வக்கர வாழ்க்கைகள்

[Mouni1]

வக்கிர வாழ்க்கைகள் (வாயூரிஸம்)

வாயூரிஸ்ம் என்றால் மற்றவர் புணார்ச்சியை பார்ப்பது...பார்த்து ரசிப்பது எல்லாம்!



இரண்டு வருடம் முன்னர்...!

ரயில் ப்ளாட்ஃபார்மை விட்டு வேகமாக நகர்ந்துக் கொண்டிருந்தது. நாங்கள் லேட். அம்மா முன்னால் ஓட நான் அவளுக்கு பின்னால் ஓடிக் கொண்டு இருந்தேன். அப்போது என் வயது சரியாக 13-14 இருக்கும். டீ-சட்டை - ஷார்ட்ஸ் போட்டுக் கொண்டு இருந்தேன். அம்மா ரயிலை பிடிக்க இன்னும் வேகமாக ஓடிக் கொண்டு இருந்தாள். ஒருவாறு ரயிலை அடைந்தவுடன் அம்மா ரயிலில் தொத்திக்கொள்ள நான் அவள் கையை பிடித்து உள்ளே ஏறினேன். ஒரு வழியாக பிடித்து விட்டோம்.
"அப்பாட." என அம்மா பெருமூச்சு விட்டாள். எங்கள் இருக்கையை தேட ஆரம்பித்தோம். இருக்கை அடைந்தவுடன் பையை கீழே தள்ளி விட்டு அவள் அரேஞ்ச் செய்ய நான் சீட்டில் அமர்ந்தேன். இது ஜார்கண்ட் மெயில். பாஸஞ்சர். அதான் கூட்டமே இல்லை. வியற்வை சிந்த இருக்கும் அம்மாவை பார்த்தேன்.
அம்மா நல்ல அழகு. இப்ப இருக்கும் லஷ்மி ராய் போல நல்ல உயரம். அம்மா பேரு பாவனா  நாயர். நாயர் குலத்துக்கு உரிய சிவந்த நிறம். அரேபிய குதிரை போல அப்படி ஒரு அழகு.

"எப்பம்மா ராஞ்சி போவோம்"

"ஒரு நாள் ஆகும் செல்லம்"

ஓ. அம்மா சொந்த ஊரு எங்கேயோ சென்னை பக்கம் இருக்கு. எப்பவும் நாங்கள் வருட வருடம் இங்கு ஒரு தடவை வருவோம். வந்தால் நிச்சயம் அம்மாவிற்கும்,  அப்பாவிற்கும் சண்டை நடக்கும். எனக்கு என் அப்பா யாருன்னு தெரியாது. ஆனா என் தாத்தா பிடிக்கும். சென்னை பிடிக்கும். ரயில் பிடிக்கும். எனவே எப்போதும் இந்த ரயில் பயணம் உண்டு.

அப்போதுதான் ராகவை முதன் முறையாக பார்த்தேன். ராகவ் சிங் சீக்கியர் தொப்பி எல்லாம் அணிந்து இருந்தான். முதல் முறையாக சீக் தொப்பி போட்ட முதல் ஆளை க்ளோஸப்பில் பார்க்கிறேன்.

எங்கள் எதிரில் அமர்ந்து லேசாக சிரிந்தான். ஒரு 50 வயது இருக்கும் என நினைக்கிறேன். அவன் சிரிப்பு சிநேகபூர்வமாக இருந்தது அது. அவன் என்னை பார்த்ததும் எனக்கு குறுகுறுவென இருந்தது. அம்மாவையும் பார்த்து சிரித்தான். அப்போது டி. டி. ஆர் வந்து டிக்கெட் கேட்டார்.

"எங்கேடா சிவப்பு பர்ஸ்" என்று அம்மா கேட்க, நான் முழித்தேன்.

"எனக்கு தெரியாதா" என்றேன்.

"ஐயோ. எண்டெ குருவாயூரப்பா. அதில்தானே டிக்கெட், ரூபா" எல்லாம் இருக்கு என்று அம்மா கத்த ஆரம்பித்தாள்.

"என்ன டிக்கெட் இல்லையா? என்ன நாடகம். இதே பொழப்பாபோச்சி. இறங்கு" என்று டி. டி. ஆர் அதட்ட நான் மேலும் மிரண்டு போனேன். அம்மா நிலமை இன்னும் 
மோசம்னா. டி. ஆர் எங்களை மேலும் கோவமாக

"ஆல் ப்ராஸ்டியூட்ஸ்" என்று சொல்ல

"டி. டி. ஆர் மைண்ட் யுவர் வார்ட்ஸ்" என்று அந்த சீக்கியர் எழுந்தார்.

"அப்போ காசு யாரு தருவா?"

"நான் தறேன்" என்று அவன் சொன்னான்.

"வேணாங்க அதெல்லாம்" என்று அம்மா பதற, அவன் தடுத்தும் கேட்காமல் டி. டி. ஆர் கையில் நான்கு, ஐந்து 500 நோட்டுகளை வைத்தான். சற்று நேரத்தில் எல்லாம் அடங்கியதும். டி. ஆர் முனகிக் கொண்டே நகர்ந்தார்.

"தேங்க்ஸ் ஸார். நீங்க இல்லேன்னா எங்க நிலமை" என்றாள் அம்மா.

"ஐயோ. எதுக்கு ஸார் மோருன்னு. ராகவ் சிங்! சுருக்க ராகவ்னு கூப்பிடுங்க மேடம்"

"நீங்க மட்டும் மேடம்னு கூப்பிடலாமா? நான் சித்ரா. இது மனோஜ்"

"மனோஜ், என்ன படிக்கறே?"

"படிக்கல" என்றேன்.

"ஏன்"

"தெரியலை. ஸ்கூல் இவனுக்கு ஸ்கூல் ஏனோ பிடிக்காம போயிட்டது" என்றாள் அம்மா.

"நீங்க படிச்சி இருக்கீங்களா?" என்றேன்.

"ஏய் மனோஜ்! என்ன வாய் துடுக்குத்தனமா?" என்று அம்மா என்ன அடக்க முயன்றாள்.

"விடுங்க. கேளு பாவனா?"

"நீங்க படிச்சிருக்கீங்களா?"

"ம்ம்ம்ம். காலேஜ் படிக்கிறேன்"

"அம்மா  சொல்லுங்க. அவன் சொன்னானே ப்ராஸ்டி. என்னமோ. அப்படின்னா" என்று நான் கேட்டதும், அம்மாவும், அவனும் அதிர்ந்து போனார்கள்.

"விடு. அது ஏ ஜோக்ஸ்" என்று ராகவ் சிங் சமாளித்தான்.

"ஏ-ஜோக்ஸ்னா"

"ப்ராஸ்டி. ஏதோ சொன்னானே. அப்புறம் ஏ-ஜோக்ஸ்னா உனக்கு அர்த்தம் தெரியுமாம்மா" என்று நான் மீண்டும் கேட்டதால் இருவரும் தடுமாறி போனார்கள்.

"உங்களுக்கு அதன் அர்த்தம் தெரியுமா?" என்றான் ராகவ் சிரித்துக் கொண்டே அம்மாவை பார்த்து.

"தெரியும். நான் கொஞ்சம் காலேஜில் அவ்வப்போது படிச்சி இருக்கேன். க்ளாஸ் நாலு" என்று சொல்லி அம்மா கொல்லுன்று சிரித்தாள்.

பின் இருவரும் சிரித்து பேசிக் கொண்டே வந்தார்கள். சில ஆங்கில வார்த்தைகள் புரியவில்லை. ரயில் ஒரு மணி நேரம் ஓடியது. ஆனால் நேரம் போனதே தெரியவில்லை. அவன் ஷார்ட்ஸ் போட்டுக் கொண்டான். அன்று நாங்கள் வீட்டில் இருந்து கட்டிக் கொண்டு வந்த சப்பாத்தியை கொடுத்தோம். அவன் சப்பாத்தி தட்டை வாங்கிக் கொண்டான். மெல்ல உணவு அருந்த தொடங்கினோம். சாப்பிட்டு நான் மேல் பர்த்தில் படுத்துக் கொண்டேன். அம்மா கீழ் பர்த்தில் படுக்க அவன் எங்களுக்கு எதிரே உள்ள பர்த்தில் படுத்துக் கொண்டான். அம்மாவும் அவனும் சகஜமாக பேசிக் கொண்டு வந்தார்கள்.எனக்கு இது ஆச்சரியமாக இல்லை. அம்மா தவிர எல்லாருடனும் சகஜமாக பேசுவார்கள். ஆனால் ஆச்சரியம் இந்த பையனும் சகஜமாக பேசுவதுதான். மெல்ல மெல்ல நான் தூங்க ஆரம்பித்தேன். .

ஒரு அரை மணி நேரம் தூங்கி இருப்பேன். ரயில் வேகமாக ஆட்டம் போட தூக்கம் கலைந்தது. என் பார்வை எதிர் பர்த்தில் போக அதிர்ந்தேன். அங்கே ராகவ் என் 

அம்மாவின் உதட்டை இறுக்கமாக முத்தம் கொடுத்துக் கொண்டு இருந்தான்.

உடனே ஐஸ் போல உறைந்து போனேன். லேசான முத்தம் இல்லை. அழுத்தமான முத்தம். ஒரு நிமிடம் அவன் என் அம்மா உதட்டை கடிக்கிறாளோ என்று தோன்றியது.

"என்ன துரை இந்த கடி கடிக்கறாரு" என்ரு அம்மா தன் வெளீர் பல் வரிசை தெரிய சிவந்த இதழ்களை சுழித்து குறும்பாக சிரித்தாள்.எனக்கு மேலும் வியற்த்தது. ஏன் அம்மா சிரிக்கிறாள். கோபப்படவில்லை.

"முதலில் தயங்கினேன்" என்று ராகவ் வழிந்தான்.

"அப்புறம்" என்றாள் அம்மா கொஞ்சலாய்.

"நீங்க தொழில் பார்ட்டின்னு தெரிஞ்சதும்."

"தைரியம் வந்துடுச்சாக்கும். வேணும்னா வீட்டுக்கு வா" என்றால் அம்மா.

இது என்ன? அம்மாவிற்கு இப்படி ஒரு முகமா. அதிர்ந்தேன்.

"இல்ல. இப்பவே வேணும்"

"இப்பவேவா? "

"ஆமா எவ்வளவு காசு செலவானாலும் பரவாயில்லை"

"ம்ம்ம். பணக்கார வீட்டு கன்னுக்குட்டி. ரொம்ப காசு செலவு பண்ணுற போலிருக்கே" என்றாள்

"உனக்கு என்னை பிடிச்சிருக்கா" என்றான்.

"பிடிச்சிருக்கு உன்னை. ஆனா உன் காசு இன்னும் பிடிச்சிருக்கு" என்றாள் அம்மா.

"அப்போ நான் சொல்ற மாதிரி கேட்கணும்" என்றான் ராகவ்.அம்மா தயங்கி மெல்ல தன் புடவை தலைப்பை சரித்தாள். ரயிலில் யாரும் இல்லாதது வசதியாக 
இருந்தது அவர்களுக்கு. அவன் கைகள் ஜாக்கெட்டின் மேல் பரவ ஆரம்பித்தது.

"இலவம் பஞ்சு மாதிரி இருக்கு" என்று தன் முகத்தை அவள் மார்பின் மேல் லேசாக பதித்தான். மெதுவாக அவன் கை அழுத்தம் ஜாக்கெட்டின் பக்கங்களில் அதிகமானது. ஜாக்கெட்டின் மேலாக அவன் கெட்டியாய் என் அம்மா முலைகளை அமுக்கிப் பிசைந்தான். அவன் கைகள் அழுத்தம் அதிகமானது தெரிந்தது. அவன் கைகள் மெல்லிருட்டில் அம்மா ஜாக்கெட்டின் ஹூக்குகளை தேட ஆரம்பித்தது. மெல்ல ஜாக்கெட்டின் கொக்கிகளை கழட்ட ஆரம்பித்தான். அம்மாவின் காட்டு முலைகள் என் கண்ணுக்கு தென்பட்டது.

அம்மா கீச்சு குரலில் கேட்பது எனக்கு துல்யமாக கேட்டது.

"மனோஜ் முழிச்சிட்டு இருப்பான்?" என்றாள் அம்மா மெதுவாக.

"இல்லை நல்லா தூங்கிட்டு இருப்பான்!" என்று ராகவ் சிரிப்பது தெரிந்தது. நான் அவர்களுக்கு கேட்கும்படியாக மெலிதாக குறட்டை விட்டேன்.

"பாரு. குறட்டையை" என்று ராகவ் சொல்லிக் கொண்டே அம்மாவின் ஜாக்கெட்டை மீறி பலூனாக இருந்த சந்தன மார்பகங்களை முத்தமிட்டான் ராகவ். அவள் 
மார்பகங்கள் கொழுத்து திரண்டு இருந்தது.

"என்னால் தாங்க முடியலடி" என்று சொல்லிக் கொண்டே அவன் அவளின் ஜாக்கெட்டை அவிழ்த்தான். பின் அவள் ப்ராவின் கொக்கிகளை அவிழ்த்து விட அவள் மார்பகங்கள் அவன் முன்னால் நின்றது.

"கல்லு மாதிரி இருக்கு" என்று சொல்லியபடியே ராகவ் மெல்ல அவள் மார்பகத்தை வருட ஆரம்பித்தான். மெல்ல நாய்க்குட்டியை தடவிக்கொடுப்பதை போல அவன் கைகள் அம்மாவின் மார்பகங்களை தடவிக்கொடுத்தது. அம்மாவின் முலைக்காம்ப்பை தன் வாயிற்க்குள் எடுத்துக் கொண்டான். காம்பை சப்பி எடுத்தான்.
மெல்ல அவன் பற்கள் அந்த முலைகளை கடிக்க அவள் முனக ஆரம்பித்தாள். இதை பார்த்ததும் என் உடலில் சில அமிலங்கள் சுரக்க ஆரம்பித்தது. என் அடி வயிற்றில் ஏதோ ஒரு பட்டாம்பூச்சி பறப்பது போல உணர்ந்தேன். முதல் முறைய இத்தகைய காமலீலைகளை பார்ப்பதால் என் மனம் பரபரத்தது. ராகவன் அம்மா அம்மா மார்பகங்களை கசக்க ஆரம்பித்தான்.

அம்மா உணர்ச்சியால் முனக ஆரம்பித்தாள். அவன் தன் ஷார்ட்ஸை கீழே இறக்கினான். அவன் ஜட்டி எதுவும் போட்டிருக்கவில்லை. மெல்ல செங்குத்தாக இருந்த அவன் ஆண்குறி ராட்சசத்தனமாக நீண்டு இருந்தது. அதை கண்டு நான் லேசாக மிரண்டு விட்டேன்.

தன் கழியை அம்மா சாமானுக்கு மேல் வைத்து அட்ஜெஸ்ட் செய்தான். மெல்ல பெயிண்ட் அடிப்பது போல தன் தடியை மெல்ல என் அம்மா பெண்மையின் மீது வைத்து தடவினான். மெதுவாக இழுத்து உள்ளே அழுத்தினான். நீண்டு வாய் பிளந்த பலாச்சுளையின் மேல்புறத்தில் அழுத்தினான்.

"போயிடிச்சா?"

ஆஹ்ஹ்ஹ்ஹ்ஹ்ஹ்ஹ்ஹ் என்று அம்மா அலறினாள். "சதக். சதக்" அவன் தடி நன்றாக உள்ளே புகுந்து விட்டது. மெதுவாக ராகவன் தன் இடுப்பை ஆட்ட 
ஆரம்பித்தான். அம்மா ஒரு புழு போல துடித்தாள். ராகவன் தன் வேகத்தை இன்னும் கூட்டினான். எஞ்ஜின் ஓடத்துவங்கியது. "டங் டங்" என்று மாறி மாறி இடித்தான். அவன் தண்டு கஷ்டமின்றி புகுந்து விளையாட ஆரம்பித்தது.

"ஏய்ய்ய்ய் நீ வயசான  பையனா இருந்தாலும் வேகமா அடிக்கறே" என்று அம்மா சொல்லிக் கொண்டே தன் இடுப்பை தூக்கிக் கொடுத்தாள். ராகவன் வேலையில் மும்முரமாக இருந்தான். இடையை மெல்ல மெல்ல குலுக்கிக் கொண்டு இருந்தான். அவன் வெறி அதிகமாகிக் கொண்டே இருந்தது. பாய்ந்து பாய்ந்து மோதினான். 


பின் விந்து கக்கி அம்மா மேல் சாய்ந்தான்.


"சோர்வா இருக்கா?" என்றான் ராகவ்.

"அப்போ சோர்வாத் தான் இருக்கும். உன்னை மாதிரி எத்தனை பேரைப் பார்த்திருக்கேன். சோர்வா இருக்கும், ஆனா மனசு , பாக்கெட் எல்லாம் ஃபுல்" என்று அம்மா சிரித்தாள்.


"சோர்வா இருக்குன்னு ராத்திரி இன்னொரு தடவை வேண்டாம்னு சொல்லிராதே கண்ணு. பாவம் தம்பி இன்னொரு தடவை என ஆசையா கேக்கும்" என்று சிரித்தான் ராகவ்.

"ஐயோ. நானா வேண்டாம்னு சொல்வேன். நீ வேண்டாம்னாலும் நான் விடமாட்டென். எனக்கு நீ வேணும்" என்றாள் அம்மா சிரித்துக் கொண்டே. சொன்னவுடன் அங்கே ஒரு சிரிப்பு!

"சரி. நீ எப்படி இந்த தொழிலுக்கு வந்தே?" என்றான் ராகவ்.

"கல்யாணம் பண்னிக்கறேன்னு ஒருத்தன் சொன்னான். அவனை நம்பி வந்தேன். பச்ச்ச். மிஞ்சியது மேலே இருக்கும் மனோஜ்தான் . மத்தது ஒன்னும் நடக்கல. அவன் போனதும் நான் மட்டும் ஒரு குழந்தை வைச்சிட்டு என்ன செய்வேன். அதுவும் சென்னையில். அதான்" என்று அம்மா தன் வாழ்க்கையை சுருக்கமாக சொன்னாள்.

“என் கூட வரயாடி” என்றான் சிங்!

“உன் கூட யாருமில்லையா” என்றாள் அம்மா ஆர்வத்துடன்!

“இல்லை.....நீ வாயேன்....என் தம்பிக்கு தேவைப்படும்” என்று மீண்டும் அம்மா மேல் அவன் படுத்ததை பார்த்தேன்...!

ஏனோ தவறாக தோன்றவில்லை!