Incest உனக்கும் உரிமை உண்டு 1

[Karthick]

சுவாதி " டேய்... ரவி...ரொம்ப வருஷத்துக்கு அப்பரம் உன்னோட சொந்த ஊருக்கு வந்து உன் சின்ன பாட்டிய பாக்க போர .. எப்படிடா ஃபீல் பன்ற " என்றாள்.

சுவாதியின் கேள்விக்கு பதிலலிக்காமல் வழியில் இருந்த வயல்கள் ,தோப்புகள், குளங்களை ஆச்சிரிமாக பார்த்து கொண்டே வந்தான். ஆட்டோ நேராக அம்மா வடிவுக்கரசியின் சித்தி அதாவது ரவியின் சின்ன பாட்டி வீட்டு முன்பு நின்றது.

ஆனால் அங்கோ...!!!!!!

வீட்டிற்க்கு முன்பாக கூட்டமாக நின்று கொண்டிருந்தார்கள் தாரை தப்பட்டை அடிக்கும் சத்தமும் மூவரின் காதிலும் ஒலித்தது.. சுவாதி அங்கு இருந்த ஒருவரிடம் விசாரித்து ரவியிடம்" ரவி..... உங்க சின்ன பாட்டி விடியகாலையில ஹாட்அட்டார்க்ல இறந்துடாங்கலாம்டா... " என சோகத்துடன் கூறினாள்.

ரவி என்னமோ முதலில் சுவாதியை பழிவாங்கதான் இங்கு வரவிருந்தான். ஆனால் இரவில் நடந்த அந்த சம்பவத்திற்குப் பிறகு உண்மையில் தன் சொந்தத்தை பார்க்கும் ஆவலில் இருந்தான்.. அவனுக்கு நினைவு தெரிந்ததிலிருந்து சொந்தம் என யாருரையும் இவன் கண்டதில்லை.. இங்கே ஒரு சொந்தம் இருப்பதை எண்ணி சந்தோஷப்பட்டான்..

ஆனால் இப்போது அந்த ஒரு சொந்தமும் இல்லை என அவன் மனது கலங்கியது ... இதற்கு முன் ரவி இந்த மாதிரி சாவு வீட்டிற்க்கு சென்ற அனுபவம்லாம் கிடையாது. .. கனத்த இதயத்துடன் என்ன செய்ய வேன்டும் என்று தெரியாமல் நின்றிருந்தான். அவன் கால்கள் தானாகவே கூட்டத்தில் புகுந்து நடக்க தொடங்கியது.. சுவாதியும் அவள் கணவரும் பின் தொடர்ந்தனர்.. அங்கு உடலை அனைவரின் பார்வைக்கு படுமாறு நீண்ட மேசையின் மீது கிடத்தி படுக்க வைத்திருந்தனர். . சுற்றி அக்கம்பக்கத்தினர் மற்றும் தூரத்து உறவினர்கள் சூழ்ந்திருந்தது அழுது ஒப்பாரி வைத்திருந்தனர்.. ரவி அருகில் சென்று இறந்த தன் சின்ன பாட்டியின் உடலை பார்த்தவாரே நின்றிருந்தான். .

வடிவுக்கரசியின் சித்தியான இந்த பாட்டிக்கு இங்கு இந்த வீடும் மற்றும் 45 ஏக்கர் விளையும் நிலமும் இருக்கிறது. .* வடிவுக்கரசியின் அம்மா , அப்பா ,தம்பி மற்றும் வடிவு எல்லாரும் இருபது வருடங்களுக்கு முன்பு ஊரை விட்டு திடீரென காலிசெய்து யாருக்கும் தெரியாமல் காஞ்சிபுரத்திற்கு சென்றுவிட்டனர். . இப்போது வரை யாரும் இங்கு வந்ததில்லை. .. எனவே இப்போது இந்த வாரிசு இல்லாத பாட்டியின் சொத்தை தான்தான் அடுத்த வாரிசு என்று சொல்லி சொத்தை அபகரிக்க பாட்டியின் கணவரின் தூரத்து சொந்தங்கள் குடும்பத்துடன் உடலை சுற்றி அமர்ந்து நீலிக்கண்ணீர் விட்டு கொண்டிருந்தனர்..

ரவிக்கு ஏதோ சொல்ல முடியாத துக்கம் தொண்டையை அடைத்தது.. இந்த உணர்வு இதற்க்கு முன் அவன் உணர்ந்ததில்லை.. திடிரென அவனுக்கு அழுகை பீறிட்டு வந்தது அதை அடக்கி கொண்டு கால்களை தொட்டு வணங்கிவிட்டு பாட்டியின் கால்களுக்கு அடியில் மேசையில் தன் முகத்தை குனிந்தவாரே அமர்ந்தான்.. நீலிக்கண்ணீர் வடித்த தூரத்து குடும்பமெல்லாம் "யார் இவன்" என்றவாறே யோசித்து கொண்டிருந்தார்கள். அங்கு ஊரின் வழக்கபடி மாலை ஐந்து மணிக்கு தான் சுடுகாட்டிற்க்கு உடலை எடுத்து சென்று எரிப்பார்கள்..

மாலை மணி 4:50 ஆனது..

உடலுக்கு கொல்லி வைக்கும் நபருக்கே சொத்தில் அதிக உரிமை என்பதால் அந்த நீலிக்கண்ணீர் குடும்பங்கள் தங்களுக்குள்ளேயே யார் பாட்டியின் உடலுக்கு கொல்லி வைப்பது என வாக்கு வாதம் நடந்து கொண்டிருந்தது .. இதையெல்லாம் பார்த்து கொண்டிருந்த சுவாதி அங்கிருந்த ஊர் தலைவரிடம் " ஐயா... பேரனே இங்க இருக்கும் போது எதுக்கு யார்யாரோ கொல்லி வைக்கனும்" என்றாள்.. சுவாதியின் இந்த பேச்சை கேட்டு அனைவரும் அமைதி ஆனார்கள்..

ஊர் தலைவர் " என்ன சுவாதி. .. சொல்ற... பேரனா??? அந்தம்மாக்கு தான் பிள்ளைகளே இல்லையே... அப்படி இருக்க எப்படி பேரன் இருக்க முடியும்? ?" என்றார்.

" அந்தம்மாக்கு இல்ல தான்... ஆனா... அவங்க கூட பொறந்த அக்காவுடைய பேரனும் இவங்களுக்கு பேரன் முறை தானே...!!!" என்றாள். இப்போது அந்த சதிகார குடும்பங்களுக்கு எங்கே சொத்து கைவிட்டு போய்விடுமோ என்று திருதிருவென முழித்து கொண்டிந்தனர்...

" யாரு.... ராதா..வா.??? அவங்க தான் 20 வருஷமா எங்க இருக்கங்கனு யாருக்குமே தெரியாதே!!" என்றார்.

" ஏன் தெரியாது.... அவங்க காஞ்சிபுரத்தில இருக்காங்க.." என்றாள்

"சரி மா..... இப்ப எப்படி அங்க தகவல் சொல்லி அவங்கல வரவச்சி பேரன் கையால கொல்லி போடமுடியும்.." என கூறினார்.

"உங்களுக்கு ஏன் அந்த கவலை...அதான் இங்கியே அந்த பேரன் இருக்கானே..." என ரவியை கை காட்டினாள். கூட்டத்தில் இருக்கும் பல பேர் சொத்து போய்விடுதே என்று ரவியை பார்த்து முறைத்து கொண்டிருந்தனர்... சிலரது கண்கள்..அவனை ஆச்சரியமாக பார்த்து கொண்டிருந்தது... ரவியோ இங்கு நடப்பதை எதையும் தெரியாமல் சோகத்தில் தலையை குனிந்தவாரே மேசையின் மீது சாய்ந்திருந்தான்.

"யாரு.... அந்த பையனா?? " என ஆச்சிரிமாக கூறினார்.

" ஆமா... ஐய்யா. .. அவன்தான்... ராதாவுக்கு பேரன், வடிவுக்கரசிக்கு மகன் " என விளக்கமாக சொன்னாள்.

அங்கிருந்த உள்ளுர் ஆண்களுக்கு ராதா மற்றும் வடிவுக்கரசி யின் பெயர்களை ஞாபகபடுத்தியதும் உடல் சிலிர்த்தது. .. ஆம். ... இப்போது இங்கே 35 வயது இருக்கும் ஆண்கள் எல்லோருக்குமே அப்போது வடிவுக்கரசி தான் கனவு நாயகி.... அதே போல் இங்கிருக்கும் ஐம்பது வயதை கடந்த பலபேர் வடிவுக்கரசியின் அம்மா ராதாவின் அழகை பார்வையாலே பலமுறை கற்பழித்தவர்கள்.... ஏன் இந்த ஊர் தலைவரே அப்போது ராதாவிடம் வழிந்து கொண்டிர்ந்தவர்தான்... அம்மாவும் பொண்ணும் ஊரிலேயே அவ்வளவு அழகு..

சிறிது நேரத்தில் ஒரு கார் வந்து நின்றது. .. அனைவரும் யாரென்று பார்த்து கொண்டிருக்கும் போதே காரில் இருந்து வடிவுக்கரசியும் தேன்மொழியும் இறங்கினார்கள்.. ஆம் சுவாதிதான் காலையில் விசயத்தை ஃபோனில் தெரிவித்திருந்தாள். ஆனால் ரவி இங்கிருப்பதை தெரிவிக்கவில்லை... வடிவுக்கரசி தன் சித்தி இறந்த செய்தி அறிந்ததும் துடிதுடித்து போனாள்... தன் காதலுக்கு அவள் எதிர்ப்பு தெரிவித்தாலும் அவளுக்கு இன்னோரு தாயை போலத்தான் இருந்திருந்தாள்.. சில காரணங்களால் இங்கே வருவதா வேண்டாமா என பல குழப்பங்களுடன் இங்கே தன் மகளுடன் வந்திருக்கிறாள்.... இப்போது கூட பல ஆண்கள் வடிவுக்கரசியை சரியாக அடையாலம் கண்டுவிட்டனர்...

வடிவுக்கரசி அழுது கொண்டே நேராக உள்ளே சென்று " சித்தி..... "என கதறி அழுதாள்.. அருகில் இருந்த தேன்மொழி எதேச்சையாக ரவியை கண்டு அதிர்ச்சியடைந்து அப்படியே நின்றிருந்தாள்... அங்கே வடிவுக்கரசி அழுது முடித்து அருகில் அமர்ந்தாள். பின் தேன்மொழி வடிவுக்கரசியிடம் அங்கே பார் என சைகை செய்தாள். . அங்கே ரவி சோர்வாக மேசையின் மீது சாய்ந்திருந்தான். .. வடிவுக்கரசிக்கு பயங்கர அதிர்ச்சிஅடைந்தாள் தன்னிடம் மீண்டும் பொய்கூறிவிட்டு இங்கே வந்துவிட்டானே எரிச்சலடைந்தாள்... ஆனால் சிறிது நொடிகளிலேயே அவனின் நிலைமையை பார்த்ததும் அவளின் தாய்பாசமே வெளிபட தொடங்கியது..

வடிவுக்கரசி ரவியின் அருகில் சென்று " ரவி....... ரவி........ " என எழுப்பினாள் .. ரவியோ முகத்தை தூக்கி அம்மாவை பார்த்தான்... தன் அம்மாவை கண்டதும் அதிர்ச்சி அடையாமல் தன் மனதில் இருந்த துக்கத்தை வெளிபடுத்தினான். அமர்ந்தவாறே வடிவுக்கரசியை அனைத்து கொண்டே " அம்மா... " அழுதான். வடிவுக்கரசியும் அவனை சமாதபடுத்தினாள்.. ஒரு வழியாக எல்லா சம்பிரதாயமெல்லாம் முடிந்து உடலை சுடுகாட்டிற்க்கு எடுத்து சென்று ரவி கையால் கொல்லி வைக்கப்பட்டது.

சாவுக்கு வந்திருந்த எல்லா வெளியூர் சொந்தகாரங்கலும் சொல்லாமல் கிளம்பினர் ஆனால் ஒரு குடும்பம் மட்டும் அந்த ஊரிலே தங்கினர். அந்த குடும்பத்தில் பட்டாபி , ஜானகி என்ற கணவன் மனைவியும் அவர்களுக்கு கோபால் என்ற 35 வயது மகனும் இருந்தனர்.. கோபாலுக்கு இருக்கும் தவறான பழக்கம் மற்றும் ரவுடிதனத்தினாலும் இன்னும் கல்யாணம் ஆகவில்லை.. இந்த குடும்பம் அந்த வீட்டையும், விளைநிலத்தையும் அபகரிக்கும் முயற்சியில் எந்த அளவுக்கும் போகும் முடிவுடன் இருந்தனர்..

வடிவுக்கரசி,ரவி,தேன்மொழி என அனைவரும் குளித்து விட்டு காஞ்சிபுரம் கிளம்பு தயாராக இருந்தனர்..* சுவாதி வடிவுக்கரசியிடம் பழைய நினைவுகளை பற்றி சிரித்து பேசிக்கொண்டிருந்தாள்.. அந்த நேரத்தில் ஊர் தலைவரும் சில பெரியவர்களும் வந்தனர். கூடவே வடிவின் பள்ளி பருவத்தில் அவளை பார்த்து ஏங்கிய சில ஆண்களும் வந்திருந்தனர். . உடலளவில் அப்போதைய போலவே நல்ல செழிப்பா இப்போதும் இருப்பதை கண்டு வியந்து சிரித்து பேசிக்கொண்டிருந்தனர்... சிலரது கண்கள் தேன்மொழியையும் மேய்ந்தன..

ஊர் தலைவர் வடிவுக்கரசியிடம் "என்னம்மா... எங்க கிளம்பிட்டீங்க.." என்றார்

வடிவுக்கரசி " ஊருக்கு தாங்க... அங்க வேலையெல்லாம் போட்டபடியே இருக்கு...அப்பரம் பசங்க படிப்பும் கெடகூடாதுல்ல.."

"என்ன... வடிவு நியே இப்படி சொல்லுற.. செத்து போனது உன் சித்தி.. கொல்லி வச்சது உன் மவன்.. இப்டி இருக்கும் போது பதினாறாம் நாள் காரியம் முடிகிற வரைக்கும் ஊர விட்டு போககூடாது தெரியுமில்லமா." என்றார்

" இல்லங்க.. நாங்க போய்தான் ஆகனும்... "

"உங்க அம்மா ராதாவுக்கு இந்த ஊர் மேல என்ன கோவம்னு தெரியல.. பாரு சொந்த தங்கச்சி செத்ததுக்கு கூட வரல.. சொல்லு மா. .. அப்படி என்ன பன்னிட்டோம் அவங்களுக்கு... சொல்லுமா ஏன் வரல. ."

" ஐயா நான் அவங்க கூட பேசியே ரொம்ப வருசமாச்சி.. இப்ப அவங்க என்கூட இல்ல..."

" சரிமா...விடு அது உங்க குடும்ப பிரச்சினை. .... நீ... வந்ததே பெருசு.. தயவு செய்து 16 நாள் காரியம் முடிச்சுட்டு போங்க... இதான் நம்ப ஊரோட வழக்கும்." என்றார்.. பின் ரவியும் தேனும் இங்கே இருக்கலாம் என அடம்பிடித்தனர்.. சுவாதியும் இருந்துட்டு போகுமாறு கூறினாள்.. ஆனால் வடிவுக்கரசியின் மனதில் வேறேதோ குழப்பம் நிலவியது.. இந்த ஊரை விட்டு போனா போதும் என்று இருந்தது. பின் தேன்மொழியை தனியாக அழைத்துச் சென்று " ஏய்..தேனு... நீயும் ஏனடி புரியாம பேசுற... இங்க தங்கனா ரவிக்கு என்ன பத்தி எல்லாம் தெரிஞ்சுடும்னு உனக்கு தெரியாதா.."

தேன் " மா.. அப்படிலாம் எதுவும் நடக்காது..மா... பயப்படாதிங்க.... அந்த விஷயம் உங்களுக்கு, அப்பாக்கு, உங்களோட அம்மாக்கு அப்பரம் டைரிய படிச்சதால எனக்கும் மட்டும்தான் தெரியும்... நீங்களோ நானே வாய் திறக்காத வரைக்கும் யாருக்கும் அந்த விஷயம் தெரியவாய்ப்பில்ல... கவலபடாதிங்க... நாம இங்க தங்குறோம் அவ்வளவுதான் " என்றாள்.

பின் வடிவுக்கரசி ஊர் தலைவரிடம் இங்கு தங்க சம்மதித்தாள்.. வீட்டை கழுவிவிட்டு ... சுவாதி உணவு சமைத்து எடுத்துவந்ததும் அனைவருக்கும் சாப்பிட்டனர்.. என்னதான் வடிவுக்கரசி இங்கே பிறந்து வளந்திருந்தாலும் புது இடமாகவே தோன்றியது... பெரிய அறைகள் இருந்தும் யாருக்கும் தூக்கம் வரவில்லை .. வெளியில் மரத்தடியில் அமந்திருந்தனர்.. காற்று தென்றலாய் விச வடிவு,தேன்,ரவி,சுவாதி என நால்வரும் பேசிக்கொண்டிருந்தனர். இப்போது ரவியின் மனது லேசாகி அனைவரிடமும் பழைய படி சிரித்து பேசிக்கொண்டிருந்தான்..

இப்படியே முன்று நாட்கள் நகர்ந்தன...

இரவு மணி 8:45

வடிவு " டேய். ... வந்தவுடனே கேக்கனும்னு இருந்தேன்... நீ பாண்டிச்சேரிக்கு தானே போரேனு சொன்ன.... எப்படி இங்க வந்த. ... " என்றாள் .. ரவியோ என்ன கூறுவது என்று யோசித்து கொண்டிருக்கும் போதே. . சுவாதி குறுக்கிட்டாள் " என்னடா.... சொல்லட்டா.. எல்லாத்தையும்? ??" என விளையாட்டாக மிரட்டினாள்.

ரவிக்கு முகமெல்லாம் வேர்த்து இதயம் படபடத்தது... மனதில் " எங்க இவ.. எதுக்கு நாம பாண்டிச்சேரி வந்தேன்னு எல்லாத்தையும் சொல்லி தொலைக்க போறா " என பயந்தான்.. தேன்மொழி ரவியின் முகம் வேர்த்து ஒருமாதிரி இருப்பதை... சரியாக கவனித்தாள்..

வடிவு சுவாதியிடம் " ஏய்.... என்னடி... அவன கேட்ட... நீ என்னமோ. ..சொல்றேனு... சொல்லுற... என்னடி..." என்றாள். ரவியோ சுவாதியின் பதிலை எண்ணி திருதிருவென முழித்து கொண்டிந்தான்..

சுவாதியோ " வடிவு... நான்தான்டி அவன இங்க... உன் சின்ன பாட்டி இருக்காங்கனு கூட்டிட்டு வந்தேன்...ஆனா.. இங்க வேறமாதிரி நடந்திருச்சி.. " என சுருக்கமாக கூறினாள்.. இப்போதுதான் ரவியின் மனது அமைதியானது..

தேன் " அம்மா... நான்..ரவிய கூட்டிட்டு காத்தாட சும்மா நடந்துட்டு வரேன் " என ரவியை கூட்டிட்டு சென்றாள். நடந்து கொண்டே " என்னடா... உம்முனு வர....என்னாச்சு "என்றாள்

ரவி "ஒன்னுமில்ல..கா... ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்... ரொம்ப...குளுருதுல..." என இரண்டு கைகளை சூடுபறக்க தேய்த்து கொண்டான்..

" எப்படி. .... குளுராம.. இருக்கும்... அதான்.. மூஞ்சிய.. பாத்தேனே... வேர்த்து.. போயி பேயறைஞ்சா மாதிரி இருந்தியே..... சொல்லு என்ன ஆச்சி.???"

"என்ன. ..... எது....கா??" தினறினான்

"டேய்....உன் மூஞ்சிய பாத்துட்டு. ... அதுக்காகதான் தனியா கூட்டிட்டு வந்தேன்... மறைக்காம... சொல்லிடு என்ன பத்தி தெரியுமில்ல..!!" என அதட்டினாள்

ரவி " படுபாவி....கரைட்டா... கண்டுபுடிக்குறாலே...இவ..." என ரூபியையும், எதற்கு பாண்டிச்சேரி வந்தான் என்பதையும் தவிர்த்து மற்ற சுவாதியின் ஊம்பல்... அவள் கணவனின் ஆட்டம். ... சுவாதியின் வெறி கொண்ட புணர்ச்சி... என எல்லாத்தையும் கூறினான்..

தேன்மொழி சிறிது நேரம் ரவியையே பார்த்து கொண்டிருந்தவள் திடிரென சிரிக்க ஆரமித்தது விட்டாள்.. " அப்போ.... லைவ் ஷோ பாத்துருக்க... எப்படிடா... இருந்துச்சி..செமயா இருந்துச்சா??..." என்றாள்

" கா...... உனக்கு...என்மேல கோவம் இல்லியே....." என சோகமாக கூறினான்

"சீ...சீ..... உன் மேலபோயி கோவப்படுவேனா???... அன்னைக்கு இருட்டுல உன் வெரல வச்சி அம்மாவோட எதுல நோண்டிட்டு இருந்தேனு தெரிஞ்சும்... நான் என்ன உன்கிட்ட கோச்சிகிட்டேனா என்ன??" என கிசுகிசுத்தாள்..

ரவி பதறிப்படியே " கா.... சத்தியமா இருட்டுல நீயினு நெனச்சி தான் அப்படி விளையாட்டா செஞ்சிட்டேன்...கா..... அதுவும் நீ...என்ன உசுபேத்தி விட்டனால!!!.." என்றான்

"ஓ....ஓ... விளையாட்டா....* அப்படினா... இன்னைக்கு நைட் அந்த விளையாட்ட நாம விளையாடுரோம் ஓகே வா..." என் ரவியின் இடுப்பை அனைத்த படியே வீட்டிற்க்கு வந்தாள்.

இரவு மணி 10:15

ஊரே..... அமைதியாக இருந்தது... மூவரும் உறங்க தயாராக இருந்தனர்..

தேன் " மா. .. நான் ரவி கூட அந்த மூனாது ரூம்ல படுத்துகிறேன்..." என்றாள்

வடிவு " எதுக்கு தனியா...??"

"உனக்கு... தெரியாதா..."

"யேய்.... தேனு.... இது நம்ம ஊரு கிடையாது. ... நீ... என்கூடயே படு..."

"சரி....அப்போ.... படுக்குறேன்....அப்பரம் கை பட்டுச்சி கால் பட்டுச்சினு... சொல்ல கூடாது.. பாத்துக்கோ.." என கூறி ரவியை தன் அருகிலே படுக்க வைத்து கொண்டாள்..

ரவியின் கண்களுக்கு இந்த விடிபல்பின் வெளிச்சத்தில் அம்மாவும் தேனும் தேவதைகளாக தெரிந்தனர்.. ஒரு நாள் இரவில் இருட்டில் அம்மாவின் புழையை தொட்டதிலிருந்து ஏற்ப்பட்ட ஆசையால் தான் பாண்டிச்சேரிக்கு விலைமாதுவை புணர வந்தான்.. ஆனால் நடந்ததோ வேறு... இன்றாவது அக்காவிடம் தன் ஆசையை நிறைவேற்ற காத்துகொண்டிருந்தான்.. அதற்கும் அம்மா முட்டுகட்டையாய் இருந்தது அவனுக்கு வருத்தமாய் ஆயிற்று....

தேனுக்கு வலது புறம் ரவியும் இடது புறம் வடிவுக்கரசியும் பாய் விரித்து தரையில் படுத்து கொண்டனர்...* தேன்மொழி இருபது நிமிடம் அமைதியாக இருந்திருப்பாள் ... பின் மல்லாக்க படுத்திருந்தவள் ரவியை பார்த்தவாறே அம்மாக்கு முதுகு காட்டியபடி ஒருகளித்து படுத்து கொண்டாள். ..

பிறகு ரவியின் மேல் இடது கையை அவனின் மார்பில் படரவிட்டாள்.. ரவி மெலிதாக குரலில் " கா.... அம்மா.. இன்னும் தூங்கல..." என்றான்

தேன் " ச்..... சும்மா இருடா " என தன் கையை அவனின் இடுப்பில் வைத்து பேன்ட்டுக்கு உள்ளே நுழைத்து ரவியின் சுன்னியை சரியாக பிடித்தாள்.... அவனும் இதற்க்கு தான் காத்துகொண்டிருந்தான்... அப்படியே சுகத்தில் கண்களை மூடிக் கொண்டான்.. மனதில் " கடவுளே* இன்னைக்கு என் ஆசையை தீத்து வை " என தன் அக்காவை புணர கடவுளிடம் வேண்டிக்கொண்டான்

பிறகு ரவியின் மேல் இடது கையை அவனின் மார்பில் படரவிட்டாள்.. ரவி மெலிதாக குரலில் " கா.... அம்மா.. இன்னும் தூங்கல..." என்றான்

தேன் " ச்..... சும்மா இருடா " என தன் கையை அவனின் இடுப்பில் வைத்து பேன்ட்டுக்கு உள்ளே நுழைத்து ரவியின் சுன்னியை சரியாக பிடித்தாள்.... ரவியும் சுகத்தில் கண்களை மூடிக் கொண்டான்.. மனதில் " கடவுளே* இன்னைக்கு என் ஆசையை தீத்து வை " என தன் அக்காவை புணர கடவுளிடம் வேண்டிக்கொண்டான்.


எல்லாம் சரியாக போய் கொண்டிருக்கும் போது.... திடிரென அறை முழுவதும் வெளிச்சம் ஆயிற்று... தேனும் ரவியும் கண் திறந்து பார்த்தனர்.. அம்மாதான் சுவிட்சை போட்டிருப்பது தெரிந்ததும் ரவியோ தன் சுன்னியை பேன்டுக்கு உள்ளே பிடித்திருந்த அவளின் கையை இழுத்தான்... ஆனால் தேனோ எவ்வித பதட்டமும் இல்லாமல் ரவியின் பூலை பிடித்தபடியே இருந்தாள்...

வடிவு " ஏய்..... என்னடி பன்னிட்டு இருக்குற" என்றாள் அதட்டலாய்.. ரவி மனதிற்குள் "இன்னைக்கி மாட்னோம்டா.... ச்சே இந்த அக்கா ஏன் இப்படி பன்றா... சரி நாம தூக்கத்துல இருக்குறா மாதிரியே இருப்போம் " தூங்குவது போல் நடிக்க தொடங்கினான்

தேன் " என்னம்மா. ... எதுக்கு இப்ப லைட் போட்ட " என சுன்னியில் இருந்து கையை எடுக்காமல் சாதாரணமாக கூறினாள்.

வடிவு " ச்சீ.... கைய எடு.... விவஸ்த்த கெட்டவளே.. " என்றாள்

" மா.... தயவுசெஞ்சி லைட் ஆப்பன்னு என் மூட கெடுக்காத" என்றாள் இப்போது கையை மேலும் கீழும் அசைக்க தொட்ங்கினாள்...

" உன் கிட்ட பேசி... ஜெயிக்க முடியாதுடி.... " என கூறி விட்டு* ரவியிடம் " டேய். ... நல்லவனே.... ஆக்டிங் பன்னது போதும்... எழுந்துருடா " என்றாள். . ரவியும் அக்காவின் கையை எடுத்து விட்டு எழுந்தான்.. அம்மா அவனை அவளருகில் படுக்க சொல்லி விட்டாள்.. இப்போது வடிவு நடுவிலும் தேனும் ரவியும் அவளின் இருபுறமும் படுத்துஇருந்தார்கள்..

கோவத்தில் தேனோ " ஏம்மா.... இப்டி பன்ற..."

வடிவு " என்ன பன்னாங்க.... பேசாம.. மூடிட்டு படுடி..." என்றாள். .. அத்துடன் தேன்மொழி வாய்திறக்கவில்லை .. கோவித்து கொண்டால் போல..

வடிவு மனதில் " கடவுளே... ஏன் இவங்க பன்றது தப்புனு... இவங்களுக்கு தெரிமாட்டேங்குது... நான் பன்ன பாவத்த தேன்மொழி தெரிஞ்சிகிட்டதால.... அவல என்னால தடுக்க முடியாது போலயே...." என வருந்தினாள். ... மனது கனமானதால் அழகையை அடக்கி விசும்பத்தொடங்கினாள்... இதை கேட்டதும் மகனும் மகளும் பதறியடித்து எழுந்து பார்த்தனர்... அங்கே வடிவுக்கரசி கண்களை மணிகட்டால் மூடிகொண்டு அழுது விசும்பிக்கொண்டிருப்பதை கண்டனர்.. கண்ணீர் கன்னம் வழியே வழிந்தோடியது... ஆனால் ஒன்று வடிவுக்கு தன் மகள் , தன் மகனுடன் உறலுவு வைத்தாலும் பரவாயில்லை அதற்க்கு மேல் ஏதாவது முடிவெடுத்து விடுவார்களோ என்ற பயம் அவளின் மனது முழுவதும் பரவியிருந்தது...

தேன் " மா. .... அம்மா. ... எதுக்கு இப்ப அழுவுற.." என்றாள் ஆனால் வடிவுக்கரசி கண்களை மூடிக் கொண்டு அமைதியாக இருந்தாள் .. ரவியும் கேட்டு பார்த்து விட்டான்.. ஆனால் வடிவுக்கரசியிடம் அமைதியே பதிலாக வந்தது... சிறிது நேரத்திற்க்கு பிறகு அம்மாவே பேசத்தொடங்கினாள்..

வடிவு " ஏன்டி.... தேனு....உன் எதிர்காலத்த நெனச்சி நான் வயித்துல நெருப்ப கட்டிகிட்டு இருக்கேன். .. ஆனா நீ பன்ற இந்த மாதிரி காரியத்தால கடைசில என்னமாதிரி சொந்தபந்தமில்லாம தனியாதான் வாழனும் பாத்துக்கோ.. " என கூறி கண்ணை துடைத்துக் கொண்டே "முன்னல்லாம் ரவி கூட ஒன்னா நீ தூங்கவே எனக்கு பிடிக்காதுனு தெரிஞ்சும் இப்ப என் பக்கத்துலயே அவன்கூட...... ச்சே....... எல்லாம் என் டைரிய படிச்சிட்டு... இவ எங்க நம்மல கேள்வி கேக்க போறா... அப்டினு நெனப்புதானே.... கடைசில... நான் உன் அம்மாங்குற நெனப்பே உனக்கு இல்லாம போச்சில்ல.... " என கூறி மீண்டும் அழுது கொண்டே " நான் என்ன சொன்னாலும் நீங்க ரெண்டு பேரும் கேக்க போரது இல்ல... உங்களுக்கு எதுக்கு எடுத்தாலும் என்கிட்ட கோசிக்க மட்டும்தான் தெரியும். ... அம்மா ஏன் சொல்லறங்கனு உங்களுக்கு யோசிக்க தெரியாது... ஏன்னா உங்க வயசு அப்படி" என மூச்சி விடாமல் கூறிமுடித்தாள்.

இப்போதுதான் ரவிக்கும் தேன்மொழிக்கும் அம்மா ஏன் அழுதாள் என்று புரியத் தொடங்கியது... நிறைய தடவை வடிவுக்கரசி தேனிடம் இதை பற்றி கூறி இருக்கிறான் அப்போதெல்லாம் அதை பற்றி கவலை இல்லாமல் இருந்தாள்... ஆனால் இப்போது அவளின் பேச்சில் உள்ள உண்மை தேனுக்கு தெரியத் தொடங்கியது.. ரவி எதுவும் பேசாமல் இருந்தான். இருந்தாலும் அம்மாவின் பேச்சில் இடையில் வந்த "டைரி " என்ற வார்த்தையை கவனிக்க தவறவில்லை.

தேன் " அம்மா. .... நான் பன்னது தப்புதான்.... உங்க கூட கொஞ்சம் தனியா பேசனும்..." என்றாள்.

வடிவு " காலைல பேசிக்கலாம்... படு.." என்றாள்

தேன் " ம்ஹூம். .. இப்பவே..." என்றாள். ..

வடிவு " ரவி.... நீ இங்கியே படுத்துரு.... பத்து நிமிஷத்துல வந்துடுறோம் " என தேன்மொழியை கூட்டிக்கொண்டு கடைசி அறைக்கு சென்றாள்..... அங்கு "எனனடி.... என்ன பேசனும்... "

" மா..... உனக்கு ஒரு சத்தியத்த பன்றேன்..... நீ பாக்குற பையனத்தான் நான் கல்யாணம் பன்னிக்குவேன்... போதுமா " என்றாள்

" உன்மையாதான் சொல்லுரியா... இல்ல என்ன சமாதான படுத்த மட்டும் பொய் சொல்றியா..."

" மா.... ப்ராமிஸ். .... நீ..... பயப்படுற மாதிரி நான் கல்யாண விசயத்துல பன்ன மாட்டேன் "

வடிவுக்கரசி தேன்மொழியின் சத்தியத்தை கண்டு மகிழ்ச்சியாக " இப்பத்தான்டி..... என் வயித்துல பால வாத்த.... அப்ப... இனிமே கல்யாணம் வரைக்கும் உன் உணர்ச்சிய அடக்கி வை... சரியா! !" என்றாள்

" எதுக்கு அடக்கனும்.... அதுக்குதான் நீயும் ரவியும்... இருக்கீங்களே... என் உணர்ச்சிய உங்க ரெண்டு பேரு கிட்ட தனிச்சிகிறேன்." என்றாள் சாதாரணமாக..

"ஏய் தேன்.... நீ... மறுபடியும் ஆரமிச்ச இடத்துக்கே வர..."

" மா..... உனக்கு நீ பாக்குற பையனோட நடக்கும் என்னோட மேரேஜ் முக்கியமா...இல்ல... என் உணர்ச்சிய அடக்குற. ......" என கூறி கொண்டிக்கும் போதே வடிவுக்கரசி பதிலலித்தாள்..

" இல்லடி. ..... உன் கல்யாணம் தான் முக்கியம் அதுவும் நான் பாக்குற மாப்பிள்ளை யோட....."

" சரி சரி. .. நான்தான் அதுக்கு ஒத்துகிட்டேனே.... ஆனா ஒன்னு அப்பாவ நீ கல்யாணம் பன்னும் போது கன்னியாவே இருந்திங்க பட் என்னால நீ பாத்து கட்டி வைக்குற என் வருங்கால புருஷனுக்கு வெர்ஜனாக இருக்க முடியாது... கண்டிப்பா எனக்கு புடிச்சவனுக்கு தான் என் கன்னிதன்மைய இழப்பேன்..."

"எப்படியோ.... நான் பாக்குற மாப்பிள்ளைய கட்டிகிறேனு சொன்னியே அதுவே போதும்...." என்றாள் சந்தோஷமாக...

"அப்ப.... இனிமே ரவிகூட... எப்டி வேனா இருப்பேன்... என்ன வேனா பன்னுவேன் உன் முன்னாடியே... ஓகே வா " என சிரித்து கொண்டே கூறினாள்

"நான்... வேனாம்னு சொன்னா கேக்கவா போற .... கல்யாணத்துக்கு ஒத்துகிட்டதே எனக்கு போதும்... இருந்தாலும் ரவி உன் கூடபிறந்த தம்பினு நெனப்பு உனக்கு எப்டி..டி இல்லாம போச்சி...??"

" மா....நான் மட்டும் தானா... ரவி...அன்னைக்கு.. உங்கள லிப்புல கிஸ் பன்னும் போதும்.. சரி.. இருட்டுல அவன் விரல... உங்க... இதுல... விட்டு கொடையும் போது தெரியலையா.. அவன் நீங்க பெத்த புள்ளைனு..." என்றாள்

" ஏய்... எரும...மாடே..... அன்னைக்கு பவர் கட்..டி " என கூறியவள் பின் அன்று ரவி செய்த காரியத்தை நினைத்து பார்த்ததும் வெக்கத்தில் உடம்பில் சிறு நடுக்கம் உண்டானது கூடவே " அன்னைக்கு ஏன் ரவிய தடுக்காம இருந்தேன்...ரவி நான் பெத்த புள்ளனு தெரிஞ்சும் அவன் பன்ன வேலைய என் உடம்பும் மனசும் ஏத்துக்குச்சி அது எதனால??" என சில கேள்விகளும் எழுத்தன...

" மா.... என்ன. .... நின்னுகிட்டே ரவிகூட கனவா" என உலுக்கினாள்

" ச்சீ. .... வாய மூடு.... உன் புத்தி எப்டி போகுது பாரு... "

" சரி.... விடுங்க...மா.. என்ன இங்கியே படுத்துக்களாமா.." என கூறி வடிவின் புட்டத்தை தடவினாள்..

" தேனு.... இப்பவும் சொல்லுறேன் இது நம்ம ஊரு இல்ல.. காஞ்சிபுரத்துல வச்சிகலாம் சரியா... அதுமட்டுமெல்லால எனக்கும் அது தேவ படுது" என கூறி வெக்க பட்டாள்

" மா.... என்னால நம்பவே முடியல. .. நீயா வாய தொறந்து கேக்குற.... சரி சரி. .. உன் ஆச படியே காஞ்சிபுரத்துக்கு போனதும் உன்ன என்னென்ன பன்ன போறேன் பாரு... " என வடிவுக்கரசியின் உதட்டை கவ்வினாள்.. நீண்ட முத்ததிற்க்கு பிறகு இருவரும் பிரிந்தனர்... பின்பு அந்த அறையை திறந்து வெளியே வந்தனர்.. பாயில் ரவி படுத்திக்காமல் அமர்ந்து எதையோ சிந்தித்து இருந்தான்...

வடிவு " என்ன ரவி... இன்னும் தூங்காம இருக்க. காலையில ஊர் தலைவர் அவங்க வீட்டுக்கு கூப்டுருக்கார்... போகனும்... தூங்கு " என அவர்களுக்கு நடுவில் படுத்து கொண்டாள்..