శ్రావణసమీరాలు...by sameera

[Milf rider]

సాయంత్రం లేచి టైం చూస్తే 5 గంటలు అవుతోంది. బావ కోసం చూశాను. కనిపించలేదు. లేచి వెళ్లి ముఖం కడుక్కుని హాల్లోకి రాగానే వంటింట్లో ఏదో చప్పుడైనట్లు అనిపించింది. అటుగా వెళ్లి చూస్తే బావ అప్పుడే రెండు కప్పుల్లో కాఫీ పోస్తున్నాడు.
"నీకెందుకు బావా? నేను చేసేదాన్ని కదా" అన్నాను.
"నువ్వు నిద్రపోతున్నావని నేను చేశాను లేవే. అయినా ఈరోజు నువ్వు చేస్తావు, రేపటి నుంచి నేనే చేసుకోవాలిగా" అన్నాడు కప్పులు తీసుకుని నా వైపు నడుస్తూ.
"ఒకప్పుడు కష్టమే తెలీకుండా పెరిగావు. ఇప్పుడేంటి బావా ఇలా?" అన్నాను బాధగా బావ చేతిలోని ఒక కప్పు తీసుకుంటూ.
"నిజమేనే....! అమ్మా, నాన్నా నాకు కష్టమే తెలీకుండా పెంచారు. ఇప్పుడు వాళ్లు లేరు. ఎందుకో ఒంటరిని అన్న ఫీలింగ్ వస్తోంది" అన్నాడు చెమ్మగిల్లిన గొంతుతో.
"అదేంటి బావా అలా అంటావ్? నీకు మేమంతా ఉన్నాం కదా" అన్నాను ఓదారుస్తున్నట్లు.
"నీకు తెలీదు సమీర నేను పడే బాధ. పైకి నవ్వుతున్నా లోపల ఏదో తెలియని ఫీలింగ్" అన్నాడు.
అది చెబుతుంటే వాడి కళ్లలో చిన్నగా కన్నీరు.
"ఏంటి బావా ఇది చిన్నపిల్లాడిలాగ?" అన్నాను వాడి కళ్లు తుడుస్తూ.
"అత్తయ్యలో అమ్మను, మావయ్యలో నాన్నను చూసుకుంటున్నాను, మీరు మాత్రం నన్ను దూరం చెయకండి సమీరా" అన్నాడు.
"ఏంట్రా ఆ మాటలు? కాఫీ తాగు చల్లారిపోతుంది" అన్నాను.
వాడు కాఫీ తాగడం మొదలుపెట్టాడు.
"మా అమ్మానాన్నలని నీ అమ్మానాన్నలుగా అనుకుంటే అనుకున్నావ్ గానీ, నన్ను మాత్రం నీ చెల్లెలి లాగా అనుకోవద్దు. చంపేస్తాను" అన్నాను వాడి వైపు అదోలా చూస్తూ.
వాడు నన్ను చూసి గట్టిగా నవ్వేశాడు. అలా నవ్వుకుంటూ ఇద్దరం కాఫీ తాగేశాం. నేను కప్పులు తీయబోతుంటే "కాఫీ ఎలా ఉంది?" అని అడిగాడు బావ.
"టానిక్ లాగ ఉంది" అన్నాను నవ్వుతూ.
"అంటే" అన్నాడు అనుమానంగా.
"ఇప్పటిదాక పడ్డ బాధనంతా మర్చిపోయేలా చేసింది" అన్నాను వంటింట్లోకి నడుస్తూ.
"సమీరా" అన్నాడు.
"ఏంటి బావా?" అన్నాను వెనక్కి తిరిగి.
"నన్నెప్పుడు విడిచి వెళ్లకే. పిచ్చోడిని అయిపోతాను" అన్నాడు నా చేతిని వాడిచేతిలోకి తీసుకుంటూ.
"ఇది నా డైలాగ్ నువ్వు చెప్పావేంటి?" అన్నాను.
"పడతాయ్ నీకు" అంటూ లేచాడు బావా.
నేను పరుగెత్తుకుంటూ వంటింట్లోకి దూరిపోయాను. కప్పులు కడిగి హాల్లోకి రాగానే బావా ఏదో ఆలోచిస్తున్నట్లు ఉన్నాడు.
"ఏంటి బావా ఆలోచిస్తున్నావ్?" అన్నాను.
"రేపు నువ్వు నన్ను వదిలేస్తే నా పరిస్థితి ఏంటా? అని" అన్నాడు.
బావ దగ్గరికి వెళ్లి నుదుటిమీద ముద్దు పెట్టుకుంటూ "నువ్వు వదిలినా, నేను వదలను బావా" అన్నాను. దాంతో బావ నన్ను గట్టిగా హగ్ చేసుకున్నాడు. నేను కూడ బావ వీపు పై చేతులు వేసాను. వాడి కౌగిలి నాకు ఊపిరి ఆడనివ్వట్లేదు కానీ బావ నాతో అలాగే ఉండిపోతే బాగుంటుంది అనిపించింది. కాసేపటికి బావే విడిపడి నన్ను చూస్తున్నాడు. వీడు ఇలాగే ఉంటే ఏడుస్తుంటాడు, లేదా నన్ను ఏడిపిస్తాడు అని అనిపించింది.
"బావా బయటికి వెళ్దామా?" అని అడిగాను.
"ఎక్కడికీ" అని అడిగాడు.
"రేపు ఫ్రెషర్స్ పార్టి ఉంది తెలుసా?" అని అడిగాను.
"అరే మర్చిపోయాను. ఐతే ఇప్పుడేంటి?" అని అడిగాడు.
"షాపింగ్ చేద్దాం" అన్నాను.
"సరే పద" అన్నాడు.
ఇద్దరం రెడీ అయ్యి ఒక అరగంటలో షాపింగ్ మాల్ కు చేరుకున్నాం.
"ముందు ఏం కొందాం?" అని అడిగాడు.
"నేను రేపు చీర కట్టుకుంటాను బావా" అన్నాను.
"నీకు బుద్ధుందా?" అని అడిగాడు బావ.
"అదేంటి, అలా అన్నావ్?" అని అడిగాను.
"లేకపోతే చీర లేడీస్ వేసుకుంటరు. నీకెందుకు?" అన్నాడు నవ్వుతూ.
"నిన్నూ...." అంటూ వాడి పైకి చెయ్యెత్తాను.
"ఓకే....ఓకే...పద" అంటూ నన్ను కొట్టకుండా ఆపి లోపలికి నడిచాడు.
నేను బావ వెనకే చిన్నగా నవ్వుకుంటూ మాల్ లోకి నడిచాను.
ముందు లేడీస్ వేర్ లోకి వెళ్లి నాకు చీర సెలెక్ట్ తీసుకున్నాం. అది సెలెక్ట్ చేయడానికి బావకి ఒక గంట టైం పట్టింది. తరువాత జెంట్స్ సెక్షన్ లోకి వెళ్లాం. అక్కడ బావకు ఒక ప్యాంట్ అండ్ షర్ట్ సెలెక్ట్ చేశాను. ఇది మాత్రం అరగంటలో అయిపోయింది. బయటికి వచ్చి చూస్తే చీకటి పడుతోంది. ఇక వెళ్లాలా అన్నట్లుగా చూసాను బావ వైపు.
బావ నన్ను చూసి "నెక్స్ట్" అన్నాడు.
"ఇంకేం లేదు బావ. నీకేమైనా కావాలా?" అని అడిగాను.
"నాకేమొద్దు" అన్నాడు.
ఇద్దరం అలా నడుచుకుంటూ వస్తున్నాం. దారిలో ఐస్ క్రీం పార్లర్ కనిపించింది.
"బావా ఐస్ క్రీం తిందామా?" అని అడిగాను.
"పద" అంటూ నడిచాడు.
లోపలికి వెళ్లి కూర్చున్నాం.
"ఏం తింటావు?" అని అడిగాడు.
"అదేంటి నువ్వు తినవా?" అని అడిగాను.
"ఐస్ క్రీం తిన్నందుకే తిరుపతిలో నాలుగు రోజులు మంచం మీద ఉండాల్సివచ్చింది" అన్నాడు.
"మరి అన్నయ్యకు జ్వరం రాలేదే?" అని అడిగాను.
"వాడు రాలేదు" అన్నాడు.
"మరి ఎవరితో వెళ్లావ్?" అని అడిగాను.
"చరణితో" అన్నాడు నవ్వుతూ.
"దానితో ఎందుకు వెళ్లావ్?" అని అడిగాను.
"పిలిస్తే వెళ్లాను" అన్నాడు.
"మరి అన్నయ్యను పిలవలేదా?" అన్నాను.
"పిలిచింది. కానీ వాడు ఏదో పని ఉందని రాలేదు" అన్నాడు నవ్వుతూ.
"నవ్వు ఎందుకొస్తోంది నీకు?" అని అడిగాను.
"నిన్ను చూస్తుంటే నవ్వు వస్తోంది" అన్నాడు.
"నవ్వింది చాల్లే. నాకు కాలుతోంది" అన్నాను.
"ఎక్కడ?" అన్నాడు.
"ఎక్కడైతే నీకెందుకు రా?" అన్నాను కోపంగా.
"ఫైర్ స్టేషన్ కు ఫోన్ చేద్దామని" అన్నాడు.
"నిన్ను కొట్టడం లో తప్పులేదు" అంటూ వాడిని కొడుతున్నాను.
ఇంతలో వెయిటర్ వచ్చాడు.
"ఒక హనీమూన్ డిలైట్" అని చెప్పాను.
"మీకు సర్" అని బావను అడిగాడు వెయిటర్.
"నాకొద్దు. మేడం గారికి మాత్రమే" అన్నాడు నన్ను చూసి నవ్వుతూ.
నేను విసురుగా చూపుని వాడి వైపు నుండి పక్కకు తిప్పాను. కాసేపటికి ఆర్డర్ చేసిన ఐస్ క్రీం వచ్చింది. నేను ఏమి మాట్లాడకుండా తింటున్నాను. బావ నన్ను అలాగే చూస్తూ ఉన్నాడు.
"అలా చూడకు దిష్టి తగులుతుంది" అన్నాను.
దాంతో బావ నావైపు నుండి చూపుని పక్కకు తప్పించాడు. నేను చిన్నగా నవ్వుకుని తింటున్నాను. కాసేపటికి తినేసి ఇద్దరం బయటికి వచ్చేశాం. అలా నడుచుకుంటూ నేనుండే హాస్టల్ దాకా వచ్చేశాం.
"సరే బై సమీర" అన్నాడు బావ.
"బై బావ" అని బావ చేతిలోని నా శారీ ఉన్న కవర్ ని తీసుకుని లోపలికి వెళ్లిపోయాను.
నేనుండేది ఫస్ట్ ఫ్లోర్. ఫస్ట్ ఫ్లోర్ లోకి వచ్చి బాల్కనీ లోంచి నా రూంలోకి వెళ్తూ బయటికి చూడగానే బావ నన్ను చూసి నవ్వుతూ చేయి ఊపుతున్నాడు. నేను కూడా చేయి ఊపాను. బావ అక్కడ నుండి వెళ్లిపోయాడు. నేను కూడా నా రూంలోకి వెళ్లిపోయాను. కాసేపటికి వెళ్లి తినేసి బావ తిన్నాడో లేదో అడగాలనిపించింది. వెంటనే బావకు కాల్ చేశాను.
"చెప్పు" అన్నాడు కాల్ లిఫ్ట్ చేసి.
"తిన్నావా?" అని అడిగాను.
"హా....నువ్వు?" అని అడిగాడు.
"ఇప్పుడే తినేశా" అన్నాను.
"సరే వెళ్లి పడుకో. పొద్దున్నే కాలేజ్ కి వెళ్లాలి" అన్నాడు.
"గుడ్ నైట్" అని చెప్పాను.
"ఓకే" అంటూ ఫోన్ పెట్టేశాడు.
నేను దుప్పటి కప్పుకుని ఆ రోజు జరిగిన సంఘటనలన్నీ గుర్తు చేసుకుంటున్నా. బావ ఏడవడం గుర్తొచ్చింది. ఆ ఏడుపుకు సంబంధించిన గతంలోకి జారుకున్నాను.