క్రిష్న గాడి వీర ప్రేమ గాథ..by paul

[Milf rider]

సుత్తి లెకుండా నా హరి కథ మీకు చెబుతాను వినండి............ .

వినరా సొదరా ఈ క్రిష్నగాడి వీర ప్రెమ గాధ
ఏక్కడ చూడని ఎప్పుడు వినని అంత వింత గాధ
తంధన్న దంధా ననె తంధన్న దంధ ననె
తంధన్న దంధా ననె నా…
తంధన్న దంధా ననె నా…
తంధన్న దాన్నా...

ఇది సుమరుగా 16 సంవత్సరాల క్రితం జరిగింది.........

మేముండెది అరకు...మా నాన్న పేరు దినెష్ ...ఆయన కలెక్టర్ ఆఫిసులొ వర్క్ చెస్తాడు, అమ్మ పేరు ప్రగతి, అమ్మ కూడ సెంట్రల్ గవర్నమెంటులొ పని చెస్తుంది...అమ్మ కొద్దిగా ఒపెన్ టైప్... ఇక మాది చింత లేని కుటుంబం....వాళ్ళిద్దరికి మెమిద్దరం కవలలం అక్క స్వాతి & నేను క్రిష్న , హాస్పిటలొ మతిమరుపు నర్స్ కావడం తొ ఎవరు ముందు పుట్టమొ తెలియదు, అందుకె నేను స్వాతిని అక్క అంటాను... తను నన్ను అన్నయ్య అంటుంది.... ఇద్దరం బాగ కలివిడిగా పెరిగాము...మా నాన్న వాళ్ళు మేము ఎది అడిగినా కాదనలేదు...నలుగురం ఫ్రెండ్స్ లాగా ఉండెవాళ్ళం. ఎందుకంటె అమ్మ నాన్నలది కూడ లవ్ మారెజ్

మాకు అప్పుడు 5-6 సంవత్సారాలు ఉంటాయి.....మమ్మలని స్కూలో జాయిన్ చెయడానికి ఆఫిస్ సెలువు పెట్టి మమ్మలని తన చేతక్ లొ కుర్చొబెట్టుకొని తీసుకొని వెళ్తున్నాడు.... అప్పుడు చిన్న పిల్లల షెర్ ఆటొలొ మొదటి సారి చుసాను నా దిల్ కా దడ్కన్ ఆ పాప పెరు కీర్తి ..............మొదటి చుపులోనె నన్ను తన ప్రేమలొ పడెసింది...........తను ఎందుకనొ దిగులుగా కుర్చుంది...దానికి మనం స్మైలి పడెసాను...కాని అక్కడ నుండి నొ రెస్పాన్స్......నాకు తేలిసిన ఇంకొ ట్విస్ట్ ఎంటి అంటె తను కూడ మా క్లాస్స్ అని....ఎంత ప్రయత్నించినా తను ఎప్పుడు మూడిగా ఉండెది...ఒక రోజు తన పుట్టిన రోజు ఫంక్షెన్ వెళ్ళాము, ఎప్పుడు కాలేజ్ డ్రస్సులొ సరస్వతి దేవి లా ఉండె తను మాడ్రన్ డ్రస్స్ లో శ్రిదేవి లా ఉంది...........ఆ బర్త్ డే లో తెలిసింది తను మూడి ఉండె దానికి కారణం వాళ్ళ నాన్న అని,వాళ్ళ నాన్న ఒక కాంట్రాక్ట్ బిజినెస్ చెస్తుంటాడు ,దానితొ వాళ్ళ పిల్లలతో సరిగా ఉండెవాడు కాదు.............. తనను ఆ మూడ్ నుండి కొద్ది రొజులకు నా ఫ్రెండ్ షిప్ బయటికి తెచ్చింది.... మొదటగా నా బాణం రింగులు గేముతో నాకు బాగా దగ్గర ఐంది నా ఫ్రెండ్ షిపుతొ వాళ్ళ నాన్న విషయం పూర్తిగా మరిచిపొయింది ........ఇలా నేను తనతో అమ్మ నాన్న ఆటలు ఆడెవాడిని,తూనీగా తునీగా పాటలు పాడుకునెవాళ్ళం ......ఇలా హాయిగా ఉన్న మా మధ్య మా నాన్న వైజాగ్ ట్రాన్సుఫర్ ఐంది ,దానితొ నా మొదటి లవ్ నేను ఎక్స్ ప్రెస్స్ చెయ్యలేకపొయాను.....అలా నా చిన్నతనములొనే నా మొదటి బ్రేకప్ జరిగిపొయింది.........

ఇక కీర్తి విషయములొ జరిగిన తప్పు ఇంక ఎవరి విషయములొ జరగకూడదని కనిపించిన ........ ఇక నచ్చిన ప్రతి అమ్మాయికి ప్రపొజ్ చెసెవాడిని
నన్ను కొట్టీంది మిస్స్ చాల సీన్ క్రియెట్ చెసింది,కాని మా అమ్మ సపొర్టుతో అది కాస్త క్లియర్ అయ్యింది, మా అందరితో అంటుండెది....వాడి మనుస్సులొ ఉన్నది చెప్పాడు,నచ్చితె ఒక్ అన్నాలి లెకుంటె లేదు అన్నాలి ఎందుకు కొడతారు ,దానితో నేను చెసెది కరెక్ట్ కాద అని డైలమాలొ ఉండగా మా అమ్మ నాకు క్లారిటి ఇచ్చింది ,

తొమ్మిదో తరగతి పూర్తయ్యి, పదో తరగతిలోకి వచ్చాను. సెలవులు అయ్యాక, మొదటి రోజు కాలేజ్ లోకి నడుస్తూ ఉండగా, ముప్పై ఏళ్ళ ఒక ఆంటీ నన్ను పిలిచి, “హెడ్ మాస్టర్ రూం ఎక్కడా?” అని అడిగింది. ఆమెని చూడగానే ఎందుకో ఒక్కసారి ఒళ్ళంతా జిల్లుమంది. ఆమెని చూడగానే నాకు ఏదో అయిపోసాగింది. యవ్వనపు కోరికలకు అదే తొలిమెట్టు అని అప్పుడు నాకే తెలీదు. అయినా అలాగే ఆమెని చూస్తూ ఉండిపోయాను. అంతలో ఆమె నా కళ్ళముందు చిటికలు వేస్తూ, “బాబూ! హెడ్ మాస్టర్ రూం??” అంది. నేను తేరుకొని, తడబడుతూ రూం వైపు చూపించా. ఆమె నవ్వి “థేంక్స్..” అని, నా తలమీద నిమిరి, ఆ రూం వైపుకు వెళ్ళింది. అలా వెళ్తూ ఉంటే, ఎందుకో ఆమెని వెనక నుండి అలానే చూస్తూ ఉండిపోయాను. ఆమె హెడ్ మాస్టర్ రూంలోకి వెళ్ళాక గాని తేరుకోలేకపోయాను. “ఎవరయ్యి ఉంటుందీ ఈవిడా!!” అనుకుంటూనే క్లాస్ రూంలోకి పోయాను,అమె అచ్చం నయంతారలా ఉంది .

క్లాస్ లోకి వెళ్ళాక, పాత మిత్రులని చూడగానే, ఆమె విషయం మరచిపోయి, అల్లరిలో పడిపోయాను. బయట క్లాస్ బెల్ మోగింది. అందరం ఎవరి ప్లేసుల్లో వాళ్ళు కూర్చున్నాం. అయినా మా గోలతో క్లాస్ రూం అంతా గొడవగొడవగా ఉంది. ఆ గొడవలోంచి, ఒక అందమైన స్వరం వినిపించింది, “ఇదేనా టెంత్ క్లాస్ రూం!?” అని. పిల్లలమందరం ఒక్కసారిగా గుమ్మం వైపు చూసాం. అక్కడ ఇందాక నేను చూసిన ఆంటీ నిలబడి ఉంది. “గుడ్ మార్నింగ్ చిల్డ్రన్..” అని, లోపలకు వస్తూ, “నా పేరు నీరజ. మీ ఇంగ్లీష్ టీచర్ ని.” అని తనను తాను పరిచయం చేసుకొని, బోర్డ్ దగ్గరకి నడిచింది. నేను మాత్రం ఆమెనే చూస్తూ ఉండిపోయాను. ఆమె బోర్డ్ దగ్గరకి నడిచి, తన చేతిలోని బుక్స్ ను అక్కడ ఉన్న టేబుల్ పై పెట్టి, ఒకసారి క్లాస్ మొత్తం పరిశీలనగా చూస్తూ, ఒకమూల కూర్చుని ఉన్న నన్ను చూసి, చిన్నగా నవ్వింది. మరోసారి నా వళ్ళంతా ఝల్లుమంది. ఆ యావలో నాకేం వినిపించడంలేదు. ఎప్పుడు క్లాస్ అయ్యిందో తెలీదూ, ఎప్పుడు నీరజా మేడం వెళ్ళిందో తెలీదు. ఆ తరవాత క్లాస్ లతో బోర్ కొట్టించుకొని, కాసేపు గ్రౌండ్ లో ఆడుకొని, చీకటి పడే టైంకి ఇంటికి చేరాను.

లైట్ లు వెలుగుతున్న పక్క పోర్షన్ వైపు ఆశ్చర్యంగా చూసి, ఇంట్లోకి అడుగుపెట్టాను. దానికి కారణం, ఆ పోర్షన్ ఖాళీ అయ్యి రెండు నెలలు కావొస్తుంది. ఇంట్లోకి వెళ్తూనే అమ్మని అడిగాను, పక్క పోర్షన్ లోకి ఎవరొచ్చారని. “మీ కాలేజ్ లో కొత్తగా జాయిన్ అయిన ఇంగ్లీష్ టీచర్రా.. పేరేదో ఉంది..” అంటూ వంట గదిలోకి పోయింది అమ్మ. విషయం వినగానే, మళ్ళీ పులకింతలు. ఎలాగైనా టీచర్ ని ఒకసారైనా చూడాలని ప్రయత్నించా గానీ, ఆమె లోపల ఎక్కడో ఉండడంతో కుదరలేదు. అలాగే గిలగిలా కొట్టుకుంటూ, భోజనం ముగించి పడక ఎక్కేసాను. కలలో కూడా నీరజా మేడమే కనిపించింది. నిక్కర్ లోపల ఒక్కటే సలుపు. అంతకు ముందు ఎప్పుడూ తెలియని నొప్పి. చటుక్కున మెలుకువ వచ్చేసింది. పైకి లోచి చూస్తే, అందరూ నిద్రపోతూ కనిపించారు. అర్జెంట్ గా పాస్ పోసుకోవాలనిపించి, నెమ్మదిగా పెరట్లోకి పోయాను. అలవాటు ప్రకారం బాత్ రూం లో కాకుండా, పక్కనే ఉన్న గోడమీద పోసేసి, ఇంట్లోకి వెళ్తూ, పక్క పోర్షన్ వైపు చూస్తే, కిటికీ లోంచి నీరజా టీచర్ నన్నే చూస్తూ కనిపించింది. ఒక్కసారిగా సిగ్గు ముంచుకొచ్చింది. ఆమె మాత్రం చిన్నగా నవ్వి, లోపలకి వెళ్ళిపోయింది.

మర్నాడు తయారయ్యి కాలేజ్ కి బయలుదేరుతుంటే, ఆమె గుమ్మం లోని ఎదురయ్యి, “కాలేజీకా?” అని అడిగింది. నేను అవునన్నట్టు తల ఊపగానే, “అయితే పద..” అంటూ, నాతోపాటూ బయలుదేరింది. ఎందుకో తన పక్కన నడుస్తుంటే, ఎక్కడో గుబులుగుబులుగా అనిపిస్తుంది. పక్కనే నడుస్తూ, తలతిప్పకుండా కళ్ళు మాత్రమే తిప్పి, ఆమెని చూసాను. నాకంటే ఎత్తుగా ఉంది. నేను సరిగ్గా ఆమె భుజాల దగ్గరకి వచ్చాను. అలా చూస్తుంటే, ఆమె ఎద సంపద కవ్విస్తున్నట్టుగా కనిపిస్తుంది. కింద నిక్కరులో అలజడి మొదలయ్యింది. దాన్ని పెంచడానికి అన్నట్టు, ఆమె నా భుజాల చుట్టూ చేతులు వేసి నడవసాగింది. అలా చేతులు వేయడంలో, ఆమె స్థనం ఒకటి నా భుజాన్ని మెత్తగా ఒత్తుతుంది. ఆ ఒత్తిడికి నా ఒళ్ళంతా వణికి పోతుంది. ఆ వణుకును ఆమె గమనించిందో లేదోగానీ, నా భుజాన్ని చిన్నగా నొక్కుతూ, “బాగా చదువుతావా నువ్వూ?” అంది. నేను “ఊఁ..” అన్నాను. ఆమె చిన్నగా నవ్వి, “రాత్రుళ్ళు బాత్ రూంకి వెళ్ళాలని ఎవరూ చెప్పలేదా నీకూ!?” అంది. “చిన్న పిల్లలు బాత్ రూం కి వెళ్ళనవసరం లేదని అమ్మ చెప్పింది.” అన్నాను. ఆమె కిలకిలానవ్వి, “నువ్వు చిన్న పిల్లాడివా!” అంది. ఆమె అలా నవ్వగానే, నాకు కాస్త ధైర్యం వచ్చినట్టు అయ్యి, ఆమె వైపు చూసి, “చిన్న పిల్లాడినేగా, మీ కంటే పొట్టిగానే ఉన్నా కదా..” అన్నాను. ఆమె ఒక్కక్షణం నా వైపు కన్నార్పకుండా చూసి, “హైట్ చూసి చిన్నా, పెద్దా అని చెప్పరు.” అంది ఆమె. “మరి ఏం చూసి చెబుతారూ!?” అన్నాను నేను. ఆమె అదోలా నవ్వి, “మా లెక్కలు మాకు ఉంటాయిలే..” అంది. “చెప్పండి మేడం.. ప్లీజ్..” అన్నాను నేను. “తరవాత చెప్తాలే..” అని ఆమె అంటూ ఉండగా, కాలేజ్ కి చేరుకున్నాం. ఆమె నా భుజాల పై ఉన్న చేతిని తీసేసి, “ఈసారి బయట పొయ్యకు..” అనేసి స్టాఫ్ రూం వైపుకు వెళ్ళిపోయింది.

ఆమె మాటలకూ, చేష్టలకూ నాకు ఒళ్ళంతా చెమటలు పడుతున్నట్టు అయిపోతుంది. అలాగే కంట్రోల్ చేసుకుంటూ క్లాస్ రూంలోకి నడిచాను. మిత్రులు పలకరిస్తున్నా ఏదో లోకంలో ఉన్నట్టు ఉండిపోయాను. వాళ్ళు కూడా నన్ను పట్టించుకోకుండా వాళ్ళ కబుర్లలో మునిగిపోయారు. రెండు పీరియడ్స్ అయ్యాక, నీరజ మేడం క్లాస్ కి వచ్చింది. వస్తూనే, రహస్యంగా నాకు ఓ నవ్వు విసిరి, లెసన్ లో మునిగిపోయింది. మధ్యలో నన్ను లేపి, ఏదో ప్రశ్న అడిగితే, తెల్లమొహం వేసుకొని ఉండిపోయాను. ఆమె నవ్వేసి, “సరే! నీకు లెసన్ అర్ధం కానట్టు ఉంది. లంచ్ టైంలో స్టాఫ్ రూంకి రా..” అనేసి వెళ్ళిపోయింది.

మరో అవర్ తరవాత లంచ్ బ్రేక్. నెమ్మదిగా స్టాఫ్ రూం లోకి అడుగుపెట్టాను. లోపల ఎవరూలేరు. ఎందుకుంటారూ! అందరూ ఎవరింటికి వారు లంచ్ కి పోయి ఉంటారు. నీరజా మేడం కూడా కనిపించలేదు. కాస్త లోపలకి వెళ్ళి, “మేడం..” అని పిలిచా నెమ్మదిగా. ఆమె ఒక షెల్ఫ్ వెనక నుండి తల బయటకి పెట్టి చూస్తూ, “నువ్వా! ఇలారా..” అని పిలిచింది. నేను ఆమె దగ్గరకి వెళ్ళాను. ఆమె ఆ షెల్ఫ్ వెనక ఉన్న మరో షెల్ఫ్ నుండి, ఎగ్జామ్ పేపర్ల కట్టలను బయటకు తీస్తుంది. వాటిని చూపిస్తూ, “లాస్ట్ ఇయర్ పేపర్స్ ఇలాగే ఉంచేసారు. వీటిని తీసేస్తే తప్ప, కొత్త పేపర్లు పెట్టడానికి ప్లేస్ ఉండదు. కాస్త హెల్ప్ చెయ్.” అని, ఒక కట్టను నాకు అందిస్తూ, “భోజనం చేసావా?” అని అడిగింది. “లేదు మేడం, ఇంటికి వెళ్ళాలి.” అన్నాను. ఆమె “ఓకే, నా లంచ్ ఇద్దరం పంచుకుందాం, సరేనా!” అంది. “ఊఁ..” అన్నాను. “ఓకే! ఆ టేబుల్ పై నా బాక్స్ ఉంది, తీసుకురా..” అంది ఆమె. నేను పోయి తీసుకువచ్చాను. “ఓపెన్ చెయ్..” అంది. నేను ఓపెన్ చేసిన తరవాత, “నువ్వు తింటూ, నాకు తినిపించు.” అంది. నేను ఆశ్చర్యంగా ఆమెని చూసేసరికి, ఆమె తన చేతులు చూపిస్తూ, “చూడు, మొత్తం డస్ట్..” అంది నవ్వుతూ. నేను “సరే..” అని, ముద్ద కలిపి ఆమెకి అందించబోతే, “ముందు నువ్వు తిని, తరవాత నాకు పెట్టు.” అంది. నేను ఒకముద్ద తిని, మరో ముద్ద ఆమె నోటి దగ్గరకి తెచ్చాను. దానినే చూస్తూ, “మ్.. పెట్టడం వచ్చా నీకూ! ఇంతకు ముందు ఎవరికైనా పెట్టావా!” అంది అదోలా చూస్తూ. “లేదు మేడం, ఎప్పుడూ పెట్టలేదు.” అన్నాను నేను. “మ్.. అయితే ఫస్ట్ టైం నాకే పెడుతున్నావన్నమాట..” అని, చిన్నగా నవ్వి, “సరే, పెట్టు..” అంది. నేను నెమ్మదిగా ఆమె నోటికి అందించాను. ఆమె ముద్దను నోటిలోకి తీసుకుంటూ, నా వేళ్ళను చిన్నగా నాలుకతో తడిమింది. ఆమె అలా నాలుకతో టచ్ చేయగానే, నాకు కంగారుగా అనిపించి, గబుక్కున చేతిని తీసేసాను. అలా అకస్మాత్తుగా తీయడంతో, కాస్త ఆమె జాకెట్ మధ్య ఒలికి పోయింది. ఆమె “ఇస్..” అని, “జాగ్రత్తగా పెట్టాలమ్మా.. ఇలా ఒలకబోయకూడదు.” అంది. అలా అంటూ పెదవులమీద ఉన్న అన్నాన్ని నాలుకతో చప్పరిస్తూ లోపలకి లాక్కుంది. ఆమె అలా చేస్తుంటే, ఆమె పెదాలవైపే చూస్తూ ఉండాలని అనిపిస్తుంది. నేను అలా చూడడం గమనించి, “ఏయ్! ఏంటి అలా చూస్తున్నావ్!?” అంది హస్కీగా. నేను ఏమీ మాట్లాకుండా అలాగే ఉండిపోయాను. ఆమె “హుమ్..” అని చిన్నగా నిట్టూర్చి, “మొదటిసారి పెట్టినపుడు అలాగే అవుతుందిలే.. కంగారుపడకు.” అంటూ, తన జాకెట్ నెక్ వైపు చూసుకొని, “కాస్త తుడవొచ్చుగా..” అంది, తన పైటను కాస్త పక్కకు తప్పించి. అసలే లోనెక్ జాకెట్, అందులో పట్టీపట్టనట్టు ఉన్న స్థనాలు. ఆ స్థనాల మధ్య చీలికలో కొన్ని మెతుకులు ఇరుక్కొని ఉన్నాయి. “మ్.. తొందరగా తియ్..” అంది ఆమె. చూస్తుంటేనే నోరూరిపోతుంది నాకు. నాకే తెలియకుండా నాలుకతో పెదాలు తడుపుకున్నాను. అది చూసి, “మ్.. సరే దాంతోనే తుడువు.” అంది. నేను గబుక్కున ఆమెవైపు చూసాను. “అదే, నీ నాలుకతోనే తుడువు, చేతికి ఎంగిలి ఉంది కదా..” అంది మరింత మనోహరంగా నవ్వుతూ. నాకేం చేయాలో అర్ధంగాక అలాగే ఉండిపోయాను. అంతలో ఆమే ముందుకుజరిగి, నా భుజంపై చేయి వేసి, నన్ను తన వైపుకు లాక్కుంది. సరిగ్గా నా పెదవులు ఆమె స్థనాల మధ్య చీలిక దగ్గర ఉన్నాయి. తట్టుకోలేక కళ్ళు మూసుకొని, నాలుకతో ఆమె స్థనాల మధ్య నాకాను. ఆమె చిన్నగా “ఇస్..ఇస్..” అని, “బా..వుం..దా!” అంది. ఆమె మాటలు నా చెవికి ఎక్కడం లేదు. ఏదో చేసేయాలని అనిపిస్తుంది. అందుకే నాలుకతో మరోసారి రాసాను మరింత గట్టిగా. ఈ సారి ఆమె ఊపిరి పీలుస్తున్న శబ్ధం మాత్రమే వినిపిస్తుంది. కళ్ళు తెరిచి, ఆమె స్థనాల వైపు చూసాను. ఆమె భారంగా ఊపిరిపీలుస్తూ ఉండడంతో అవి నెమ్మదిగా పైకి, కిందకీ ఊగుతున్నాయి. అవి అలా ఊగుతుంటే, వాటిని పట్టుకోవాలని అనిపించింది. పట్టుకుంటే, ఆమె తిడుతుందేమోనన్న భయంతో ఆమె వైపు చూసాను. ఆమె కళ్ళు మూసుకొని ఉంది. ఇక ధైర్యం చేసి, నెమ్మదిగా నా చేతిని ఆమె స్థనాలపైకి చేర్చబోతుండగా, ఆమె గబుక్కున కళ్ళు తెరిచి, నా చేతిని మధ్యలోనే పట్టుకొని, “ష్.. తప్పు.. ఇలాంటి పనులు చేయకూడదు.. పద..” అని, తన పైట సర్ధుకొని, గబగబా షెల్ఫ్ వెనక నుండి రూంలోకి నడిచి, కుర్చీలో కూర్చుండిపోయింది....నాకేం చేయాలో తెలియక అలాగే నిలబడిపోయాను. కొద్దిసేపు టీచర్ అలాగే కూర్చుండిపోయి, నన్ను చూసి, “ఇలారా..” అని పిలిచింది. నేను నెమ్మదిగా ఆమె దగ్గరకి రాబోతుంటే, “ఆ బాక్స్ తీసుకొని రా..” అంది. నేను బాక్స్ తీసుకొని ఆమె దగ్గరకి రాగానే, “అలా కూర్చొని తిను.” అంది. “మ..మరి మీరు తినరా!?” అన్నాను మాటలు పెగుల్చుకొని. “నాకు ఆకలి లేదులే, నువ్వు తిను..” అంది కాస్త కసురుకున్నట్టు. నేను బిక్కమొహం వేసాను. అదిచూసి ఆమె చిన్నగా నవ్వి, “తినమ్మా.. ప్లీజ్..” అంది. ఆమె అలా అనగానే, నేను నెమ్మదిగా తినడం మొదలెట్టాను. నేను తింటూ ఉంటే, ఆమె అలాగే నవ్వుతూ చూస్తూ ఉంది. ఆమె అలా చూస్తుంటే, నాకు సిగ్గనిపించి, గబగబా తినేసాను. బాక్స్ ఖాళీ అయిపోయింది. “గుడ్.. ఇక క్లాస్ కి పో..” అంది ఆమె. నేను వెళ్ళిపోయాను. నేను వెళ్తూ ఉంటే, ఆమె నన్నే చూస్తూ ఉందని నాకు అర్ధమయింది. ఆ తరవాత రెండు, మూడు రోజులు ఆమె నాకు ఎదురైనా, చిన్నగా నవ్వేది తప్పా, మరేం జరగలేదు. నాకు మాత్రం ఆమెని చూసినప్పుడల్లా స్థనాల మధ్యలో నాకడమే గుర్తొచ్చి, ఒళ్ళంతా వేడెక్కిపోయేది. ఏం చేయాలో తెలియక గిలగిలా కొట్టుకునేవాడిని.

ఆ రోజు ఆదివారం కావడంతో, కాస్త లేట్ గా నిద్రలేచి, ముందు గదిలోకి వచ్చాను. అక్కడ నీరజ మేడమ్ ను చూసి, కాస్త షాక్ అయ్యి, అలాగే నిలబడిపోయాను. కారణం, ఆమె కూర్చున్న తీరులో, పైట కాస్త పక్కకి వెళ్ళి, జాకెట్ మధ్య ఖాళీ కాస్త కనిపిస్తుంది. అంతలో మా అమ్మ నన్ను చూసి, “అదేంట్రా అలా నిలబడిపోయావ్!? మీ టీచర్ కి నమస్తే చెప్పవా!?” అంది. నేను మాత్రం తల దించుకొని, మేడం జాకెట్ లోపలకే చూస్తూ, “గుడ్ మార్నింగ్ మేడమ్..” అన్నాను. ఆమె నవ్వి, “మ్.. గుడ్ మార్నింగ్. ఇప్పుడా లేవడం!?” అంది. నేను ఏమీ సమాధానం ఇవ్వకుండా, ఆమె జాకెట్ లోకి మరింత లోతుగా చూడసాగాను. ఎంత చూసినా ఇంతకు ముందు కనిపించినంతే కనిపిస్తుంది. నేను అలా చూడడం టీచర్ గమనించిందో, లేదో మరి. అమ్మ మాత్రం గమనించకుండా జాగ్రత్త పడ్డాను. నేను అలా చూస్తూ ఉండగా, అమ్మ లేచి, “ఉండమ్మా, కాఫీ తెస్తాను.” అని టీచర్ తో చెప్పి, వంటగదిలోకి వెళ్ళింది. ఆమె అలా వెళ్ళగానే, టీచర్ నన్ను చూసి, “ఏయ్! అలా చూడకూడదు. పోయి ఫ్రెష్ అవ్వు.” అంది చిన్నగా. అలా అన్నదేగానీ, ఆమె పైట మాత్రం సర్ధుకోలేదు. నేను కదలకుండా అలాగే చూస్తున్నాను. ఆమె చిన్నగా తన పైట సర్ధుకొని, “ఇక వెళ్తావా!” అంది కాస్త చిరుకోపంతో. అంతలో అమ్మ అటుగా రావడం గమనించి, గబగబా వెళ్ళిపోయాను. వెళ్ళిపోయానే గానీ, నా మనసు మాత్రం ఆమె జాకెట్ మధ్య చిక్కుకుపోయింది. అక్కడ ఏదోఒకటి చేస్తే తప్ప ఆగేట్టు లేదు. కానీ ఏం చేయాలో, ఎలా చేయాలో మాత్రం అర్ధంకావడంలేదు. కానీ ఆ అవకాశం ఆ రోజు సాయంత్రమే వచ్చింది నాకు.

మా ఊరికి మూడు కిలోమీటర్ల దూరంలో చిన్న గుట్టమీద ఒక గుడి ఉంది. పెళ్ళికాని వాళ్ళు అక్కడ మొక్కుకుంటే, పెళ్ళి అవుతుందని ఒక నమ్మకం. అమ్మ ఆ విషయం చెప్పిందనుకుంటా, టీచర్ ఆ సాయంత్రం గుడికి బయలుదేరింది. ఒంటరిగా వెళ్తుంటే, మా అమ్మ “ఒక్కదానివే ఎందుకమ్మా, వీడిని తీసుకెళ్ళు.” అంది నన్ను చూపిస్తూ. ఆమె నా వైపు చూసి, “వస్తావా?” అంది. ఆమె రమ్మంటే వెళ్ళకుండా ఉంటానా!? హుషారుగా తల ఊపాను. “సరే, పద.” అంటూ కదిలింది. నేను ఆమె పక్కనే నడుస్తూ, ఆమె ఎత్తులవైపు దొంగ చూపులు చూడసాగాను. ఆమె నా తలపై చిన్నగా మొట్టి, “అలా చూడకూ, ఎవరైనా చూస్తే బాగోదు.” అంది. ఆమె అలా అనగానే, నేను కాస్త కంట్రోల్ చేసుకొని, నడవసాగాను. అంతలోనే ఒక డౌట్. “మేడం!” అన్నాను చిన్నగా. “ఊఁ..” అంది ఆమె. “మీ..కు.. ఇంకా పెళ్ళికాలేదా!?” అన్నాను. “ఏం!? కాకపోతే నువ్వు చేసుకుంటావా!?” అంది నవ్వేస్తూ. “అబ్బా! చెప్పండి మేడం..” అన్నాను నేను. ఆమె నా వైపు ఒకసారి చూసి, “కాలేదు కాబట్టే, గుడికి వెళ్తున్నా..” అంది. “ఇంకా ఎందుకు కాలేదూ!?” అని అడుగుదామనుకొని, బాగోదని ఊరుకున్నాను. ఆ విషయం ఆమెకి అర్ధమయిందేమో, మౌనంగా నడవసాగింది. అలా మౌనంగానే, గుడికి చేరుకున్నాం. అక్కడ కార్యక్రమం అయ్యేసరికి కాస్త చీకట్లు అలముకున్నాయి. “అయ్యో! చీకటి పడిపోయిందే!” అంది టీచర్ కాస్త కంగారుగా. “ఫరవాలేదు మేడం. ఈ దారి నాకు అలవాటే..” అన్నాను. ఆమె “హుమ్..” అని నిట్టూర్చి, నా భుజాలపై చేయివేసి, నడవసాగింది. ఆమె స్థనం మెత్తగా నా భుజానికి ఒత్తుకుంటుంది. ఆ మెత్తదనానికి నాకు ఏదో అయిపోతూ ఉండగా, ఆమె చిన్నగా నా భుజం నొక్కుతూ ఉంటె అలా ఇంటికి ఎప్పుడు చెరుకున్నమొ తెలియదు .......