வயது ஒரு தடையல்ல! - Completed

[Punithan]

கதை அருமையாக செல்கிறது.ஆர்வம் மேலிட காத்திருக்கின்றோம் அடுத்த அப்டேட்டிற்காக.

[Micron123456]

Arumayannna kathai bro

[Maju1929]

Update plz bro waiting

[whiteburst]

76.

 
நான் எதிர்பார்த்த மாதிரியே, சாப்பிடும் போது, குமார், மணி மற்றும் லாவண்யா மட்டும் அந்த  இடத்தில் இருந்தனர்.
 
நான் இருந்ததை அறியாத மணி, லாவண்யாவை அசிங்கமாக, அவன் ஃபிரண்டிடம் ஜாடை பேசினான், அவளுக்கு மட்டும் கேட்கும் விதமாக.
 
அவர்கள் சாப்பிட்டு முடிக்கும் சமயத்தில், அந்த டேபிளுக்கு சென்றேன்!
 
ஹலோ மிஸ்டர் மணி, ஹாய் குமார், லஞ்ச் ஆச்சா? என்றவாறே அருகில் அமர்ந்தேன்.
 
மணிதான் அசிங்கமாகப் பேசுபவன், குமார் சும்மா கேட்டுக் கொண்டிருப்பவன்.

 
அப்புறம் குமார், எப்படி இருக்கீங்க? வேலை எப்டி போகுது?


அவர்களெல்லாம் அவ்வளவு எளிதில் என்னிடம் நெருங்க முடியாது, அப்படியிருக்கையில், நானே வலியப் போய் பேசும் போது அவர்களுக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை! கொஞ்சம் தள்ளி சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்த சிலர் கூட, இதை அதிசியமாகப் பார்த்தார்கள்.

 
நல்லா போகுது சார்! 


கால் மீ மதன்! நோ சார்!


எஸ் சார்… சாரி மதன்!

ஹா ஹா. அப்புறம் குமார், உங்க அப்பா, நீங்க காலேஜ் படிக்கிறப்பவே இறந்துட்டாருல்ல?


நான், அவனுடைய பெர்சனல் விஷயங்களைக் கூடத் தெரிந்து வைத்திருப்பது அவனுக்கு ஆச்சரியமாக இருந்தது!


எஸ் சார்….!


இப்போது மணியிடம் கேட்டேன். ஆனாலும் மிஸ்டர் மணி, காலேஜ் படிக்கிறப்பங்கிறது ரொம்ப சின்ன வயசு இல்ல?


ஆமா சார்.


என்னா, உங்க அப்பாவுக்கு 45 வயசு கூட ஆகியிருக்காது! பாவம்தான்! அப்படியிருந்தும் உங்கம்மா உங்களை கஷ்டப்பட்டு வளர்த்திருக்காங்களே, பெரிய விஷயம்தான்!


அவர்கள் மவுனமாயிருந்தார்கள்! ஆனால் ஆச்சரியமாய் பார்த்தார்கள்!


மணி உங்க க்ளோஸ் ஃபிரண்டா? வீட்டுக்கெல்லாம் வருவாரா?


ஆமா சார், க்ளோஸ் ஃபிரண்டுதான். வீட்டுக்கு நிறைய தடவை வந்திருக்காரு!


என்ன, மிஸ்டர் குமார், ரொம்ப அப்பாவியா இருக்கீங்களே?


என்ன சார் சொல்றீங்க?


இந்த உலகம் ரொம்ப மோசமானது மிஸ்டர் குமார்! மணி மாதிரியான ஆளுங்கல்லாம் இந்த உலகத்துலதான் இருக்காங்க!


உங்களுக்குதான் தெரியுமே, மணி மாதிரி ஆளுங்களுக்கு, சின்ன வயசுலியே புருஷனை தொலைச்ச பெண்களை மடக்குறதெல்லாம் ரொம்ப ஈசி! எந்த நம்பிக்கையில இவரை வீட்டுக்குல்லாம் கூட்டிட்டு போறீங்க? உங்க அம்மா வேற....


சார்… திஸ் ஈஸ் டூ மச். இருவரும் கோபத்தில் கத்த ஆரம்பித்தனர்!

 
கூல் கைஸ்… நான் பொறுமையாதானே பேசிட்டிருக்கேன். ஏன் டென்ஷன் ஆகுறீங்க? சுத்தி எல்லாம் பாக்குறாங்க. அவிங்களுக்கெல்லாம் கேட்டா உங்கம்மாவுக்குதானே அசிங்கம்!


சார், நீங்க பேசுறது என் அம்மாவைப் பத்தி! நீங்க தப்பா பேசுனா, எங்கம்மாவுக்கு என்ன அசிங்கம்? நீங்க என் பாஸ்னு கூட பாக்க மாட்டேன், பாத்துக்கோங்க. கோபத்தில் குமார் படபடத்தான்.

 
ஓ, அப்ப, வேற பொண்ணைப் பத்தி, இதே மாதிரி பேசுனா, நீ கம்முனு கேப்ப, உன் அம்மாவைப் பத்தி பேசுனா மட்டும் கசக்குதா?

அவன் கண்கள் விழியகலப் பார்த்தான்!

 
மணி மாதிரி ஆளுங்கல்லாம் சாக்கடை, அப்படித்தான் இருப்பாங்க! ஆனா, உனக்கு, ஒரு பொண்ணு, அதுவும் யார் சப்போர்ட்டும் இல்லாத பொண்ணு, கஷ்டப்பட்டு மேல வர்றது, எவ்ளோ கஷ்டம்னு தெரியும்ல? அவன் பேசுனப்ப, அதுவும் லாவண்யா காதுலியே விழுற மாதிரி பேசுனப்ப, நீதானே முதல்ல அவனைத் தடுத்திருக்கனும்?! உங்க அம்மாவும், இது மாதிரி, எத்தனை பேரு பேச்சைக் கேட்டிருப்பாங்களோன்னு தோணலை?

 
சாரி சார்!


என்கிட்ட ஏன் சொல்ற? பாதிக்கப்பட்டவங்ககிட்ட போய் சொல்லு!

 
லாவண்யாவைப் பார்த்தேன். அவள் விழியகல, இவற்றையெல்லாம் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். அவளைப் பார்த்து பக்கத்தில் வருமாறு தலையசைத்தேன்.

 
அவளும் வந்தாள். குமார், சாரி லாவண்யா என்றான்.

 
இட்ஸ் ஓகே! இனி இந்த மாதிரி தப்பு செய்யாதீங்க!

 
மணி ஒரு மாதிரி பயத்திலும், அவமானத்திலும் வேடிக்கைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான். கொஞ்சம் தள்ளி இருந்தவர்கள், அவனை மிகக் கேவலமாக பார்ப்பது போல் தோன்றியது!

 
குமாரை மன்னிச்சிடலாம். மணிக்கு என்ன தண்டனை கொடுக்குறதுன்னு நீயே சொல்லு. நீ கம்ப்ளெயிண்ட் கொடுத்தா அவனை வேலை விட்டு கூட டிஸ்மிஸ் பண்ணலாம். என்ன சொல்ற?

 
மணியின் முகத்தில் அப்பட்டமான பயம் தெரிந்தது.


அதைப் பார்த்த லாவண்யாவோ, மன்னிச்சு விட்டுடலாம் என்றாள்.

 
எனக்கு கடுப்பானது. என்ன பெரிய தியாகியா நீ?

 
இப்போது என் கண்களைப் பார்த்தாள்.

இவன் தன்மானம் இருக்கிறவனா இருந்தா, மான, ரோஷம் இருக்கிறவனா இருந்தா வேலையை விட்டு இவனே போயிடுவான்.  


திறமை இருக்கிறவனா இருந்தா, இந்த வேலை இல்லாட்டி இன்னொன்னுன்னு திமிரா இருப்பான்.

 
ஆனா, இவன், எதுக்கும் உதவாத, சுயமரியாதையும் இல்லாத கோழை. அதான் பயப்படுறான்.

 
இவனை மன்னிச்சு விட்டு, இவன் முன்னாடி, நான் பழைய மாதிரியே நடமாடுறதுதான், இவனுக்கான தண்டனை. ஆனா, இனி, இது மாதிரி பேசனும்னு நினைச்சாக் கூட, பளார்னு அறைதான் கொடுப்பேன், என்றாள்! முடிஞ்சா, இவன், இதே கம்பெனியிலியே இன்னும் மூணு வருஷம் ஒர்க் பண்ணனும்னு அக்ரிமெண்ட் போடுங்க!

 
மணிக்கு வேலையை விட்டு அனுப்பியிருந்தாலே தேவலாம் போலிருந்தது! அவ்வளவு அசிங்கமாய் இருந்தது!

 

நான் அவளை மெச்சுதலாகப் பார்த்தேன். குட்!

 
பின் அவர்களிடம், கெட் லாஸ்ட் என்று சொல்லி விட்டு என் ரூமிற்குள் சென்றேன்! என் பின்னாலேயே அவளும் வந்தாள். 

 
தாங்க்ஸ் டா!

டா வா! அவள் எப்போதும் எனக்கு மரியாதை கொடுத்ததில்லை! நானும் எதிர் பார்த்ததில்லை. நீ, வா, போ தான் பெரும்பாலும். அதுவும், அதீத கோபத்திலோ, இல்லை ரொம்ப சந்தோஷத்திலோ இருந்தால் ’டா’ தான்!
 

இங்கு வேலைக்குச் சேர்ந்த பின், அலுவலகத்தில் பெரும்பாலும், கொஞ்சம் மரியாதையாகத்தான் பேசுவாள். தனியாக இருக்கும் சமயத்தில் மட்டும் ஒருமையில்தான் பேசுவாள்!

 
அப்படிப்பட்டவள் இப்போதுதான் ’டா’ என்கிறாள்!
 

நான் திரும்பி அவளை முறைத்தேன். செருப்பைக் கழட்டி அவனை ரெண்டு அடி அடிச்சிருக்க வேண்டியதுதானே? என்கிட்ட வந்து கம்ப்ளெயிண்ட் பண்ணிட்டிருக்க? என்ன குழந்தையா நீ?

 
இன்னிக்கு தெளிவா பேசுன மாதிரி, எப்பியும் இருக்கிறதுக்கென்ன?

 
இப்ப நீ பக்கத்துல இருந்த! (அவள் முணுமுணுத்தது என் காதில் மிக லேசாக விழுந்தது)

 
நீதாண்டி ரொம்ப படுத்துற என்னை! 

 
அவள் அமைதியாக வெளியேறி விட்டாள். ஆனால், முகம் மலர்ந்து இருந்தாள்!

 
அலுவலகத்தில், அவள் என் கண் பார்வையிலேயே இருப்பது எனக்கு மிகவும் மகிழ்ச்சியாக இருந்தது. ஒரு விதத்தில் மன நிறைவைத் தந்தது.

 
அவளுக்கும், எவ்வளவு கோபமாகக் காட்டிக் கொண்டாலும், என்னை தினமும் பார்த்தபடி இருப்பது மிகவும் சந்தோஷமாக இருந்தது போலும். பல சமயங்களில் என்னை ரசித்தாள்.

என்னதான் பிரச்சினை அவளுக்கு என்று யோசித்தேன்.

அடுத்த ஒரு வாரத்தில் இயர்லி வெண்டார் (Vendor) சந்திப்பு நடக்கப் போகிறது. ஊட்டியிலுள்ள எங்களுடைய ஒரு ரிசார்டில்தான் நடத்துவதாக திட்டம்! அதற்கான ஏற்படுகள் முழுக்க அவளுடைய கையில். கிளம்புவதற்கு இரண்டு நாட்கள் முன்பு கேட்டாள்,

 
நானும் வரனுமா?

 
நான் அவளையே பார்த்தேன். அவளோடு முழுதாக ஒரு வாரம் இருக்கப் போகும் வாய்ப்பை இழக்க நான் விரும்பவில்லை. அவளுடைய கோபத்திற்க்கான காரணத்தை கண்டு பிடித்தேயாக வேண்டும்! அதனாலேயேச் சொன்னேன். நீதான என் செக்ரட்டரி? தவிர ஏற்பாடுல்லாம் நீதான பண்ண? நீயில்லாம எப்படி?

 
இல்ல, ஒரு வாரம் வீட்டை விட்டு….

 
ஏன், உன் வீட்ல, உன்னை ஆசையா சீராட்டிகிட்டு இருக்காங்களா? வீட்டை விட்டு தனியா லேடீஸ் ஹாஸ்டல்லதானே இருக்க? அப்புறம் என்ன?

 
நான் லேடீஸ் ஹாஸ்டல்ல இருக்கிறது உனக்கு எப்படி தெரியும்?

 
நீ எந்த ரூம்ல இருக்கிற, என்னென்ன பண்றங்கிறது வரை தெரியும். போதுமா? கம்முனு கெளம்பி வா! ஒரு தடவை தள்ளி நின்னதுக்கே, ரொம்ப அனுபவிச்சிட்டேன். இனி அப்படி இருக்கிறதா இல்லை! [b]நீ என்னை ஏத்துக்குவியோ, மாட்டியோ, ஆனா, ஜென்மத்துக்கும், என் கண் பார்வையை விட்டு உன்னை விலக்குறதா இல்லை![/b]



 ஊட்டியை முந்தைய நாள் மதியத்திற்க்கும் மேல் ரிசார்ட்டை அடைந்தோம். நானும் அவளும், மூன்று ரூம்கள் உள்ள ஒரு ஃபாமிலி ஹவுஸ்ஸில் தங்கினோம். மற்ற ரூம்களுடன் ஒப்பிடுகையில், அது கொஞ்சம் தள்ளியே இருந்தது. மற்ற வெண்டார்கள், எம்ப்ளாயிகளுக்கு இன்னொரு பக்கமாக அறை இருந்தது.

 
நான், எனக்கும், அவளுக்கும் தனிமை வேண்டியே அப்படி ஏற்பாடு செய்திருந்தேன்.

 
மத்த எம்ப்ளாயிஸ் இருக்கிற இடத்திலேயே எனக்கும் ஏற்பாடு பண்ணியிருக்கலாம்ல?

 
நான் கடுப்பானேன். உனக்கு வேணா, அவங்களைப் போல, நான் பாஸா இருக்கலாம்! ஆனா, என்னைப் பொறுத்த வரை, நீ என்னிக்குமே, மத்தவிங்க மாதிரி எம்ப்ளாயி கிடையாது!

 
இல்லை, என்னைப் பத்தி என்ன நினைப்பாங்க?

 
நான் மீண்டும் கடுப்பானேன், உன்னையே நினைச்சிட்டிருந்த நான் என்ன நினைப்பேன்னு கூட நீ எதுவும் கண்டுக்கலை, இவிங்களை மட்டும் ஏன் கண்டுக்கற? ம்ம்? எப்பப் பாரு அடுத்தவிங்க என்ன நினைப்பாங்கன்னுகிட்டு? என்று கோபமாகக் கேட்டேன். இந்தக் காரணத்தைச் சொல்லிதாண்டி ஒவ்வொரு வாட்டியும் தள்ளிப் போற.

 
அவனுடைய பேச்சு, அவளுக்கு கடும் அதிர்ச்சியையும், வருத்தத்தையும் அளித்தது. முன்பு, தான் நழுவ விட்ட சொர்க்கத்தை நினைத்து கலங்கினாள். கண்ணீரை மறைக்க, வேகமாக அவளுடைய அறைக்குள் சென்று கதவைச் சாத்திக் கொண்டாள். 

 
மாலையில் அக்கா ஃபோன் பண்னியிருந்தாள்.

 
சொல்லு!

 
என்னடா, ஊட்டி போயாச்சா?

 
ம்ம்… வந்து ரெண்டு மணி நேரம் ஆகுது!

 

ஓ… அப்புறம் கல்யாணத்துக்கு என்ன கிஃப்ட் வாங்கிக் கொடுக்கப் போற?

 
யாருக்கு கல்யாணம்?

 
லாவண்யாவுக்குத்தான்! அவிங்க சித்தி, ரெண்டாந்தாராமா, ஒரு 50 வயசு ஆளுக்கு கட்டி வெக்க, இவகிட்ட சம்மதம் கேட்டிருக்காங்களாமே! இவளும் யோசிக்கிறேன்னு சொன்னாளாமே!

 
அதான் கேக்குறேன், ஊட்டியிலேயே, நல்ல கிஃப்ட்டா வாங்கிட்டு வா! வாங்குறப்ப சொல்லு, எனக்கும் சேத்தே வாங்கிடுவியாம்! அவள் குரலில் செம நக்கல். 

 
என் கோபம் உச்சத்தை எட்டியிருந்தது! என்ன நினைத்துக் கொண்டிருக்கிறாள் லாவண்யா?! 

 
நான் கோவமாய் அவள் அறை வேகமாய் தள்ளினேன்.
 
அவள் அப்போதுதான் குளித்து விட்டு வந்திருந்தாள். புடவையை முந்தானையில் அணியும் சமயம், நான் உள் நுழைந்தேன்!

என் திடீர் வரவு அவளை அதிர்ச்சியிலும், ஆழ்த்தியது!

 

எ..என்ன மதன்?

 

உன் சித்தி, ரெண்டாம் தாரமா போகச் சொல்லி, உனக்கு ஒரு மாப்ளை பாத்தாங்களா?

 

அவள் உதட்டைக் கடித்து நின்றாள்!

 

சொல்லு! நான் கத்தினேன்!

 

ஆ… ஆமா!

 
நான் உக்கிரமடைந்தேன்!

[whiteburst]

77.

 
என்ன செய்வது என்று தெரியாமல் விழித்தேன். அப்பொழுதும் அவளை அடிக்க என் மனம் விரும்பவில்லை. அவளோ ஒன்றும் புரியாதது போல் என்னையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்.

கோபமாக அவளைப் பார்த்தவன், திடீரென்று அவளை இழுத்து வேகமாக அவளது உதடுகளை முத்தமிட்டேன்! பின் அதே வேகத்தில் விடுவித்தேன்.

 

தடுமாறி, பின் சமாளித்து நின்றாள். அதிர்ச்சியாக என்னை பார்த்தாள்.

 

நான் இப்போது, கோபத்தின் உச்சியில், அவளது புடவையை பிடித்து இழுத்தேன்!

 

என் செயலில், அதிர்ச்சியும் குழப்பமும், கோபமும் அடைந்தாள்.

 

மதன், நான் சொல்றதைக் கேளு!

 

வெறி பிடித்த மிருகத்தின் மனநிலையில் நான் இருந்தேன். அவள் சொல்வது எதையும் காதில் கேட்கவே இல்லை!

 

அவளை மீண்டும் இழுத்து உதடுகளில் முத்தமிட்டேன்.

 

மதன் ப்ளீஸ்! அவள் கண்களில் கண்ணீர் வர ஆரம்பித்திருந்தது!

 

போ, போயி அந்த கெழவனுக்கு ரெண்டாவது பொண்டாட்டி ஆயிக்கோ. அதுக்கு முன்னாடி, இந்த ஒரு வாரம் எனக்கு பொண்டாட்டியா இருந்துட்டு போ!

 

என் செயலும், என் வார்த்தைகளும் அவளுக்கு மிகுந்த வலியை ஏற்படுத்திக் கொண்டு இருந்தன.

 

இப்பிடி பேசாதடா! அவள் விம்மினாள்.

 

ரெண்டு, மூணு வயசு வித்தியாசத்துக்கு என்கிட்ட வேணாம்னு சொன்னவ, 20 வயசு வித்தியாசத்துல இருக்கிற ஒருத்தனை கல்யாணம் பண்ணிக்க ஓகே சொல்லுவியோ?

 

நான் சொல்றதைக் கேளு மதன்! ப்ளீஸ்! அவள் அழுகையினூடே கேவினாள்.
 
இதுவரைக்கும் நீ சொன்னதை, நான் கேட்டேன். இனி கேட்கப் போறதில்லை.

 

மீண்டும் அழுந்த முத்தமிட்டேன்.

 

என் கன்னத்தை அவள் கைகளில் ஏந்தியிருந்தாள்! என்னை ஆசுவாசப்படுத்த முயன்றாள்.

 

ப்ளீஸ் மதன், என்னைப் பாரு! நான் சொல்றதைக் கேளு! இப்பிடி வேணாம்! எனக்கு கஷ்டமா இருக்கு!

 

வெறி பிடித்த மனநிலையில் இருந்த எனக்கு, இது எதுவும், என் காதில் விழவேயில்லை. ஏற்கனவே, அவளுக்கு நடந்த தவறுக்கே என்னால் தாங்க முடியவில்லை எனும் போது, இப்போது இப்படி?

 

அவள் ஜாக்கெட்டுகளை கழட்ட முயன்றேன். நான் நிதானத்தில் இல்லாததால், என்னால் சரியாகக் கழட்ட முடியவில்லை.

 

இத்தனை விஷயத்திலும், ஒன்று கவனித்தேன்.

 

அவள் என்னிடம் பேசுவதற்க்கும், சமாதனப்படுத்துவதற்கும்தான் முயன்றாளே தவிர, என்னிடம் இருந்த தப்பித்துச் செல்லவோ, என்னை அடிக்கவோ முயலவேயில்லை.

 

ஜாக்கெட்டை கழட்ட முடியாத வெறி, என்னை இன்னும் நிதானமிழக்கச் செய்தது. வேகமாக அவளது ஜாக்கெட்டை கிழித்தேன்.

 

டர்ரென்று அவளது ஜாக்கெட் கிழிந்தது! அதன் பட்டன்கள் மூலைக்கொன்றாக தெரித்தன. கிழித்த வேகத்தில் அதனை தூக்கி எறிந்தேன், ஒரு மூலைக்கு.

 

இவ்வளவு நேரம் என்னைச் சமாதானப்படுத்த முயன்றவள், இந்தச் செயலில் கடும் அதிர்ச்சி அடைந்தாள்! அவள் ஃப்ரீஸ் ஆனது போல் நின்றாள். என்னையே வெறித்துப் பார்த்தாள்!

 

மதன்!

 
அதற்குள் அவளது ப்ராவையும் கழட்டியிருந்தேன். மெல்ல அவளது பாவாடை நாடாவில் கையை வைத்தேன்! மெல்ல, அதுவும் அவளது காலடியில் நடந்தது! எல்லாவற்றுக்கும் என்னையே வெறித்துப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள் அவள்! தடுக்கவோ, என்னைச் சமாதானப் படுத்தவோ முயலவில்லை!

எனது வேகமும், கோபமும் கொஞ்சம் குறைந்திருந்தது! அவள் கண்களில் இருந்து தொடர்ந்து கண்ணீர்! தொடர்ந்து என்னையே வெறித்துப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்!

 

ராட்சசி! இப்படி ஃபீல் பண்ணினால் நான் என்ன செய்வேன்?! இவ்வளவு நேரம் வேகம் காட்டிய, எனது கைகள் இப்போது தயங்கியது! அதே சமயம், ஆரம்பித்ததை முடிக்காமல் போவதா என ஆண் ஈகோ தடுத்தது!

 

மெல்ல அவளை நெருங்கினேன்! முத்தமிடக் குனிந்தவளை மெல்ல கை நீட்டி தடுத்தாள்!

 

கண்களைத் துடைத்தவள், பின் கட்டிலை நோக்கிச் சென்று அமர்ந்தாள்!

 

வா!

 

லாவண்யா?!

 

வா, வந்து எடுத்துக்கோ! என் உடம்புதானே வேணும்! வா!

 

------

 

ஏன் நிக்கிற? வா? ஓ, மீதி இருக்கிற, இந்த பாண்ட்டி தடுக்குதா? இதையும் கழட்டிடட்டுமா? அவள் சொல்லி முடிப்பதற்க்குள் அழ ஆரம்பித்திருந்தாள்…

 

என் மனம் குழப்பத்திலும், வருத்தத்திலும் இருந்தது! இதையா நான் எதிர்பார்த்தேன். என் மனதுக்கு பிடித்தவள், ஏறக்குறைய நிர்வாணமாக என் முன்னே இருக்கிறாள், ஆனால் அதையும் விட, அவள் அழுகை என்னை பாதிக்கிறதே?!

 

இவளது வலியில் நான் சந்தோஷத்தை அடைந்து விட முடியுமா? இவள் செய்தது தவறு என்றால், நான் இப்போது செய்வது?! நான் கொஞ்சம் மாறிவிட்டேன் என்று நினைத்துக் கொண்டது எல்லாம் பொய்யா? இன்னமும் அதே முரடனாக, மற்றவர்களைப் புரிந்து கொள்ளாதவனாகத்தான் இருக்கிறேனா?

 

என்னுடைய கோபம் இருந்த இடம் தெரியவில்லை! எப்படியெல்லாம் இவளை காதலிக்க நினைத்திருந்தேன்! கடைசியில், நான் எப்படி இப்படி இவளை?

பின் முடிவு செய்தேன்!

 

லாவண்யா… என்று அவளை நெருங்கினேன்.

 

இன்னும் அழுது கொண்டிருந்தாள்!

 

நான் டேபிளில் இருந்த அவளது நைட் டிரஸ்ஸை எடுத்து அவள் கையில் கொடுத்தேன். பின் திரும்பி நின்றேன். முதல்ல இதைப் போடு!

 

நீ வெளிய போ!

 

முதல்ல போடு! நாந்தான் திரும்பியிருக்கேன்ல?

 

அவள் அணிந்தாள். திரும்பி அவளைப் பார்த்தேன். அவள் கண்களில் இன்னும் கண்ணீர். என் மனது வலித்தது!

 

அழாத லாவண்யா ப்ளீஸ்!
 
நான் சாரில்லாம் சொல்லப் போறதில்லை! உன்கிட்ட நடந்துகிட்ட முறை தப்பா இருக்கலாம். ஆனா, இப்பியும் என் வருத்தம், இதனால கஷ்டப்படுறியேன்னு மட்டுந்தான். மத்தபடி, நான் செய்யக் கூடாத எதையும் செஞ்சதால்லாம் நான் நினைக்கலை!

 

இப்பச் சொல்றேன் கேட்டுக்க. இனி நீ என் சொந்தம்! இனியும் கண்டவன்கிட்ட உன்னை இழக்க நான் தயாரா இல்ல. அதுக்கு எதிரா யார் வந்தாலும் சரி! நீயே வந்தாலும் சரி! உனக்கு என் மேல லவ் இல்லைங்கிற கதையை இனியும் நான் நம்பத் தயாரா இல்லை! என்னை விட்டு இன்னொருத்தனைக் கல்யாணம் பண்ணிக்கனும்னு நினைச்ச, நான் மனுஷனா இருக்க மாட்டேன்…..

 

உனக்கு என் மேல, என்னமோ கோபம்னு மட்டும் புரியுது! ஆனா அது என்ன, நான் என்ன தப்பு பண்ணேன்னு நெஜமா எனக்குத் தெரியல. தெரிஞ்சு உனக்கு எந்த கஷ்டத்தையும் கொடுத்திருக்க மாட்டேன்னு உனக்கே தெரியும்.

 

எவ்ளோ கோவம் இருந்தாலும், என் கூட இருந்து, என்னை எவ்ளோ வேணா கஷ்டப்படுத்திக்கோ! ஆனா, இப்படி தள்ளி நின்னு, நீயும் கஷ்டப்பட்டு, என்னையும் கஷ்டப்படுத்தாத!

 

சொல்லிக் கொண்டிருந்தவன், அவளை இழுத்து வேகமாக நெற்றியில் முத்தமிட்டேன். பின் அவளை விட்டு விலகினேன்! திரும்பி வேகமாகச் சென்றவன், இடையில் நின்றேன்! அவளைப் பார்க்காமலேயே சொன்னேன்.

 

எனக்கு யாரும் இல்லைங்கிறப்ப கூட இவ்ளோ ஃபீல் பண்ணலைடி! ஆனா, நீ எனக்கு இல்லங்கிறப்பதான், அதைத் தாங்க முடியலை!

 

கேவலம், ஒரு குடிகாரனைக் கட்டிக்கிட்டப்ப, என்கிட்ட வரலை. இப்ப, ஒரு கிழவனுக்கு ரெண்டாந்தாரமா போக ரெடியா இருக்க. ஆனா, நான் மட்டும் வேண்டாம் இல்ல? அதுக்கு கூட நான் தகுதியில்லைன்னு சொல்ற இல்ல? நீ என்னை எப்படி வேணா நினைச்சிக்கோ! ஆனா, இனி, நீ என் சொந்தம்! அது நீ விரும்புனாலியும் சரி, விரும்பாட்டியும் சரி! அதை, இனி விட்டுக் கொடுக்க முடியாது.

 

மனசு வலிக்குதுடி!

 

நான் நல்லவந்தான்.  ஆனா ஒரு கையாலாகதவனா இருந்துதான், நான் நல்லவன்னு ப்ரூவ் பண்ணனும்னா, நான் கெட்டவனாகவே இருந்துட்டுப் போறேன்!

[Renjith]

Super bro

[Micron123456]

Enna mari varikal athu semmma

[Punithan]

அருமையான வரிகள். மிகவும் அருமை. நன்றி

[Kris12]

Super... continue panuga

[Maju1929]

Update plz bro waiting

[whiteburst]

78.

 
இனி கதை, லாவண்யாவின் பார்வையில்.
 
மெல்ல பெரு மூச்சு விட்டு எழுந்தேன். நான் கொஞ்சம் யோசிக்க வேண்டும்! தனியாக! அதனால் வீட்டின் வெளியே வந்து, வீட்டுக்கு ஒரு ஓரமாக போட்டிருந்த சேரில் வந்து அமர்ந்தேன்.
 
அன்று காலை, மதனின் அக்கா என்னிடம் ஃபோன் பண்ணி, ஒரு ப்ராமிஸ் கேட்டாள். அது, ஒரு வேளை மதன் வந்து, நீ இதைப் பண்ணியான்னு ஏதாச்சும் கேட்டா, ஆமாம்னு சொல்லனும் என்று. எதைச் சொன்னாலும் என்று சொல்லியிருந்தாள்.
 
இப்படி ஒரு கதை ஏன் கட்டினாள் என்று எனக்கு புரியாவிட்டாலும், அவளிடம் ஓகே சொல்லியிருந்த ஒற்றைக் காரணத்துக்காகத்தான் நானும் மதன் கேட்டதற்கு ஆமாம் என்று சொல்லியிருந்தேன். ஆனால் அதன் விளைவு…..?
 
திரும்பிப் பார்க்காமலேயே என்னிடம் சொல்லி விட்டுச் சென்றவனைப் பற்றியே யோசித்துக் கொண்டிருந்தேன். அவன் வார்த்தைகளும், அதிலிருந்த உண்மையும், வேதனையும் என்னை உலுக்கியிருந்தது. என்னையே நான் கடிந்து கொண்டேன்.
 
அவ்வளவு கல்மனதா எனக்கு?



என்னைக் கொடுமைப்படுத்தியவர்களையெல்லாம் விட்டுவிட்டு, என்னைக் காதலிப்பவனிடம்தான், என் வன்மத்தைக் காட்ட வேண்டுமா? நான் உம் என்று சொன்னால், என் வாழ்வை வசந்தமாக்கி விடுவானே! இவனிடமா கோபம், வருத்தம்?

 
என் கோபம் நியாயமானதுதான்! ஆனால் தெரிந்தா செய்தான் இவன்? இன்னமும் இவனுக்கு நடந்ததே தெரியாது. நானும், கொஞ்சம் தைரியமாகச் செயல்பட்டிருக்கலாம்.

 
அன்று, நான் வேகமாக, அவன் அறைக்கு நுழைந்திருந்தால்…. இந்த நிலையே இல்லையே. 

 
நான் மட்டும் யோக்கியமா? சொல்லப் போனால் உண்மை தெரிந்தால், அவன்தான் என்னிடம் கோபப்படுவான். அப்போது நான் என்ன பதில் சொல்லப் போகின்றேன்?

உண்மையில் அவனை கோபித்துக் கொள்ளும் தகுதி இருக்கிறதா எனக்கு?

இனியும் இவனைக் கஷ்டப்படுத்தக் கூடாது. பாவம் சின்ன வயதிலிருந்து எந்த வித நேசத்தையும் அனுபவிக்காதவன், இப்போதும் என் நேசத்துக்காக காத்திருக்கிறான்.
 
அவனைப் பற்றிய யோசனைகள் என் உதடுகளில் மென் புன்னகையை வரவழைத்திருந்தது! அது, அவன்மேல் ஏற்பட்டிருந்த, மறைத்து வைக்கபட்டிருந்த எனது காதலை எடுத்துச் சொல்லியது.

 
எதற்க்காக நான் இப்படி நடந்து கொண்டிருக்கிறேன். இவன் அக்காவையே நான் மன்னித்து விட்டேன், ஆனால் இவனிடம் மட்டும் கோபம் காட்டுகிறேன். இத்தனைக்கும் இன்னமும் ஏன் என்று புரியவில்லை! 

 
ஒருவேளை உண்மை தெரிந்தால், அவன், என் மேல் காட்டப் போகும் கோபத்தை எண்ணி பயந்து, அதை எதிர்கொள்ளத் துணிவில்லாமல்தான் இப்படி நடந்து கொள்கிறேனா? அவன் எப்படி ரியாக்ட் செய்வான் என்று யோசித்தாலே, என் முகம் இருண்டது. மனம் கலங்கியது! அந்த மாற்றம், அதுதான் உண்மை என்று பட்டவர்த்தனமாக எனக்குச் சொல்லியது!

 
என் இயலாமையை கோபத்தின் பின்னால் மறைத்து வைத்திருக்கிறேன் என்று அறிந்த பின் மனம் இன்னமும் வருந்தியது!

 
எப்படிப் பார்த்தாலும் இப்படியே, எத்தனை நாள் இருக்க முடியும்? இப்படி இருப்பதும் அனைவருக்கும் வருத்தம்தான் தருகிறது, அதுவும் என் மனதைத் திருடியவனுக்கு பெரிய வலியினைத் தருகிறது எனும் போது கூட, இதற்கு தீர்வினைத் தராமல் இருப்பது, அவனுக்கு நான் இழைக்கும் மிகப் பெரும் அநீதி அல்லவா?

எவனுக்கு, என் அன்பை எல்லாம் அள்ளி அள்ளிக் கொடுக்க நினைத்தேனோ, அவனுக்கு அன்பை வழங்காவிட்டாலும், வலியைத் தராமல் இருப்பது என் கடமையல்லவா?

 
வாழ்க்கையில் பெற்றவர்களின் பாசத்தை கொஞ்சமும் அனுபவிக்காத அவனுக்கும், எனக்கும், ஒருவருக்கொருவர்தானே துணை?

 
இந்த இடைபட்ட 8 மாதத்தில் அவனே பயங்கரமாக மாறியிருக்கிறான். உணர்வுகளை வெளிப்படுத்துகிறான். இந்தச் சமயத்தில், நான் என் உணர்வுகளை மறைத்தால், அது உண்மையான காதலுக்கு அடையாளமா? உண்மை தெரிந்து அவன் வெறுத்தாலும் பரவாயில்லை. ஆனால், அதை மறைத்து அவனுக்கு வலியினைத் தந்தால், காதலியாக இல்லை… ஒரு பெண்ணாக கூட இருக்க எனக்குத் தகுதியில்லை!

 
மெல்ல என் மனதில் தீர்வு தெரியாவிட்டாலும், ஓரளவு நான் நடந்து கொள்ள வேண்டிய முறை தெளிவாகியது! அந்தத் தெளிவு, மனதிற்கு நிம்மதியைத் தந்தது! அந்த நிம்மதி கொஞ்சம் கொஞ்சமாக, அடி ஆழத்தில் அவன் மேல் நான் புதைத்து வைத்திருந்த காதல் உணர்வுகளை மேலே கொண்டு வந்தது!

 
அந்த காதல் நினைவுகள் என் புன்னகையை இன்னும் அதிகமாக்கியது!

 
புன்னகையுடன் கூடிய நினைவுகள் அவன் மேலான காதலை இன்னும் ரசனையுடன் அசை போடத் தொடங்கியது! ரசனையான காதல் நினைவுகள், கொஞ்சம் கொஞ்சமாக காதலை, மோகத்தின் பக்கம் கொண்டு சென்றது! அது என் உள்ளத்தில் குறுகுறுப்பை ஏற்படுத்தியது.

 அந்தச் சமயத்தில்தான், என் மனதில் மின்னலடித்தாற் போன்று ஒரு நினைவு வந்துச் சென்றது!


அது, சற்று நேரத்திற்க்கு முன்புதான், அவன் என்னை, ஏறக்குறைய முழு நிர்வாணமாக பார்த்தான் என்பது!

 
அது, என்னுள் படபடப்பை ஏற்படுத்தியது! அவன் முன் நான் நின்றிருந்த தோற்றம் மெல்ல என் கண் முன் வந்தது. அது, என் கன்னங்களில் வெட்கச் சிவப்பை ஏற்படுத்தியது. என் மூச்சுக் காற்றை சூடாக்கியது!

 
அவன் என் ஜாக்கெட்டை கழட்ட முடியாமல் கோபத்தில் பிய்த்து எறிந்தது புன் சிரிப்பையும், அவன் மேல் பரிதாபத்தையும் கொடுத்தது.

 திருடன், எப்பியும் அவசரம் அவனுக்கு! காதலைச் சொல்றதுக்கே அவசரப் பட்டவனாச்சே!

அந்த நேரத்தில் என்னை ரசித்துப் பார்த்தானோ? இல்லை சரியாகப் பார்க்கவில்லையோ? பாவம்!

 
ஆனாலும் அவ்வளவு கோபமாக நடந்து கொண்டாலும், தவறு செய்தாலும், நான் ஒரு வார்த்தைச் சொன்னவுடன், பொட்டிப்பாம்பாக அடங்கி, திரும்பிச்சென்றதை நினைக்கும் போது என் மனம் பூரித்தது!
 

அந்த நினைவில் என் மனம் பெருமிதத்தில் திளைத்தது!

 
எப்பேர்பட்ட பணக்காரன்! அதி புத்திசாலி! எவ்வளவு அழகிய பெண்ணையும் திரும்பிப் பார்க்காதவன், என்னிடம் மயங்கிக் கிடக்கிறானே! அவனுக்கு நான் என்னச் செய்து விடப் போகிறேன்?

 
ஒரு சாம்ராஜ்யத்தின் சக்கரவர்த்தியைப் போன்றவன், ஒரு சாதாரண பெண்ணின் மனம் கனியக் காத்திருக்கிறான் என்றால், அவன் காதல் எவ்வளவு ஆழமானது?

 
அந்தத் தருணம், என்னை, நானே ஒரு மகாராணியைப் போல் உணர்ந்தேன். என்னுள் ஒரு கம்பீரம் குடியேறியது!

 
என்னை அறியாமல், கால் மேல் கால் போட்டு, தலை நிமிர்ந்து, ஒரு பெருமிதத்தில், புன்னகையுடன், அவன் நினைவுகளில் ஆழ்ந்தேன்!
 

என் அழகை விட, என் அழுகை அவனை பாதிக்கிறது என்கிற பெருமிதம்!

 எல்லாரையும் எளிதில் வெற்றி கொள்ளும் வீரன், என் கை அசைவிற்கு காத்திருக்கிறான் என்கிற இறுமாப்பு! 
 
அவனுடைய சீற்றங்கள் எல்லாம், ஒரு சின்னப் பார்வையில் ஒன்றுமில்லாமல் போய்விடுகிறதென்ற தலைக்கனம்! 

 என் அழகைக் காட்டாமல், அன்பினையும் காட்டாமல், ஏன் எதையும் செய்யாமலேயே, அவனை எனக்கு அடிமையாக வைத்திருக்கிறேன் என்ற திமிர் என்னுள் ஏறியது!


என் மேல் அவ்ளோ லவ்வாடா? நான் எது சொன்னாலும் கேப்பியா?

 
அதென்ன போறப்ப, இனி நீ என் சொந்தம்னு சொல்லிட்டு போற? எந்த மாதிரி சொந்தம்? நான் என்ன உன் பொண்டாட்டியா? ம்ம்?
 

லூசு, என்னை மாதிரி ஒருத்தி டிரஸ்ஸில்லாம இருக்கிறப்பியும், ஃபீல் பண்ணிகிட்டு திரும்பி நிக்குது! இவனை வெச்சுகிட்டு என்ன பண்ண? குறைந்த பட்சம், அப்புடியே என்னைச் சமாதானம் பண்றேன்னு பக்கத்துல உக்காந்துருக்க வேணாம்?

 
இத்தனைக்கும் நானே, என்னை எடுத்துக்கோன்னு சொல்றேன். ஆனா, இவன் என்னமோ ரொம்பத்தான் ஃபீல் பண்றான். 

 
உண்மையில் நான் எப்படிச் சொன்னேன், அவன் எதற்காக திரும்பினான் என்பதெல்லாம் என் மனதிற்கு தோன்றவேயில்லை. என் மனம், என் மணாளனுடன், அவனை திட்டுவது போல் கொஞ்சிக் கொண்டு கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அவன் காதல் நினைவுகளில் மூழ்கிக் கிடந்தது!

 
அவன் என் உணர்வுக்கு மரியாதை கொடுத்து திரும்பி நின்றதில் பெருமைப்பட்ட அதே மனம், காதல் என்று வந்தவுடன், ஏண்டா திரும்பி நின்ன என்று அவனிடமே செல்லச் சண்டையிடத் தொடங்கிவிட்டது!

 
சமயங்களில், காதலிலும், காமத்திலும், நியாயம் மிகப்பெரிய அநியாயமாகிறது! அநியாயம், மிகச் சரியான நீதியாகிறது!

 
அவனுடனான நினைவுகளில் எவ்வளவு நேரம் மூழ்கிக் கிடந்தேன் என்று எனக்கு தெரியவேயில்லை! சொல்லப்போனால், நான் உலகத்தையே மறந்து, அவன் நினைவுகளுடன் ஒரு தனி உலகத்திற்குள் இருந்தேன்.

 
உதடுகளில் புன்சிரிப்பும், மனதிற்குள் மகிழ்ச்சியும் குடி கொண்டிருந்தது!

 
திடீரென்று யாரோ என்னை வேகமாக உலுக்கினார்கள்!

 
தூக்கத்திலிருந்து திடீரென்று எழுந்தவள் போல் திடுக்கிட்டு யாரென்று பார்த்தேன்!

[whiteburst]

79.

 அங்கு கோபத்துடன் மதன் நின்றிருந்தான்! அவன் தலையும், சட்டையும் கலைந்திருந்தது. முகத்தில் கடுப்பும், தவிப்பும்!
 
என்ன ஆச்சு? ஏன் இப்படி இருக்கான்?
 
எ… என்ன மதன்?
 
என்னை கோபமாக முறைத்தவன், என் கையைப் பிடித்து இழுத்துக் கொண்டு வீட்டினுள் சென்றான்!
 
நான் மெல்ல, அவனுடன் சென்றேன்.
 
உள்ளே அவனது அறைக்கு இழுத்துச் சென்றவன், பின் வேகமாக கையை உதறிவிட்டு, என்னை முறைத்தான்.
 
எதுக்கு இப்படி முறைக்கிறான்? இவனும், இவன் கோபமும்! சரியான அவசரக் குடுக்கை!
 
என்னுள் நான் எடுத்திருந்த எனது முடிவு, எனக்குள் ஒரு தெளிவைத் தந்திருந்ததால், இனி அவனுக்கு அன்பைத் தர முடிவு செய்துவிட்டதால், அவனது கோபம் எனக்கு ஒரு பொருட்டாகவே தெரியவில்லை. முன்பே அவனது கோபம் பொருட்டல்ல. இப்பொழுதோ, சொல்லவே வேண்டாம்!
 
எங்கடி போன? சொல்லித் தொலைஞ்சிருக்கலாம்ல?
 
ஏன், என்னாச்சு?

மண்ணாங்கட்டி! உன்னைத் தேடி எங்கல்லாம் அலையுறது?

 
நான் இங்கத்தானே இருந்தேன்? எதுக்கு எங்கெங்கியோ தேடுன?
 

ஆமா நல்லா பேசு. நீ இருந்த இடம், ஒரு ஓரமா, மறைவா இருக்கு! நீ அங்க இருப்பன்னு எனக்கு ஜோசியமா தெரியும்? ஃபோன் பண்ணாலும் எடுக்கலை. டிரஸ்ஸு பேக், எல்லாம் இங்க இருக்கு! நான் என்னான்னு நினைக்கிறது? எங்கல்லாம் தேடுறது? ஏண்டி, இப்படி தவிக்க விடுற மனுஷனை?

 
நான் அவனையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன். ஃபோன் சைலண்ட் மோடில் போட்டிருப்பேன். இன்னமும் என் உதடுகளில் புன்னகை!

 
சரி சொல்லு! எதுக்கு என்னைத் தேடுன? என்ன விஷயம்!

அவனிடம் மெல்லிய தடுமாற்றம்! விஷயம்லாம் இல்லை. சும்மாதான் தேடுனேன்!

 
இப்பொழுது என் முகத்தில் ஆச்சரியம்.

 
விஷயமில்லாமியா இவ்ளோ கோவம்? எங்க போயிருக்கப் போறேன்? கொஞ்ச நேரத்துல வந்துடப் போரேன்! அதுக்கு எதுக்கு எங்கெங்கியோ தேடி அலையனும்? ம்ம்?

 
என் கேள்விக்கு அவனால் பதில் சொல்ல முடியவில்லை…

 
சொல்லு!

 
இல்லை… அது வந்து. கொஞ்சம் தடுமாறியவன், பின் சொன்னான், நான் உன்கிட்ட நடந்துகிட்ட முறைக்கு அப்புறம், கொஞ்ச நேரம் கழிச்சு பாத்தா, உன்னைக் காணோம். ஃபோன் பண்ணா எடுக்க மாட்டேங்குற!

 
சரி, வந்துடுவன்னு பாத்தா, இருட்டாகிட்டே இருக்கு, ஆனாலும் உன்னைக் காணோம்! நான் என்னான்னு நினைக்கிறது?

 
நீ கோவிச்சிகிட்டு எங்கியாவது போயிட்டியா? எங்க இருக்க? கையில காசு இருக்கா? எல்லாத்துக்கும் மேல இந்த இருட்டுல நீ எங்கியாவுது மாட்டிகிட்டன்னா? உனக்கு வேற குளிர் தாங்காது! ஸ்வெட்டர் எடுத்துகிட்டியா என்னான்னு கூடத் தெரியலை. தவிர, நான் பண்ணதுக்கு, நீ ரொம்ப வருந்தி, எந்த மாதிரி மனநிலையில இருக்கன்னு கூட தெரியலை!

 
கொஞ்சம் இடைவெளி விட்டவன், பெருமூச்சு விட்ட படி சொன்னான். உள்ளுக்குள்ள கொஞ்சம்… ரொம்பவே பயந்துட்டேன்… ஆனா நீ என்னான்னா, ஹாயா, இங்கியே ஓரமா உட்கார்ந்துகிட்டு இருக்க! எனக்கு எப்புடி இருக்கும்?!

 
நான் அவனையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன், இப்போதும், என் மேலான அக்கறையில், இருக்கிறான். எனக்கு ஏதாவது ஆகி விடுமோ என்று பதைக்கிறான்!

 
என் மனம் அவன் மேலான காதலில் வெறி கொண்டது! என்னையே கடிந்து கொண்டது.

இதற்கு மேலும், இவனைத் தவிக்க விட்டால், நானே என்னை மன்னிக்க மாட்டேன்.

மெல்ல, அவன் கையைத் தொட்டேன்.

 சாரி மதன். நான் கொஞ்ச நேரம் தனியா இருக்கலாம்னு தோணுச்சு. அவ்ளோதான். ஃபோன் சைலண்ட்ல போட்டிருந்தேன் போல. நீ, தேடுனது எல்லாம் எனக்கு தெரியாது! சாரி! வெரி சாரி! நான் வேணும்னுல்லாம் பண்ணலை.

 
ப்ச்… விடு! நீ சேஃபா இருக்கிறதே போதும். நீ போயி ரெண்டு மணி நேரம் ஆகுது. போனவ ஸ்வெட்டரோ, ஓவர் கோட்டோ எடுத்துட்டு போயிருக்க வேண்டியதுதானே? உனக்குதான் குளிர் ஆகாதுல்ல???

 
அப்போதுதான் நான் அதை உணர்ந்தேன். என் உடல் மிகவும் சில்லென்று இருந்தது. குளிரில், என் உடல், என்னையறியாமல் மெல்ல நடுங்கிக் கொண்டிருந்தது. இவ்வளவு நேரம் அவனது உணர்வுகளில் மூழ்கிக் கொண்டிருந்தவளுக்கு இது எதுவும் தெரியவில்லை. இப்பொழுது, அவன் சொன்னவுடன் தெரிகிறது.

 
என்ன மாதிரியான காதல் இது? என் உணர்வுகளில், அவன் தடுமாறுகிறான். அவன் நினைவுகளில், நான் என் நிலை மறக்கிறேன்?!

 
இப்போது சுயநிலை வந்தவுடன், குளிர் எனக்கு நன்றாக உறைக்க ஆரம்பித்தது. குளிர் மெல்ல மெல்ல என் உடலில் ஏறிக் கொண்டிருந்தது.

 
வெளியே ஓரளவு இருட்டியிருந்தது. நவம்பர் மாத ஊட்டி குளிர் எனக்கு கொஞ்சம் கொஞ்சமாய் நடுக்கத்தைக் கொடுக்க ஆரம்பித்தது.

 
நான் கைகளை தேய்த்துக் கொண்டேன். மெல்ல என்னை நானே கட்டிக் கொண்டேன். உதடுகளை அழுந்தப் பற்றிக் கொண்டேன்.

ஆனால், ஏற்கனவே என் உடலில் ஏறியிருந்த குளிரும், இப்பொழுது அதிகமாகும் குளிருக்கும் அது போதவில்லை!

 
நான் என்னை சாமாளிக்க முயற்சி செய்து கொண்டே, அவனைப் பார்த்தேன்.

ஆனால், அவனுக்கு புரிந்து விட்டது, என்னுடைய தடுமாற்றமும், செயலும் தெளிவாகச் சொல்லியது என் நிலையை!

 
டக்கென்று, பெட்டில் இருந்த கம்பளியை எடுத்து என் மேல் போர்த்தியவன், என்னைப் பிடித்து அவன் பெட்டில் உட்கார வைத்தான். பின் வேகமாகச் சென்றவன், ஃபிளாஸ்க்கில் இருந்து, சூடாக டீயை கொண்டு வந்து கொடுத்தான்.

 
அது ஓரளவு குளிருக்கு இதமாய் இருந்தாலும், ப்ளாங்கட் எனக்கு கதகதப்பை கொடுத்தாலும், உள்ளுக்குள் ஏறியிருந்த குளிர், இன்னும் என் உடலை நடுங்க வைத்துக் கொண்டிருந்தது.

 
டீயை குடித்தவுடன் வாங்கி டேபிளில் வைத்தான்.

 
இப்ப பராவாயில்லையா? அவன் குரலில் அக்கறை!

 
ம்ம்… பராவாயில்லை. சொல்லும் போதே என் உதடுகள் தந்தியடித்தது.

ம்க்கும்… நான் டாக்டர் இருக்காங்களான்னு கேக்கட்டுமா என்று நகர முயன்றவனை எனது கைகள் தடுத்தது!

 
கொ… கொஞ்சம் பக்கத்துலியே இரேன்!

 
நான் சொன்னது அவனுக்கு ஆச்சரியத்தைத் தந்தது. மெல்ல என் அருகில் அமர்ந்தான். நான் அவன் கையை விடவில்லை.

 

இப்போது அவன் கோபம் குறைந்திருந்தது.

 
ப்ச்… இதுக்குதான் சொன்னேன், தனியா, ஸ்வெட்டரு இல்லாம போகாதன்னு! இப்பப் பாரு, இப்படி குளிருது உனக்கு. நான் சொல்ற பேச்சை மட்டும் கேக்க மாட்டேன்னு சபதம் எடுத்திருக்கியா என்ன?
 

அவன் குரலில் சலிப்பு இருந்தாலும், அவனது கோபமும், சலிப்பும் கூட என் மேல் கொண்ட அக்கறையால் என்பது, ஏற்கனவே அவன் மேல் நான் அவன் கொண்டிருந்த காதலைக் கூட்டியது.

 
அவனையே, சிறு புன்னகையுடன் பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன். எனது புன்னகையும், பார்வையும், அவனையே கொஞ்சம் குழப்பியது! இருந்தும் சலிப்புடன் சொன்னான்…
 

இந்தப் பார்வைக்கு மட்டும் கொறைச்சலே இல்லை. சொல்ற பேச்சையும் கேக்குறதில்லை. பக்கத்துல வந்தாலும் முறைக்கிறது. ஆனா, ஏதாச்சும் சொன்னா மட்டும், ஒண்ணுமே தெரியாத மாதிரி இப்பிடி பாக்…

 
அவனது பேச்சு பாதியிலேயே நின்றது. அவன் கண்கள் விரிந்தது. மனமோ குழம்பியது!

ஏனெனில், அவனையே பார்த்துக் கொண்டிருந்த நான், என்னை கோபமாக திட்டியவனின் மடியிலேயே சாய்ந்து கொண்டேன்! அவன் மடியில் நான் படுத்த உடன் அவன் பேச்சு நின்றது!

[whiteburst]

80.

 
ஏய், என்ன ஆச்சு? இதுவரை நானாக, அவனை நெருங்காதவள், அவன் என் பக்கம் வரும்போதும், கோபம் காட்டியவள், இன்று நானாக மடி சாய்ந்ததும் குழம்பினான். பதறினான்!
 
ப்ச்… ஒண்ணுமில்லை. நீ பக்கத்துலியே இரு!
 
இருந்தாலும், அவன் பதற்றம் குறையவில்லை. ரொம்ப குளிருதா? டாக்டரை கூப்பிடட்டுமா?

நான் தலையசைத்தேன் வேண்டாமென்று. அதெல்லாம் வேணாம். நீ, இங்கியே இரு! ப்ளீஸ்.

 

கடைசியாக நான் சொன்ன ப்ளீஸ், அவனுள் என்னமோ செய்தது. அப்படியே அமர்ந்திருந்தான். மற்றபடி அவன் என்னை எதுவும் செய்ய முயற்சிக்கவில்லை. அந்த நிலை எங்கள் இருவருக்குமே பிடித்திருந்தது. முக்கியமாக எனக்கு!

 

அப்படியே இருந்தோம் சிறிது நேரம். என் மேலுடல் மட்டும் ப்ளாங்கெட்டால் போர்த்தப்பட்டிருந்தது. கால் முழுக்க வெளியே தொங்க விட்டிருந்தபடியால், அது வழியாக குளிர் என் உடலில் ஏற ஆரம்பித்தது.

 

நான் இன்னமும், நடுங்குவது உணர்ந்த அவன், நல்லா போர்த்திக்கோ, என்று சொல்லி வலுக்கட்டாயமாக எழுப்பி, என்னை நன்றாக படுக்க வைத்தவன், என் உடல் முழுக்க போர்த்தி விட்டு, வெளியே சென்று கதவை சாத்திவிட்டு, உள்ளே வந்து ஹீட்டரை ஆன் செய்தான். பின் என் அருகில் வந்தவன், ஹீட்டர் போட்டிருக்கேன், சரியாகிடும் என்று எனக்கு ஆறுதல் சொன்னான்.

 

நான் படுத்த படியே, எனக்கு வலது புறம் இருந்த காலி இடத்தை தட்டி அமரச் சொன்னேன்.

 

அவன் தயங்கியபடியே என்னருகில் அமர்ந்தான்.

 

அவனது தயக்கத்தைப் பார்த்து, எனக்கு, உள்ளுக்குள் சிரிப்பு வந்தது! நீயாடா, என்னை ரேப் பண்ண வந்த?
 


என் மேலுள்ள காதலால், அக்கறையால், நான் செய்யாத ஒன்றை செய்ததாய் நினைத்து என்னை ரேப் பண்ண வந்தவன், இப்பொழுது, அதே காதலின் மிகுதியால், என் அருகில் அமரக் கூட தயங்குவது கண்டு, என் உள்ளம் இன்னமும் அவன் மேல் காதல் கொண்டது.

 

இதுவல்லவோ ஆண்மை! என் மேல் பலவந்தமாக பாய்வதா ஆண்மை! நான் மறைமுகமாக அன்பைத் தெரிவிக்கும் போதும், தயங்குவதே ஆண்மை!

 

நான் மிக நெகிழ்ந்திருந்தேன், அவனது அன்பில்! அந்த நெகிழ்ச்சியின் காரணமாக, அவன் அருகில் அமர்ந்தவுடன், மீண்டும் அவன் மடியில் தலை வைத்துப் படுத்துக் கொண்டேன்!

 

என் முகம் ஏறக்குறைய, அவன் வயிற்றில் முகம் புதைத்திருந்தது. என் கைகள், அவனது இடுப்பை சுற்றியிருந்தன.
 
இன்னமும், அவன் தயங்கிக் கொண்டுதான் இருந்தான். அது, அவன், இன்னும் எதுவும் செய்யாமல் இருப்பதிலேயே தெரிந்தது! எனக்கும் கூட, நான் என்ன எதிர் பார்க்கிறேன் என்று தெரியவில்லை!

 

அவனது உடல் கூட கொஞ்சம் நடுங்கிக் கொண்டிருந்தது! அது குளிரிலா அல்லது எனது நெருக்கம் தந்த தயக்கத்தாலா என்று தெரியவில்லை!

 

நான், எனது ப்ளாங்கெட்டையே, அவனுக்கும் போர்த்தினேன். அவனையும் சரியாக படுக்க வைத்தவள், இப்பொழுது அவன் மார்பினுள் புதைந்து கண்களை மூடிக் கொண்டேன்!

 

அந்தத் தருணத்தை கண் மூடி ரசித்தேன். அவனுக்கும், எனக்குமான முதல் அணைப்பு! இது நாள் வரை நான் அனுபவித்த என் வேதனைகள், என் பிரச்சினைகள் எல்லாம் போய், நான் கை விட்ட எனது காதலை மீண்டும் கண்டெடுத்த நிம்மதி, ஒரு பெரும் பாதுகாப்பு என் மனதுள் தோன்றியது.

 

என்னையறியாமல், என் கண்கள் கலங்கியது!

 

அவன் உடலில் இருந்து வந்த ஆண்மை கலந்த வாசத்தை மெல்ல சுவாசித்தேன்.

கண் மூடியிருந்தாலும், நான் தூங்கவில்லை என்பதை உணர்ந்தவன், மெல்ல காதோரம் இருந்த என் முடிக் கற்றைகளை சரி செய்தான். என் முன் நெற்றியை வருடினான்.

அவனது இன்னொரு கை, என்னை மெல்ல அணைத்திருந்தது.

 

இப்ப பரவாயில்லையா? இன்னும் குளிருதா?

 

நான் பதில் சொல்லவில்லை!

 

அவனது கை, மெல்ல என் கன்னத்தை வருடிக் கொடுத்தது. இன்னொரு கை, முதுகை ஆறுதல் படுத்துவது போல், தடவிக் கொடுத்தது.

 

மெல்ல அவன் விரல்கள் என் காது மாடல்களை வருடியது!

எனக்கு கூசியது! அவனை இன்னும் கொஞ்சம் இறுக்கிக் கொண்டேன் பேசாமல். இன்னமும் என் கண்கள் மூடித்தான் இருந்தது.

 

அப்படியே வருடிக் கொடுத்த கை, மெல்ல அவளது பின்னங்கழுத்துக்குச் சென்றது. மெல்ல அவளது பின்னங்கழுத்தில் வருடிக் கொடுத்தவாறு, விரல் வட்டம் போட்டது.

எனக்கு குறுகுறு என்றிருந்தது. இன்னமும் அவனை இறுக்கிக் கொண்டேன். என் மூச்சுக்காற்று அவனது கன்னங்களைத் தீண்டியது. என் உதடுகள், அவனது கழுத்தில் உரசியது.

 

அவனால் நம்ப முடியவில்லை போலும். எப்படி திடீரென்று, அவனைத் தேடி வந்திருக்கிறேன் என்று திகைத்தான்.

 

லாவண்யா.

 

ம்ம்… ஒரு வேளை தூக்கத்தில் இருக்கிறேன் என்று செக் செய்கிறானோ? எனது உதடுகளில் மெல்லிய புன்னகை அரும்பியது.

 

அதற்கு மேல் முன்னேறவும் அவனுக்கு தயக்கம். ஆனால், எனது அருகாமை, அவனுக்குள் கொஞ்சம் சூடேற்றவும் ஆரம்பித்திருந்தது. என்னையும் கூட கொஞ்சம் ஆட்டியிருந்தது.

 

நான் ஒரு முடிவு எடுத்திருந்தேன். அது, அவன் இப்பொழுது, என்ன செய்தாலும் நான் தடுக்கப் போவதில்லை. ஆனால், வாய்விட்டு எதுவும் சொல்லப் போவதில்லை! (எவ்ளோ சேஃப் கேம்?!). இனி அவன் முடிவு.

 

மெல்ல அவன் கை, என் தோள்களில் உலாவர ஆரம்பித்திருந்தது. அப்படியே, மெல்ல முதுகுப் புறம் சென்று, அங்கேயே கொஞ்சம் தங்கி, வருடி, பின் தயங்கித் தயங்கி இடையை நோக்கி நகர்ந்தது.

 

இடையை அடைந்த அவன் கை, மெல்ல என் இடையைப் பற்றியது! எனக்குள் ஒரு சின்ன அதிர்வு! அவனது கை, என் இடையை முதன் முறையாகத் தொடுகிறது! அந்த அதிர்வில் இருந்து தப்பிக்க, புகலிடம் தேடி, அவன் மார்பிலேயே இன்னும் ஒன்றினேன்.

 

இருந்தும் எந்த வித உணர்வோ அல்லது எதிர்ப்போ காட்டவில்லை. நான்தான் ஏற்கனவே முடிவெடுத்திருந்தேனே!

 

இவ்வளவு நேரம், என் அமைதி அவனுக்கு வசதியாக இருந்தது. இப்பொழுது, அதுவே அவனைத் தடுத்தது! இடையைத் தொட்ட கைகள், அடுத்து முன்னேற பயப்பட்டு அங்கேயே தங்கி நின்றன. அதே சமயம், இடையில், சும்மாவும் இல்லை!

 

அவனது தடுமாற்றம், அவனது ஆண்மையை எனக்குச் சொல்லியது. எனக்கு உள்ளுக்குள் சிரிப்பு வந்தது.

 

ஹேய்…

 
அவன் என்னைக் கூப்பிட்டான். நான் எந்த சலனத்தையும் காட்டவில்லை.



 

என்னிடமிருந்து, சின்ன ஒத்துழைப்பை எதிர்பார்க்கிறான்.

 
அவனுக்கு புரியவில்லையா? இதுவும் ஒருவித ஒத்துழைப்புதான் என்று!

[whiteburst]

81.

 
இன்னும் எங்களுக்குள்ள கல்யாணம் ஆகலை, எந்த மாதிரி எதிர்காலம்னு தெரியாது, அப்புறம் எப்புடி நான் வாயைத்திறந்து சொல்லுவேன்? இது அவனுக்கு தெரியாதா? வேணும்னா எடுத்துக்க வேண்டியதுதானே? நான் என்ன, ஈவ்னிங் பண்ண மாதிரி தடுத்தேனா? லூசு! லூசு! மனதிற்குள் திட்டினேன்.
 
ஏய்… மீண்டும் கூப்பிட்டான்.
 
நான் அமைதியாகவே இருந்தேன்.
 
லாவி…
 
இதுதான், இவன் எனக்கு வெச்சிருக்கும் செல்லப் பெயரா? அவன் அன்பில், இன்னும் கட்டிக் கொண்டேன்
 
ஏய்…
 
…
 
கோபம் வந்துவிட்டது போலும். என்னை அணைத்திருந்தவன் அப்படியே என்னை புரட்டி பெட்டில், என்னை படுக்க வைத்தான். நான் கண்களை மூடியிருந்தாலும், அவன் என்னையே கோபத்துடனும், காமத்துடனும் பார்ப்பதை என்னால் உணர முடிந்தது.
 
ஏய், என்னைப் பாருடி! என்னை அசைத்தான்.
 
நான் மெல்ல கண் திறந்து அவனைப் பார்த்தேன். நான் பார்த்தவுடன், அடுத்து என்ன கேட்பது என்று அவனுக்கும் புரியவில்லை.
 


நான் அவனையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன். சிறிது நேரம் பார்த்தவள், மீண்டும் கண்களை மூடிக் கொண்டேன். மெதுவாக அவன் தோள்களில் சாய்ந்து கொண்டேன்.

இதுக்கு மேல, உன் இஷ்டம்டா! என்னால, அவ்ளோதான் சிக்னல் கொடுக்க முடியும்.

 

என் அமைதி, அவனை கொஞ்சம் ஆவேசமூட்டியிருந்தது. இவ்வளவு நேரம் தயங்கிக் கொண்டிருந்தவன், இப்பொழுது மீண்டும் என் இடையில் கை வைத்தான்.

 

அப்பாடா! இதை முன்னமே செஞ்சிருக்கலாம்!

 

அன்று ஒரு ஓவர் கோட், டாப், பேண்ட் டைப் நைட் டிர்ஸ்தான் அணிந்திருந்தேன். அது அவனுக்கு மிகவும் வசதியாய் இருந்தது. நேரடியாக, கோட்டிற்க்குள் வந்த கை, மெல்லிய டாப் மேலாகவே என் இடையைப் பற்றியது. அதுவே ஒரு சிலிர்ப்பை எனக்குள் ஏற்படுத்தியது.

 

கோபத்தில், அவன் உதடுகள் என் முகமெங்கும் அழுத்தமாக முத்தமிட்டன. பின் வேகமாக, என் உதடுகளை கவ்வின. உறிஞ்சி எடுத்தன.

 

ஹாப்பா, என்னா வேகம்? முரடன்!

 

நான் கண்களை திறந்து அவனைப் பார்க்க வேண்டும் என்று எதிர்பார்க்கிறான் என்று எனக்குத் தெரியும். ஆனால், அந்த நிலையில் அவனைப் பார்க்க என்னால் முடியாது. கோபமும், காமமும் அவனது கவனத்தை திசை திருப்பியிருப்பது நல்லதே. அவன் காதலோடு இருந்தால், இவ்வளவு நாள் என்னுடைய பிகேவியருக்கு காரணம் கேட்பான்.

 

எல்லாவற்றுக்கும் மேலாக, கல்யாணம் பண்ணிக் கொள்ளலாம் என்று என்னை நச்சரிப்பான். என்னை ஆறுதல் படைத்த முனைவான்.

 

எனக்கு ஆறுதல் தேவைதான். வெறும் மன ரீதியாக மட்டுமல்ல. உடல் ரீதியாகவும்!

 

எந்த நீதி, நியாயம், சமூகம், வயசு வித்தியாசம் என்று வெட்டியாகப் பேசி அவனை நிராகரித்தேனோ, அதே நியாயங்களை தூக்கி எறிந்து அவனோடு இரண்டறக் கலப்பதே, அவனுக்கு நான் செய்யும் கொஞ்சூண்டு நியாயமாகவாச்சும் இருக்கும்.

எல்லாவித நியாய தர்மங்களைப் பேசி வந்த நான், அவனுக்காக, அதை தூக்கி எறிய வேண்டும்.

 

ஆனால், இவனுக்காக, இதைச் செய்ய நான் தயாராயிருக்கிறேன் என்று இவனுக்குத் தெரிந்தால், இவன் அதை கையில் எடுத்துக் கொள்ளுவான்.

 

என்னை, எனக்காவே விரும்பியன், அதைத்தானே செய்வான்? ஆகையால், அவனே என்னை எடுத்துக் கொள்ளட்டும்!

 

அவனைப் பற்றிய என் காதல் உணர்வில், அவன் என் மேல் கோட்டை கழட்டியிருந்ததை கொஞ்சம் தாமதமாகத்தான் உணர்ந்தேன். இப்போழுது, அவன் கை, என் டாப்சின் உள்ளூடே, என் இடையில் விளையாடிக் கொண்டிருந்தது. அவன் முத்தங்கள், என் இடையில், இடைவெளி இல்லாமல் பதிந்து கொண்டிருந்தன.

 

எனக்கு கூசியது. அதே சமயம், அவனைத் தடுக்கும் உணர்ச்சியைக் காட்டக் கூட மனம் விரும்பவில்லை. அருகிலுள்ள தலையணையை இறுகப் பற்றினேன்.

 

மீண்டும் என் முகத்திற்கு அருகில் வந்தான்.

 

ஏய், கண்ணைத் திறடி!

 

ப்ச். ப்ச். கண்களிலேய முத்தம்.

 

நான் திறக்க வில்லை. மீண்டும் கோபமானவன், வேகமாக, எனது டாப்சை என் உடலிலிருந்து கழட்டினான். நான் எதிர்ப்பு காட்ட நினைக்கவில்லை. அவனது வேகத்தில், எனது எதிர்ப்புக்கும் பலனிருந்திருக்காது.

 

அதே சமயம், அவன் முன், டாப்ஸ் இல்லாதிருப்பது குறுகுறுவென்றிருந்தது. கைகளால், என் முன்னழகை மறைத்துக் கொண்டேன்.

 

ஏய், பாரு!

 

நான் திறக்கவில்லை. அது அவனுக்கு இன்னமும் கோபமூட்டியது.

 

அதே கோபத்தில், எனது பேண்ட்டினை வேகமாகக் கழட்டினான்.

 

ஹக்க்… ஒரு மெல்லிய அதிர்வு, என்னிடத்தில். இதுவரை விளையாட்டாக கண்ணைத் திறக்க முடியாது என்றால், இப்பொழுது, வெட்கத்தில் அவனைப் பார்க்க முடியாதே!

 

ஏய், கண்ணைத் திறந்து பாரு!

 

வெட்கம் தாங்காமல், அப்படியே திரும்பி படுத்துக் கொண்டேன்.

 

என் அருகில் படுத்து என் காதில் கிசுகிசுத்தான். ஏய், பாருடி, ப்ளீஸ்!

 
அவன் என்னைக் கெஞ்சுவது எனக்கு பாவமாகவும், அதே சமயம் காதலையும் தோற்றுவித்தது. ஆனால், வெட்கம் தடுத்தது. தலையை மட்டும் ஆட்டினேன் மெல்ல, முடியாது என்று.

இதுவரை எந்த உணர்ச்சியும் காட்டதவள், இப்பொழுது தலையை ஆட்டியதில் இன்னமும் சந்தோஷம். அந்த மகிழ்ச்சியில், என் பின் புறமெங்கும் முத்தங்களை அள்ளியிறைக்க ஆரம்பித்தான்.

 

எனக்கு வெட்கம் பிடுங்கித் தின்றது. அவனுடன், வெறும் பேண்டி மற்றும் பிராவுடன் இருக்கிறேன் என்ற எண்ணமே, என்னை உசுப்பேத்தியது. காமத்தைக் கொடுத்தது.

அவன் கைகள், என் மேனியெங்கும் வருடிச் சென்றன. என் முதுகை ரொம்ப நேரம் வருடியது அவன் கைகள். மீண்டும், என் காதருகில் கேட்டான், பாக்க மாட்ட? ம்ம்?

 

இந்த முறை நான் அமைதியாக இருந்தேன். அவன் சடாரென்று, எனது, பிராவினைக் கழட்டினான். இப்பொழுது மேல் பகுதி முழுக்க நிர்வாணமாக, வெறும் பேண்ட்டியுடன்!

 

மீண்டும் முத்தங்களின் மூலமும், கைகளின் வருடல்கள் மூலமும், என்னுள் காமத்தை ஊற்றிக் கொண்டிருந்தான். என்னுள் கொஞ்சம் கொஞ்சமாய காமம் ஏறிக் கொண்டிருந்தது. மனதுக்கு பிடித்தவனுடன், சேரும் முதல் உறவு, இன்னும் சிறந்த முறையில் இருந்திருக்க வேண்டும் என்று மனம் நினைத்தாலும், இதுதான் இவன் மேல் நான் காட்டும் காதல் என்று எண்ணிக் கொண்டதால், சந்தோஷமே அடைந்தது!

 

சொல்லப் போனால், என்னுடைய காமத்தை விட, என் மேல் இவன் கொள்ளும் காதல், காமம், என்னால் இவன் அடையும் சுகம், அவைதான் என் சந்தோஷம்! அதுதான் என்னுடைய காமத்தின் உச்சகட்டம்!

 

மெல்ல மீண்டும் அவன் நினைவுகளில் மூழ்கியவளை, கலைத்தது, காதில் கிசுகிசுத்த அவனது குரல். எனக்கு திக் கென்று இருந்தாலும், அமைதியாக இருந்தேன்.

பாக்க மாட்ட? அவன் லேசாக சிரித்தான் போலிருந்தது.

 

சடாரென்று, என்னுடைய பேண்டியை பிடித்து கீழே இழுத்து கழட்டினான்.

 

நான், என் உடலையே கொஞ்சம் இறுக்கிக் கொண்டேன். முழு நிர்வாணத்தில் நான். அவன், என் அழகை ரசித்துக் கொண்டு!

 

என்னைக் கட்டிப் பிடிச்சுக்கோடா, ப்ளீஸ் என்று கத்த வேண்டும் போலிருந்தது!

என்னை விட்டு தள்ளி, அவன் குரல் மட்டும் கேட்டது!

 

பாக்க மாட்ட?

 

நான் அமைதியாகவே இருந்தேன்.

 

என்னை ரசிக்கிரானா? இவ்வளவு நேரமாகவா? என்ன செய்கிறான் இன்னும்? திரும்பிப் பார்க்கவும் வெட்காமாய் இருந்தது. சர சர என்ற சத்தம் மட்டும் இருந்தது.

 

கொஞ்ச நேரம் கழித்து மீண்டும் என் காதில் அவன் குரல், பாக்க மாட்ட?

 

இப்பொழுது என் அதிர்ச்சியும், ஆனந்தமும் அதிகமாயிற்று. ஏனெனில், அவனும் உடைகளை கழட்டியிருந்தான் என்பதை என்னால் உணர முடிந்தது! ஜட்டியையும் கழட்டி விட்டானா? என்னுள் சிறிய யோசனை!

 

இந்த முறையும், பதில் சொல்லாததால், வேகமாக, என்னைப் பிடித்து திருப்பினான். கண்ணை மூடிய படியே, மேல் அழகை கைகளாலும், காலினைக் குறுக்கியும் மறைக்க நினைத்தவளை, அவனது உடும்புப் புடி, ஒன்றும் செய்ய விட முடியாமல் செய்தது!

என் கையை, விலக்கிய படி அவன் கைகள் இருந்ததது. என் கால்களுக்கு நடுவில், அவன் காலை வைத்து விலக்கியிருந்தான்.

 

என்னால் போராட முடியவில்லை, அதற்கு விருப்பமும் இல்லை.

 

மெல்ல என் கைகளை விட்டேன், போராட்டத்தை கை விட்டேன்! ரசிச்சிக்கோடா! எடுத்துக்கோடா! மனதாலேயே பேசிக் கொண்டிருந்தேன்.

 

என்னடி இது? அவன் கோபத்தில் கத்தினான்!

 

இப்ப மறுபடி என்ன கோபம்? இவனும் இவன் கோபமும் என்று நினைத்து கண் திறந்தவனின் பார்வையில் பதிந்தது, கோபமாக அவன் என் முலைகளைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்ததுதான்!

 
ஆசையாப் பாக்க வேண்டியதை, இவன் ஏன் இவ்ளோ கோவமா பாக்குறான் என்று என்னையே பார்த்த நான் அதிர்ந்தேன். ஏனெனில், என் இரு முலைகளுக்கு நடுவில் தொங்கிக் கொண்டிருந்தது, என்னுடைய தாலி!

[whiteburst]

82.
 
இன்னமும் என்னாத்துக்குடி அதைக் கட்டிட்டிருக்கிற? ம்ம்ம்? என்று உறுமினான்!
 
நான் இன்னமும் கட்டியிருப்பதற்க்கான காரணம் அவனுக்கு தெரிய வேண்டும் என்றாலும், அதைப் பேச இது நேரமில்லை. ஒரு பெருமூச்சை விட்ட நான், மெல்ல தாலியைக் கழட்டி, பக்கத்திலிருந்த டேபிளில் வைத்தேன். பின், அவனை ஆழமாக பார்த்தேன்.
 
பின், முன்பு போலவே, கண்ணை மூடி சாய்ந்து கொண்டேன்.

அவனுக்கும் உள்ளுக்குள் கோபம் இருந்தாலு, இது பேச வேண்டிய தருணமில்லை என்று புரிந்திருந்தான் போலும்! ஏனெனில், 

 

அவன், பின்புறம் செய்த லீலைகளை, இப்பொழுது முன்னழகுகளில் செய்ய ஆரம்பித்தான், அவனது கையும், உதடுகளும். என்னை ஆனந்தத்தில் வேதனைப் படுத்தியது. இன்பச் சித்ரவதையை அனுபவிக்க வைத்தது.

 

அவன் உதடுகள், என் முலைகளில் வித்தைகளைக் காட்டின. என் காம்புகளின் விறைப்பு, எனக்கே உணரும் போது, அவனுக்கு, என் காமத்தை சொல்லாமலா இருக்கும்.

 

என்ன நினைப்பான் என்னைப் பற்றி? யோக்கியம் வேஷம் போட்டவள், ஏன் காமத்தில் இருக்கிறாய் என்று சொல்வானா?

 

எனக்கு அவனைப் பற்றி பெருமையாய் இருந்தது. எல்லா விஷயத்தையும் போல், இந்த விஷயத்திலும் கெட்டியாய் இருக்கான். எங்கெங்கு என் உணர்ச்சிப் பெட்டகம் இருக்கிறது என்று தேடித் தேடி கண்டுபிடிக்கிறானே? இதெல்லாம் உனக்கு எப்படிடா தெரியும்? வேற யாரு கூடயாவுது பழக்கம் இருக்கோ?

 

மவனே, இனி, யார் கூடவாவுது சுத்துனும்னு நினைச்ச, கொன்னுடுவேன். மனதாலேயே அவனோடு பேசிக் கொண்டும், அவனைக் கொஞ்சிக் கொண்டும், செல்லமாய் திட்டிக் கொண்டும் இருந்தேன்.

 

திடீரென்று உறைந்தேன்.

 

அவன் கைகள் கீழ் நோக்கி சென்று கொண்டிருக்கின்றன. தொடையை வருடிய கைகள், ஏன், உள் தொடையையும் வருடுகின்றன.

 

அய்யய்யோ, அவை அப்படியே மேலேறுகின்றனவே! நான் தொடைகளை இறுக்கினாலும், அதை மீறி அவன் கை முன்னேறுகிறதே. டேய் வேணாண்டா!

 

நான் உணர்ச்சியைக் காட்டுவதில்லை என்று, உணர்ச்சியில் துடிக்க வைக்கிறானா?

எனக்கு, அவன் என்ன செய்வான் என்று தெரியும். அவன், என் அந்தரங்கத்துக்குள் கை வைத்தால், என் பெண்மை நீர், அவனுக்கு காட்டிக் கொடுத்து விடும், நான் எவ்வளவு காமத்தில் இருக்கிறேன் என்று!

 

என்னால், இன்று அது முடியாது.

 

ஆனால், அவன் கை இன்னும், இன்னும் என்று கொஞ்சமாக நெருங்கிக் கொண்டே இருந்தது. அவன் உதடுகளோ, தொடர்ந்து, முலைகளை தூண்டிக் கொண்டிருந்தன.

என்னால் அதற்கு மே தாங்க முடியவில்லை.

 
கண்களை மூடியே இருந்தவள், வேகமாக, அவன் இரு கைககளையும், என் கைகளால் பிடித்து அவனை என் மேலே இழுத்துக் கொண்டேன்.

 

எனது வேகம், அது தெரிவித்த செய்தி அவனுக்கும் புரிந்தது. அதனால்தானோ என்னமோ, முதலில் மறுத்தவன், பின் என் போக்கின் படியே, என் மேலேயே சாய்ந்தான். எங்களை கைகள் பிணைந்திருந்தன.

 

என்னை ஆசுவாசப்படுத்தும் விதமாக, என் முகத்தில் மென்மையாக முத்தமிட்டான். இருந்தும் அது எனக்கு சொல்லியதாகத் தோன்றியது. அது, உன் காமத்தை நான் அறிந்து கொண்டேன், என்னிடம் நீ மறைக்க முடியாது என்றச் செய்தியை.

 

மெல்ல, என் கைகளிலிருந்து, அவன் கைகளை விடுவித்துக் கொண்டவன், என் முகத்தை வருடினான். மென்மையாக கண்களில் முத்தமிட்டான்.

 

அவனது ஆணுறுப்பு எனது பெண்ணுறுப்பிற்கும் மேல், என் இடையில் தவழ்ந்தது. அதுவே எனக்கு காமத்தை கூட்டியது.

 

மெல்ல, என் முன் நெற்றியை, அவன் வருடிக் கொடுத்தான். பின் அங்கேயே முத்தமிட்டான்.

 

பின், மீண்டும் என் காதில் கிசுகிசுத்தான்.

 

ஏய், கண்ணைத் திறந்து பாரேண்டி, ப்ளீஸ்!

 

அவனது காமத்துடன் கூடிய வருடல்களைக் கூட சமாளித்த என்னால், காதலுடன் கூடிய வருடலையும், அவனது ப்ளீஸ் என்ற கெஞ்சலையும் தாங்க முடியவில்லை!

என்னிடம், இவன் கெஞ்சுவதா? அப்படி, என்ன பிடிவாதம் எனக்கு? உன் சந்தோஷம்தாண்டா, என் சந்தோஷம். இது புரியலையா?

 

மெல்ல கண் திறந்து அவனைப் பார்த்தேன். நான் கண் திறந்தது, அவனுக்கு பயங்கர சந்தோஷம் என்பது அவன் முகத்திலும், புன்னகையிலும் தெரிந்தது.
பின் மீண்டும் காதலுடன், என் முகமெங்கும் முத்தமிட்டான். நான் அமைதியாக அவனையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன்.

பின் மெதுவாக, என் மேல் வந்தவன், என் கண்களைப் பார்த்துச் சொன்னான்.

பிடிக்கலைன்னா சொல்லிடு!

 

என்ன சொல்கிறான் இவன் என்று யோசித்த என் கண்கள் விரிந்தது. அவன் என்னச் சொல்கிறான் என எனக்குப் புரிந்தது! அவனுடைய, ஆணூறுப்பைக் கொண்டு வந்து, என் பெண் உறுப்பின் வாசலில் வைத்தான். பின் என்னையே பார்த்தான்.

 

எனக்கும் அவனுக்குமான முதல் உறவு. கல்யாணம் ஆகும் முன்பே, அதுவும் நேரடியாக. எந்தப் பின் விளைவுகளைப் பற்றியும் யோசிக்காமல்…

 

நானும், அவனையே பார்த்தேன். ஆனால் எதுவும் சொல்லவில்லை. பின் மெதுவாக அவன் என்னுள்ளுல் நுழைய முயற்சி செய்தான், என்னைப் பார்த்துக் கொண்டே.

என்னால், அதற்கு மேல் அவன் கண்களைப் பார்க்க முடியவில்லை. மெல்ல கண்களை மூடி, ஒரு புறமாக முகத்தைத் திருப்பிக் கொண்டேன்.

 

அவன் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக என்னுள் நுழைந்தான். லேசாக வலித்தது. பல்லைக் கடித்துக் கொண்டேன். என் முக மாறுதலைக் கண்டவன், இன்னும் மெதுவாக நுழைத்தான்.

 

வலிக்குதா?

 

நான் எதுவும் சொல்லவில்லை. அவனுக்கு கோபம் வந்தாலும், மெதுவாக, உள்ளே நுழைந்தான்.

 

நானும் அவனுக்கு தெரியக்கூடாது என்று, பொறுத்துக் கொண்டேன்.

 

இப்பொழுது அவனுடைய, ஆண் குறி, என் அந்தரங்கத்தினுள் முழுதும் உள் சென்றிருந்தது.

 

என் இரு புறமும் கையை ஊன்றி இருந்தவன், மெதுவாக இயங்க ஆரம்பித்தான். எனக்கு அவனைப் பார்க்க ஆசையாக இருந்தது. அவனைத் தழுவிக் கொள்ள என் கைகள் துடித்தன. அமைதியாகவே இருந்தேன்.

 

இயங்கிக் கொண்டிருந்தவன், அவ்வப்போது, என் முகத்தில் மென்மையாக முத்தமிட்டுச் சென்றான்.

 

அவன் அவசரமே காட்டவில்லை. ரசித்து, பொறுமையாய் செய்து கொண்டிருந்தான். அவன் என் அழகையும் ரசித்துப் பார்த்துக் கொண்டிருப்பதை என்னால் உணர முடிந்தது.

 

கொஞ்சம் கொஞ்சமாய் வேகத்தைக் கூட்டினான். முட்டி போட்டிருந்தவன், அப்படியே என் மேல் சாய்ந்தான். என் கன்னத்திலும், நெற்றியிலும் முத்தமிட்டான்.

அவன் அக்கறையும், காதலும், என்னை இன்னும் நெகிழ்த்தியிருந்தது. நான் எந்த உணர்வுகளையும் அவனுக்கு காட்டாவிட்டாலும், மனதோடு, அவனிடம் மிக நெருக்கமாய் பேசிக் கொண்டிருந்தேன். அவன் மேலான என் காதலை உள்ளுக்குள், கன்னா பின்னாவென்று வளர்த்துக் கொள்ள ஆரம்பித்தேன்.

 

சொல்லப் போனால், இதுவரை அவன் மேலிருந்த காதலை விட, இன்று மாலையிலிருந்து, அவன் மேலான காதல் பல மடங்கு அதிகரித்திருந்தது.

 

அவன் மெல்ல என் கழுத்தில் கை கொடுத்து, என்னை இறுக்கி அணைத்திருந்தான். வலது கை, என் முகத்தை வருடிக் கொடுத்தது. அவன் படுத்த படியே, இயங்க ஆரம்பித்திருந்தான்.

 

ஏய், என்னைப் பாருடி. உன்னை ஏதாவது கஷ்டப்படுத்துறனோன்னு, வருத்தமா இருக்குடி. ஏதாவது சொல்லித் தொலையேன். ஏண்டி என்னை சித்ரவதைப் பண்ற?

அவன் கோபமாய் காதலை கொட்டிக் கொண்டிருந்தான்.

 
என்னால் அதற்கு மேல் தாங்க முடியவில்ல. கண்ணைத் திறந்து அவனையே பார்த்தேன்.

[badboyz2017]

sema super

[whiteburst]

83.

 
என் கண்களில் கோபத்தின் சாயையோ, வருத்தத்தின் சாயையோ இல்லாதது, அவனுக்கு மிகுந்த உற்சாகத்தை அளித்தது. அதே உற்சாகத்துடன், என் கண்களிலும், நெற்றியிலும் முத்தங்களை அள்ளியிறைத்தான்.
 
பின் நிமிர்ந்து என்னைப் பார்த்தவன், என் கண்களைப் பார்த்து சொன்னான்!
 
லவ் யூ டி! லவ் யூ ஆல்வேஸ்!
 
எனக்கு சட்டென்று கண்கள் கலங்கி விட்டது. இந்தக் காதலுக்கு நான் அருகதையானவளா? ஆரம்பத்திலிருந்து, அவன் தெளிவாகத்தான் இருக்கிறான். இது தெளிவில்லாத வயசு, அது இதென்று பேசிய நான் தான் குழப்பிக் கொண்டே இருக்கிறேன்.
 
இந்தக் காதலுக்கே, என்னமோ நாந்தான் இவனை அதிகம் காதலிப்பதாய் நினைத்துக் கொண்டிருக்கிறோம். கிடைக்குமோ, கிடைக்காதோ என்றிருக்கிற ஒரு காதலுக்காக, ஆரம்பத்திலிருந்தே, என்னைக் காதலிப்பவன் இவன்.
 
உதடுகளை அழுந்தக் கடித்தேன். நெகிழ்வின் உச்சியில், அவனது கழுத்தை இறுக்கி அணைத்துக் கொண்டேன்.



இதுவரை எந்த உணர்வையும் காட்டாதவள், அவனை அணைத்துக் கொண்டது, கண்டு மகிழ்வுடன் அவன் இயங்க ஆரம்பித்தான். என்னைப் பார்த்தவாறே!

 

நான் இந்த முறை கண்ணை மூடவில்லை. அவனையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன்.

அவன் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக எனக்குள் இன்பத்தைக் கூட்டினாலும், நான் எந்த உணர்வையும் முகத்தில் காட்டவில்லை. அதே சமயம் அவனைப் பார்த்தவாறே இருந்தேன்.

 

இயங்க ஆரம்பித்தவன், கொஞ்சம் கொஞ்சமாக வேகம் கூட்டினான். அவ்வப்போது குனிந்து என் முகத்தில் முத்தமிட்டான். முத்தங்களினூடே ஐ லவ் யூ சொன்னான்.

 

அவன் பார்வையில் ஒரு சின்ன எதிர்பார்ப்பு இருந்தது. நான் காம உணர்வை பிரதிபலிக்காவிட்டாலும், ஐ லவ் யூ நாச்சும் சொல்லுவேன் என்று. ஆனால், முழுமையாக அவனிடம் மனம் விட்டுப் பேசாமல், ஐ லவ் யூ சொல்ல எனக்கு விருப்பமில்லை.

 

அதே சமயம், அவன் முத்தங்களையும், ஐ லவ் யூ வையும் ரசித்தேன்.

 

என்னையறியாமல், அவன் இயங்க இயங்க, அவன் முதுகை லேசாக தடவிக் கொடுத்தேன். அவன் கொஞ்சம் வேகமாக குத்த ஆரம்பித்தான்.

 

அவன் கண்களையேப் பார்த்துக் கொண்டு, இன்ப உணர்வுகளை வெளிக்காட்டாமல் மறைப்பதும் மிகக் கடினமாக இருந்தது.

 
திருடன், விழுங்குற மாதிரி பாத்தா நான் என்னடா பண்ணுவேன்?!

அவனோ, என்னுள் ஓடும் இன்ப உணர்வுகளை மறைக்க நான் தவிப்பது தெரிந்தது போல், இன்னும் வித்தைகளைக் காட்டிக் கொண்டிருந்தான்.

 

என்னைப் பார்த்தவாறே இயங்கியவன், வலது கையால் என் முலைக் காம்பினை வருடிக் கொடுத்தான். திடீரென பாய்ந்து அதை வாயால் நிமிண்டினான். சப்பினான். பின் மீண்டும் என்னைப் பார்த்தான்.

 

ஏண்டா, இப்படி என்னை தூண்டுற?

 

ஒரு குதிரையில் செல்லும் லாவகத்துடன், என் மேல் இயங்கினான். அவன் அவசரப் படவில்லை. அதே சமயம், மிக ஸ்லோவாகவும் இருக்கவில்லை.

 

மீண்டும் பாய்ந்து இன்னொரு முலையை சப்பினான். காம்பினை லேசாகக் கடித்து பின் மீண்டும் என்னைப் பார்த்தான்.

 

என்னால் இந்த முறை தாங்க முடியாமல், உதட்டினைக் கடித்தேன்.

 

நான் உதட்டைக் கடித்தவுடன், குனிந்து, என் உதடுகளை உறிஞ்சினான். கன்னத்தில் முத்தமிட்டான். பின் காதில் கிசுகிசுத்தான்!

 

ஏண்டி நடிக்கிற?

 

எனக்கு திடுக்கென்று இருந்தது!  கண்டுபிடித்து விட்டானோ?

 

நான் அவனையே பார்த்தேன். அவன் மர்மப்புன்னகை செய்தான். இத்தனைக்கு மத்தியிலும், அவன் இயக்கத்தை நிறுத்தவேயில்லை.

 

பின் மீண்டும் நிமிர்ந்தவன், என்னையே பார்த்தவன், என் இரு புறமும் கைகளை ஊன்றி, வேகமாக, அழுத்தமாக ஒரு குத்து குத்தினான்.

 

ஐ லவ் யூ டி! அவன் கண்களில் ஒரு எதிர்பார்ப்பு.

 

அப்பா… என்ன ஃபோர்ஸ்! எனக்கு பயங்கரமாக உணர்ச்சி ஏறியது. ஆனால், என்னைப் பார்த்துக் கொண்டே இருக்கிறானே?

 

பின் மீண்டும் அதே மாதிரி ஒரு குத்து! ஐ லவ் யூ டி!

 

நான் உதடுகளைக் கடித்துக் கொண்டேன். மெல்ல முகத்தை திருப்ப முயன்றேன்.

அவனோ, வேகமாக என் முகத்தை, அவனை நோக்கி திருப்பினான். மீண்டும் வேகமாக குத்தினான். ஐ லவ் யூ டி!

 

அப்படியே அவனது வேகத்தையும், ஃபோர்சையும் கூட்டினான்.

 

ஐ லவ் யூ டி!

 

ஐ லவ் யூ டி!

 

ஐ லவ் யூ டி!

 

ஐ லவ் யூ டி!

 

ஐ லவ் யூ டி!

 

ஐ லவ் யூ டி!

 

அவன் கண்களில் எதிர்பார்ப்பு இன்னும் இருந்தது. என்னால், தாங்க முடியவில்லை. என்னிடம் காதலைக் கேட்கிறானே! என்னால் கொடுக்க முடியவில்லையே என்றூ!

இப்படியே இயங்கியவன், திடீரென்று இன்னும் வேகமெடுத்தான். என்னைப் பார்த்துக் கொண்டே, பயங்கர வேகத்தில் என்னைக் குத்த ஆரம்பித்தான்.

 

அவன் வேகமும், அழுத்தமும், காதலும், எனக்கும் உச்சத்துக்கு அருகில் எடுத்துச் சென்றிருந்தது. இப்பொழுது அவன் வேகம் கூடியவுடன், என்னையறியாமல் மெல்லிய முனகல் வந்தது.

 

ம்ம்…

 

என்னுடைய முனகல், அவனை ஊக்கப்படுத்தியது. அவனையேப் பார்த்த என் கண்களும், முகமும், நான் வாய் விட்டுச் சொல்ல மறுத்த அத்தனை காம உணர்வுகளையும் அவனுக்கு தெரிவித்துக் கொண்டிருந்தது.

 

இன்னும் வேகம் கூட்டினான்.

 

ஐ லவ் யூ டி!

ஐ லவ் யூ டி!

ஐ லவ் யூ டி!

 

ம்ம்ம்..

 

ஐ லவ் யூ டி!

ஐ லவ் யூ டி!

 

ஸ்ஸ்ஸ்…

 

ஐ லவ் யூ…..

 

ஸ்…….ம்ம்ம்.

 

லவ் யூ லாவி…

 

அப்படியே உச்சம் அடைந்தான்.

 
என் உடல் விரைத்தது. நானும் உச்சம் அடைந்தேன்!

முட்டி போட்டாற் போல் இயங்கியவன், உச்சம் அடைந்தவுடன், அப்படியே இரு புறமும் கை ஊன்றியே இருந்தான். என் மேல் சாயக் கூட இல்லை!

 

கடைசி வரை, நான் ஐ லவ் யூ, சொல்லுவேன் ஏன்று எதிர்பார்த்திருந்தான். ஆனால், நான் சொல்லவேயில்லை. அது அவனுக்கு மெல்லிய ஏமாற்றத்தை அளித்திருக்கும் போல!

 

நானும் உச்சத்தை அடைந்ததால், சில நொடிகள் கழித்துதான் அதை உணர்ந்தேன். ஐ லவ் யூ சொல்லாவிட்டாலும், அவனை அணைத்துக் கொள்ள, ஆசுவாசப்படுத்த எண்ணி, அவனை, என் மேல் சாய்த்துக் கொள்ள இழுத்தேன்.

 

ஆனால் அவனோ முரண்டு பிடித்தான்.

 

ம்ம்… என்று லேசாக உறுமினான். கோபம்!

 

நான் மீண்டும் இழுத்தேன். அவனோ, உறுதியாய் இருந்தான். அவன் பலத்தை என்னால் எட்ட முடியுமா என்ன?

 

அவனைக் கொஞ்சம் கெஞ்சலாய் பார்த்தேன். ப்ளீஸ்டா! என் அணைப்புக்குள் வாடா என்பது போல் பார்த்தேன்!

 

என் மனதின் கெஞ்சலை அவன் உணர்ந்தாலும், அவன் எதுவும் சொல்லவில்லை!

அப்படியே என் அணைப்புக்குள் வராமல், கையை ஊன்றி கொஞ்சம் நிதானம் அடைந்தவன், நிமிர்ந்து என்னைப் பார்த்தான்.

 

அணைப்புக்குள் வராததால், வேறு வழியில்லாமல், அப்படியே, அவன் முதுகையும், தோள்களையும், தடவிக் கொடுத்தேன்.

 

மெல்ல நடுங்கியவாறே, அவன் முகத்தை வருட, என் கையை கொண்டு சென்றேன். வேகமாக, என் கையைப் பற்றினான். பின் குனிந்து, வேகமாக என் நெற்றியிலும், கண்களிலும், உதட்டிலும் முத்தமிட்டான்.

 

லவ் யூ டி! லவ் யூ ஆல்வேஸ்! நீ லவ்வைச் சொன்னாலும், சொல்லாவிட்டாலும்!

 

அவன் சொன்ன செய்தி எனக்கு தெளிவாகத் தெரிந்தது! நீ உன் காதலைச் சொல்லாத வரை, உன் அன்பினை, என் மேல் காட்ட உரிமையில்லை! ஆனால், நான், உன்னைக் காதலித்துக் கொண்டும், அன்பினைக் காட்டிக் கொண்டும் இருப்பேன்!

 

அவன் கோபம் கூட எனக்கு காதலைச் சொல்லியது. ஆனால், எனக்கோ, எவ்வளவு அன்பு இருந்தும், அவனிடம் காதலைச் சொல்ல முடியவில்லை.

 

வருத்ததுடனும், கொஞ்சம் வெட்கத்துடனும், உடைகளைப் பொறுக்கிக் கொண்டு, அவனது பாத்ரூமிலேயே க்ளீன் பண்ணிக் கொண்டு வந்தேன். என் அறையை நோக்கி செல்ல முயன்ற பொழுது அவனது குரல் கோபமாக வந்தது.

 

எங்க போற?

 

எ…என் ரூமுக்கு!

 

ஒண்ணும் தேவையில்லை, இங்கியே படு.

 

ஏனோ, எனக்கு அவன் அப்படிச் சொன்னது மிகவும் மகிழ்ச்சியாக இருந்தது.

 

அமைதியாக, அவனருகில் படுத்துக் கொண்டேன். அவனது கம்பளியையே, எனக்கும் போர்த்தியவன், அவனது கைக்குள், பின்புறமாக இருந்து அணைத்து, உறங்க ஆரம்பித்து விட்டான்.

 

படுத்த கொஞ்ச நேரத்திலேயே, அவன் தூங்கி விட்டான். அவன் தூங்கியதை அறிந்ததும், திரும்பி அவன் புறமாகப் படுத்தேன்.

 

அவன் முகம் தூக்கத்தில் மலர்ந்து இருந்தது. மனம் மிகவும் மகிழ்ச்சியில் இருக்கிறது போலும்.

 

ஹப்பா, என்னா கோபம்! ரொம்பதான். சாப்பாட்டுல காரம் கம்மி பண்ணச் சொல்லனும்.

 
அப்ப கட்டி பிடிக்க விட மாட்டேன்ன? இப்ப என்னடா பண்ணுவ? அவன் முகத்தையும், மார்பினையும், தோள்களையும் வருடியவாறு, அவனையே பார்த்து கொஞ்சிக் கொண்டிருந்தேன்.



அவனுக்கு கிடைக்காத ஒன்று கிடைத்த மகிழ்ச்சியில் நிம்மதியில் உடனே தூக்கம் வந்தது என்றால், எனக்கு, அவன் மகிழ்ச்சியைக் கண்ட மன நிறைவில், தூக்கம் வரவில்லை.

 
அவனையே பார்த்துக் கொண்டு, அவனது ஆண்மை வாசத்தை ரசித்துக் கொண்டு, மனதோடு அவனிடம் பேசிக் கொண்டிருந்தேன். எப்பொழுது தூங்கினேன் என்று எனக்கே தெரியவில்லை.

[Renjith]

Super bro

[Renjith]

Super bro

[Isaac]

Nice updates