Incest காலம் தந்த சொந்தம்

[loverboywrites]

மறுநாள் காலை அர்ஜுன் பரபரப்பாக இருந்தான்.

தாத்தா காலையில் வீட்டுக்கு வரவேயில்லை, அம்மா கேட்டதற்க்கு அய்யா இன்னைக்கு வரமாட்டேன்னு சொன்னாகன்னு சொன்னா ருக்கு.

தாத்தா இல்லாததால் அம்மா இன்று எப்படியும் வீட்டில் தான் இருப்பாள், எப்படியும் அம்மாவை ஆண்ட்டி சொன்னதுபோல கட்டி புடித்துவிட வேண்டும் என்று சித்ராவையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தான் அர்ஜுன்.

சித்ரா என்றைக்கும் இல்லாமல் இன்று அர்ஜுனுக்கு முன்னாலேயே வந்து ஏதோ ஒரு வேலை செய்வது போல குனிந்து குனிந்து அவள் சூத்தை காட்டி அவனை தூண்டிவிட்டுக் கொண்டிருந்தாள்.

அம்மாவின் சூத்தை பார்க்க பார்க்க அர்ஜுனின் சுன்னி புடைத்தது, ஜட்டியை முட்டிக் கொண்டு வந்தது.

அர்ஜுன் கண் முன்னாடி குனிந்து தன் சூத்தை காட்டிக் கொண்டு நின்றிருந்த சித்ரா, நடந்து கிச்சனுக்குள் சென்றாள்.

அம்மாவின் ஆடும் சூத்தை பார்த்துக் கொண்டே தன் பூலை லேசாக தேய்த்துவிட்டுக் கொண்டான் அர்ஜுன்.

ஒரு பக்கம் அர்ஜுனின் நெஞ்சம் பயத்தில் துடித்தாலும், மறுபக்கம் அம்மாவின் ஆடும் சூத்து அவனை காமபோதையில் ஆழ்த்தியது.

ஆண்ட்டி சொன்னது வேறு அவன் கண்கள் முன்னால் வந்து வந்து போனது, ஆண்ட்டியின் சூத்து எப்படி இருக்கும் என்ற எண்ணம் வேறு அவனை சூடேத்தியது.

மீண்டும் எப்போது அம்மா கிச்சனில் இருந்து வெளியே வருவாள் என்று காத்துக் கொண்டிருந்தான் அர்ஜுன்.

வந்தவுடன் வேகமாய் சென்று கட்டிப்பிடித்து விட வேண்டும் என்று ரெடியாக இருந்தான்.

அம்மா வந்ததும் அவ சூத்தில சுன்னி அழுத்துற மாதிரி கட்டிப்பிடிச்சா, எதுக்குடா இப்படி பண்ணினேன்னு அம்மா கேட்டா என்ன சொல்றதுன்னு யோசிச்சிட்டு இருந்தான்.

ஊருக்கு வந்ததில் இருந்து அம்மாதான் வாசலில் கோலம் போட்டிருந்தாள், தந்திரமாக கோலம் சூப்பரா போட்டிருக்கீங்கம்மான்னு சொல்லி சமாளிக்கலாம் என்று பொய் காரணங்களை தயார் செய்து கொண்டிருந்தான்.

அம்மா எப்படியும் தன்னை தப்பாக நினைக்க மாட்டாள் என்று நம்பினான்.

கார்ல வரும்போது பூல் டவுசரை பொத்துகிட்டு வெளியே வந்து ஆடுனத கண்டிப்பா அம்மா பாத்திருப்பா, அதையே ஒன்னும் சொல்லதவ, பின்னால இருந்து கட்டிப்புடிக்கிறதுக்கா நம்மளை தப்பா நெனைக்க போறா?

அர்ஜுன் தனக்கு தானே கேள்வி கேட்டுக் கொண்டு சமாதானம் சொல்லிக் கொண்டிருந்தான்.

ஒரு வேளை காரில் நடந்த விபத்துனாலதான் அம்மா இன்று வரை அவனிடம் இருந்து வழகத்திற்க்கு மாறா விலகி இருக்கிறாளோ??

ஒரு வேளை இப்போது கட்டிப்பிடித்து அவளை இன்னும் வெறுப்பேத்திவிட்டாள், மொத்தமாக தன்னிடம் இருந்து விலகி சென்று விடுவாளோ என்ற பயம் வேறு அவனை ஆட்கொண்டது.

அவன் குழம்பிக் கொண்டிருக்கும்போதே, சித்ரா கிச்சனில் இருந்து வெளியில் வந்தாள், வெளியே வந்த சித்ரா, கீழே குனிந்து தன் மெட்டியை சரி செய்து கொண்டிருந்தாள்.

இதுதான் சரியான சமயம், அம்மா மெட்டியை சரி செய்து கொண்டு மேல எழும்பும் போது அப்படியே கட்டிப்புடித்து அமுக்கி விட வேண்டும் என்ற எண்ணத்தோடு சேரில் இருந்து எழுந்தான் அர்ஜுன்.

மெதுவாக நடந்து சென்றால் அதுக்குள் அம்மா நிமிர்ந்து நகன்று விடுவாள் என்று நினைத்த அர்ஜுன், வேக வேகமாக சித்ராவின் சூத்தை பார்த்துக் கொண்டே ஓட்டமும் நடையுமாக செல்ல, குறுக்கே வந்த ருக்குவை கவனிக்காமல் அவள் மீது மோதினான், தடுமாறிய ருக்கு தரையில் அசுர வேகத்தில் விழுந்து ‘அம்மா’ என்று அலறிக் கொண்டே விழுந்தாள், ருக்குவின் முந்தானை அர்ஜுனின் காலில் சிக்கி, ருக்கு முந்தானை இல்லாமல் கீழே விழுந்து உருண்டு சென்று தன் பப்பாளி முலைகள் ஜாக்கட்டை விட்டு பிதுங்கி, ஒரு பக்க முலை ருக்குவின் ஜாக்கட்டை விட்டே வெளியே வந்து காம்பு தெரிந்து கொண்டிருந்தது.

அர்ஜுன் என்ன நடந்தது என்று தெரியாமல் அதிர்ச்சியில் நின்று கொண்டிருந்தான்.

சித்ரா நிமிர்ந்து பார்த்தாள்.

ருக்கு, தன் முலைகள் ஜாக்கட்டை விட்டு வெளியே வந்திருப்பதையும், அவளது முந்தானையை அர்ஜுன் மிதித்துக் கொண்டிருப்பதையும் பார்த்துவிட்டு, தன் கைகளால் முலைகளை மூடினாள், ருக்குவின் கைகளில் அடிபட்டு ரத்தம் வந்து கொண்டிருந்தது.

அர்ஜுன் சித்ரா பக்கம் திரும்பி பார்க்க, சித்ரா அர்ஜுனை பளார்!!! பளார்!! பளார்!!! என்று சராமாரியாக அரைந்தாள்.

அர்ஜுன் கண்கள் கலங்கி கன்னங்கள் சிவந்து நின்று கொண்டிருந்தான்.

“எருமை மாதிரி வளர்ந்திருக்க? கொஞ்சம் கூட அறிவில்லையா உனக்கு? பெண்கள் இருக்குற வீட்டில எப்படி நடந்துக்கனும் கூட தெரியாதா? இடியட்; போய் ருக்குகிட்ட சாரி கேளுடா பொறுக்கி”, என்றாள் சித்ரா.

அர்ஜுன் கலங்கிய கண்களுடன் ஐயம் சாரி ருக்கு, தெரியாம மோதிட்டேன், என்றான்.

“இன்னோரு தடவை இந்த மாதிரி நீ எதாவது செஞ்சே, செருப்பு பிஞ்சுரும்; போ!!! மரமாட்டம் என் கண்ணு முன்னாடி நிக்காத, தொலைஞ்சு போயிடு!!”, ஆத்திரத்தில் கத்தினாள் சித்ரா.

அர்ஜுனை திட்டிவிட்டு சித்ரா சென்று ருக்குவை எழுந்து அமர வைத்தாள். நீ உக்காருடி, நான் உனக்கு காஃபி கொண்டு வரேன், என்று சொல்லிவிட்டு சித்ரா கிச்சனுக்குள் சென்று விட்டாள்.

ருக்கு அர்ஜுனை பார்த்து கேலி சிரிப்பு சிரித்தாள்.

அர்ஜுனுக்கு அம்மா திட்டியதும், அடித்ததும் தந்த அவமானத்தை விட ருக்கு அர்ஜுனை பார்த்து சிரித்ததும் மேலும் உடம்பு கூசியது, தன்னையறியாமலேயே அர்ஜுன் கண்கள் கலங்கி கண்ணீர் பெருகியது.

அர்ஜுன் கண்களை துடைத்துக் கொண்டு வேகமாக வீட்டை விட்டு வெளியே சென்றான்.

அவன் இயல்பாக இருக்க முடியவில்லை, வேகமாக நடக்க தொடங்கினான், எங்கே என்று தெரியாமல் கால் போன போக்கிலே நடந்தான். அவனையறியாமல் ஒரு இடத்தில் உடல் சோர்வடைந்து நின்றான். வெயில் கொழுத்திக் கொண்டிருந்தது.

வீட்டை விட்டு ரொம்ப தூரம் நடந்து வந்திருப்பது புரிந்தது, இப்போது திரும்பி போக வேண்டும், தண்ணீர் தாகம், பசி வேறு வயிற்றை கிள்ளியது.

ஏதேனும் வண்டிகள் வருகின்றனவா, லிஃப்ட் கேக்கலாம் என்று ரோட்டின் ஓரத்தில் நின்று பார்த்துக் கொண்டிருந்தான்.

அப்போது ஒரு கிழவன் நடந்து வந்தான்.

“தம்பி வணக்கமுங்க”, என்றான் கள்ளு கிழவன்.

அந்த கிழவனை அர்ஜுனுக்கு ஞாபகம் இருந்தது.

“வணக்கம்”, என்றான் அர்ஜுன்.

“என்ன தம்பி இங்க நின்னுட்டு இருக்கீங்க? பாதை தெரியாம ஊரை விட்டு வெளிய வந்துட்டீகளா?”, என்றான் கிழவன்.

“ஆமா!! அப்படிதான் எப்படியோ இங்க வந்துட்டேன், இப்ப ஊருக்கு எந்த பக்கம் போகனும்”, என்றான் அர்ஜுன்.

“அய்யோ!! இந்த வெளியில்ல அவ்வளவு தூரம் நடந்து போக முடியாதுங்க, என் பையன் இப்ப எனக்கு சாப்பாடு கொண்டாருவானுங்க, அவனையே உங்களை வண்டில கொண்டு போய் விடச் சொல்றேனுங்க, அது வரைக்கும் வேணுமின்னா, நம்ம கடைல உக்காந்திகிட்டு இருக்கலாம்ங்க”, என்றான் கிழவன்.

“சரி”, என்றான் அர்ஜுன்.

கிழவன் அர்ஜுனை ஒரு புதர் வழியே அழைத்து சென்று ரோட்டில் இருந்து நூறடி தூரத்தில் புதர் காட்டுக்குள் இருந்த தன் கள்ளு கடைக்கு கூட்டி சென்றான்.

கிழவனுடன் அர்ஜுன் வருவதை பார்த்துவிட்டு அங்கே கள்ளு குடித்துக் கொண்டிருந்த ஆளுங்க எல்லாம் பதறி அடிச்சு ஓடத் தொடங்கினர்.

“ஓய் ஓய் ஓய்!! இது போலீஸ் இல்லயா, நம்ம மிலிட்டரி அய்யாவோட பேரன், ஒருத்தரும் பயப்படாதீங்க”, என்றான் கள்ளு கிழவன்.

அனைவரும் மீண்டும் வந்து அவரவரின் இடங்களில் உட்கார்ந்து மீண்டும் குடியை தொடர்ந்தனர்.

ஒரு சிலர் வந்து அர்ஜுனுக்கு வணக்கம் சொல்லி சென்றனர்.

“கன்னத்தில என்ன தம்பி அப்படி செவந்திருக்கு?”, என்றான் கிழவன்.

அர்ஜுன் தன் கன்னத்தை தடவிப் பார்த்தான், சித்ரா அடித்த இடம், அவளது ஐந்து விரல்களும் அப்படியே பதிந்து, இன்னும் எரிந்தது.

“ஒன்னுமில்ல, வீட்ல கொஞ்சம் தகராறு, அம்மா அடிச்சிட்டாங்க”, என்றான் அர்ஜுன் குழந்தை தனமாய்.

“வலிக்குதா? கொஞ்சம் கள்ளு குடிங்க, வலியெல்லாம் சரியா போயிரும்”, என்றான் கிழவன்.

அர்ஜுன் பதில் சொல்லவேயில்லை, கிழவனே புரிந்து கொண்டான்.

“நான் உள்ள போயி, செல்வி கிட்ட கள்ளு குடுத்து அனுப்புறேன்”, என்று கூறிவிட்டு கிழவன் எழுந்து சென்றான்.

“இல்ல அதெல்லாம் வேணாம், நான் காசு கொண்டு வரலை”, என்றான் அர்ஜுன்.

“அட விடுங்க தம்பி, இதுல பாதி கடை உங்க தாத்தாவோடதுதான், நீங்க காசெல்லாம் குடுக்க வேணாம்”, என்றான் கிழவன்.

கிழவன் எழுந்து செல்ல, ஒரு நாட்டுகட்டை தொப்புளை காட்டிக் கொண்டு கையில் ஒரு பானை கள்ளையும் மறு கையில் வறுத்த கறியும் கொண்டுவந்தாள்.

அர்ஜுனின் பக்கத்திலேயே அமர்ந்தாள்.

“தம்பி, கள்ளு குடுக்க சொன்னாக அய்யா, கள்ளு போதுமா இல்ல சரக்கு வேணுமா?”, என்று சொல்லிவிட்டு தன் இடுப்பு சேலையை விளக்கி காட்டினாள், அதில் ஒரு விஸ்கி பாட்டிலை சொருகி வைத்திருந்தாள்.

“நான் இதுக்கு முன்னாடி குடிச்சதில்ல, எனக்கு வேண்டாம்”, என்றான் அர்ஜுன்.

"ஆத்தீ, இத்தா பெரிய ஆம்பள, குடிக்க தெரியாதுன்னா, அவமானமால்ல இருக்கு, வாங்க அப்ப உள்ள போவோம், நான் சொல்லிதரேன்”, என்று அர்ஜுன் காலரை பிடித்து தூக்கிவிட்டாள்.

செல்வி முன்னால் நடக்க, செல்வியின் சூத்து ஆட்டத்தை பார்த்துக் கொண்டே அர்ஜுன் பின்னால் நடந்தான். அவள் ஒரு குடிசைக்குள் அர்ஜுனை அழைத்து சென்றாள், அங்கே ஒரு கட்டில் மற்றும் ஒரு சேர் இருந்தது. அர்ஜுனை கட்டிலில் அமர வைத்துவிட்டு சேரை தூக்கி அவன் முன்னால் போட்டு செல்வி அமர்ந்தாள்.

"குடிக்க தெரியாது, நல்லா குலுக்குவீகளா?", என்றாள் செல்வி.

அர்ஜுன் முழித்தான்.

"சோடா தம்பி, இத கொஞ்சம் குலுக்கி உடைங்க", என்று கீழே இருந்த ஒரு சோடாவை எடுத்து அர்ஜுன் கையில் கொடுத்தாள்.

அர்ஜுன் அதை வாங்கி உடைத்து கொடுத்தான்.

இப்படி ஒரு நாட்டு கட்டை குலுங்கும் முலையை காட்டிக் கொண்டே ஊத்திக் கொடுக்க, அர்ஜுன் அவளை ரசித்துக் கொண்டே குடித்தான்.

முதல் முறை குடித்த அர்ஜுனுக்கு என்ன நடந்தது என்றே தெரியவில்லை, செல்வி ஊத்திக் கொடுத்தது மட்டும் தான் அவனுக்கு தெரியும், எப்போது போதை ஆனது எப்போது வீட்டுக்கு வந்தோம் என்றெல்லாம் எதுவுமே தெரியவில்லை.

மிகுந்த அசதியில் தூங்கிக் கொண்டிருந்தான் அர்ஜுன்.

“டேய் கண்ணா!!! எந்திம்மா!! இன்னும் மயக்கம் தெளியலையா? எந்திரிடா கண்ணா” – அம்மாவின் குரல் மட்டும் அவன் காதில் ஒலித்துக் கொண்டே இருந்தது.

அர்ஜுனால் கண்ணை திறக்க முடியவில்லை, தலை மொத்தமும் வெடித்துவிடும் போல இருந்தது.

அப்போது ஒரு கை தன் தலையில் ஒரு சொட்டு தைலத்தை விட்டு லேசாக மசாஜ் செய்ய, அர்ஜுனுக்கு இதமாய் இருந்தது.

“இப்ப கொஞ்சம் பரவாயில்லயாடா கண்ணா? தலைவலி பரவாயில்லையா”, என்றாள் அம்மா.

“ம்ம்!! ம்ம்!!”, என்று முனங்கிய படியே அர்ஜுன் கண்ணை கஷ்டப்பட்டு திறந்தான்.

அம்மாதான் தலையை தேய்த்துவிட்டுக் கொண்டிருந்தாள்.

“கண்ணை திறந்துட்டியா?? என்னடா கண்ணா?? குடிச்சியா? உடம்புக்கு ஒத்துக்கலையா? கவனமா இருக்குறது இல்லயாடா செல்லம்?”, என்று சொல்லிக் கொண்டே கட்டிலில் படுத்திருந்த அர்ஜுனின் தலையை தூக்கி தன் மடியில் கிடத்தினாள்.

அம்மாவின் மடியில் தலை வைத்து படுத்திருந்த அர்ஜுன் இப்போது அவள் முலைகளுக்கு நடுவே இருக்கும் இடைவெளி வழியாக அவள் முகத்தை பார்த்தான்.

“என்னடா, தலை ரொம்ப நோவுதா? கொஞ்சம் பால் குடிக்கிறியா, சரியாகிடும்”, என்றாள்.

அர்ஜுன் முழித்தான்.

“ச்சீய்ய்!! என்னடா அப்படி பாக்குற? என் பால் இல்லடா, மாட்டுப் பால்டா கண்ணா”, என்று சொல்லி பக்கத்தில் இருந்த டம்ளர் பாலை எடுத்து கொடுத்தாள்.

அர்ஜுன் மெதுவாக எழுந்து அமர்ந்தான், அம்மாவின் கையில் இருந்த பாலை வாங்கி கடகடவென குடித்தான்.

“அவ்வளவு பசியாடா ராஜா? மாட்டுப் பாலையே இந்த குடி குடிக்கிற”, என்றாள் அம்மா.

அவள் கேட்டுக் கொண்டிருக்கும் போதே அவளது மாராப்பு நழுவியது, ஆனால் அவள் அதை சரி செய்யவேயில்லை.

அர்ஜுன் அதை இடைடையிடையே பார்த்துக் கொண்டேதான் பதில் சொன்னான்.

“தெரியலைமா, எனக்கு என்னம்மா ஆச்சு?”, என்றான்.

“நீ எங்க போனே? அங்க என்ன ஆகும்?”, என்றாள் அம்மா.

“நான் நீங்க அடிச்சதுக்கு அப்பறம் கோவமா வீட்டிலிருந்து நடந்து ரொம்ப தூரம் போயிட்டேன்மா”, என்றான் அர்ஜுன்.

“ஓஹ்ஹ்!! இந்த கன்னம் செவந்திருக்கது அம்மா அடிச்சதுனால தானா?”, என்றாள் அம்மா.

அவள் பேசும்போது அவளது முலைகளுக்கு நடுவே இருக்கும் பள்ளம் அவனை பாடாய்படுத்தியது.

அதை அடிக்கடி பார்த்து பார்த்து திக்கி திக்கிதான் பதில் சொன்னான் அர்ஜுன்.

“ஆமாம்மா!! எதுக்குமா என்னை அப்படி அடிச்சீங்க?”, என்றான் அர்ஜுன்.

“அம்மா சும்மாவா அடிப்பா, நீ என்ன செஞ்சே?”, என்றாள் அம்மா.

“நான் தெரியாம பண்ணிட்டேம்மா, சாரி”, என்றான் அர்ஜுன்.

“அதான் என்ன பண்ண? என்கிட்ட சொல்லு”, என்றாள் அம்மா.

“அம்மா, நான் தெரியாமதான்மா ருக்கு மேல மோதிட்டேன், அவ ஜாக்கட்டெல்லாம் கிழிஞ்சு அவ கீழ விழுவான்னு எனக்கு தெரியாதும்மா?”, என்றான் அர்ஜுன்.

“எத்தனை நாளா நடக்குது இது?”, என்றாள் அம்மா.

“எதும்மா?”, என்றான் அர்ஜுன்

“உனக்கும் ருக்குவுக்கும்?”, என்றாள் அம்மா.

“அம்மா அப்படிலாம் ஒன்னுமில்லம்மா, நான் அவளை இடிக்கனும்னு இடிக்கலைம்மா”, என்றான் அர்ஜுன்.

“ஒன்னுமில்லாமதானா, அம்மாவுக்கு கோபம் வர அளவுக்கு அவளை போய் இடிச்சே?”, என்றாள் அம்மா

அர்ஜுன் என்ன சொல்வது என்று தெரியாமல் முழித்தான்.

“என்னவோ நடந்திருக்கு, என்னன்னு சொல்லு, பயப்படாம சொல்லுடா கண்ணா”, என்றாள் அம்மா.

“அம்மா!! அம்மா!!”, இழுத்தான் அர்ஜுன்.

அவன் உளறிக் கொண்டே அவள் முலையை பார்ப்பதை கவனித்தவள், அது அம்மாவோட உடம்புலதான் இருக்கும், எங்கயும் போய்டாது, எப்ப வேணாலும் பாத்துக்கலாம், நான் கேட்டதுக்கு பதில் சொல்லுடா என்றாள்.

அர்ஜுன் அவன் கண்களை முலையில் இருந்து எடுத்து அவள் கண்களை பார்த்தான்.

அம்மா கண்களை சிமிட்டி, மூக்கை சுண்டி என்ன என்பது போல் கேட்டாள்.

“அம்மா உங்க ஜாக்கட்”, என்று இழுத்தான் அர்ஜுன்.

அவள் குனிந்து தன் முலையை பார்த்தாள், மாராப்பு இல்லாமல் ஜாக்கட்டில் இருந்து முலைகள் பிதுங்கிக் கொண்டிருந்தன.

“ஆமா, ஜாக்கட்!! அதுக்கு என்னடா? இதுக்கு முன்னாடி பாத்தது இல்லயா?”, என்றாள் அம்மா.

“பாத்திருக்கேன்மா, ஆனா, நீங்க….”, என்றான் அர்ஜுன்.

“என்ன? என்ன நீங்க?”, என்றாள் அம்மா.

“நீங்க ப்ரா போடாம ஜாக்கட் போட்டிருக்கீங்கம்மா அதான், என் கவனத்தை கலைக்குது”, என்று சொல்லிவிட்டு தலையை தொங்க போட்டான் அர்ஜுன்.

“ம்ம்ம்ம்!!!! கவனத்தை கலைக்குற மாதிரி தெரியலையே, தலையை தொங்க போட்ட சரி, ஆனா எப்பவும் தொங்கிட்டு இருக்குறதெல்லாம் இப்ப தூக்கிட்டு இருக்கே, ஏன்?”, என்றாள் அம்மா.

அர்ஜுன் குனிந்து தன் சுன்னியை பார்த்தான், அது புடைத்துக் கொண்டு பேண்ட்டை கிழித்துவிடும்போல் இருந்தது.

“டேய்!! அம்மாவோட உடம்பை பார்த்தா உனக்கு அந்த மாதிரி தோனுதாடா?”, என்றாள் அம்மா.

“அம்மா இல்லம்மா!!”, என்றான் அர்ஜுன்.

“அப்பறம் ஏன்டா உனக்கு கீழ அப்படி இருக்கு?”, என்றாள் அம்மா.

“உங்களை பாக்கவே வேணாம்மா, உங்க பக்கத்தில இருந்தாலே அப்படிதான்மா இருக்கு.”, மிச்சம் இருந்த கொஞ்ச நஞ்ச போதையில் தைரியமாகவே சொன்னான் அர்ஜுன்.

“அடப்பாவி!! இதெல்லாம் தப்பில்லையா?”, என்றாள் அம்மா.

“அம்மா, நான் இன்னைக்கு காலையில என்ன நடந்துன்னு சொல்லட்டுமா”, என்றான் அர்ஜுன்.

“அதைத்தான் நான் அப்ப இருந்து கேட்டுட்டு இருக்கேன்”, என்றாள் அம்மா.

“நான் உங்களை கட்டி புடிக்கதான் வந்தேன்ம்மா!! ஆனா அதுக்குள்ள ருக்கு குறுக்க வந்துட்டா, நான் வந்த வேகத்தில அவ கீழ விழுந்து என்னென்னமோ ஆயிடுச்சி”, என்றான் அர்ஜுன்.

“அவ்வளவு வேகமா அம்மாவ கட்டிப்புடிக்க போனயா? அப்படி அம்மாகிட்ட என்னத்தடா பாத்த?”, என்றாள் அம்மா

“நீங்க குனிஞ்சு நின்னு ஏதோ பண்ணிட்டு இருந்திங்கம்மா, நான் உங்க பின்னால ஓடி வந்தேன்”, என்றான் அர்ஜுன்.

“அம்மாவோட பின்னால பாத்துட்டே போனியா?”, என்றாள் அம்மா.

“ஆமாம்மா!!”, என்றான் அர்ஜுன்.

“அப்போ அம்மாவோட பின்னால பாக்குற அளவுக்கு வளர்ந்துட்ட? உண்மைய சொல்லு அம்மா உடம்பு மேல உனக்கு ஆசையா?”, என்றாள் அம்மா.

“இல்லம்மா”, என்றான் அர்ஜுன்.

“அம்மா உடம்பு மேல ஆசையில்லாமலா, அம்மாவை பின்னால பாத்துகிட்டே கட்டி புடிக்க போன?”, என்றாள் அம்மா.

“உடம்பு மேல மட்டும் இல்லமா, மனசு, உயிரு எல்லாத்து மேலயுமே ஆசைமா”, என்றான் அர்ஜுன்.

“அப்படின்னா?”, என்றாள் அம்மா.

“அப்படின்னா!! நான் உங்களை லவ் பண்றேம்மா!!”, என்று பளிச்சுனு சொல்லிட்டு தலையை குனிந்தான் அர்ஜுன்.

ஹாஹாஹாஹாஹாஹாஹ!!!!!!! என்று இடை விடாமல் சிரித்துக் கொண்டிருந்தாள் அம்மா.

அவள் சிரிப்பது அர்ஜுனின் தலைக்குள் எக்கோ போல கேட்டு தலைவலியை கூட்டியது.

“நான் அப்பவே சொன்னேன்லங்க, இவன் சித்ராவை லவ் பண்றான்னு, நான் தூக்கத்தில் உளறுறான் பாருங்கன்னு சொன்னப்ப நீங்க நம்பல இல்லயாப்பா!! இப்ப பாருங்க அவனே சொல்லிட்டான், அவன் சித்ராவை லவ் பண்றானாம், ஹாஹாஹாஹா”, என்று சிரித்தாள் தேவி.

“நல்ல பையன்ப்பா உங்க பேரன், உங்களை மாதிரியே பொறந்திருக்கான், நீங்க பெத்த பொண்ணு மேல ஆசைப்பட்டிங்க, உங்க பேரன், பெத்த அம்மா மேல ஆசைப்படுறான்; சூப்பர்”, என்று சொல்லிவிட்டு கலகலவென நிறுத்தாமல் சிரித்துக் கொண்டே இருந்தாள் தேவி.

அப்போதுதான் அர்ஜுனுக்கு கொஞ்சம் கொஞ்சமாக புரிந்தது, இவ்வளவு நேரம் அவன் பேசிக் கொண்டிருந்தது அம்மா இல்லை, அம்மாவை போல இருக்கும் தேவி. அப்போ நம்ம எங்க இருக்கோம்னு அப்பதான் நிமிர்ந்து பார்த்தான், அவன் தாத்தா வீட்டில் இல்லை, தேவி வீட்டில் இருந்தான்.

எப்படி தேவி வீட்டுக்கு வந்தான் என்று தெரியவில்லை, தலை இன்னும் சுத்தியது, கண்கள் மங்கியது, சிரித்துக் கொண்டே இருந்த தேவியை பார்த்தான், தேவி மிலிட்டரியை பார்த்து சிரித்துக் கொண்டிருந்தாள்.

கொஞ்சம் தள்ளி சேரில் அமர்ந்திருந்த மிலிட்டரியை பார்த்தான், அவர் தனது டபுள் பேரல் கன்னை ஒரு துணியால் துடைத்துக் கொண்டிருந்தார். தாத்தாவின் கண்கள் கோவத்தில் ரத்தக் கலரில் இருந்தது.

அர்ஜுனுக்கு உதறியது.

இவ்வளவு நேரம் அவன் பேசிக் கொண்டிருந்ததை தாத்தாவும் கேட்டுக் கொண்டிருந்தார் என்று பார்த்தவுடனேயே மீண்டும் அப்படியே மயங்கி மெத்தையில் சரிந்தான்.

தொடரும்.