ఈ కథ మీరే టైటిల్ పెట్టండి...by paul

[Milf rider]

అప్పటికీ ఉండబట్టలేక శివరామయ్యను పిలిచి ఇదంతా మూఢాచారం తప్ప మరేమీ కాడని చెప్పబోయింది. ఆమె నోరు తెరిచి చెప్ప బోయేంతలో ఆయన అడ్డు తగిలి- "నువ్వేమీ చెప్పకమ్మా! ఈరోజు వినే మూడ్ లేదు. రేపటినుంచి ఈ ఇంట్లో శ్రీలక్ష్మి కాలిగజ్జెల రవళి వినిపించబోతోంది. సిరిసంపదలు పొంది మమ్మల్ని ముంచెత్తబోతున్నాయి" అంటూ ట్రాన్స్ లో వున్నట్టు మాట్లాడాడు.

ఇక తనేమీ చేయలేననిపించి కాలేజీ కెళ్ళింది.

సాయంకాలం తిరిగొచ్చేసరికి ధాన్య పెళ్ళికూతురిలా ముస్తాబై వుంది.

ఆకుపచ్చ రంగు పట్టుపావడా, ఓణీలో ఆమె అచ్చు పంటచెలులూ పచ్చ పచ్చగా వుంది. తలమీద పెట్టుకున్న సూర్యవంక, చంద్రవంక ఆభరణాలు ఆ చేలమీద వాలిన బంగారు గువ్వల్లా వున్నాయి. జడ కుచ్చులున్న జడ నీటికాలువలా అద్భుతంగా వుంది. నడుముకున్న వడ్డాణం బంగారు తీగలతో పంటచేల చుట్టూ వేసిన కంచెలా వుంది. పాపిట మీద నుంచి సాగి ముఖంమీదకి జారిన పాపిటబిళ్ళ, బావినుంచి నీళ్ళు తోడడానికి వేసిన బంగారు ఏతాంలా వుంది. కాళ్ళకున్న వెండిగజ్జెలు చేస్తున్న శబ్దాలు, పొలాల్లో అలసటను మరిచిపోవడానికి కూలీలు పాడుతున్న జానపద గీతాల్లా విన్పిస్తున్నాయి.

వర్షను చూస్తూనే ఆమె "వర్షా! రా!" అంటూ ఆహ్వానించింది.

ఏమీ మాట్లాడకుండా తన గదిలోని వచ్చింది వర్ష. అచ్చు పెళ్ళి కూతురిలా తయారైన దాన్యను చోడగానే ఏదో బాధ మనసును పిండు తూంటే అలానే తన బెడ్ మీద వాలిపోయింది. అమ్మవారికి బలి ఇవ్వడానికి మేకను అలంకరించిన దృశ్యం కళ్ళముందు కదలాడింది. మేకకు, ధాన్యకు ఏమీ బేధం కనబడడం లేదు. ఒకటి ప్రాణం పోగొట్టుకుంటే, ఇంకొకటి మానం కోల్పోతుంది తేడా అంతే.

చీకట్లు చిక్కబ్దే కొద్దీ చంద్రుడు అదే నిష్పత్తిలో వెలుగులు విరజిమ్ము తున్నాడు. లోకమంతా మల్లెపూలను పరిచినట్టుంది వెన్నెల.

భోజనం చేశాక, కాసేపు రెస్ట్ తీసుకుని బయల్దేరింది ధాన్య.

కొండ దగ్గరికి వచ్చేసరికి కాళ్ళు తడబడ్డాయి. గుండె వేగంగా కొట్టుకోవడం ప్రారంభించింది.

కొండ ఎక్కడం ప్రారంభించింది. రెండు అడుగులు వేసిందో లేదో తన ఓణీ దేనికో తగిలి వెనక్కి లాగినట్లు అనిపించడంతో ఠక్కున ఆగింది.

వెనక్కి తిరిగి చూస్తే ఎదురుగ్గా గోపాలకృష్ణ.

చప్పున సిగ్గు ముంచుకొచ్చి తల వాల్చిందిగానీ, కళ్ళు మాత్రం కిందకు చూడడం లేదు. వెన్నెల్లో మెరిసిపోతున్న అతన్ని చూడాలన్న తహతహ కళ్ళను వాలనివ్వడంలేదు.

"దండకం గొప్పతనం ఏమిటో తెలుస్తోంది. దేవత ప్రత్యక్షమవగానే భక్తుడు దండకం ప్రారంభిస్తాడు. ఆ పదాలు చక్కటి సమాసాలు- అందులోని లయ- ఆ ఒడుపు చాలా వుంటాయి. భావోద్వేగాన్ని ప్రకటించేందుకు దండకం మంచి ప్రక్రియ. అందుకే నాకిప్పుడు దండకం చెప్పాలనిపిస్తుంది. ఎందుకంటే అచ్చు దేవతలా కనిపిస్తున్నావు కాబట్టి" అతను ఆమె చుబుకాన్ని పైకి లేపి చెప్పాడు.

ఆ చిన్న పొగడ్త ఆమెలో పెద్ద సంచలనాన్నే కలిగిస్తోంది. అంతే కాకుండా అతని స్పర్శ ఆమె యవ్వనాన్ని మొదటిసారిగా నిద్ర లేపింది. ఏవో ప్రకంపనలు అలల్లా రక్తంలో కదులుతున్న భావన.

ఆమె అలంకరణను కింద నుంచి పైవరకు ఓసారి పరిశీలించాక "ఈ అలంకరణలో నువ్వు దేవతలా వున్నా- ఇంత అలంకరణ ముందు ముందు ఇబ్బంది పెడుతుంది. శృంగారంలో మనమీద ఎంత తక్కువ బట్టలుంటే అంత ఎక్కువ సుఖం లభిస్తుంది" అని చిన్నగా నవ్వాడు.

ఆమె ఏమీ మాట్లాడలేదు.

"వస్తనంటే పడి ఛస్తాను కాళ్ళకాడ- అని ఆత్రేయ నీలాంటి పిల్లను చూసే రాసుంటాడని నాకనిపిస్తోంది"

ఆమె పెదవుల మధ్య చిర్నవ్వు పాల నురగలా పొంగింది.

"రా" అని చేయి పట్టుకున్నాడు.

ఇద్దరూ కొండ ఎక్కారు.

భవనానికి పక్కగా ఆరుబయల్లో వాళ్ళిద్దరికీ పడక ఏర్పాటు చేశాడు నరుడు. అతను అప్పటికే లోపల గుర్రుపెట్టి నిద్రపోతున్నాడు.

ఇద్దరూ వెళ్ళి పడకమీద కూర్చున్నారు.

"అవునూ! ఇంతకీ మీ టీచర్ ఏముంటుంది?" అని అడిగాడు.

అప్పుడు మరో స్త్రీ ప్రస్తావన రావడం ఇబ్బంది అనిపించలేదు ధాన్యకు. వర్ష గురించి డీటైల్స్ అనీ విన్నాక తను ఇంతవరకు ఎవరికీ చెప్పని సంఘటన గురించి అడిగాడు.

ఇది కాస్త చెప్పేస్తే ఇక ఆలస్యం వుండదన్న ఆత్రుతతో ఆమె చెప్పడం ప్రారంభించింది.

"ఈ సంఘటన మరొకరికి చెప్పాల్సి వస్తుందని నేను అనుకోలేదు. అందుకే ఎక్కడ నుంచి ఎలా ప్రారంభించాలో తెలియడం లేదు" అని ఓ క్షణం ఆగి తిరిగి కొనసాగించింది.

"అప్పుడు నేను మద్రాసులో వుండేదాన్ని. డిగ్రీ చదవడానికి అక్కడికి వెళ్ళాను. కోడంబాకంలో మా మేనత్త వుండేది. ఆమెకు ఎవరూ లేరు. ఒక్కత్తే వుండేది. ఆమెతోపాటు వుండి చదువుకోవడనికి నిర్ణయం జరిగింది రోజూ కాలేజీకి వెళ్లడం, తిరిగి రావడం ఇలా జరుగుతున్నాయి. రోజులు.

ఓరోజు మా మేనత్త ఎవరో బంధువు చనిపోయాడంటే ఊరెళ్ళింది. నేనొక్కదాన్నే ఇంట్లో.

సాయంకాలం కాలేజీ నుంచి ఇంటికి వచ్చాక బోర్ గా అనిపించడంతో సాలెగ్రామ్ కు వెళ్ళాలనుకున్నాను. అక్కడ మా ఫ్రెండ్ వుంది. దాంతో పిచ్చాపాటీ వేసి ఏడుగంటలకల్లా తిరిగి ఇల్లు చేరుదామని నిర్ణయించుకుని బయల్దేరాను.

సిటీబస్సులు మారి దానిల్లు పట్టుకునేటప్పటికి వీధిదీపాలు వెలిగాయి. ఆకాశం బాగా మబ్బు పట్టడం వాళ్ల అప్పుడే చీకట్లు ముసురుకున్నాయి.

ఇంత కష్టపడి అక్కడికి వెళితే నా ఫ్రెండ్ లేదు. సినిమాకెళ్ళిందని చెప్పారు. ఉసూరుమంటూ తిరిగి బయల్దేరాను. వీధిలోకొచ్చేటప్పటికి ఓ వాన చుక్క నా ముక్కమీద పడి బ్రద్దలైంది.

నాలుగు అడుగులు వేశానో లేదో చినుకులు ప్రారంభమయ్యాయి. వడివడిగా నడుస్తూ బస్సు టెర్మినల్ దగ్గరకొచ్చాను. మా కాలనీ బస్సు కోసం వెయిట్ చేస్తూ నిలబడ్డాను.

నాకు అటుగా వున్న ఓ యువకుడు నన్ను అదేపనిగా చూస్తున్నాడు. నేను గమనించినా అతను చూపులను మరల్చుకోవడంలేదు. సిటీలో ఇలాంటివి మామూలే గనక నేను పట్టించుకోలేదు. కానీ అతను మాత్రం నన్ను తినేసేలా చూస్తుండటం క్రీగంట గమనిస్తూనే వున్నాను. అతని చూపులు ఎక్కడెక్కడ తగుల్తున్నాయో తలెత్తి చూడకపోయినా తెలుస్తూనే వుంది.

చినుకులు ఎక్కువయ్యాయి. జల్లు మీద పడుతుండడంతో నేను మరి కాస్త వెనక్కి జరిగాను.

వర్షానికి అక్కడ చాలామంది గుమికూడడం ప్రారంభించారు. బాగా రష్ గా వుంది.

"ఛీ..... ఛీ..... వెధవ వాన" అని నాలో నేనే విసుక్కున్నాను. నా పెదవుల కదలికలను కనిపెట్టి కాబోలు "మీరు తెలుగా?" అని అడిగాడు అతను.

దూరంగా నిలుచున్నా అతను నా పక్కకు ఎప్పుడు చేరాడో నేను గమనించలేదు. నా పక్కన నిలబడడమే గాకుండా ఎంతో చనువుగా మేనత్త కూతుర్ని పలకరించినంత సునాయాసంగా మాట్లాడుతున్న అతన్ని చూసి నిజంగానే ఒక్కక్షణం భయమేసింది. అదే క్షణంలో కోపం కూడా వచ్చింది.

నాలోని మార్పులను అతను గమనించినట్టు లేడు. "ఏ ఊరు?" అతనే మళ్ళీ అడిగాడు.

నేను అతనివైపు పరిశీలించి చూశాను. దాదాపు ఇరవై అయిదేళ్ళ వయసుంటుంది. తెల్లటి ఫ్యాంటుమీద గళ్ళ షర్టు టక్ చేసుకున్నాడు. లేత ముఖంలో ఏదో క్రూరత్వం తోడేలుపిల్ల పచ్చగడ్డిలో కదలాడుతున్నట్టు కనిపిస్తోంది.

నేను సమాధానం చెప్పలేదు.

నా చేతిలోని నవలను చూసి "అయ్యయ్యో! పుస్తకం తడిసిపోతోంది. ఇంతకీ ఏం నవల?" అంటూ నా ముఖం మీదకి వంగాడు.

వ్యవహారం శ్రుతిమించుతూ వుందని నాకు అర్థమైంది.

"నవల పేరు చెప్పకపోతే పోనీలెండి- ఇంతకీ రేటెంత?" అని ప్రశ్నించాడు.

"పాతిక" అన్నాను అతన్నుంచి ఎలా తప్పించుకోవాలా అని ఆలోచిస్తూ.

"పుస్తకం రేటు కాదు నీ రేటు?"

ఒక్కసారిగా అతనిమీద పడి గొంతు కొరికేద్దామన్న ఆవేశం వచ్చింది. ఎలానో తమాయించుకున్నాను.

"నువ్వు ఎంత పాతివ్రత్యం నటించినా అసలు విషయం నాకు తెలిసిపోయింది. నువ్వు రేతున్న మనిషివని నా సిక్తుసెన్స్ చెప్పింది."

కోపంతో నేనెక్కడ పగిలిపోతానేమో ననిపించింది. ఆ సిక్తుసెన్స్ అనేపదం అంతే నాకు ఎలర్జీ. ఈ మధ్య చాలా నవలల్లో ఈ పదం దొర్లుతుండడం దానికి కారణం. వాడు అలాంటి చీప్ నవలలు చదివే ఆ పదం నేర్చుకుని వుంటాడని నా నమ్మకం.

"ఎంతయినా ఫరవాలేదు. రాత్రికి అయిదు వందలయినా సిద్ధమే" అన్నాడు గొంతు తగ్గించి.

వాడు జీవితంలో స్త్రీవైపు చూడకుండా గట్టిగా బుద్ధి చెప్పాలనుకున్నాను.

"నేనలా అనిపిస్తున్నానా?" అని అడిగాను నవ్వును ముఖంలో పులుముకుంటూ.

"ఖచ్చితంగా అలా కాదుగానీ ఫ్యామిలీ టైప్ అనుకున్నాను."

"భలే కరెక్టుగా చెప్పారే."

"అదే మరి ఈ చిట్టిబాబు స్పెషాలిటీ. అర కిలోమీటరు దూరం నుంచి చూసైనా ఏ పిల్ల ఎలాంటిదో చెప్పగలను" కాలర్ ఎగరేశాడు.

"మీ రేటుకు ఓ.కే. కానీ చిన్న రిక్వెస్టు. హోటల్ కు గానీ, మరెక్కడికిగానీ వద్దు. మా ప్లాట్ సేఫెస్ట్ ఫ్లేస్ ఓకేగదా" అన్నాడు.

"అలానే"

"అయితే అదిగోండి బస్సు" అంటూ కిందకు ఉరికాను.

నా వెనకే వాడు చొంగకార్చుకుంటూ కుక్కలా వెనకపడ్డాడు.

బస్సులో నాపక్కనే కూర్చోబోతే "వద్దు ఎవరైనా చూస్తే బాగోదు. అటెళ్ళి కూర్చో" అన్నాను.

వాడు ఇబ్బందిగానే పక్క సీటు దగ్గరికి కదిలాడు.

మా కాలనీ రాగానే ఇద్దరం దిగాం.

వాడి వివరాలడుగుతూ మా వీధిలోకి వచ్చాం. మరో పదడుగుల దూరంలో మా ఇల్లు వుందనగా వాడిని ఆపి "అదిగో ఆ ఎల్లో పెయింట్ వేసిన అపార్టుమెంటులోనే మా ఇల్లు నెంబర్ ఫైవ్. ఫస్ట్ ఫ్లోర్ రైట్ లో వేసిన అపార్టుమెంటులోనే మా ఇల్లు నెంబర్ ఫైవ్. ఫస్ట్ ఫ్లోర్ రైట్ లో ఉంటుంది. నేను వెళ్ళిన పావుగంటకు వచ్చేయి. నీకోసం తలుపులు తెరిచే వుంచుతాను" అని చెప్పాను.

నా ప్లాట్ ను చేరుకొని వాడు వచ్చేలోపు చేయాల్సిన కొన్ని పనులు పూర్తి చేశాను. స్నానం చేసి బట్టలు మార్చుకుని హాల్లోని సోఫాలో కూర్చున్నాను.

ఖచ్చితంగా పావుగంట తరువాత వచ్చాడు.

లోపలంతా చీకటిగా వుండడంతో వాడు తాత్కాలికంగా అంధుడై పోయాడు.

"బాబూ" స్వీట్ గా పిలిచాను.

"ఇదేమిటి ఏమీ కనిపించడం లేదు. కరెంట్ లేదా?"

"ఆఁ మా ప్లాట్ లోనే కరెంట్ పోయినట్లుంది. మరేం ఫర్వాలేదు గానీ నేను చెప్పినట్లు అడుగులు వెయ్ నేరుగా హాల్లోకి వచ్చేస్తావు."

వాడు ద్వారం దగ్గరే కదులుతున్నట్లు మసగ్గా కనిపిస్తున్నాడు.

"అలానే ఒకడుగు ముందుకు వెయ్- ద్వారం దాటేస్తావు. ఆఁ అట్లాగే ముందుకు వెరీ నైస్ బాయ్. ఆఁ ఆగు- పక్కకి తిరిగి జస్ట్ టూ స్టెప్స్."

వాడు నేను చెప్పినట్లే అడుగులు వేశాడు.

"అక్కడ చేత్తో తడుము కుర్చీ తగుల్తుంది. సిక్తుసెన్స్ ఉందన్నావు కదా నువ్వు ఈజీగానే ప్రొసీడ్ కాగలవు."

వాడు గుడ్డివాడిలా చేతులతో తడిమి కుర్చీలో కూర్చున్నాడు.

"ఇక్కడెందుకు మళ్ళీ? నువ్వెక్కడున్నావో చెబితే అక్కడికే వచ్చేస్తాను" అసహనంగా అన్నాడు.

మళ్ళీ వర్షం మొదలయినట్లు చప్పుడు. ప్రపంచమే పెద్ద కాటుక దబ్బీలా వుంది.

"అంత తొందరయితే ఎలా? శృంగారంలో స్పీడ్ పనికిరాదు. బొత్తిగా అనుభవం లేనివాడే తొందరపడేది. నువ్వు చాలా ఎక్స్ పీరియన్స్ వున్నవాడివి కదా. అందునా నువ్వు ఆడపిల్లను దూరం నుంచి చూసే ఫ్యామిలీ గర్లో, బిచ్చో చెప్పగలిగిన ప్రతిభావంతుడివి. నువ్వు నా మాట వినకుండా ముందుకు వచ్చావంటే అంతే సంగతులు. కిందంతా గాజు ముక్కలున్నాయి. అవి గుచ్చుకుంటే అంతా రసాభాసవుతుంది."

"గాజుముక్కలా?"

"ఆఁ ప్లవర్ వేజ్ ఇప్పుడే పగిలిపోయింది. భూదేవి అద్దాల చీర కట్టుకున్నట్లు అవి పరుచుకున్నాయి."

"పెద్ద చిక్కే."

"అవును. అందుకే నేను లేవమన్నప్పుడు లేచి వచ్చేయి."

వాడు ఏమీ మాట్లాడలేదు. అదోరకమైన యిబ్బందివల్లే వాడికి నోట మాట రావడం లేదని తెలుసు.
"మరి స్టార్ట్ చేద్దామా?"

ఆ మాటకు ఠక్కున లేచాడు వాడు. శబ్దాలనుబట్టి వాడు లేవడాన్ని గుర్తించాను.

"లేవకు చెప్పానుగదా. నువ్వు లేచి అడుగులు వేస్తే గాజుముక్కలు శత్రువుల్లా నీ పాదాల్ని చీరేస్తాయని."

అతను అయిష్టంగానే తిరిగి కూర్చున్నాడు. నేను ఎందుకలా ప్రవర్తిస్తున్నానన్న పజిల్ వాడి ముఖాన్ని వికారంగా ఉబ్బిస్తోందని నాకు తెలుసు.

"నువ్వక్కడే- నేను ఇక్కడే- నువ్వు నేను చెప్పింది వినాలి తప్ప మరేం చేయకూడదు. రామా ఈజ్ ఏ గుడ్ బోయ్ అన్నట్లు నువ్వు కూర్చోవాలి. మరి స్టార్టు చేయనా?"

అతను వూపిరి బిగపట్టాడు.

"ఇదంతా ఎందుకో నీకు అర్థం కావడంలేదు. పోగా పోగా అర్థమవుతోంది. ఒకరికి ఒకరు కనిపించని ఈ చీకట్లో ఇద్దరం చాలా దూరంలో వుండి జరిపే ఈ కొత్తరకం రొమాన్స్ ఎలా వుందో చివర్లో నువ్వే చెప్పాలి.

ఇందులో భాగంగా మొదట జుట్టుముడి విప్పుతున్నాను. ఇప్పుడు పైనున్న క్లిప్ తీశాను, నా జుట్టు బంధనాలన్నీ తెంచుకొని చల్లగాలికి కదిలిన మేఘంలా పరుచుకుంది. కానీ పాపం నీకేమీ కనిపించడంలేదు అవునా?"

అతను కుర్చీలో ఇబ్బందిగా అటూ ఇటూ కదిలాడు.

నేను కొనసాగించాను- "ఇదిగో నా రెండు చేతులూ నా విశాలమైన కళ్ళను తాకుతూ కిందకు దిగుతున్నాయి. నా కళ్ళు ఎంత బావున్నాయో గమనించావా? కనుపాపల్లో శృంగారాన్నంతా కూరినట్లు మత్తుగా, డ్రీమీగా వుంటాయి. కళ్ళెత్తితే చాలు కనకాభిషేకాలు అవి నా కళ్ళులాంటి కళ్ళను చూసే అని వుంటాడు నండూరి.

ఇక నా ముక్కు- నువ్వు గ్రహించావో లేదో గానీ మన్మధుని విల్లులా వుంటుంది. నా పెదవులను చూసి దొండపండులేమో అన్న భ్రమలో చిలకలు వాలినా ఆశ్చర్యం లేదన్నట్లు వుంటాయి. అలానే కిందికి దిగితే నా కంఠం- పొడవుగా చీలి నరలాను నగ్నంగా ప్రదర్శిస్తూ మనోహరంగా వుంటుంది. కానీ నీకు ఏమీ కనిపించడం లేదు. ఐ పిటీ ఫర్ యూ."

తనను ఇబ్బంది పెట్టడానికి ఇక్కడకు తీసుకొచ్చానని అర్థమైంది అతనికి. దాంతో కోపంతో మనిషి ఊగిపోతున్నాడు. లేచి ఎటైనా అడుగు లేస్తే గాజు పెంకులు గుచ్చుకుంటాయన్న భయం అతన్ని బలవంతంగా కుర్చీలో కూర్చోబెడుతోంది.

నేనేమీ అతన్ని పట్టించుకోనట్లు సాగించాను. "ఇప్పుడు నా ఎడమీద పైట తీసేస్తున్నాను. వెలుతురు వుంటే పైట తీసిన మరుక్షణం సౌందర్యం బరువుకి నీ కళ్ళు పేలిపోయి వుండేవి. కానీ నీకా ఛాన్స్ లేదు. కళ్ళు వున్నా చూడలేని గుడ్డివాడివి" పైట తీశాను.

"నా ఎత్తు గుండెలు గుండ్రంగా, ఎదుటి మనిషిలో తుఫాను రేపుతున్నట్లు వున్నాయి. ఈ లోనెక్ జాకెట్ లోంచి బయటికి దుమకడానికి అవి చేస్తున్న ప్రయత్నం జాకెట్ వంపు తిరిగిన దగ్గర అద్భుతంగా కనిపిస్తోంది.
వాటి నునుపుకి నీ చూపులు కూడా జారిపోతాయి, కానీ నీకు ఏమీ కనిపించడంలేదు.

ఈ జాకెట్టుకి మొత్తం అయిదు హుక్ లున్నాయి. నాలుగు చాలు. కానీ మదపుటేనుగును బంధించడానికి ఎక్కువ సంకెళ్ళు ఉపయోగించినట్లు ఎక్ స్ట్రాగా ఒక హుక్ పెట్టుకున్నాను. అప్పటికి ఒక్కొక్కప్పుడు హుక్ లు తెగిపోతాయేమోనన్నట్లు వయసు పొంగుతుంటుంది. అయితే నీలాంటి నీచుల్ని చూసినప్పుడు వయసు పొంగదులే. కాబట్టి ఇప్పుడా సమస్య లేదు" అంటూ ఆగాను.

అతని కోపం, బాధ అతను ఊపిరి వదలడంతో తెలుస్తోంది.

"ఇప్పుడు మొదటి హుక్ విప్పుతున్నాను. అంత అందాల్ని వదలి పెట్టడం ఇష్టంలేనట్లు హుక్ రావడం లేదు. కానీ తంటాలుపడుతున్నాను. హమ్మయ్య- వచ్చేసింది" అన్నాను నేను. హుక్ వూడిన శబ్దం అతని చెవుల్లో విస్ఫోటనంగా అనిపించి వుంటుంది.

"ఇక రెండో హుక్- మూడో హుక్- నాలుగో హుక్. జాకెట్టు ఇప్పుడు సీతాకోక చిలుక రెక్కల్లా విడిపోయింది. చివరి హుక్ విప్పుతున్నాను. ఆఁ వచ్చేసింది. ఇప్పుడు నా పైభాగంలో బ్రా తప్ప ఏ ఆచ్ఛాదనా లేదు.

బ్లాక్ బ్రా అమృత భాండాలను పెట్టుకోవడానికి అల్లిన చిక్కంలా వుంది. మొన్ననే దీన్ని బజారులో కొన్నాను. సెవెంటీ ఫైవ్ రూపీన్ బావుందా? సారీ నీకు మీ కనిపించడంలేదుగా- బావుందో లేదో చెప్పలేవు. దీనికి వెనక హుక్- ఎలాస్టిక్ సాగబెరికి తప్పించాను."

ఫట్ మన్న చప్పుడు.

"ఇదిగో జాకెట్ తీసి ఒడిలో వేసుకున్నాను. తెల్లటి జాకెట్ నా ఒడిలో పెంపుడు కుందేలు పిల్లలా వుంది. బ్రా కూడా తీసి ఒడిలో వేసుకున్నాను. ఇప్పుడు నా టాప్ అంతా నగ్నంగా వుంది. నా హృదయసంపద గుడిమీద బంగారు కలశాల్లా- వద్దులే మొత్తం వాటి అందం, బింకం వర్ణిస్తే నువ్వు గుండాగి ఛస్తావ్."

"వాటీజ్ దిస్? నేను వెళుతున్నాను" అతను స్ప్రింగ్ లా లేచాడు.

"సారీ మిస్టర్ బాబు! కూర్చో! నువ్వు ఇప్పుడు లేచావో నేను అరుస్తాను. ఈ అపార్టుమెంట్ లో మొత్తం పన్నెండు ప్లాట్ లున్నాయి. ప్లాట్ కి అయిదుమంది చొప్పున వేసుకున్నా మొత్తం అరవై మంది వచ్చేస్తారు. నువ్వు నన్ను బలవంతం చేశాని చెప్పాననుకో- వాళ్ళు నిన్ను ఊరికే వదలరు. దేహశుద్ధి చేసి సెక్యూరిటీ ఆఫీసర్లకి అప్పగిస్తారు. కాబట్టి కూర్చో."


సెక్యూరిటీ ఆఫీసర్లు అన్న మాటలు వినగానే అతను నీరసంగా కూర్చుండి పోయాడు.

"నువ్వు కూర్చున్నావు గనుక కంటిన్యూ చేస్తున్నాను. ఇక నా ఎద నుంచి కిందికి దిగితే నా నడుము ఎవరో చక్కటి రాజకుమారుడు వచ్చి నా పాణి గ్రహించాలని కోరుతూ అహోరాత్రులు తపస్సు చేసి చిక్కిపోయినట్లు నా నడుం మరింత సన్నగా కనిపిస్తుంది. బొడ్డు- మానస సరోవరం అనేది ఒకటుంటే అందులో విచ్చుకున్న ఒంటరి తామరపువ్వులా వుంటుంది. ఈ విచిత్రాన్ని నువ్వు చూడలేవు. బికాస్ నో కరెంట్."

అతను వూపిరి బిగపట్టడం తెలుస్తూనే వుంది. మరికాస్త ఇరిటేట్ చేయాలని- "చేయిచాస్తే అందేంత దూరంలో వున్న అందమైన ఆడపిల్ల అర్థనగ్నంగా వున్నా ఏమీ చేయలేని నిస్సహాయస్థితిలో వున్నావు. చీప్ పేపర్ మీద తపాలా బిళ్ళ సైజులో వున్న ఆడపిల్ల బొమ్మ చూసి ఆవేశపడే మగాడికి ఇలాంటి పరిస్థితి ఎదురవడం నరకం కదూ?" అన్నాను.

అతను ఏమీ మాట్లాడలేదు.

"ఇక నెక్ట్సు చీర- యవ్వన సామ్రాజ్యం చుట్టూ బిగుడుకున్న గోడలా చీర. మొత్తం పదహారు కుచ్చిళ్ళతో కిందికి దిగి అందం ఒత్తిడికి విచ్చుకున్న పువ్వులా వుంది.

సాధారణంగా పన్నెండు కుచ్చిళ్ళే పోసుకుంటాను. అయితే నేను చిన్న కుచ్చిళ్ళు పోసుకుంటాను. ఇవి ఏదో శృంగార కావ్యం పేజీల్లో లేవూ? ఓహ్! నీకు ఏమీ కనిపించదన్న విషయం మరిచిపోతుంటాను- సారీ.
బొడ్డు దగ్గర ;లోపలికి దోపుకున్న కుచ్చిళ్ళ మొదలు పట్టుకుని పైకి లాగాను. వెన్నెల్లో- హిల్ రెస్టారెంట్ లో కూర్చుని ఎదురుగా వున్న ప్రేయసి చీర కుచ్చిళ్ళను లెక్కపెట్టడం గొప్ప అనుభవం. కానీ నీకు ఆ ఈస్థిటిక్ సెన్స్ వున్నట్లు అనిపించదు. లేకుంటే బస్టాండ్ లో అమాయకంగా కనిపించిన ఆడపిల్లను వేశ్యగా ముద్రవేసి బేరం అడుగుతావా?

మొత్తం చీర అంతా కిందికి జారింది. కాళ్ళ దగ్గర ఎవరో పిచ్చివాడు నన్ను గన్నేరు పూలతో ఆరాధించినట్లు ఎల్లోచీర. ఇక మిగిలింది లంగా మాత్రమే."

అతను శ్వాస బరువుగా వదలడం తెలుస్తూనే వుంది.

"లంగా ముడి, ఏదో పేరు తెలీని నాలుగురెక్కల పువ్వులా వుంది. ఒక కొస పట్టుకొని లాగాను. మొత్తం నాట్ ఊడిపోయింది. పొత్తి కడుపు బంగారు సముద్రపు ఒడ్డులా వుంది. లంగాను కిందికి వదిలేశాను. ఇప్పుడు పూర్తిగా నగ్నంగా నేను."

తేలు కుట్టినట్టు అతను పైకి లేచాడు. "నేను వెళుతున్నాను. నువ్వు అరుచుకో- గీ పెట్టుకో."

అతను వెళ్ళబోయాడు.

"అదిగో ఇలాంటి ఆవేశమే నిన్ను ఇక్కడికి తీసుకు వచ్చింది. ఇప్పుడు కూడా అదే ఆవేశాన్ని ప్రదర్శిస్తే సెక్యూరిటీ అధికారి స్టేషన్ కి వెళతావు."

ఏం చేయాలో తెలియక కాసేపు గింజుకుపోయి చివరికి కూర్చున్నాడు. బుద్ధిగా కూర్చోవడం వీలుకాక కాలును అలా జాడించడంతో ఓ గాజుముక్క పాదంలో దిగబడిపోయింది. బాధ భరించలేక "అమ్మా" అని మూలిగాడు.

"చూశావా! బాధ కలిగినప్పుడు నువ్వు 'అమ్మా' అన్నావ్. 'నాన్నా' అని ఏడవలేదు. నేనూ అలాంటి స్త్రీనే కదా. నన్ను గౌరవించాలి. అంతే తప్ప బస్టాండ్ లోనో. రైల్వేస్టేషన్ లోనో ఒంటరిగా స్త్రీ కనబడగానే 'ఫిగర్' అని వెకిలిగా నవ్వుతూ నానా వంకర్లు తిరగడం ఎంత అసహ్యకరమైన విషయమో ఆలోచించు.

నువ్వే కాదు యూనివర్శిటీ ప్రొఫెసర్ దగ్గిరనుంచి, అటెండర్ వరకు ఇలా ఒంటరిగా స్త్రీ కనిపించగానే అడ్వాన్స్ అయిపోతారు. నీచంగా ప్రవర్తిస్తారు. నిన్ను ఇక్కడికి తీసుకువచ్చి బుద్ధి చెప్పాలనే ఇంతా చేశాను.

ఓ ఆడపిల్ల నగ్నంగా వున్నా ఏమీ చేయలేని స్థితిలో వుండడం మగవాడు భరించలేడు. ఆ భయంకరమైన అనుభవాన్ని నీకు చవిచూపించడానికే ఇంతకు తెగించాను ఇంకెప్పుడయినా యిలా ప్రవర్తించావో పర్మినెంట్ గా స్త్రీని అనుభవించలేని విధంగా తయారుచేస్తాను నిన్ను. బోధ పడిందా?"

అతను బెదిరిపోయాడు. అంతటితో వదిలేస్తున్నందుకు సంతోషిస్తున్నట్లు అటూ ఇటూ కదిలాడు.

"జస్ట్- వన్ మినిట్- బట్టలు వేసుకోవాలి" అన్నాను.

అతను లేవకుండా అలానే వుండిపోయాడు.

"ఊఁ ఇక వెళ్ళచ్చు- గుర్తుందిగా. ఇంకెప్పుడూ ఆడపిల్లల దగ్గర చీప్ గా ప్రవర్తించకు."

అతను మెల్లిగా లేచి, జాగ్రత్తగా ద్వారం దగ్గరికి అడుగులు వేసి వెనక్కి తిరిగాడు. తన కాసిని కాస్తంతైనా ప్రదర్శించాలని కాబోలు "నువ్వు కొత్త టెక్నిక్ తో హింసించావు. అందుకు నా జోహార్లు. కానీ అదే సమయంలో నువ్వు పరాయి మగాడి ముందు నగ్నంగా తయారయ్యావు కదా" అని పళ్ళు ఇకిలించబోయాడు.

"ఒరే ఫూల్! అతి తెలివి ప్రదర్శించకు. నేను ఇంతకుముందు బట్టలేవీ విప్పుకోలేదు. విప్పుకున్నట్లు నటించానంతే. ఇంకో పచ్చి నిజం ఏమిటో తెలుసా? పురుషుడు చాలా బలవంతుడైనా ఈ సమాజంలో వాడికి పూర్తిగా గెలుపు దక్కనివ్వకపోవడమే స్త్రీ గెలుపు- అర్థమైందా?" అన్నాను. వాడు ఇంకేం మాట్లాడలేకపోయాడు. మరుక్షణంలో అక్కడి నుంచి బయట పడ్డాడు.

"ఇదండీ గోపాలకృష్ణగారూ! నేను ఇంతవరకు ఎవరికీ చెప్పని సంఘటన" అంటూ ముగించిన దాన్యను.

"వెల్ డన్- చాలా బాగా చేశావ్. జీవితంలో వాడు ఏ ఆడపిల్లనీ ఆట పట్టించి వుండడు" గోపాలకృష్ణ ఆమెను మనసారా అభినందించాడు.

"నిజమే- అప్పుడున్న ధైర్యాన్ని తలచుకుంటే ఆశ్చర్యంగా వుంటుంది."

"సిటీలో ఎవరో ఆకతాయి కుర్రాడు అడ్డగోలుగా ప్రవర్తించాడని అంత పెద్ద శిక్ష వేసినదానివి. పిలుస్తూనే నా దగ్గరకు రావడం వింతగా వుంది."

"నీమీదున్న ఇష్టం. నీతో ఒకరాత్రి గడపమని ఇంటిల్లిపాదీ చెబుతుంటే ప్రతి ఆడపిల్ల తనకు తెలియకుండానే నీ మీద ఇష్టం పెంచుకుంటుందని అనుకుంటా" అని తన ఇష్టాన్నంతా చుట్టముట్టి అందిస్తున్నట్లు పెదవులను గుండ్రంగా చేసి అతని పెదవులమీద అద్దింది.

అతడు ఆమె లేవకుండా తన మీదకు లాక్కుని రెండు చేతులతోనూ పొదివి పట్టుకుని "ఎప్పుడైనా ఓపెనింగ్ సెలబ్రేషన్ చూశావా?" అని అడిగాడు.

అప్పుడు ఆ ప్రశ్న వినడం దేనికో నాందిలా అనిపించి- "ఆఁ కాలేజీ బిల్డింగ్ కోసం కట్టిన కొత్త గదిని ప్రారంభించారు చూశాను" అంది.

"ఏం చేశారక్కడ?"

"చేయడానికేముంది గది ముందు కట్టిన రిబ్బన్ ను డి.ఇ. ఓ. కత్తిరించాడు. చుట్టూ చేరిన వాళ్ళంతా చప్పట్లు చరిచారు- దట్సాల్."

"అంటే ప్రతి ప్రారంభోత్సవానికీ రిబ్బన్ లాంటి అడ్డు వుంటుంది కదా."

"ఎందుకిదంతా ఇప్పుడు?" ఆమె అడిగింది.

"ఊరకనే" అని మరింత దగ్గరికి లాక్కున్నాడు.

ఆ ప్రశ్న అడగడానికి అదెలా సమయమూ, సందర్భమూ అయిందో ఆమెకు అర్థం కాలేదు.

మొదటగా అతను ఆమె కళ్ళను ముద్దు పెట్టుకున్నాడు. వెన్నెలను మబ్బు మూసినట్టు ఓ క్షణం ఆమెకి ఏమీ కనబడలేదు. తరువాత చూస్తే వెన్నెల్లో తను దేదీప్యమానంగా వెలిగిపోతున్నట్టనిపించింది.

అతను అలానే కిందకు దిగుతున్నాడు. అదేదో దేవాలయంలో రాతిని మీటితే సప్తస్వరాలూ వినిపించినట్టు ఒక్కో అవయవం మీద ముద్దు పెడుతూంటే ఒక్కో రకమైన పులకరింత రక్తాన్ని గిలకొడుతోంది.

ఆమె తన అస్తిత్వాన్ని అతనిలో వెదుక్కుంటున్నట్టు గట్టిగా హత్తుకుంది.

అతను ఆమెను పూర్తిగా ఆక్రమించుకున్నాడు.

ఆమెకు ఎక్కడో అనీజీగా వుంది. గుర్రం ముందుకు వెళ్ళకుండా మొరాయిస్తుంటే జాకీలో కలిగే అనీజీ అది.

"ఇప్పుడు నీకు ఇష్టమైన పదం ఏదైనా ఒకటి చెప్పు" అడిగాడు అతను సడెన్ గా.

ఆమె ఒక్కక్షణం ఉలిక్కిపడి అతను ఏం అడిగాడో మననం చేసుకుని "వెన్నెల" అంది.

అదే నన్నడిగితే ఏం చెప్పేవాడినో తెలుసా? సెక్స్"

ఆమెకు ఒక్కసారిగా రక్తమంతా గిలకొట్టినట్లనిపించింది.

ఈ ప్రశ్నకు అది సందర్భం ఎలా అయిందో ఆమెకు తెలియలేదు. అదే అడిగింది.

"పిల్లలకు ఇంజక్షన్ చేసేటప్పుడు నొప్పి తెలియకుండా వాళ్ళ మైండ్ ని డైవర్ట్ చేయడానికి "ఇదిగో చాక్ లెట్" అన్నట్లు నిన్నూ డైవర్ట్ చెయ్యడానికి ఆ ప్రశ్న అడిగాను" అన్నాడు.

ఆమెకి అప్పటికీ అర్థం కాలేదు.

సరిగ్గా ఆ సమయంలోనే అతను తనకు కావాల్సింది సాధించుకున్నాడు.

"నీకు హేమటో ఫోబియా లేదు కదా?" అని అడిగాడు.

"అంటే?"

"రక్తాన్ని చూసి భయపడడం."

"ఉహూఁ" తల అడ్డంగా వూపింది.

ఉన్నట్లుండి ఆ ప్రశ్న ఎందుకు వేశాడో తెలియలేదామెకు. కానీ మరుసటి రోజు ఉదయం స్నానం చెయ్యడానికి బాత్రూమ్ లో బట్టలు విప్పుతున్నప్పుడు తెలిసింది తనకు హెమటో ఫోబియా వుందో లేదోనని అతను ఎందుకడిగాడో