13-11-2019, 07:15 PM
•▪●○ ,,,,,, சரியாக 28 நிமிடங்களுக்கு முன் இங்கு நடத்தவை,,,,,,,,,□¤▪•
சுவாதி " ஏங்க. .. இவ்வளவு தூரம் வந்துட்டு இப்ப இப்டி சொல்லுரிங்க..." என அவனின் கணவனிடம் சோகமாக கூறினாள்.
சுவாதியின் கணவன் " அதான் சொன்னேன்ல.டி ஆபிஸ்ல இருந்து பாஸ் கால் பன்னாருனு... இப்ப போகலனா இந்த இயர் எனக்கு வர வேன்டிய இன்கிரிம்டும் ப்ரோமோஷனும் கிடைக்காது.. அதனால சொன்னா கேலு... நாம* கிளம்புனும்" என கட்டிபிடித்து சமாதான முயற்சியில் இறங்கினார்.
"எனக்கு அதெல்லாம் தெரியாது..* வருஷம் வருஷம் கல்யாண நாளுக்கு இங்க வந்து இருப்போம் .. இன்னைக்கும் இங்கதான் இருக்கனும்.." என அடம்பிடித்து அழுதாள்
" கல்யாண நாள் அதுவுமா இப்டி யாராவது அழுவாங்களா... என்னம்மா.. பன்றது... அதான் நம்ம கிட்ட காரு இருக்கே .. நாளைக்கு நைட்டே மறுபடியும் இங்க வந்துடலாம்.. இப்ப கிளம்பு.. சுவாதி..மா..." என முத்தமிட்டார்
" அப்படிதான்... சொல்லுவீங்க.. ஆனா கூட்டிட்டு வரமாட்டிங்க..."
"இல்ல.... பட்டு... கண்டிப்பா நாளைக்கு நாம வறோம்.. சீக்கிரம் கிலம்பு இப்பவே டைம் ஆச்சி.."
"அப்படினா நான் இங்கியே இருக்கேன் நீங்க போய்ட்டு வேலய முடிசிட்டு நாளைக்கு வாங்க" என்றாள்
"ஏன்டி என்ன நம்ப மாட்ற.. கிலம்புடி"
"ம்ஹூம். ... வரமுடியாது. ..உங்கள எப்ப நம்பனும் எப்ப நம்பகூடாதுனு எனக்கு தெரியும்... நான் இங்கதான் இருப்பேன்.." என்றாள்.
"சரி சரி... உன் இஷ்டம்... பாத்து பத்திரமா இருந்துக்கோடி.. எதுவா இருந்தாலும் ஃபோன் பன்னு " என கூறி அவர் காரில் கிலம்ப... சுவாதி அவள் கணவரை வழி அனுப்பிவிட்டு உள்ளே வந்தாள்.. அவள் அறை கதவை திறக்கும் போது.. பக்கத்து அறை கதவு திறந்து " பொத்" என சத்தம்... சுவாதி சத்தம் கேட்டு திரும்பி பார்த்தால் அங்கே உள்ளே இருந்து ஒரு பெண் கீழே குப்புற விழுந்து கிடந்தாள் யாரேன தெரியவில்லை..
சுவாதி அருகே சென்றாள்... ஒரே.. பிராந்தி வாசனை... மனதில் " ச்சி... குடிச்சிருக்கா... போல... அதான் தடுமாறி கீழே விழுந்து கிடக்கா " என நினைத்தாள்.. பின்பு அவளை எழுப்ப மல்லாக்கா திருப்பினாள். . அப்போது தான் அவளின் முகத்தை பார்த்தாள். . முதலில் அடையாலம் தெரியவில்லை பின்பு சுவாதிக்கு நியாபகம் வந்தது அது ரூபி.... அவளுடன் கல்லுரியில் படித்த சக மாணவி...
சுவாதி " ஏய்...ரூபி.... ஏய்.... ஏய்... " என தட்டி எழுப்பினாள்.
ரூபி நல்ல போதையில் இருந்தாள்.. கண்ணை மட்டும் திறந்தாள்..
சுவாதி " ஏய். ... ரூபி.... எழுந்துருடி.."
ரூபி எழுந்து அமர்ந்து திருதிருவென முழித்து " ஐ....ஐ..யம்.* ஸ்...ஸ்..டெ..டி.. ஆல்வேஸ் .... ஸ்...டெடி... " என வாய் குலறி பேசி தட்டு தடுமாறி எழுந்து நின்றாள்...
சுவாதி " ஏய்... ரூபி. .. நான் சுவாதி.டி "
ரூபி " சு...வா...தி.... எப்...டி..டி இருக்க "
சுவாதி " ரொ*ம்ப முக்கியம்... நீ எப்டி டி இங்க.."
ருபி " அ.து...வா... என்னை...ய*** த்ரீ டேஸ்..க்கு... புக் பன்னிருக்கா..ங்கடி " என குடிபோதையில் உண்மையை உளறினாள்
இதை கேட்டும்கூட சுவாதி எந்தவித அதிர்ச்சியும் அடையவில்லை. . ஏனெனில் அனாதையான ரூபி... கல்லூரி காலத்திலேயே இப்படி தான்.. தன் பணத்தேவைக்காக இவள் இந்த மாதிரி செய்கிறாள் என்று அப்போதே கல்லூரி முழுவதும் பரவியிருந்தது..ஆனால் அதை பற்றி ரூபி கொஞ்சமும் கவலை பட மாட்டால். வாழ்க்கை வாழ்வதற்கே என்பது இவளில் பாலிஸி...* "சரி டி அதுக்கா..என்னடி இப்படி குடிச்சிருக்க.. வா.. உள்ள.. போலாம்.."என அவளின் அறைக்கு இழுத்தாள்.
"ஏஏஏஏ..ய்ய்* சு..வா...தி* நான் பஸ் ஸ்டாண்..ட்க்கு போ..னும்...டி விடு.."
" இந்த நெலமையில உன்னால போக முடியாது..டி.. சொன்னா கேலு"
"அப்...டி....யா.... ஆமா.... ஐ..ம் ...புல் .. டைட் .... " என தன் கைபேசியை நோண்டினாள்..
"தெரிதுல்ல... வா உள்ள... " என சுவாதி கூறினாள்
"இந்த ஃபோட்டா....ல* இருக்....குற ஆள நீ... கூட்டிட்டு.. வா..டி... ப்ளீ...ஸ்.டி." என தன் கைபேசியில் இருந்த ரவியின் புகைபடத்தை காட்டினாள். குமார் ஏற்கனவே மூன்று பேரின் புகை படம் மற்றும் பெயர்களை அனுப்பிருந்தான்..
"ஏய்.....என்ன.. விளையாடுரியா.... உன்க்கு போய்... எல்ப் பன்ன பாத்தேனே... ச்சி.. " என ரூபியை விட்டு விலகி நடந்தாள்.... திடிரென நின்றாள்... அந்த புகைப்படத்தில் உள்ள உருவத்தை எங்கேயோ பார்த்த மாதிரி இருந்தது. . ரூபியிடம் சென்று "அந்த ஃபோட்டாவ காட்டுடி.." என்றாள்
ரூபி தன் வாட்ஸாப்ல இருந்து எடுத்து காட்டினாள்.
சுவாதி " ஏங்க. .. இவ்வளவு தூரம் வந்துட்டு இப்ப இப்டி சொல்லுரிங்க..." என அவனின் கணவனிடம் சோகமாக கூறினாள்.
சுவாதியின் கணவன் " அதான் சொன்னேன்ல.டி ஆபிஸ்ல இருந்து பாஸ் கால் பன்னாருனு... இப்ப போகலனா இந்த இயர் எனக்கு வர வேன்டிய இன்கிரிம்டும் ப்ரோமோஷனும் கிடைக்காது.. அதனால சொன்னா கேலு... நாம* கிளம்புனும்" என கட்டிபிடித்து சமாதான முயற்சியில் இறங்கினார்.
"எனக்கு அதெல்லாம் தெரியாது..* வருஷம் வருஷம் கல்யாண நாளுக்கு இங்க வந்து இருப்போம் .. இன்னைக்கும் இங்கதான் இருக்கனும்.." என அடம்பிடித்து அழுதாள்
" கல்யாண நாள் அதுவுமா இப்டி யாராவது அழுவாங்களா... என்னம்மா.. பன்றது... அதான் நம்ம கிட்ட காரு இருக்கே .. நாளைக்கு நைட்டே மறுபடியும் இங்க வந்துடலாம்.. இப்ப கிளம்பு.. சுவாதி..மா..." என முத்தமிட்டார்
" அப்படிதான்... சொல்லுவீங்க.. ஆனா கூட்டிட்டு வரமாட்டிங்க..."
"இல்ல.... பட்டு... கண்டிப்பா நாளைக்கு நாம வறோம்.. சீக்கிரம் கிலம்பு இப்பவே டைம் ஆச்சி.."
"அப்படினா நான் இங்கியே இருக்கேன் நீங்க போய்ட்டு வேலய முடிசிட்டு நாளைக்கு வாங்க" என்றாள்
"ஏன்டி என்ன நம்ப மாட்ற.. கிலம்புடி"
"ம்ஹூம். ... வரமுடியாது. ..உங்கள எப்ப நம்பனும் எப்ப நம்பகூடாதுனு எனக்கு தெரியும்... நான் இங்கதான் இருப்பேன்.." என்றாள்.
"சரி சரி... உன் இஷ்டம்... பாத்து பத்திரமா இருந்துக்கோடி.. எதுவா இருந்தாலும் ஃபோன் பன்னு " என கூறி அவர் காரில் கிலம்ப... சுவாதி அவள் கணவரை வழி அனுப்பிவிட்டு உள்ளே வந்தாள்.. அவள் அறை கதவை திறக்கும் போது.. பக்கத்து அறை கதவு திறந்து " பொத்" என சத்தம்... சுவாதி சத்தம் கேட்டு திரும்பி பார்த்தால் அங்கே உள்ளே இருந்து ஒரு பெண் கீழே குப்புற விழுந்து கிடந்தாள் யாரேன தெரியவில்லை..
சுவாதி அருகே சென்றாள்... ஒரே.. பிராந்தி வாசனை... மனதில் " ச்சி... குடிச்சிருக்கா... போல... அதான் தடுமாறி கீழே விழுந்து கிடக்கா " என நினைத்தாள்.. பின்பு அவளை எழுப்ப மல்லாக்கா திருப்பினாள். . அப்போது தான் அவளின் முகத்தை பார்த்தாள். . முதலில் அடையாலம் தெரியவில்லை பின்பு சுவாதிக்கு நியாபகம் வந்தது அது ரூபி.... அவளுடன் கல்லுரியில் படித்த சக மாணவி...
சுவாதி " ஏய்...ரூபி.... ஏய்.... ஏய்... " என தட்டி எழுப்பினாள்.
ரூபி நல்ல போதையில் இருந்தாள்.. கண்ணை மட்டும் திறந்தாள்..
சுவாதி " ஏய். ... ரூபி.... எழுந்துருடி.."
ரூபி எழுந்து அமர்ந்து திருதிருவென முழித்து " ஐ....ஐ..யம்.* ஸ்...ஸ்..டெ..டி.. ஆல்வேஸ் .... ஸ்...டெடி... " என வாய் குலறி பேசி தட்டு தடுமாறி எழுந்து நின்றாள்...
சுவாதி " ஏய்... ரூபி. .. நான் சுவாதி.டி "
ரூபி " சு...வா...தி.... எப்...டி..டி இருக்க "
சுவாதி " ரொ*ம்ப முக்கியம்... நீ எப்டி டி இங்க.."
ருபி " அ.து...வா... என்னை...ய*** த்ரீ டேஸ்..க்கு... புக் பன்னிருக்கா..ங்கடி " என குடிபோதையில் உண்மையை உளறினாள்
இதை கேட்டும்கூட சுவாதி எந்தவித அதிர்ச்சியும் அடையவில்லை. . ஏனெனில் அனாதையான ரூபி... கல்லூரி காலத்திலேயே இப்படி தான்.. தன் பணத்தேவைக்காக இவள் இந்த மாதிரி செய்கிறாள் என்று அப்போதே கல்லூரி முழுவதும் பரவியிருந்தது..ஆனால் அதை பற்றி ரூபி கொஞ்சமும் கவலை பட மாட்டால். வாழ்க்கை வாழ்வதற்கே என்பது இவளில் பாலிஸி...* "சரி டி அதுக்கா..என்னடி இப்படி குடிச்சிருக்க.. வா.. உள்ள.. போலாம்.."என அவளின் அறைக்கு இழுத்தாள்.
"ஏஏஏஏ..ய்ய்* சு..வா...தி* நான் பஸ் ஸ்டாண்..ட்க்கு போ..னும்...டி விடு.."
" இந்த நெலமையில உன்னால போக முடியாது..டி.. சொன்னா கேலு"
"அப்...டி....யா.... ஆமா.... ஐ..ம் ...புல் .. டைட் .... " என தன் கைபேசியை நோண்டினாள்..
"தெரிதுல்ல... வா உள்ள... " என சுவாதி கூறினாள்
"இந்த ஃபோட்டா....ல* இருக்....குற ஆள நீ... கூட்டிட்டு.. வா..டி... ப்ளீ...ஸ்.டி." என தன் கைபேசியில் இருந்த ரவியின் புகைபடத்தை காட்டினாள். குமார் ஏற்கனவே மூன்று பேரின் புகை படம் மற்றும் பெயர்களை அனுப்பிருந்தான்..
"ஏய்.....என்ன.. விளையாடுரியா.... உன்க்கு போய்... எல்ப் பன்ன பாத்தேனே... ச்சி.. " என ரூபியை விட்டு விலகி நடந்தாள்.... திடிரென நின்றாள்... அந்த புகைப்படத்தில் உள்ள உருவத்தை எங்கேயோ பார்த்த மாதிரி இருந்தது. . ரூபியிடம் சென்று "அந்த ஃபோட்டாவ காட்டுடி.." என்றாள்
ரூபி தன் வாட்ஸாப்ல இருந்து எடுத்து காட்டினாள்.