06-11-2019, 08:30 AM
ரவி மெதுவாக* "...அக்கா..." என்றான்
தேன் கண்களை மூடிக்கொண்டே " என்ன டா" என்றாள்
ரவி தயங்கி கொண்டே " அக்கா காலைல வரைக்கும் இங்கே என் கூடவே இருக்கிருயா " என்றான்.
தேன்மொழிக்கோ பேச்சே வரவில்லை அமைதியானாள்..
ரவி உடனே " நீ கிட்ட இருக்கும் போது கைல வலி தெரியல அதான் " என கூறினாள்
தேன்மொழி " எனக்கு ஏதும் இல்லடா அம்மா என்ன சொல்லுவாங்கனு தான் யோசிக்கிறேன் " என தயங்கி கொண்டே கூறினாள்
ரவி " சாரிக்கா பரவால்ல விடு .. நீ போய் தூங்கு" என்றான்
தேன்மொழி " டேய் நீ மொதல்ல தூங்கு அப்பரம்தான் நான் என் ரூம்க்கு போவேன் சரியா" என்றாள்
ரவி கட்டிலில் மல்லாக்காய் படுத்து,இரண்டு கைகளும் விரித்து வைத்தால்போல் படுத்திருந்தான்.
தேன்மொழி அவன் இடது கையை தன் கழுத்திக்கு அடியில் நீட்டி கொண்டாள், அவள் முகம் பாதி தலையனையிலும் பாதி ரவி தோல்பட்டையிலும் இருந்தது. தேன்னுடைய கைகள் ரவியின் தலைமுடியை கோதி கொண்டும் , மற்றொரு கை அவனின் நெஞ்சை தடவிக்கொண்டிருந்தாள்.
தேன்மொழி " ரவி யூரின் போனியாடா " என்றாள்
ரவி " நீ வந்தல்ல கொஞ்ச நேரத்துக்கு முன்னாடி தான் போய்ட்டு வந்தேன் கா" என்றாள்
தேன்மொழி "சரி நீ தூங்கு " என மீண்டும் அவன் கன்னத்தில் முத்தமிட்டு, மார்பை தடவி கொண்டிருந்தாள்
ரவிக்கு இப்போது இந்த இரவு தான் மகிழ்ச்சியாக, நிம்மதியுடன் உறங்க கண்மூடினான். தேனுக்கும் சில வாரங்களாக மனதில் இருந்த கணம் இப்போது இல்லை போல உணர்ந்தாள்.
தேன்மொழி ரவி முகத்தையே பார்த்து கொண்டே " எனக்கு ஒரு ஆபத்து என்றதும் அலங்காநல்லூர் காளை போல சீறிப்பாய்ந்து வந்தானே" என பெருமிதம் கொண்டாள். மேலும் " எப்படி ஒரு மாசத்துக்குள்ளேயே இவனிடம் நிறைய மாற்றங்கள் வந்தது " என்று சிந்தித்துகொண்டே அங்கேயே உறங்கினாள்.
காலை 6:30 மணி,
தேன்மொழி இன்னும் ரவியுடன்தான் உறங்கிகொண்டிருந்தாள், பல நாள் கழித்து நேற்று இரவுதான் நிம்மதியாக உறங்கியதால் இன்னும் இருவரும் எழுந்திருக்கவில்லை....
அம்மாவோ ..,, தேன்மொழியை இன்னும் காணவில்லையே என அவள் அறைக்கு சென்றாள் அங்கே அவள் இல்லை எங்கே போயிருப்பாள் என யோசித்து கொண்டே , ரவியை தொந்தரவு செய்ய வேண்டாம் அவன் தூங்கட்டும் என நினைத்தாள் பின்பு அவன் எப்படி இருக்கிறான் என அறிய அவன் அறைக்கு சென்றாள்.
அங்கே, அம்மா கண்ட காட்சி,,,,,,,,
தேன்மொழி அவள் முகத்தை ரவியின் தோள்பட்டையிலிருந்து இறக்கி அவன் மார்பில் இருந்தது, ஒரு கையை ரவியின் கழுத்திலும் இன்னொரு கையை அவன் இடுப்பிலும் இருக்கி பிடித்திருந்தாள் ,இடது காலோ ரவியின் கால்களுக்கு மேல் இருந்தது..
இவர்கள் படுத்திருந்த கோலத்தை கண்டதும் அம்மாக்கு கோவம் தலைக்கேரியது " ஏய்...... தேனு.... " கத்தினாள்
அம்மாவின் குரலை கேட்டதும் இருவரும் கண் விழித்தார்கள்.
தேனோ , தன் தம்பி மேல் இப்படி படுத்திருப்பதை உணர்ந்ததும் , அறக்கபறக்க கட்டிலை விட்டு இறங்கினாள்.
" ச்சே.... என்னை என்ன நினைப்பான் இவன்" என்று யோசித்து கொண்டிருந்தாள்
அம்மா கோவமாக "என்னடி இது...." என்றாள்
தேன்மொழி அடடே இரவே நம்ம ரூம்க்கு போகாம இங்கேயே தூங்கிட்டேன்போல என நினைத்துக் கொண்டு அம்மாவிடம் " மா.. நைட் இவன் கிட்ட பேசணும்னு வந்தேன் அசதியில இங்கியே தூங்கிட்டேன் மா" என்றாள் தூக்க கலக்கமாக....
ரவியும் எழுந்து அமர்ந்திருந்தான்...
அம்மா " ஏன்டி கொஞ்சமாவது அறிவு இருக்கா உனக்கு, வயிசுக்கு வந்த, தோளுக்கு மேல வளந்த புள்ளைங்க இரண்டு பேர் எங்கியாவது ஒரே ரூம்ல படுப்பாங்களா டி " என்றாள்
தேன்மொழி சற்று கோபமாக "அம்மா.... நீ தப்பா பேசுரது மாதிரி இருக்கு இதோட நிறுத்திக்கோ" என அவள் கண்கள் கோவத்தில் விரிய தொடங்கியது
ரவி அவள் கன்களை பார்த்த உடனே அம்மாவிடம் " மா... நான் தான் மா.. அக்காவ என் கூடவே இருக்க சொன்னேன் " என்றாள்
அம்மா தேனிடம் " நீ வயசுக்கு வந்த நாள்ல இருந்து உன்கூட தனி அறையில தூங்குரதுக்கு உன்ன நாளைக்கு கட்டிக்க போரானே அவன தவிர யாருக்கும் உரிமை இல்லை புரிஞ்சிக்கோ"
ரவியோ மனதில் " ஆம்... எனக்கு என்ன உரிமை இருக்கு அவள் மேல் " என நினைத்து உடன் அவன் முகம் சோகமாக மாறியது .
இதை தேன்மொழி கவனித்தாள் உடனே அம்மாவிடம் "ஏன் ரவி என் தம்பி தானே அவனுக்கும் இல்லாத உரிமையா..." என்றாள். இதை ரவி கேட்டவுடன் அவன் முகம் மலர்ச்சியடைந்தது
பின் ரவியின் கண்களை பார்த்தவாறு "உனக்கும் உரிமை உண்டு" என மனதினுள் சொல்லிக் கொண்டாள்.
அம்மா பொறுமையாக இருவரிடம் "நான் உங்கள கொற சொல்லலடி ஆனால் உங்க வயசு அப்படி புரிஞ்சி நடந்துக்கோனு தான் சொல்றேன் ஒழங்கா கேட்டுக்கோங்க" என்றாள்.
தேன்மொழிக்கு...
இன்னும் கோவம் வந்துவிட்டது " என்ன சொன்ன என் வயிசு அப்படியா!!??... நான் என்ன மத்த பொட்ட புள்ளங்க மாதிரி யார்கூடவாது காதல் கீதல்னு சுத்துன.னா இல்ல அரிப்பெடுத்து கண்டவன் கூட படுத்து வயித்த தள்ளிட்டு வந்தனா.... என்ன பத்தி நல்லா தெரிஞ்சும் இப்படி பேசிட்டல ... " என்றாள்
இதை சொல்லி முடிக்கும் போது தேன்மொழியின் கண்களில் நீர் வழிந்து கொண்டிருந்தது.
கண்ணீரை துடைத்துக் கொண்டே தேன்மொழி " நேத்து ஒரு நாள் அவன் கூட தூங்கனதுக்கு இப்படி பேசிட்டல்ல, நான் இனிமே ரவி கூட அவன் ரூம்ல தான் படுப்பபேன் உன்னால முடிஞ்சத பாத்துக்கோ"
தேன் கண்களை மூடிக்கொண்டே " என்ன டா" என்றாள்
ரவி தயங்கி கொண்டே " அக்கா காலைல வரைக்கும் இங்கே என் கூடவே இருக்கிருயா " என்றான்.
தேன்மொழிக்கோ பேச்சே வரவில்லை அமைதியானாள்..
ரவி உடனே " நீ கிட்ட இருக்கும் போது கைல வலி தெரியல அதான் " என கூறினாள்
தேன்மொழி " எனக்கு ஏதும் இல்லடா அம்மா என்ன சொல்லுவாங்கனு தான் யோசிக்கிறேன் " என தயங்கி கொண்டே கூறினாள்
ரவி " சாரிக்கா பரவால்ல விடு .. நீ போய் தூங்கு" என்றான்
தேன்மொழி " டேய் நீ மொதல்ல தூங்கு அப்பரம்தான் நான் என் ரூம்க்கு போவேன் சரியா" என்றாள்
ரவி கட்டிலில் மல்லாக்காய் படுத்து,இரண்டு கைகளும் விரித்து வைத்தால்போல் படுத்திருந்தான்.
தேன்மொழி அவன் இடது கையை தன் கழுத்திக்கு அடியில் நீட்டி கொண்டாள், அவள் முகம் பாதி தலையனையிலும் பாதி ரவி தோல்பட்டையிலும் இருந்தது. தேன்னுடைய கைகள் ரவியின் தலைமுடியை கோதி கொண்டும் , மற்றொரு கை அவனின் நெஞ்சை தடவிக்கொண்டிருந்தாள்.
தேன்மொழி " ரவி யூரின் போனியாடா " என்றாள்
ரவி " நீ வந்தல்ல கொஞ்ச நேரத்துக்கு முன்னாடி தான் போய்ட்டு வந்தேன் கா" என்றாள்
தேன்மொழி "சரி நீ தூங்கு " என மீண்டும் அவன் கன்னத்தில் முத்தமிட்டு, மார்பை தடவி கொண்டிருந்தாள்
ரவிக்கு இப்போது இந்த இரவு தான் மகிழ்ச்சியாக, நிம்மதியுடன் உறங்க கண்மூடினான். தேனுக்கும் சில வாரங்களாக மனதில் இருந்த கணம் இப்போது இல்லை போல உணர்ந்தாள்.
தேன்மொழி ரவி முகத்தையே பார்த்து கொண்டே " எனக்கு ஒரு ஆபத்து என்றதும் அலங்காநல்லூர் காளை போல சீறிப்பாய்ந்து வந்தானே" என பெருமிதம் கொண்டாள். மேலும் " எப்படி ஒரு மாசத்துக்குள்ளேயே இவனிடம் நிறைய மாற்றங்கள் வந்தது " என்று சிந்தித்துகொண்டே அங்கேயே உறங்கினாள்.
காலை 6:30 மணி,
தேன்மொழி இன்னும் ரவியுடன்தான் உறங்கிகொண்டிருந்தாள், பல நாள் கழித்து நேற்று இரவுதான் நிம்மதியாக உறங்கியதால் இன்னும் இருவரும் எழுந்திருக்கவில்லை....
அம்மாவோ ..,, தேன்மொழியை இன்னும் காணவில்லையே என அவள் அறைக்கு சென்றாள் அங்கே அவள் இல்லை எங்கே போயிருப்பாள் என யோசித்து கொண்டே , ரவியை தொந்தரவு செய்ய வேண்டாம் அவன் தூங்கட்டும் என நினைத்தாள் பின்பு அவன் எப்படி இருக்கிறான் என அறிய அவன் அறைக்கு சென்றாள்.
அங்கே, அம்மா கண்ட காட்சி,,,,,,,,
தேன்மொழி அவள் முகத்தை ரவியின் தோள்பட்டையிலிருந்து இறக்கி அவன் மார்பில் இருந்தது, ஒரு கையை ரவியின் கழுத்திலும் இன்னொரு கையை அவன் இடுப்பிலும் இருக்கி பிடித்திருந்தாள் ,இடது காலோ ரவியின் கால்களுக்கு மேல் இருந்தது..
இவர்கள் படுத்திருந்த கோலத்தை கண்டதும் அம்மாக்கு கோவம் தலைக்கேரியது " ஏய்...... தேனு.... " கத்தினாள்
அம்மாவின் குரலை கேட்டதும் இருவரும் கண் விழித்தார்கள்.
தேனோ , தன் தம்பி மேல் இப்படி படுத்திருப்பதை உணர்ந்ததும் , அறக்கபறக்க கட்டிலை விட்டு இறங்கினாள்.
" ச்சே.... என்னை என்ன நினைப்பான் இவன்" என்று யோசித்து கொண்டிருந்தாள்
அம்மா கோவமாக "என்னடி இது...." என்றாள்
தேன்மொழி அடடே இரவே நம்ம ரூம்க்கு போகாம இங்கேயே தூங்கிட்டேன்போல என நினைத்துக் கொண்டு அம்மாவிடம் " மா.. நைட் இவன் கிட்ட பேசணும்னு வந்தேன் அசதியில இங்கியே தூங்கிட்டேன் மா" என்றாள் தூக்க கலக்கமாக....
ரவியும் எழுந்து அமர்ந்திருந்தான்...
அம்மா " ஏன்டி கொஞ்சமாவது அறிவு இருக்கா உனக்கு, வயிசுக்கு வந்த, தோளுக்கு மேல வளந்த புள்ளைங்க இரண்டு பேர் எங்கியாவது ஒரே ரூம்ல படுப்பாங்களா டி " என்றாள்
தேன்மொழி சற்று கோபமாக "அம்மா.... நீ தப்பா பேசுரது மாதிரி இருக்கு இதோட நிறுத்திக்கோ" என அவள் கண்கள் கோவத்தில் விரிய தொடங்கியது
ரவி அவள் கன்களை பார்த்த உடனே அம்மாவிடம் " மா... நான் தான் மா.. அக்காவ என் கூடவே இருக்க சொன்னேன் " என்றாள்
அம்மா தேனிடம் " நீ வயசுக்கு வந்த நாள்ல இருந்து உன்கூட தனி அறையில தூங்குரதுக்கு உன்ன நாளைக்கு கட்டிக்க போரானே அவன தவிர யாருக்கும் உரிமை இல்லை புரிஞ்சிக்கோ"
ரவியோ மனதில் " ஆம்... எனக்கு என்ன உரிமை இருக்கு அவள் மேல் " என நினைத்து உடன் அவன் முகம் சோகமாக மாறியது .
இதை தேன்மொழி கவனித்தாள் உடனே அம்மாவிடம் "ஏன் ரவி என் தம்பி தானே அவனுக்கும் இல்லாத உரிமையா..." என்றாள். இதை ரவி கேட்டவுடன் அவன் முகம் மலர்ச்சியடைந்தது
பின் ரவியின் கண்களை பார்த்தவாறு "உனக்கும் உரிமை உண்டு" என மனதினுள் சொல்லிக் கொண்டாள்.
அம்மா பொறுமையாக இருவரிடம் "நான் உங்கள கொற சொல்லலடி ஆனால் உங்க வயசு அப்படி புரிஞ்சி நடந்துக்கோனு தான் சொல்றேன் ஒழங்கா கேட்டுக்கோங்க" என்றாள்.
தேன்மொழிக்கு...
இன்னும் கோவம் வந்துவிட்டது " என்ன சொன்ன என் வயிசு அப்படியா!!??... நான் என்ன மத்த பொட்ட புள்ளங்க மாதிரி யார்கூடவாது காதல் கீதல்னு சுத்துன.னா இல்ல அரிப்பெடுத்து கண்டவன் கூட படுத்து வயித்த தள்ளிட்டு வந்தனா.... என்ன பத்தி நல்லா தெரிஞ்சும் இப்படி பேசிட்டல ... " என்றாள்
இதை சொல்லி முடிக்கும் போது தேன்மொழியின் கண்களில் நீர் வழிந்து கொண்டிருந்தது.
கண்ணீரை துடைத்துக் கொண்டே தேன்மொழி " நேத்து ஒரு நாள் அவன் கூட தூங்கனதுக்கு இப்படி பேசிட்டல்ல, நான் இனிமே ரவி கூட அவன் ரூம்ல தான் படுப்பபேன் உன்னால முடிஞ்சத பாத்துக்கோ"