ఇది కథ కాదు...by omar

[Milf rider]

పారిజాతం నాకంటే ఏడాది పెద్దది. నేను ఇంటర్లో చేరాను. తను పియుసి లో చేరింది. మా కాలేజి మేం ఉంటున్న ఇంటికి దగ్గరే. నడిచి వెళ్ళే వాణ్ణి. ఆమెని ట్యుటోరియల్ కాలేజీలో చేర్చారు. వాళ్ళ ఊళ్ళో కాలేజీ లేదు. వాళ్ళ నాన్నగారు, మా నాన్నగారు మంచి ఫ్రెండ్సు. మొదట హాస్టల్లో చేర్చారు గాని, మధ్యలో ఒకసారి బాగా జ్వరం వచ్చింది. అప్పుడు మాఇంటికి తీసుకొచ్చి వైద్యం చేయించారు. తగ్గిన తర్వాత హాస్టల్ వద్దు మా ఇంట్లోనే వుండి చదువుకో అన్నారు మా అమ్మా నాన్నా. వాళ్ళ కాలేజీ కూడా మా ఇంటికి దగ్గరే. మా పేరెంట్సు ని అత్తయ్య, మామయ్య అని పిలిచేది. మొదట్లో ఈమెను ప్రత్యేకంగా గమనించలేదు. రోజూ కాలేజీ నుంచి వచ్చాక మా అమ్మకి వంటలో సాయం చేస్తూ వుండేది. నేను భోజనానికి కూర్చుంటే వడ్డించేది. ఇక ఈమెను గమనించడం మొదలెట్టాను. మంచి హైటు, చామన ఛాయ, చక్కటి ముఖం, మరీ లావు కాదు గాని, దిట్టంగానే వున్న శరీరం. మొత్తానికి అందగత్తేనే, ఇన్నాళ్ళూ నేనీమెని పట్టించుకోలేదేమిటి అనుకున్నాను. పరికిణీ, ఓణి ధరించేది. ఎత్తైన పిరుదులు. ముందు కూడా ఎత్తుగానే వుండేది. కాని, వోణి నిండుగా కప్పివుండేది. ఒకసారి వంగి వడ్డిస్తుంటే, ఓణి జారి, జాకెట్ అంచు పైన ఉబికిన పొంగులు కనిపించాయి. జివ్వుమంది నాకు.
ఒకసారి మాఅమ్మా,నాన్నా రెండు రోజుల పనిబడి ఊరెళ్ళారు. నా తమ్ముణ్ణి కూడా తీసుకెళ్ళారు. మేమిద్దరమే ఉన్నాం ఆరెండు రోజులూ. పొద్దున్నే వంట చేసి పారిజాతం కాలేజీ కెళ్ళేది. నేనూ నా కాలేజీ కెళ్ళి వచ్చేవాణ్ని. రాత్రి అన్నం తిన్నాక కాసేపు చదువుకొని పడుకొనే వాళ్లము. మొదటి రోజు ఏమీ జరగలేదు. నాకేవో ఊహలొచ్చాయి గాని ధైర్యం చాలక ఊరుకున్నాను. రెండో రోజు రాత్రి పడుకున్నాము. మేముండే ఇంట్లో వరండా కాక మూడు గదులు. వెనక వంట గది. మధ్యలో మా అమ్మానాన్నల పడక గది. ముందు గది కాస్త పెద్దది. అదే లివింగ్ రూమ్, అదే పిల్లల స్టడీ రూమ్, అదే పిల్లల బెడ్ రూమ్. పిల్లలకు మంచాల్లేవు. చాపలే. మేమిద్దరం చెరొక చాప మీద పడుకున్నాము. రెండు చాపల మధ్య బాగా గ్యాప్ ఉంచి వేసింది పారిజాతం. పడుకోగానే ఆమె నిద్రలోకి వెళ్ళిపోయింది. నాకు నిద్ర పట్టదు. ఒకటే తపన. ఉబికిన రొమ్ముల దృశ్యం మెదులుతూ వుంది. రొమ్ముల ఓనర్ పక్కనే వుంది. ఏమన్నా చెయ్యాలి. ఊరుకుంటదా? ఒకపక్క కోరిక, రెండోపక్క భయం. గంట సేపు తర్జన భర్జన. చివరికి కోరిక గెలిచింది. ఆమె పక్కకు జరిగాను. చేతిని చాపి ఆమె జబ్బ మీద సుతారంగా ఆనించాను. కొద్దిగా వణుకు. లేస్తుందేమోనని భయం. బలవంతంగా లొంగదీసుకుని అనుభవించాలనే ఆలోచనే లేదు. అది అసాధ్యం. నాకంటే ఆమెకే బలమెక్కువ. అమ్మా నాన్నలకు చెప్పిందంటే నన్ను గొయ్యి తీసి పాతేస్తారు. కాబట్టి ఏం చేసినా ఆమె నిద్ర చెడకుండా చెయ్యాలని నా జఫ్ఫా ఆలోచన. చెయ్యి చిన్నగా జబ్బ మీదనుంచి రొమ్ము మీదకు జరిపాను. వేళ్ళతో రొమ్ము ప్రాంతాన్ని నిమిరాను. ఒకటే టెన్షన్. నిద్ర లేస్తుందేమోనని చెయ్యి వెనక్కి తీసుకోని కొంచెం ఎడంగా జరిగాను. కాసేపయ్యాక మళ్లీ దగ్గరకు జరిగాను. వెల్లకిలా పడుకుని వుంది. మళ్లీ రొమ్ముపై చెయ్యి వేశాను. కొద్దిగా నొక్కాను. మెత్తగా వుంది. అవతల రొమ్ముని కూడా లైట్ గా పిసికాను. చెయ్యి కిందకి జరిపి పొట్టని తాకాను. బలే నున్నగా వుంది. పొత్తికడుపు మీద చెయ్యి వేసి కిందకు జరిపాను. గుడ్డల మీదనుంచి ఏం అర్ధం కావడం లేదు. తొడ మీద చెయ్యి వేశాను. లావుగా వుంది తొడ. పిసుకుదాం అనుకుంటున్నాను. ఇంతలో ఒక్కసారి గట్టిగా ఊపిరి పీల్చింది. ధనామని ఎడంగా జరిగి నిద్రలో వున్నట్లు ఉండిపోయాను. రెప్పల సందులోంచి ఆమెని గమనిస్తూనే వున్నాను. కళ్ళు నులుముకుంటూ లేచి కూర్చుని నావైపు చూసింది. ఓయ్ అని పిలిచింది. నేను పలకలేదు. నిద్ర నటిస్తున్నానుగా. కుదిపి లేపింది. అప్పుడే మెలకువ వచ్చినట్లుగా అయోమయం నటిస్తూ లేచాను. కళ్ళు నులుముకుంటూ ‘ఏంటి?’ అన్నాను. “నువ్వేంటి నీ చాప మీద నుంచి ఇటు పక్కకొచ్చావ్?” అంది. ఇంకా పూర్తి మెలకువ రానట్లుగా చూస్తూ ‘ఏమైంది?’ అన్నాను. ఏంకాలేదులే పడుకో అంది. నా చాప మీద కెళ్ళి పడుకున్నాను. లోపల భయంగానే వుంది. కాసేపు అలాగే కూర్చుని ఉండిపోయింది. కాసేపటికి అటు తిరిగి పడుకుంది. నాకు చాలా సేపు నిద్ర పట్టలేదు. ఆలోచనలు, ఆందోళన. తెల్లారి కొంచెం ఆలస్యంగా లేచాను. మనసంతా భయం భయంగా, గందరగోళంగా వుంది. త్వరత్వరగా తయారై కాలేజీకి పరిగెత్తాను. తనేదో పనిలో వుంది. అటు వైపు చూడకుండా లగెత్తాను. సాయంత్రం వీలైనంత ఆలస్యంగా ఇంటికి చేరాను. మధ్య గదిలో మా అమ్మ, పారిజాతం చిన్నగా మాట్లాడుకుంటున్నారు. మా అమ్మ ఊరినుంచి మధ్యాన్నం వచ్చినట్లుంది. పారిజాతం మా అమ్మకు ఏం చెబుతున్నది? దడ మొదలైంది. పుస్తకాలు ముందు గదిలో పడేసి బైటకు జారుకుందామని చూశాను. గుమ్మం దాటే లోపు “ఒరే ఇట్రా” అని మా అమ్మ పిలిచింది. గుండె గుబేలుమంది. తల దించుకుని బిత్తర బిత్తరగా వాళ్ళ దగ్గరకెళ్లాను.

ఏంటమ్మా అంటూ దగ్గరకెళ్ళి నుంచున్నాను. లోపల చాలా భయంగా వుంది. తల దించుకునే ఓరకంట పారిజాతం వంక చూశా. తను సూటిగా నావంక చూస్తూ వుంది. ముఖంలో ఏభావమూ తెలీడం లేదు. చెప్పేసిందా అనుకుంటున్నాను. “పొద్దున టిఫిన్ కూడా తినకుండా పరుగెత్తావంట, పారిజాతం పిలిచినా ఆగలేదంట? ఏమంత ముంచుకొచ్చింది?” అంది అమ్మ. అమ్మయ్య అనుకున్నాను. స్పెషల్ క్లాసుంటే హడావుడిగా వెళ్ళాన్లే అని బొంకాను. కొంచెం ధైర్యం వచ్చింది. మా అమ్మ కాసేపు క్లాసు పీకింది. పారిజాతం మాత్రం నావైపు గంభీరంగా చూస్తూ వుంది. ఐతే చెప్పలేదన్నమాట అనుకున్నాను. తనపట్ల నాకు సెక్సుకోరికలు ఏర్పడినట్లు పారిజాతానికి గ్యారంటీగా అర్థమై వుండాలి. అయినా ఫిర్యాదు చెయ్యలేదంటే నన్ను క్షమించిందన్న మాట. మళ్లీ మనసులో కొద్దిగా అనుమానం. విషయాన్ని అమ్మ దృష్టికి తెచ్చి ఉండొచ్చు, అమ్మేమో ఆమెకు సర్ది చెప్పి ఉండొచ్చు. నాన్నకు చెప్పొద్దని ఇద్దరూ అనుకుని ఉండొచ్చు. ఆయనకు తెలిస్తే నా చాప్టర్ క్లోజే. అప్పటి నుంచి పారిజాతాన్ని ఆ దృష్టితో చూడ్డం మానేశాను. కొద్ది రోజుల్లోనే తన చదువు పూర్తయింది, వాళ్ల ఊరు వెళ్ళిపోయింది. మరో రెండేళ్లకు పెళ్లి చేశారు. దూరంగా వెళ్ళిపోయింది. నాకామె పట్ల కృతజ్ఞతా భావం ఏర్పడింది. మళ్లీ ఆమెను చూడలేదు.

పారిజాతంతో నా ప్రయోగం అయ్యాక చాలా రోజులు అపరాధ భావం పీడించింది. ఎవరితోనూ చెప్పుకోలేక పోయాను. మా సోంబేరి బ్యాచిలో చెప్పుకుంటే ఎగతాళి చేస్తారు. చేతకానోడా అంటారు. సరే ఇంతటితో బుద్ధి వచ్చిందా? వచ్చింది కానీ కొన్నాళ్ళే. పారిజాతం వెళ్ళిపోయిన కొంత కాలానికి (రెండు మూడు నెలలు) కామాక్షి కనపడింది.

కామాక్షిని తలచుకోగానే జయ అత్తయ్య గుర్తుకొచ్చింది. అప్పుడు కాలేజీకి సెలవలు. పారిజాతం ఎఫైర్ కు సంబంధించిన అపరాధ భావనలోంచి బైట పడుతున్నాను. మళ్లీ మనసును మన్మధుడు ఊపుతున్నాదు. రహస్యంగా సెక్సు పత్రికలు చదువుతున్నాను. బొమ్మలూ, కథలు ఉండే పుస్తకాలు, పోకెట్ సైజు నవలలు దొరికేవి. అవి చదువుతుంటే బలే మజాగా వుండేది. పెద్ద రొమ్ముల భామల చిత్రాలుండేవి. పైట తొలగి, జాకెట్ లోంచి పొంగుతున్న రొమ్ములు, వాటి మధ్య లోయ చూస్తుంటే అద్భుతంగా వుండేది. ఇంతకు ముందు పట్టించుకోని ఆడవాళ్ళను కూడా ప్రత్యేక శ్రద్ధతో గమనించడం మొదలైంది. ఈ కథల ప్రభావంతో మా అమ్మ వయసు వాళ్ళను కూడా కోరికతో చూడ్డం మొదలైంది. చాలా జాగ్రత్తగా వాళ్ళు గమనించకుండా వాళ్ళను చూస్తూ వుండే వాణ్ణి. మా అమ్మతో మాట్లాడడానికి కొంతమంది చుట్టుపక్కల లేడీస్ వస్తూ వుండే వాళ్ళు. వదినగారూ అనే వాళ్ళు మా అమ్మను. వాళ్ళ శరీర భాగాల్ని, ముఖ్యంగా రొమ్ముల్ని, పుస్తకాల్లో చూసిన బొమ్మలతో పోల్చి అంచనా కడుతూ వుండే వాణ్ణి. ఒకామె నాకు బాగా నచ్చింది. పేరు జయప్రద. జయ అత్తయ్యా అని పిలిచే వాణ్ణి. ఆమె, అమ్మ ముందు గదిలో కూర్చుని మాట్లాడుతూ వుండే వాళ్ళు. నేను చదువు వంకతో మధ్యగదిలో కెళ్ళి తలుపులు దగ్గరగా జారవేసే వాణ్ణి. రెండు తలుపుల మధ్య కొద్దిగా గ్యాప్ ఉండేలా చూసుకునే వాణ్ని. జయ అత్తయ్య మంచి హైటు, ఎత్తుకు తగ్గ లావు, మంచి కలరు, చక్కటి ముఖం, ఎత్తుకు తగ్గ ఎత్తులు, అంటే భారీ స్తనాలు- కొబ్బరి బొండాలే. పిరుదుల సంగతి చెప్పనక్కర్లేదు. మామూలు సెక్సీకాదు. వీర సెక్సీ అని చెప్పాలి. ఏ విధంగానూ వంక పెట్ట లేని అందం. అంతటి అందగత్తెకు వ్యవహార దక్షత తక్కువ. కొంచెం అయోమయం టైపు. ఇంటి విషయాలు, చుట్టపక్కాల విషయాలకు సంబంధించి మా అమ్మను సలహాలడుగుతూ వుండేది. చాలా సేపు మాట్లాడుకునే వాళ్ళు. జనరల్ గా మధ్యాన్నసమయంలో ఆమె వస్తుండేది. ఇంట్లో మరెవరూ ఆ సమయంలో వుండే వాళ్ళు కాదు. నాకది ఎడ్వాంటేజ్ ఐంది. తలుపు సందు లోంచి చూస్తుంటే ఆమె ఎద నాకెదురుగా కొట్టొచ్చినట్టు కనపడేది. కొంచెం ముందుకు వంగి మాట్లాడుతూ వుండేది. పైట కొంచెం జారివుండేది ఎప్పడు చూసినా. ఏమి నా అదృష్టం అనిపించేది. ఎంత పెద్ద రొమ్ములు, పావు భాగం జాకెట్ అంచు పైకి పొంగి కనిపించేవి. వాటి మధ్య లోయ - ఈ దృశ్యం చాలు ఇంకేం కావాలి అనుకునే వాణ్ని. అంతకు మించి కోరుకోవడానికి నాకు ధైర్యం లేదు, అవకాశం లేదు. అలా చూస్తూ నా లింగాన్ని రుద్దుకుంటూ మైమరచి పోయేవాణ్ణి. సమయం తెలిసేది కాదు. మా అమ్మ లేచి లోపలకొచ్చే సూచన కనపడగానే గబుక్కున మంచం మీద పడుకుని నిద్రలో వున్నట్టు నటించే వాణ్ణి. ఒకరోజలా పడుకుని నిజంగానే నిద్రలోకి జారిపోయాను.

ఒక దీవిలో ఇద్దరమే వున్నాం. నేనూ, జయా అత్తయ్య. అలా ఎలా జరిగిందో గాని మొత్తానికలా జరిగింది. మంచి ఫల వృక్షాలున్నాయి. గల గలా పారే సెలయేరు వుంది. కాబట్టి ఆకలి దప్పుల బాధ లేదు. స్వచ్ఛమైన గాలి. చల్లని వాతావరణం. తోడుగా మదవతి యైన ముదురు భామ. ఆమెకు నేనంటే ఎంతో ప్రేమ. పళ్ళు తిన్నాము, నీళ్ళు తాగాము, సెలయేట్లో జలకాలాడాము. ఆమె చీర విప్పి, లంగా, జాకెట్ తో నీళ్ళలోకి దిగింది. పక్కనే చిన్న కొండ. కొండపై నుంచి జారుతున్న జలపాతం, ఆ జలపాత ప్రవాహమే ఈ సెలయేరు. నాకు ఈత వచ్చు. ఆమెకు రాదు. గట్టుకు దగ్గరలోనే ఉండి వొంటిని కడుక్కుంటూ వుంది. జాకెట్ తడిసింది. ఉన్నాలేకున్నా ఒకటే లాగుంది. గొంతు వరకు నీటిలో ఉండేలా కూర్చుంది. జాకెట్ విప్పి పిండేసింది. లంగా కూడా విప్పి పిండేసింది. ఒక బండ మీద ఎండ. అక్కడ వాటిని ఆరేసింది. నేను నీళ్ళలో వెల్లికిలా పడుకుని బ్యాక్ స్ట్రోక్ చేస్తున్నాను. ఒక కంట ఆమెను గమనిస్తూనే వున్నాను. నాకేమీ తొందరగా లేదు. నాక్కాకుండా ఎక్కడికి పోతుంది ఈ అందం? అది నా ధీమా.

చిన్నగా ఈదుకుంటూ ఆమె దగ్గరకు చేరాను. కొంచెం సిగ్గుగా నా వైపు చూసింది. వీపు రుద్దనా అని అడిగాను. మూతి చిన్నది చేసి తల అడ్డంగా ఊపింది. నేనూరుకుంటానా? వీపు మీద చేయి వేసి సుతారంగా నిమిరాను. వొళ్ళు జలదరించినట్లు ఒక్క షేకిచ్చింది. నీళ్ళలోఉన్న ఆమె శరీరాన్ని తడుముతున్నాను. ఎంతో నున్నగా, మెత్తగా ఉందా వీపు. కాసేపు నిమిరి తరవాత వీపు తోమాను. ఆ నిగారింపు నీళ్ళలోంచి కూడా తెలుస్తోంది. వీపు మీద నుంచి నా చేతిని నడుం మీదకు జరిపాను. రెండు చేతులూ నడుం మీద అటూఇటూ వేశాను. పైకీ కిందకీ జరిపాను. వెడల్పైన శరీరం నడుం దగ్గర సన్నబడింది, మళ్ళి కింద బాగా వెడల్పయింది. భుజాల మీద చేతులేసి నిమురుతూ జబ్బలు రుద్దుతూ చేతులపై నా అరచేతులేశాను. ఆమె చేతులపై బాగా రోమాలున్నాయి. ఆమె చేతుల్ని తడుముతుంటే తొడలు తగిలాయి. ఇక వాటిపై చేతులేశాను. తన చేతుల్తో నా చేతుల్ని నెట్టేసింది. మళ్ళి వీపు మీద చేతులేసి చంకల్లోకి పోనిచ్చాను. ఒళ్ళు ఒక్క సారి బిగుసుకుంది, వెంటనే సడలింత. చంకలో పట్టుకుచ్చు ఎంత మెత్తగా వుందో. కొంచెం ముందుకు జరిపాను చేతిని. స్తనం ఉబ్బు మెత్తగా తగిలింది. రెండు చేతుల్ని అలా అలా చంకల్లోంచి ముందుకు పోనిచ్చాను. నా చేతులపై తన చేతులేసింది. తోసేయాలనుకుందేమో గానీ, ఆమె చేతులు బలహీనపడ్డాయి. కళ్ళు సగం మూతలు పడ్డాయి. ట్రాన్స్ లోకి వెళ్ళినట్లుగా వుంది.
జన్మ ధన్యమైందనుకుంటూ రొమ్ముల్ని పరామర్శ చేస్తున్నాను. నాకు గగుర్పాటు, పులకింత. ముందు రొమ్ముల ఉపరితలాన్ని నా అరచేతులతో సర్వే చేశాను. ఇది వైశాల్యం కొలత. నున్నటి ఉపరితలం. మృదువైన వంపు. కొద్దిగా వాలినా చక్కటి షేపు. నిక్కబొడుచుకున్న చను మొనలు. ఆ రెండింటినీ బొటనవేలు,చూపుడు వేళ్ళ మధ్య పట్టుకుని సున్నితంగా నలిపాను. ఒక్కసారిగా ఎగిరిపడింది. అరచేతుల్ని స్తనాలపై బోర్లించి చిన్నగా అదిమాను. అద్భుతమైన ఫీలింగ్. తన్మయంలో పడ్డాను. కళ్ళు మూసుకు పోతున్నాయి. మళ్ళి తేరుకుని మొత్తం రొమ్ము ఒక చేతిలో పడుతుందేమో నని చూశాను. చేతిని మించి చాలా వుంది. ఈసారి రెండు చేతులూ వేశాను. దాదాపు పట్టింది. ఇక రెండు స్తనాలనూ రక రకాలుగా నిమరటం, నొక్కటం, పిసకటం చేస్తూ ఎంత సేపు గడిపానో తెలీదు.

కాసేపయ్యాక ఇద్దరం సెలయేరు పక్కనే ఒక పెద్ద బండ రాయి మీద ఉన్నాం. ఇద్దరం పూర్తి నగ్నంగా వున్నాం. వెల్లకిలా పడుకొని ఉన్నాము. బాగా చదునుగా ఉందా రాయి. జయకు మాగన్ను పట్టింది. నేను లేచి కూర్చుని ఆమె అందాన్ని కళ్ళతో ఆరగించసాగాను. ఉదయకాంతిలో ఆమె శరీరం వెలిగిపోతోంది. నిదానంగా శ్వాసించుతున్నది. భారీ ఉచ్చ్వాస నిశ్వాసాలు. వాటికనుగుణంగా కదులుతున్న ఎద. ముఖం ప్రశాంతంగా వుంది. నుదురు, కళ్ళు, ముక్కు, చెంపలు, పెదాలు, చుబుకం, అన్నీ తీర్చి దిద్దినట్లున్నాయి. ఎంత చూసినా ఇంకా చూడాలనే అనిపిస్తోంది. మూతి మీద సన్నని మీసకట్టు వుంది. దగ్గరగా చూస్తేగాని తెలీదు. ఇదొక అదనపు ఆకర్షణ. చూపు కిందకు జరిపాను. పొట్ట ఎత్తుగా లేదు. కాని కొవ్వు బాగానే వుంది. బొడ్డు చాలా లోతుగా నుయ్యి లాగా వుంది. వేలు పెట్టి చూద్దామనిపించింది. కాని కోరికను వాయిదా వేసుకున్నాను. నడుం మరీ సన్నం కాదు. కాని, ఆ భారీ రొమ్ము భాగం, విశాలమైన జఘన భాగం ఆ నడుమును సన్నగా చూపుతున్నాయి. పొత్తికడుపు చాలా ఆకర్షణీయంగా వుంది. కింద భాగంలో త్రికోణాకారంలో నల్లటి గుబురుంది. దానికటూ ఇటూ తొడలున్నాయి. పొడవైన, లావైన, నునుపైన తొడలవి. కాళ్ళు బాగున్నాయి. పాదాలు ఇంకా బాగున్నాయి. ఎక్కడా ఒక్క మచ్చ లేదు. పిల్లల్ని కన్నది గదా పొట్ట మీద కొన్ని తెల్లటి సన్నటి చారలున్నాయి. వెల్లకిలా పడుకుందిగా వెనక భాగం చూడ్డం ఎలా? నడుం పక్కగా చేయి దూర్చి వీపు గోకాను. మగతలోనే అటుపక్కకు తిరిగింది. నా సామి రంగా ఇప్పుడు చూడాలి. రెండు కళ్ళూ చాలడం లేదే. పిర్రలంటే అవి. ఎంత ఎత్తు, ఎంత విశాలం. నిదానంగా నిమురుతుంటే మజాగా ఉంది. కొద్దిగా పిసికాను. మెత్తగా ఉన్నాయా గట్టిగా ఉన్నాయా అర్థం గాక మళ్ళి పిసికాను. అంతే, భుజం మీద ఒక చెయ్యి పడి నన్ను గట్టిగా ఊపింది. నేను జర్రున జారి నీళ్ళలో పడ్డాను.