்று தான் விசாரித்தேன்," என்று சமாளித்தான்.
 
அப்போது அவள் அறிமுகம் நிச்சயமாக கிடைக்கும் என்று குஷியானான். மீராவை பார்த்த முதல் நாளில் இருந்து அவள் தன் கனவில் அடிக்கடி வந்து இம்மசை பண்ணினாள். பிரபு முதலில் இருந்து உள்நோக்கம் கொண்டு பழகினான். அவளை ஒரு நாலாவது அடையானும் என்று வெறிகொண்டான். அவன் இதுவரைக்கும் இரண்டு பெண்களிடம் உடலுறவு வைத்திருக்கான். அனால் இது தான் முதல்முறையாக ஒரு கல்யாணம் ஆனா பெண் மீது அவனுக்கு மோகம் வந்தது.

அவள் நண்பனின் மனைவியாக இருக்கிறாள் என்று ஒரு விதத்தில் மகிழ்ச்சி அனால் மற்றொரு விதத்தில் வருத்தம். அவள் நண்பனின் மனைவி என்பதால் அவள் அறிமுகம் கிடைப்பது சுலபம் அனால் நண்பனின் மனைவியை ஆடையே நினைப்பது நட்பை கொச்சை படுத்துவது. அதனாலேயே சரவணனையும், மீராவையும் சந்திக்காமலே தவிர்த்துவிடலாம் என்று கூட யோசித்தான். அனால் இவள் இவ்வளவு அழகாக இருக்காளே, என்னை நிம்மதியாக தூங்க விடமாட்டீங்கிறாளே என்று தனக்குள் புலம்பினான். கடைசியில் அவள் அழகு தான் ஜெயித்தது. அவன் திட்டம்படி ஒரு வெள்ளிக்கிழமை சரவணனை அந்த கோயிலில் சந்தித்தான். அவள் அறிமுகமும் கிடைத்தது. இப்போது ஆவலுடன் தனியாக அவள் வீட்டில் பேசிக்கொண்டு இருக்கிறான்.
 
அவள் நம்பிக்கையை ஆடையே அவன் மிகவும் அவசர படமால் கண்ணியமாக நடந்து கொள்ளணும் என்பதில் கவனமாக இருந்தான். அப்போது தான் அவளும் சரவணனிடம் புகார் எதுவும் சொல்ல மாட்டாள். மேலும் தனியாக அவன் வீட்டுக்கு வந்து செல்வது இயல்பான விஷயம் ஆகும்.
 
காப்பி குடித்துக்கொண்டு சொன்னான், "நல்ல வேலை சரவணன் இங்கே இருப்பது. நான் கல்ப் இல் இருந்து இங்கே வந்ததில் இருந்து எந்த பழைய நண்பர்களையும் பார்க்க முடியில."
 
"ஆமாம் அவரும் சொன்னாரு, அவர் பழைய நண்பர்கள் யாரும் இப்போது இங்கே இல்லை என்று."
 
"நான் கல்புக்கு போகும் போது இங்கே இரண்டு பேர் இன்னும் இருந்தார்கள் அனால் இப்போது நான் வந்து பார்த்தால் அவர்களும் வேறு ஊருக்கு வேலைக்கு போய்விட்டார்கள்."
 
"நீங்க எவ்வளவு வருஷம், கல்ப்பில் இருந்தீங்க?"
 
"நாலு வருஷம் மதனி," என்றான்.
 
"வெளி நாட்டில் இருந்திட்ட பிறகு இங்கே திரும்பி, ஒரு சின்ன டவுனுக்கு வந்து இருப்பது போர் அடிக்காதா?"
 
அவளே அவனுக்கு வழி அமைத்து கொடுக்கிறாள் என்று மகிழ்ச்சி அடைந்தான்.
 
"அதுனாலே தான் நான் அடிக்கடி சரவணனை பார்க்க உங்க வீட்டுக்கு வந்துடுறேன். இல்லாட்டி என்ன செய்வது என்று தெரியல. அனால் நான் அடிக்கடி வீட்டுக்கு வருவது உங்களுக்கு தொந்தரவு இல்லையே? அப்படி இருந்த சொல்லுங்க நான் தப்ப எடுத்துக்க மாட்டேன் மதனி, வருவதை கொறச்சிக்குறேன்."
 
"சே சே அப்படி எதுவும் இல்லை, நீங்க ஏன் அப்படி பீல் பண்ணுறீங்க."
 
அவன் எதிர்பார்த்த மாதிரியே பதில் வந்தது.
 
"நல்ல வேல அப்படி சொன்னிங்க மதனி, நீங்க என்ன சொல்ல போறீங்க என்று பயந்துகிட்டு இருந்தேன்."
 
"ஏன் அப்படி சொல்லுறீங்க."
 
"இல்லாட்டி இந்த அற்புதமான காபி கிடைப்பத்துக்கு நான் எங்கே போக போறேன்."
 
மீரா புன்னகைத்தாள்.
 
"நண்பனை பார்க்கும் சாக்கில் ஓசி காப்பி குடிக்க வாரான் என்று நினைக்காதீங்க. உங்கள் காப்பிக்கு கல்ப்பில் இருந்தால் கூட வாரத்துக்கு ஒரு முறை பிளேன் எடுத்து வந்திட்டு போகலாம்."
 
"காபி வேணும் என்றல் சொல்லுங்க, அதுக்காக இப்படி ஓவர்ரா சொல்லாதீங்க," என்றாள் மீரா சிரித்துக்கொண்டு.
 
"சரவணனை பார்த்து பேசிக்கொண்டு இருக்க ஆசை தான் அனால், கடையில் பிசியாக இருக்கும். அங்கே போய் இடைஞ்சலாக இருக்க விரும்பவில்லை."
 
"ஆமாம் அவர் கடையில் வேலை அதிகம் இருந்தால் கஷ்டம் தான். மத்தியானம் சில நேரம் வரமாட்டார், அல்லது அவசரமாக சாப்பிட்டுவிட்டு போய்விடுவார்."
 
அப்போ இவளுக்கும் இங்கே கொஞ்ச போர் அடிக்காது என்று மனதில் நினைத்துக்கொண்டான் பிரபு.
 
"ஆமாம், சரவணன் சின்ன வயதில் இருந்தே நல்ல உழைப்பாளி. நான் தான் கொஞ்சம் பொறுப்பு இல்லாமல் ஜாலி டைப். அதன் என் அப்பா என்னை கல்ப் அனுப்பிவிட்டார்," என்று சொல்லி சிரித்தான் பிரபு.
 
"நீங்க அவரைவிட இளையவர் என்று தோன்றுது, எப்படி நண்பர்கள் ஆனாங்க?"
 
பிரபு சிரித்தபடி சொன்னான், " எங்களை இணைத்தது கிரிக்கெட் தான். நாம பக்கத்து உறுங்களுக்கு போய் விளையாடுவோம். அப்போ ஒன்றாக போய் நல்ல நண்பர்கள் ஆனோம்."
 
"அவர் எப்போது வேலை வேலை என்று தான் பார்த்து இருக்கேன். அவர் கிரிக்கெட் எல்லாம் விளையாடுவாரா?"
 
"என்ன அப்படி சொல்லிட்டீங்க, சரவணனுக்கு கிரிக்கெட் என்றால் உயிர். நல்ல பேட் செய்வான்."
 
"நீங்க?"
 
"நான் வேகமாக போல் பண்ணுவேன், அப்போதே நான் நம்ம டீம் இல் கொஞ்சம் பெரிய சைஸ். அதனாலே நான் தான் வேகா பந்து வீசுபவர் எங்கள் டீம் இல்."
 
மீரா கவனம் அவன் உடல் மீத்து சென்றது. அவன் சொல்வது உண்மை தான். நல்ல உயரம், வாட்ட சாட்டமாக இருக்கான்.
 
"சரிங்க மதனி, அற்புத காப்பிக்கு, என் நன்றிகள். நான் சாயங்காலம்  வரேன், சரவணன் இருக்கும் போது."
 
அவன் பேசிக்கொண்டு இருந்தது கொஞ்சம் நல்ல டைம் போனது. "சரிங்க, போயிட்டு வாங்க."
 
சாயங்காலம் சரவணன் வருவத்துக்கு அரை மணி நேரமாவது முன்பே சென்றுவிடனும். மீண்டும் மீராவுடன் தனியாக பேசுவத்துக்கு வாய்ப்பு அமையும் என்று திட்டமிட்டான்.