శ్రావణసమీరాలు...by sameera

[Milf rider]

నెక్స్ట్ డే సండే కావడం వల్ల అలాగే పడుకుండిపోయాను. పొద్దున్నే ఒక ఫోన్ కాల్ తో మేల్కున్నాను. "ఎవరా?" అని చూస్తే అన్నయ్య.
(అన్నయ్య పేరు శివ. మేం ఇద్దరం కవల పిల్లలం. వీడు నాకంటే కొన్ని సెకండ్లు పెద్ద. వాడు తిరుపతిలో చదువుకుంటున్నాడు నాలాగే బీటెక్ సెకండ్ ఇయర్ చదువుతున్నాడు. నాకు తెలిసిన బెస్ట్ ఫ్రెండ్స్ ఎవరైనా ఉన్నారంటే అది అన్నయ్య, బావలే)
ఫోన్ లిఫ్ట్ చేసి "ఎలా ఉన్నావ్ రా?" అని అడిగాను.
"నేను బాగున్నాను. నువ్వెలా ఉన్నావ్?" అని అడిగాడు.
"ఏదో మీ దయ" అన్నాను.
"మాదేముందిలే" అన్నాడు.
"ఇంకేంటి రా?" అని అడిగాను.
"అమ్మా నాన్నా ఎలా ఉన్నారో తెలుసా? ఫోన్ ఏమైనా చేశారా?" అని అడిగాడు.
"ఏమో బావ ఊరెళ్లి నిన్నే వచ్చాడు. వాడిని అడిగి కనుక్కో" అన్నాను.
"వాడు మొన్నటిదాకా నా దగ్గరే ఉన్నాడు. ఊరెప్పుడు వెళ్లాడు?" అని అడిగాడు. "ఏం మాట్లాడుతున్నావ్ రా?" అర్థం కాక అడిగాను.
"ఐతే వాడు నీకేం చెప్పలేదా?" అన్నాడు.
"ఏం జరిగిందీ?" అని అడిగాను
"మొన్నటిదాకా వాడికి హెల్త్ సరిగా లేదు. నాలుగు రోజులు నా దగ్గరే ఉండి, ఇక్కడే ట్రీట్మెంట్ చేయించుకుని మొన్న నేను వద్దంటున్నా వినకుండా బయల్దేరాడు. ఈ విషయం నీకు ఫోన్ చేసి చెప్పమంటే బాధ పడతావని చెప్పొద్దు అన్నాడు" అంటూ టూకీగా మొత్తం జరిగిందంతా చెప్పాడు.
ఇదంతా వినగానే నాకు బావను చూడాలనిపించింది.
"హల్లో" అన్నాడు అన్నయ్య.
"హా..." అన్నాను.
"ఏంటే ఏమైందీ?" అని అడిగాడు.
"ఏం లేదు?" అన్నాను.
"ఈ విషయాలన్ని నీతో చెప్పలేదా?" అని అడిగాడు.
"అస్సలు చెప్పలేదు రా" అన్నాను కాస్త బాధగా.
"ఐతే నువ్వు కూడా ఏమి తెలియనట్లే ఉండు. లేకపోతే వాడు నన్ను చంపేస్తాడు" అన్నాడు.
"సరే" అన్నాను.
"సరే ఐతే ఉంటాను రా" అన్నాడు.
"బై" అని చెప్పి ఫోన్ పెట్టేశాను.
(ఈ విషయాలన్ని నాతో చెప్పనందుకు బావ మీద పీకల దాకా కోపం వచ్చింది. అదే సమయంలో నేను బాధ పడతానని వాడు దాచినందుకు అంత కంటే ఎక్కువ సంతోషమేసింది)
వెంటనే బావకి కాల్ చేశాను."ఏంటే ఇంత పొద్దున్నే కాల్ చేశావు?" అన్నాడు.
వాడు చెప్పిన విధానం బట్టి ఇంకా నిద్ర లేచినట్లు లేడు.
"ఏంట్రా ఇంకా తెల్లవారలేదా?" అన్నాను.
"ఇది అడగడానికి కాల్ చేశావా? బయట చూడవే తెలుస్తుంది" అన్నాడు అదే టోన్ తో.
"ఈ వెటకారానికి ఏం తక్కువలేదు. నేను ఇంకో పది నిమిషాలలో నీ రూంలో ఉంటా. లేచి రెడీగా ఉండు" అన్నాను.
"అబ్బా పొద్దున్నే నా ప్రాణం తీయడానికి కంకణం కట్టుకున్నావా?" అన్నాడు.
"నూవ్వు ఏమైనా అనుకో నేను వస్తున్నా అంతే" అని కాల్ కట్ చేశాను.
అరగంటలో అన్ని కార్యక్రమాలు ముగించుకుని వాడి రూం కాలింగ్ బెల్ కొట్టాను. చాలాసేపటి తరువాత వచ్చి డోర్ తీశాడు. వాడి వాలకం చూస్తే ఇప్పటిదాకా ఇంకా పడుకునే ఉన్నట్లు ఉన్నాడు.
"ఏంట్రా నేనేం చెప్పాను?" అని అడిగాను.
"ఏమో గుర్తులేదు. గుర్తొస్తే చెప్తా" అంటూ మళ్లీ బెడ్ పై వాలాడు.
"ఏం అవసరం లేదు వెళ్లి ఫ్రెష్ అవ్వు" అంటూ వాడి భుజం పై చిన్నగా కొట్టాను.
"అబ్బా పడుకోనీవే" అన్నాడు వాడి పైకి దుప్పటి లాక్కుంటూ.
"ఏయ్ చెప్తే వినాలి" అంటూ దుప్పటి లాగేశాను.
"రాక్షసీ" అంటూ బాత్ రూంలోకి దూరాడు.
నేను నవ్వుకుంటూ బయట వెయిట్ చేయసాగాను. సరిగ్గా అరగంట తరువాత వచ్చాడు ఒంటి మీద టవల్ తో. వాడిని అలా చూస్తుంటే నాకు మా బాల్యం గుర్తుకొచ్చింది.
"చిన్నప్పుడు ఎలా ఉన్నావో ఇప్పుడూ అలాగే ఉన్నావ్ రా" అన్నాను వాన్ని చూస్తూ.
"అవును నేను ఎప్పుడూ ఒకేలా ఉంటాను" అన్నడు తల మీది జుట్టుని స్టైల్ గా దువ్వుకుంటూ.
"చాల్లే వెళ్లి భట్టలు వేసుకుని రా" అన్నాను.
"నిన్నెవడు చేసుకుంటాడో గానీ నరకం చూస్తాడు" అంటూ బెడ్ రూం లోకి నడిచాడు.
"పొద్దున్నే నన్ను ఏడిపించకుండా నీకు రొజు స్టార్ట్ అవ్వదా?" అన్నాను కోపంగా.
"అవునవును ఎవరు ఎవర్ని ఏడిపిస్తున్నారో తెలుస్తూనే ఉంది" అన్నాడు వెటకారంగా.
"అంటే ఏంట్రా ఇప్పుడు నేను నిన్ను ఏడిపిస్తున్నానా?" అని అడిగాను కాస్త బుంగ మూతి పెట్టుకుని.
"ఈ అలకలకు ఏం తక్కువలేదు గానీ, టిఫిన్ తిన్నావా?" అని అడిగాడు.
"లేదు. బయట తిందాం పద" అన్నాను.
"సరే పద" అంటూ బయటికి వచ్చాడు.
"వెళ్దామా?" అని అడిగాను.
"పదండి మేడం" అన్నాడు.
"ముందు నువ్వు పద" అన్నాను.
వాడు రూం కీ అండ్ లాక్ తీసుకుని డోర్ వైపు నడవసాగాడు. నేను వాడిని అలాగే చూస్తూ "బావా" అని పిలిచాను.
'మ్మ్" అని వెనక్కి తిరిగాడు.
"నన్నెప్పుడూ విడిచిపెట్టవు కదా?" అన్నాను. ఆ మాట చెబుతుంటే నా కళ్లలో నీళ్లు గిర్రున తిరిగాయి.
వాడు నా దగ్గరికి వేగంగా నడుచుకుంటూ వచ్చి "ఏయ్ ఏమైందీ?" అని అడిగాడు.
"ఏం లేదు పద" అన్నాను కళ్లు తుడుచుకుంటూ.
"నా దగ్గరే సీక్రెట్సా?" అన్నాడు.
"నువ్వు దాచగా లేనిది నేను దాస్తే తప్పేంటి?" అని అడిగాను తల దించుకుంటూ.
వాడు నా తల పైకి ఎత్తి "ఏంటి మేడం ఏం జరిగింది? నీ దగ్గర నేనేం దాచానో చెప్పు?" అని అడిగాడు.
"పొద్దున్నే అన్నయ్య కాల్ చేశాడు" అని చెప్పాను.
వాడు కాస్త భయపడి "అంతా చెప్పేశాడా?" అని అడిగాడు.
"నువ్వెందుకు దాచావ్ రా?" అని అడిగాను.
"అది చెప్పుకునేంత పెద్ద విషయం కాదే" అన్నాడు.
"అది నీకు చిన్న విషయం కావచ్చు. కానీ నాకు చాలా పెద్దది. పొద్దున వాడు చెబుతుంటే నాకు ఎంత బాధేసిందో నీకేం తెలుసు" అని చెప్పాను.
"దీనికంతటికీ కారణం వాడు. ముందు వాన్ని తన్నాలి" అన్నాడు.
"తప్పు నువ్వు చేసి వాన్ని అంటావే" అన్నాను సీరియస్ గా.
"తల్లీ మా అన్నాచెల్లెల్లకు ఒక దండం. మీ ఇద్దరు ఒకరి దగ్గర ఒకరు ఏ విషయాన్నీ దాచుకోరు అని తెలిసి కూడా వాడికి దాయమని చెప్పడం నా తప్పు" అని అన్నాడు చేతులు జోడిస్తూ.
"రేయ్ నీకు ఇదే లాస్ట్ వార్నింగ్. ఇంకొకసారి ఇలా చేస్తే చంపేస్తాను" అన్నాను.
"చంపెయ్యవే. అడగడానికి ఎవరూ లేరనే కదా లోకువ" అన్నాడు.
ఆ మాట వినగానే నాలో బాధా, కోపం కట్టలు తెంచుకున్నాయి.
"ఇంకోసారి ఇలా వాగావంటే నేనేం చేస్తానో నాకే తెలీదు" అన్నాను అలాగే ఏడుస్తూ.
"ఐతే ఏం చేస్తావో ఒక క్లారిటీ తెచ్చుకో. తరువాత చూద్దాం" అన్నడు వెటకారంగా.
వాడు అలా అనగానే నేను వాన్ని కొట్టడం మొదలుపెట్టాను. వాడు అలాగే కొట్టించుకుంటున్నాడు. వాన్ని అలా చూడగానే నాకు బాధేసింది. వెంటనే వాన్ని గట్టిగా హగ్ చేసుకున్నా. వాడు కూడా నన్ను హగ్ చేసుకున్నాడు. వాడి కౌగిలి నాకు బాధ నుండి విముక్తి కలిగించే మందులా పని చేసింది. కాలం అక్కడే నిలిచిపోతే ఎంత బాగుంటుందో అనిపించింది. ఇంతలోనే వాడు ఏడుస్తున్నట్లు నాకు అనిపించింది. వాడి కౌగిలి నుండి బయటపడి వాన్ని చూస్తే వాడి కళ్లలో నీళ్లు.
"నువ్వెందుకురా ఏడుస్తున్నావు?" అని అడిగాను.
దానికి వాడు "ఏం లేదు?" అన్నాడు.
"అదిగో మళ్లీ ఏదొ దాచాలని చూస్తున్నావు?" అన్నాను కోపంగా.
"ఈ విషయం చెప్తే నీకు కోపం వస్తుంది" అన్నాడు.
"ముందు చెప్పు" అన్నాను.
"నాకు ఆరోగ్య బాగలేక పోతేనే ఇంత బాధపడ్డావే, ఒకవేళ నేను చనిపోతే ఏమైపోతావో? అని" అని అన్నాడు.
"ఏంట్రా ఆ మాటలు? ఇంకెప్పుడూ ఇలా మాట్లాడొద్దు" అన్నాను కోపంగా.
"అబ్బా ఆకలిగా ఉంది సమీరా" అన్నాడు.
"సరే పద ఏదైనా హోటల్ కు వెళ్లి టిఫిన్ తిందాం" అన్నాను.
ఇద్దరం బయటకి వచ్చాం. వాడు రూం లాక్ వేసి వచ్చాడు. ఇద్దరం నడుచుకుంటూ వెళ్తున్నాం.
"ఎన్నిసార్లు చెప్పినా కూడా నా మాట వినకుండా తయారయ్యావు" అన్నాడు.
"దేని గురించీ?" అన్నాను.
"రూంకు రావద్దు ఎవరైనా చూస్తే బాగోదు అంటే వింటావా? వినవు." అన్నాడు.
"మా బావ రూం. నా ఇష్టం వచ్చినప్పుడు వస్తాను, ఇష్టం వచ్చినప్పుడు వెళతాను మధ్యలో నీకేంటి?" అని అడిగాను.
"నాకు కాదు చూసేవాళ్లు తప్పుగా అనుకుంటారు" అన్నాడు.
"అనుకోనీ నాకేంటీ?" అంటూ వాడి చంక కిందుగా చేయి వేసి వాడి చేతిని పట్టుకుని నడవసాగాను.
అలా నడుచుకుంటూ హోటల్ కు వెళ్లిపోయాం.