Fantasy நான் செய்த தவறு

[Rehana]

முதல் நாள் வேலைக்கு தயாரானேன். முதலில் என்னை பற்றி சொல்லிவிடுகிறேன். நான் மாநிறத்துக்கு சற்று கூடுதலான நிறத்தில். இரு குழந்தைகளை பெற்றாலும் இன்னும் இளமையின் வனப்பில் இருக்கும் நடுத்தர வயது பெண்.. காலேஜில் படித்தாலும் சுடிதார் மற்றும் புடவையை தவிர வேறு உடைகளை விரும்ப மாட்டேன். வீட்டில் நைட்டியிலும் இருப்பேன்.. மேற்படி அங்க விவரங்களை பின்னர் சொல்கிறேன்..


முதல் நாள் என்பதால் புடவையில் சென்றேன்.. என் எம்.டி யின் பெயர் ராஜ பாண்டியன் சுருக்கமா எல்லாரும் R.P னு கூப்பிடுவாங்க..


நான் : குட் மார்னிங் ஸார்..

R.P : குட் மார்னிங். இன்னைக்கே ஜாயிண் பண்ணிறிங்களா மாலதி..

நான் : ஆமா ஸார்..


அடுத்த சில நேரங்களில் கம்பெனி பற்றியும் கம்பெனியில் நான் செய்ய வேண்டிய வேலை பற்றியும் கூறினார் அந்த பெரியவர். ஆம் அவருக்கு வயது 50 ஐ தாண்டும். எல்லாம் முடிந்து நான் என் சீட்டிற்கு போகையில் அந்த பெரியவர் என்னை கூப்பிட்டார்..


R.P : மாலதி..

நான் : சொல்லுங்க சார்..

R.P: இந்த புடவையில அழகா இருக்கீங்க..

நான் : ( நெனைச்சேன் என்னடா இன்னும் சொல்லலியே ன்னு ஆனாலும் இது ரொம்ப சீக்கிரம். என்ன பண்றது வயசாயிருச்சுல அதான் பெருசுனால தாங்க முடில போல) தேங்க் யூ சார்.. 

அன்றைய வேலை நல்ல படியாக முடிந்தது.. முடியும் நேரத்தில் எம்.டி மேலும் இருவரை எனக்கு அறிமுகம் செய்து வைத்தார்.. 

அவர் பெயர் சிவா. அவர்தான் அந்த கம்பெனிக்கு ஆடிட்டர் என்றும் அவர் கேட்கும் பைல் களை அவருக்கு கொடுப்பதும் என் வேலைதான் என்றும் கூறினார்..


அடுத்த அடுத்த சில நாட்களில் நான் அந்த கம்பெனிக்கு பழகியவளானேன்.. அந்த சில நாட்களில் பெருசு என்னை சைட்டடிக்காமல் இல்லை.. ஆனால் உங்களிடம் சொல்லும் அளவுக்கு சுவாரசியமாக எதும் நடக்க வில்லை.. காரணம் நான் என் ஆடை விஷயத்தில் கொஞ்சம் கரெக்ட்டாக இருந்தேன்.



ஆனால் விதி யாரை விட்டது.. ஒரு நாள் மாலை எம்.டி என்னை கூப்பிட்டார்.. நாளைக்கு நம்ம கம்பெனியில கிளைண்ட்ஸ்க்கு நாளைக்கு மீட்டிங் இருக்கு எல்லாரும் வருவாங்க அதனால நாளைக்கு கொஞ்சம் மார்டனா டிரஸ் பண்ணிட்டு வாங்க ன்னு சொன்னார்..


நான் : சார் மார்டன் டிரஸ் லாம் எனக்கு பிடிக்காது.. அது பழக்கமும் இல்லை ன்னு சொன்னேன்..


R.P : மார்டன் டிரஸ் போடாட்டி பரவால மாலதி புடவையே கொஞ்சம் கிராண்ட்டா இருக்கிற மாதிரி கட்டிட்டு வாங்க போதும் ன்னு சொன்னார்..


நானும் சரிங்க சார் ன்னு வீட்டுக்கு போயிட்டு என் பிரண்டுக்கு கால் பண்ணி விஷயத்தை சொன்னேன்.. அவ ஷிபான் அல்லது பனாரஸ் போன்ற புடவைகளை எனக்கு ஞாபக படுத்தினாள்.. முக்கியமா காட்டன் புடவையையே கட்ட சொன்னாள்.. லூஸ் ஹேர் விட்டு போக சொன்னாள்.. இறுதியாக ஒரு வார்த்தை சொன்னாள் கொஞ்சம் கிளாமராக போன்னு நான் அதிர்ந்தேன்..


அவள் சொன்னால் மீட்டிங்கிற்கு பெரிய கம்பெனி ஆளுங்க எல்லாம் வருவாங்க உன் டிரஸ் மற்றும் பழகும் விதம் பிடித்து போனால் இதைவிட அதிக சம்பளத்திற்கு உன்னை சேத்துக்குவாங்க ன்னு சொன்னாள்.. நாம கஷ்டத்துக்கு தான வேலைக்கு போறோம் அப்போ சூழ்நிலைக்கு தகுந்தால் போல மாறலாம் தப்பில்லை மற்றும் டிரஸ்ல என்ன இருக்கு அப்பிடி இப்பிடி ன்னு என் மனதை மாற்றினாள்.. இறுதியில் அவளே வென்றாள்..



அடுத்த நாள் காலை குளித்து முடித்து போன கல்யாண நாளுக்கு எடுத்த பிங்க் கலர் புடவை மற்றும் அதே கலர் ஜாக்கெட் அணிந்து லூஸ் ஹேர் விட்டு தலையில் சிம்பிளாக இருக்கட்டும் என ஒரு சிவப்பு ரோஜாவை வைத்து கொண்டு கம்பெனிக்கு கிளம்பினேன்.. ( பெருசுக்கு இன்னைக்கு கொண்டாட்டம் தான் எப்படியெல்லாம் சைட்டடிக்க போகுதோ ன்னு மனதில் யோசித்தேன்)