28-10-2019, 07:30 AM
நிலா வெளிச்சத்தில் அவளுடைய முகபாவம் அவனுக்கு தெளிவாகவே தெரிந்ததால் அதை கவனித்த ராகவன்...
'சொன்னா தப்பா நினைச்சுக்காதே வாணி....அன்னிக்கும் இன்னிக்கு காலைலயும் என்னை வேற ஆள் மாதிரி நினைக்காம எனக்கு தெரியிற மாதிரி குழந்தைக்கு பால் குடுத்தியே...இப்ப கூட என் முன்னால இப்படிஉட்கார்ந்து இருக்கியே....இதை எல்லாம் வச்சுதான்....'என்று சொன்னவனின் பார்வை கடைசி வார்த்தையை சொல்லும்போது அவளது முலையை சுட்டிக் காட்டுவதை போல அசைந்ததையும் கவனித்த வாணி.....
ஒரு வழியாக அவன் வாயிலிருந்தே தான் எதிர்பார்த்தது வந்து விட்டது என்று சந்தோசப் பட்டுக் கொண்டு....'ம்ம்...இதைத்தான் சொல்றீங்களா....?
"இதுல என்னண்ணா இருக்கு....நீங்க என்ன முன்னப் பின்ன தெரியாத ஆளா....? ஒரே குடும்பம் மாதிரிதானே நாம பழகிட்டு வர்றோம்...உங்க முன்னால வச்சு பால் குடுக்கறதுக்கு நான் எதுக்கு வெட்கப் படனும்....? என்று கிறங்கிய குரலில் சொல்வதை போல நிறுத்தி நிதானமாக சொல்ல....
அந்த நேரத்திலும் அவள் சொல்வதில் ஏதோ சந்தேகம் கொண்டவனைப் போல ....'கேக்கிறேன்னு தப்பா நினைச்சுக்காதே வாணி....சந்தியா இருக்கும்போது எதுக்கு நீ இந்த மாதிரியெல்லாம் நடந்த்துக்கலை....?' என்று கேட்க....அந்த கேள்வியில் அவள் சற்று திணறித்தான் போனாள்.
ஆயினும் பெண்ணுக்கே உள்ள புத்தி சாதுரியத்தினால் சட்டென்று சமாளித்துக் கொண்டு....'ம்ம்...நானே சொல்லனும்னு நினைச்சேன்....அது வேற ஒண்ணுமில்லை அண்ணா....சந்தியா இருந்தவரை இந்த மாதிரி உங்க பக்கத்துல வச்சு பால் குடுக்குற மாதிரி சந்தர்ப்பம் அமையலை....அது மட்டுமில்லாம அப்படி சந்தர்ப்பம் அமைஞ்சு இருந்தாலும் இப்படி இருந்து இருப்பேனான்னு தெரியலை....?' என்று சொன்ன வாணியை பார்த்து....'எதுக்கு அப்படி சொல்ற" என்று கேட்டான்.
'வேற ஒண்ணுமில்லை அண்ணா....எனக்கு உங்க முன்னாடி இந்த மாதிரில்லாம் இருக்க கூச்சமெல்லாம் இல்லைன்னாலும் சந்தியா இதை எல்லாம் பார்த்தா ஈசியா எடுத்துப்பாளான்னு தெரியல....அதான்....' என்று சொல்லி நிறுத்தி விட்டு அவனை உற்றுப் பார்க்க....அவனது முகத்தில் ஒரு பிரகாசம் தெரிந்தது....அதை கவனித்த வாணிக்கும் நிம்மதியாக இருந்தது. அவளுக்கு மேலும் நிம்மதியை கொடுப்பதை போல அவனே சொன்னான்.
'நீ சொல்றது கூட சரிதான் வாணி....என்னதான் நீயும் சந்தியாவும் ரொம்ப க்ளோசா பழகினாலும் என் பக்கத்துல வச்சு எனக்கு தெரியுற மாதிரி இந்த மாதிரி வெளிப்படையா நீ பால் குடுக்கிறதை விரும்ப மாட்டா...நீ சொல்றதும் ரொம்ப சரிதான்....'
'ம்ம்..அதனாலதான் அண்ணா....ஆனா இப்போ நிலைமை வேற....நீங்க இங்க அடிக்கடி வர்றீங்க....நல்லா பழகுறீங்க....எங்க வீட்டுல ஒருத்தர் மாதிரிதானே பழகுறீங்க....அதனால எனக்கு உங்ககிட்ட எந்த கூச்சமும் இல்ல...'
'நீ சொல்றதை கேக்குறதுக்கு எனக்கு ரொம்ப சந்தோசமா இருக்கு வாணி....நீ மட்டுமில்லை வாணி....சாந்தி அக்காவும் என்னை அதே மாதிரிதான் பாக்குறாங்க....உனக்கும் அவங்களுக்கும் நான் ரொம்ப கடமை பட்டு இருக்கேன் வாணி....'
(அத்தை உங்களை பத்தி என்ன மாதிரி நினைக்குறாங்கன்னு எனக்குதானே தெரியும் என்று அவள் மனசுக்குள் நினைத்துக் கொண்டாள்)
'இதுல என்னண்ணா இருக்கு....இதுக்கு போயி கடமை பட்டுகிட்டு இருக்கேன்லாம் சொல்றீங்க...'
'சொன்னா தப்பா நினைச்சுக்காதே வாணி....அன்னிக்கும் இன்னிக்கு காலைலயும் என்னை வேற ஆள் மாதிரி நினைக்காம எனக்கு தெரியிற மாதிரி குழந்தைக்கு பால் குடுத்தியே...இப்ப கூட என் முன்னால இப்படிஉட்கார்ந்து இருக்கியே....இதை எல்லாம் வச்சுதான்....'என்று சொன்னவனின் பார்வை கடைசி வார்த்தையை சொல்லும்போது அவளது முலையை சுட்டிக் காட்டுவதை போல அசைந்ததையும் கவனித்த வாணி.....
ஒரு வழியாக அவன் வாயிலிருந்தே தான் எதிர்பார்த்தது வந்து விட்டது என்று சந்தோசப் பட்டுக் கொண்டு....'ம்ம்...இதைத்தான் சொல்றீங்களா....?
"இதுல என்னண்ணா இருக்கு....நீங்க என்ன முன்னப் பின்ன தெரியாத ஆளா....? ஒரே குடும்பம் மாதிரிதானே நாம பழகிட்டு வர்றோம்...உங்க முன்னால வச்சு பால் குடுக்கறதுக்கு நான் எதுக்கு வெட்கப் படனும்....? என்று கிறங்கிய குரலில் சொல்வதை போல நிறுத்தி நிதானமாக சொல்ல....
அந்த நேரத்திலும் அவள் சொல்வதில் ஏதோ சந்தேகம் கொண்டவனைப் போல ....'கேக்கிறேன்னு தப்பா நினைச்சுக்காதே வாணி....சந்தியா இருக்கும்போது எதுக்கு நீ இந்த மாதிரியெல்லாம் நடந்த்துக்கலை....?' என்று கேட்க....அந்த கேள்வியில் அவள் சற்று திணறித்தான் போனாள்.
ஆயினும் பெண்ணுக்கே உள்ள புத்தி சாதுரியத்தினால் சட்டென்று சமாளித்துக் கொண்டு....'ம்ம்...நானே சொல்லனும்னு நினைச்சேன்....அது வேற ஒண்ணுமில்லை அண்ணா....சந்தியா இருந்தவரை இந்த மாதிரி உங்க பக்கத்துல வச்சு பால் குடுக்குற மாதிரி சந்தர்ப்பம் அமையலை....அது மட்டுமில்லாம அப்படி சந்தர்ப்பம் அமைஞ்சு இருந்தாலும் இப்படி இருந்து இருப்பேனான்னு தெரியலை....?' என்று சொன்ன வாணியை பார்த்து....'எதுக்கு அப்படி சொல்ற" என்று கேட்டான்.
'வேற ஒண்ணுமில்லை அண்ணா....எனக்கு உங்க முன்னாடி இந்த மாதிரில்லாம் இருக்க கூச்சமெல்லாம் இல்லைன்னாலும் சந்தியா இதை எல்லாம் பார்த்தா ஈசியா எடுத்துப்பாளான்னு தெரியல....அதான்....' என்று சொல்லி நிறுத்தி விட்டு அவனை உற்றுப் பார்க்க....அவனது முகத்தில் ஒரு பிரகாசம் தெரிந்தது....அதை கவனித்த வாணிக்கும் நிம்மதியாக இருந்தது. அவளுக்கு மேலும் நிம்மதியை கொடுப்பதை போல அவனே சொன்னான்.
'நீ சொல்றது கூட சரிதான் வாணி....என்னதான் நீயும் சந்தியாவும் ரொம்ப க்ளோசா பழகினாலும் என் பக்கத்துல வச்சு எனக்கு தெரியுற மாதிரி இந்த மாதிரி வெளிப்படையா நீ பால் குடுக்கிறதை விரும்ப மாட்டா...நீ சொல்றதும் ரொம்ப சரிதான்....'
'ம்ம்..அதனாலதான் அண்ணா....ஆனா இப்போ நிலைமை வேற....நீங்க இங்க அடிக்கடி வர்றீங்க....நல்லா பழகுறீங்க....எங்க வீட்டுல ஒருத்தர் மாதிரிதானே பழகுறீங்க....அதனால எனக்கு உங்ககிட்ட எந்த கூச்சமும் இல்ல...'
'நீ சொல்றதை கேக்குறதுக்கு எனக்கு ரொம்ப சந்தோசமா இருக்கு வாணி....நீ மட்டுமில்லை வாணி....சாந்தி அக்காவும் என்னை அதே மாதிரிதான் பாக்குறாங்க....உனக்கும் அவங்களுக்கும் நான் ரொம்ப கடமை பட்டு இருக்கேன் வாணி....'
(அத்தை உங்களை பத்தி என்ன மாதிரி நினைக்குறாங்கன்னு எனக்குதானே தெரியும் என்று அவள் மனசுக்குள் நினைத்துக் கொண்டாள்)
'இதுல என்னண்ணா இருக்கு....இதுக்கு போயி கடமை பட்டுகிட்டு இருக்கேன்லாம் சொல்றீங்க...'