ఈ కథ మీరే టైటిల్ పెట్టండి...by paul

[Milf rider]

వర్షకి మెలకువ వచ్చింది.

పడక మీదనుంచి లేచి కూర్చుని చుట్టూ చూసింది. చీకటి గోడకి దిగ్గొట్టిన మేకులా యెర్రటి బెడ్ లైట్ వెలుగుతోంది.
రెండు చేతుల్నీ బాగా రాపాడించి కళ్ళను తుడుచుకుంది. ఆ కాస్త వేడిమికే నిద్ర కరిగిపోయినట్లు ఫ్రెష్ గా ఫీలయింది.
పక్కకు తిరిగి చూస్తే టైమ్ పీస్ అయిదు గంటలను చూపిస్తోంది. కిటికీలోంచి కనిపిస్తున్న బోగన్ విల్లా, పచ్చల రాయికి పగడాలను పొదిగినట్లుంది. దూరంగా వున్నా తురాయి చెట్టు పండక్కి పుట్టింటికి వచ్చిన పదిమంది ఆడపిల్లల కుటుంబంలా ఆకులన్నీ రాల్చేసి పూలనే మిగల్చుకుని కనిపిస్తోంది. గాలి అప్పుడే నదీస్నానం చేసివచ్చినట్లు చల్లగా తగులుతోంది.



"అబ్బ! ఎంత బావుందో వాతావరణం" తనలో తనే అనుకుంటూ పడకమీద నుంచి కిందకి దిగింది వర్ష.

బాత్రూమ్ లో ముఖం కడుక్కుని అద్దంలో చూసుకుంది. పాతికేళ్ళ పరువాన్ని ఆరోగ్యంతో రంగరించినట్లు మెరిసిపోతోంది శరీరం.

ఆమె పెద్ద అందగత్తేమీ కాదు. కానీ ఏదో తెలియని ఆకర్షణ చూపరులను ఇట్టే లాగేస్తుంది. వ్యక్తిత్వపు గుభాళింపువల్ల ఎక్స్ట్రా ఆకర్షణ అది.

సాధారణంగా చాలామంది ఆడపిల్లలకు దేనిమీదా ఒక దృక్పథం వుండదు. వాళ్ళు తల్లిదండ్రులకు కార్బన్ కాపీల్లా వుంటారు. అందుకే పోతపోసిన విగ్రహాల్లా కనిపిస్తారే తప్ప ప్రాణం వున్న మనుషుల్లా అనిపించరు. ఏ చిన్న సమస్య ఎదురైనా తల్లివైపో, తండ్రివైపో చూస్తుంటారు.

పెళ్ళి అయ్యాక కూడా అంతే. మొగుడు ప్రతిరాత్రీ పడకటింట్లో వదలకుంటే, పుట్టింటికి పరుగెత్తి తనకేదో పెద్ద కష్టం వచ్చినట్లు నానా హైరానా చేస్తారు. 'కొత్తలో అంతేననీ, ఆ వేడి కాస్త తగ్గాక నువ్వు రమ్మన్నా అతడు రాడ'న్న సత్యాన్ని తల్లో, యింకో ముసలావిడో చెప్పాల్సి వస్తుంది.

కానీ వర్ష అలా కాదు. ఆమెకు ప్రతి చిన్న విషయంపై కూడా ఒక అవగాహన వుంది. అదంతా ప్రపంచ పరిశీలనవల్ల, అధ్యయనం వల్ల వచ్చింది. తనకేదయినా సందేహంవస్తే ఎంతో కష్టపడి సమాధానం తెలుసుకునేది. అంతే తప్ప ముసుగుదన్ని పడుకునేది కాదు.


ఇంటర్ ఫస్ట్ ఇయర్ లో వున్నప్పుడు ఓరోజు సాయంకాలం త్వరగా ఇంటికొచ్చింది. వంటింటిలో తండ్రి తల్లితో సరసాలాడుతున్నాడు. ఈ విషయం తెలియక వంటింటిలోకి అడుగుపెట్టిన ఆమెకు వాళ్ళ రొమాన్స్ కళ్ళపడింది. తండ్రి తప్పు చేసినవాడిలాగా కంగారుపడ్డాడు. తల్లి దోషిలాగా తలదించుకుంది. ఆమెకు పాపం ఏడుపు ఒకటే తక్కువ.


అప్పుడు వర్ష చాలా క్యాజువల్ గా తండ్రి దగ్గరికి వెళ్ళి "ఎందుకు నాన్నా! అలా తప్పు చేసిన వాడిలాగా నిలబడిపోయావ్? ఇదంతా క్వయిట్ నేచురల్. మీ శృంగారాన్ని చూసి నేనేదో అనుకుంటానని ఫీల్ కాకు- ఏమిటే అమ్మా! ఎందుకా ఏడుపూ.....? ఇప్పుడేమైందనీ? ఇలాంటి సీన్స్ చూసి నేనేదో వికారానికి లోనవుతానని నీ బెంగ కాబోలు. అంతటి బలహీనురాలిని కానులే" అని అక్కడి నుంచి వచ్చేసింది.

కూతుర్ని అలా గుడ్లప్పగించి చూస్తూండిపోయారు వాళ్ళిద్దరూ నిర్మొహమాటంగా వున్నది వున్నట్లు నిర్భయంగా చెప్పిన ఆమె తమ కూతురేనా అన్న సందేహం వాళ్ళిద్దర్నీ కాసేపటివరకూ బొమ్మల్లా నిలబెట్టేసింది. తమ కంటి ముందు పెరిగిన అమ్మాయి నిస్సంకోచంగా ఎలాంటి ;ఇన్హిబిషన్స్' లేకుండా మాట్లాడడం అబ్బురంగా అనిపించింది.


తన కూతురు వయసుతోపాటు అభిప్రాయాలనూ మార్చుకుంటూ తనకంటే ఎత్తు ఎదగడం ఆమె తండ్రికి ఆశ్చరాన్ని కలుగజేసింది. ఎప్పుడో హనకు ఊహ తెలిసినప్పుడు ఏర్పరచుకున్న అభిప్రాయాలను ఆయన ఎప్పుడూ మార్చుకోలేదు. కానీ తన కూతురు ఎప్పటికప్పుడు కొత్త దృక్పథాన్ని అలవరచుకోవడం ఆయనకు మింగుడుపడలేదు.


వయసొచ్చే కొద్దీ ఆమె వ్యక్తిత్వం కూడా పరిపూర్ణత సాధించుకుంది.

ఎం.ఏ. అయిపోయాక బి.ఇడి. చదవాలన్న కోరికను తండ్రితో చెప్పింది. "నాకోసం ఫిలాసఫీ చదువుకున్నాను నాన్నా! ఆ సబ్జెక్టులో మాస్టర్ డిగ్రీ నాకున్నా ఉద్యోగం రాదు. ఈ దేశంలో చదువు పరమార్థం రాజకీయనాయకులకి తెలియక పోవడం వల్ల ఆ సబ్జెక్టుకి ఎలాంటి విలువా లేదు. లేకుంటే ప్రతి ఒక్కరూ కంపల్సరీగా చదవాల్సిన సబ్జెక్టు అది. కానీ ప్రస్తుతం ఏ సబ్జెక్టులోనూ సీటు పంచలో తలదాచుకునే కాందిశీకుల గుడారంలాంటిదన్న మాట. దానివల్ల లెక్చరర్ పోస్టు కాదుకదా అటెండర్ ఉద్యోగం కూడా రాదు. అందుకే ఉద్యోగం కోసం బి.ఇడి. చదవాలనుకుంటున్నాను."

ఇదంతా వంటింటిలో వుండి విన్న తల్లి పరుగులాంటి నడకతో అక్కడికి వచ్చి "మేం చెప్పినా వినకుండా ఇంతకాలం చదివావు. ఇక చదివింది చాలు. ఆ మూడుముళ్లూ వేసుకుని కాపురానికి వెళ్లు. అది నీకూ మంచిది మాకూ మంచిది" అంది.


"చూడే అమ్మా! నేను మీ మాటలు వినని తెలిసి ఎందుకు ప్రయాస పడతావ్? 'ఈ లోకంలో పశుపక్ష్యాదులు సైతం తమ తిండి తామే సంపాదించుకుంటున్నాయి. ఒక్క స్త్రీ తప్ప' అని ఎక్కడో చదివాను. అదిగో! ఆ క్షణమే నిర్ణయించుకున్నాను ఉద్యోగం చేయాలని."


"మరి పెళ్ళి?"

"పెళ్ళి చేసుకోనని అనడం లేదు. అయితే పెళ్ళిచూపుల పేరిట మూడు నిముషాల తంతు ముగించి, ముహూర్తం నిర్ణయించేసి సిగ్గూ ఎగ్గూ లేకుండా ఫస్ట్ నైట్ కోసం ఎగబడటం నాకిష్టం లేదు. అలాంటి వ్యక్తి తారసపడప్పుడు పెళ్ళి చేసుకుంటాను."

ఇదేమీ చోద్యమే. మా కాలంలో ఇలా ఏ ఆడపిల్లా బరితెగించి పెళ్ళి చేసుకోనని చెప్పేది కాదు" రాగాలు తీసింది తల్లి.


"మీ కాలంలో ఏ ఆడపిల్లా ఇలా మాట్లాడివుండదు. నిజమే. మీ కాలంలో టీ.వీ. వుందా? లేదు. మరి ఇప్పుడొచ్చింది. మీ కాలంలో లేదని నువ్వు టీ.వీ. కొనకుండా ఆపేశావా? లేదు. పైపెచ్చు కలర్ టీ.వీ. తెచ్చుకున్నావ్. అలానే అభిప్రాయాల్లోనూ మార్పులొస్తున్నాయి.


మీ అమ్మ పెళ్ళి అయిన ఆర్నెల్ల తరువాత బరువుగా కళ్ళమీద వాలిపోతున్న సిగ్గు తెరలను ఎత్తుకుని మొగుడ్ని మొదటిసారి బెడ్ రూమ్ లొ చూసింది. నువ్వేమో నెలకంతా భర్త కమనీయ రూపాన్ని కళ్ళారా తిలకించావ్. మరి మార్పు రాలేదూ? అలానే నేనూ. ఇక ఇందులో ఆర్గ్యుమెంట్స్ అనవసరం" చాలా స్పష్టంగా చెప్పింది ఆమె.


"అలా మాట్లాడకే- తప్పే" ఈసారి తల్లి అనునయంగా చెప్పింది.


"తప్పొప్పుల పట్టిక నా దగ్గర చదవకు. తప్పు ఒప్పు రెండూ కాలం మీద ఆధారపడి వుంటాయి. ఒక కాలంలో తప్పు మరో కాలంలో రైటు. మనిషికి సుఖం ఇచ్చేదంతా ఒప్పేనంటాడు రూసో అనే ఆయన. 'నీ కర్తవ్యం నువ్వు నిర్వర్తించు, ఫలితం కోసం ఆశించకుండా' అని అంటాడు శ్రీకృష్ణుడు భగవద్గీతలో. కాబట్టి నైతిక విలువలు కానీ మరే విలువలు కానీ కాల పరిస్థితులమీద ఆధారపడి ఉంటాయి. నా మటుకు నాకు సహజ వికాసానికి తోడ్పడేదంతా మంచే."


ఇక కూతురితో ఎలా వాదించాలో తెలియక ఆమె తిరిగి వంటింట్లోకి వెళ్ళిపోయింది.


అంత గొడవయ్యాక, వర్ష బి.ఇడి. చదివి ఇటీవలే కాలేజ్ టీచర్ గా చేరింది. లక్కిగా, ఉన్న వూరులోనే పోస్టింగ్ వచ్చింది.

ఇక ప్రస్తుతం


త్వరగా బయల్దేరి కాలేజీకు వెళ్ళాలన్న ఆలోచన రాగానే ఆమె ముఖంపై కాసిన్ని నీళ్ళు చల్లుకొని బ్రష్ చేసుకుని వంట గదిలోకి వచ్చింది.

కాఫీ తాగాక స్నానం చేసి తయారవటం మొదలుపెట్టింది.


'యు' షేప్ లో కత్తిరించుకున్న జుట్టును అలా వీపుమీద వదిలేసి మొదట్లో క్లిప్ పెట్టుకుంది. ముఖానికి ఆయిల్ ఆఫ్ ఒలేని కొద్దిగా పట్టించి లైట్ గా పౌడర్ అద్దుకుంది. నుదుటున పెద్దగా తిలకం బొట్టు పెట్టుకుంది.


ఆమె చీర కట్టుకోవడం పెద్దగా ఇష్టపడదు. చాలా ఇంపార్టెంట్ అయిన నడుమును అలా బహిర్గతం చేసే చీరకట్టుకు ఆమె వ్యతిరేకి. అందుకే మోడరన్ డ్రస్సులంటే ఇష్టం.


ఆరోజు తెల్లని కాటన్ చుడీదార్ వేసుకుంది.

చివరిసారి అద్దంలో చూసుకుని బయల్దేరింది.


కాలేజీకు వెళ్ళేసరికి తొమ్మిదిన్నర దాటింది.

కారిడార్ లో నడుస్తుంటే వెంకటాచలం అనే టీచర్ ఎదురుపడ్డాడు.


అతనికి నోటి దురద ఎక్కువ. తోటి లేడీ టీచర్లతో వెకిలిగా మాట్లాడు తుంటాడు.


అయితే వర్ష దగ్గర మాత్రం అతను మంత్రగత్తె దగ్గర పడుకున్న కుక్కపిల్లలాగా నడుచుకుంటాడు. దానికి కారణం ఆమె గురించి విని వుండటమే.


ఆమె యూనివర్శిటీలో చదువుకునేటప్పుడు ఓరోజు క్లాసుకు వెళుతోంది. ఆర్ట్స్ బ్లాక్ ఆడిటోరియం వద్ద గుమిగూడిన విద్యార్థి బృందం ఆమెను చూడగానే కసెక్కింది.

ఓ విద్యార్థి ఆమెకు వినబడేటట్లు "చీర కుచ్చెళ్ళను తాకుతూ చేతిని పోనిస్తే ఏం తగులుతుంది?" అని ప్రక్కనున్న మిత్రుల్ని అడిగాడు.


ఈ ప్రశ్న వేసింది ఆమెకే కాబట్టి ఏం సమాధానం చెబుతుందా అని అందరూ అటువేపు చూస్తున్నారు.

సాధారణంగా అలాంటప్పుడు అమ్మాయిలు మరింత తల వంచుకుని నడక వేగం హెచ్చిస్తారు.


కానీ ఆమె ఠక్కున ఆగింది. మెల్లగా వాళ్ళ దగ్గరికి వచ్చి ఆ ప్రశ్న వేసిన విద్యార్థితో "ఇంటికెళ్ళి మీ చెల్లెలు చీరలోనో, మీ అక్క చీరలోనో చేయిపెట్టి చూడు. అక్కడ ఏం తగులుతుందో నాకూ అదే తగులుతుంది. ఎందుకంటే అనాటమీ ఎవరికైనా ఒక్కటే కదా" అంది.


పాపం కుర్రాళ్ళు బిక్కచచ్చిపోయారు. వంచిన తల ఎత్తలేదు. కళ్ళుమూసి తెరిచేంతలో తలో దిక్కు మాయమయ్యారు.

ఈ సంఘటన గురించి వినడంవల్ల వెంకటాచలం ఆమె ముందు బలవంతంగా నోరు కట్టేసుకున్నాడు.


అలాంటి వెంకటాచలం తనను చూసి అదోరకంగా నవ్వడం ఆమెకు ఆశ్చర్యాన్ని కలగజేసింది.


"ఏమిటీ విషయం?" అని అడిగింది అతను దగ్గరకు రాగానే.


"మిమ్మల్ని హెడ్ మాస్టర్ రమ్మంటున్నారు" అని చెప్పి ఆమెను దాటి వెళ్ళిపోయాడు.


వెర్రిమొర్రి ఆలోచనలు ఏమీ చేయకుండా హెడ్ మాస్టర్ గదిలోకి వెళ్ళింది.


ఏదో సీరియస్ గా రాసుకుంటున్న హెడ్ మాస్టర్ నారాయణరావు తల పైకెత్తి ఆమెను హూడగానే పలకరింపుగా నవ్వాడు.


"గుడ్ మార్నింగ్ సర్" ఎదురుగా కుర్చీలో కూర్చుంటూ విష్ చేసింది.

"నీకేమోగానీ నాకు మాత్రం బేడ్ మార్నింగమ్మా" అన్నాడాయన కళ్ళజోడును చేతుల్లోకి తీసుకుంటూ.


"అదేంటి సార్! ఏమైంది?"

"నీకు ట్రాన్స్ ఫర్ అయిందమ్మా. నీలాంటి సిన్సియర్ అండ్ బ్రిలియంట్ టీచర్ ను పోగొట్టుకుంటున్నందుకు చాలా బాధగా వుందమ్మా."


ఆమెలో చిన్న కదలిక.


"ట్రాన్స్ ఫరా?"


"అవునమ్మా."

అప్పటికి సర్దుకుంది ఆమె. ఉద్యోగం అన్న తర్వాత బదిలీలు తప్పవు కదా సార్! ఇంతకీ ఏ ఊరుకి ట్రాన్స్ ఫర్ చేశారు?"


"శృంగారపురం" అంతవరకూ బాధతో వున్న హెడ్ మాస్టర్ ఆ ఊరు పేరు చెబుతూ అదో విధంగా కళ్ళు ఆడించాడు.


ఆమె ఆశ్చర్యంతో "అలాంటి పేరుతో ఊరు వుందా?" అని అడిగింది.


"యస్- ఇటీజ్ దేర్. మల్లాంకు దగ్గరే. బాగా ఇంటీరియర్ విలేజ్. ఆ ఊరి గురించి తెలియదా? భలే తమాషా ఊరు."


"తమాషా ఊరా?"

"అవును. స్వయంగా నువ్వే వెళుతున్నావు గనుక అంతా పూర్తిగా తెలుస్తుందిలేమ్మా."


ఇక ఆమె ఏమీ ప్రశ్నించలేదు. అనవసరపు విషయాల్లో క్యూరియాసిటీ ప్రదర్శించకపోవటం ఆమెకున్న మంచిలక్షణాల్లో ఒకటి.


ట్రాన్స్ ఫర్ మీద ఆ వూరు కెళ్ళడానికి ఆమె మానసికంగా ప్రిపేర్ అవుతోంది.

"ఇక్కడికి పెద్ద దూరమేమీ కాదమ్మా. నాయుడుపేట వెళ్ళి అక్కడి నుంచి మల్లం బస్ ఎక్కాలి. పాటిమిట్ట దాటిన తరువాత స్టేజీ శృంగారపురమే. బస్సు దిగగానే నేమ్ బోర్డు వుంటుంది. దానిమీద "శృంగారపురం ఒక కిలోమీటరు" అని రాసి. ఊరు ఉన్న దిశను చూపిస్తూ యారో మార్కు వుంటుంది. ఆవైపు నడుచుకుంటూ వెళితే ఊరొస్తుంది."


"ఎప్పుడు జాయిన్ కావాలి సార్?"


"వారం రోజులు టైమిచ్చారమ్మా."


"థాంక్యూ సార్" అని ఆమె లేచింది.

"బెస్టాఫ్ లక్! వెరీ ఇంట్రెస్టింగ్ విలేజ్ శృంగారపురం. బస్సు దిగి ఒక కిలోమీటరు నడిచి ఊర్లోకి వెళితే అన్నీ విచిత్రాలే. నిజానికి ఆ ఊరే ఒక వింత. ఆ ఊరిలో వుండే ఓ ఆచారం వింతల్లోకి వింత. మహా వింత...." చెప్పడం మధ్యలో ఆపి నవ్వుతున్నాడు హెడ్ మాస్టర్.

ఇంక ఇక్కడ అర్జున్ అడిగిన ప్రశ్నకు గోపాలకృష్ణ సమాధానం చెబుతున్నాడు....."చెప్పాను కదా. ఈ ఊరిలో ఓ ఆచారం వుందని. అదేమిటంటే, మా వంశానికి చెందిన పురుషుడితో ఏ స్త్రీ అయినా ఓ రాత్రి గడిపితే ఆమెకూ, ఆమె కుటుంబానికి ఆయురారోగ్య అష్ట ఐశ్వర్యాలూ కలుగుతాయని గ్రామస్థుల నమ్మకం. నాన్న యాక్సిడెంట్ లో చనిపోయాక ఆ వంశంలో మిగిలింది నేనొక్కడ్నే. దాంతో తల్లిదండ్రులను పోగొట్టుకున్న నన్ను గ్రామస్థులే పెంచి పెద్ద చేశారు. నాకు ఏ లోటూ రాకుండా చూశారు. చదువు చెప్పించారు. విద్యాబుద్ధులు నేర్పించారు. నేను నవ్వితే గ్రామమంతా నవ్వింది. నేను ఏడిస్తే గ్రామమూ ఏడ్చింది. అలానే పెరుగుతుండగా మా దివాను పనిమానేశారు. మా పొలాలన్నింటినీ ఎవరెవరో ఆక్రమించుకున్నారు."



"నువ్వు ఇప్పుడు మళ్ళీ ఆ ఆచారాన్ని కొనసాగిస్తున్నావా?" అర్జున్ కి ఆ పాయింట్ చాలా కొత్తగా వింతగా వుంది. అందుకే ఆ ప్రశ్న వేశాడు.



"అక్షరాలా. అది ఆచారం కదా. కేవలం దానివల్లే జనం నన్ను పెంచి పెద్ద చేశారు. మా వంశంలో మిగిలిన పురుషుడ్ని నేనొక్కడ్నే కదా. అందుకే దాన్ని పాటిస్తున్నాను, పధ్నాలుగవ ఏటనుంచే ఆ ఆచారం ప్రారంభమైంది."



"ఆహాఁ ఆహాఁ ఏమి వంశం గురుడా మీది! వంశపారంపర్యంగా భూములు రావడం చూశాను. పేరు ప్రతిష్టలు రావడం చూశాను. పదవులు రావడం చూశాను. ఇలా ఇంత అద్భుతమైన రొమాంటిక్ సెటప్ రావడాన్ని చూడడం, వినడం ఇదే మొదటిసారి గురుడా! అదృష్టం అంటే నీదే. ఎంచక్కా కొత్త కొత్త ఆడపిల్లలతో రాత్రులను గడిపేస్తున్నావు. నిన్ను చూస్తే నాకు ఈర్ష్యగా వుంది గురుడా."



"అది మా వంశ మహత్యం. వచ్చే జన్మంటూ వుంటే మా వంశంలో పడుదువులే."



"తప్పకుండా గురుడా! ఆ దేవుడ్ని బెదిరించో, బతిమిలాడో మీ వంశంలో పుడతాను."



"రోజూ ఓ అమ్మాయితో గడపాలా?" కొంతసేపయ్యాక ప్రశ్నించాడు అర్జున్. అతనికి ఏవేవో సందేహాలు కలుగుతున్నాయి.



"రోజూ కాదు పౌర్ణమి రోజున. గ్రామంలోని స్త్రీలలో ఎవరినైనా ఒకరిని నేను ఎంపిక చేసుకుని పౌర్ణమి రోజున ఆమెకు కబురంపాలి. కబురందుకున్న ఆ స్త్రీ పౌర్ణమిరోజు రాత్రి నా దగ్గరకు వచ్చి గడుపుతుంది. ఓ అమ్మాయితో ఓ రాత్రే గడపాలి. అందరికీ ఛాన్స్ రావడానికే ఈ ఏర్పాటు.


ఇక భోజనాలుకూడా అంతే. గ్రామస్థులే వంతులు వేసుకుంటారు. రోజుకొకరు చొప్పున మూడుపూటలా క్యారియర్ పంపుతారు. రొటేషన్. పద్ధతన్నమాట. మొత్తం వేయికుటుంబాలూ రోజుకొకరు చొప్పున భోజనాలు పంపడం పూర్తయ్యాక తిరిగి తొలుత భోజనం పెట్టిన కుటుంబానికి వంతు వస్తుందన్న మాట.


అయితే పౌర్ణమిరోజున నేను ఎన్నుకున్న అమ్మాయి కుటుంబం తమ కుటుంబంలోని స్త్రీని ఎంచుకున్నందుకుగాను కృతజ్ఞతతో విందు భోజనం పంపిస్తుందన్న మాట."


"గురుడా! నీది జన్మంటే. నీది వంశమంటే" అర్జున్ రెండు చేతులూ ఎత్తి నాటకీయంగా అన్నాడు.


మళ్ళీ అతనే "అవును గురుడా! పధ్నాలుగవ ఏటనుంచీ ఈ ఆచారాన్ని కొనసాగిస్తున్నావుగదా. మరి ఈ వెయ్యి ఇళ్ళూ అయిపోయాక ఏమిటి పరిస్థితి? ఇక అమ్మాయిలు లేకపోతే ఏమిటి గతి?" అని తన సందేహం వెలిబుచ్చాడు.


"అదీ రొటేషన్ పద్ధతే. ఇది ఎప్పటికీ పూర్తికాని సైకిల్ అన్న మాట."


"మొదట ఏ స్త్రీతో గడిపావు గురుడా? మొత్తానికి నీ చరిత్రంతా వెరీ ఇంట్రస్టింగ్."



* * *



"అదీ..... అదీ కస్తూరితో" కాసేపు గుర్తు చేసుకున్నాక చెప్పాడు.


"ఎవరామె?"

"ఆమె నా ఆలనా పాలనా చూసేది. మా వంశాచారం కూడా ఆమెతో చాలా తమాషాగా మొదలయింది. నా బట్టలు ఉతకడం, నాకు స్నానాలు చేయించడం, నాకు బట్టలు వేయడం అన్నీ ఆమే చూసేది. నాకు పధ్నాలుగు ఏళ్ళు వచ్చేటప్పటికి ఆమె వయసు ముప్ఫై ఏళ్ళు. ఆ వయసులో కూడా ఆమె బాగా ఉతికి ఇస్త్రీ చేసిన బట్టలా ఫెళ ఫెళలాడుతుండేది.


నాలో శృంగారపరమైన స్పందనలు తెలిసే ఆ యుక్తవయస్సులో ఆ పాత ఆచారం తిరిగి నాతో ప్రారంభమైంది. నాతో ఎక్కువ సన్నిహితంగా గడిపిన కస్తూరికే మొదటి ఛాన్స్ ఇచ్చారు వూరి ప్రజలు. ఆ తరువాత నుండీ ప్రతి పున్నమికీ నేనే నా భాగస్వామిని ఎంచుకునేవాడ్ని."



అర్జున్ తను వింటున్నది నిజమో కాదో తేల్చుకోలేనంత ఆశ్చర్యంలో పడిపోయాడు.



"ఇలాంటి ఆచారం ఒకటుంటుందని ఎవరయినా చెబితే నమ్మి ఉండేవాడ్ని కాదు. కానీ నిజంగా నిన్ను చూస్తున్నాను గనుక తప్పడం లేదు. గురుడా! అసలు విషయం మరిచిపోయాను. నీ పేరేమిటి?"



"గోపాలకృష్ణ"



"ఆహాఁ ఏం పేరు పెట్టుకున్నావు. ఆ కృష్ణుడే నీ అవతారం ఎత్తినట్లుంది. నరనారాయణుల్లా మనమిద్దరం ఇకనుంచి కలిసి వుంటామన్న మాట."



"అవును బసవరాజు కూడా ముసలివాడయిపోయాడు. క్యారియర్ తీసుకుని కొండ ఎక్కలేకపోతున్నాడు. ఇక ఆ పనులన్నీ నువ్వే చూసుకోవాలి."



"సరే గురుడా!"



"అలానే బావా. మన పిలుపులు ప్రాసయుక్తంగా కుదిరాయి" అంటూ గోపాలకృష్ణ నవ్వాడు.



"మీ భవనం చూడచ్చా?" అర్జున్ లోపలికి చూస్తూ అడిగాడు.



"నిరభ్యంతరంగా."



అతను చుట్టుపక్కల పరికిస్తూ లోపలికి అడుగువేశాడు.



ఎప్పుడో చాలా సంవత్సరాల క్రితం కట్టిన భవనం అది. అక్కడక్కడా పెళ్ళలు ఊడిపోయి వార్థక్యం ప్రారంభమయినట్టుంది. అందులో దాదాపు పదిహేను గదులదాకా వున్నాయి. పైన మరో అయిదు గదులున్నాయి. మధ్యలో విశాలం హాలు వుంది. ఏవో రెండు మూడు గదులు తప్ప మిగిలినవన్నీ నివాసయోగ్యంగా లేవు. గచ్చు బాగా లేచిపోవడం వల్ల కిందనున్న రాళ్ళు పైకి లేచి వికారంగా కనిపిస్తున్నాయి. ఓ గదిలో గోపాలకృష్ణ సామాను, మరోగదిలో ఓ పెద్ద మంచమూ వున్నాయి. ఇంగో గదిలో పుస్తకాలు చాలానే వున్నాయి.



"ఏం పని లేదు కదా. అందుకే పుస్తకాలు చాలానే వున్నాయి. నిల్చుని చెప్పాడు గోపాలకృష్ణ.



"గురుడా! పెళ్ళి చేసుకోలేకపోయావా? ఇంత పెద్ద ఇంట్లో ఒక్కడివే వుండడం భరించలేని నరకం."



"పెళ్ళి ఆలోచన యిప్పటికి రాలేదు. ఇక నాకు ఎక్కడి వంటరితనం! నువ్వు తోడున్నావుగా" అంటూ అర్జున్ మీద అతను ఆప్యాయంగా చేయి వేశాడు.


* * *



ఇద్దరూ ఇంటిబయటకి వచ్చి కొండమీద కూర్చున్నారు. ఊరు వెన్నెల్లో గ్లాసు బిగించిన చిత్రపటంలా వుంది. పక్కనున్న దేవాలయం ఇసుకలో పెట్టిన గూడులా వుంది.



"ఏం దేవాలయం అది?"



"మన్మథ దేవాలయం"



"మన్మథ దేవాలయమా?" బిగుసుపోయాడు నరుడు.



కాసేపటికి తేరుకున్నాక అన్నాడు "అదేమిటి గురుడా! ఎక్కడయినా రామాలయం, కృష్ణాలయం వుంటాయిగానీ, ఇదెక్కడి చోద్యం? శృంగార దేవుడికి దేవాలయం వుండడం నేను ఇంతవరకు వినలేదు."



"అదే మరి మా ఊరి స్పెషాలిటీ. ముక్తికి మార్గం భక్తీ, రక్తీ అన్నారు పెద్దలు. మేం రెండవది ఎంచుకున్నాం. అంతే తేడా. ఇంకో విచిత్రం చెప్పనా? ఆ దేవాలయంలోకి వెళ్ళి దేవుడ్ని దర్శించుకోవాలంటే స్త్రీలు పైట తీసి బొడ్లో దోపుకుని వెళ్ళాలి. పురుషులు తమ కండువాలనూ. తువ్వాళ్ళనూ మొలలకు చుట్టుకోవాలి. అంటే టాప్ లెస్ అన్నమాట. ఇది దేవాలయంలో ఆచరణలో వున్న పద్ధతి."



అర్జున్ అలా నోరు తెరిచి వింటూ వుండిపోయాడు.



"ఎందుకంత ఆశ్చర్యపోతావ్? ఆ వెంకటేశ్వరస్వామి దగ్గిరికి వెళ్ళినవాళ్ళు గుండు గీయించుకుంటున్నారు గదా. ఎందుకనుకుంటున్నావ్? తన అహం తగ్గాలని. అలానే, ఇక్కడ పైన అచ్ఛాదానా లేకుండా వెళ్ళి దేవుడ్ని దర్శించు కుంటారు మోహం తగ్గాలని. అఫ్ కోర్స్ స్త్రీలు రావికెలు వుంచుకోవచ్చు. కేవలం పైట తీసేయ్యాలి."



"ఆహా! మీ ఊరు బ్రహ్మాండం గురుడా. ఇలాంటి ఊరును నేను ఇంతవరకు కనలేదు, వినలేదు."



"ఇప్పుడు కన్నావు గదా" అని నవ్వాడు గోపాలకృష్ణ.



"రేపటినుంచీ నేనూ మన్మథదేవుడ్ని కొలుస్తాను. ఛాన్స్ దొరికితే రక్తి, లేదంటే ముక్తి."



"జాగ్రత్త. పరువాలవైపు చూశావంటే జనం వళ్ళు చీరేస్తారు" అని నవ్వుతూ హెచ్చరించాడు అతను.


అర్జున్ అటూ ఇటూ చూస్తూ "అబ్బ వెన్నెల భలే వుంది గురుడా. ఇలా వెన్నెలను చూసి ఎంత కాలమైందో. ఆ టౌన్ లో ట్యూబ్ లైట్ల కాంతి తప్ప వెన్నెల కనిపించదు."



"వెన్నెల ఈరోజు అద్భుతంగా వుంటుంది- పౌర్ణమి కదా."



ఒక్కక్షణం చిన్న జర్క్ యిచ్చాడు నరుడు. గోపాలకృష్ణవైపు తిరిగి "అంటే ఈరోజు....." ఆపై మాట్లాడలేకపోయాడు.



అతని కళ్ళముందు ఓ అమ్మాయి సిగ్గుబరువుతో, రేపటినుంచి తనకూ, తన కుటుంబానికి పట్టబోయే అదృష్టాన్ని తలుచుకుంటూ కొండ ఎక్కి రావడం సాక్షాత్కరించింది.

ఎదురుగా ఒక పాతికేళ్ళ యువతి. సన్నని నడుమూ, తీరైన కొలతలూ, దానికి తోడు అందమైన చీరకట్టూ...అందాలని అనవసరమైన చోట్ల దాస్తూ, ఆవసరమైన చోట్ల చూపిస్తూ అప్పుడే పైనుండి దిగివచ్చిన రతీదేవిలా ఉంది. అలాగే చూస్తూ ఉండిపోయిన అర్జున్

అమె అలా వయ్యారంగా నడుచుకుంటు వచ్చి తలుపు కొట్టింది, అర్జున్ పక్క రూములొకి వెళ్ళాడు, మన గోపాలకృష్ణ వెళ్ళి అమెను లోనికి ఆహ్వానించాడు,......అతనిని చూడగానే నవ్వుతూ లోపలికి వచ్చి, వయ్యారంగా వళ్ళు విరుచుకుంది. ఆమె వంటిపై ఉన్న పలుచని చీర ఆమె వంపుల్ని దాచలేక అవస్థ పడుతుంది. చీరకట్టు బొడ్డుకిందకి దిగడంతో, లోతైన బొడ్డు ఆమె అసలు లోతుకి టీజర్ ని చూపిస్తుంది. ఆమె అతన్ని తగులుకుంటూ తలుపు దగ్గరకి నడిచింది. నడుస్తున్నప్పుడు వయ్యారంగా ఊగుతున్న పిరుదులు ఆమె ఎంతటి జాణో చెప్పకనే చెబుతున్నాయి. తలుపులు మూసి, బోల్ట్ వేయడానికి చేయిపైకెత్తగానే... ముందు, వెనక ఎత్తుల మధ్య వారధిగా ఉన్న నడుము సన్నగా తళుక్కుమంది. బోల్ట్ వేసి వెనక్కి తిరిగింది. అలా తిరగడంలో నాగుపాము లాంటి జడ విసురుగా ముందుకు వచ్చి, ఆమె స్థనాల మధ్య ఇరుక్కోడానికి ప్రయత్నించి, అక్కడ ఖాళీలేక చిన్నబుచ్చుకొని మళ్ళీ వెనక్కి వెళ్ళిపోయింది. ఇన్ని అందాలను ఒక్క నిమిషంలో చూపించిన ఆమెని మోహంగా చూస్తూ అందుకోబోతే, కిలకిలా నవ్వుతూ, అతనికి దొరకకుండా తప్పించుకొని, మంచంపై వెల్లకిలా పడి, కొంటెగా నవ్వి, జడలోని దండలో మల్లెపూవు తీసి, అతన్ని గురిచూసి కొట్టింది. అతను దాన్ని లాఘవంగా గాలిలోనే అందుకొని, ఆమె పక్కకి చేరాడు. అప్పటికే తప్పుకొన్న ఆమె పైట, వక్షోజాలని దాచలేక అవస్త పడుతున్న జాకెట్ బాధని ఎత్తి చూపించింది. దాని బాధని చూడలేక, హుక్స్ ని తీసేసి, కాస్త ఊరట కలిగించాడు గోపాలకృష్ణ.

బంధనాల నుండి విముక్తి కలిగించినందుకు కృతజ్ఞతగా లేచి నిలబడి సెల్యూట్ చేస్తున్నాయి ఆమె స్థనాగ్రాలు. చేతిలో ఉన్న మల్లెపూవుతో ఆమె స్థనాగ్రాన్ని మీటాడు అతను. "స్.." అని చిన్నగా శబ్ధం చేసిందామె. ఆ మల్లెపూవుతో అలాగే స్థనాల మధ్య నుండి రాస్తూ, కిందకి దిగి, లోతైన ఆమె బొడ్డులో వదిలిపెట్టాడు. తరువాత తన పెదవులతో దానిని అందుకున్నాడు. అతను పెదవులు తన బొడ్డుపై తాకగానే ఆమె తమకంగా నడుముని పైకెత్తి "మ్.." అని చిన్నగా మూలిగింది. అతని ముద్దు వలన కలిగిన వేడికి, వంటి మీద ఉన్న చీర ఆమెకి చిరాకును కలిగించిందేమో, కోపంగా దానినీ, దానికి వత్తాసు పలుకుతున్న లోలంగానీ తీసి విసిరి కొట్టింది. ఆమె అన్నీ తీసేసాక, తను బట్టలతో ఉండడం న్యాయం కాదనుకొని, తను కూడా ఆమెకి వత్తాసుగా నగ్నంగా మారాడు గోపాలకృష్ణ. ఇదంతా పక్క రూం నుండి చూస్తునా అర్జున్ కి పిచ్చెకి పొతుంది.........

మదనసీమలో కదనానికి యోధులు ఇద్దరూ సిద్దమయ్యాకా, ఇక ఆలస్యం ఎందుకుంటుందీ? ఒకరినొకరు పరిశీలనగా చూసుకున్నారు. ఆమె ఎత్తులు రేపిన అలజడి ఫలితం అతని కాళ్ళమధ్య ఎత్తుగా కనిపిస్తుంది. అతని పొడుగు చూసాకా, ఆమెకి లోపల గుబులుతో చెమటలు పట్టాయి. ప్రత్యర్ధి ఆయుధం పదును చూడడానికన్నట్టు, అతని ఆయుధాన్ని చేతిలోకి తీసుకుంది. కాస్త వేడిగా, వాడిగా ఉంది అది. చల్లారిస్తే తనకే మంచిదన్నట్టు, నాలుకతో దానిని పైనుండి తడి చేస్తూ, మొదలు వరకూ వెళ్ళింది. అక్కడ నుండి, కింద ఉన్న వృషణాలను సున్నితంగా పెదవులతో మర్ధించ సాగింది. దానితో అతని వళ్ళు గాలిలో తేలిపోతున్నట్టు అనిపించి, ఊతం కోసం ఆమె భుజాలను గట్టిగా పట్టుకొని, నొక్కసాగాడు. తన పెదాలకి లొంగని అతని ఆయుదాన్ని, ఎలాగైనా లొంగదీయాలన్న తపనతో, నోటిలోకి తీసుకుందామె. "మ్.." అంటూ ఆమె తలను గట్టిగా తన కేసి నొక్కుకున్నాడు అతను. ఆమె నోటి తాకిడికి మెత్తబడక పోగా, అంతకంతకీ వేడిక్కి పోతున్న అతని ఆయుదాన్ని చూసి, అహం దెబ్బతిన్నట్టు, మరింత కసిగా, వేగంగా నోటిని ఆడించసాగింది. అలా పదినిమిషాలు పోరాడినా, ఫలితం దక్కక పోగా, దవడలు నెప్పి రావడంతో, మంచంపై వెల్లకిలా పడిపోయి...తన సంపత్తుని పరిశీలించమన్నట్టు, అతన్ని తన పైకి లాగి, అతని తలను తన వక్షోజాలకు అదుముకుంది. వాటి మధ్య ఉక్కిరిబిక్కిరి అయిపోయాడతను. వాటి అంతు తేల్చడానికన్నట్టు, ఒక దానిని చేతితో బలంగా పిసుకుతూ, మరోదాన్ని తన నోటిలోకి తీసుకున్నాడు. బలమైన చేతిలో నలుగుతున్నది ఎక్కువ సుఖాన్ని ఇస్తుందా...లేక, నోటి తాకిడికి సతమతమౌతున్నది ఎక్కువ సుఖాన్ని ఇస్తుందా...అన్నది తేల్చుకోలేక భారంగా నిట్టూరుస్తూ "మ్..మ్.." అని మూలుగుతుందామె. నోటి తాకిడే నచ్చిందేమో, అతని తలని తన స్థనానికి గట్టిగా అదుముకుంటూ సతమతమై పోతుంది ఆమె. ఎంత నొక్కితే అంతగా చేతికి ఎదురు తిరుగుతున్న స్థనాన్ని ఇక సవరించలేక ఒదిలిపెట్టి, ఆచేతిని ఆమె తొడల మధ్యకి చేర్చాడు. యుద్దక్షేత్రం వెచ్చగా ఉంది. తన ఆయుధం ఎంతవరకూ పోవాలో తెలుసుకోవడానికన్నట్టు, అక్కడ చిన్నగా తడిమి, తన వేలుని లోపలికి పంపాడు. బయట ఉన్న వేడికి లోపల తడి పుట్టిందేమో చిత్తడిగా తగిలింది వేలికి. ఇంకాస్త లోపలకి పంపాడు తన వేలిని. "స్..మ్మ్.." అంటూ మెలికలు తిరగసాగింది ఆమె. క్షేత్ర పరీక్ష చాలు, యుద్దానికి రా...అన్నట్టు అతని ఆయుదాన్ని వడిసి పట్టుకుంది. ఇక అతను
తడిచి ఉన్న ఆమె పుష్పం, వేడిగా ఉన్న అతని మగసిరికి స్వాగతం పలుకుతుంది. ఆ వేడికి తన పువ్వు కమిలిపోతుంటే, తమకంతో ఊగిపోతూ “రా .” అంటూ తన తోడలను ఎడంచేస్తూ తన కామ ద్వారాన్ని తెరిచింది. అతను తనని ఆ ద్వారం దగ్గర నిలిపి, మదన గృహప్రవేశం చెస్తున్నాడు......ఒక్కసారిగా సలా సల మండుతునా నిప్పుల కొలిమిలో నుండి తీసిన కడ్డీలాగా ఉండి అతని ఆయుదం అమె రతికేంద్రంలొకి ఒక ఉదుటునా వెళ్ళిపొయింది.....ఇలా ఇద్దరి మధ్య రెండు గంటలు ఎడతెరిపి లేకుండా రతి పోరు జరిగింది........ఇదంతా మొదటి సారి చుస్తున్నా మన అర్జున్ కి కామం నషాలానికి ఎక్కింది.........అప్రయత్నముగా తన చెయ్యి తన పాంట్ లొ నుండి ఉబికి బయట వచ్చి హస్త కళా ప్రదర్శన చెస్తున్నాడు...........


అలా గోపాలకృష్ణ దగ్గర సెటిల్ అయిపోయిన అర్జున్

తూర్పు ఆకాశం మీద చంద్రవంక మసగ్గా వేలాడుతోంది. పౌర్ణమి ఎప్పుడో అనుకుంటూ ఆ గుర్తులు నెమరెసుకుంటునాడు మన అర్జున్ .

సరిగ్గా అదే సమయంలో ఆ ఊరులోని మాజీ దివాను వెంకట్రామయ్య గోపాలకృష్ణ పీడ వదిలించుకోవడానికి ఏం చేయాలా అని అలవాటు ప్రకారం ఆలోచిస్తున్నాడు.

ఎలాగొలా ఇంట్లొ ఒప్పించి శృంగారపురం బయలదేరింది ,మల్లం వరకు బాగనె జరిగింది ప్రయాణం ,ఆ తరువాత బస్సులొ తనకు తెలియకుండానె నిద్రకు ఉపక్రమించింది ,ఉనట్లు ఉంది లెచి చుస్తె తన పక్కన ఒక ముసలామె కుర్చొని ఉంది, అమె అడిగింది అవ్వా ,శృంగారపురం స్టాప్ వచ్చిందా అని....దానికి అమె

"ఇదిగోనమ్మా! ఆ వచ్చేదే శృంగారపురం. కండక్టర్ తో చెప్పు. స్టేజీ రాగానే విజిల్ ఊదుతాడు" వెనకనున్న ముసలామె భుజాల్ని ఊపుతూ చెబుతూంటే హడావుడిగా పైకి లేచింది వర్ష.



విండోలోంచి బయటికి చూసింది.



రోడ్డుకి అటూ ఇటూ పచ్చటి పొదలు భూమికి తాపడం చేసిన పచ్చల్లా వున్నాయి. ఎర్రటి చిన్న చిన్న గులకరాళ్ళు పచ్చల మధ్య చెల్లాచెదురుగా పడిన పగడాల్లా వున్నాయి. నీలపు ఆకాశంలో కదులుతున్న తెల్లటి మబ్బులు పరుపు చిల్లునుంచి రేగుతున్న దూదిపింజల్లా వున్నాయి.



"శృంగారపురం...... శృంగారపురం....." కండక్టర్ బిగ్గరగా అరుస్తున్నాడు.



వర్ష తన లగేజీని తీసుకుని డోర్ దగ్గరికి వచ్చి నిలబడింది.



బస్సు మరో రెండు నిమిషాలు దొర్లి ఆగింది.



ఆమె త్వర త్వరగా దిగింది. ఆమె తరువాత ఓ పదిమంది దాకా దిగారు.

బస్సు వెళ్ళిపోయింది.



వర్ష అటూ ఇటూ చూసింది.



రోడ్డుకి పక్కగా నేమ్ బోర్డు కనిపించింది. ఎల్లో పెయింట్ వేసిన బండరాయి మీద "శృంగారపురం- ఒక కిలోమీటరు' అన్న నల్లటి అక్షరాలు ఉదయపు టెండలో మెరుస్తున్నాయి. అక్షరాల కింద యారో మార్కు ఊరు ఉత్తరదిశగా వున్నట్లు చూపిస్తోంది.



ఆమెతోపాటు బస్సు దిగిన వాళ్ళంతా కూడా అటే నడుస్తున్నారు. మెల్లగా ఆమె వాళ్ళను వెంబడించింది.



వాళ్ళు ఓ రెండు జట్లుగా విడిపోయి నడుస్తున్నారు. ముందు ఆరుగురు వ్యక్తులు వడివడిగా నడుస్తుంటే వెనక నలుగురు కబుర్లాడుకుంటూ తాపీగా నడుస్తున్నారు.



ఆమె వాళ్ళ మాటలను వింటూ నడుస్తోంది.



నలుగురిలో కాస్తంత నాగరికంగా వున్న వ్యక్తి చెబుతున్నాడు.



"మొన్న అంటే ఈ మధ్య నాటకం నేర్పించడానికి ఒప్పుకున్నాను. నాటకం గయోపాఖ్యానం. మొదటి కృష్ణుడు ఆ ఊరి సర్పంచ్ వేస్తున్నాడు.



నాటకం ఖర్చూ, నా ఖర్చూ భరిస్తోంది ఆయనే. ఇంతవరకు బాగానే వుందిగానీ అక్కడ వచ్చింది పేచీ. కథరీత్యా గయుడు ఉమ్మిన ఉమ్ము కృష్ణుడి చేతుల్లో పడాలిగదా. కానీ దీనికి రవీంద్రరెడ్డి ఒప్పుకోవడం లేదు. ఎవడిదో ఉమ్మును నా దోసిళ్ళతో పట్టుకోవాలా? నా సర్పంచ్ గిరికే ఇది ఇన్సల్ట్. అంతగా కావాలంటే వాడి కిరీటం ఊడి నా చేతుల్లో పడేటట్టు కథ మార్చమని సర్పంచ్ పట్టుబట్టాడు. అయ్యా! మహానుభావా! అది నాటకం. మనం ఇష్టం వచ్చినట్లు మారిస్తే జనం చప్పట్లు కొట్టరు. చెప్పులతో కొడతారు అంటే వింటేనా? ఆయన్ను నాటకం నుంచి తప్పిద్దామంటే ఖర్చు పెట్టుకోగల మరో మనిషి లేడాయె. ఉంచుకుందామంటే లడాయి. చస్తున్నాననుకో ఎటూ తేల్చుకోలేక."



వింటున్న వాళ్ళంతా నవ్వుతున్నారు.



ఆ వ్యక్తి డ్రామాలు నేర్పించే మాస్టారని అర్థమైంది ఆమెకు. పల్లెటూళ్ళలో ఇఅలామ్తి భేషజాలు, పట్టింపులు మామూలే. ఇన్ని వున్నా పట్టణాలకంటే పల్లెటూళ్ళే చాలా మెరుగని ఆమె నమ్మకం.



తమ వెనుక ఎవరో వస్తున్నట్లు కనిపించడంతో డ్రామా మాస్టారు వెనక్కి తిరిగాడు. చక్కగా, నాగరికంగా కనిపిస్తున్న వర్షను చూసి ఆగాడు.



"ఎవరమ్మా?" అంటూ పలకరించాడు.



"నా పేరు వర్ష. ఈ ఊరికి కొత్త టీచర్ని. ట్రాన్స్ ఫర్ మీద ఈ ఊరికి వచ్చాను."



"అలానా" అని మరొకడివైపు తిరిగి "రేయ్ గంగయ్యా! ఆ సూట్కేసు అందుకోరా. పాపం ఆడకూతురు అంతంత బరువులు మోస్తోంది" అన్నాడు.



ఓ వ్యక్తి ఆమె చేతిలో వున్న సూట్కేసు అందుకున్నాడు.



తిరిగి అందరూ కదిలారు. ఆమె వాళ్ళ వెనకే మెల్లగా అడుగులేస్తోంది.



డ్రామా మాస్టారు మళ్ళీ తన నాటకాల ప్రపంచంలోకి వెళ్ళిపోయాడు.

"