30-10-2019, 01:55 PM
'சரி...சொல்லல... ஆனா அக்கா காலையில அவசரப்பட்டு உணர்ச்சி வேகத்துல கொஞ்சம் அதிகமா ஏதோ சொல்லிட்டாங்க...அதை நீயும் கவனிச்சு இருப்பேன்னு நினைக்கிறேன்...'
'அப்படியா....அப்படி என்ன சொன்னாங்க....?'
'அப்படின்னா நீ அதை கவனிக்கலியா....?'
அவன் மீண்டும் அதை பற்றிக் கேட்டவுடன் ஏதோ திடீரென்று ஞாபகம் வந்ததை போல....
'ஒ..அதை சொல்றீங்களா....இ.....இது கூட போடாம இருந்தாலும் பரவாயில்லைன்னு சொன்னாங்களே ..அதுவா.,,.? ம்ம்...நானும் கவனிச்சேன்....' என்று சொல்லும்போது வெட்கப் படுவதை போல தலையை கவிழ்ந்து கொண்டாள்.
'ஆமா வாணி....ஏதோ உணர்ச்சி வேகத்துல அப்படி சொல்லிட்டாங்க....என் மேல உள்ள ஒரு பாசத்துல அப்படி சொல்லிட்டாங்க....என்னதான் உன்னோட அத்தையா இருந்தாலும் இந்த விஷயத்துல அவங்களுக்காக நான் உன்கிட்ட மன்னிப்பு கேட்டுக்கிறேன்...'
'ஐயோ...என்ன நீங்க இப்படில்லாம் பேசுறீங்க....அவங்களுக்காக நீங்க எதுக்கு என்கிட்டே மன்னிப்பு கேட்கணும்....?'
'அவங்க அந்த மாதிரி சொல்லியிருக்கக் கூடாது.....என்ன இருந்தாலும் அது தப்புதானே......?'
அவன் அதை சொல்லி முடித்து ஒரு நிமிடத்துக்கு மேல் வாணி எதுவும் சொல்லாமல் தலை கவிழ்ந்த நிலையில் இருப்பதை கவனித்த ராகவன்...
'என்ன வாணி....ஒன்னும் சொல்ல மாட்டேங்குற....அவங்க சொன்னது தப்புதான்....'என்று சொல்ல....வாணி மேலும் தணிந்த குரலில் மிக மிக மெதுவாக அவனுக்கு கேட்கும்படியான குரலில் சொன்னாள்.
'அது தப்புன்னு நீங்க நினைக்கிறீங்களா...?'
இப்படி ஒரு கேள்வியை ராகவன் வாணியிடமிருந்து எதிர்பார்க்கவே இல்லை....அவள் அப்படி சொன்னதும் சற்று நேரத்துக்கு முன்பு வீட்டுக்குள் வைத்து வலது இரண்டு முலைகளையும் தொப்புள் பகுதியையும் தலைக்கு மேலே இருந்து பார்த்த போது உண்டானதை போல ஒரு சிலிர்ப்பு இப்போதும் அவனுக்கு உண்டானது.
என்ன இவள் இப்படி சொல்கிறாள்...அப்படி என்றால். ...? என்று அவனது சிந்தனை வளரும் நிலையில் வாணி அதே போல தணிந்த குரலில் ரகசியம் சொல்வதைப் போல மீண்டும் சொன்னாள்.,
'அத்தை சரியாத்தான் சொல்லி இருக்காங்க அண்ணா....நான்தான் ஏற்கனவே உங்ககிட்ட சொல்லிட்டேனே....நான் உங்களை என்னோட சொந்த அண்ணன் மாதிரிதான் நினைக்கிறேன்.....அண்ணன் தங்கைக்குள்ள என்னண்ணா ஒளிவு மறைவு....அந்த மாதிரி ஒரு சூழ்நிலை வந்துச்சுன்னா அத்தை சொன்ன மாதிரி உங்க முன்னாடி அந்த மாதிரி நிக்கிறதுல எனக்கு ஒன்னும் ஆட்சேபனையே இல்லை....'
'அப்படியா....அப்படி என்ன சொன்னாங்க....?'
'அப்படின்னா நீ அதை கவனிக்கலியா....?'
அவன் மீண்டும் அதை பற்றிக் கேட்டவுடன் ஏதோ திடீரென்று ஞாபகம் வந்ததை போல....
'ஒ..அதை சொல்றீங்களா....இ.....இது கூட போடாம இருந்தாலும் பரவாயில்லைன்னு சொன்னாங்களே ..அதுவா.,,.? ம்ம்...நானும் கவனிச்சேன்....' என்று சொல்லும்போது வெட்கப் படுவதை போல தலையை கவிழ்ந்து கொண்டாள்.
'ஆமா வாணி....ஏதோ உணர்ச்சி வேகத்துல அப்படி சொல்லிட்டாங்க....என் மேல உள்ள ஒரு பாசத்துல அப்படி சொல்லிட்டாங்க....என்னதான் உன்னோட அத்தையா இருந்தாலும் இந்த விஷயத்துல அவங்களுக்காக நான் உன்கிட்ட மன்னிப்பு கேட்டுக்கிறேன்...'
'ஐயோ...என்ன நீங்க இப்படில்லாம் பேசுறீங்க....அவங்களுக்காக நீங்க எதுக்கு என்கிட்டே மன்னிப்பு கேட்கணும்....?'
'அவங்க அந்த மாதிரி சொல்லியிருக்கக் கூடாது.....என்ன இருந்தாலும் அது தப்புதானே......?'
அவன் அதை சொல்லி முடித்து ஒரு நிமிடத்துக்கு மேல் வாணி எதுவும் சொல்லாமல் தலை கவிழ்ந்த நிலையில் இருப்பதை கவனித்த ராகவன்...
'என்ன வாணி....ஒன்னும் சொல்ல மாட்டேங்குற....அவங்க சொன்னது தப்புதான்....'என்று சொல்ல....வாணி மேலும் தணிந்த குரலில் மிக மிக மெதுவாக அவனுக்கு கேட்கும்படியான குரலில் சொன்னாள்.
'அது தப்புன்னு நீங்க நினைக்கிறீங்களா...?'
இப்படி ஒரு கேள்வியை ராகவன் வாணியிடமிருந்து எதிர்பார்க்கவே இல்லை....அவள் அப்படி சொன்னதும் சற்று நேரத்துக்கு முன்பு வீட்டுக்குள் வைத்து வலது இரண்டு முலைகளையும் தொப்புள் பகுதியையும் தலைக்கு மேலே இருந்து பார்த்த போது உண்டானதை போல ஒரு சிலிர்ப்பு இப்போதும் அவனுக்கு உண்டானது.
என்ன இவள் இப்படி சொல்கிறாள்...அப்படி என்றால். ...? என்று அவனது சிந்தனை வளரும் நிலையில் வாணி அதே போல தணிந்த குரலில் ரகசியம் சொல்வதைப் போல மீண்டும் சொன்னாள்.,
'அத்தை சரியாத்தான் சொல்லி இருக்காங்க அண்ணா....நான்தான் ஏற்கனவே உங்ககிட்ட சொல்லிட்டேனே....நான் உங்களை என்னோட சொந்த அண்ணன் மாதிரிதான் நினைக்கிறேன்.....அண்ணன் தங்கைக்குள்ள என்னண்ணா ஒளிவு மறைவு....அந்த மாதிரி ஒரு சூழ்நிலை வந்துச்சுன்னா அத்தை சொன்ன மாதிரி உங்க முன்னாடி அந்த மாதிரி நிக்கிறதுல எனக்கு ஒன்னும் ஆட்சேபனையே இல்லை....'