வயது ஒரு தடையல்ல! - Completed

[whiteburst]

85.

 
ஏன் கழட்டி எறியமாட்டியோ? பத்திரமா எடுத்து வெக்குற என்று கோபத்தில் கத்தினான்.
 
அதே கோபத்தில், என்னை வெறியாக முத்தமிட்டான். அவனது கோபம் எனக்கு பிடித்திருந்தது. சொல்லப் போனால் அதைத்தான் நான் எதிர்பார்த்திருந்தேன். அவன் இன்னும் ஆக்ரோஷமாக நெருங்கினான்.
 
நேற்று நான் முழுதாகக் காட்டாமல் மறைத்து வைத்த எனது ரகசிய உணர்வுகளை, அவன் எனக்குத் தரும் இன்பத்தை நானும் ரசிக்கிறேன் என்ற ரகசியத்தை, இன்றேனும் வெளிக் கொணர வேண்டும் என்ற வெறியில் என் மேல் முத்தங்களை பதித்துக் கோண்டிருந்தான். இன்பங்களை வழங்கிக் கொண்டிருந்தான்.
 
அவனுக்குத் தெரியாது, இந்தப் போட்டியில் எந்த ஆணாலும், பெண்ணை வென்று விட முடியாது என்று. பெண் நினைத்தால், எந்த நிலையிலும் மரக்கட்டை போல் படுத்து இருக்க முடியும். உள்ளுக்குள் எவ்வளவு ரசித்தாலும், வெளியே காட்டாமல் மறைக்க முடியும். பெண்ணின் இன்பச் சுரங்கங்களை கண்டறிந்து, அவளது பெண்மையில் வேண்டுமானால் காமத்தை வெளிப்படுத்தி விட முடியும்.
 
ஆனால், அந்தக் காமத்தை, அவளது முகத்தில் வெளிப்படுத்த, வார்த்தைகளிலும், செய்கைகளிலும் கொண்டு வர அந்தப் பெண் நினைத்தால் மட்டுமே முடியும். ஆண் எவ்வளவு பெரிய வித்தைக்காரனாக இருந்தாலும், இதில் போட்டியிட்டால் அவனுக்கு தோல்வியே!
 
இங்குதான் காதல் வேலை செய்கிறது. தனக்காக தன் ஆண்மகன் செய்யும் செயல்களில் பெண்ணின் மனம் பூரிப்படைகிறது. அவன் செய்யும் செயல்களில் உள்ள காமம் மட்டுமல்ல, அதன் பின்னிருக்கும் காதல், பெண்ணுக்கு அந்த இன்ப உணர்வுகளை இன்னும் அள்ளித் தருகிறது.
 
கள்ளக் காதலே வைத்திருக்கும் ஜோடிகளில் கூட, இப்படி ஏதாவது ஒரு உணர்வு பிணைப்பு இல்லாவிடின், அது நிலைப்பதோ, பெரிய இன்பத்தை தருவதோ இல்லை. அது வெறும் உடல் பசிக்கான கூடல் அவ்வளவே!
 
அதில் உள்ள திருட்டுத்தனம், த்ரில், சமூகத்தில் ஒத்துக்கொள்ளாத ஒன்றைசெய்வதால் ஏற்படும் கிக், அதில் என்னமோ இந்த உலகையே ஏமாற்றி வெற்றி பெற்று விட்டதாக தன்னைத்தானே ஏமாற்றிக் கொள்ளும் ஒரு கபடம், இதுதான் மற்றவர்களை ஈர்க்கிறது. அது காமம் என்று பலரும் ஏமாற்றிக் கொள்ளுகிறார்கள்!
 
சுருக்கமாகச் சொல்வதானால், ஆண், இன்பத்தை பெரும்பாலும் உடலளவிலும், கொஞ்சம் உணர்வுகளிலும் அனுபவிக்கிறான். பெண்ணோ, பெரும்பாலும் உணர்வுகளிலும், கொஞ்சம் உடலளவிலும் அனுபவிக்கிறாள்.
 
தொடர்ச்சியாக அவன் செய்த செயல்கள் இன்பத்தை அள்ளி வழங்கினாலும், வலுக்கட்டாயமாக அதனை மறைத்த எனது செய்கை அவனது கோபத்தை இன்னும் அதிகமாக்கியாது.
 
ஆனாலும், அவனுக்குத் தெரியும், நான் ரசிக்காமல் இல்லை என்று. இருந்தும் ஏன் நான் காட்டுவதில்லை என்பதுதான் அவன் குழப்பமே! என்னுடைய நடவடிக்கைகளுக்கு காரணம் புரியாத அவன், அவன் மேல் நான் வைத்திருக்கும் என் அன்பைக் காட்டாத கோபத்தில் இன்னும் வேகமாக என் உடலை எடுத்துக் கொண்டான்.
 
என்னிடம் தோற்றுக் கொண்டிருக்கும் கோபத்தில், என் முலைகளை பாய்ந்து வேகமாகச் சப்பினான். பின், கொஞ்சம் அழுத்தமாகவே என் முலைகளைக் கடித்தான். கடித்து விட்டு கோபமாக என்னைப் பார்த்தான். அழுத்தமாக கடித்ததில், அவன் பற்களே ஓரளவு பதிந்திருந்தது.
 
வலியில் எனக்கும் கொஞ்சம் கண்கள் கூடக் கலங்கி விட்டது. வலியைப் பொறுத்துக் கொண்டு, அவனைப் பார்த்தேன். ஏளனமாய் ஒரு சிறு புன்னகை செய்தேன். அது சொல்லியது செய்தியை…




வேண்டுமென்றே செய்கிறாயா? நீ, எனக்கு என்றும் வலியைத் தர விரும்பமாட்டாய். அது எனக்குத் தெரியும்.

 
வலியையும் பொறுத்துக் கொண்டு, அவனை எதுவும் சொல்லாமல் நான் அவனுக்கு சொன்ன செய்தி, அவனை ஆட்டியிருந்தது. மிக முக்கியமாக, எனக்கு கண்ணீரை வரவைக்கும் அளவிற்கு கடித்ததை நினைத்து அவன் வருந்தினான். அந்த வருத்தத்தில், மீண்டும் ஆவேசமாக, அவன் கடித்த இடத்திலேயே தொடர்ந்து முத்தங்களை வழங்கினான். மென்மையாக வருடினான். நீண்ட நேரம் முத்தங்களை வழங்கியவன், பின் இரைஞ்சும் கண்களால் என்னைப் பார்த்தான்.

 

சாரிடி!

 

நான் மீண்டும் அவனைப் பார்த்து ஏளனமாக ஒரு சிரிப்பு சிரித்தேன்.

 

எனக்கு தெரியாதா உன்னைப் பற்றி?! ஏன் அப்படி கோபத்தில் நடந்து கொண்டாய்?

 
என் சிரிப்பு மீண்டும் அவனை கோபமூட்டியது. அப்படியும் நீ உன் காதலைச் சொல்ல மாட்டாயா என்று?



அந்தக் கோபத்தில் வேகமாக எனது கையைப் பற்றியவன், அதே கையால், ஓங்கி அவனது கன்னத்தில் ஒரு அறை விட்டுக் கொண்டான்.

 

என்னை வருத்தப்பட வைக்க வேண்டும் என்றுதானே இப்படி நடந்து கொள்கிறாய்? நீயே உன் கைகளால் அந்தத் தண்டனையைக் கொடு!

 

திடீரென்று அவன் செய்த அந்த செயல் என்னை அதிர்ச்சியடைய வைத்தது.

 

திகைப்புடன் அவனைப் பார்த்தேன். மீண்டும் எனது கையால், இன்னொரு அறை கொடுக்கப் போனவனின் கையில் இருந்து வலுக்கட்டாயமாக எனது கையை பிடுங்கினேன்.

 

எனக்கும் பயங்கர கோபம் வந்தது. அதே கோபத்தில், அவனது கோபத்தில் நானே இரண்டு மூன்று முறை அவனை கன்னத்தில் அறைந்தேன்.

 

அவனும் அதைத்தான் செய்ய முயன்றான். ஆனால், அவன் கொடுத்துக் கொண்ட அடியை விட, எனது அடிகள் மிக மெதுவாகவும், வலி மிகக் குறைவாகவும் இருந்தது.

அவனது அடியின் நோக்கம் வலியைச் சொல்வது. எனது அடியின் நோக்கம் கோபத்தைச் சொல்வது. கூடவே அந்த அடியும் எனது கோபமும் இன்னொரு செய்தியைச் சொல்லியது அவனுக்கு.

 

அது,

 

உன்னிடம், நான் எந்த உணர்வுகளை வேண்டுமானாலும் காட்டுவேன். வலியினைக் கூடத் தருவேன். ஆனால், நீ உட்பட, வேறு யாரும், உனக்கு வலியைத் தர நான் அனுமதிக்க முடியாது! அதைப் பார்த்துக் கொண்டு நான் சும்மா இருக்க முடியாது! புரிஞ்சுதா?

 

அதைப் புரிந்த அவனும், முன்பு நான் சிரித்த அதே ஏளனப் புன்னகையை அவன் என்னைப் பார்த்து செய்தான்.

 

பெண்ணால் காமத்தை வேண்டுமானால் மறைத்து வைக்க முடியும். ஆனால், காதலை மறைத்து விட முடியுமா?

 

அவன், நான் காமத்தை வெளிப்படுத்த வேண்டும் என்றா நினைத்தான்? காதலைத்தானே வெளிப்படுத்த வேண்டும் என்று நினைத்தான்? அப்படிப் பார்த்தால், அதில் அவன் வெற்றியடைந்து விட்டானே?

 

என்னைத் தோற்கடித்து விட்டானே? ஆனால், தோல்வியடைந்த நான், ஏன் உள்ளுக்குள் வெட்கமடைந்து, அவனது வெற்றியை ரசிக்க வேண்டும்? மேலும் மேலும் தோற்க வேண்டும் என்று உள்ளுக்குள் எதிர்பார்க்க வேண்டும்?

 
சற்றே திகைப்புடன் அவனைப் பார்த்தேன்.



அவனோ, என்னைப் பார்த்துக் கொண்டே, வேகமாக அவனது உடைகளுக்கு விடையளித்தான். பின் என் கால்களுக்கு நடுவே வந்தவன், மெல்ல என்னைப் பார்த்தவாறே, அவனது ஆண்மையை மெதுவாக எனது பெண்மைக்குள் செலுத்த ஆரம்பித்தான்.

 

நாங்கள் இருவரும் வாய் திறந்து ஒரு வார்த்தை பேசாவிட்டாலும், உணர்வுகளாலேயே தொடர்ந்து பேசிக் கொண்டிருந்தோம்.

 

என் தோல்வியால் அவனுக்கு வெற்றி கொடுத்த களிப்பில், கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அவனை அப்படியே உள்வாங்கினேன்.

 

முழுதாக அவனது ஆண்மையை உள்ளே செலுத்தியவன், பின் என்னைப் பார்த்தவாறே இயங்க ஆரம்பித்தான். அவன் உதடுகளில் அதே ஏளனப் புன்னகை.

 

இந்த ஏளனம் என்னை எந்த விதத்திலும் சிறுமைப்படுத்தவில்லை. மாறாக எனக்கு ஒரு தனி மரியாதை அளித்தது போன்றதொரு உணர்வு.

 

என்னை எந்த இடத்திலும் அவன் கட்டாயப்படுத்தவே இல்லை என்பதே, அவன் எனக்கு தரும் மரியாதை. சொல்லப் போனால், நாந்தான் அவனது உணர்வுகளுக்கு உரிய மரியாதையைத் தரவில்லை.

 

அவனது செயல்களினால் எழுந்த பெருமிதமும், எனது செயல்களால் சேர்ந்த வருத்தமும், ஒரு பெருமூச்சாக என்னிடமிருந்து வெளிப்பட்டது. பின் மீண்டும் அவனைப் பார்த்தேன்.

 

அவன் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அவனுடைய வேகத்தையும், அதன் மூலம் எனது இன்பத்தையும் கூட்ட ஆரம்பித்திருந்தான். இன்னமும் அவன், நான் அவனிடம் காமத்தையும் காதலையும் காட்ட வேண்டும் என்று எதிர்பார்த்தாலும், முன்பளவிற்கு அதைக் காட்டவில்லை, அவனது ஏளனப்புன்னகை, நீ சொன்னாலும், சொல்லாவிட்டாலும், எனக்கு அது தெரியும் என்று சொன்னது.

 

அவனது வேகம் கூடியது. அவனது மூச்சும் அதிகரித்தது. முன்பு போன்றே, அவனைத் தழுவ அவன் அனுமதிக்கவில்லை. ஆனால், என்னை அவன் முழுக்க எடுத்துக் கொண்டான்.

 

லவ் யூ லாவி!

 

அவன் உடல் கொடுக்கும் இன்பத்தை, லவ் யூ என்ற சொல் இன்னும் கூட்டியது.

என்னை இரண்டாவது முறை லாவி என்று அழைக்கிறான். அதுதான் அவன் எனக்கு வைத்திருக்கும் செல்லப் பெயரா? எப்பொழுதெல்லாம் அழைப்பான்?

 

எல்லாவற்றுக்கும் பதிலே சொல்லாமல், ஆழமாக அவன் கண்களையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன்.

 

லவ் யூ டி ராட்சசி!

 

அவனது வேகம் கூடியது. நான் உதடுகளை கடித்துக் கொண்டேன்.

 

என் முகமெங்கும் திடீரென்று முத்தங்களை வழங்கியவன், பின் மெல்ல நிமிர்ந்து, இன்னும் வேகமாக இயங்க ஆரம்பித்தான்.

 

அவனது மூச்சுக்கும், கொடுக்கும் இடிகளுக்கும் இடையே, அவ்வப்போது லவ் யூ என்று சொல்லிக் கொண்டிருந்தான்.

 

அவன் கொடுக்கும் சுகத்தில், என் தலையையை ஒரு புறம் சாய்த்து கண்மூடி ரசித்து வாங்கிக் கொண்டிருந்தேன்.

 

நான் நேற்று போன்றே, எனது காமத்தை காட்டாவிடினும், நான் மிகுந்த சந்தோஷத்தில் இருக்கிறேன் என்பதை என் முகம் அவனுக்குச் சொல்லியது. என் உதட்டோரம் இருந்த புன்னகையும் சொல்லியது.

 

அவனுக்கு தர முடியாத முத்தத்தை, எனது தலைக்கருகே ஊன்றியிருந்த அவனது கையில் எனது தலையைச் சாய்த்துக் கொண்டு, என் உதடுகள், அவன் கையில் முத்தமிட்டுக் கொண்டு, எனது ஆசையைத் தீர்த்துக் கொண்டேன்.

 

இதைக் கண்டவன், இன்னும் வேகமாக இயங்கினான்.

 

லவ் யூ லாவி!

 

லவ் யூ சோ மச்!

 

லவ் யூ ஆல்வேஸ்!

 

லாவி….

 

அப்படியே உச்சத்தை அடைந்தான். அவனுடன் சேர்ந்து நானும். அவன் கொடுத்த காமமும், தொடர்ந்து சொன்ன காதலும், என் மனதை நெகிழ்த்தியிருந்தது.

 

சிறிது நேரம் கழித்து, ஒரு சின்னக் கேள்வியுடன் அவனைப் பார்த்தவாறே, மெல்லத் தயங்கிய படி அவனை வருடச் சென்ற எனது கைகளை அழுத்தமாகப் பிடித்தான். நேற்று போல் இன்றும் என்னைத் தொட விட வில்லை.

 

இரைஞ்சும் கண்களால் அவனைப் பார்த்தாலும், அவன் கண்டு கொள்ளவில்லை. எனது கைகளை அழுத்தமாகப் பிடித்தவன், பின் என் நெற்றியிலும், கண்களிலும் முத்தமிட்டுவிட்டு விலகினான். என்னை விட்டு விலகினான்.

 
ஆனாலும், தொடர்ந்து அவனையே நான் பாவமாய் பார்ப்பதைக் கண்டு, என் விழிகள் அவனையே கெஞ்சுவதைக் கண்டவன், தாங்க முடியாமல் அவேசமாய் அருகில் வந்து அணைத்துக் கொண்டான்.



ஏண்டி படுத்துற? நேத்து வரைக்கும் பக்கத்துல வந்தா முறைச்ச. இப்ப, தள்ளி நின்னா பாவமா பாக்குற. அப்படி, உன்னை குழப்புற பிரச்சினைத்தான் என்னன்னுதான் சொல்லித்தொலையேண்டி.

 

அவன் திட்டினாலும், என்னை அணைத்திருந்தது, நான் அவனை அனைத்துக் கொள்ள ஏதுவாய் இருந்தது.

 

அவ்வளவு கோபத்திலும், எனது வருத்தத்தைத் தாங்க முடியாத அவனது அன்பில் என் மனம் பூரித்தது. சிறிது நேரம் கழித்து, ஒரு மன நிறைவுடன், என்னை சுத்தம் செய்து கொண்டு வந்து அவனருகே படுத்தேன்.

 

எதுவும் பேசாமல் எழுந்து சென்ற என்னை முறைத்தவன், மீண்டும் வந்து அவனருகே படுத்ததும், பெரு மூச்சு விட்டபடி, என்னை ஆழ்ந்த பார்வை பார்த்து விட்டு, என்னை அவனே இழுத்து மார்பில் போட்டுக் கொண்டு, மெதுவாக வருடிக் கொடுத்துக் கொண்டிருந்தவன், கொஞ்சம் கொஞ்சமாக தூக்கத்தில் ஆழ்ந்தான்.

 

நான் அவனையே பார்த்தபடி, பல யோசனைகளில் இருந்தேன். இறுதியில், ஒரு முடிவெடுத்திருந்தேன். அது,

 

ஊட்டியில் இருந்து கிளம்புவதற்குள், அவனிடம் பேசிவிட வேண்டும் என்பதுதான். இனி, முழுதும் தெரிந்த பின், அவன் எடுக்கும் முடிவிற்கு சம்மதம் சொல்லி விட வேண்டியதுதான்.

 

கல்யாணத்திற்கு முன்பாக அவனுடன் கலப்பதுதான் அவனுக்கு செய்த பிராயிச்சித்தம் என்று நினைத்த என்னால், இரண்டு நாட்களாக, காமத்தில் கூட அவன் காட்டும் காதலைப் பார்த்த பின், இன்னமும் அவனிடம் என்ன நடந்தது என்பதைச் சொல்லாமல் இருப்பது மனதிற்குள் குற்ற உணர்ச்சியை ஏற்படுத்தியது.

 

இனி அவனுடன் கலப்பது என்றால், மனம் விட்டுப் பேசிய பின்புதான் என்று முடிவு செய்தேன். அதற்காக இன்னொரு பொய்யைச் சொல்லத் தயாராகியிருந்தேன்.

 

என் முடிவு கொடுத்த நிம்மதி, அவன் மேல் இன்னமும் அன்பு ஆறாய் பெருக்கெடுக்க, அவன் தலையைக் கோதியவள், மெல்ல அவ நெற்றியில் மென்மையாக முத்தமிட்டேன்.

 

ஆனால், எனக்குத் தெரியாத ஒன்றிருந்தது. அது,

 

இத்தனை நாட்கள் குழப்பத்தில் இருந்தவள், தானாக மறைமுகமாக தன்னை மதனிடம் ஒப்படைத்ததையும், இந்த இரு நாட்களில் காதலையும், பரிதவிப்பையும், எனக்குள் புதைந்திருந்த குழப்பத்தையும் முழுக்க பிரதிபலித்த என் கண்களையும் கண்ட மதன், அவனுக்குள் ஒரு முடிவு செய்திருந்தான்.

 
அது, ஊட்டியிலிருந்து கிளம்புவதற்குள் இதற்கு ஒரு முடிவு எடுத்து விட வேண்டும் என்பதுதான்! அது மட்டுமல்ல, இப்பொழுதும் அவன் தூங்காமல், என்னைக் கவனித்துக் கொண்டிருந்தான் என்பதும்தான்!