Romance உன் ஆசை முகம் தேடி

[Renjith]

Super bro

[Aful Mohammed]

லாவண்யா தான் சுபாஷ் ஆளா

[prrichat85]

Good updatee

[Gopal Ratnam]

super. continue

[Seaeagle28]

04

“க்ளூவா?”

“யெஸ்... சுபாஷ் பர்ஸில் தேடினாரே அது என்ன தெரியுமா?”

“அது தான் ஏதோ பேப்பர்ன்னு அவனே சொன்னானே...”

 


“ரொம்ப புத்திசாலி தான் நீங்க... உங்க பர்ஸை கொடுங்க...”

“எதுக்கு?”

“கொடுங்க...”

மகேஷ் மனைவியை முறைக்க, ராஜேஸ்வரி எப்போதும் போல் ப்ரியாவிற்கு உதவி செய்தாள்.

“என்னடா மகி இது, பர்ஸை எடுத்து கொடு...”

மகேஷ் தன் பேன்ட் பாக்கெட்டில் இருந்த பர்ஸை எடுத்து கொடுத்தான். அதை வாங்கிய ப்ரியா திரும்பி நின்று அதில் இருந்து எதையோ எடுத்து விட்டு, மீண்டும் பர்ஸை கணவனிடமே கொடுத்தாள்.

“ஹேய் பர்ஸில் இருந்து என்ன எடுத்த?”

“கண்டுபிடிங்க பார்ப்போம்!”

“ப்ரீ எனக்கு நிறைய வேலை இருக்கும்மா...”

“க்கும்...”

அவளிடம் பேசி பயனில்லை என்பதை உணர்ந்து பர்ஸை திறந்து பார்த்தவன்,

 
“எனக்கு தெரியலையே...” என்றான்.

“பேட் பாய் மகேஷ்... இதை தான் நான் எடுத்தேன்...” என்று கையில் இருந்த அவளின் புகைப்படத்தை காட்டினாள் அவள்.

“ம்ம்ம்... நான் நீ கார்ட் ஏதாவது எடுதிருப்பேன்னு நினைச்சேன்...”

“என்னை பற்றி உங்களுக்கு எவ்வளவு நல்ல எண்ணம்...” என்றவள், ராஜேஸ்வரியை பார்த்து,

“இவர் என்ன தேடினார்னு பார்த்தீங்களா அத்தை, ஆனால் சுபாஷ் அவருடைய பர்ஸில் தேடியது ஒரு போட்டோவை தான்...” என்றாள்.

“என்ன?”

“ஆமாம் ஆமாம்... அவ்வளவு அவசரமா அவர் தேடியதும், அப்புறம் நான் எடுக்கும் முன் எடுத்து உள்ளே வச்சிட்டு கிளம்பினதும் ஒரு போட்டோ... அதுவும் ஒரு பொண்ணோட போட்டோ...”

“நிஜமாகவா?”

“யெஸ்... அந்த போட்டோவில் இருப்பது யார்னு கண்டுபிடிக்கனும்...”

“ஆனால் அந்த போட்டோவை தான் அண்ணன் எடுத்துட்டு போயாச்சே?”

“அவர் எடுத்து போனது அசல்... ஆனால் நகல் என்னிடம் இருக்கே!”

“வாட்?”


“நான் உங்க மொபைலில் அந்த போட்டோவை க்ளிக் செய்து வச்சிருக்கேன்...”

[Seaeagle28]

ப்ரியா மொபைலில் காட்டிய அந்த புகைப்படத்தை ராஜேஸ்வரியும், மகேஷும் ஆர்வத்துடன் பார்த்தனர்...

“ஹ்ம்ம்... அண்ணி ரொம்ப அமைதியான டைப் போலும்....”

“மகி, அதற்குள் நிறைய யோசிக்காதே... இப்போ படம் மட்டும் தான் இருக்கு, பேரு ஊரு எதுவுமே தெரியாதே... எப்படி கண்டுபிடிப்பது?”

“ஏன் அத்தை சுபாஷுடைய பிரெண்ட்ஸ் யாரிடமாவது விசாரிக்கலாமா?”

ராஜேஸ்வரியை முந்திக் கொண்டு மகேஷ் பதில் சொன்னான்.

“வேற வினையே வேண்டாம்... அவங்க எதுவும் சொல்ல மாட்டாங்க... அண்ணாவிடம் வேணா நியூஸ் சொல்வாங்க...”

“அதுவும் கூட பரவாயில்லையே, அவரிடமே நேரா விஷயத்தை கேட்டு விடலாம்...”

“இல்லை ப்ரியா, நாம் முதலில் என்ன விஷயம்னு தெரிந்துக் கொண்டு அவனிடம் பேசுவது தான் சரி... அவன் மற்றபடி பொய் சொன்னாலும் நமக்கு தெரியாது...”

“அதுவும் சரி தான் அத்தை...” என்றாள் ப்ரியா சிந்தனையோடு.

“ஓகே இதை பத்தி ஈவ்னிங் பேசுவோம், ஒரு மாசமா லீவ் எடுத்ததால் எனக்கு ஆபிஸில் நிறைய வேலை பென்டிங்கில் இருக்கு...”

“சரி மகேஷ் நீ ஆபிஸ்க்கு கிளம்பு...” என்றாள் ராஜேஸ்வரி.

ஆனாலும், நிறைய வேலை நிலுவையில் இருப்பதாக சொன்ன மகேஷ் கிளம்பாமல் மனைவியை பார்த்தபடி நின்றிருந்தான்.

இவன் ஏனடா கிளம்பாமல் நிற்கிறான் என்று யோசனையோடு பார்த்த ராஜேஸ்வரி, மகனும் மருமகளும் பார்வையால் பேசிக் கொள்வதை பார்த்து கஷ்டப்பட்டு சிரிப்பை அடக்கி விட்டு,

“சரி ப்ரியா நீ அவனை வழி அனுப்பி வச்சுட்டு வா... எனக்கு கொஞ்சம் வேலை இருக்கு...” என்றபடி உள்ளே சென்றாள்.

கிட்டத்தட்ட அரை மணி நேரம் கழித்து ஒருவழியாக கணவனை அனுப்பி விட்டு உள்ளே வந்த பிரியாவை பார்த்து சிநேகமாக புன்னகைத்தாள் ராஜேஸ்வரி. பதிலுக்கு புன்னகைத்தப் படி அவளின் அருகில் அமர்ந்த ப்ரியா,

“அத்தை, கவலையே படாதீங்க அந்த போட்டோவில் இருக்கும் அக்கா உலகத்தில் எந்த மூலையில் இருந்தாலும் கண்டுபிடிச்சு சுபாஷ்க்கு கல்யாணம் செய்து வச்சிடலாம்...” என்றாள் உற்சாகமாக.

“ம்ம்ம்...”

“என்ன அத்தை?”

“அது அத்தனை சுலபமான விஷயமா இருந்தா, பெரியவன் இப்படி ஓரமா ஒதுங்கி இருக்க மாட்டானே...”

“ம்ம்ம்...”

மதிய உணவிற்கு பிறகு ராஜேஸ்வரி சிறிது நேரம் தூங்க போவதாக சொல்லி செல்லவும், பிரியா அவர்களின் அறைக்கு வந்தாள். சுபாஷின் பர்ஸில் இருந்த போட்டோவில் இருக்கும் பெண்ணை கண்டுபிடிப்பது எப்படி என்ற சிந்தனையுடனே குறுக்கும் நெடுக்குமாக சில மணித்துளிகள் நடந்தாள்...

நடை பயின்றுக் கொண்டிருந்தவளின் கண்களில் மேஜையின் மீதிருந்த பைல் பட்டது. கிட்டத்தட்ட ஒரு நாளாக அதை கவனிக்காமல் இருப்பது நினைவுக்கு வரவும் அதை கையில் எடுத்து புரட்டினாள். ஒவ்வொரு பக்கமாக பார்த்து வந்தவள் அந்த பக்கத்தில் தெரிந்த புகைப்படத்தை பார்த்து திகைத்து நின்றாள்.

அவசரமாக மொபைலை எடுத்து அதில் காலையில் சேவ் செய்திருந்த புகைப்படத்துடன் பைலில் இருந்த புகைப்படத்தை ஒப்பிட்டு பார்த்தாள். அவள் நினைத்ததுப் போலவே இருவரும் ஒருவரே தான்!

பைலில் இருந்த ப்ரோபைலை அவசரமாக படித்தவள் அது தான் பால்ராஜ் சொன்ன மேத்ஸ் டீச்சர் என்பதை புரிந்துக் கொண்டாள்... அவள் முகத்தில் ஒரு பெரிய புன்னகை ஒட்டிக் கொண்டது.

[Seaeagle28]

“ஸோ அண்ணிக்கு இன்னும் கல்யாணம் ஆகலை...”

“நோ...”

“எனக்கு ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்கு மகி... நம்மிடம் தான் அட்ரஸ் இருக்கே, நேராகவே போய் இந்த லாவண்யாவிடம் பேசி பார்ப்போமா?”

 


“வேண்டாம் அத்தை... எனக்கு இன்னுமொரு யோசனை தோணுது... அவங்க ஏதோ காரணத்திற்காக தானே வீட்டை வர முயற்சி செய்றாங்க... அவங்களுக்கு நாம உதவுவோமே... இங்கே அவங்க வந்த பிறகு மெதுவா பேசுவோம்...”

“அதுவும் சரி தான்... நீ என்ன சொல்ற மகி...”

“பெரிய எஜமானியும், சின்ன எஜமானியும் சொன்ன பிறகு நான் என்ன சொல்ல?”

“அது சரி...” என்றாள் ப்ரியா கேலி சிரிப்புடன்.

“பால்ராஜ் சார், நீங்க சொல்வது ரொம்ப சரி. இவங்க ஸ்கில்ஸ் நம்ம ஸ்கூலுக்கு ரொம்ப சரியா இருக்கும்னு தோணுது... ஸோ அவங்க கேட்டது போலவே வீடு ஸ்கூலே பார்த்துக் கொடுக்கும்னு சொல்லிடுங்க...”

“ரொம்ப சந்தோஷம் ப்ரியா மேடம்... எங்க வீடு பக்கத்திலேயே ஒரு வீடு இருக்கு அதையே சொல்லி வைக்கிறேன்... அவங்க சொன்னது உங்களுக்கு தெரியனும்னு தான் சொன்னேன்...”

“வீடு பத்தி அத்தை வேற ஏதோ ப்ளான் வச்சிருக்காங்கன்னு நினைக்கிறேன் சார்... டீச்சர் இங்கே வந்த பிறகு முடிவு செய்வோமே, ஒரு ஒன்னு இரண்டு நாள் உங்க வீட்டில் தங்க வைக்க முடியுமா?”

“கட்டாயமா மேடம்... இவங்களை ரெகமென்ட் செய்தது என்னுடைய க்ளோஸ் பிரென்ட்... ஸ்கூல் நாட்கள் தொடங்கி கிட்டத்தட்ட ஐம்பது வருஷ நட்பு மேடம்...”

“ஆட்டோகிராப் ஸ்டைல் நட்புன்னு சொல்லுங்க... தாங்க்ஸ் சார்... ஒரு நாளைக்கு மேல் அவங்க உங்க வீட்டில் தங்க வேண்டிய அவசியம் இருக்காது...” என்றாள் பிரியா புன்னகையுடன்.

இரண்டு மாதங்களுக்கு பிறகு..

“மகி லாவண்யா இந்நேரம் வந்து சேர்ந்திருப்பா. நம்ம ஹெச்.எம் வீட்டில் தான் இருப்பா... நாம போய் பார்ப்போமா?”

 
“அம்மா திரும்பவும் சொல்றேன்... நீங்க ரொம்ப ஆர்வத்தோட இருக்கீங்க தெரியும் ஆனால் நமக்கு இந்த டீச்சர் பத்தியோ அவங்களுக்கு அண்ணாவோட லைஃபில் இருக்கும் பங்கு பத்தியோ எதுவுமே தெரியாது... ஸோ ப்ளீஸ் மனசில் ரொம்ப ஆசையை வளர்த்துக்காதீங்க... அவங்க ஸ்கூல்ல வேலைக்காக வந்திருக்காக, சோ அவங்களே உங்களை பார்க்க வருவாங்க, ப்ளீஸ் கொஞ்ச நேரம் பொறுமையா இருங்க! உங்களை போலவே எனக்கும் அண்ணனுக்கு கல்யாணம் நடந்தால் சந்தோஷம் தான்... பட் அதை மனசில் வச்சுட்டு புதுசா வந்திருக்கும் டீச்சரை தொந்தரவு செய்யாதீங்க... எதை செய்வதாக இருந்தாலும் பொறுமையா செய்யனும்...”

“போதும் மேகி... இதையே தானே இரண்டு மாசமா சொல்லிட்டு இருக்கீங்க! அதெல்லாம் நாங்க பொறுமையா தான் செய்வோம்... பாருங்க சுபாஷ் கிட்ட இரண்டு மாசமா இந்த போட்டோ விஷயத்தை கேட்காமல் அமைதியாக தானே இருக்கோம்?”

“நீ சொல்வது சரி ப்ரீ! ஆனால் நான் சொல்வது ஏன்னு உங்களுக்கு புரியுது தானே? அண்ணனை பத்தி நமக்கு தெரியாதா என்ன? அவன் கையை கட்டிட்டு சும்மா இருக்கும் ஆள் எல்லாம் இல்லை. ஒருவேளை நாம நினைப்பது போல அவனுக்கு இவங்க மேல அன்பிருந்தால் இப்படி சும்மாவா இருப்பான்? அதுவும் அவங்க ஷேர் செய்த ப்ரோபைல் படி அவங்களுக்கு இன்னும் கல்யாணமும் ஆகலை... ஸோ ரொம்ப மனசுக்குள்ள ஆர்வத்தை வளர்த்துக்காதீங்க...”

[Seaeagle28]

அவன் எதையும் மிகைப்படுத்தி சொல்லவில்லை என்பதை அறிந்திருந்ததால் இரண்டு பெண்களும் அமைதியாக இருந்தனர்.

மகேஷ் சொல்வதில் இருக்கும் உண்மை புரிந்த போதும் ராஜேஸ்வரியின் மனம் அதை ஏற்றுக் கொள்ள மறுத்தது... ஆனால் லாவண்யாவாக பார்க்க வரும் வரை காத்திருப்பது தவிர வேறு வழி இல்லை என்பதை உணர்ந்து மனதை கட்டுபடுத்தி அமைதியாக இருந்தாள் அவள்...

ராஜேஸ்வரியின் பொறுமையை வெகுவாக சோதித்த பின், அன்று மாலையில் லாவண்யாவை அழைத்துக் கொண்டு அவளைப் பார்க்க வந்தார் பால்ராஜ்.

“வணக்கம் மேடம்... இவங்க தான் லாவண்யா... நம்ம ஸ்கூலில் புதுசா சேர்ந்திருக்கும் மேத்ஸ் டீச்சர்... காலையில் வந்தாங்க... வர திங்கள் வேலையில் ஜாயின் செய்ய போறாங்க...”

“வணக்கம் மேடம்...”

லாவண்யா பச்சை நிற சேலையில் கண்ணுக்கு குளிர்ச்சியாக இருந்தாள். வீசும் தென்றல் போல் மனதை குளிர்விக்கும் எளிமையான தோற்றத்தில் இருந்தாள்.

காதுகளில் அவள் அணிந்திருந்த சின்ன முத்துக்களும், கழுத்தில் அணிந்திருந்த மெல்லிய சங்கிலியும் அவளை அழகாக காட்டுவதை விட மரியாதைக்குரியவளாக காட்டின.

நிமிர்ந்த நேரான பார்வை அவளின் நேர்மையை பறைசாற்றியது...

ராஜேஸ்வரியின் அனுபவ அறிவு ஒரு சில வினாடிகளில் எதிரில் நின்றிருந்தவளை எடை போட்டது...

சின்ன புன்னகையோடு கை குவித்து வணக்கம் சொன்ன லாவண்யாவை ராஜேஸ்வரிக்கு மட்டும் அல்ல ப்ரியாவிற்கும் மிகவும் பிடித்து போனது.

“குட் ஈவ்னிங் டீச்சர்... நான் ப்ரியா, அத்தைக்கு ஸ்கூல் வேலைகளில் உதவியா இருக்கேன்...”

“குட் ஈவ்னிங் மேடம்... ஹெச்.எம் சார் உங்களை பத்தியும் நிறைய சொன்னார் மேடம்...” சின்ன புன்னகையுடன் ப்ரியாவிடம் சொன்னாள் லாவண்யா.

“குட்... உங்க ப்ரோபைல் பார்த்தேன் வெரி இம்ப்ரஸ்ஸிவ்... உங்க இன்டர்வியூ மார்க்ஸும் கூட குட். ஆனால் ஒரே ஒரு சந்தேகம்... கேட்கலாமா மிஸ் லாவண்யா?”

“ஷுயர் கேளுங்க மேடம்...”

“எம்.எட் ரீசன்ட்டா தான் முடிச்சிருக்கீங்க பரவாயில்லை... ஆனால் எங்கேயோ டூ இயர்ஸ் ப்ரேக் இருக்க மாதிரி இருக்கே...”

“ம்ம்ம்... யெஸ் மேடம்... நான் ட்வெல்த் முடிச்சு இரண்டு வருஷம் கழித்து தான் பி.எஸ்.ஸி ஜாயின் செய்தேன்...” என்றாள் லாவண்யா சிறிது தயக்கத்துடன்.

“ஓஹோ! நீங்க டிகிரி, பி.ஜி எல்லாம் கரஸ்பான்டன்ஸ்ல தான் செய்திருக்கீங்க போல இருக்கே...”

“யெஸ் மேடம், பேமிலி ரீசன்ஸ் காரணமா கரஸ்பான்டன்ஸ்ல படிக்க வேண்டியதாச்சு...”

“ஓகே... ஆனால் அந்த டூ இயர்ஸ் ப்ரேக் எதனாலன்னு நான் தெரிஞ்சுக்கலாமா?”

லாவண்யா ஒரு சில வினாடிகள் தயங்கினாள், பின் ஏதோ முடிவெடுத்தவளாக,

“நான் டூ இயர்ஸ் என்ஜினீயரிங் படிச்சேன் மேடம்... சில பர்சனல் காரணங்களால் அதை டிஸ்கன்டினியூ செய்ய வேண்டியதாச்சு...” என்றாள் மெல்லிய குரலில் ஆனால் அதே நேரான பார்வையுடன்.

பிரியா தெரிந்துக் கொள்ள விரும்பிய விஷயம் தெரிந்துக் கொண்டதால் அவளின் மனதில் மகிழ்ச்சி ஊற்று பெருகியது. ஆனால் லாவண்யாவின் குரலில் ஒலித்த அந்த மெல்லிய வருத்தத்தை கவனித்து,

“ஐ ஆம் சாரி... வேண்டாத பழைய விஷயம் எதையோ ஞாபகப் படுத்திட்டேன் போலும்... சாரி அபவுட் தட்... பொதுவா தெரிஞ்சுக்க தான் கேட்டேன்...”

“பரவாயில்லை மேடம்... என்னால் புரிந்துக் கொள்ள முடிகிறது... காலேஜ் டிஸ்கன்டினியூ செய்த பிறகு வீட்டில் இருந்தே பி.எஸ்ஸி, அப்புறம் பி.எட் படிச்சேன்... பக்கத்திலேயே ஸ்கூலில் டீச்சரா வேலை கிடைச்சது, வேலைக்கு போன படியே கரஸ்ஸில் எம்.எஸ்.ஸி எம்.எட் முடிச்சேன்...”

[Seaeagle28]

“உங்க ப்ரோபைலில் பார்த்தேன் டீச்சர்... ஸோ ப்ரேக் பத்தி தெரிஞ்சுக்க தான் கேட்டேன். தேங்க்ஸ்...” என்ற பிரியா ராஜேஸ்வரியை ஒரு பார்வை பார்த்து விட்டு,

“நீங்க கேட்டது போலவே ஒரு பாதுகாப்பான வீடு தயார் செய்து வச்சிருக்கோம்... எங்க பங்களா பக்கத்திலேயே சின்னதா அழகா ஒரு வீடு இருக்கு... முன்பு கெஸ்ட் ஹவுஸா பயன்படுத்தியது... இப்போ உங்களுக்காக தயார் செய்து வைத்திருக்கோம்...” என்றாள்.

 
லாவண்யா கேள்வியாக பால்ராஜை பார்த்தாள். அவர் புரிந்துக் கொண்டவராக,

“மேடம் எங்க வீட்டில் பக்கத்திலேயே அவங்களுக்கு ஒரு வீடு பார்த்து வச்சிருக்கேன் மேடம்...” என்றார்.

“இல்லை பால்ராஜ் சார், டீச்சரோட தகுதிக்கு இது போல் ஒரு கிராமத்தில் வேலை பார்ப்பது ரொம்ப அதிகம்... ஏதோ நம்ம ஸ்கூலோட அதிர்ஷ்டம் இவங்க கிடைச்சிருப்பது... அதிக சம்பளம் கேட்காமல் அவங்க வீடு தானே கேட்டு இருந்தாங்க, அதனால் தான் இந்த வீடை அரேஞ் செய்து வச்சிருக்கோம்...” என்றாள் ராஜேஸ்வரி.

அமைதியாக இருந்த போதும் லாவண்யாவிற்கு அதில் உடன்பாடில்லை என்பது அவளின் முகத்தை பார்த்தே தெரிந்தது. அவள் மறுத்து ஏதேனும் சொல்லும் முன் அதை தடுக்க விரும்பியவளாக,

“ஆமாம் சார், அவங்களுக்காகவே ரொம்ப டைம் எடுத்து கிளீன் செய்து தயார் செய்து வச்சிருக்காங்க... உங்களுக்கு ஓகே தானே மிஸ் லாவண்யா?” எனக் கேட்டாள் ப்ரியா.

“அது வந்து.... வந்து மேடம், நான் சார் வீடு பக்கத்திலேயே...”

“என்னம்மா இது, உனக்காக சிரமம் எடுத்து ரெடி செய்திருக்கேன்னு சொல்றாங்க... நீ இப்படி பேசினால் எப்படி? அங்கே இருப்பதை விட இங்கே இருப்பது உனக்கு கூடுதல் பாதுகாப்பு தானே? எப்போதும் ஆள் நடமாட்டம் இருக்க இடம்... காவல்காரர் இருக்கார்... இரண்டு காவல் நாய் கூட இருக்கு... நீ எந்த பயமும் இல்லாமல் தைரியமா இருக்கலாம்...”

பால்ராஜ் சொல்வதை அரை மனதுடன் ஏற்றுக் கொண்டு,

“சரி சார்! ரொம்ப தேங்க்ஸ் மேடம்...” என்றாள் லாவண்யா.

“ஸோ அண்ணி இங்கே வந்தாச்சு?”

பிரியா பதில் சொல்லாமல் மகேஷை பார்த்து முறைத்தாள்.

“ஹேய் எதுக்கு இப்போ இப்படி முறைக்குற லூசு?”

 
“வேற என்ன மேகி? இரண்டு மாசமா என்னையும் அத்தையையும் அப்படி நினைக்காதீங்க, அதை சொல்லாதீங்க, இதை செய்யாதீங்கன்னு அட்வைஸ் மேல அட்வைஸ் மழையா கொட்டிட்டு இப்போ நீங்க மட்டும் ஹாயா அண்ணின்னு சொல்றீங்க?”

“அந்த இரண்டு வருஷ பி.ஈ தான் காரணம் ப்ரி... அண்ணா பைனல் இயர் படிச்சப்போ இவங்க செகண்ட் இயர் படிச்சிருக்காங்க... அப்புறம் அவங்க காலேஜ் டிஸ்கன்டினியூ செய்துட்டு ஊருக்கு போய் கரஸ்ல படிச்சிருக்காங்க அண்ணா இங்கே வந்து இந்த ஊரே உலகம்னு ஒதுங்கிட்டான்... அண்ணா வேற இவங்க போட்டோவை பர்ஸில் பொத்தி பொத்தி வச்சுட்டு இருக்கான்... டூ ப்ளஸ் டூ ஃபோர்... எது எப்படியோ, நல்ல விஷயம் இவங்களுக்கும் இன்னும் கல்யாணம் ஆகலை... ஸோ இரண்டு பேருடைய பிரிவுக்கான காரணத்தை கண்டுபிடிச்சு சரி செய்தால் சுபம்...”

“ம்ம்ம்... அப்படி தான் எனக்கும் தோணுது... முதலில் இரண்டு பேரையும் மீட் செய்ய வைக்கனும் மேகி...”

“அது ஈசி ப்ரி... அண்ணனை இங்கே வர செய்வோம், அதே நேரத்தில் அவங்களையும் வீட்டுக்கு ஏதாவது ரீசனுக்கு இன்வைட் செய்...”

“அது நீ நினைக்குற மாதிரி ரொம்ப ஈசி இல்லை மேகி... லாவண்யாவை நம்ம வீட்டில் இருந்து அனுப்பிய சாப்பாட்டை சாப்பிட வைக்கவே ரொம்ப கஷ்டப் பட வேண்டியதாச்சு... தனியா எந்த பிரிவிலேஜூம் வேண்டாம்னு அழாத குறையா கெஞ்சுறாங்க... இன்னைக்கு ஒரு நாள் தான்னு கறாரா சொல்லிட்டாங்கன்னா பார்த்துக்கோங்க... ரொம்ப ரிசர்வ்ட் டைப்பா இருக்காங்க... ஸ்கூல் சப்ஜக்ட் தவிர எதை பத்தி பேசினாலும் தேவைக்கு ஒன்னு இரண்டு வார்த்தை தான் சொல்றாங்க... அவங்களை என்ன சொல்லி இன்வைட் செய்றது...?”

“பிரீ செல்லம் நீ இப்படி சொன்னால் உலகம் தாங்குமா? ஏதாவது செய்து தானே ஆகனும்? உன்னுடைய பல்வேறு திறமைகளை பயன்படுத்தி அண்ணா அண்ணி மீட் செய்ய அரேன்ஜ் செய்டா....”

“ம்ம்ம்...”

“ஓகே, இப்படி செஞ்சா என்ன? நான் அண்ணனை கம்பெனி ரீசன் ஏதாவது சொல்லி வரவைக்கிறேன். நீ டீச்சர் கிட்ட அண்ணன் வர போறதை சொல்லி, அவரும் மேனேஜ்மென்ட்டில் ஒருத்தர்ன்னு பில்ட்-அப் கொடுத்து வர சொல்லு...”

“சூப்பர்! ரொம்ப நல்ல ஐடியா! அவர் பேரை சொல்லியே இன்வைட் செய்திடுவோம்... உங்க வேலை சுபாஷை இங்கே வர வைப்பது... என் வேலை லாவண்யாவை இங்கே வர வைப்பது... அப்புறம் என்ன இரண்டு பேரும் மீட் செய்திடுவாங்க...”

“இரண்டு பேரும் மீட் செய்யும் போது என்ன ஆகும்... ம்ம்ம்!!!”

“என்ன ஆகும்... கதையில் எல்லாம் வரும் எபெக்ட் படி பார்த்தால், இருவரும் திகைத்து போய் நின்றார்கள்... நம்ப முடியாமல் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்த படி நின்றார்கள்... ஒரு சில வினாடிகளுக்கு பின் அருகில் இருப்பவர்களை மனதில் கொண்டு முகத்தை இயல்பாக மாற்றிக் கொண்டார்கள்... எப்புடி!!!”

“சூப்பர்டா கண்ணா! நீ ப்ரில்லியன்ட்டா...

[Seaeagle28]

“அவங்க சந்திக்கும் அந்த நேரத்தில் ஒவ்வொரு வினாடியையும் ஷார்ப்பா அப்சர்வ் செய்யணும் மேகி... அவங்க ரியாக்ஷன் பார்த்தப்புறம் நெக்ஸ்ட் ஸ்டெப் பிளான் செய்வோம்...”

“ஓகே மை டியர் பாஸ்!”

“கட்டாயம் வரணுமா மேடம்? நான் லேட்டா ஜாயின் செய்ததால் நிறைய நோட்ஸ் எடுக்க வேண்டி இருக்கு... பசங்க ஹோம்வொர்க் எல்லாம் வேற கரக்ட் செய்யனும்...”

“உங்க தயக்கம் எனக்கு புரியுது டீச்சர்... வர போவது என் கணவரோட அண்ணன்... அவர் தான் இந்த ஸ்கூலில் அத்தைக்கு அடுத்ததா நிர்வாக பொறுப்பில் இருப்பவர். இந்த ஸ்கூல் ஆரம்பிக்கும் பிளானே இவருடையது தான். பால்ராஜ் சார் ரெக்கமெண்டேஷன் கேட்டு அத்தைக்கு உங்களை ரொம்ப பிடித்திருந்ததால் இவர் கிட்ட சொல்லாமலே உங்களுக்கு அப்பாயின்ட்மென்ட் கொடுத்தாச்சு... அத்தை எடுத்த முடிவை இவர் அவ்வளவு ஈசியா எல்லாம் மாத்த சொல்ல மாட்டார்... ஆனாலும் முதலிலேயே நீங்க மீட் செய்தால், இந்த போஸ்டிங் பத்தி சொல்ல ரொம்ப ஈசியா இருக்கும்... வாங்களேன் டீச்சர்... நாங்க எல்லாம் கொஞ்சம் நல்லவங்க தான்...”

சுபாஷின் பெயரை குறிப்பிடாமல் பேசிய பிரியா புன்னகையோடு பேச்சை முடித்தப் போதும், லாவண்யா அவளின் கடைசி வாக்கியத்தை கேட்டு திடுக்கிட்டு போனாள்.

“என்ன மேடம் இப்படி எல்லாம் சொல்றீங்க? சாரி, நான் உங்களை தப்பா நினைக்கலை... வீடு விஷயத்தில உங்களுக்கு கொஞ்சம் தயக்கம் இருந்துச்சுன்னு ஹெச்.எம் சார் சொன்னார். இதுக்கும் மேல உங்களை தொல்லை செய்ய வேண்டாம்னு நினைச்சேன்.”

“உங்க கண்டிஷன் கொஞ்சம் வித்தியாசமா இருக்கவே யோசிச்சோம்... பட் இதில் தொல்லை எல்லாம் இல்லை டீச்சர். நீங்க பக்கத்தில் இந்த வீட்டில் இருப்பதில் எனக்கு ரொம்ப ரொம்ப சந்தோஷம்... எனக்கும் வேற கம்பெனி இல்லை... மகேஷ் காலையில் வேலைக்கு கிளம்பினால் நைட் தான் வருவார்... அத்தையை எவ்வளவு நேரம் தொல்லை செய்றது? உங்களை ஈவ்னிங் டைமிலாவது இங்கே பார்ப்பது எனக்கு ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்கு... உங்களுக்கு நான் தொல்லையா இல்லையே?”

“என்ன மேடம் நீங்க! உங்களுக்கு கம்பெனி கொடுப்பதில் எனக்கு ரொம்ப சந்தோஷம் மேடம். எப்போ போர் அடித்தாலும் வாங்க...”

“சொல்லிட்டீங்கள்ல இனி மேல் கிளம்பும்மா தாயேன்னு நீங்க சொன்னால் தான் உண்டு...இங்கேயே தான் டேரா போடுவேன்... சரி அப்போ சனிக்கிழமை காலையில் வந்திருவீங்க தானே?”

தயக்கத்துடன்,

“சரி வரேன் மேடம்...” என்றாள் லாவண்யா.

[Krish126]

Super bro continue

[Jhonsena]

கதை அருமையாக உள்ளது தொடருங்கள் நண்பா

[amutha amu]

continue ...

[riril94]

nice story

[Ragasiyananban]

semma nanbaa. kalakkal update.

[Tea_Kadai_Boy]

நல்ல ஒரு ரோமாண்டிக் கதை. தொடருங்கள்.

[KevinSkywalker]

after a long time new romantic story in this site....
early waiting for subaish and lavanya meeting
continue...

[Seaeagle28]

05

"குட் ஈவ்னிங் டீச்சர்!"

கனகமிடம் பேசிக் கொண்டிருந்த லாவண்யா ப்ரியாவின் குரல் கேட்டு திரும்பினாள்.

"குட் ஈவ்னிங் மேடம்"

 


"எனக்கு வீட்டில வேலையிருக்குங்க டீச்சர் நான் அப்புறமா வரேன்...." என்றபடி கிளம்பினாள் கனகம்.

அவள் போகும் திசையை பார்த்திருந்த ப்ரியா,

"என்ன டீச்சர், கனகம் நான் வந்த உடனே கிளம்பிட்டா? இரண்டு பேரும் ரகசியம் பேசிட்டு இருந்தீங்களா என்ன?" எனக் கேட்டாள்.

"உள்ளே வாங்களேன், என்னோட காபி டைம், உங்களுக்கும்....."

"வாங்க வாங்க, இந்த க்ளைமேட்டுக்கு சூடா காபி குடிச்சா எவ்வளவு நல்லா இருக்கும்னு இப்போ தான் நினைச்சேன், உடனேயே நீங்க கேட்டுட்டீங்க!"

சிறு புன்னகையுடன் சாத்தி இருந்த கதவை திறந்து ப்ரியாவிற்கு வழி விட்டாள் லாவண்யா.

"வாவ் டீச்சர், இதுக்கு மேல வீடை க்ளீனா வைக்க முடியுமா? சின்ன தூசு கூட இருக்காது போலருக்கே! எல்லா பொருளும் அப்படி அப்படியே வைக்க வேண்டிய இடத்தில இருக்கு!"

"என்னோட அம்மாக்கு எப்போதும் வீடு சுத்தமா இருக்கணும்..."

பேசிக் கொண்டிருந்த லாவண்யா, வேறு உலகத்திற்கு சென்று விட்டது போல் கண்கள் எங்கோ லயிக்க அமைதியாக இருந்தாள்.

"உங்க அம்மா கொஞ்ச நாள் முன்னாடி இறந்தாங்கன்னு ஹெச்.எம் சொன்னார். சாரி டீச்சர்... உங்க அம்மாவை உங்களுக்கு ரொம்ப பிடிக்குமா?"

"ஹ்ம்ம்ம்... யாருக்கு தான் அம்மாவை பிடிக்காது, சொல்லுங்க?"

 
"எனக்கு பதில் சொல்ல தெரியலை டீச்சர். நான் எங்க அம்மாவை பார்த்தது போட்டோல மட்டும் தான்"

"ஓ! ஐ ஆம்...."

"சாரின்னு சொல்ல போறீங்களா? சொல்லாதீங்க!!! இப்போ எனக்கு அந்த வருத்தமே இல்லை. அத்தை எனக்கு அம்மா போல தான்!"

லாவண்யாவின் முகத்தில் மெல்லிய புன்னகை தோன்றியது.

"இப்போ நீங்க வரும் போது அவங்க அதை தான் சொல்லிட்டு இருந்தாங்க"

"எவங்க, கனகமா?"

"ஆமாம்! நீங்க வந்தப்புறம் தான் மேடம் முகத்தில் கொஞ்சமாவது மலர்ச்சி இருக்குன்னு சொல்லிட்டு இருந்தாங்க."

"ஓ!!! ஆனால் நீங்களும் கனகம்னே கூப்பிடலாம், இப்படி மரியாதை கொடுத்து பேசுறதெல்லாம் கனகமுக்கு பழக்கமிருக்காது"

"அதெல்லாம் இல்லை! அவங்க நம்மளை விட பெரியவங்க தானே? நான் அக்கான்னு கூப்பிடுறேன்னு சொன்னேன், சரின்னு ஒத்துக்கிட்டாங்க"

ப்ரியா அமைதியாக லாவண்யாவை பார்த்திருந்தாள்!


தோற்றத்திலும், அடக்கத்திலும் ஏற்கனவே அவள் மீது ஏற்பட்டிருந்த மரியாதை இப்போது அவளின் குணநலனை புரிந்துக் கொள்ள தொடங்கியிருந்ததில் பல் மடங்கு பெருகி இருந்தது!

[Seaeagle28]

பாலில் இன்ஸ்டன்ட் காபியை கலந்து ப்ரியாவிடம் கொடுத்த லாவண்யா,

"என்ன திடீர்னு அமைதியாகிட்டீங்க?" எனக் கேட்டாள்.

"ஹாங்... இவ்வளவு நல்லவங்களா இருக்கீங்களே நாளைக்கு அந்த சிங்கத்தை சந்திக்கும் போது என்ன ஆக போகுதோன்னு நினைச்சேன்"

"ம்ம்ம்..."

"உங்களுக்கு நெர்வஸா இல்லையா டீச்சர்?"

"ப்ச்... இல்லை! இதுவும் இன்டர்வியூ போல தானே? ஆமாம் அவர் வேற ஊரில இருந்து வர போறாருன்னு சொன்னீங்களே அவர் பேமிலியோட வேற இடத்தில இருக்காரா?"

ப்ரியா வேகமாக சிந்தித்தாள்!!! லாவண்யாவின் முகத்தை பார்த்தால் எந்த உள்நோக்கத்துடனும் கேட்கப்பட்ட கேள்வியாக தோன்றவில்லை.

"இல்லை டீச்சர், அவர் மலை மேலேயே தங்கி இருந்து அங்கே வேலையை நிர்வகிக்கிறார்... அவருக்கு இன்னும் கல்யாணம் ஆகலை."

"ஓ! சாரி நான் தெரியாமல் கேட்டுட்டேன்!"

"பரவாயில்லை டீச்சர்! தம்பிக்கு கல்யாணம் ஆகி இருக்கும் போது, அண்ணனுக்கும் கல்யாணம் ஆகி இருக்கும்னு நீங்க நினைச்சதை தப்புன்னு எப்படி சொல்ல முடியும்? அவருக்கு மேரேஜ் பிக்ஸ் ஆகி இரண்டு வருஷம் ஆச்சு, ஆனால் அவங்க வேலை விஷயமா பிரான்ஸ் போயிருக்காங்க, அவங்க திரும்பி வந்த உடனே கல்யாணம்னு ப்ளான் செய்து வச்சிருக்காங்க!"

"வருங்கால மனைவியோட ஆசைக்கு இவ்வளவு முக்கியத்துவம் தராரே! வெரி குட்!"

"அவங்க குடும்பமே அப்படி தான்! எல்லோருமே ரொம்ப நல்லவங்க! சரி டீச்சர் லேட் ஆகிடுச்சு, நான் கிளம்புறேன். உங்க காபி ஏ.ஒன்! ரொம்ப தேங்க்ஸ்! நீங்க நாளைக்கு காலையிலே கரக்ட்டா வந்திருங்க, சரியா?"

"ஓகே மேடம்!"

இந்த மேடம் வேண்டாமே என்று சொல்ல நினைத்த ப்ரியா, மறுநாள் நிகழ இருக்கும் (சரித்திர முக்கியத்துவம் வாய்ந்த) சந்திப்பு முடிந்த பின் அதை எல்லாம் பார்த்துக்கொள்ளலாம் என்ற முடிவுடன் அமைதியாக கிளம்பினாள்.

[Seaeagle28]

சனிக்கிழமை காலை...

முகத்தில் பதற்றத்துடன் இருந்தனர் பிரியாவும், ராஜேஸ்வரியும்...

“ஐயோ அம்மா, பிரியா! நீங்களே எல்லாத்தையும் கெடுத்துடுவீங்க போல இருக்கே! நார்மலா இருங்க... அண்ணா எப்போ வந்தான்ம்மா?”

“இரண்டு மணி இருக்கும்ப்பா... பாவம் ரொம்ப டையர்டா இருந்தான். வேலை அதிகமாம்... நீ கூப்பிட்டதால் தான் வந்தேன்னு சொன்னான்... என்ன விஷயம்னு என்கிட்டே கேட்டான், நான் எதுவும் சொல்லலை...”

“குட் அத்தை! அவர் கிட்ட ஏதாவது கதை சொல்லிடுவோம்... லாவண்யாவை ஒன்பது மணிக்கு வர சொல்லி இருக்கேன்...”

அவள் பேச்சின் கடைசி சில வார்த்தைகளை கேட்ட படி அறைக்குள் வந்த சுபாஷ்,

“யாரை வர சொல்லி இருக்க ப்ரியா?” என்றான்.

பேச்சு முழுவதையும் கேட்டு விட்டானா என்று திடுக்கிட்டு விட்டு, பின் அவன் முகத்தில் அதற்கான மாற்றங்கள் எதுவுமில்லை என்பதை கண்டுக் கொண்டு நிம்மதி பெருமூச்சு விட்டாள் ப்ரியா.

“நம்ம ஸ்கூலில் புதிசா சேர்ந்திருக்க மேத்ஸ் டீச்சர் சுபாஷ்...”

“ஓ!”

“நான் வந்தப்புறம் ரெக்ரூட் செய்த முதல் டீச்சர் ஆச்சே, அது தான் உங்களுக்கும் இன்ட்ரோ செய்து ஒரு சபாஷ் வாங்கலாம்ன்னு ஆசை...”

“நீ செய்தால் எல்லாம் சரியா தான் இருக்கும். பால்ராஜ் சாரும் சரியான ஸ்ட்ரிக்ட் ஆசாமி... சரி இல்லைனா நீ என்ன, அம்மா சொல்லி இருந்தால் கூட அப்பாயின்ட்மென்ட் ஆர்டர் கொடுத்திருக்க மாட்டார்..”

“ரொம்ப சரி சுபாஷ்... இவங்க அவருக்கு தெரிஞ்சவங்க தான்... ஆனாலும் எங்க டெசிஷன் கேட்டு தான் முடிவு செய்தார். அதனால தான் அவங்க கேட்ட ஹெல்பையும் செய்ய அத்தை சம்மதிச்சாங்க...”

 
“ஹெல்பா?”

“ம்ம்... இந்த புது டீச்சருக்கு சின்ன வயசு தான் ஆனால் தனியா இருக்காங்க, ஸோ தங்க பாதுகாப்பான இடம் வேணும்னு சொல்லி இருந்தாங்க... அத்தை நம்ம கெஸ்ட் ஹவுஸில் தங்க வச்சிருக்காங்க...”

“ஓ! பாவம்... எப்போ தான் பெண்களுக்கு நம்ம நாட்டில் பாதுகாப்பு ஏற்படும்னு தெரியலை... ச்சே...”

அப்போது, அங்கே வந்த கனகம்,

“பெரியம்மா, நம்ம டீச்சர் வந்திருக்காங்க...” என்றாள்.

ப்ரியாவை பொருள் பொதிந்த ஒரு பார்வை பார்த்து விட்டு,


“இங்கேயே அழைச்சிட்டு வா கனகா...” என்றாள் ராஜேஸ்வரி.