ఈ కథ మీరే టైటిల్ పెట్టండి...by paul

[Milf rider]

మొన్న దసరా ఉత్సవాలకు నెరబైలులో నాటకం వేశాము. సుభద్రా పరిణయం, నాటకం ఇంకొద్ది క్షణాల్లో ప్రారంభం అవుతుందనగా కృష్ణుడు, సుభద్ర పరార్. నాకు బీపీ రైజ్ అయిపోయింది. హార్మోనియం పెట్టెను అలా వదిలేసి లాంతర్లు తీసుకుని బయల్దేరాం వాళ్ళను వెదకటానికి. గుట్టలూ, పుట్టలూ అన్నీ తిరిగాం. ఎక్కడా కనిపించలేదు. ఆరుబయలు తిరుగుతున్నా చెమట్లతో తడిసి ముద్దయిపోయింది నా శరీరం. మరో అరగంటపాటు రాళ్ళల్లో, ముళ్ళల్లో తిరిగితే చివరికి ఓ బ్రిడ్జికింద దొరికారు. వాళ్ళను చూడగానే నిర్వాహకుడు కళ్ళనీళ్ళు పెట్టుకుని ఎక్కిళ్ళ మధ్య అడిగాడు ఎందుకిలా పారిపోయి వచ్చారని? వాళ్ళిద్దరూ భార్యాభర్తలు. దాంతో రాత్రయ్యేటప్పటికి బ్రిడ్జి కింద చేరిపోయారు.



"కృష్ణుడు వేషం వేసింది నెరబైలు వ్యక్తికాదా?" గుంపులోంచి ఓ వ్యక్తి అడిగాడు.



"కాదు. చివరి నిమిషంలో ఆయనకు టైఫాయిడ్ పట్టుకునేసరికి హీరోయిన్ గా చేసే అపర్ణకే మొదటి కృష్ణుడ్ని తెమ్మని టెలిగ్రామ్ ఇచ్చాను. ఇంకొకరు ఎందుకులెమ్మని ఆమె తన భర్తనే తెచ్చింది."



"వాళ్ళిద్దర్నీ బ్రీడ్జి నుంచి పట్టుకొచ్చి నాటకం మొదలెట్టారా?"



"ఆఁ మేం వచ్చేటప్పటికే చుట్టూ వున్న డేరాలో సగాన్ని చించేశారు ఆడియన్స్. వాళ్ళ కోపాన్ని తగ్గించి నాటకం మొదలు పెట్టేసరికి తెల్లవారుఝామున మూడయింది."



వింటున్న వారందరూ నవ్వారు. వర్ష కూడా పెదవి విడీవిడకుండా నవ్వింది.



నాగరికతకు దూరంగా విసిరేసినట్టుండే ఇలాంటి పల్లెట్టూళ్ళలో సెక్స్ ఒక్కటే రిక్రియేషన్. ఆ కబుర్లతోనే కాలక్షేపమని బోధపడింది ఆమెకు.



వాళ్ళు మాటల్లో వుండగానే ఊరొచ్చింది.



ఊరి పొలిమేరల్లో ప్రవేశిస్తుంటే అదో విధమైన ఉద్వేగం మొదలయింది ఆమెలో. ఆ క్షణం వరకు ఎలాంటి సంబంధంలేని ఆ గ్రామంలో సుమారు మూడేళ్ళపాటు పనిచేయ్యాల్సి రావడం విచిత్రంగానే అనిపించింది. జీవితమంటేనే మనం ఊహించని సంఘటనల సమ్మేళనం. ఎప్పుడు ఏం జరుగుతుందో తెలియకపోవడం జీవితంలో అత్యంత విషాదం. అదే సమయంలో వినోదం కూడా, జరిగే పరిణామాలను బట్టి అది ఆధారపడి వుంటుంది.



వీధి మొదట్లోకి రాగానే "అదిగోనమ్మా! సర్పంచ్ ఇల్లు. అక్కడికెళ్ళి ఆయనను కలుసుకోండి. మీకు అన్ని సదుపాయాలూ అమరుస్తాడు" అని చెప్పి డ్రామా మాష్టారు మరో వీధిలోకి దారి తీశాడు.



అలాగేనన్నట్టు తలవూపి ముందుకు సాగింది.


సర్పంచ్ ఇల్లు పెద్దదే. ఇంటిముందున్న వరండాయే టౌన్లో ఆమె ఇల్లంత వుంది. ఉదయపుటెండలో ఆ ఇల్లు దేవతల రాజు తలమీది కిరీటంలా వుంది.


ద్వారం దగ్గర నిలబడి "ఏమండీ!" అంటూ పిలిచింది.


కొంతసేపటికి ఓ అమ్మాయి ద్వారం దగ్గరికి వచ్చి "ఎవరూ!" అంటూ ప్రశ్నార్థకంగా చూసింది.



ఆమెకూ వర్ష వయసే వుంటుంది. ఇంకా పెళ్ళికాలేదు. అందంగా, అంతకంటే నాజూగ్గా వుంది. ఒంటిమీద కనిపించీ కనిపించకుండా వున్న పసుపుఛాయ. దేవతల వెనక కనిపించే వెలుగులా వుంది.



"నేను ఈ వూరికి కొత్తగా వచ్చిన టీచర్ని. పేరు వర్ష. సర్పంచ్ గారున్నారా?" అంటూ తనను తాను పరిచయం చేసుకుంది.



"టీచరా! లోపలికి రండి. నాన్నగారు వస్తారు" అని లోపలికి ఆహ్వానించింది ఆమె.



వర్ష లోనికి అడుగులు వేసింది.



ఇంటి దొడ్లో వున్న పొయ్యి దగ్గరకు తీసుకెళ్ళి అక్కడ ఓ స్టూలు వేసి కూర్చోమంది. వర్ష కూర్చున్నాక ఆమె వివరాలు అడిగి తెలుసుకుంది.



తన గురించి అంతా చెప్పాక "నా గురించి అన్నీ అడిగావు. మరి నీ గురించి చెప్పవేమిటి?" అని అడిగింది వర్ష. వాళ్ళిద్దరూ ఆ కొద్ది సమయంలోనే మంచి ఫ్రెండ్స్ అయిపోయి ఏకవచనంలోకి దిగారు.

"నా గురించి చెప్పుకోవడానికేముంది? నాపేరు ధాన్య. మాకు సిరి సంపదలన్నీ ధాన్యమే కాబట్టి నాన్న నాకా పేరు పెట్టారు. ఇంటర్ వరకు సిటీలో వుండే చదువుకున్నాను. ఆపైన చదివించడం నాన్నకు ఇష్టం లేకపోవడంతో ఇక్కడకు వచ్చేశాను. మా అమ్మ నా చిన్నప్పుడే పోయింది. ఇంత పెద్ద ఇంట్లో నేనూ నాన్న తప్ప ఎవరూ లేరు. ఆయనకు నేను తోడు, నాకు ఆయన తోడు."



"నీ పేరు చాలా బావుంది."



"థాంక్స్" ఆ పదాన్ని చాలారోజుల తరువాత ఉచ్ఛరించింది ధాన్య.



అంతలో సర్పంచ్ శివరామయ్య అక్కడికి వచ్చి కూతురితోపాటు మరో అమ్మాయిని చూసి, ఎవరన్నట్టు కళ్ళతో అడిగాడు.



ధాన్య వర్ష వివరాలు చెప్పి "ఈయనే మా నాన్న" అంటూ పరిచయం చేసింది.



వర్ష రెండు చేతులూ ఎత్తి నమస్కరించింది.



"నువ్వు కొత్త టీచర్ వన్న మాట. ఇంతకు ముందున్న టీచర్ నెలరోజులు పనిచేసి ఈ మారుమూల గ్రామంలో వుండలేక ఉడాయించాడు. నువ్వు అలా చెయ్యవని నాకనిపిస్తోంది" అంటూ ఆయన అక్కడున్న సిమెంట్ చప్టా మీద కూర్చున్నాడు.



ఆయనకు ఏభై ఏళ్ళుంటాయి. ఎప్పుడూ తెల్లటి బట్టల్లో హుందాగా వుంటాడు. ఇరవై ఏళ్ళుగా ఆయనే ఆ వూరికి ఏకగ్రీవంగా సర్పంచ్.



"నాకు పల్లెటూర్లంటే ఇష్టం. కాబట్టి ప్రభుత్వం వాళ్ళు తిరిగి ట్రాన్స్ ఫర్ చేస్తే తప్ప వెళ్ళను."



"అయితే ఇకనయినా మా ఊరి పిల్లలు నాలుగక్షరాలు నేర్చుకుంటారు. ఆడకూతురివి గనుక ప్రత్యేకంగా ఎక్కడుంటావ్? మా ఇంట్లోనే వుండు. మనుషుల్లేక ఈ ఇల్లు బోసిపోయి వుండడం గమనించావ్ కదా. కాబట్టి నువ్వు ఓగదిని వాడుకోవచ్చు. అంతే కాదు. భోజనం కూడా ఇక్కడే చేసెయ్. నువ్వుంటే మా అమ్మాయికీ కాలక్షేపం అవుతుంది."



ఆమె మొహమాటపడతూ ఏదో చెప్పబోయింది. దీన్ని గమనించిన ధాన్య "ఇక నువ్వేమీ చెప్పకు. మా నాన్న మాట జవదాటినవారు ఇంతవరకూ ఈ గ్రామంలో లేరు. కొత్తగా ఆయనకు అప్రతిష్ట తేవద్దు" అంది నవ్వుతూ.



ఎక్కడో ఒంటరిగా వుండటం కన్నా అక్కడే వుండడం మంచిదనిపించింది వర్షకు. నెలకు ఎంతో కొంత ఇచ్చి పెయింగ్ గెస్ట్ లా వుందామని నిర్ణయించుకుంది.



"అలానే" అంది ధాన్యవైపు చూస్తూ.



ఆమె ముఖంలో ఆనందం చిమ్మింది, తనకు చక్కటి తోడు దొరికి నందుకు.



శివరామయ్య పైకి లేచి "నేనలా పొలాలవైపు వెళ్ళొస్తానమ్మా" అని ఒకడుగు ముందుకేసి ఏదో గుర్తొచ్చినట్టు ఆగి కూతురివైపు తిరిగి "ఏమంటున్నాడమ్మా గోపాలకృష్ణ? త్వరగా కరుణించమణి చెప్పు. ఎలానో ఓలా అతని దృష్టిని ఆకర్షించు. మూడేళ్ళయింది పొలాలు పండి. ఏం శని చుట్టుకుందో ఏమో? పుట్లు పుట్లు ధాన్యం పండాల్సింది పోయి గింజ రాలడం లేదు. మీరిద్దరూ ఒకటైతే తప్ప మనకు మంచికాలం రాదు" అని నిస్పృహతో వెళ్ళిపోయాడు ఆయన.



"వారు గోపాలకృష్ణ? మీకు కాబోయే భర్తా" అంటూ చిలిపిగా చూస్తూ అడిగింది వర్ష శివరామయ్య కనుమరుగు కాగానే.



ధాన్య పడీ పడీ నవ్వింది. కొంతసేపటికి బలవంతంగా నవ్వాపూకుని గోపాలకృష్ణ నాక్కాబోయే భర్త కాదు. ఈ గ్రామంలో మదనకామరాజు వంశానికి చెందిన పురుషుడు, ఆయనతో పౌర్ణమి రోజు గడిపితే" అంటూ ప్రారంభించి మొత్తం ఆచారం గురించి చెప్పింది.



వింటున్న వర్షకు మతిపోయింది. హెడ్ మాస్టర్ తన చేతికి ట్రాన్స్ పర్ ఆర్డర్స్ ఇస్తూ ఈ గ్రామం గురించి చెప్పిన మాటలు గుర్తొచ్చాయి.



ఆమె చాలాసేపటివరకూ ఆ షాక్ నుంచి తేరుకోలేకపోయింది

ఆ పౌర్ణమి రోజు పరమానందం ఇంట్లో ఉత్సాహం ఉరకలేస్తోంది. కారణం ఆయన పెద్దకోడలైన లహరికి గోపాలకృష్ణ దగ్గర్నుంచి పిలుపొచ్చింది.
రేపటినుంచి తమ ఇంటి రూపురేఖలే మారిపోతాయని అనుకుంటూ తనకు రానున్న సిరిసంపదల గురించి కలలు కనడంతోనే ఆ ఇంటిల్లిపాదికీ సరిపోతోంది. అందరూ ఏదో ట్రాన్స్ లో వున్నట్లు కనిపిస్తున్నారు.

"మన్మధ దేవుడా! మా మొర ఇంత కాలానికి ఆలకించి గోపాలకృష్ణ నుంచి కబురొచ్చేట్టు చేశావయ్యా" అని పరమానందం ప్రతి అయిదు నిముషాలకో మారు తూర్పుకొండకేసి చూస్తూ నమస్కారాలు పెడుతున్నాడు.

లహరిని గోపాలకృష్ణ ఆ రాత్రికి రమ్మన్నాడని వినగానే పరమానందం రెండో కోడలు పద్మ తన భర్తను గదిలోకి లాక్కెళ్ళి "ఆ వగలాడికి పిలుపొచ్చింది. మనం ఒకే ఇంట్లో వున్నా వేరు వేరుగా వుంటున్నాం కదా. కొంపదీసి సిరి సంపదలన్నీ మీ అన్నకే వస్తాయేమో. అవునూ గోపాలకృష్ణ ఈ పిల్లను ఎన్నుకున్నాడేమిటి? ఏదో చూడటానికి కనుముక్కు తీరుబాగానే వుంటుందిగానీ ఒంటిమీద కండ ఎక్కడిదీ? అదే నన్ను చూడండీ.... వన్నె కాస్త తక్కువయినా వయసు బరువులకేం తక్కువలేవు. అప్పటికీ గోపాలకృష్ణ ఎదురుపడ్డప్పుడంతా బరువులన్నీ కనపడేటట్లు చూసుకున్నాను. కానీ ఛాన్స్ నాకు రాలేదు. ఏమిటో అతగాడి టేస్ట్" అని మూతిని మూడు వంకరలు తిప్పింది.

అదే సమయంలో పరమానందం చిన్నకోడలు చిత్ర తన భర్తతో చెబుతోంది. "ముప్ఫై ఏళ్ళదాన్ని సెలక్ట్ చేసుకున్నాడేమిటి గోపాలకృష్ణ? అయినా ఆ కులుకులాడి అంత వయసున్నదానిలా కనిపించదనుకో. ముసలాడికి దసరా పండగన్నట్టు మీ పెద్దన్నయ్యకు కలిసొచ్చింది అదృష్టం. తనకంటే సగం వయసున్న దానిని కట్టుకుని వేగలేక ఛస్తున్న ఆయనకు రేపటి నుంచి ఆయురారోగ్య అష్ట ఐశ్వర్యాలు కలుగుతాయేమో! నిండా ఇరవై రెండేళ్ళు కూడా లేని నన్ను పిలవలేదేమిటి చెప్మా."

"ఇంకానయం. నీ వయసు పదహారేళ్ళే అనలేదు" చిత్ర భర్త వ్యంగ్యంగా అన్నాడు.

"నేను అబద్ధం చెబుతున్నానంటారా? నా డేట్ ఆఫ్ బర్త్ ఎంతనుకున్నారు?"

"ఎంతయినా వుండనీ. నువ్వు చూడడానికి మాత్రం మా వదినకంటే పెద్దదానిలా కనిపిస్తావ్."

దాంతో కోపం వచ్చింది చిత్రకు. భర్తను చూపులతోనే ఈడ్చికొట్టి అక్కడి నుంచి లేచి బిరబిరా వెళ్ళింది.

ఇక లహరి, ఆమె భర్త చలపతి తమ గదిలో ఏకాంతంగా మాట్లాడు కుంటున్నారు.

"ఏది ఏమైనా రేపటి నుంచీ మన జాతకం మారబోతోంది. భూటాన్ లక్ష్మి లాటరీ ఒక్కటి తగిలితే చాలు. నా సామిరంగా ఈ ఊర్లో గొప్ప ధనవంతుడైన వెంకట్రామయ్యను మించిపోవచ్చు" అన్నాడు అతను భార్యవైపు ఆడ్మయిరింగ్ గా చూస్తూ.

ఆమె ఏమీ మాట్లాడలేదు. దాదాపు మూడు సంవత్సరాలుగా ఎలాంటి గుర్తింపూ లేకుండా వున్న ఆమెను ఒక్కసారిగా కుటుంబమంతా ఆకాశానికి ఎత్తేస్తుంటే ఉక్కిరిబిక్కిరైపోతోంది. తనను అందరూ గుర్తించడం, మెచ్చుకోలుగా చూడడం గొప్ప ఆనందాన్ని కలిగిస్తోంది. ఏదో తెలియని ఎగ్జయిట్ మెంట్ తో తుళ్ళిపడుతున్న ఆమెకు నోటమాట రావడం లేదు

అత్తగారింటికి కాపురాన్ని మార్చిన ఈ మూడేళ్ళూ రొటీన్ గా సాగిపోతున్న జీవితంలో ఒక్క కుదుపు సంభవించినట్లుంది ఆమెకు. ఇంత కాలం ముళ్ళబాటలో సాగుతున్న బతుకు ఒక్కసారిగా పూలతోటలోకి మలుపు తిరిగినట్లుంది. ఆ తోటలో ఏవేవో సువాసనలతో తనను అభిషేకిస్తున్న గాలి తనకోసమే వికసించినట్లు తలలూపుతున్న పూలూ, శృంగార గీతాలను ఒప్పజెబుతున్నట్లు అటూ ఇటూ తిరుగుతున్న తుమ్మెదలూ ఇలాంటి చిత్ర విచిత్రాలన్నీ కనుపాపలను సాగదీస్తున్నాయి.
"మాట్లాడవేం?" మామూలుగానే అయితే విసుక్కునే వాడుగానీ, ఇప్పుడు మాత్రం చాలా అనునయంగా అడిగాడు చలపతి. తనకు అదృష్టం తెచ్చే దేవతలా కనిపిస్తోంది భార్య. అంతేగాక గోపాలకృష్ణ కోరుకోవడంతో లహరి నిజంగా అందగత్తేమోనన్న అనుమానం మొదటిసారి కలిగింది అతనికి.

ఆమె ఇప్పుడూ ఏమీ మాట్లాడలేకపోయింది. ఏవేవో మధుర ప్రకంపనలు శరీరాన్ని వీణలా మీటుతున్నాయి.

వక్షస్థలానికి కప్పుకున్న అరవై ఐదు సెంటీమీటర్ల పాలిస్టర్ జాకెట్టే బరువుగా తోస్తోంది. విశాలమైన కళ్ళకు పెట్టుకున్న కాతుకే చక్కలిగింతలు పెడుతున్నట్లుంది. కనురెప్పలు శృంగార కావ్యాలు రాయడానికి వంపులు తిరిగిన పాళీల్లా వున్నాయి. నుదుటున వున్న తిలకంబొట్టు తనలోని కోరిక జ్వలిస్తున్నట్లుంది. నడుము వయ్యారాల నది అమ్చులా అనిపిస్తోంది. దాని మధ్య వున్న బొడ్డు ముందు ముందు సుడిగుండాలున్నాయని హెచ్చరిస్తున్న సంకేతంలా వుంది.

ఆమెకు కళ్ళు మూతలు పడటంలేదు. పక్కన భర్త వున్నాడన్న ధ్యాసైనా కలగడం లేదు.

తాను జీవితంలో ఎవరికీ చెప్పని సంఘటన గురించి ఆమె ఆలోచిస్తోంది.

మదనకామరాజు వంశానికి చెందిన పురుషుడితో సంభోగించే ముందు ఆడపిల్ల తను ఇంతవరకు ఎవరికీ చెప్పని సంఘటన గురించి చెప్పాలి. ఆచారంలో ఇదీ ఒక భాగమే.

దీన్ని తలచుకోవడంతోనే ఆమెకు మహాభారతంలోని ఓ చిన్న బిట్ గుర్తొచ్చింది.

పాండవులు. శ్రీకృష్ణుడు ఓసారి అడవిలో పోతుంటే ఓ మామిడిచెట్టు నుంచి కాయ రాలి కిందపడుతుంది. దాన్ని తిరిగి కొమ్మకు అతికించాలంటే అందరూ తమ మనసులోని మాటను చెప్పమంటాడు శ్రీకృష్ణుడు. ఒక్కొక్కరు తమ మనసులోని మాటను చెబుతుంటే మామిడికాయ కొద్ది కొద్దిగా పైకి లేచి కొమ్మకు అతుక్కుంటుంది.

ఇదంతా ఆమె కళ్ళముందు మెదిలింది. తనూ ఇంతవరకూ ఎవరికీ చెప్పని స్మఘటన గురించి చెప్పాలి.

మనసులో ఎలాంటి కల్మషం లేకుండా చేయడానికి, అంతే కాకుండా తమ మధ్య సాన్నిహిత్యం పెరగడానికి ఈ పద్ధతి పెట్టి వుంటారనిపించింది. సంభోగంలా నిజమైన ఆనందం కలగాలంటే ఎలాంటి ఇన్హేబిషన్స్ వుండకూడదని ఆలోచించి ఈ నియమం పెట్టి వుంటారని కూడా తోచింది.

అంతలో చలపతి ఆమెను మోచేతితో సుతారంగా పొడిచాడు.

ఆమె ఉలిక్కిపడి అంతలోనే సర్దుకుంది.

"ఏమిటి ఆలోచిస్తున్నావ్?"

"ఏమీలేదు. ఊరకనే కళ్ళు మూతలు పడుతున్నాయి."

"బాగా నిద్రపో. ఇక ఈ రాత్రికి పూర్తిగా నిద్ర వుండదు కదా."

చలపతి బయటికి వెళ్ళిపోయాడు.

తను ఇంతవరకూ ఎవరికీ చెప్పుకోని సంఘటన గురించి తలచు కుంటూంటే నవ్వు ఆగడం లేదామెకు. ఇది విని గోపాలకృష్ణ ఎలా ఫీలవుతాడో ఊహిస్తుంటే చాలా సరదాగా ఉంది.

సాయంకాలం నాలుగుగంటల ప్రాంతాన అత్త అనసూయమ్మ వచ్చేవరకూ ఆమె అలా పడుకునే వుంది.

"ఇక రామ్మా! స్నానం చేసి తయారవుదువు" అని ఆమె ఎంతో గౌరవంతో పిలిచింది.

లహరి పడకమీద నుంచి లేచి ఆమె వెనకే నడిచింది.

గది బయటే ఇద్దరు తోడికోడళ్ళూ వున్నారు.

ముగ్గురూ కలిసి ఆమెను స్నానాలగదిలోకి తీసుకెళ్ళారు.

తలస్నానం చేయించారు. అనసూయమ్మ పట్టుచీర తెచ్చి ఇస్తే వద్దని బాగా గంజిపెట్టిన గ్రీన్ కలర్ సౌత్ కాటన్ చీర కట్టుకుంది. పూలజడ వేసుకొమ్మని పద్మ, చిత్ర బలవంతం చేసినా సుతారంగా వారించి అలానే వెంట్రుకలను వదిలేసి మొదట్లో రబ్బర్ బ్యాండ్ వేసుకుంది. లైట్ గా శరీరమంతా పౌడర్ అద్దుకుని, నుదుటున కాస్తంత పెద్దదిగా తిలకం బొట్టు పెట్టుకుంది.

ఆమెకు ముప్ఫై ఏళ్ళయినా ఇంకా పిల్లలు లేకపోవడంతో బింకంగా వుంటోంది. శరీరంమీద చాలా ధ్యాస వుండడంతో స్లిమ్ గా వుండడానికి అన్ని జాగ్రత్తలూ తీసుకుంటుంది. అందుకే ఆమెకు పాతికేళ్ళంటే కూడా ఎవరూ నమ్మరు.

అలంకరణ పూర్తయ్యేసరికి ఆరయింది.

రాత్రి భోజనాలకోసం గారెలు, పాయసం చేశారు.

ఎనిమిదిగంటల ప్రాంతాన నరుడు క్యారియర్ కోసం వచ్చాడు. అతనికి క్యారియర్ ఇచ్చి మాటల్లో పడ్డారు స్త్రీలు. మగవాళ్ళు అరుగుమీద కూర్చుని కబుర్లాడుకుంటున్నారు.

అందరికంటే ఎక్కువగా చలపతి మాట్లాడుతున్నాడు. మామూలుగా అయితే అతను చాలా నెమ్మదస్తుడు. ప్రశాంతంగా వుంటాడు. అయితే అతనికి రెండు బలహీనతలున్నాయి. ఒకటి లాటరీల పిచ్చి అయితే అతనికి రెండు బలహీనతలున్నాయి. ఒకటి లాటరీలు పిచ్చి అయితే, రెండోది పండరి భజన పిచ్చి. ఈ రెండు విషయాల్లో మాత్రం అతను చాలా యాక్టివ్ గా వుంటాడు. తమ వదినకు వచ్చిన అవకాశం తమ భార్యలకు రాలేదని మధనపడి పోతుండటంతో అతని తుమ్ముళ్ళు మౌనంగా వుంటున్నారే తప్ప మాట్లాడడం లేదు. పరమానందం మాత్రం అప్పుడప్పుడూ తన పెద్ద కొడుకువేపు గర్వంగా చూస్తున్నాడు.

వీధినవెళ్ళే స్త్రీలూ, పురుషులూ తమ ఇంటివైపు ఈర్ష్యగా చూడడం గమనిస్తూనే వున్నారు వాళ్ళు.

ఒంటరిగా కూర్హున్న లహరికి మాత్రం ఎందుకనో తత్తరపాటుగా వుంది. మొదటిసారి కన్నెరికం జరుపుకోబోతున్నట్లు కొంత ఆనందం, మరికొంత బెరుకు కలగాపులగంగా కలిసిపోతున్నాయి. ఉండుండి కిటికీలోంచి బయటికి చూస్తోంది.

వెన్నెల తెల్లతెల్లగా చిక్కబడుతోంది.

తొమ్మిదిగంటలప్పుడు అనసూయమ్మ వచ్చి కోడల్ని బయటికి తీసుకొచ్చింది.

సిగ్గు ప్రతి అవయవంలోనూ కూరుకుపోయినట్లు బరువుగా తోస్తోంది లహరికి. మనసు మాత్రం అతి చలాకీగా ఏవో సుందర లోకాల్లో తిరుగుతోంది.

ఆమె వీధిలోకి వచ్చింది. మగవాళ్ళు అరుగు దిగి వెళ్ళి రమ్మన్నట్లు సన్నగా నవ్వుతూ చేతులు వూపారు.

వెళ్ళొస్తానన్నట్లు ఆమె అత్తకూ, తోటికోడళ్ళకూ చెప్పి నడక సాగించింది.

ఊరు దాటింది.

ఆకాశంలోని చందమామ తనకు దారి చూపించడానికి వెలుగుతున్న టార్చిలైటులా వుంది. నక్షత్రాల చాక్ పీసులతో ఆకాశం కాన్వాసు మీద మన్మధుడు రతిభంగిమలను గీసినట్లు తెల్లటి మబ్బులు కనిపిస్తున్నాయి.
అడుగులో అడుగు వేసుకుంటూ కొండ దగ్గరికి చేరుకుంది.

ఇక ముందు సాగలేకపోయింది. సిగ్గు కాళ్ళకు అడ్డుపడుతోంది.

కళ్ళెత్తి పైకి చూసింది.

వెన్నెల్లో గోపాలకృష్ణ భవంతి వెన్నెల వత్తిడికి విచ్చుకున్న తెల్లపద్మంలా వుంది. ఇక పైకెక్కడానికి చీర కుచ్చెళ్ళు సుతారంగా పైకి లేపి పట్టుకుని అడుగు ముందుకేయబోయింది.


* * *

"స్వాగతం - సుస్వాగతం."

ఆమె ఠక్కున ఆగింది. కుచ్చిళ్ళను కంగారుగా కిందికి వదిలి పెట్టింది. గగుర్పాటుతో అటూ ఇటూ చూసింది. వెన్నెల్లోంచి నడిచి వచ్చినట్టు ఎదురుగా గోపాలకృష్ణ తెల్లటి బట్టల్లో మెరిసిపోతున్నాడు.

ఒక్కసారిగా ఆమెకు ఒళ్ళు జలదరించింది. తనలోని ఏవో కొన్ని అవయవాలు పోంగుతున్నట్లు అనిపించింది. వాటిని వెంటనే దాచుకోవాలనిపించి రెండు చేతులనూ ఎదపై పెట్టుకుంది.

ఆమె చేష్టకు అతను నవ్వాడు. ఆమె మరింత సిగ్గుపడి చేతులను అదుముకుంది.

అనుకోకుండా అలా అతను కనబడడంతో ఏం మాట్లాడాలో తోచలేదు ఆమెకు.

"నిన్ను చూస్తుంటే ఏమనిపిస్తుందో తెలుసా?" అతను అడుగుతున్నా తల పైకెత్తలేకపోయింది. ఏదో సంచలనం శరీరం మీద పాకుతున్నట్లుంది.

అతను తరువాత మాట్లాడకపోవడంతో కళ్ళు మాత్రం పైకెత్తింది. అందుకే అంతవరకు మౌనంగా వున్నట్లు అతనన్నాడు "పఠాభి అన్నట్లు నా చేతిలో స్విచ్ వుంటే ఆ చందమామను ఆర్పేసి వుండేవాడ్ని. ఎందుకంటే యిక్కడే నా యెదురుగా ఓ చందమామ వుంది కాబట్టి."

ఆమె అచ్చు వెన్నెలంత హాయిగా నవ్వింది.

ఎందుకనో అతను పరాయి పురుషుడిలా అనిపించడంలేదు. పూర్వ జన్మలో విధివశాత్తూ విడిపోయి ఇప్పుడు కలుసుకున్నట్లుంది.

ఆమె కళ్ళు మరింత విశాలం చేసి అతని కనుపాపల్లో తన రూపం వుందేమోనని వెదుకుతున్నట్లు అలానే వుండిపోయింది.

అతను ఎంతో చనువుగా చేయి పట్టుకుని "మన విడిదికి వెళదామా?" అన్నాడు.

ఆమె ఆ స్పర్శకు చిన్న జర్క్ ఇచ్చినట్టు కదిలింది. మాధుర్యపు వత్తిడికి శరీరం విచ్చుకుంటున్న అనుభూతి. దీనిని దాచుకోవడానికన్నట్టు అతని చేతిని వేళ్ళతో బిగించి ముందుకు కదిలింది.

* * *

ఎందుకనో ఆమెకు తన ఫస్ట్ నైట్ గుర్తుకొచ్చింది. ముత్తైదువలు తనను తన భర్త గదిలోకి తోస్తున్నప్పుడు మంటలను చూసి గుర్రం గింజుకున్నట్టు అయిపోయింది. మనసు వికసించకపోగా బాధతో మరింత ముడుచుకు పోయింది.

ఆరోజు పరిస్థితులవల్లే ఆమె అలా కుంచించుకుపోయింది.

రాహుకాలం, యమగండం, వర్జ్యంలాంటి నాన్సెన్సులన్నీచూసి మంచి ముహూర్తం రావడానికి పదకొండు గంటలు పట్టింది అప్పటికే పెళ్ళిపందిట్లో చాలామంది అడ్డదిడ్డంగా పడుకుని యుద్ధభూమిని గుర్తుకు తెస్తున్నారు.

పెళ్ళికయిన ఖర్చునంత లెక్కకట్టి ఓ మూల బంధువు దగ్గర తన బాధనంతా వెళ్ళగాక్కుతున్న తండ్రి, లడ్లు మిగలలేదని ఇప్పుడు వియ్యంకుల ఇంటికి ఏం పంపాలోనని దిగులుపడుతున్న తల్లీ, పెళ్ళి మర్యాదలు సరిగా జరగలేదని పెళ్ళికొడుకు తరపువారు చేస్తున్న యాగీ ఇవి చాలా వరకు ఆమె మూడ్ ని ఖరాబు చేశాయి.

తన వెనకే మూసుకుపోయిన తలుపును నిస్సహాయంగా చూస్తూ వుండిపోయింది.

ఆమె లోపలికి అడుగుపెట్టగానే చలపతి పరుగునవచ్చి "మన ఊరికి పేపరు వస్తుందా?" అని గుక్క తిప్పుకోకుండా అడిగాడు.

"వస్తుంది."

"హమ్మయ్య" అతను గుండెల్నిండా గాలి పీల్చుకుని "రాదేమోనని కంగారుపడ్డాను. రేపు తమిళనాడు లాటరీ డ్రా. నిన్ననే పెళ్ళికి వస్తూ టౌన్ లో టిక్కెట్లు కొన్నాను. ఈ టిక్కెట్లకు ప్రైజ్ గ్యారెంటీ" అన్నాడు.

ఆమె రియాక్షన్ ను పట్టించుకోకుండా అతను పడక దగ్గరికి కదిలి దిండు కింద దాచిన లాటరీ టిక్కెట్లను తీసుకొచ్చి చూపించాడు. ఈసారి తను ఎందుకు ఒకే సిరీస్ టిక్కెట్లు కొన్నాడో ఓ అరగంట చెప్పాడు.

ఆమె స్పృహ తప్పుతున్నట్టనిపించింది. బలవంతంగా నిగ్రహించుకుని జీవంలేని నవ్వు నవ్వింది.

ఇక నిలబడడానికి ఓపిక లేక మంచంమీద కూర్చుంది.

అప్పుడు గుర్తొచ్చింది శోభనం గురించి. లాటరీ టిక్కెట్లను జేబులో కుక్కుకుని ఆమె మీదకు ఒరిగాడు.

ఈ హఠాత్ పరిణామానికి ఆమె ఖంగుతిన్నా, మరుక్షణంలో సర్దుకుంది. అన్నిరోజులూ హృదయం గదిలో బంధించిన కోర్కెలన్నీ బిలబిలా పావురాళ్లా పైకెగిరాయి. ఇక నిగ్రహించుకోలేక అతని వీపు చుట్టూ చేతులు బిగించి గట్టిగా అదుముకుంది. ఆ వత్తిడికి స్తనాలు మధురంగా మూలిగాయి.

"అంత గట్టిగా అదమకు. లాటరీ టిక్కెట్లు నలిగిపోతాయి" ఆమె మీదున్న అతను ఇబ్బందిగా కదిలాడు.

అంతే- ఆమె షాక్ తిన్నట్లు చేతులు తీసేసింది. కోర్కెతో మండి అనుభవంతో చల్లబడాలనుకున్న శరీరం తిరగబడి గట్టిగా బిగుసుకుపోయింది.

ఇదేమీ గమనించని అతను హడావుడిగా పేపరులో నెంబర్లు వెదికినట్లు ఆ కార్యక్రమాన్ని ముగించి కిందకు దిగాడు. జేబులో వున్న సిగరెట్ ను కుతికుతిగా లాగి పక్కకు వచ్చి పడుకున్నాడు.

ఇకనయినా హాయిగా మాట్లాడుదామని పక్కకు తిరిగి చూసిన ఆమెకు అతను నిద్రపోతూ కనిపించాడు.

ఇకనయినా హాయిగా మాట్లాడుదామని పక్కకు తిరిగి చూసిన ఆమెకు అతను నిద్రపోతూ కనిపించాడు.

తొలిరేయి అనుభవాన్ని గురించి సినిమాల్లోనూ, పుస్తకాల్లోనూ వర్ణించేదంతా అబద్ధమని తేల్చుకుంది.

అదంతా కళ్ళముందు కదిలి అప్పటికి ఇప్పటికీ వున్న తేడాను తలచుకుంటూ వుంటే నవ్వొచ్చింది ఆమెకు.


* * *

గోపాలకృష్ణ ఆమె కళ్ళల్లోకి చూస్తూ "ఏమిటి నవ్వుతున్నావ్?" అని అడిగాడు.

"ఏంలేదు" అంది ఆమె అదంతా చెప్పడానికి ఇష్టం లేనట్లు.

"నువ్వేదో దాస్తున్నావ్. ఈ కొండ ఎక్కినప్పట్నుంచీ దిగేవరకు ఏదీ దాచకూడదు. పైపెచ్చు ఇంతకాలం ఎవరికీ చెప్పని సంగతులన్నీ చెప్పాలి. లేకుండా అదిగో ఆ శృంగార దేవుడికి కోపం వస్తుంది."

ఇక చెప్పక తప్పదని తన తొలిరేయి అనుభవాన్ని గురించి చెప్పింది.

అంతా విన్నాక అతను "నీ భర్తేకాదు- చాలామందికి పడకటింట్లో ఎలాంటి విషయాలు మాట్లాడాలో తెలియదు. భర్త భార్య జాకెట్ హుక్ లు తప్పిస్తూ ఉదయం బజార్లో తను ఎంత తెలివిగా కేజీమీద పావలా తగ్గిస్తూ వంకాయలు బేరమాడిందీ చెబుతాడు.



ఆమెకూడా అతనికంటే ఏమీ తీసిపోదు. అతని ఛాతీమీద వెంట్రుకలను స్పృశిస్తూ తను మధ్యాహ్నం చేసిన వేరుశనగపప్పుల పచ్చడిని అమ్మలక్కలు ఎంతగా మెచ్చుకున్నారో చెబుతుంది. ఇలా నడుస్తాయి మన బెడ్ రూమ్ ల సంభాషణలు. అందుకే భార్యాభర్తలకు తక్కువకాలంలో సెక్స్ రొటీన్ అయిపోతుంది. బెడ్ టైమ్ టాక్ అంటే మనసుని కదిలించేటట్లు, శరీరాన్ని రగిలించేటట్లు వుండాలి. రతికళలో బెడ్ టైమ్ టాక్ కూడా ఒక భాగం" అన్నాడు.



"చాలా ఇళ్ళల్లో బెడ్ రూమే వుండదు. ఇది బెడ్ టైమ్ టాక్ ఎక్కడిది? పల్లెటూళ్ళల్లో అయితే మరీ ఘోరం. ఒకే ఇంట్లో మొత్తం సంసారం అంతా వుంటుంది. అందరూ ఒకే దగ్గర పడుకుంటారు.



ఏ అపరాత్రో మూడ్ వచ్చినప్పుడు భర్త అందర్నీ తప్పించుకుని భార్య పక్కన చేరి, పిల్లిపాలు తాగినట్లు నిశ్శబ్దంగా తన ఆరాటాన్ని తీర్చుకుంటాడు. ఇక మాట్లాడటానికి వీలు ఎక్కడిది? మాటలు వినిపిస్తే ఎవరైనా లేస్తారేమోనన్న భయం. అందుకే ముందు నమస్కారాల బాణాలు లేకుండానే యుద్ధం మొదలవుతుంది. ఇందుకు ఉదాహరణగా ఈ మధ్య మా ఇంట్లో జరిగిన ఓ సంఘటన చెబుతాను" అంటూ ప్రారంభించింది.


* * *

"మా ఇంట్లో పేరుకు మూడు గదులున్నా అవెప్పుడూ ఖాళీగా వుండగా. ధాన్యమో, నువ్వులో ఏదో ఒకటి వుంటుంది. అందువల్ల మేమంతా హాల్లోనే పడుకునేవాళ్ళం.

ఈ మధ్య మా మరిది ఊరెళ్ళి వచ్చాడు. రాత్రి ఎనిమిది గంటలకు రాగానే బాత్రూమ్ లో దూరి చకచకా స్నానం ముగించి భోజనం ముందు కూర్చున్నాడు. అతని హడావుడి అంతా ఎందుకో మాకు తెలుస్తూనే వుంది.

భోజనాలు ముగించాక హాల్లో అందరం పడుకున్నాం.

'ఈరోజు కూడా హాల్లోనేనా పడక?' చిన్నగా తన భార్య చిత్రను అతను అడిగినా మాకు వినిపించింది.

"ఆఁ అన్ని గదులూ ఫిలావ్ అయిపోయాయి. అందరం హాల్లోనే పడుకోవాలి" చిత్ర తన నిస్సహాయతను వెలిబుచ్చింది.


మా అత్తా మావయ్యలు, తోటికోడళ్ళం, మగవాళ్ళూ- అందరం హాల్లో పడుకున్నాం.

ఒకవేళకు మా మరిది తన భార్య దగ్గిరికి జరిగాడు. చాలారోజుల తరువాత ఇంటికొచ్చాడు. కాబట్టి మంచి ఆకాలిమీదున్నాడు కాబోలు పడుకున్న అరగంటకే మీద పడిపోయాడు.


చిత్ర చాలా తెలివిగా తన భర్త కనపడకుండా దుప్పటిని కప్పింది. నిశ్శబ్దంగా అతను తన దాహం తీర్చుకుంటున్నాడు. కానీ కొంతసేపటికి నిశ్శబ్దం పాటించటం అతనివల్ల కాలేదు. ఉచ్చ్వాస నిశ్వాసాలు ఎక్కువయ్యాయి. రొప్పడం కూడా ఎక్కువైంది. ఇలాంటివి ఇళ్ళల్లో మామూలే గనుక మేము పక్కకు తిరిగి పడుకుని నిద్రపోతున్నట్లు నటిస్తున్నాం.


"ఈ శబ్దాలకు మా అత్తమ్మ లేచింది. "ఛీఛీ! వెధవ ఎలుకలు. కన్నారా నిద్రపోనివ్వవు కదా" అని తిట్ల దండకం ఎత్తుకుంది.


చప్పుళ్ళు ఆగిపోయాయి. చిత్ర తన భర్తను విసుక్కోవడం వినిపిస్తూనే వుంది.


మా అత్త మొత్తం ఎలుకల వంశం అంతా నాశనం కావాలని శపిస్తూ నిద్రకు పక్రమించింది.


మరో అయిదు నిముషాలకు చప్పుళ్ళు తిరిగి ప్రారంభమయ్యాయి.


ఈసారి లేచింది మా అత్తకాదు. మా మావయ్య.


"ఈ పందికొక్కులతో పడలేక ఛస్తున్నాం. ఎండ్రిస్ పెట్టి చంపేసినా పాపం రాదు" అని తన కోపాన్నంతా ప్రకటించాడు.


ఈ మాటలకు మా అత్తమ్మ లేచి అవి పందికొక్కులు కాదనీ, ఎలుకలనీ అంటుంది. మా మామయ్యా అవి పందికొక్కులేనంటూ ఘర్షణకు దిగారు.


ఎంతసేపటికీ వాళ్ళ వాగ్వివాదం ఆగలేదు. దాంతో మా మరో తోటికోడలు పద్మకు చిర్రెత్తుకొచ్చింది. సర్రున లేచి "అవి ఎలుకలు కావు, పందికొక్కులు అసలే కావు. మీ చిన్నకొడుకు చేస్తున్న శబ్దాలు. ఇక డీటైల్స్ అడక్కుండా పడుకోండి" అని చిరాకుపడిపోయింది.


పాపం! మా మరిది పెళ్ళాం మీద నుంచి దిగి మోకాళ్ళమీద పాక్కుంటూ వెళ్ళడం కనిపించింది."



గోపాలకృష్ణ ఒకటే నవ్వుతున్నాడు. ఆమె కూడా అతనితో శ్రుతి కలిపింది.


* * *


"నిజమే! ఇలాంటి ఇబ్బందులున్నాయి. బెడ్ రూమ్ వుండీ బెడ్ టైమ్ టాక్ గురించి తెలియని వాళ్ళ గురించి నేను చెప్పేది" కొంతసేపయ్యాక అన్నాడు అతను.



"అలాంటివాళ్ళూ చాలామందే వున్నారు. దీనికి బెస్ట్ ఎగ్జాంపుల్ మా కజిన్ సుధాకర్" అని చెబుతోంది ఆమె.



"మా పుట్టిల్లు మాధవీమాల. మా ఇంటి పక్కనే మా చిన్నాన్న కొడుకు సుధాకర్ వుంటున్నాడు. అప్పు చేయడం అంటే మహాభయం వాడికి. అప్పుల వాడు ఇంటికి రాకూడదన్నది వాడి ప్రిన్సిపుల్. అలాంటివాడు పక్కనున్న చిన్న టౌన్ లో వుంటున్న శెట్టి దగ్గర పెళ్ళికి ఇరవైవేల రూపాయలు అప్పు చేయాల్సి వచ్చింది. కట్నం డబ్బుల్లో దాన్ని తీర్చుదామనుకున్నాడు గానీ వీలైంది కాదు.



వాడి పెళ్ళాం కళావతి కాపురానికి వచ్చింది. కొత్త పెళ్ళాం, కొత్త సంసారం కన్నా వాడికి అప్పే మరీ మరీ గుర్తుకొచ్చేది. అందుకే బెడ్ రూమ్ లో కూడా పెళ్ళాంతో ముచ్చట్లు ఆడడానికి బదులు అప్పు గురించీ, దాన్ని తీర్చడానికి తను ఎలా ప్లాన్ చేస్తుందీ చెప్పేవాడు.



ఇది ఏ ఒకరోజు అయితే ఫరవాలేదు. రోజూ ఇదే తంతు కావడంతో కళావతి బెడ్ రూమ్ అంటేనే హడలిపోయేది.



ఓరోజు ఆమె నా దగ్గరికి వచ్చి 'వేలు, లక్షలు అప్పులున్న వాళ్ళని చూశానుగానీ, మీ తమ్ముడులాంటి వాడ్ని ప్రపంచంలో చూళ్ళేదు. జడలో పూలు పెడుతున్నా, చివరికి లంగా బొందు లాగుతున్నా అప్పు గొడవే ఛీ ఛీ! పుట్టింటికి వెళ్ళి ఆ ఇరవై వేలూ తీసుకొచ్చి ముఖాన కొడదామంటే అక్కడి పరిస్థితి బాగోలేదు' అని తన బాధనంతా వెళ్ళగక్కుకుంది.



"మరి ఏమిటి మార్గం?"



"అదే ఆలోచిస్తున్నాను" అని సీరియస్ గా వెళ్ళిపోయింది.



రెండో రోజే తను పుట్టింటికి వెళుతున్నానని, వారంరోజుల్లో తిరిగి వస్తానని భర్తతో చెప్పి బయల్దేరింది. అప్పు తీర్చే నిర్ణయంతోటే ఆమె వెళుతుందని నాకు అర్థమైంది.



ఖచ్చితంగా వారం రోజుల తర్వాత మధ్యాహ్నంపూట నేను సుధాకర్ ఇంట్లో వుండగా ఓ వ్యక్తి వచ్చాడు. అప్పుడు నేను మావాడి కోసం వంట చేస్తున్నాను.



ఆయన్ను చూడగానే సుధాకర్ వణికిపోయి తెగ మర్యాద చేశాడు. వరండా తిన్నెమీద తువ్వాలుతో తుడిచి కూర్చోమన్నాడు

నేను తలుపు దగ్గర చూస్తూ వుంటే వాడు నా దగ్గరికి వచ్చి "ఆయనే శెట్టి. నేను బాకీ వుంది ఆయనకే" అని చెప్పాడు.



అంతలో శెట్టి పిలిచాడు. మావాడు వెళ్ళి ఆయనకెదురుగ్గా వినయంగా నిలుచున్నాడు.



శెట్టి మావాడ్ని అప్పు తీర్చనందుకు దులిపేస్తాడనుకున్నాను, కానీ అలాంటిది ఏమీ లేదు. పైపెచ్చు ప్రసన్నంగా వున్నాడు.